Leximet e se Djeles

[Giovanni]

E DIELA E

TRETË E KRESHMËVE

11. 03. 2007.

Lexim i parë (Dal 3,1-8.13-15)
Lexim prej Librit të Daljes
Në ato ditë, Moisiu po i kulloste delet e vjehrrit të vet, Jetros, priftit të Madianit.
Pasi i dha grigjës mballimin e shkretëtirës, arriti në malin e Hyjit Horeb. 2 Një
engjëll i Zotit iu duk në flakën e zjarrit në mes të një kaçube. Kaçuba ishte e
ndezur flakë, por nuk digjej.
3 Moisiu mendoi: “Po afrohem të shoh këtë dukuri të madhe: pse nuk digjet
kaçuba”. 4 Kur Zoti e pa se po afrohet për të parë, Hyji e thirri prej kaçube dhe i
tha: “Moisi, o Moisi”! Ai u përgjigj: “Urdhëro!”. 5 Ai tha: “Mos u afro këtu!
Hiqi sandalet prej këmbëve të tua, sepse vendi në të cilin qëndron është tokë e
shenjtë”! 6 Dhe shtoi: “Unë jam Hyji i atit tënd Abrahamit, Hyji i Izakut dhe
Hyji i Jakobit”. Atëherë Moisiu e mbuloi fytyrën, sepse nuk kishte guxim të
shikonte drejt Hyjit.
7 Zoti i tha: “E pashë mjerimin e popullit tim në Egjipt dhe e dëgjova klithjen e
tij për ndihmë për shkak të pashpirtësisë së mbikëqyrësve të tyre.
13 Atëherë Moisiu i tha Hyjit: “Ja, po qe se unë po shkokam te bijtë e Izraelit dhe
po ju thënkam: Hyji i etërve tuaj më dërgoi tek ju. Po nëse më thonë: ‘Si e ka
emrin?’, çka do t’u them”? 14 Hyji i tha Moisiut: “Unë jam ai që jam”! 15Dhe
Hyji i tha përsëri Moisiut: “Kështu thuaju bijve të Izraelit: Jahveu /Ai që është/,
Hyji i etërve tuaj, Hyji i Abrahamit, Hyji i Izakut, dhe Hyji i Jakobit më dërgoi
tek ju. Ky është emri im i përhershëm, me këtë emërtim do të kujtohem prej
breznie në brezni”.
Fjala e Zotit

Psalmi 103(102)
Ref: Zoti është drita ime dhe shëlbimi im.
Bekoje, shpirti im Zotin,
dhe krejt qenia ime Emrin e tij të shenjtë.
2 Bekoje, shpirti im Zotin,
e mos i harro bamirësitë e tija.
_____________________
Ai i fal të gjitha fajësitë e tua,
Ai i shëron të gjitha sëmundjet e tua;
4 Ai ta shpëton jetën prej varrit,
ai të kurorëzon me mirësi e dashuri,
______________________
Zoti bën veç vepra të mira,
u jep të drejtën atyre që pësojnë padrejtësi.
7 Synimet e veta ia zbuloi Moisiut,
bijve të Izraelit veprat e veta.
_________________________
8 Zoti është i mirë e i mëshirshëm,
i ngadalshëm në zemërim e shumë i dashur.
11 Sepse sa është lartësia e qiellit mbi tokë,
aq e madhe është mëshira e tij ndaj atyre që i druajnë.


Leximi i dytë (1 Kor 10,1-6.10-12)


Lexim prej Letrës së dytë të shën Palit apostull drejtuar
Korintasve
1 Vëllezër, dua që patjetër ta dini: etërit tanë të gjithë qenë nën re, të gjithë
kaluan nëpër det 2
dhe të gjithë qenë pagëzuar në Moisiun me re e me det 3 dhe të gjithë hëngrën të
njëjtin ushqim shpirtëror, 4 dhe të gjithë pinë të njëjtën pije shpirtërore: pinin
nga qeta shpirtërore që i përcillte: qeta ishte Krishti. 5 Por shumica nuk i pëlqeu
Hyjit, pasi qenë vrarë në shkretëtirë. 6 Të gjitha këto ndodhën si shembull për ne,
që ne të mos e lakmojmë të keqen, siç e lakmuan ata.
10 As mos murmurisni siç murmurisin disa prej tyre dhe engjëlli Shfarues i vrau.
11 Të gjitha këto u ndodhën atyre që të shërbejnë si shembull e u shkruan për
mësimin tonë, për të cilët arriti mbarimi i kohës.
12 Kush, pra, mendon se qëndron, të ruhet që të mos rrëzohet!
Fjala e Zotit

Lavdi ty, o Krisht, Mbret i lavdisë së amshuar!
Kthehuni, se Mbretëria e Hyjit është ngjat!
Lavdi ty, o Krisht Mbret i lavdisë së amshuar!

Ungjilli (Lk 13,1-9)
Leximi i Ungjillit shenjt sipas Lukës
1 Pikërisht atëherë ia behën disa dhe i treguan çka u kishte ndodhur disa
galileasve, gjakun e të cilëve Pilati e kishte përzier me gjakun e flive të tyre. 2
Jezusi iu përgjigj:
“A mendoni se këta galileas, që sharruan kështu, qenë mëkatarë më të mëdhenj
se të gjithë galileasit e tjerë? 3 Unë po ju them: jo! Por, nëse ju nuk ktheheni kah
Hyji, të gjithë do të sharroni si ata! 4 A kujtoni se ata të tetëmbëdhjetët, mbi të
cilët ra kulla e Siloesë dhe i mbyti, qenë më të mëdhenjtë mëkatarë ndër të gjithë
banorët e Jerusalemit? 5 Unë po ju them: jo! Por, nëse ju nuk ktheheni kah Hyji,
të gjithë do të sharroni si ata!”
Shëmbëlltyra e fikut të pafryt
6 Atëherë u tregoi këtë shëmbëlltyrë:
“Një njeri kishte një fik të mbjellë në vreshtin e vet. Shkoi, kërkoi fryte në të,
por nuk gjeti. 7 Atëherë i tha vreshtarit: ‘Ja, tash tri vjet po vij e po kërkoj frytin
e këtij fiku e nuk po e gjej. Preje! Pse ta shfrytëzojë kot tokën?’ 8 Ai iu përgjigj:
“‘Zotëri, lëre edhe këtë vit që ta mih përreth e t’i qes pleh. 9 Ndoshta në të
ardhmen do të japë fryte... Po qe se jo, atëherë do ta presësh!’“
Fjala e Zotit


Porosia

Në leximin e parë shohim se si Zoti i lajmërohet Moisiut. E rëndësishme është
që leximi i parë paraqet Moisiun si prijës të popullit të Izraelit.
Historia e daljes është një histori e lavdishme dhe plot mësime. Për ata që e
dëgjuan Zotin dhe i qëndruan besnik e panë dh e përjetuan Tokën e premtuar,
ndërsa për shumë kënd ishte vetëm ëndërr e pa realizuar, për shkak të mos
besimit apo mos dëgjimit të Zotit. Ndoshta më mirë është të thuhet, të mos
respektimit të Ligjit të Zotit.
Zoti është Jahve, i cili ishte, është dhe do të jetë. Është i Amshuari. Moisiu e
pranon detyrën që ja jep Zoti dhe ai e kryen me sukses.
Ndërsa shën Pali na këshillon ne të cilët mendoj se qëndrojmë në këmbë të
ruhemi të mos rrëzohemi!
Jezusi me shëmbëlltyra e fton popullin që të kthehemi kah Zoti, të jetojmë si don
dhe kërkon Ai.
Ne si pasqyrë e Zotit duhet të mundohemi të jetojmë si të tillë dhe të sjellim fryt
për shëlbimin e njerëzve dhe shëlbimin tonë. Kur e them këtë mendoj në
përgjegjësi që kemi ndaj vet vetës dhe tjerëve.
Zoti është i mëshirshëm me ne...por nëse ne nuk gjejmë kohë për t`u kthyer, për
të jetuar një jetë të pastër a thua deri kur do të na pret Zoti.
Ne vëllezër e motra shpesh herë jetojmë në ëndërr. Kemi kohë për shumëçka,
mos me thënë pe¨r çdo gjë, për shëtitje, punë, ahengje, vizita në familje,
diskoteka, shoqërime të ndryshme e për Zotin, për Kishë, për uratë nuk kemi
kohë.
Ne posa fillojmë të lutemi, posa fillojmë të bëjmë diçka për shpirt kotemi, na
flihet...nëse duam të bëjmë pendesë ne shpesh herë jemi në tundim që të prishim
atë njet...dhe kështu jemi në një skenë të pa lakmueshme shpirtërore që luhet një
teatër i keq dhe pa kuptim.
E kjo kohë e shenjtë e kreshmëve është kohë kur më së tepërmi shprehet mëshira
dhe dashuria e Zotit për ne.
“A nuk do ta marrim dorën e Zotit që të pajtohemi me të”... qëndron lutja në të
ndalurit e XII...” po o Jezu e për këtë punë po bie në të dy gjunjët para teje e po
të lutem.. ki mëshirë për mua mëkatarin e shkretë mëkatet e të cilit kanë bërë që
të bijsh për dhe....”
Qe pra kushtet dhe mundësit janë na duhet vetëm disponimi dhe vullneti i mirë
që të kthehemi kah Zoti dhe të shëlbohemi.
Ta falënderojmë Zotin për këtë dhanti kaq të madhe të mëshirës dhe dashurisë së
Zotit që ka për ne dhe duke e falënderuar të jetojmë në hirin e Tij. Amen

Don Marjan Demaj


Fjala e Zotit është ushqim i shpirtit tonë. Duke e dëgjuar apo lexuar
Fjalën e Zotit ne mendojmë për Zotin dhe porosinë e Tij. Ai na
mëson dhe frymëzon që të jetojmë denjësisht dhe shenjtërisht,
sepse jemi të krijuar në përngjasimin e Tij.
Njeriu është ikonë e Hyjit.

[Zana_ch]

..........................................E DIELA E KATËRT E KRESHMEVE – (Më 18. 03. 2007)



...........................................Leximi i Ungjillit shenjt sipas Lukës (Lk 15, 1-3. 11-32)

Në atë kohë, të gjithë tagrambledhësit dhe mëkatarët i afroheshin Jezusit për ta dëgjuar. Farisenjtë e skribët murmurisnin:

"Ky i pranon mëkatarët - thoshin - dhe po ha me ta."

Atëherë Jezusi u tregoi këtë shëmbëlltyrë:

"Një njeri kishte dy djem. Djali i vogël i tha të atit: ‘Babë, ma jep pjesën e pasurisë që më takon!’ Ai ua ndau pasurinë. Pas pak ditësh, djali i vogël mblodhi çka pati dhe shkoi në dhe të largët e atje e shkapërderdhi pasurinë e vet duke jetuar i dhënë pas vesesh.

Kur shpenzoi gjithçka pati, u bë zi e madhe buke në atë vend e djali filloi ta sprovojë skamjen. Atëherë shkoi e u lidh rrogëtar te një njeri i atij vendi. Ky e dërgoi në toka të veta t’i ruajë thitë. E dëshironte ta mbushte së paku ndonjë herë barkun me kokrra çiçibunesh që hanin thitë, por askush nuk ia jepte.

Atëherë i erdhën mendtë e thoshte:’ Sa mëditësve të tim eti u tepron buka, kurse unë këtu po vdes urie! Do të çohem e do të shkoj tek im atë e do t’i them: O atë, rashë në mëkat kundër Qiellit e ndaj teje! Nuk jam më i denjë të quhem yt bir; më prano si një ndër rrogëtarët e tu.’

U çua dhe mori rrugën të kthehet tek i ati.

Ndërsa ende ishte larg, i ati e pa, u ngashërye, u lëshua me vrap, e përqafoi dhe e puthi. Atëherë i biri i tha: ‘O atë, rashë në mëkat kundër Qiellit e ndaj teje! Nuk jam më i denjë të quhem yt bir... !’

Por i ati u tha shërbëtorëve të vet: ‘Sillni shpejt petkat më të mirat e vishjani! Vëriani unazën në dorë e sandalet në këmbë! Sillni viçin e majmë e prejeni të hamë e të gëzojmë, sepse ky, im bir, pati vdekur e u ngjall, pati humbur e u gjet!’

E filluan të dëfrehen.

Djali i tij i madh ndodhi në fushë. Kur u kthye e iu afrua shtëpisë, dëgjoi këngë e valle, thirri një shërbëtor dhe e pyeti ç’ndodhi. Ai iu përgjigj: ‘U kthye vëllai yt e yt atë preu viçin e majmë pse iu kthye djali shëndoshë e mirë.’ Ai u zemërua dhe nuk deshi të hyjë brenda. I ati doli jashtë dhe iu lut. Atëherë ai i tha të atit: ‘Ja, unë të shërbej tash sa kohë e kurrë nuk e shkela asnjë urdhër tëndin. E ti kurrë s’më dhe as një edh të gostitem me miqtë e mi. Por, kur të erdhi ky - djali yt - që e prishi pasurinë tënde me lavire, ti ia preve viçin e majmë!’ ’Biro - i tha i ati - ti je gjithmonë me mua, e gjithçka kam, është jotja. Porse, u desh të gëzohemi e të ngazëllohemi, sepse ky - vëllai yt - pati vdekur e u ngjall, pati humbur e u gjet. ’"

Fjala e Zotit

[hasanmehmeti]

kerkoj falje Zana_ch per nderhyrje

por kete shkrim se kuptova:

E DIELA E KATËRT E KRESHMEVE – (Më 18. 03. 2007)

sot me duket eshte 17.03.2007, apo ka llogaritje tjeter tek ju , nese po ,na tregoni te mesojme edhe me mbi fene tuaj.


me respekt
hasani

[Giovanni]

Postimi origjinal është bërë nga hasanmehmeti

kerkoj falje Zana_ch per nderhyrje

por kete shkrim se kuptova:sot me duket eshte 17.03.2007, apo ka llogaritje tjeter tek ju , nese po ,na tregoni te mesojme edhe me mbi fene tuaj.


me respekt
hasani

Pershendetje i nderuar,

Nuk ka asnje llogaritje tjeter por ne kishen katolike per gjo dite ka lexime ne meshe, e dielia eshte dite festive ku pjesmarrja e besimtarve eshte me e madhe keshtu qe edhe dita e diele ka leximet e vete e ato lexime i perkasin dites se dille d.m.th 18.03.2007 zana e ka postuar vetem nje pjes te leximeve shkaku i postimit te anticipuar eshte per ata qe doojn ta lexojn dhe te shkojn te pegadditur ne meshen shejte.


KLM.. Giovanni

[Zana_ch]

E DIELA E PESTË E KRESHMËVE – (Më 25. 03. 2007)





Leximi i Ungjillit shenjt sipas Gjonit (Gjn 8, 1-11)



Në atë kohë Jezusi shkoi në Malin e Ullinjve. Në mëngjes erdhi prapë në Tempull. Mbarë populli shkonte tek ai. Ai u ul e po i mësonte.

Atëherë skribët e farisenjtë i sollën para një grua të zënë në kurorëshkelje. E vunë në mes dhe i thanë:

“Mësues, kjo grua u zu ndërsa po bënte mëkatin e kurorëshkeljes. Në Ligj Moisiu na urdhëroi që të tillat të vriten me gurë. Po ti çka thua?”

Folën kështu për ta vënë në provë që të kishin për çka ta padisnin.

Jezusi u përkul e filloi të shkruajë me gisht në dhe. E, pasi ata vijonin ta pyesnin, ai iu drejtua e tha:

“Kush është prej jush pa mëkat, le ta gjuajë i pari gurin në të!”

Përsëri u përkul e vazhdoi të shkruajë me gisht në dhe. Ata, kur e dëgjuan përgjigjen, nisën një nga një të largohen duke filluar prej më të vjetërve. Jezusi mbeti vetëm ‑ dhe gruaja që po qëndronte në këmbë në mes. Jezusi iu drejtua dhe i tha:

“Grua, ku janë ata? Askush nuk të dënoi?”

“Askush, Zotëri!” ‑ iu përgjigj ajo.

“As unë nuk po të dënoj ‑ i tha Jezusi. ‑ Shko, por tani e tutje mos mëkato më!”



Fjala e Zotit

[Zana_ch]

E DIELA E LARIT (01. 04. 2007)


Përkujtimi i hyrjes së Zotit në Jerusalem

(Leximet për bekimin e rrembave)




Leximi i Ungjillit shenjt sipas Lukës (Lk 19, 28-40)


Në atë kohë, Jezusi vazhdoi rrugën përpara duke u ngjitur në Jerusalem.

Kur iu afrua Betfages dhe Betanisë, afër malit që quhet i Ullinjve, dërgoi dy nxënës dhe u tha:

"Shkoni në fshatin që është përballë. Sa të hyni në të, do të gjeni një gomar të lidhur, në shpinë të të cilit ende askush nuk ka hipur. Zgjidheni dhe silleni! Nëse ndokush ju pyet: ‘Pse po e zgjidhni?’ thoni kështu: ‘Po i duhet Zotërisë!’"

Të dërguarit shkuan dhe gjetën ashtu si u kishte thënë. Ndërsa ata po e zgjidhnin gomarin, të zotët e gomarit u thanë: ‘Pse po e zgjidhni gomarin?’

Ata u gjegjën:

"Po i duhet Zotërisë."

Dhe e sollën te Jezusi dhe, pasi i vunë petkat e veta mbi gomar, i ndihmuan të hipë edhe Jezusi. Dhe, ndërsa ai ecte kështu përpara, njerëzit shtronin udhës petkat e veta.

Ishte tashmë afër teposhtës së Malit të Ullinjve, dhe ja, tërë ajo mori nxënësish, filloi plot gëzim e me zë të lartë të lëvdojë Hyjin për të gjitha veprat e madhërueshme që kishte parë dhe thoshte:

"‘Qoftë bekuar ai që vjen

- mbret - në emër të Zotit!

Në qiell paqe,

lavdi në më të lartin qiell!’"

Atëherë i thanë disa farisenj që ishin në popull:

"Mësues, qortoji nxënësit e tu!"

Ai iu përgjigj:

"Unë po ju them: nëse këta do të heshtin, gurët do të klithin!"


Fjala e Zotit










Mundimi i Zotit tonë Jezu Krishtit sipas Lukës (Lk 22, 14-23, 56)


Kur erdhi koha, Jezusi u ul në tryezë e me të bashkë edhe apostujt. U tha:

"Me gjithë shpirt kam pasur dëshirë ta ha këtë Darkë të Pashkëve bashkë me ju para se të pësoj, sepse juve po ju them: nuk do ta ha më para se të marrë fund në Mbretërinë e Hyjit."

Atëherë mori gotën, falënderoi e tha:

"Merreni e ndajeni mes jush! Vërtet, unë po ju them se prej këtij çasti s’do të pi më fryt hardhie derisa të vijë Mbretëria e Hyjit."

Pastaj mori bukën, u falënderua, e theu, ua dha e tha:

"Ky është trupi im [që flijohet për ju. Bëni këtë në përkujtimin tim!"

E mori gjithashtu edhe kelkun, pasi u krye darka, e tha:

"Ky kelk është Besëlidhja e Re në gjakun tim që derdhet për ju. "]

"Por, ja, dora e atij që po më tradhton është me mua në tryezë! Biri i njeriut njëmend po shkon ashtu siç u caktua, porse, i mjeri ai njeri që po e tradhton!"

Ata zunë ta pyesnin njëri-tjetrin cili prej tyre do të ishte ai që do ta bënte këtë gjë.


Diskutimi rreth më të madhit


Atëherë apostujt filluan të grinden mes tyre: cili prej tyre do të ishte më i madhi. Jezusi u tha:

"Mbretërit e paganëve sundojnë me ta si zotërues; madje ata që sundojnë mbi ta kërkojnë të quhen ‘Bamirës’! Ju s’guxoni të bëni ashtu! Përkundrazi, më i madhi ndër ju të jetë si të ishte më i riu, kurse kryetari, sikur të ishte ai që shërben. Cili, në të vërtetë, është më i madh: ai që është në tryezë, apo ai që shërben? Vallë, a s’është ai që rri në tryezë? Tashti, unë jam ndër ju porsi ai që shërben."

"Ju jeni ata që, në provat e mia, qëndruat vazhdimisht me mua. Prandaj, unë po jua lë trashëgim Mbretërinë ashtu si ma dha mua im Atë: që të hani e të pini në tryezën time në Mbretërinë time dhe të rrini në frone për të gjykuar dymbëdhjetë fiset e Izraelit."


Paralajmërimi i mohimit të Pjetrit


"Simon, Simon, ja, Satani kërkoi t’ju shoshë porsi grurin! Por unë u luta për ty, që feja jote të mos mungojë. Por ti, kur të kthehesh, forcoji vëllezërit e tu."

"Zotëri - i tha Pjetri - jam gati të shkoj me ty edhe në burg edhe në vdekje!"

Jezusi iu përgjigj:

"Unë po të them, o Pjetër, se sot, nuk do të këndojë gjeli, para se ti të mohosh tri herë se më njeh!"


Qesja, strajca dhe shpata


Dhe u tha:

"Kur ju dërgova pa qese, pa strajcë e pa sandale a ju mungoi gjë?"

"Asgjë! - u përgjigjën ata.

Atëherë u tha:

"Tani, kush ka qese, le ta marrë! Po ashtu edhe strajcën! E kush nuk ka shpatë, le t’i shesë petkat e veta e le ta blejë! Sepse, unë po ju them: në mua duhet të vërtetohet fjala e Shkrimit të shenjtë: ‘U radhit ndër keqbërës!’ Vërtet, gjithçka u parafol për mua, po shkon në vend."

Ata i thanë:

"Zotëri, ja, këtu dy shpata!"

Ai iu përgjigj:

"Mjaftojnë!"


Lutja në Malin e Ullinjve


Pastaj doli prej andej e u nis, si rëndom, drejt Malit të Ullinjve. Pas tij shkuan edhe nxënësit. Kur arriti në atë vend, u tha:

"Lutuni që të mos bini në tundim!"

Dhe ai u largua prej tyre sa mund të hidhet guri, u ul në gjunjë dhe zuri të lutet:

"O Atë, nëse do, largoje këtë gotë prej meje! Veçse, le të bëhet, jo vullneti im, por vullneti yt!"

Atëherë iu dëftua një engjëll nga qielli që i dha zemër. Kur e kapën mundimet e vdekjes, lutej më me zemër. Djersa e tij u bë si pika gjaku që binin në tokë.

U çua prej lutjes, shkoi te nxënësit. I gjeti fjetur. I kishte këputur trishtimi. U tha:

"Pse po flini? Çohuni! Lutuni të mos bini në tundim!"

[Zana_ch]

Tradhtimi dhe arrestimi i Jezusit


Ndërsa ai ende po fliste, ja, ia behu një turmë. Në krye të saj ishte ai që quhet Judë - njëri prej të Dymbëdhjetëve. Ai iu afrua Jezusit për ta puthur.

Jezusi i tha:

"O Judë, a me të puthur po e tradhton Birin e njeriut?"

Ata që ishin përreth tij, duke parë çka po ndodhte, thanë:

"Zotëri, a t’u biem me shpatë?"

Dhe njëri prej tyre i ra shërbëtorit të kryepriftit e ia preu veshin e djathtë, Jezusi tha:

"Zini vend! Mjaft!" - dhe ia preku veshin e ia shëroi.

Atëherë Jezusi u tha atyre që kishin ardhur kundër tij, kryepriftërinjve e krerëve të rojës së Tempullit dhe pleqve:

"Erdhët, si të isha unë cub, me shpata e shkopinj! Përditë isha në Tempull me ju e nuk çuat dorë mbi mua. Porse kjo është ora juaj dhe pushteti i territ."


Pjetri i bie mohit


E kapën, pra, e çuan dhe e shtinë në shtëpinë e kryepriftit. Pjetri e ndiqte për së largu. Ata ndezën zjarr në mes të oborrit dhe u ulën rreth tij. Ndër ta u ul edhe Pjetri.

Kur një shërbëtore e pa ulur pranë zjarrit, e shikoi mirë dhe tha:

"Edhe ky ishte me të!"

Ai i ra mohit:

"Nuk e njoh, moj fisnike!"

Pak më vonë e vuri re një tjetër e tha:

"Edhe ti je prej tyre!"

"Nuk jam, o njeri!" - iu përgjigj Pjetri.

Dhe pas, diku pas një ore, një tjetër tha:

"Me të vërtetë edhe ky ishte me të! Sepse është edhe galileas!"

Pjetri u përgjigj:

" S’di ç’po thua, o burrë!"

Dhe tamam atëherë, ndërsa ende po fliste - këndoi gjeli. Zotëria u kthye dhe ia lëshoi sytë Pjetrit. Pjetrit i ra ndër mend fjala e Zotërisë që ia pati thënë: ‘Para se sot të këndojë gjeli, tri herë do të më mohosh!’

Doli përjashta dhe qau thekshëm.


Jezusin e përqeshin dhe e rrahin

Njerëzit që e ruanin Jezusin e përqeshnin dhe e rrihnin, ia mbulonin fytyrën dhe i thoshin "Dëftohu profet - gjeje kush të ra!" I thoshin edhe shumë të shara të tjera.


Jezusi para Këshillit të Lartë


Kur zbardhi drita u mblodhën krerët e popullit, kryepriftërinjtë e skribët, e çuan Jezusin në Këshillin e Lartë të vetin dhe i thanë:

"Nëse ti je Mesia, na thuaj!"

Ai u përgjigj:

"Nëse ju them, s’do të më besoni; nëse ju pyes, nuk do të më përgjigjeni. Por pas këtij momenti, Biri i njeriut do të rrijë në të djathtën e Hyjit të gjithëpushtetshëm."

Atëherë i thanë të gjithë:

"Ti, pra, qenke Biri i Hyjit?!"

Ai u përgjigj:

"Ju thoni të vërtetën! Unë jam!"

Atëherë ata thanë:

"Ç’ dëshmi tjetër na duhet? Ne vetë e dëgjuam prej gojës së tij!"


Jezusi para Pilatit


Atëherë u ngritën të gjithë së bashku, e çuan te Pilati dhe zunë ta padisin:

"Këtë njeri e zumë duke nxitur tonë në kryengritje, ndalon t’i jepet Cezarit tatimi e për vete thotë se është Mesia - Mbret."

Pilati e pyeti:

"A je ti mbreti i judenjve?"

Ai iu përgjigj:

"Ti po thua!"

Pilati u tha atëherë kryepriftërinjve dhe vegjëlisë:

"Kurrfarë faji s’po gjej në këtë njeri."

Por ata ngulnin këmbë duke thënë:

"Ky po çon në kryengritje duke mësuar në mbarë Judenë, që prejGalilesë, ku ia filloi e deri këtu."


Jezusi para Herodit


Në këto fjalë Pilati pyeti a mos është ky njeri galileas. Kur e mori vesh se është nën pushtetin e Herodit, e dërgoi te Herodi që, ndër ato ditë, gjendej edhe ai në Jerusalem.

Herodi u gëzua fort kur e pa Jezusin. Kaherë kishte pasur dëshirë ta shihte, sepse kishte dëgjuar shumë për të dhe shpresonte se do të shihte ndonjë mrekulli të tijën. I bëri shumë pyetje, porse Jezusi s’iu përgjigj fare. Aty ishin edhe krerët e priftërinjve dhe skribët, të cilët e paditnin me këmbëngulje. Herodi, bashkë me ushtarët e vet e përbuzi Jezusin dhe e vuri në lojë: e veshi me petk të bardhë dhe ia ktheu Pilatit. Po atë ditë Herodi e Pilati u bënë miq: më parë ishin armiq.


Jezusi i gjykuar për vdekje


Pilati grishi në mbledhje krerët e priftë- rinjve, anëtarët e Këshillit të lartë dhe dhe u tha:

"Këtë njeri e sollët para meje duke e paditur se po nxit në kryengritje, dhe, ja, unë e pyeta para jush e nuk i gjeta kurrfarë faji, për të cilin ju e paditni. Por, as Herodi, pasi e ktheu prapë tek ne. Ja, pra, ai s’ka bërë asgjë që të meritojë vdekjen. Prandaj, do ta ndëshkoj e pastaj do ta lëshoj."

Por ata zunë të bërtasin njëzëri:

"Këtë vritie e na liro Barabën!"

Baraba ishte i burgosur për shkak të një kryengritjeje e për vrasje. Pilati foli prapë, sepse dëshironte ta lirojë Jezusin. Por ata bërtitnin:

"Kryqëzoje! Kryqëzoje!"

Ai u tha të tretën herë:

"Po ç’të keqe ka bërë? Unë nuk gjeta në të faj që meriton vdekjen. Do ta ndëshkoj, pra, dhe do ta lëshoj."

Porse ata me britma të mëdha e me këmbëngulje kërkonin ta kryqëzojë: britmat e tyre bëheshin përherë e më të mëdha.

Atëherë Pilati vendosi të bëhej ashtu si kërkonin ata. Ua lëshoi atë që u burgos për kryengritje e vrasje - atë që kërkuan - kurse Jezusin ua dorëzoi vullnetit të tyre.


Kryqëzimi i Jezusit


Ndërsa po e çonin për ta kryqëzuar, kapën një farë Simoni prej Cirene, që po kthente nga fusha, ia vunë në krah kryqin që ta mbarte pas Jezusit.

Pas tij shkonte një shumicë e madhe njerëzish e disa gra që e qanin dhe e vajtonin. Jezusi u kthye kah ato dhe tha:

"Bijat e Jerusalemit! Mos më qani mua, por qani veten e fëmijët tuaj! Sepse, ja, po vjen koha, kur do të thuhet: ‘Lum beronjat! Lum ato që s’lindën kurrë e që nuk patën kujt t’i japin gji!’ Atëherë do të fillojnë

‘t’u thonë maleve: bini mbi ne!

e kodrave: na mbuloni!’

Sepse, nëse veprohet kështu me drunë e njomë, çka do të ndodhë me të thatën?"

I sollën edhe dy të tjerë - keqbërës për t’i vrarë bashkë me të.

Kur arritën në vendin që quhet ‘Kafkë’, aty e kryqëzuan atë dhe keqbërësit, njërin në të djathtë e tjetrin në të majtë.

E Jezusi lutej:

"Fali, o Atë, se nuk dinë ç’ bëjnë!"

E ‘për t’i ndarë petkat e tij hodhën short’.

Populli rrinte aty e ‘kundronte’. Anëtarët e Këshillit të Lartë e ‘përqeshnin’ duke thënë:

"Të tjerët i shpëtoi, le ta shpëtojë vetveten, nëse është Mesia i Hyjit -‘I zgjedhuri’!"

Edhe ushtarët e vinin në lojë. Iu afruan për t’i dhënë uthull dhe i thanë: "Nëse je ti mbreti i judenjve, shpëto vetveten!"

Mbi të ishte edhe mbishkrimi: "Ky është mbreti i judenjve."

Njëri nga kriminelët e kryqëzuar e fyente:

"Po a nuk je ti Mesia?! Shpëto veten edhe ne!"

Por ai tjetri e qortoi shokun:

"As ti nuk e druan Hyjin që po vuan të njëjtin dënim si ai? Sa për ne kjo është drejtësi: po marrim ndëshkimin e merituar për veprat tona! Por ky - ky s’bëri asnjë të keqe!"

Dhe tha:

"Të të bjerë ndër mend për mua, o Jezus, kur të arrish në Mbretërinë tënde!"

E Jezusi i tha:

"Për të vërtetë po të them: sot do të jesh me mua në parajsë."


Vdekja e Jezusit


Ishte rreth orës gjashtë e terri e mbështolli mbarë tokën deri në orën nëntë. Dielli u zu e kultrina e Tempullit u nda përmes.

Atëherë Jezusi bërtiti me zë të lartë e tha:

"O Atë: në duart e tua po e dorëzoj shpirtin tim!"

Si tha këto, dha shpirt.

Centurioni, kur pa ç’ ndodhi, zuri të lëvdojë Hyjin dhe tha: "Ky njeri ishte me të vërtetë i drejtë!"

Po edhe të gjithë njerëzit, që u grumbulluan për të parë ngjarjen, kur panë se ç’ ndodhi, u kthyen duke rrahur kraharorin.

Të gjithë miqtë e tij rrinin larg, po ashtu edhe gratë, që e kishin përcjellë prej Galilesë, dhe po vërenin.


Varrimi i Jezusit


Atëherë erdhi një njeri që quhet Jozef. Ky ishte anëtar i Këshillit [dhe] burrë i mirë dhe i drejtë. Ky nuk e miratoi vendimin as veprimin e tyre. Ishte prej Arimateje, qytet i Judesë, dhe priste Mbretërinë e Hyjit. Shkoi te Pilati dhe ia lypi trupin e Jezusit.

Pasi e uli prej kryqit, e mbështolli në pëlhurë, e vuri në varr të gdhendur në gur, ku ende askush s’ishte varrosur.

Ishte dita e Përgatitjes, e po afrohej e shtuna. E përcollën edhe gratë që erdhën me Jezusin prej Galilesë; e panë varrin dhe si u vu trupi i Jezusit. Pastaj u kthyen dhe përgatitën erëra të mira dhe vajra të erëndshëm.