Vargje nga autori Xhelal Ferizi

[lirik]

Ne penden time

shkruan xhelal ferizi

N penden time kan hy shum oqeane
e shum dritë diellore e pafundsisë
kan hy menquri planetesh e kshilla hane
edhe ligjet e' t pashtershme energjisë

o ku ti derdhi kto qe kaq shum
kan hy nga nji hyrje ne per kokë
kah ta zbarz ket digë ´planetare e ket brum
kur s' kam ma miq a s' shokë

kur s' ka kaq shum, enë, te medha per t u mbushë
o zot pse m' qon ,ket bollak
kahdo n 'per planete permbi mal e fushë
nuk mund ta pij kush ket oqean, me gjak

o penda ime mbylli t' gjitha portat
se msy kan dijet si rrke
si me u ,derdhë furtunat ato ma te fortat
e mendjen s' po mundesh me u pre

o kan hy kan hy plot thënje t' vershimit
mbani o gurë e dhe
kush i pin kto joshje t' pendes time t' shkrimit
qe lshue jan nder kombe e fe

o kan ne hy ne penden time te pa fund
aq shum nga te gjitha anë
e mendjen time po e krrusë penda n, mund
me peshë sa i diell,e hanë

o ku ti zbrazi ku ti lshoj ,kto barrë
ujitje ku jan kopshtijet
se mua gjith kto kshilla me qojn drejt e' n' varr
nuk mund ti mbajë ma dijet

xhelal ferizi
nga Mitrovica
ka shkruar poemen
me titull ne penden time
pershendes lexuesit



Vërejtje: (0%)

[lirik]

Kahdo qe kerkoj shteg

shkruan xhelal ferizi

kahdo qe kerkoj shteg
kahdo qe kerkoj me dalë
ndeshem me nje rreth qe djeg
nuk ja dal dot me fjalë

kahdo qe ,kekroj rrezen
e driten me pend e lot
askund kandilat s' me ndezen
mi fiku i madhi zot

Kahdo qe kerkoj,te bardhen
me cakun,ne hap e në dorë
ne shpinë me shekujt e,barren
me muret me akull e borë

kahdo qe e kerkoj,faqebardhsinë
kahdo qe e,kerkoj,shpetimin
me ,shpresen ne gji e,mirsinë
ndeshem gjithmonë me pendimin

kahdo q e kerkoj,kapakun
ne qiell te hapur me dalë
ma prishin demonët gjakun
ne cak me sherr me kan ndalë

xhelal ferizi shkruan ,kahdo q e,kerkoj shteg

vazhdim i vargjeve



Vërejtje: (0%)

[lirik]

Zani i sharkisë

shkruan xhelal ferizi

aman forca e perendisë
qe rrin anve te dritsisë
ti qe rrin n' gjithsi ,nder yje
mos ma le fjalen m e nyje
por ma zgjidh e ma lsho valë
kah me shprehje dua me dalë
me e qu zanin e sharkisë
n, shekuj n' tinguj t' nostalgjisë
me dridhë mallin nder kta tela
larg me e shtri nder bjeshkë me krela
n' brusha bari leht tue lmue
thell ne dnesje n' gjak me shkue
si valzorja dirdhja e lotit
me i kujtue ah mallin motit
larg me que qehren tingllore
drit per dritë n' yje vizllore

ku aq holl i dridhë sharkija
ku i bjen zemres melodija
za sharkije prekë n' qdo pikë
n' gjak t' damarve kjo muzikë
kjo muzikë që nuk len fletë
pa e dridh n' pejza ku lidhë jetë
s e,kur nisë teli dridhrimit
me prekë im damart t' gjakimit
ku n kujtesë shekujt vargisen
mall e lot shartojnë e nisen
me e dridhë buzen,e qerpikun
tinguj t' hollë kur telat pikun
aman zot ta lkundi hanen
kur shrakija ,t buron kangen
kur kendon prajshem kah malli
kur t prekë n' etje gurë e zalli
kur ne gjuhë qdo tel te flet
kur te prekë ,vajin sa i det
qe rrin shpirtit gjithmon gati
per me u derdh si pprrue ndoj shpati
tash q e un tinguj kam ndje
qels nder shekuj un kam ble
me ja qel thelbin kti malli
kam ble gjuh fyelli e kavalli
kam bashkue shum fjal ndjenjtare
per me i lidh me gjuhë shqiptare
edhe me valë puhize e erlehte
me nji mallë qe shkrinë kohë jete
e i kam vu ne tel t' sharkisë
me prekë rrudhat e largsisë
te largsisë per kah kujtesa
per me i lidhë tingujt me mbresa
kah ata mallshem n' gjuhë tingllore
zgjojnë ah lotet shekullore
prekun dhelet n' kohë kujtime
tu i,shprushë dnesjet n' permallime
shekujt larg në' gurrë shpirtrore
tue prekë thell me kang tingllore
aman zot kur prek sharkija
ah ku rrijn motet me thija
kujtojn vitet djaloshare
dridhen gjenet , perlotare
qe perlotun n gjoks vrullsohen
njimij shekuj n 'gjak rizgjohen
kado shkon tu e prekë sharkija
n' per qelliza e mote t' mija
ajo nxitë ah lotin rrke
mallengjim shekujsh si she
zot se q' nxitë malli i sharkisë
nuk e nxan' fleta e gjithsis
me e pershkrue ne mikrolote
as nder shekuj e as nder mote
zani i saj vjen tue deh ftue
lule fletë kur t' bjen tu i lmue
ajo dridhë shpirtë e subjekte
dridhë materje e dridhë objekte
dridhë poet e kangatarë
germ per germ nder vargatarë
aj lmon gjakun pergdhelë
njimij shekuj i ka n' tel
njimiij kohra e mallengjime
zot i madh kur prekë me lmime
shkrihet dehja e bjen lehtsija
zbutet afshit ajo ndjesija
prek n per gjak ah melodija
embelsija lmon shum thell
njimij tinguj zemra i mbjell
drejt ne gurra e,kah barkusha
si shikimet larg kah fusha
kah kan ikë te bardhat mote
ti sharki sa shum perlote
me e,ata tinguj qe t' bejn me dnesë
qe s e 'thot penda ne shkresë
as' s 'e pikë per kah spjegimi
yll dritsije as ndoj gjuh shkrimi
se aq thellueshem prekë sharkija
derri ne qiell ku mbrrin largsija
deri ne t largta rrudha moti
teli i saj esht fjal prej loti
telat t' sajë jan mallë qe n 'valë
shkojnë mbi erë hanen tue ndalë
edhe gurit i prekun n' inde
ah sharki mahnitse linde
ti qe prekë gjithkah damarin
ti qe e i luen fjeren e barin
ti qe i ben yjet me kja
ti qe e bën gurin me u nda
ti qe e shkrinë zogun e pyllit
ti qe e shkrinë lotine yllit
ti qe n' tela n' za lakore
prek n' per glob me gjuhë valzore
brusha brusha bashk me eren
e dehë driten e lmon eren
me ata tinguj tu i perque
në' damarë thellë tue këndue
ti shkon thell ne mallë perkdhelë
za mahnije ke n' qdo tel.


krijuesi i vargjeve liriko epike te kohrave sot
xhelal ferizi



Vërejtje: (0%)

[lirik]

Bukurit e drinit

shkruan poeti xhelal ferizi nga
Mitrovica e kosoves


me nji shkrim porsi vullkani
shkruaj pejsazhin qe armani
na e,ka dhanë ktu n' t' bukuren faqe
po i marr pendes ngjyrë e gjaqe
kah i rrjedhin prej damari
po e pershkruaj ket nurë shqiptari
gurë e lug kah i ka drini
fletë e dushk e hije blini
qe brushojn flladshem ,ne brigje
ku bjen hana n, t shejta shtigje
kah rrjedh drini ,n,t,lashten udhë
ku i prekë flladit gurit n' rrudhë
ku bjen poshtë valbardha e,varun
si ujë yjesh n' pika zbardhun
e lmon shkambin bjen n' sterkalë
mandej n' dri bashkohet n' valë
e ktu buza e ledines
dehë at sqep te kanarines
ku bjen shtrue me fllad gjelbrimi
ku e pin flladin kerubimi
edhe lulja e larme e fletes
bukuri qe e i lakmon jetes
zot na e ruaj esht dhe i yni
shum magjik ku dehet syni
sy i njerit sy i diellit
edhe balli e kupa e qiellit
n' te dy brigjet,uj,rrjedh mahnije
uj kullue nder flet e hije
qe nxjerrë za magjik,kru plaset
bardh me vaal ,me gur kur haset
aman zot peizazh madhorë
uj kullue me valbardhorë
qe lmon shkambijt e shuan etje
sy i mahnisë se ka ket gjetje
perveq n' vend ku rrin shqipnija
n' t' bardha mote,ku' i bjen hija
ku e mbshtet hana at pushim
te dy syt ku i lshon me gzim
mbi ato gurra n' faqe t' drinit
ku i lshon buzt me u me u,preh njomsimit
pasi udh ajo rreth ere
t' ket ecë n 'kohë e,stinë pranvere
ket pikturë natyrë arbrore
hanë e diell e mbajnë per dore
e mbajn n' vetull e mbajn n gjak
e mbanë qielli me kapak
e mbanë penda e poetit
e kendon dhe vala e detit
dri o dri o ujë me gurë
pikat tua si bilur
si me i nda margaritare
val e faqe,e pik ujvare
ashtu pikat,e hjeshisë
edhe bredhat ah e lis
me ato hije e sterpika
thue pik ylli e galaktika
akullbardha e stalagnita,
thue s e pikë ah meteora
thue se gdhend guri nga dora
po ai esht gdhend nga perendija
shih sa mir i rrin hjeshija
ku e,mbulon kthjellimi e hija
ah shqipni moj nanë malsore
t' bukura i ke lugje e gurore
t' bukur fort ma ke qdo fletë
lug te drinit per tatpjetë
uj e fllad ku japin jetë
ku pijn yjet n' net te qeta
ku e njom lojen ajo erlehta
me nji trup qe bjen n' per rrmore
mbi ujvara e,zallinore
mbi ato lugje kersha e brija
ku shkrin nuri kah shqipnija
fort e shejtë thonë esht malsija
fort e shejt per kah gurgllima
fort e,rrept porsi vetima
ket hjeshi ia ka falë zoti
n' lug te drinit dehet moti
n' ket hjeshi ku i thonë prrallore
ujt qe lmon kthrejlltsinë kronjore
aman zot ma jep mahninë
t' ja pershkruaj at bukurinë
ku e lshon drini shtat gjatsinë
ku ylberat bien me pi
ku bjen hija e fletes bli
ku e shuejn etjen bletë e hoje
ah ku derdhen gurra e,kroje
ah ku derdhen prrue e va
me valbardhat pa ja nda
guri i lashtë me murë graniti
rrudhë per rrudhë qe,e,flladiti
sterkalbardha nda prej vale
tue perkdhel hijet me male

edhe pikbardhat n valë rrotllue
gurë e druj n' dri tu i njomsue
tue joshë synin e bilbilit
edhe aromen t' karajfilit
per me ra n' kullim me pi
n pamje etje me mahni
per me i pa ato manire
bukurit ah gjevahire
qe e i lakmon syni i dukatit
edhe balli i diell rrezgjatit
edhe penda e poetit
edhe zalli e faqja e,detit
zot q 'po luen prej vendit ylli
kur i sheh kto hjeshi pylli
anash druj qe luejn prej ere
fllad puhi e bletë n' koshere
bletë n' per lisa e 'n kullim rrjedha
ah 'mriza bung qetina e' bredha
ftyra dushku n, per kalisha
n' erë tue lozë ahije e pisha
dri o dri me at luginë
ti qe e i dehë po mot e stinë
ku me sqep bien shum me bi
shpend shtetgtare plot larmi
t' duket zalli si optika
si currilat n' drita e pika
si nji gjam optikë kthjellë akull
kur ndoj gurë rroklliset shakull
shkput prej rudhes ku e prek vala
i dridhë shtresat n' trup si njala
mandej afer t' duket zalli
sa poet jan shkri nga malli
me ata sy ku n' etje shkrimi
kan lshue penden n' dehje gzimi
si me hy ne ty oj fletë
fjalë e thanjes me i dhanë jetë
per me e nxitë me nxjerrë fjali
me e thanë langshem fjalen shkri
si me hy n' magjike e' n' gurë
me ia nxjerr hjeshin me nurë
ujt n' kthjellim qe lshohet n' gurë
si me e gjetë ngjyren mahni
si me gjetë ngjyren ingji
diamantin si me e shkri
si me ba ne pendë me u shprehë
bukurinë qe drini e dehë
lum per ne per kah etnija
ket hjeshi qe e gzon shqipnija

vargjet bukurit e drinit te pjeses se par
i ka shkruar poeti xhelal ferizi
nga mitrovica e kosoves qe vet i ka pa bukurit e drinit mahnits
qe nga komani deri ne ffierz disa her
dhe tash i pershkruan poashtu i falenderohem armanit qe me pikturat e famshme
nxiti ndjejate frymzimit qe e i kam pas te gatshme vetem me shperthy.
poeti xhelal ferizi qe esht dhender tropoje, shkruan per bukuritë e ktyre anve
dhe per lugun e drinit qe e ka mahnitë vet poetin qe d ehë qdo kalimtarë
shqipnija jonë etnike esht vet perla e ballkanit dhe europes
ta ruajm shum ta ruajm ta duam dhe ta zhvillojm.
shqiptar mbajuni bashk dhe ruani fenomenet qe e ua fali perendija#
kujdes nga grekt e sllavt dhe armiqt e tjerë,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
se vlerat e bukurisë nuk ka vlerë qe ei njeh as poet qe i pershkruan
armiqt rrijn si ujq e qakajt perrreth ktyre bukurive ! shqiptar dijani vleren dhe mbani fort e bukur
me unitet te qelikt me bashkim dhe trimeri ATDHEUN MA TE BUKUR NE BOTE SHQIPERINë ETNIKE

poeti shqiptar kosovar xhelal ferizi pershendet te gjith sjhqiptart vllezer e motra

XHELAL FERIZI EHST ME ORIGJIN NGA DRENICA I LINDUR NE MITROVICë TE ARDHUR NGA KATUNDI MIKUSHNICë ;KY FSHAT ESHT NE MES TE PREKAZIT DHE GALICES:
BABAI I XHELAL FERIZIT I NDJEKUR NGA OZNA UDBA E ASAJ KOHE E LESHON FSHATIN:
BABAI ADEMI DENOHET ME PUSHKATIM PASTAJ I KTHEHET DENIMI NE "= VJET BURG ;;;
PAS DALJES NGA BURGU MBASI MBAN DISA VITE KU JAN SHIT MBI / 7 haktar tokë buke per ta shpetuar nga burgu.
pastaj i merrene dhe tridhjet hektar tjer dhe makinerit e drithit e gjith pasurija,parat qypat me flori napolonate asaj kohe dhe ndiqet,nga fshati.
AI IK NE MITROVIC dhe jeton en varfri te mjerë nje jet ilegale ku afro 17 vite nuk e trgeon adresen e banimit.
Ne mitrovic ne at koh lind pastaj xhelal ferizi ,ndersa nana e xhelal ferizit esht nga Mitrovica vendas te vjeter Mitrovicas:
ISHTE KJO NJE BIGRAFI E SHKURTER E KRIJUESIT XHELAL FERIZI



Vërejtje: (0%)

angert
Shiko Profilin Publik
Dërgo një mesazh privat tek angert
Dërgoi email angert
Gjej më shumë postime nga angert
Shto angert në Listën e Miqve

28-12-2006, 17:40 #6
angert
i/e regjistruar


Anëtarësuar: 20-10-2005
Postime: 450
Vargje nga poeti Xhelal Ferizi

--------------------------------------------------------------------------------

kah do hana tue shetit
kahdo lshon t emblen drit
kahdo n buz e shkrin ata gaz
sheh shqipnin,me plot maraz
per kosven te emblen bi
per etnin ku i thon shqipni
ti moj han me vetull ari
jam xhelali jam shqiptari
jam shqiptar kullue si ari
m ka lind nana ,,n fis,, t dardanit
n troje t lashta te ilirianit
ku arom e,bari n fusha
gzon re t bardha enegjellusha
jam i lindur ,n dardani
ku substrati ish shqipni
ku ish djepi i sterlashtsis
gjuha shqipe ku esht nis


autori i vargjeve shqiptare xhelal ferizi
pershendet shqiptart e verrtet qe dojn komb e,atdhe



Vërejtje: (0%)

angert
Shiko Profilin Publik
Dërgo një mesazh privat tek angert
Dërgoi email angert
Gjej më shumë postime nga angert
Shto angert në Listën e Miqve

28-12-2006, 17:53 #7
angert
i/e regjistruar


Anëtarësuar: 20-10-2005
Postime: 450
aman zot m, thuaj pse u ngrit deti
pse ,me val,u shkumbzue ,mnjija
pse na u lshuen krajli e mbreti
grek e shkja e panslavija
pse na u lshuen hordhit barbare
an e kend ku i thon , gjuh nane
pse na i mbluen trojet shqiptare
car vojvod , eushtri sllaviane
pse na ran kaq shum sulltana
pse ,kaq shum na ka ka nana
pse kaq lot ka derh kjo hana
n,torje tona pse aq shum gjak
kan kja shekujt i ri e,plak
kan ra shkja e karadak
ka kja dheu e ka kja guri
esht pergjak shtiza e flamuri
ka kja dielli qiell e,dhe
na kan nda armiqt me fe
na kan pre e nda prej gjini
grek e shkja edhe latini
na e kan skuq po at val drini
na i kan skuq shkumbardhat n gjak
e coptue na kan pa hak
ne nuk patem hak as hile
zemra jon ish karajfile
kurr s kem josh bela as gjaqe
kem dahst gongje e,manushaqe
n,troje ,tona,kem,dasht paqe,
kem dasht ,pluhur e dhe t parve
gur zallin e troll t shqiptarve
mos me i marr soji i barbarve
mos me shterr lotin shqipnija
me u shpernda n per ,glob,etnija,

autori i ktyre rreshtave xhelal ferizi

[lirik]

Kerkojm Falje Per Dis A Leshime Ketu ;mund Te Ket Edhe Gabime Ne Shkronja
Xhelal Ferizi

[lirik]

Luljeta Selimit

Shkruan xhelal ferizi

mbledh qdo shkronj kah t shkosh ne jet
beni bashk po flet me flet
jepju lot me pi luljet
jepju lot me pi oj moter
shko atdheut e vote r ,m, voter
laps prej dhimbjes,shkruaje n, zemer
shkruej mbi dhe emer per emer
per ato motra vasha e,gra
qe ajo ver shum i ka tha
kur dhunue po jan nen shkja
thuej luljet ti pendes t lotit
se sternipt e kastriotit
kan shkrue thell n kujtes ,shqiptare
ato veprime shum barbare
por se motet shekuj shkojn
e shqiptart nuk i harrojn
se thell shti i kan ne kore
n gur,e zall edhe n memore
qka kan ba n ,vasha arbnore
zi e ma zi gjvesh e perlye
shprese ejete i kan thye
ah prej nderit tu i perlye
shkruaj luljet me at pend shkrimi
shkruaj n memorie per koh krimi
shkruj o hskruaj luljet selim
une n vargje e ti n proz
qyqet t kndojn po neper bloz
le t kjan zogu mbi mimoz
syt le te kjajn permbi qiell t t motit
edhe bilbilat t shkrihen lotit
le te kjajn ah kanarinat
kur me pend t mbushen ballinat
an e m mban le t kjajn krahinat
dheut t dardanes n tok pjellore
le t kjajn fusha e bregore
ara a maja kodrinore
gjithkah vashat ra,n robina
le te luen palca n per gurina
edhe palca e tokes t dneset
edhe vullkani n gjak te ndezet
ne urrejtje t qdo damari
shkruej per dhun e gen barbari
shkruaj viktimat si fije bari
shkruej n fletore,e n, kapak t qiellit
ti lexon pranvera e prillit
ajo stin me vjesht e ver
kur perzie jan gjamt me erë
kur kan kja po barie fjerë
kur kan kja bebzat e hanes
kur ka kja vasha e dardanes
lidh nen shkja tue kja n' gjuhë t' nanes
lidhun shtati nxanë robinë
tu i marr shkjau per t' gjallë virgjninë
shpresë e endrra e ardhmerin
tu i marrë vajzrinë per t' gjallë
vaj ka shku mbi gurë zallë
qielli zi thon kish pas shpallë
thon se syt jan prish te ballit
kur kan ra vashat n pikt hallit
n dor serbiane n dhun shfrenimi
kur nen shkja i zu pendimi
edhe ndihma e mshira shterrë
lakuriq mbi ara djerrë
n vaj e gjak gjveshun jan qjerrë
kan mallkue po gur,e dhe
tok e qiell e kombe e fe
por se mir ta dij planeti
tok e qielli e ujë e deti
se s a ' t 'jetë rana e zallina
deri sa n' shekuj t' endet stina
verë e vjeshta e' t' ketë qetina
sa t' ket' druj e dushk me fletë
sa t ' jenë motet mbi planet
kan me ecë shekujt me rrudha
edhe ngjarjet shekujt e udha
udha e diellit udha e hanes
por se kurr qika e dardanes
nuk i falë dhunen sllavianes
edhe detet per me shterrë
mos me mbet as lul as therrë
as kund bari mos me u herrë
mos me mbetë qati kulmore
nuk e fal qika arbnore
sa t' jenë motet shekullore
as shqiptari i lashtë me gjak
si fal shkja e karadak
qe e' kan prekë ne erz e gjak
se ne erz nuk preket qika
ket pleqni ka me nda thika
ka me e nda tehu i qelikut
tue marr hak mbi trup t' armikut
kur te vijn shekujt per ne
gjyq shqiptari ka me pre
gur e hekur ka me bre
se shkojnë shekujt e germa shkruhet
n' mendje e fleta qdo gja ruhet
si n' muze si n per ato akte
t' gjalla mbeten gjurmë,e fakte
mos harro kto akte t' ndyra
mos harro ato menyra
si e ke nxit qiellin me dhe
sa her diell e han jan le
larg esht ndje shqipja nder fe
laerg esht pa loti i ka prekë
qiell e dhe kan dashst me vdekë
shum planete jan stermekë
e' t' kan shkrue n' shekuj qe vijnë
n' kohra te ardhshme qe na prijnë
ta kan shkrue nji kob te zi
me i la borqet per marrzi
tremdhjet shekuj q e' i' ke nxi
tok s' shqiptare edhe moralit
grue e burrit qiks e,djalit
ke dridhë shpirtin bjeshk e malit
ke dridhë fijet n' per lugina
ke gjakos ara e ledina
ke prishë zogza e gjeraqina
mbaju pra ndoj dit t e' motit
kur t e' vjen ai gjyqi i zotit
priti djemt e kastriotit
se i kan shkrue ner libra e gjak
q' m' ke ba n' shekuj mua pa' hak
qySh se ishe n' shtiz e' n' lak
edhe ne shpat edhe n' harkore
N'kohra te hershme invazore
zi ke lshue n' token arbnore
do t' shenojm neper fletore
n' ball te librit e te disketes
e' s' harrojmë t' zezat e jetes
shkrimi i rrin gjithmon t' verrtetes
se shum vasha i ke tha
babë e nanë t' gjalla i kan pa
lakuriq lidhun nen shkja
shkruaj luljetë mos le n' harresë
pash'' at nderë e' pashë'' at besë
mbush vagonat pa pritesë
shkrim,e' fakte gjurmë barbare
mbush qdo flet me gjuhë shqiptare
mbuSh shum fletë sa ka dushk n' male
shkruej imtsi e shkruej detale
mbledhi faktet dal ngadale
edhe ju vasha e gra te mjera
qe per ju nuk del pranvera
ah pershkruani me fjal tjera
dhunen im e ne detale
le ta dijn po kodra e male
gjithkah uj e gur e dhe
gjith kah kah rrijn kombet me fe

shkruar nga xhelal ferizi
krijues i epikave dhe lirikave te kohes

[lirik]

Hije e vetmuar mbi dhe

shkruan xhelal ferizi

kahdo mbi dhe hije e vetmuar
me nje pendë ne dorë me kujtime te largssië
me zbratsinë shok e vlla i shoqeruar
unë vet loti i dashurisë

qfar mbreterije e heshtur
sterrë me shekull ësht qdo ditë
e shoh s e edhe dielli ,ne apati esht veshur
e shoh se koha dhe un jemi venitë

nuk jam ma nuk jam ai bilurë
ne qender te entuziazmit me vlim
vetmija e heshtur e ftoft si një gurë
me mbanë me nji vyshkje n' pushtim

Kam mbetur tash vetem me do rrudha
ku as meditimi aq larg nuk mbrrinë
pertej shum orbitave disi me duket udha
enigmatike diqka po me shkrinë

as fjalen nuk e gjejë imagjinare
per te thënë ket vdeksi te gjallë
nuk edi si quhet kjo gjuhë vetmitare
që të shprehem me dnesje e me mallë

vetmi vuajtje ky i llahtarshem laborator
diagnozë famkeqe per qdo shpirtë
angushti e ankth ku penda s mbahet ne dorë
q 'esht ky terr kaq i ngrirtë

As ferri ma i zi nuk qenka o miq
se vetmija e mbjellur mbi dhe
kur te ndegjoni ndonjeher se materja vdiq
vetmija esht shkaku qe e ka bre


shkruar nga xhelal ferizi nga mergimi