Me humbe ne detin e pafund
Te shkruaj me mallin pervelus,sa per te hequr embargon time
shpirtrore.Me rembeve nga jeta,me humbe ne erresir,duke mos
me len te qet as ne gjum.Mundohem te shkruaj leter,por ererat
nuk i bartin as detet pa adres.Rikujtoj gjurmet e tua neper rer,
por une mbes prap ne mes valve,e assesi per te pranuar realitetin.Vall si mund ta godas veten me plumbin me te rend,
si nuk pate aspak meshir ndaj vetes dhe ti prap shetit ne bulevardet e qytetit dhe gjen qetesine.A e merr me mend se ti i trete njerzit sikur qiriri,duke ua humbur edhe pluhurin.Tash shoh
se si e denova veten pa procedure penale dhe shkova ne vuajtje te denimit shpirtror dhe se si do te kaloj ky denim mund ta marresh me mend vetem ti.Tash humba gjithcka qe pata para vetes,nuk shoh asgje vetem ajo buzeqeshje jote me percjell ne
gjdo hap,me ndrydhe e me shtrydh pa fije meshire .E mallkoj veten pse te takova,pse te dashurova!Kthehu!Dhe nese ti kthehesh do ti sherosh plaget e mia qe kam per ty.
|
Modė E Temėzuar