Cdo te thote te jesh Rob i Zotit?

[musl|m]

Pastrimi i shpirtit

Allahu thote- "Pra, ka shpetuar ai qe e pastroi vetveten. E ka deshtuar ai qe e poshteroi vetveten. Esh-Shems-9-10
Ka shpetuar ai qe është pastruar. Qe e perkujton madherine e Zotit të vet dhe falet. El-A`ela-14-15
Thuaju besimtareve të ndalin shikimet, të ruajne pjeset e turpshme të trupit të tyre se kjo është me e paster për ta. . . En-Nure-30
. . . e sikur të mos ishte miresia e Allahut ndaj jush dhe meshira e Tij, askush prej jusj nuk do të pastrohej kurre. . . En-Nure-21
Allahu e ka bere uljen e shikimit dhe të ruash modestine qellimin kryesor të pastrimit të shpirtit. Allahu ka shpjeguar qe të ruhesh nga veprat e keqia pastrohet shpirti, dhe në pastrimin e shpirtit perfshihen qe të largohesh nga cdo lloj mekati, perfshi veprat e keqia, padrejtesia, shirku, genjeshtra e keshtu me radhe.

[musl|m]

I robëruar nga ambiciet e kesaj bote.


Ai qe kerkon pushtet e lidership i është robëruar atyre qe mund ta ndihmojne të arrije keto qellime, edhe pse në pamje të jashtem duket sikur ai është mbi ata dhe është ai qe jep urdhera. në të vertete shpresat dhe frika e tij jane tek ata, keshtu ai i jep atyre pasuri e vende me pozite dhe shikon se mos bejne gabime, qe në ket menyre ata ti binden dhe ta ndihmojne ate.
Ne të vertete të gjitha ata i jane robëruar njeri-tjeterit, dhe qe të dyja palet kane braktisur robërimin e vertete ndaj Allahut. Nese bashkpunimi i tyre për të fituar pushtet në toke është i padrjete, ateher është njelloj si ata qe bashkpunojne në vepra të keqia e zullum. secili nga ata, për arsye të deshirave të cilave i është robëruar, është skllav i tjetrit.
Kjo është e njejte për ate qe është në kerkim të pasurise, keshtu pasuria e robëron ate. Pasuria është dy llojesh. Lloji i pare është ajo qe një person ka të nevojshme për ushqimin, shtepine, gruan e keshtu me radhe, dhe kete ai duhet ta kerkoje nga Allahu qe ta perdore kete pasuri për nevoja personale, ashtu sic mund të kerkoje një mjet udhetimi, një qilim qe të ulet në të por pa u robëruar nga keto, ose të behet i padurueshem. Pse kur e godet ndonje e keqe, ai ankohet se tepermi. Nderkaq, kur e gjen e mira, ai behet teper koprac. Mearixh-19-21
Lloji tjeter i pasurise është ai lloj qe një person nuk e ka të nevojshem, keshtu zemra e tij nuk ka pse të preokupohet shume për te, sepse nese kjo ndodh ateher do të behet rob i saj. Keshtu ai do të behej i varur nga të tjeret pos Allahut, dhe ai nuk është me një rob i vertete i Allahut qe mbeshtet besimin tek Ai. Ky është personi i pershkruar në hadith-
I mjeruar është robi i dirhamit dhe dinarit, i kadifes dhe mendafshit. (El-Bukhari dhe Ibën Maxhah)
Kjo i referohet atyre qe behen rob të ketyre gjerave. Nese ky lloj njeriu e lut Allahun për dicka, dhe Allahu ia jep, ai kenaqet, por nese Allahu nuk ia ploteson lutjen, ai zemerohet. Por robi i vertet i Allahut është i kenaqur me ate qe Allahu është i kenaqur, dhe urren ate qe Allahu urren. Ai do ate qe Allahu dhe i derguari i Tij duan, dhe urren ate qe Allahu dhe i derguari i Tij urrejne. Ai miqesohet dhe perkrah miqte e Allahut (eulijate) dhe shfaq armiqesi ndaj armiqve të Allahut. Ky është ai qe imani i është bere perfekt, si në hadithin-
Kushdo qe do për hir të Allahut, urren për hir të Allahut, jep për hir të Allahut, dhe nuk jep për hir të Allahut, e ka persosur imanin. (Ebu Davudi)

[musl|m]

Pjese e besimit

Profeti sas tha- Pjesa e me madhe e imanit ehste dashuria për hir të Allahut, dhe urrejtja për hir të Allahut (Ahmedi dhe Taberani)
Eshte transmetuar se Profeti sas tha-
Jane tre gjera, kushdo qe i ka keto ka shijuar emblesine e besimit- kur e do Allahun dhe Profetin e Tij me shume se cdo gje tjeter;kur e do dike tjeter vetem për hir të Allahut;dhe kur e urren të kthehet në kufer pasi Allahu e shpetoi prej tij ashtu sic urren të hidhte në zjarr. (Mutefekun alejhi)
Personi qe i ka arritur keto, do ate qe Zoti i tij do dhe urren ate qe Zoti i tij urren, keshtu Allahu dhe i derguari i Tij jane me të dashur për të se cdo gje dhe ai i do krijesat vetem për hir të Allahut dhe për asnje asrye tjeter. Ky është ai qe e ka pesuar dashurine etij për Allahun, sepse të duash ate qe Allahu do është persosje e dashurise ndaj Atij qe do. Keshtu ai i do profetet e Allahut dhe eulijate e Allahut sepse ata i zbatojne urdherat e Allahut dhe jo për ndonje arsye tjeter. Allahu thote-
. . . s`ka dyshim se Allahu do të sjelle një popull qe Ai e do dhe ata e duan Ate, qe është modest dhe i bute ndaj besimtareve, por i ashper dhe i forte ndaj mohuesve. . . El-Maide-54
Thuaj- Nese e doni Allahun, ateher ejani pas meje qe Allahu t`ju doje. . . Ali-Imran-31
Pejgamberi sas vetem urdheron ate qe Allahu do, dhe vetem ndalon nga ajo qe Allahu urren. Ai vetem ben ate qe Allahu do dhe i tregon nbjerezve qe të besojne në ate qe Allahu do.

[musl|m]

Nese e doni Allahun duhet të ndiqni të Derguarin e Tij


Kushdo qe e do Allahun duhet të ndjeke Pejgamberin, të besoje në ate qe ai thote, të bindet urdherave të tij, dhe të ndjeke rrugen e tij. Kush ben keshtu, ben ate qe Allahu do, keshtu Allahu do ta doje ate.
Allahu ka bere dy shenje për ata qe e duan Ate- te ndjekesh të derguarin e Tij, dhe të besh xhihad për hir të Tij. Thelbi i xhihadit është të perpiqesh të arrish ate qe Allahu do nga feja dhe punet e mira, dhe të kundershtosh ate qe Allahu urren si kufri, imoraliteti dhe mekati.
Allahu thote-
Thuaj- "Neqoftese eterit tuaj, djemte tuaj, vellezerit tuaj, bashkeshorete tuaja, farafisi juaj, pasuria qe e fituat, tregtia qe frikesoheni se do të deshtoje, vendbanimet me të cilat jeni të kenaqur, jane me të dashura për ju se Allahu, se i derguari i Tij dhe se lufta në rrugen e Tij, ateher, pritni derisa Allahu të sjelle vendimin e Tij, Allahu nuk ve në rruge të drejte njerezit e prishur. Et-Teube-24
Allahu e ka bere kete si një paralajmerim për ata qe e duan familjen dhe pasurine me shume se Allahun, të derguarin e Tij, dhe xhihadin në rrugen e Tij. Me të vertete kjo është vertetuar nga hadithi ku Profeti sas tha-
Pasha Ate në duart e të cilit është shpirti im, asnjeri nga ju nuk ka besuar sinqerisht derisa të jem une për të me i dashur se vetja e tij se femija e tij dhe se të gjithe njerezit. (El-Bukhari, Muslim)
Eshte transmetuar se Umer ibnul Khattabi tha- O i derguari i Allahut, pasha Allahun ti je me i dashur për mua se gjithshka pervec vetes time. Profeti tha- Jo o Umer derisa une të jem me i dashur për ty sesa vetja jote. Umeri tha- Pasha Allahun të je me i dashur për mua sesa vetja ime. Profeti sas tha- Tani (ke të drejte) o Umer. (El-Bukhari dhe Muslim)
Dashuria e vertete arrihet duke i qendruar besnik Atij qe do, duke dashur ate qe Ai do dhe të urresh ate qe Ai urren. Allahu e do imanin dhe devotshmerine (takua) dhe Ai urren kufrin, imoralitetin dhe mekatin.
Eshte e ditur se dashuria ndikon deshiren e zemres. Sa me shume të rritet dashuria aq me teper zemra do të jete në kerkim të asaj qe Allahu do. Nese dashuria është e persosur, atehere duhet të jete e vendosur për të kryer vepra të mira, nese robi ka mundesi ti beje ato. Nese nuk ka mundesi, le të kryeje aq shume sa ka mundesi nga ato, dhe do të marre një shperblim të ngjashme me ate qe i kryen ato, ashtu sic Profeti sas tha-
"Kushdo qe therret për në rruge të drejte do të kete të njejtin shperblim si ai qe e ndjek ate, pa iu pakesuar (te fundit) shperblimi aspak. Dhe kushdo qe therret për në humbje do të ngarkohet aq sa ai qe e ndjek ate, pa iu ulur denimi aspak (te fundit) (Muslim)
Dhe Profeti sas tha- (Kur ishin në lufte)Ne Medine ka burra qe ju nuk kaluat një vend ose një lugime vecse ata ishin me ju. Ata pyeten- A jane ata në Medine? Profeti tha- Ata jane në Medine por kishin një arsye (te forte qe nuk paten mundesi të dalin në luftim) (Mutefekun alejhi)

[musl|m]

Xhihad

Xhihad është të besh të pamunduren, të besh sa me shume të kesh mundesi, të besh ato vepra qe i do Allahu dhe të largohesh nga ato gjera qe Allahu urren. Nese robi deshton në të bere dicka në xhihadin e tij, kjo tregon dobesine ose jopersosjen e dashurise se tij ndaj Allahut dhe të drguarit të Tij.
Eshte e ditur se nuk mund të arrihet ajo qe do, vetem me perpjekje të medha, ose perndryshe nuk ia arrin qellimit. Ata qe jane të dashuruar pas pasurise, pushtetit, dhe fames nuk mund ti arijne keto vecse duke vuajtuar disa demtime në kete bote, por denimi do të bie mbi ta edh në akhiret. Nese një person qe deklaron se e do Allahun dhe të derguarin e Tij nuk është i afte të perpiqet (per pune të mira), të cilat edhe njerez qe nuk e duan Allahun e kuptojne se duhet të mundohen qe të arrijne qellimet e tyre, kjo tregon dobesi dhe jopersosje të dashurise se tyre për Allahun.
Eshte e ditur se besimtari i vertet është i mbushur me dashurine ndaj Allahut, Allahu thote-
"E nga njerezit ka asish qe në vend të Allahut besojne idhujt, qe i duan ata, sikur Allahun, po dashuria e atyre qe besuan Allahun është shume me e forte. . . El-Bekare-165
Me të vertete një person qe do Allahun-nese ai nuk arrin të kuptoje dhe deshton në të kuptuarit drejt-mund të shkoje në një rruge qe nuk ia arrihet qellimit. Keto rruge jane të pavlefshme edhe nese një dashuria e një personi ndaj Allahut është e sinqerte dhe e madhe. Ateher si është puna me ate dashuri qe është fallso dhe e gabuar dhe rruga është e shtrember? Si në rastin e atyre qe shkuan në kerkim të pasurise, pushtetit dhe fames, duke dashur ato gjera qe i bejne dem dhe nuk ai arrijen qellimit. Ajo qe duhet ndjekur është rruga e njerezve me mendje të shendoshe qe të arrihet qellimi.

[musl|m]

Ubudijjah(Adhurimi) e vertete për Allahun

Nese kjo shte kuptuar qarte, do të kuptojme se sa me shume zemra mbushte me dashuri aq me shume mbushet me robëri, dhe anasjelltas, keshtu i jep Allahut perparesi ndaj cdo gjeje tjeter. Zemra behet e varur ndaj Allahut në dy menyra- me ane të adhurimit, qe është qellimi kryesor, dhe nga ana e të kerkuarit ndihmen e Tij dhe të mbeshtetesh besimin tek Ai, qe është qellimi dhe fundi i cdo gjeje. Zemra nuk mund të jete e forte ose të kete sukses, ose e kenaqur, ose të ndjeje kenaqesi, ose të jete e mire, ose të jete në paqe, ose të jete e qete vecse duke adhuruar Zotin, duke e dashut Ate dhe të kthehemi me pendim tek Ai. Edhe neqoftese i ploteson të gjitha deshirat nga krijesat, nuk do të ndjeje qetesi, sepse ka nevoje për Zotin e tij, sepse Ai është qendra e adhurimit të tij, dashurise dhe lutjes, dhe kjo është rruga e vetme për të patur gezim, kenaqesi, lumturi, paqe dhe qetesi.

[musl|m]

Nevojshmeria e të kerkuarit ndihme prej Allahut.

Kjo mund të arrihet vetem me ndihmen e Allahut, sepse askush nuk mund të ndihmoje të arrihet kjo pervec Allahut. Keshtu njeriu duhet të kuptoje rendesine dhe kuptimin e vertet të fjaleve- Vetem Ty të adhurojme dhe vetem prej Teje ndihme kerkojme. El-Fatiha-5. Sepse nese një person është i ndihmuar qe t`ia arrije asaj qe do, kerkon, deshirave dhe nevojave, por nuk adhuron Allahun, ai nuk do gjeje asgje vetem se merzitje, brenga dhe vuajtje. Ai asnjehere nuk do të clirohet nga dhimbjet dhe veshtiresite e kesaj jete vecse duke dashur Allahun sinqerisht, keshtu qe Allahu është në qender të vemendjes se tij dhe ai e do Ate dhe i do të tjeret vetem për hir të Tij, dhe nuk do aske për hir të vetes se tij por vetem për hir të Allahut. Nese nuk e perveteson kete ai nuk e ka kuptuar kutpimin e vertete të LA ILAHE IL ALLAH ose të teuhidit ose të ubudijjas ose të dashurise ndaj Allahut. është dicka qe nuk shkon tek imani dhe teuhidi i tij dhe keshtu do të kete dhimbje, brenga dhe merzitje.
Nese perpiqet t`ia arrije ketij qellimi pa keruar ndihmen e Allahut ose të mbeshtese besimin tek Ai dhe të varet tek Ai qe Allahu ta ndihmoje ta pervetesoje kete, ai asnjehere nuk do ta pervetesoje dashurine për Allahun. Sepse ajo qe Allahu do ndodh e ajo qe Allahu s`do nuk ndodh. Njeriu ka nevoje për Allahun, sepse Ai është i Vetmi qe adhurohet, kerkohet ndihme dhe duhet. dhe Ai është i Vetmi prej të cilit duhet të kerkohet ndihme dhe të mbeshtetesh besimin. Ai është ilah, pervec të cilit nuk ka të adhuruar tjeter, Ai është Rabb, pervec të cilit nuk ka Sundues tjeter.
Roberimi i vertete ndaj Allahut nuk mund të arrihet dhe të persoset nese keto dy koncepte (ilah dhe rabb) nuk kuptohet drejt. Kur një person do dicka ose dike tjeter jo për hir të Allahut por për hir të vetes se tij dhe kerok ndihme jo nga Allahu por nga të tjere, ai është rob i ketyre dhe i robërohet të tjereve në vend të Allahut. Nese personi nuk do askend për hir të vets se tij, pervec Allahut, dhe ai nuk shpreson në askend pervec Allahut dhe kur e kupton qe Allahu është Ai qe e krijoi, i percaktoi, dhe e kupton qe Allahu është Krijuesi dhe Vezhguesi i gjthshkaje qe është në qiej e në toke, dhe ai ka nevoje për Allahun-ateher ai e ka arritur robërimin e vertete ndaj Allahut. në kete menyre njerezit jane në nivele të ndryshme në varesi të shpresesh dhe frikes, dhe kete vetem Allahu e di.