Lulja E Shpëtimit [p O E Z I]

[Pause_Print_Scroll]

PËLLUMBAT
Imazh rrënqethës krijojnë
Tek hyjnë në guvë syakuj
Tek dalin

Ajo vërtitje përmbi kulme
Ankth që bebzën rrit

Sado ulokë që të jenë
Qiellin e çukasin në rrashtë

Tek fluturojnë nëpër shqotë
Tek çojnë në vend fshehtësinë

Flatrat plumb u rëndojnë
Nga kuje netve me hënë

Ankth që bebzën rrit
Ajo vërtitje përmbi kulme
O nënë

[Pause_Print_Scroll]

ILION
Të mbuluan kohët me lava hiresh
Të mbuluan me mollokë gënjeshtrash

Para shkëlqimit dhe mjerimit tënd
Fjalës i ngatërrohet gjuha ndër dhëmbë

Të mbuluan kohët e ikën kokëpërgjakura
Të harruan kohët e t’u kthyen zemërplasura

Në zjarret që të shkrumbuan s’u dogj liria
Se kish humbur më parë
Në mjegullat kobsjellëse të miteve

Atë ditë e sot
Kornizë për portret s’të gjen historia

[Pause_Print_Scroll]

KURTHI
U nis në sa e sa luftëra
Veten duke bërë fli

Nuk qe Helena e bukur si thonë
Po bota e shëmtuar ish

E ra dhe Ilioni së fundi
Pus i thellë në atë rrugë

Po kurthit të ngrehur
S’i shpëtoi as Agamemnoni

Zgjidhte nyjë zemërimi Klitemnestra
Jo
Mirrte hak Ilioni

[Pause_Print_Scroll]

THEMBRA E AKILIT
E çka po të mos ktheje në betejë

Nëpër qiellin gri të antikës
Imazhe mitesh më pak do të kish

Po thembra jote do t’i bënte bisht harrimit
Kohën tonë çaltas do ta arrinte

E çka po të mos ktheje në betejë

Mallkimi që ti e barte në thembër
Atyre që harruan besën e dhënë
Edhe ashtu do t’u rëndonte në zemër

[Pause_Print_Scroll]

AVE CAESAR
Ave Caesar
Saç i zjarrtë mbi Dhe kurorë
Ëndrrash në mes të këputura

Ave Caesar
Edhe kur përfytem me luanin
E tërbimit tend të madh
Gjaku im qiellin kur spërkatë

Ave Caesar
Edhe kur i fundmi kuadër i jetës
Ndër bebëza më ngrihet
Me dhe kur të më mbulojnë

Ave Caesar
Që vdekjes sime i duartroket
Për tënden unë dhe do të bëhem
Dhe që në gji do të të merr

Deri në ferr

[Pause_Print_Scroll]

RËNIA E KARTAGJENËS
Thonë ra Kartagjena
Se qe strateg Scipioni

Thonë ra Kartagjena
Mbi hirin e saj të stërngritej Roma

Po Kartagjena s’kish si të mos binte
Përderisa hijes së vet
Dronë si një fantazme ia kishte

[Pause_Print_Scroll]

ARRËZA
Cingërima e orës më nxori a më mbërtheu në pezhishkën e asaj ëndrre llahtarinë e të cilës mendja s’mund e peshon
Diçka si recital robotësh diçka si kor shurdhmemecësh
Pastaj më zuri një kollë gulçitëse një ngulfame përmbytëse
E ndeza cigaren e thitha një here thellë dy tri herë
Fërkova sytë hundët theva gishtrinjtë kafshova thonjtë krova flokët
Barkzbrazët dola në rrugë shpirtzbrazët
Mure Balkone Shtylla Kartmortale Asfalte Shitore kafeçajtore
Kalimtarë Kalimtarë Kalimtarë Kalimtarë Kalimtarë
Thithin cigare përtpin çamçakëz pështyjnë reklamat shikojnë
Njerëz-gjymtyrë Njerëz-gjeste Njerëz-hije
Rruga i ngjet një skene teatri eksperimental
Ku përdhunshëm reprizohet një shfaqje pantomime
Zgjat shfaqja apo aktorët janë harruar në role të tyre
Si na u fry kështu Arrëza si na u bë digë që ndal fjalët
E si vetmia vërshëllen nga të katër anët si veri vjeshte të vonë
E na ther në shpirt për një humbje që i bëmë vetes
E një hidhërim që i bëmë Krijuesit