Poezi me karakter Fetar (Islame).

[BaNu Ne JeT I sInQeRt]

Shpeshhere me thone se je vetmitar dhe e do vetmine
S´te shohim kurre nder popull, e as bashkohesh me njerezine.
Nuk e di se c´i ka kapur kjo merzi per mua
Me punet e mia merrren, te tyret i kane harruar


Nese m´thot se gjith duniaja, vetmine tende e ka kuptuar
Ju them se thashethemet me semerun, shpirti im duhet sheruar.
Nese dituris qe mora persiper s´i jap hakun qe ma kerkon
S´paskam bere tjeter, veq rendur per para qe zemren ma miklon.
Te lodhem duke mbjell pemen, e ne fund te kepus vec degen e saj?!
Me mire te mbetet i paditur, injorancen perhere ne koke ta mbaj.
Se sikur te diturit ta kishin diturine, i mbronte edhe ajo ata
Dhe sikur ta vlersonin shpirtrat e tyre, ndricimin e asaj do ta kishin pare.


Por e zhvleresuar, e vete u c´vlersuan dhe u shkaterruan
Kur u hutuan se per fitim te kesaj jete, diturin e levruan.
DHe te mrrolur e te vrazhde ne fytyre, prej saj u larguan
As te kenaqur ne kete dunja e ne tjetren te mallkuar.

[BaNu Ne JeT I sInQeRt]

Te kesh nje cope buke te thate
Nje gote uje te ftohte e te late
Nje dhome te ngusht e shpirt te rehate
Nje Mus´haf per te lexuar cdo nate
Me mire eshte se vendbanimi ne nje ndertese te larte
Puno per ahiret se ketu nuk do jetosh gjate..!!!!!

[Shqiptare]

Postimi origjinal është bërë nga BaNu Ne JeT I sInQeRt

moter e nderuar, shum bukur e ke shkru...mke prek shum thell me ket poezi...mir mbetesh me nderime

Selam Banu ne jete i sinqerte,

Te falenderoj shume per vleresimin!

Me respekte te medha,
Shqipja

[BaNu Ne JeT I sInQeRt]

Kur zemrat pikellimi t´i sulmoje
Dhe gjokset merzia t´i ngushtoje
Athere kur e keqja shpirtin ta pushtoje
E kur zgjidhje s´ka kush te ofroje
Prite ndihmen e ZOTIT dhe AI do te shpetoje
AIlutjet e sinqerta do t´i pranoje
Ne fund te fundit AI do te mbroje!!!

[BaNu Ne JeT I sInQeRt]

Kur pas ngjarjeve tragjike ti zemerohesh
Kujto dhuntite e TIJ sigurisht do qetesohesh
Koha nuk rri oa u rrotulluar
Edhe gjendjet pa u ndryshuar!!!

[Preshevar]

Çast pas çasti Çast pas çasti shkon dhe kjo ditë,
e dielli hapat hedh ngadalë,
një pragmbrëmje duket tej,
dikush pret të pathënën fjalë!

Sa ditë si këto kanë kaluar,
sa mbrëmje pret të ndërrohen vallë,
sa shumë momente të janë dhuruar,
e prapë, s’e the, jo ti këtë fjalë.

Çast pas çasti, shkojnë netë e ditë,
çast pas çasti, jeta kalon,
diku ke ecur, diku ke rendur,
diku ke qenë, diku po shkon!

Dikur, qoftë mbrëmje a qoftë mëngjes,
nën qiell të hapur, a në shtëpi,
me dritë-arsyen e logjikës tënde,
kujtesës tënde bëji një shikim!

Ndoshta, diçka ti ke premtuar,
pa dashje kund, ke thënë një fjalë,
një zemër diku në ke lënduar,
gjeje këtë çast e thuaj: “Më fal!”

[ssara]

Pemet nuk kane me gjethe
dhe asaj i kane rene
Po pas pak......
do te vije pranvera perseri
dhe ajo do te lulezoje serish
Keshtu edhe ti vella i dashur
qe sot e ndjen veten te merzitur
dhe ke rene ne pesimizem
perkushto dhe adhuro
Allahun e Madheruar
dhe Ai do te te sjell perseri
gezimin te ty...

[selvija]

http://www.youtube.com/watch?v=Xdlue...2Fe%5Fsinqerta


http://www.youtube.com/watch?v=YLf4U...2Fe%5Fsinqerta

[Preshevar]

Postimi origjinal është bërë nga selvija

http://www.youtube.com/watch?v=Xdlue...2Fe%5Fsinqerta


http://www.youtube.com/watch?v=YLf4U...2Fe%5Fsinqerta

Allahu të shpërbleft Selvije, Më pëlqyen pa masë keto video !

[Shqiptare]

Medito!

Shih perreth teje e medito,
Gjithe kete bukuri ne natyre kush e krijoi,
Diellin qe te ngroh ti me vemendje shiko,
Edhe qiellin shiko kur bie shi.

Po pas shiut ylberin a e ke pare,
Ngjyrat e tij qe syte dojne me t'i marre,
Po ujin qe ti e perdor cdo dite,
Kush e krijoi, ti veten pse s'e pyet?!

Ne oqean me anije kur lundron,
edhe ne ajer kur me aeroplan fluturon,
perqendrohu o njeri ne Krijuesin e gjithesise,
mos hezito se besuari, pse nuk mediton?

Jepi vetes pak kohe te lire e hapsire,
haroji te gjitha, vetem ne Krijuesin tend mendo,
Gjithe keto te mira kush t'i dhuroi, ti kujto,
pra mos hezito, per gjithcka Krijuesin tend Falendero!

Shqipja

[Shqiptare]

Mbeshtetja e dobishme e nje njeriu

A ke kujtuar ndonjeren prej diteve o njeri,
jeta ne kete bote eshte e shkurter edhepse plot pasuri,
ti shume te mira ne kete bote mund te keshe,
serish per te keqiat mbeshtetjen e duhur mund mos ta gjesh.

Ti ne kete bote me gjithe te mirat mund te jeshe i rrethuar,
te keshe familje, femije, shtepi e pasuri jeten per ta kaluar,
por a ke menduar ndonjehre se gjithe keto e kan nje afat te caktuar,
dhe se te gjithe do t'i braktisesh, ne nje jete tjeter per te udhetuar?

A ke kujtuar ndonjehere se gjithcka ne kete bote e ka nje fund,
si cdo gje qe vjeterohet, prishet, venitet e s'gjendet me askund,
ashtu edhe jetes tende do t'i vije fundi nje dite,
andaj, puno e vepro per kete dite per t'u pergatit.

Ti ne kete bote mund te jetosh si nje mbret,
te keshe fame e te dominosh tere kete jete,
por do te vije nje dite kur te gjithe do te te tradhetojne,
mbeshtetjen qe ti do kerkoje njerezit s'mund te ta ofrojne.

Kujto kur ne kete dite asgje nuk te ben dobi,
ti do te jeshe i vetmuar, s'ke me njerez qe te rethojne,
nuk ke as te vetmin dashamire ndihme te te dhuroje,
edhe pasuria qe ke pasur, ne kete dite do te te tradhetoje.

Pra, ti kujto se mbeshtetjen vetem tek Krijuesi e gjen,
Kur te gjithe te te lene, eshte Ai i vetmi qe ty s'te len,
pra ti nenshtroju Atij cdo dite te kesaj jete,
se dobia me e madhe eshte mu tek kjo mbeshtetje!

Shqipja

[Preshevar]

NJË PASQYRË E TMERRSHME

(Hafiz Ali Korça)







As shin as korr dreqi thonë,


por përpiqet përgjithmonë


si e si të përçajë fenë


për të përmbysur atëdhenë.


Qe pa fe atdheu nuk mbahet.


Si thoni prej mishit që s’ndahet.


Si mëmëdhu që mbron fenë,


ashtu dhe feja atëdhenë.


Feja siguron moralin,


siguron nderin dhe mallin.


Por një komb kur e le fenë,


më s’ka dert as për atëdhenë.


Feja për njëherësh s’lihet.


Pak nga pak fillon sa fshihet.


Me parë lihet mësimi.


Dhe fillon sëmuret besimi.


Ligësia kështu zihet.


Se sheh rrushi rrushin piqet.


Kështu nis le burri fenë.


Sefte gjyshi la synenë.


Pastaj yt atë la vaxhibin.


Farzin la yt bir me nipin.


Stërnipit më gjë s’i mbetet.


As di fare ku të mbështetet.


Hiqet falja, agjërimi.


Kapet pirja, kurvërimi...


Shtohen këngët, shtohen vallet.


Shtohen modat, shtohen hallet


Prej zjarrit del një shkëndijë.


Thotë miku ç’do të vijë.


Mirëpo kur i del flaka,


fillon rrihet me shplaka.


Midis arës shkon një vijë,


thotë bujku çdo të vijë?


Mirëpo kur bëhet lumë,


fushës i bëhet dëm shumë.


Një gishti i del një fshfikë (pikë),


thotë i sëmuri më dhemb një çikë,


mirëpo, kur i mahiset (malson),


trimi përnjëherësh gremiset.


Prandaj duhet, gjyshi, ati


të mbajë fenë që pati.


Ku me libra, ku me gojë.


birin, nipin, ta mësojë,


se e ka në qafë vetë,


e dënon zoti i vërtetë.


Është një faj që s’i falet.


I rëndon në zverg si malet.


S’jetohet pa fe, si kafshë.


I pa feshmi s’vlen gjë kafshë.


Pa le fe e muslimanit


fe e zbritur prej Rrahmanit.


Ajo fe aq e mbaruar


si lule ka mbretëruar,


prandaj duhet atdhetarët.


Me mentarët, më të parët.


të hapin sytë, mos të flenë.


Fenë e bukur mos t’a lënë.


Se me fe mundim të rrojmë.


Atdheun me fe ta mbrojmë.


Ne m’betshim në errësirë,


na kanë për të thëthirë [shkatërruar].


Me fe del nga errësira.


Me fe rron me plot të mira.


Me fe njeh nënën, babanë.


Me fe njeh motrën, vëllanë.


Pa fe s’ka më e madhe gjëmë.


Pa fe s’njeh as atë, as ëmë.


Prindërit, po s’u kujdesuan


fëmijët po s’i mësuan,


foshnjet e mjera ç’faj kanë,


kur nëna me babanë


fenë e shenjtë nuk ia japin?
Ata ç’rrugë do të kapin?

Kështu pra, feja harrohet.


Dhe ai komb farohet.


Prindërit tradhtojnë fenë.


Prindërit rrënojnë atdhenë.


Këto prindër kurdoherë.


Do të jenë në skëterrë.

[selvija]

Edhe pse nuk marr pjes ketu tek feja dhe ju solla disa spote qe shpish vet i degjoj,,,ju pershendes te gjithve me keto vargje shum te ndishme...

http://www.youtube.com/watch?v=GOfMEOmCE4Q

[Preshevar]

O njeri !

Natën kur ti i braktisur

nën hijen e hënës qëndron.

Është Ai dhe veç Ai

që nga lart ty të shikon.

Dhe kur ecën mes të tjerëve,

ti i heshtur mediton.

Është Ai që të dëgjon,

veç Ai ty të kupton.

Dhe kur qesh se je gëzuar

dhe ti dhimbjen e harron,

është Ai që të jep gëzim

dhe Ai ty të ndihmon.

Se ç’ke në gjoks askush s’e di

dhe askush jo s’ta shpjegon,

por veç Zoti i madhëruar

çdo të fshehtë e zbulon.

Linde vetëm në një ditë

kur kish diell, por kish edhe re

dhe askush jo nuk e di

se çfarë le ti atje.

Mendje ke, por nuk kupton

o njeri ti asgjë.

Është Ai që të ndriçon

dhe shpirtin tënd ta shpëton.

Për të folur ti nuk flisje,

ndonëse buzët përpëlisje.

Është Ai që të mësoi

dhe buzët t’i shkathtësoi.

Ti çdo gjë e përballove

dhe gjatë kurrë jo nuk mendove.

Ishte Ai që të mësoi

dhe nga e keqja të largoi.

Ja, tani thua unë, unë

dhe gjoksin ti godet.

Por më kot, jo mos u mburr

se vjen vdekja o njeri i shkretë.

E n t e l a H i d r i ( H o x h a )

[BaNu Ne JeT I sInQeRt]

MIRË SE ERDHE NMESIN TONË

Të lumt ne ja gëzimi jonë

Ramazani nmesin tonë

Ty Allahu të ka caktue

Mshirës sTij me na afrue

Mirë se erdhe fati jonë

O prenvera e shpirtit tonë

Ti na sjellë ne çdo të mirë

Lidhë shejtanin në zinxhirë

Nty Allahu çon mirësinë

Shumë rahmet për krejt njerëzinë

Fort të madh namin e mban

Se nTy Zoti çoi Kur-an

NTy një« natë« veç sa ka vlera

Ma se tridhjetë mijë netë tjera

Lejleletul Kadr-in me shumë vlerë

Sa si kanë një mijë muej tjerë

NTy ne kemi kënaqësi tparë

Në aksham kur hajmë iftar

Nahiret tjetra na mrrinë

Kur ttakohemi me Perendinë

Punën e mirë Zoti çdo herë

Na e rritë dhjetë deri nshtatëqind herë

Por agjërimi është i Tij

Dhe shpërblimi ska kufi

Çka Allahu nty dha vetë

Ndhjetë ditë tpara sjell rahmet

Ndhjetë ditë tjera Zoti thërret

Robt e vet në magfiret

Ndhjetë të fundit çka na bjen

Nuk na len me ra nxhehennem

Ti ne shpirtin na e pastron

Kurse trupin na e forcon

Vlera jote nuk shkon bosh

Prej Teje dalim më t' shëndosh

Pra çdokush ka borxh prej nesh

Të bajm dhikër sa më shpesh

Punë të mira pa ia nda

Besimtarin me e pas vëlla

Mos tharrojmë një gjë aspak

Tjapim fitrin dhe sadakë

Pasurisë me i dhanë zekat

Ti ndihmojmë kështu fukaratë

Që nBajram tjen ngjendje tlartë

Si nRamazan-tbarabartë

Atëhere Zoti, ska dyshim

Na shpërblen për agjërim

Ia hap derën në Xhennet

Çdo agjëruesit të vërtetë