e qfare tjeter mund te beje une, dhe tjeret pos......

[sunshine]

Postimi origjinal është bërë nga Arb

Kadareja i tha Qoses se je bo per Psikiatrine e Shtimjes, edhe ky zotnia qaty e paska vendin... Msyja Behgjet sa nuk osht bo vone...

Më duket Kadareja ka qenë në paradhomën e psikiatrisë kur i patë propozuar Qosjës diçka të tillë! Ruaju se po rrëshqet edhe ti pahiri aty diku?!

[jadore]

http://images.thopia.multiply.com/im...C1G21WJ1GmDuHQ nga dr. Koço Danaj

Edhe «Rebelimi» është akt civilizimi!!

Eshtë një titull analize real dhe i saktë. Dhe është i tillë për arsyet e mëposhtme: Titulli bën fjalë për një pjesë të Shqipërisë që quhet: Kosovë. Bën fjalë për një nga aktet më të rëndësishme të saj, që emërtohet Pavarësi. Pavarësi do të thotë përgjegjësi, seriozitet. Pavarësia është për popullin dhe vendin, përgjegjësia është për politikanin dhe qeveritarin. Sa më shumë pavarësi të ketë një vend, aq më shumë varësi apo përgjegjësi kanë politikanët e atij vendi. Dhe anasjelltas: Sa më shumë varësi të ketë vendi, sa më shumë të jetë ai protektorat, aq më të pavarur janë politikanët e tij, aq më shumë çifligare dhe feudale janë ata. Eshtë një kontradiksion vetëm në dukje, por në thelb i saktë dhe i vërtetë.

Pavarësia është akt «rebelimi»
Shpallja e pavarësisë është një akt rebelimi i shkallës më të lartë, por është ndër të pakta raste kur rebelimi shndërrohet në nocion demokratik. Largimi nga një shtet dhe dalja më vete është akt i pastër rebelimi. Pasi në rastin e pavarësisë ai ka të bëjë me fatin dhe të ardhmen e një populli. Përgjegjshmëria dhe varësia e politikanëve fillon atje dhe atëherë kur fillon pavarësia reale e vendit apo popullit. Sa më i pavarur të jetë vendi, aq më të varur janë politikanët nga qytetarët e atij vendi. Protektoratet gjithmonë krijojnë shtresa politike me mentalitete servilo-diktatoriale. Po përse ky akt rebelimi duhet të bëhet tani? Sepse nesër do të jetë vonë. Dhe shqiptarët kanë shembuj që tregojnë se ata e kanë humbur në finish të «garës». Në disa qarqe politike dhe diplomatike po flitet për ndarjen e Kosovës si një mundësi kompromisi për të ardhmen. Ndërsa asnjë nga projektrezolutat e fundit nuk përmend planin “Ahtisari”. Duket se ky plan ka vdekur. Ai nuk po përmendet fare me përjashtim të ndonjë efekti propagandistik apo nga padija politike. Politikanët e Kosovës janë të pasigurt, të paqartë dhe të trembur lidhur me hapin e madh që duhet të marrin lidhur me pavarësinë e Kosovës. Duke qenë të tillë, janë edhe të çoroditur në deklarime. Deklaratat e tyre duken si deklarata frike!! Po kush ka frikë nga pavarësia mund të thotë dikush apo disa? Nga kush kanë frikë? Nuk kanë frikë nga pavarësia si nocion abstrakt, por nga realiteti i pavarësisë.

«Rebelimi» është i njëanshëm
Nuk ka «rebelim» pluralist. Për më tepër shpallja e pavarësisë së Kosovës është një akt i njëanshëm, pasi nuk ka pavarësi bilaterale apo multilaterale. Ajo është vetëm e njëanshme. Eshtë rebelimi i atij që ka qenë i varur dhe i poshtëruar për një shekull për të qenë i pavarur dhe me dinjitet pas një shekulli. Prandaj janë naive, foshnjarake dhe megalomane pohimet që vinë nga disa ambiente politike dhe parapolitike në Prishtinë, Tiranë apo Tetovë se nuk mund të shpallin në mënyrë të njëanshme pavarësinë. Për më tepër pasi të kesh dëgjuar zonjën Rajs kur thotë se Kosova në një mënyrë ose në një tjetër do të jetë e pavarur që do të thotë se ose me hir ose me pahir pavarësia do të realizohet.

Askush nuk duhet të ketë frikë nga pavarësia
Askush në Kosovë nuk duhet të ketë frikë nga shpallja e pavarësisë. Sepse pavarësia është parakushti i progresit, zhvillimit. Protektoratet dhe latifondet janë burim korrupsioni, përfitimi, kontrabandë, por asesi nuk janë burim zhvillimi. Ndërsa vendet e pavarura janë premisa e parë e zhvillimit dhe e progresit. Dhe shqiptarët në Kosovë kërkojnë vetëm, premisën e parë dhe asgjë më shumë. Por askush në rajon nuk duhet të ketë frikë nga kjo pavarësi. Janë disa shtete që kërkojnë të jenë neutrale ndaj shqiptarëve kur shqiptaret nuk kanë qenë neutrale ndaj tyre po i kanë ndihmuar të fitojnë pavarësinë. Janë disa shtete që barazojnë Kosovën me Transnistrinë, duke harruar se as historikisht dhe as aktualisht Prishtina nuk ngjason me Tiraspolin. Ndërkaq duhet përsëritur se shqiptarët në rajon po marrin vetëm një pjesë të asaj që ju takon, nuk po marrin as më shumë dhe as më pak padrejtësi. Ata po presin drejtësinë e vonuar, por kanë të drejtë që të shqetësohen kur ajo mund të shndërrohet në drejtësi të cunguar.

Rajoni duhet të ketë frikë nga statukuoja
Ndërsa të gjithë në rajon duhet të kenë frikë nga statukuoja aktuale në Kosovë. Eshtë një statukuo me pasoja të paparashikueshme dhe e rrezikshme për të gjithë fqinjët. Po pse është e tillë? Eshtë e tillë sepse kur durimi e kalon kufirin atëherë në vend të rregullit fillon kaosi dhe anarkia e cila do të përfshijë edhe ata që sot kanë frikë nga pavarësia. Eshtë e tillë sepse çështja shqiptare mund të fillojë të zgjidhet në mënyrë tërësore, kur duhet të zgjidhet pjesë-pjesë, por përgjegjësia nuk do të bjerë mbi shqiptarët, por mbi ata që kanë frikë nga pavarësia e Kosovës. Shpallja e pavarësisë është hapi i parë i eliminimit të kësaj rrezikshmërie. Ja një shembull: Në Maqedoni një ndër udhëheqësit e UÇK Fazlli Veliu deklaroi se 10 mijë shqiptarë nga Maqedonia janë gati të shkojnë në Kosovë. Eshtë një deklarim që e prodhoi statuskuoja, por shumë i saktë përballë saj. Kosova është tejpjekur për këtë rebelim si akt civilizimi. Eshtë në dorën e politikanëve të saj të shndërrohen në zëdhënës të popullit dhe të vendit të tyre. Dhe kjo zëdhënëje do të jetë më kuptimplotë, në qoftë se rebelimi do të ndodhë në 28 nëntor 2007.

[jadore]

GËNJEJNË, E KE KËNAQËSI T’I DËGJOSH !

nga Albion Topia

Ne kemi politikanë krijues, bile mund të konstatohet pa as më të voglën frikë se veprat e tyre janë shumë origjinale, ngase nuk ngjajnë në asgjë! Derisa akoma askush në botë nuk arriti të shpik ndonjë arkë, depo, softwer, hapësirë reale apo virtuale e cila do të ishte në gjendje të zinte të gjitha gënjeshtrat (për t’u deponuar në një vend) politikanët tanë nuk e kanë fare problem, sepse gënjeshtrat e tyre i palosin lehtë nëpër kutitë e votimit. E keqja është që ato kuti u ngjajnë kutive të Pandorës nga e cila pastaj mbi kurrizin tonë thyhen të gjitha të këqijat! Gënjejnë aq shumë dhe aq bukur, sa që ke kënaqësi edhe t’i dëgjosh. Gënjejnë me përplot inspirim, fantazi, kreativitet, frymëzim... publikisht, spontanisht, intimisht, miqësisht... Gënjejnë sipas inercionit, sipas porosisë, sipas detyrës partiake, sipas nevojës klanore-fisnore, sipas interesit grupor-mafioz, gënjejnë sipas nevojës!
Kur në të gjitha fushat janë deficitar, nisur nga përgatitja profesionale (kanë blerë diploma në gjithçka 1.5), në njohuritë elementare të diplomacisë, tolerancën ndaj oponentëve politik, njohjen e ligjshmërive bazë të demokracisë, njohjen e tabelës së shumëzit, njohjen e letërsisë botërore e kombëtare, artit, kulturës etj. suficiti i tyre i vetëm është talenti për të gënjyer bukur dhe vazhdimisht. Derisa dikur na mësonin se gënjeshtra i ka këmbët e shkurtëra, në rastin tonë kjo edhe mund të mos jetë rregull, sepse ka një përligjie. Po të shikojmë anëtarët e grupit të Unitetit e shohim qartë që disa gënjeshtarë i kanë këmbët e shkurtëra dhe gënjeshtrat jetëgjatë, ndërsa disa të tjerë i kanë këmbët e gjata e gënjeshtrat jetëshkurtëra. Se sa ka marrë vrull mania për të gënjyer dhe se sa është bërë kjo gjë e popullarizuar ndoshta më së miri e ilustron iniciativa për organizimin e ndonjë gare (ndoshta Olimpiadë) të rrenave. Po ndodhi kjo, atëherë gjasat tona që të shpallemi kampion, vërtetë janë të mëdha. Në radhë të parë kam parasysh që Kosovën në atë rast do ta përfaqësonin “Musketarët-gënjeshtarë të Grupit të Unitetit”.
Populli ka thënë; “Kush gënjen edhe vjedh”! Në këtë kontekst tragjedia jonë sa vjen dhe bëhet më e plotë. Kush i beson një hajduti? Kush e voton një hajdut? Kush e do një hajdut? Kush e respekton një hajdut? Në të gjitha këto pyetje është një përgjigje; Hajdutët e tjerë.
Është e barabartë me çmendurinë që një hajduti t’ia lësh ta ruaj thesarin. Jo çmenduri, por çmenduri e çmendurisë! Dhe kur ndodh kjo, si në rastin tonë atëherë efektet janë të pshtirta, të neveritshme, të tmerrshme...
Ja se si në realitetin tonë fantastik vendosen copëzat në këtë mozaik të turpshëm: - Hajduti i madh e vendos roje hajdutin e vogël duke e ditur që instikti i tij nuk do ta përballoj tundimin dhe do të vjedh. Pastaj shkon hajduti i madh, në petkun e zyrtarit, e zbulon, e arreston (kinse) dhe aty për aty e fal, por ia merr prenë duke ia lënë një kockë si shpërblim-shtytje, që të vazhdoj së vjedhuri).Kështu ndodh te hajdutët ordiner. Pse, këta politikanët tanë kujtoni se janë hajdutë të një rangu më të lartë!? Dikush mund të thotë që është shumë e vështirë të idenfikojmë se kush është hajdutë e kush nuk është!? Hajdutë janë të gjithë, vetëm mund të diskutohet çështja; cili është i madh e cili më i vogël! Duke u nisur nga thënia se; Ai që vjedh një vezë mund ta vjedh edhe trenin (vetëm po të kishte vend ku ta parkonte) del se Ne nuk jemi gjë tjetër pos një “shoqëri e prirë nga kleptomanët ordinerë”.
Nuk kanë thënë kot, çfarë është populli të tillë i ka prijësit. Sado të tingëlloj e vrazhdët del se jemi popull hajdut. Paj të tillë i kemi prijësit! Apo në rastin tonë është fjala për një përjashtim!? Shumë do të kisha dëshirë që të ishte vërtetë një përjashtim që përligj rregullin.
Kur e zhvendosim tërë çështjen në një terren tjetër të hajdutërisë, në terrenin politik (pra ordinerët në politikë) e shohim që gjithçka merr trajtën edhe më të zymtë. Atëherë, kemi të bëjmë me hajdutë që i mbronë ligji, e bëjnë dhe e zbatojnë vetë ligjin, e interpretojnë hajnisht ligjin, e kontrabandojnë dhe gjymtojnë ligjin, me një fjalë janë mbi ligjin apo thënë edhe më troç-janë Ligji vetë! Si rrjedhojë e tërë kesaj del se; Politikanët tanë janë hajdutë të ligjshëm.
Ka thënë një amerikan dikur; Po deshe të bëhesh miliarder, milionin e parë duhet vjedhur! Sa ka pasur të drejtë nuk e di, por kam frikë që pikërisht kësaj këshilleje iu janë referuar politikanët tanë. Për dreq ku e kanë lexuar këtë, kur nuk lexojnë kurrë asgjë!? A dinë të lexojnë, a? Ndoshta edhe nuk dinë, por një gjë e dinë më mirë se kushdo tjetër-të vjedhin me marifet, dhe të gënjejnë bukur sa të kesh qejf t’i dëgjosh!
Shikuar nga ky kënd atëherë e kemi të qartë se pse politikanët tanë nuk janë të interesuar që Kosova të bëhet e pavarur? Apo ndoshta janë? Nejse, kjo edhe mund të diskutohet, por në bazë të angazhimeve të tyre (përjashto deklarimet publike) del se humbjen më të madhe do ta pësonin pikërisht klasat dhe nënklasat politike të cilat ata i përfaqësojnë (kontrollojnë), që do të thotë ata vetë!!!
Po e marrim shembull, ndodh mrekulli dhe Kosova fiton një Pavarsi. Qoftë të mbikqyryr, kontrolluar, policore, kushtëzuar, padefinuar, të grimcuar etj. Por që ka një emër të tillë-Pavarsi!
E tash. Politikanët aktual çfarë mund të bëjnë? Në çka do të thirren, në çka do të betohen, në çka do të plasojnë gënjeshtrat e tyre, në çka do të investojnë „luciditetin e tyre prej vizionarësh“...? Çfarë do të vjedhin pastaj kur gjithçka tashmë kanë vjedhur!
Aha, mund t’i vjedhin zgjedhjet!? Po kjo nuk do të jetë asgjë e jashtëzakonshme, këtë e kanë bërë edhe më herët! E ç’kuptim kanë zgjedhjet kur mbi të gjitha ato institucione që dalin prej tyre do të vendosen disa hajdutë (qoftë të ndonjë grupi formal apo joformal)!
E rezultatet e zgjedhjeve eventuale dihen, sepse; Pushteti nuk fsheh asgjë nga populli. Dje gënjenin e vjedhnin, nesër do t’ia vënë shpatullat shtetit. E shihni që pushteti nga hajdutët krijon humanistë!? Gjithsesi, dhe atletë bile, sepse këta tanët e bëjnë një hap para, dy prapa, thënë me thjeshtë janë të shkathtë në trehapësh.
Ajo që është për admirim është fakti që gënjejnë dhe ke qejf t’i dëgjosh.
Ani, ani... gënjeni e vjedhni se ju kemi zgjedhur! E mira e gjithë kësaj është që mund të mburremi se hajdutët tanë bile i zgjedhim vetë.

[jadore]

Kosova po ndahet!?Jul 28, '07 5:17 AM
for everyone
http://images.thopia.multiply.com/image/1/photos/upload/300x300/RqsJcQoKCpsAAH50NM01/kocodanaj.JPG?et=Hox8lvscSpg0Qtciaf8Zvg shkruan dr.Koço DANAJ


120 ditë për të ndarë Kosovën!

Eshtë një titull ngjyrë gri. As rozë dhe as I kuq. Sepse I tillë është realiteti I Kosovës dhe në tërësi I kombit shqiptar.
«O perëndi, duan ta presin», këto janë fjalët qe Kadare ka vënë në gojën e Shestan Verdhës, komandantit të mokrarëve lidhur me fatin e Shqiperisë në vitin 1913. Pas afër një shekulli, kanë ndryshuar shumë gjëra. Por nuk ka ndryshuar mentaliteti i disa prej stërnipërve të vitit 13-të. Ata tashmë kanë vendosur më shumë se në 13-tën, kanë vendosur të «presin» Kosovën, gati gjysmën e kombit shqiptar. Por këtë nuk e thonë hapur, për këtë kanë caktuar një afat prej 120 ditësh.
Por le të kthehemi në analizën e ftohtë, pa romantizëm dhe brerje ndërgjegje, pasi në politikë nuk ka të tilla. Në politikë ka vetëm interesa të përkohshme apo të përhershme.
Zyrtarisht njoftohet se fuqitë e mëdha, miq të shqiptarëve, gjysëm miq të tyre, kundërshtarë të tyre dhe gjysëm kundërshtarë të tyre, kanë vendosur që të zhvillohen edhe 120 ditë bisedime shqiptaro-sërbe. Bukur.
Por shtrohet një pyetje : Përse do të bëhen këto bisedime ? Përgjigje e ndërkombëtarëve: Që shqiptarët e Kosovës dhe sërbët të merren vesh midis tyre.
Pyetje: Po përse duhet të merren vesh? Përgjigje e ndërkombëtarëve : Të merren vesh për statusin e Kosovës.
Pyetje e fundit: Për cilin status, për ate qe thote Ahtisari?
Përgjigje: Mos u nxitoni, pa paragjykime, aty e kemi Planin Ahtisari, por le të bisedojnë njëherë!!
Nuk ka më nevojë për pyetje, ka nevojë për një analizë të thjeshtë, ka nevojë që të thuhet e vërteta përballë të gjithë shqiptarëve ; edhe atyre që janë në Kosovë, edhe atyre në Maqedoni, Luginë e Preshevës, por edhe këtyre në Shqipëri.
Cila është kjo e vërtetë ? E vërteta është : 120 ditë bisedime midis shqiptarëve dhe sërbëve duhen për të ndarë Kosovën juridikisht. 120 ditë duhen që shqiptarët dhe sërbet të merren vesh për ta ndarë Kosovën midis tyre. 120 ditë duhen për të detyruar shqiptarët dhe më pak sërbët të pranojnë këtë ndarje. 120 ditë nuk duhen për asgjë tjetër.
Po pse 120 ditë janë caktuar për ndarjen e Kosovës ? Ja përse : Plani Ahtisari që ju paraqit Këshillit të Sigurimit dhe që nuk u pranua, ishte një kompromis i detyrueshëm, i padëshirueshëm dhe përkohësisht i pranueshëm nga shqiptarët. Plani Ahtisari kërkonte që shqiptarët të heqin dorë nga flamuri, të pranojnë gjuhën sërbe si gjuhë zyrtare në gjithë Kosovën, të pranojnë që komunat sërbe në Kosovë të kenë lidhje të dyfishtë me Beogradin, edhe horizontale edhe vertikale, që në Kosovë të krijohej nje «Salamandër» sërbe që fillonte nga Deçani shkonte në Shtërpcë kalonte në Novobërde dhe përfundonte në Mitrovicë Veriore dhe Leposaviq. Dhe shqiptarët e pranuan një gjë të tillë, bile edhe me Kuvend. Pa ju thene kush, e pranuan edhe në Tiranë, përsëri me Kuvend.
Por nuk e pranuan sërbët në Beograd, «sërbët» në Moske, «sërbët» ne Bruksel, «sërbët» në Madrid, në Bratisllavë, në Romë, në Bukuresht etj
Dhe meqënëse ata nuk e pranuan, atëhere, Plani Ahtisari u hodh poshtë. Dhe në vënd të tij lindën bisedimet e reja shqiptaro-sërbe.
Rikujtesa e mësipërme e planit Ahtisari na duhej vetëm për të qartësuar pse duhen bisedimet e reja.
Pra tashme kur planin e kemi të qartë, kur dimë që sërbet nuk e duan atë, tashme per këdo është e qartë se : Bisedime të reja do të thote : Ndarje e Kosovës midis sërbëve dhe shqiptarëve.
Këtë e dinë një pjesë e politikanëve shqiptarë në Tiranë, Prishtinë dhe Tetovë. Ta dish nuk është papërgjegjësi. Sepse pafuqia nuk ndëshkohet, ajo vetëm konstatohet. Por ata nuk e thonë. Dhe këtu fillon përgjegjësia.Prandaj ata duhen ndihmuar. Atë që nuk e thotë politika zyrtare, duhet ta thotë politika reale.
Cila është ajo që duhet thënë? Pavarsia e Kosovës e stabilizon Ballkanin. Ndarja e Kosoves I hap rrugë ndryshimit të kufijve, I hap rrugë legale Shqiperisë natyrale, I hap rrugë ripërcaktimit të kufijve në Maqedoni, Shqipëri, Mal të Zi, Sërbi etj.
120 ditë që Kosova të ndahet dhe shqiptarët të pranojnë ndarjen, ta konsiderojnë atë integrim apo globalizëm. Por 120 ditë janë mjaftueshëm për tu përgatitur për të dy rruget, edhe të ndarjes edhe të bashkimit.

[Gentiani]

120 ditët e ardhshme, nëse kërkohet nga shqiptarët të vazhdojnë bisedimet shtesë me serbët,futja kafe krisja barcoleta në takime dhe shtyje deri ta të vijnë dita e 121-të, qëllimi të kalojnë ato 120 ditët duke i nënvizuar njërën pas tjetrës dhe pastaj ti drejtohen Bushit dhe Bashkimit Evropian, e shihni kaloj edhe dita 121 dhe nuk kemi çfarë të bisedojmë më, por krisja atje nga Washingtoni zyrtarë me një njohje formale, e pastaj bisedojmë me delegacione shtetërore, nëse na nevojiten për ndonjë bisedë me Serbinë pas statusit! Ha,hahahaa

[jadore]

BABAZOTËT RRAHAGJOKËS Aug 7, '07 4:53 PM
for everyonehttp://images.thopia.multiply.com/im...IGvne4i94WzBrg shkruan Bedri TAHIRI

BABAZOTËT RRAHAGJOKËS

Kujtesa njerëzore, që nga lashtësia, gjërat me vlerë e të vërtetat i ka ngulitur thellë në korën trunore dhe i ka bartur vath në vesh deri në ditët tona. Ta zëmë, gjithmonë e jetës është thënë: Çdo kohë i ka heronjtë e vet! E saktë! E mrekullueshme! Ata janë nderi dhe krenaria e secilit popull dhe e secilit vend. Gjaku i tyre vulos fatin e historisë. U lumtë! Krahas tyre qëndrojnë edhe njerëzit e mirë: mentarët, urtakët, besnikët, bujarët, punëtorët, atdhetarët...
Por, mjerisht, çdo kohë dhe çdo vend i ka edhe batakçinjtë e vet: syleshkot, trutharët, kodoshët, mendjekrisurit, hilexhinjtë, puthadorët, sehirxhinjtë, smirzinjtë, matrapazët, dashakëqinjtë, lavdaçët, fjalamanët, thashethemxhinjtë, grinavecët, burravecët, tinëzarët, mizantropët, shtinësit, gojëkëqinjtë, spiunët, shpirtshiturit, tradhtarët.
Edhe vendi ynë, i djeshmi dhe i sotmi, kurrë nuk mbeti pa këto karaktere të liga. Mirëpo, kësaj radhe do të merrem me ata, që, për momentin më janë bërë halë në sy dhe më duken të rrezikshëm e që më lart nuk i zura fare në gojë, me babazotët rrahagjokës.
Ah, sa shumë që janë!Jo, në fakt, në numër, nuk janë edhe aq shumë.Pa, pa, pa- ç’dërdellisë edhe kjo rradakja ime. Nuk janë shumë, mbase mund t’i numërosh vetëm me gishtat e duarëve, ama, mjafton që janë në ballë të oxhakut. Janë ajka e shoqërisë apo babazotët e kombit- siç i thonë vetes ata derëzinj.
Dhe, ke parë ti vëllaçko, koka sado e vogël që është e udhëheq gjithë atë alamet trupi. Sherri i kokës, të shumtën, vuajnë edhe këmbët e shkreta. Po, po, vuajnë dhe heqin të zitë e ullirit pa pikë faji. Kështu po i ngjet edhe popullit tonë të gjorë. Ata fol e llomatit, ai dëgjo e hesht. Ata krekosen e rrahin gjoks e ai punon dhe e mban frymën nga kureshtja.- Ju lutëm keni durim! Punët e mira e punët e mëdha bëhen ngadalë! Pse nuk i besoni asaj fjalës: Avash, avash, qengji bëhet dash! Ajo që e kemi pritur me vite e shekuj, nuk është larg. Ajo ditë veç sa nuk ka aguar. Kjo është punë e mbaruar. Është çështje jave a dite!- pohojnë me plot gojën babazotët rrahagjokës, duke u fryrë si gjeldetat para foltorëve e para mediave.Dhe, të gjithë, i madh e i vogël, tërë sy e vesh, presin e presin. Presin dhe shpresojnë. Shpresa është e vetmja që pati ngelur në fundin e kutisë së Pandorës. Ajo është shpirti i botës, ajo e mban gjallë njerëzimin.Vuan dhe pret skamnori, i cili nuk ka bukë për kalamajtë cullëshpluar!Vuan dhe pret i papuni, i cili u lakmon atyre që lozin pamëshirshëm me djersën e tjetrit!Vuan dhe pret jetimi, babai i të cilit ka ngelur në majat e Alpeve Shqiptare, në vijën e kufirit të mallkuar!Vuan dhe pret nënëlokja me duar në gji e me sytë e përloshur drejtuar nga dera e oborrit!Vuan dhe pret motra shamizezë për vëllanë që ende nuk ia di as varrin!Vuan dhe pret vëllai vëllanë që ende dergjet prapa grilash!
Vuan dhe pret gruaja eshtrat e të shoqit tretur diku në dheun e barbarëve!Vuan dhe pret Kosova!
Vuan dhe pret Shqiptaria!Pra, të gjithë presin e presin.Presin dhe heshtin.Heshtin dhe vuajnë.Pritje, heshtje, vuajtje.Sa keq!Vetëm dikush nuk pret, vetëm dikush nuk vuan, vetëm dikush nuk hesht. Ata janë babazotët rrahagjokës!!! Ata, jo që nuk heshtin, por, përkundrazi, gjuha e tyre kur nuk zë vend në gojë. Me t’u dhimbs e shkreta gjuhë, edhe pse është prej tuli dhe vete kah të duash. Flasin e flasin. Aq më keq, flasin edhe qirren edhe për gjëra që nuk varën prej tyre. Caktojnë data e ditë për Nusen me emrin PAVARËSI! Ata ende ndërtojnë kulla prej rëre, të cilat shkrihen para se t’i prek një valëze e vockël dhe shtirën sikur po luftojnë me mullinjtë e erës. Flasin me një tonalitet kinse autoritativ e aktrojnë me gjeste e me duar prej artistëve holivudianë. Paksa i pengojnë xhepat e fryrë, por ia dalin mbanë. Ua bëjnë qejfin padronëve, të huajëve që na u bënë zot shtëpie (Lidhe kalin ku të thotë zotëria!), dhe u hedhin hi syve e ua bëjnë mendjen vërdallë atyre që ua kanë besuar mandatinHajde kokë, hajde!Të gjorët miopë! Ende me avazin e vjetër e të tejkaluar. Ehu, po tashmë sikur i doli boja asaj kënge! Sazet kanë filluar të biejnë ndryshe. Tashmë ka nisur këngë e re, kënga për Nusen e Praruar me emrin BASHKIMI KOMBËTAR!!!.Aman, aman!
Oratorisë së tyre do t’i lakmonte edhe vetë Ciceroni i lashtë. Veçse, këtu ekziston një ndryshim i madh. Fjalori i tyre është aq i varfër sa s’bënë. Ato pak fjalë që i dinë (ca zor që i kuptojnë edhe vetë), i përsërisin vazhdimisht, sa i kanë mësuar si papagajtë, përmendësh. Shumë prej tyre tashmë i kanë mësuar edhe fëmijët dhe i mërmërisin para tyre. Kjo ka një të mirë, tregon se mësuesin e latinishtes e kanë pasur të suksesshëm, sepse nuk e kanë harruar atë thënien e vjetër së përsëritja është nëna e dijës!Çudi, edhe kur gabojnë, nuk skuqen fare. Mbase kanë të drejtë, sepse aq shumë gabojnë sa përherë do të ngelnin të skuqur spec. Më falni, që të mos u mbetët hatri e të mos më marrim mëri, më mirë është të themi, rrallë herë ia qëllojnë. Edhe atëherë si pula qorre: njëqind herë tokës, njëherë kokrrës.Vallë, a shikohen ata ndonjëherë në pasqyrë?!Hi-hi-hi,- do të qeshet ndonjëri përplot ironi, duke më marrë për të krisur.-Ç’janë këto llafe, ore jahu, po ata gati gjithë kohën e kohës e kalojnë para pasqyrës!-Nëjse, nëjse, unë nuk e pata të frizurat, kostumet e të kollarët e tyre, të larmishme e tërë shkëlqim. Aman, të keqën vëllai, mos më ngatërro se unë e pata gjetkë...Kur nuk ke pasqyrë mbushe një enë me ujë dhe këqyre veten,- më qortonte ime gjyshe, ndjesë pastë, kur pahiri bëja ndonjë proçkë.Po mirë, nëse ata nuk e shohin veten, a është dikush që duhet t’i shoh ata?! Sigurisht po.
Pikë së pari ata që rrinë afër tyre dhe që të babëzitur, vjelin fruta e fruta në bashqet e tyre të begata. Prapë u tregova çilimi e shkuar çilimiut. Kush është ai që e prish grazhdin e vet?!!! Nga soji i tyre, askush!Tekefundit, ata duhet t’i shohim të gjithë. Po, po, të gjithë, sepse pasojat e veprimeve dhe sjelljeve të tyre të pamatura po i vuajmë të gjithë. Apo, mos po sillemi e po veprojmë si në atë përrallën e moçme, kur mbreti shëtiste rrugës lakuriq e askush nuk kishte guxim t’ia thoshte të vërtetën! Sot, mbase, është ndryshe, është tjetër kohë dhe frika nuk e ka krejt fajin. Atë e kanë zëvendësuar interesi, lakmia, ligësia, pasuria, pangopësia...
Dhe, fare në fund, këtë shkrim, që doli vetvetiu nga përditëshmëria jonë e hidhur pelinë, dhe që nuk ka prirje tendencioze, do ta ilustroja me një anekdotë: Nastradin Hoxha vajti në një katund si imam xhamie. Kur erdhi koha e namazit, hipi në minare për ta thirr ezanin, por nuk dinte. Xhemati pritën e pritën dhe dikur u mërzitën dhe i thanë: Mirë, hoxhë efeni, nëse nuk dinë me këndue, a dinë me zbrit poshtë!- No comment!!!
- O Zot, fali mëkatënorët!- do të luteshin sërish shumica, edhe pse babazotët rrahagjokës u kanë ardhur në maje të hundës dhe që ende nuk janë në gjendje të provojnë diç për ta ndryshuar gjendjen ekzistuese.- O Zot, mbushi mend e faljau një grimë guxim deleve të grigjës së Perëndisë, që një ditë të lirohen nga durimi e vuajtja prej oshënari !!!- do të lutej, në anën tjetër, çdo mendje e kthjelluar.

[jadore]

Realiteti fantastikAug 12, '07 12:29 PM
for everyone
shkruan Albion Topia

Treshi-përsheshi dhe 7 shkallët e krahasimit...

Aspak i impresionuar, aspak i mahnitur, aspak i „mbushur me shpresë“ që këta tre kalorësit e diplomacisë botërore sot e vizitojnë vendin tim (i cili dyshoj që ndoshta nuk është imi-sepse po të ishte do të vendosja vet), dhe se po shtypin pullën në kronometër i cili do të duhej të niste numërimin 12o ditësh-deri te pavarsia. Ajo që po më brengos kohëve të fundit është fakti se analistët serb janë shumë më të saktë dhe shumë më „vizionarë“ se këta tanët (analistë, këshilltarë, politikanë-të gjithë të ashtuquajtur), dhe se parashimiket e tyre të cilat herë-herë kapin edhe periudha 3-4 mujore dalin shumë ekzakte!!!
Kur të gjithë ne ishim bërë gati të shkrepnim krejt arsenalin tonë prej armatimi për ditën e paharrueshme të kremtës, serbët thoshin s’ka asgjë nga pavarsia! Kur kryeministri ynë përmendte data, ata sërish përsëritnin për opinionin e tyre; S’ka as P nga pavarsia. Kur grupi ynë i ashtuquajtur i unitetit përmes Skënder Hysenit (me stil, s’ka fjalë) dilte me ndonjë kinse ‚vendim“ për shpallje të pavarsisë në Parlament, serbët prap thoshin; Lëre se e kanë për mahi!!! Është depresive dhe shumë e dhembshme por na pëlqeu apo jo-e vërtetë. Kur serbët thoshin Plani i Ahtisarit është i vdekur, politikanët tanë nga ai përpiqeshin të „krijonin“ Bibël a Kur’an! Dhe sa herë lexoja serbët, më hidhej një mendje e ligë ta preja ndonjë prej tyre në fyt, me ndonjë thikë të ndryshkur, ashtu sikur që vëllezërit-kasapë ia bënë Sebastian Nazarit të Marques-it, në Kronikë e një vdekjeje të paralajmëruar. Po unë nuk jam kasap dhe një gjë të tillë nuk e bëj dot, ndërsa idetë e tilla të cilat shumë shpejt i heqja nga koka më shumë ishin refleksion i një inati dhe pafuqie, apo ndoshta edhe rezultat i zilisë që Ata e qëllonin gjithmonë, e tanët kurrë!!!
Tani t’u kthehem kalorësve. „Trojka“ që shqip s’do të ishte asgjë tjetër pos Treshja (e duam ne serbishten se nuk mund ta heqim as nga zemra e as nga fjalori) dje erdhi në Prishtinë, në kryqendrën e Kosovës (akoma ka politikucë e gazetarë që e quajnë Prishtinën kryeqendër sepse janë mësuar nga etërit e tyre që i shërbyen SFRJ-së, të cilët kurrë nuk guxuan ta quanin kryeqytet-kryeqytete kanë vetëm shtetet)!!! Pamjet që dha televizioni ishin aq të thata dhe të zakonshme saqë dikush që nuk e kupton gjuhën shqipe apo ndonjë i huaj krejt inferior rreth asaj se çfarë po ndodh këtu p.sh. një filipinez i zhgarkuar nga barrat dhe dilemat që na gërryejnë neve, do të fitonte përshtypjen që në aeroport po zbresin udhëtarë të rëndomtë, kurbetqarë, ndonjë delegacion kulturor, ekonomik, arkeologë apo automekanikë... Dhe ecja e tyre e ngadaltë kishte një simbolikë të trishtueshme, sepse ngjante në zvarritje të hardhucës... e lodhshme, e ngathë, ecje sikur e këtij procesi të namur... Trojka, që në shqipe, qoftë ajo standarde apo gegnishte do të duhej quajtur Treshja përbëhej nga Frank Uisner, Volfgang Ishinger dhe Aleksander Botsan Harçenko.Njëri përfaqëson mikeshën tonë të admirueshme SHBA-të, tjetri Bashkimin Evropian apo shprehur me gjuhën Fishtjane „laviren Europë“ dhe i treti bushtrën e përjargur Rusinë e cila si në atë mot e si sot kërkon: „Të copëtohen tokat e Shqipërisë për me i ushqye klyshët e saj“, gjithnjë në emër të „qytetnisë“.
Nejse...
Kam frikë që një ditë do të pyetemi ku ishim Ne? Dje, sot! Pse këtij delegacioni nuk iu bë një pritje protokolare? Me gardën e nderit, bandën muzikore, qilimin e kuq? Pse në këtë mënyrë Kosova nuk u prezentua si një shtet, pikërisht me disa elemente simbolike që e përbëjnë atë? Ku ishin këta debila që nuk janë në gjendje t’i ruajnë as dy dele? Njëri në det-rrezitej, tjetri në detin tjetër shpërlahej, Marathonomaku bënte „fushatë“... punë e madhe që analistët serbë edhe kësaj here do t’ia qëllojnë!!! Kështu, ardhja e delegacionit ngjante në një rrugëtim intern, brenda një shteti (brenda Serbisë, kam frikë).
Pse në aeroport askush nuk i nxori dhjetra mijëra qytetarë, pleq, gra, fëmijë për t’i pritur „arkitektët e fatit tonë“?! Në heshtje, pa parulla, pa brohorima e pankarta do të mund të improvizonim një varrim i cili mund të kishte porosinë e vet. Mos kujtoni se është fjala për një delegacion të parëndsishëm. Përkundrazi. Kjo Trojka (Treshja) do e përcaktoj fatin tonë sado që „analistë e politikucë“ thonë të kundërtën. Sa herë serbët i qasen ndonjë çështjeje me shumë përkushtim e këmbëngulje (sikur kësaj radhe), aty domosdo luhet ndonjë lojë shumë e rëndësishme... Po ne jemi mësuar të flemë nën hijë dhe të presim që dikush të na e kryej punën tonë, dhe kur na e këputë ndonjë copë të lutemi sikur ai gomari-Zot bëje ëndërr.
Treshi do ta bëj përshesh. E përsheshin do të duhet ta hamë ne. Le të mos mashtrohet askush se në politikë ka drejtësi, se në marëdhëniet ndërkombëtare ka korrektësi e sinqeritet. Kanë vdekur të gjitha këto. Në Kroaci, në Bosnje e gjetiu Serbia bëri hatanë... e çfarë pësoi!? Asgjë. A nuk janë këta përfaqësuesit e saj të sotëm në linjën e njejtë me Vozhdin e Madh? Janë. Nuk mund t’i shmangen asaj linje, sepse Serbia vuan patologjikisht nga sindromi i të qenit Perandori e vogël në Ballkan. Kjo është diçka që nuk zhduket kollaj. Serbia i ka të gjitha strukturat e dikurshme, sepse askush nuk ia gjykoi-dënoi (kujto Nyrnbergun pas luftës së II-të botërore). Se mos Evropa dhe bota nuk e dinë se kush është Serbia?
Se mos mendoni që Ata nuk e dinë se çfarë bëri ajo në Kosovë për një shekull të tërë? Pse mos mendoni që gjyshërit dhe baballarët e disave nga Trojka nuk kishin gisht në vuajtjet tona!? Përjashto SHBA-të, ishin pikërisht Rusia dhe Evropa që dikur vendosën të copëtohej Shqipëria ( e kishin shtrirë në tavolinë dhe e sakatosnin duke ia prerë gjymtyrët, do të shkruaj Kadare në Vitin e mbrapshtë...) Prania jonë aty dhe përgjatë rrugës do të fliste shumë më shumë se që janë në gjendje të thonë këta „belbëzuesit që na përfaqësojnë“!!!
Janë këta që kurrë nuk ia qëllojnë!!!
Po çfarë dhe si mendojnë politikanët tanë,, ata nga të cilët presim që një ditë të na e kurorozojnë synimin dhe gjakimin tonë të kahershëm-pavarsinë. Të zënë ngusht nga dështimet e njëpasnjëshme, gafet, marrëzirat dhe huqjet fillojnë të meditojnë në heshtje (me pak, pak turp) dhe i flasin vetvetës duke përdorur skalarin 7 shkallësh të krahasimit:
- Nuk jam më i keqi!
- Ka edhe më të këqinj se unë!
- Jam i shkëlqyeshëm kundruall disa të tjerëve!
-Ore, po të shikohen Ata unë jam më i mirë!
-Jam më i miri në mesin e të këqinjëve!
-Larg jam për të qenë më i keqi!
-Nuk jam më i miri, por nuk jam as më i keqi!

S’ do mend që kështu rezonojnë politikanët e zakonshëm kosovar (sidomos këta nga Grupi i Unitetit)! Për ta është e rëndësishme që të arrihet në konstatimin final-Nuk jam më i miri, por nuk jam as më i keqi. Nuk ka asnjë dozë „vetëkritike” edhepse mund të duket fillimisht se te disa flet subkoshienca, sepse konstatimi i parë; „nuk jam më i miri” në realitet është një eufemizëm i llojit të vet. Kur ndonjëri prej tyre e thotë publikisht-nuk jam më i miri, ai këtë nuk e mendon, përkundrazi... këtu flet një zë i brendshëm i cili është fund e krye lajthitje. „Po them kështu nga modestia... po e them këtë sepse kohëve të fundit maskarenjtë pa fije turpi dalin e thonë-Jam i mençur dhe i mirë... po e them këtë që ju të tjerët që jeni më inferior se unë të mos ndjeheni të fyer (edhepse e dini këtë)... po e them këtë për t’ju bindur se vërtetë jam më i miri (e dëshmoj me proklamimin publik të modestisë sime të pakufishme)”...
Dhe në fund, po u kthehem serbëve. Ata thonë që pas 120 ditësh as që mund të bëhet fjalë për pavarsi. I lutem Zotit që kësaj here të mos e qëllojnë ata por këta tanët. Hajde bile njëherë krejt rastësisht le të ndodh sipas dëshirës suaj o politikucët tanë, se me punën që po e bëni as për 120 vjet nuk do të bëhet pavarsi. Vazhdoni të zbritni e të ngjiteni në këto 7 shkallët e krahasimit, ne kemi kohë ta kuptojmë që ju në realitet jeni përzgjedhja më e keqe që kemi mundur ta bëjmë ndonjëherë. Veç mos harroni, edhe ju do ta hani atë përsheshin që po e përgatisin ata që i quani Trojka. Do të jetë një përshesh i pështirtë dhe ka shumë mundësi që në të, pikërisht ju do të mund të ngulfateni...

[jadore]

AnalizëAug 16, '07 4:23 PM
for everyone shkruan dr. Koço DANAJ

Projekti i ndarjes përballohet me Projektin e Bashkimit

Ajo që para disa kohësh ishte vetëm një variant hipotetik, një bisedë konfidenciale, një tabu etj, më në fund u bë publike. Drejtuesi faktik i Treshes SHBA-Rusi-BE për Kosovën, Wolfgang Ishinger gjatë vizitës në Prishtinë foli hapur për ndarjen e Kosovës si një nga mundësitë e zgjidhjes së statusit të saj. Dhe pas ikjes së diplomatëve të Treshes, filluan deklarimet e politikanëve shqiptarë në Prishtinë dhe Tiranë kundër tij.

Deklarime përballë Projektit
Le të analizojmë: Përfaqësuesi i BE-se Wolfgan Ishinger hodhi në publik një nga projektet e zgjidhjes së statusit të Kosovës, atë të ndarjes së saj. E hodhi i dyti, pasi i pari e hodhi ministri i jashtëm francez Kushner. E hodhi këtë Projekt pasi është rrëzuar projekt Ahtisari mbi pavarsinë e mbikqyrur.
Pra kemi të bëjmë me një projekt statusi nga bashkësia ndërkombëtare. Ndërsa kemi të bëjmë me deklarime atdhetarie apo konstatuese nga politika shqiptare. Politika shqiptare deri më tani ka thënë se ndarja e Kosovës do të destabilizojë rajonin. Po kujt ja thotë këtë? SHBA? Po pse nuk e di shërbimi sekret amerikan se çfarë do te ndodhë nga ndarja e Kosovës? Kujt ja thone? BE-së? Po pse nuk e dinë shërbimet sekrete franko-anglo-gjermano-italiane etj se çfarë do te ndodhë nga ndarja e Kosovës? Ata thonë se ndarja e Kosoves do te jetë një proces domino? Kujt ja thonë? Shërbimit sekret rus, sikur ai nuk e di se çfarë do të ndodhë? Ata janë të pranishëm në Prishtinë, Tiranë, Tetovë, si në të gjithë rajonin.
Politikanë të ndryshëm shqiptarë kanë deklaruar se ndarja e Kosovës do të hapë rrugën e krijimit të shteteve etnikisht të pastra në rajon. Po kujt ja thonë këtë gjë, qytetarëve shqiptarë apo partnerëve ndërkombëtarë. Po pse nuk e dinë shërbimet sekrete ruse, amerikane, europiane një gjë të tillë? Kaq naivë i pandehin ata?
Mjafton kaq për të thënë se kemi të bëjmë me një reagim deklarativ deri më tani. Përballë Projektit të ndarjes së Kosovës politika shqiptare po lufton me deklarata politike.

Ishinger ose «diplomati i ndarjes»
Vazhdojme analizën duke ju përgjigjur pyetjes: Përse është Projekt Politik ideja e shprehur nga Ishinger? Ja perse:
E para: Kushdo që e njeh situatën në Kosovë, e di se ajo është praktikisht e ndarë. Veriu i Kosoves vepron i shkëputur nga pjesa tjetër e saj. Është një ndarje politike, faktike, ekonomke, demografike, etnike. Por që nuk është akoma juridike. Veton Surroi dhe Bajram Rexhepi janë të vetmit politikanë shqiptarë në Prishtinë që e kanë pohuar këtë ndarje.
E dyta: Ai që e artikuloi projektin e ndarjes është nje diplomat i shquar i cili është marrë gjatë me ndarjet etnike. Ishinger është një nga arkitektët e ndarjes së Bosnjes mbi baza etnike.
E treta: Ai që artikuloi projektin e ndarjes së Kosovës, është nje diplomat gjerman, i cili njeh mirë se ka qenë përsëri nje diplomat tjetër gjerman para 61 vjetesh, i quajtur Joakim Ribentrop që së bashku me Kontin Ciano, që e ndanë Kosovën tek Ura e Ibrit. Kushdo që e njeh Marrëveshjen midis tyre, e ka të qartë se aso kohe, Kosova Veriore duke filluar nga Ura e Ibrit, ju dha qeverisë serbe të Milan Nediç. Pjesa tjetër ju bashkua asaj që u quajt Shqipëria e Madhe.
E katërta: Ideja e ndarjes hidhet në një moment kur ka dështuar Projekti Ahtisari. Sa kohë që Treshja i nisi bisedimet nga fillimi, kushdo e kupton se Plani Ahtisari kaloi nga diskutimi publik në tryeza politikanësh dhe diplomatësh.
Kaq mjafton për të konkluduar se kemi të bëjmë me një projekt politik që në fazën e parë është hedhur si tatim pulsi.

Projekti i Bashkimit përballë Projektit të ndarjes
Por cila është zgjidhja mund te thotë dikush apo disa? Zgjidhja duket se është: Projektet Politike perballohen me Projekte politike. Deklaratat nuk janë projekte. Po cili do te ishte projekti që duhet të hidhnin shqiptarët përballë ndarjes? Përballë Projektit të ndarjes, shqiptarët duhet të hedhin projektin e bashkimit midis tyre.
A është realiste çka thash më lart? Duket se është e tillë. Është jo vetëm realiste, por europeiste dhe moderne. Pse është e tillë, i kujt është mendimi? I autorit të shkrimit apo edhe i atyre qe kanë vdekur apo që janë akoma gjallë?
Le të analizojmë përsëri:
E para Lidhja demokratike e Kosovës e drejtuar nga Kryeziu, ajo e Dardanisë e drejtuar nga Daci, partitë e tjera politike minore të krijuar ne fillim të viteve 90-te, e kanë Projektin Politik. Ibrahim Rugova e ka lënë një të tillë. Cili është ai? Të gjithë ata që janë marrë me çështjen shqiptare, e dinë se në fillim të viteve 90-të, partitë legale shqiptare përpunuan strategjinë e tyre që ishte: Ose Republikë e Kosoves, Ose republikë e shqiptarëve në ish-Jugollavi, dmth, Kosovë, pjesa shqiptare në Maqedoni, Mal të Zi, Luginë të Preshevës, Ose bashkim me Shqipërinë.
E dyta: Partitë politike që dolën nga lufta e UÇK të drejtuara nga Thaçi, Haradinaj, Xhemajli etj e kanë edhe ato një projekt Politik. Ai e ka emrin projekti Adem Jashari i sintetizuar në Betimin e UÇK. Projekti Adem Jashari është bashkimi i Kosovës me Shqipërinë. Betimi i luftëtarit të UÇK është bashkimi i Kosovës me Shqipërinë. Flamuri me të cilin UÇK ka varrosur dëshmorët e saj është flamuri i Shqipërisë së 28 nëntorit 1912. Sa kohë që Thaçi detyrohet të deklarojë se Pavarsia e Kosovës është një kompromis i dhimbshëm që ai dhe shokët e tij kanë bërë dhe sa kohe që ky kompromis është hedhur poshtë, për aq kohë ai dhe shokët e tij duhet të kthehen tek projekti Adem Jashari.
Projekti Adem Jashari me luftë dhe Projekti Ibrahim Rugova me paqe parashikonin bashkimin e trojeve shqiptare.
E treta: Politika shqiptare në Tiranë ka nevojë të rikthehet dhe të analizojë një nga deklarimet e ish-ministrit te jashtëm të Shqipërisë Besnik Mustafaj. Ai para dy vjetësh deklaroi se në rast ndarje të Kosovës, Shqipëria është e përgatitur të mos njohë më kufijtë ekzistues. Duke mos u marrë me globalistët-internacionalistë shqiptarë të asaj kohe, duhet të pohojmë se është koha që të deklarohet se cili është Projekti konkret i Politikës së Tiranës.

Nga Protokolli i Shtetit në Historinë e Kombit
Deklaratat janë për të larë shpirtin dhe për tu gjendur në punë, por jo për të përballuar realitete kaq komplekse. Ëolfgang Ishinger shpalli një Projekt Politik i cili është: Pavarsi e Kosovës me ndarjen e Veriut te Kosovës.
Shqiptarët duhet të shpallin Projektin e tyre politik i cili duhet të jetë: Pavarsi e Kosovës me bashkimin e saj me Shqiperinë.
Kush kërkon minimalen siç bënë shqiptarët deri tani, mund të marrë dhe minus zero. Kush kërkon realen, ka te drejtë të vendosë edhe për kompromisin e saj.
Presidenti i Shqipërisë dhe ai i Kosovës, Kryeministri i Shqipërisë dhe ai i Kosovës, shefi i opozitës i Shqipërisë dhe ai i Kosovës, ish-kryeministrat e Shqipërisë dhe ata të Kosovës, kanë shansin e madh të kalojnë nga Protokolli i shtetit në Historinë e Kombit. Dhe kalimi drejt Historisë fillon nga Fjala: Ata duhet të flasin dhe të artikulojnë Projektin Politik të Bashkimit.

[jadore]

Realiteti fantastikAug 18, '07 9:51 PM
for everyone
shkruan Albion Topia

Demokracia dhe klasa e mesme!

Demokracia
Se te ne mbretëron “demokraci e mirëfilltë”, nuk ka as më të vogëlin dyshim! Dëshmia më e mirë për këtë është fakti që dikush mund ta flas të njejtën gjë me dekada të tëra. E më thoni ju lutem në cilin vend të botës ndodh kjo? Në cilin meridian a paralele dikush mundet ta mbllaçit retorikën e thatë për 20 vjet të tëra rresht? Ndoshta në Kubë, Korenë e Veriut, Bjellorusi, mirëpo këto megjithatë janë shtete që konsiderohen njëpartiake, autoritare, jodemokratike! E Kosova është “Kopsht Edeni i demokracisë”, jo vetëm për gjenin demokratik të shqiptarit por edhe për faktin që qeveriset, ndihmohet, mbështetet, qortohet, vëzhgohet, bastiset, kontrollohet, orientohet, degjenerohet, decentralizohet, sforcohet, dhunohet, këshillohet, masturbohet, shantazhohet nga emisarët, zyrtarët, këshilltarët, përfaqësuesit, komisionarët, ekspertët, hajdutët, matrapazët, dallkaukët, fajdexhinjtë e të gjitha ngjyrave e racave që kanë vërshuar këtu nën ombrellën e KB. Një vjet. Dy. Tri… tetë! Tetë vjet të plota ndodh kështu.
Për Ne-tetë vjet të gjata e të mundimshme.
Për Ne-tetë vjet të varfëra, të padritë, të lodhshme, të gërditshme!
Për Ne-tetë vjet ku mëngjes, drekë e darkë përtypim e nuk e hamë dot shpresën!
Për Ne-tetë vjet në të cilat nuk jemi qytetarë të zakonshëm por “të dashur shikues”, “të nderuar dëgjues”, “të respektuar lexues”… (të dashur, të nderuar dhe të respektuar, këta jemi dhe akoma do të mbetemi derisa ta përsosim Artin e të duruarit).
Sepse, edhe Ata e dinë që ne e dimë sikurse Ne e dimë shumë mirë që ata e dinë. Thënë më thjesht Ata dhe Ne nuk kemi fshehtësi dhe gjithgçka dimë për njëri-tjetrin. Kjo është një status-quo e llojit të vet. Kjo është ajo status-quoja e mirëfilltë. Koekzistenca jonë! Ata (përtypësit e premtimeve) na kanë hypur në shpinë dhe ne i bartim-për të mirën tonë.
Na qortojnë-për të mirën tonë.
Na denoncojnë-për të mirën tonë.
Na arrestojnë-për të mirën tonë.
Na gënjejnë-për të mirën tonë.
Na vjedhin-për të mirën tonë.
Na vrasin-për të mirën tonë.
Gjithçka e bëjnë për të mirën tone!Prandaj a nuk ju duket juve që Ne në fakt edhe nuk jemi sa duhet mirënjohës!? A nuk ju duket që Ne e teprojmë ndonjëherë duke u bërë pyetje të vështira, duke shkruar për ta artikuj pak më kritik, duke i nxjerrë si “djem të këqinj” nëpër disa mjete të informimit publik (që akoma nuk i kanë futur në grusht), herë-herë duke i cilësuar si gënjeshtarë e hajdutë!? Keq.
Aspak e ndershme. Aspak korrekte nga ne. Ata nuk bëjnë gjumë rehat, të lodhur, të rraskapitur, të stresuar, të mishëruar çdo sekond me fatin tonë, të përkushtuar për mirëqenien tonë, e Ne atyre bërryl! Kam frikë që kurrë nuk do të na e bëjnë hallall këtë blasfemi, dhe do të digjemi në zjarrin e ferrit demokratik mu për fajet që e kemi thënë të vërtetën për ta, duke harruar që edhe të keqen që na e bëjnë, e bëjnë për të mirën tonë.

Klasa e mesme
Ka pasur disa polemika për atë se; te ne ekziston apo nuk ekziston klasa e mesme!?Unë jam i sigurtë që ekziston. Se si duket kjo klasë do t’ju ilustroj me një shembull (pak prozaik) por të shkurtër.
Ja tablloja: „Pasaniku ndërton një restaurant të madh, ndërsa aty pranë një fshtar i leckosur i ruan dy dele“. Kush thotë që te ne nuk ka klasë të mesme!? Derisa dihet se cilës klasë i përket ai që ndërton mega-restaurantin dhe cilës klasë i përkasin leckat ngjyra-ngjyra, atëherë del qartë që klasa jonë e mesme janë DELET. E shihni tani! Pjesa dërmuese e jona as nuk ndërton objekte ekonomike (çudi arkitektonike) dhe as nuk i ruan dy dele. Ku mbetemi atëherë? Në klasën e mesme, se s’ka përgjigje tjetër logjike. E shihini me një fjalë që delet-jemi Ne. Prandaj edhe trajtohemi asisoj. Veç kësaj, blegërijmë, kullosim, mrizojmë dhe na ha ujku.
Blegërijmë për t’u pavarësuar.
Kullosim për t’u evropeizuar.
Mrizojmë për inati.
Ujku na ha-për të mirën tonë!
Ne koekzistojmë edhe në këto rrethana, sepse Ujqit na kanë trajnuar dhe tani na ruajnë qentë. Është krijuar një barazpeshë e jashtëzakonshme mes ujqëve, barinjve dhe deleve. Dhe në gjithë këtë “konverzacion idilik” mes ujqëve, qenve-barinj dhe deleve ajo që mund të quhet mrekulli është se: Disa duartrokasin, të tjerët bëjnë amin. E shihni që askush nuk rri duarkryq!? Ne bile jemi në gjendje të duartrokasim edhe në ato raste kur Ata nuk thonë asgjë! A nuk është kjo mrekulli!? Mrekulli e demokracisë së instaluar nga miqtë dhe armiqtë tanë, nën kapelën e UN. Mrekulli e aplikuar nga qentë e Sharrit (barinjtë tanë). Por kulmi i gjithë mrekullisë është që Ne duartrokasim, rrahim shuplakat tona derisa të na rjepet lëkura. Ne mund të duartrokasim gjatë. Një minutë, një orë, një ditë, një vit… tetë vjet. Ore, kemi të tillë që duartrokasin 20 vjet.
Ne duartrokasim sipas nevojës, por më së shumti për inat të tjetrit. Për inat të atyre që nuk duartrokasin. Inati është veçoria jonë më domethënëse.
Për inat nuk protestojmë.
Për inat i mbyllim sytë kur hajduti na e fut dorën në xhep.
Për inat votojmë.
Për inat durojmë.
Për inat heshtim…
Klasë e çuditshme jemi Ne, klasa e mesme…

Për fund
U kërkoj falje të sinqerta krijesave të mrekullueshme-qenve të Sharrit, që në këtë meditim publik i njejtësova me ATA.

[Pupi]

Jo, je ka bënë bollë Jador qe besa. (Kuptohet për ata që kan sy e vesh!)

[Undertaker]

Postimi origjinal është bërë nga jador

E Kosova është “Kopsht Edeni i demokracisë”, jo vetëm për gjenin demokratik të shqiptarit por edhe për faktin që qeveriset, ndihmohet, mbështetet, qortohet, vëzhgohet, bastiset, kontrollohet, orientohet, degjenerohet, decentralizohet, sforcohet, dhunohet, këshillohet, masturbohet,

Kosova masturbohet? hahahaha.....


Cfare qenkan Kosovaret atehere?

Penis?

Cfare qenkan ata te diaspores?

Spermatoziod(a) qe kane dalur 'jashte'?

Nuk e di kush eshte me i papjekur, autori i postit apo autori i vargjeve....

[jadore]

Postimi origjinal është bërë nga Undertaker

Kosova masturbohet? hahahaha.....


Cfare qenkan Kosovaret atehere?

Penis?

Cfare qenkan ata te diaspores?

Spermatoziod(a) qe kane dalur 'jashte'?

Nuk e di kush eshte me i papjekur, autori i postit apo autori i vargjeve....

..shume here them, ja kam frigen fjales qe them , sepse tregon peshen e asaj qe di...mendojne dhe te tjeret sikur une me cmendurin time ..!!

[Gentiani]

Undertaker, si pikë referimi nisu nga e veta e parë në njëjës ?! dhe e zgjidhë këtë dilemë me opcione zgjerimi në gjitha rasat gramatikore !

[Undertaker]

Postimi origjinal është bërë nga jador

..shume here them, ja kam frigen fjales qe them , sepse tregon peshen e asaj qe di...mendojne dhe te tjeret sikur une me cmendurin time ..!!

Mos me shit ketu plagjiature filozofike si ky autori impresiv i humbur ne metafora te thella por njekohesisht cirkusante, te lutem.

[jadore]

Realiteti fantastikAug 27, '07 12:15 PM
for everyone
shkruan Albion Topia

Po vjen cirku...

Krahasuar me janarin i cili si muaj padyshim është më disfatisti dhe ne shqiptarëve na kujton ngjarje historike të dhembshme, nëntori shëmbëllen me fitore, beteja, bëma madhore...
Nëntori na bën të ndjehemi dikushi, të ndjehemi faktor, të ndjehemi krenar, të ndjehemi shqiptar më shumë se sa muajve të tjerë të vitit.
Këtë vit nëntori do të jetë edhe më i rrallë se sa herave të tjera. Do të kemi cirk!! E kam fjalën për zgjedhjet.
Pse, zgjedhjet në Kosovë nuk qenkan cirk?
Do të jetë hera e parë që do të organizohen zgjedhje të njëkohshme; për Parlamentin e Kosovës dhe për asambletë komunale, prandaj, bazuar në përvojat me zgjedhjet e mëhershme kësaj radhe cirku do të jetë më shumë se komplet. Zgjedhjet në Kosovë jo vetëm që i ngjajnë një cirku, por ato janë tamam CIRK. Këtë konstatim do të përpiqem ta argumentoj me disa shembuj, gjithnjë nga prizmi im i vrojtimit (ndoshta i çuditshëm) të fenomeneve sociologjike.
Në nëntorin e sivjem do të kënaqen ëndrrimtarët, pensionistët, gratë, fëmijët, të dehurit, mërgimtarët, këngëtarët, gazetarët... Do të kënaqet populli! E ky është synimi i çdo pushteti, i çdo demokracie, qoftë të vjetër e të qëndrueshme, qoftë të ndonjë demokracie të re e të brishtë, qoftë edhe ndonjë forme tjetër të qeverisjes që vetëm emrin e ka demokraci e në realitet nuk është gjë tjetër pos një autoritarizëm lakuriq, p.sh. Kosova! Pra, ideali më i lartë i atyre që flasin, spiunojnë, shpifin, gënjejnë, vjedhin, mashtrojnë, dhunojnë në emër të “demokracisë” është-të kënaqet populli. E cili popull në Evropë sot ka më së shumti nevojë për t’u kënaqur!? Pa asnjë dyshim-populli i Kosovës. Është gjë e thjeshtë, sepse populli i Kosovës është më i pakënaquri, më i varfëri, më i izoluari, më i pashpresi (prandaj gjithnjë fiton në sondazhet për optimizëm), më i përbuzuri, më i keqtrajtuari... Derisa këta që na qeverisin nuk gjejnë as mënyra e as raste të na kënaqin gjatë mandateve (për ta shumë të shkurtër e për ne tmerrësisht të gjatë), atëherë momenti i vetëm është që këtë ta bëjnë gjatë fushatës parazgjedhore. Dhe, prandaj ata e bëjnë cirkun. Atyre u nevojitet për hesapet e veta e neve për t’u kënaqur! Bile, një herë në 4-5 vjet.
Kosova në këtë kontekst nuk është asgjë tjetër përpos një tendë e madhe cirku, lara-lara! E ndriçuar për shfaqje si zakonisht, sa për të na treguar se si është të ketë drita gjithmonë!!! Sa për t’u duartrokitur atyre dhe margaritarëve që nxjerrin nga goja e jo ardhjes së rrymës! E ne, si publik i “njomë” që jemi (për nga vetëdija politike dhe naiviteti i pafund) mahnitemi me bëmat e cirkuzantëve (politikanëve)! Na ndalet fryma kur shohim truqet e akrobatëve, zbutësit e arinjve që fërfëllojnë në ajër kamxhikun, hedhësit e thikave që gjuajnë gruan lakuriqe me një saktësi trishtuese, zhonglerët që i grahin çikletës njërrotëshe, me lojën e palaqove...!
Shprehur më troç, pamja e këtij cirku pak a shumë është kësisoj:
Akrobatët-politikanët që sot e thonë një “të vërtetë” të cilën të nesërmën mund ta quajnë lirisht “gënjeshtër” dhe anasjelltas, dhe ne t’u besojmë! A nuk është kjo shkathtësi mbi shkathtësitë?
Zbutësit e bishave-politikanët që i kërcënojnë mediat, OJQ-të, oponentët e tyre pa fije turpi dhe pa fije frike nga ndëshkimi, qoftë ligjor, qoftë moral! Vetëm thonë sus-mbylle... dhe gati se krejt e mbyllin! A nuk ngjanë kjo në fishkëllimë kamxhiku në arenën lara-lara?
Hedhësit e thikave-politikanët që pas çdo auditimi i cili nxjerr në pah keqpërdorime, dështime, vjedhje e turpe, e hedhin fajin te tjetërkush e më së shpeshti te ish-kolegu i mëhershëm... bile ndodh(shih mrekullinë) e disa shkojnë edhe aq larg sa që fajsojnë as më pak e as me shumë se një qeveri të dikurshme të kohës së Titos. A nuk është kjo për librin e rekordeve Guinness!?
Zhonglerët-politikanët që kanë zënë nga 5 vende të punës dhe arrijnë “t’u përgjigjen” obligimeve sikur dita t’i kishte 32 orë, e njëkohësisht të lavdërohen e shpërblehen nga të gjithë “punëdhënësit”. E kjo s’do mend që është më e vështirë se sa të mbash drejtpeshimin në çikletën njërrotëshe duke rrotulluar sferat apo shishet koktej-molotovi...
Palaqot-politikanët që na thonë për sa kohë; “Pavarsia është një formalitet dhe ne do ta shpallim...”. E ku ka kënaqësi më të madhe se sa pavarsia? Prandaj me ta dëgjuar këtë, ne biem në trans... mirëpo për sherr fraza ka vazhdimin e saj: “Po mahitemi ore...” "Ishte vetëm barcoletë"!
Magjistarët-politikanët që janë pasuruar brenda natës sikur të kishin fituar një shumë marramendëse parash në ndonjë llotari evropiane! Prandaj i shikojmë me zili jo për bukurinë dhe sharmin e tyre, as për ndershmërinë, urtinë e dijen por për shkathtësinë që më një hokus-pokus t’i thonë fukarallëkut shporru përgjithmonë. Këtyre, edhe Hudini i madh do t’u kishte zili.

****
Pra, gjithçka është gati. Këtu jemi edhe ne-publiku i etur për të parë shfaqje, për t’u kënaqur, për t’u qeshur, dhe ata-politikanët-akterët kryesorë për të demonstruar shkathtësitë e tyre magjike! Në mesin e tyre ka edhe veteranë të vërtetë të këtij arti dhe të rinj që për nga talenti një ditë mund t’ua kalojnë mësuesve. Se çfarë mund të bëjnë ata mjafton të thërrasim kujtesën dhe të kthehemi pak në kohë, të kujtojmë ndonjë nga shfaqjet e mëhershme. Të kujtojmë diçka nga truqet, iluzionet, ekzekutimet mjeshtrore, pikat mahnitëse që na ndalnin frymën! E si nuk na kujtohen kur ishin aq origjinale dhe në veçantinë e vet mbeten të papërsëritshme. Kujtoni këto:
-Tlyni i buallicave do ta mbushë erë gjithë Evropën?
-Qenin e Sharrit do ta dërgojmë në misione paqëruajtëse nëpër botë në vend të ushtarit të uniformuar?
-Do ta vendosim flamurin e Kosovës (dhe partisë sonë) në Hënë, ditën e Bajramit të madh.
-Anëtari ynë e ka shpikur “perpetuum mobile ” dhe së shpejti do ta patentoj këtë shpikje epokale. Me këtë, një herë e përgjithmonë do të zgjidhet çështja e naftës, gazit, thëngjillit, të cilat do t’i çojmë në muze!
-Djathi i deleve tona nga Bjeshkët e Nemura do ta bëj botën t’i shkoj lëngu gojës!
-Flija jonë do ta nxjerr nga menytë pizzën italiane!
-Do ta ndërtojmë një Shtëpi të bardhë (rezidencë si ajo e presidentëve të SHBA-ve) dhe kësisoj t’i tregojmë të gjithëve se edhe ne jemi Amerikë.
-Një mjek yni (ndoshta fallxhor) është fare pranë të zbuloj ilaçin kundër kancerit!
-Farmacistët tanë (të partisë sonë s’do mend) me sukses po e testojnë në minj vakcinën kundër AIDS-it dhe rezultatet janë më shumë se shpresëdhënëse?
Ju kujtohen patjetër margaritarët:
-Do ta bëjmë Kosovën, Zvicër!
-Do ta bëjmë Kosovën, Singapoor!
-Do ta bëjmë Kosovën, Hollywood!

****
S’ka asgjë të keqe në gjithë këtë, sepse në cirk lejohet gjithçka. Prandaj cirku është gazmor. Ngjarje mbi ngjarjet. Cirku i sivjem vjen në nëntor. Do të kënaqemi, do të shkrihemi. Është vetëm një problem! Cirkuzantët do ta krijojnë qeverinë në janar... e janari si janari mund të na shkrep me ndonjë tragjedi të re, se nuk ia kemi besën...
Po vjen cirku në nëntor e ne mendjen në janar!!! Zot, bëje pahiri pavarsinë në dhjetor dhe le të kallet bota pastaj.