Poezi me karakter Fetar (Islame).

[ssara]

Mendo
Thua kam zemër të pastër
Allahu e di,
Por pasqyrë e zemrës tënde
Është puna që bënë ti.

Nuk falem s’kam kohë
Allahu do të me falë,
Por Allahu kur të krijoi
Së pari kohën për këtë ta dha

Mbulesën nuk e mbaj
Thua mëkat i vogël,
Por urdhërit të kujt nuk i bindesh
Vallë a të shkon në mend?

Mëson gjithçka,
Që ke në fakultet,
Por për të lexuar Kur’an
Nuk ke kohë as për një ajet.

Kur shikon gjithë këtë krijim
Si mashtrohesh
Të thuash është bërë
Pa qëllim.

Pendohu dhe në adhurim kaloi ditët
Se vdekja vjen kur nuk e pret
E koha nuk të përsëritet.

[BaNu Ne JeT I sInQeRt]

Ne Allahut i kem besu

Ne All-ahut i kem besu
Pengamberit i kem premtu
Çdo detyrë e obligim
Me ndërgjegje do ta kryjm

Falim namazin me respekt
Zeqat japim per çdo vjet
Ramazanin e agjerojm
Dhe Bajramin e festojmë

Për Bajram presin kurban
Pasuri ata që kanë
Pune e shejtë e më e madhe
Kishe me qenë haxhxhi ne Qabe

Lumturi nuk ka pa fe
Te gjitha të mirat aty i ke
Po nuk dite me logjiku
Nga e vërteta ke deviju

T'jesh musliman është kënaqesi
Ti krysh borxhet me lumturi
Bën miresi hiq pa ia nda
veprat tua ke me i pa.

[Preshevar]

Kaside el-Burde

(kushtuar profetit Muhamed a.s
nga poeti i madh Busajriu)

Muhamedi është prijës për gjithësinë,

xhindë, arabë, të huaj e për mbarë njerëzinë.

Urdhërues e ndalues është profeti ynë;

i prerë në çdo rast në po dhe në jo-në.

Shefaati nga vetëm Ai mund të pritet,

në çdo rast rreziku kur njeriu zhytet.

Kush kapet pas Tij që Zotit t'i lutet,

është kapur në një tërkuzë që kurrë nuk këputet.

Me trup e me shpirt dalloi ndër të tjerë,

asnjë s'ju afrua në dije e në nderë.

Gjithë profetët e tjerë nga Ai patën pjesë;

një grusht ujë nga deti, një pikë ujë në vesë.

Gjithë profetët me radhë qëndrojnë para Tij,

për të fituar dije, nder e urtësi.

Me trup e me shpirt u krijua i plotë,

u zgjodh më i dashur tek i madhi Zot.

Meritat që ka, askush nuk i afrohet,

diamant i pastër, nuk mund të copëtohet.

Përveç qenies Zot, çdo lavd i përket,

s'të ngrejmë si të tjerët gjer në hyjnitet.

Mandej derdh për Të çdo nder e lavdi,

Atij i takon çdo lavd e madhështi.

Nderimi për Të s'njeh asnjë kufi,

lavd e Tij s'përshkruhet kurrë më gojëtari.

Aq sa kishte vendin t'lihej në mrekulli,

emri i Tij nga vdekja ngjallte çdo njeri.

Me gjëra që s'kapen arsyen s'e rëndoi,

nga t'kalumet pranga njerëzinë e çliroi.

Çdo profet që erdhi, erdhi me mrekulli,

por çdo mrekulli erdhi nga drita e Tij.

Siç shkëlqen rubini n'sedefit mburojë,

i shkëlqente nuri n'fytyrë e në gojë.

Asnjë burrë tjetër atij s'i afrohet,

lum kush pati fatin me Të të takohet.

Brumin e Tij të bukur vetë lindja e tregoi,

t'bukur pati fillimin e ashtu mbaroi…

Përktheu: Sali Ferhati

[hasanmehmeti]

NENA



ne enderr me ishe yll shendrites

ne boten time te vogel

ishe frymemarrja ime nene.......

cka pa ty?

ne jeten mbaresore

qe mburoja ime, mbulesa ime, truproja ime....

nena ime ...

ku pa bekimin tend?

nen kembet tua rrjedh nuri i Firdeusit

me ndihmo t'a gjej ate e dashura ime...nene ..

embelsia yte me shton vullnetin,

ndjesine e te qenit human,

njeri i kompletuar per se mbari me dinjitetin e pafundm nene....

cka pa ty?

....nene...

ska rendesi asgje pa ty...

e embla ime nene

sa nektar perzgjedhes per bletet je ti.

me fal mua nene me merr ne perqafim

nene dua te te puth doren e arte nene....

sa te humbur jemi pa ty...

ne kete vale mbeshtjellese

te jetes se trazuar ne krahet tu gjej prehjen, mbeshtetjen, ...

e cka me pas?

Trazim i nje nate dhe malli per ty ska te ndale

Te fle apo te shkruaj per ty?

sa nete shkrove ti per mua poezi dashurie e embelsie?

sa ninulla kendoi zeri i zemres amnore?

ska te ndale....

me mijera e mijera shkronja

dhe dashuria per ty nuk shkruhet e as nuk pershkruhet. ..

kurse ne zemer me ndjell vaj e lot

qe nuk mund te laj borxhin!

si te jem pre e zemres tende?

Allahu im sa ndjesi te paster fale mes nesh

nene ---femije.

Minushe DAKU, PRISHTINE

[Lijanna]

Mos bisedo kot
Se ekziston një Zot
Që çdo gjë ka krijuar
Ty të ka udhëzuar.

Pse tjetrin nënçmon?
Përreth a nuk shikon?

O njeri
Puno me dashuri.
E mos vepro me padrejtësi.

[hasanmehmeti]

I DASHURI VELLA


Ne nuk po dijme me te pergjigjemi.
Sepse kemi harruar se si pyetet.
Nuk po shohim me te verteten,
si qielli mbi det,sepse po shikojme
pa menduar per syte.
E syte shohin shume ,por jo veten

I dashuri vella

Ne mes te shkretetires eshte lodhur
nje deve duke bartur uje mbi shpine
dhe po vdes nga etja...
Ndoshta ,ndoshta edhe peshku do te vdiste
sikur te ngopej me uje,
e uji lag gjithqka ,perveq vetes...

I dashuri vella

Kam qeshur pa e kuptuar pse erdha ne kete bote duke qare.
Kam qare pa e kuptuar ,pse kam qeshur symbyllur ne djep.
E dua dhimbjen qe me zgjoi ,nga gjumi i jetes,
i asaj jetes qe nuk do te doja te ishte e imja,
sepse kafazi sa do qe te jete i gjere ,prap kafaz eshte...

I dashuri vella

Duke u mahnitur se po i dallojme te gjitha ngjyrat ,
harruam te mendojme per driten qe na i mundesoje dallimin.
Ne rrugen e pishtarit ndriques ,ka drite per te gjithe ata qe nuk i mbyllin syte para saj.
Drites nuk i duhet qe dikush te deshmoje se ajo ekziston ,
sepse ajo vete deshmon per veten.
Prandaj,prandaj ka kohe qe nuk po dijme me te pergjigjemi
sepse kemi harruar qe qdo pyetje brenda ka edhe pergjigjje.

I dashuri vella

Nese jeton si ishull ne mes te shkretetires,
ne mes te detit te pa ane,nje dite do te vijne anijet dhe do te zbarkojne tek ti sepse nuk kane ku tjeter.
Ne rrugen e jetes mund te ecin mire vetem ata qe dijne se ku shkojne.
Ata qe nuk dijne te ngrohen digjen,digjen pa e menduar se zjarri djeg gjithqka per veq vetes...

I dashuri vella

Duhet,duhet t apranosh tri here se je i padijshem per t akuptuar se padituria eshte semundje pa dhimbje,
por, me e dhembshmja duhet te shkurrorezohesh tri here nga kjo bote,per ta kuptuar,se kjo i ngjan nje plake,
nje plake qe eshte fshehur nen vellon e nuserise...

I dashuri vella

Kur ndjehesh i vetmuar mes qiellit dhe tokes mendo,mendo
se si ndjehen qielli dhe toka qe te kan ne mes,
toka s'eshte e jotja por , ti ,ti je nga toka,prandaj,prandaj
thuaj ballit ,thuaj ballit le ta puth token,
e atehere,atehere do ta ndjesh dashurine e qiellit....

I dashuri vella

Nese mendja nuk mund ta qetesoje zemren,atehere
thuaj zemres le t aqetesoje mendjen,
sepse ate qe kerkon mendja e gjene zemra.
Te gjitha vitet qe shkuan i takojne vdekjes,
Qdo perendim i diellit eshte edhe lindje e tij,
Nese nuk do ta humbasesh kohen ,lutju Atij,Atij qe eshte betuar ne Kohen...
O ZOT me jep aq mend qe te kuptoje se sa i pamend qe jam.
me jep aq dije qe ta kuptoje se sa i paditur qe jam,
me jep aq force qe ta kuptoje se sa i pafuqishem qe jam.
E kur te ngadhnjejme ne toke, me beje qe mos harroje se prap do te behem toke.
O ZOT ,une qe te kam vetem TY ,i shikoje me dhimbje te gjithe ata qe kane qdo gje perveq Teje ,
E qfare mund te kete perveq Teje ?!
O ZOT.....


Monolog nga B.Lushtaku

[hasanmehmeti]

Jam Musliman

Falemners Zotit qe me ka udhzu,
n'rruge të drejt me u nise
të njoh Allahun për Zot
që gjithcka e ka jeretise
të besoj Kur’anin fjale te Tij
që Muhamedit a.s ia ka zbrit
të pranoj Islamin për fe
fen e paqes dhe të harmonis
ti du njerëzit e dashur
dhe të respektoj mbar njerëzin
të zbatoj ligjet e sheriatit
dhe të predikoj barazin.

Dhe Ai vërtet e di c'farë ka ne zemrat tuaja
Prandaj mos guxoni të fshiheni më kot
Do silleni verdallë para e mbrapa
Derisa Allahun ta njihni per Zot.


Shkelqim OSMANI , SHKODER

[hasanmehmeti]

Kjo jete

Ne skena ardh por na kane sjell
Të rrime po sdeshem prap na mbajne
Dhe po svazhdume me Të të ecim
Është e pamundur të ia dalim mbanë.

Këndojm e qeshim dhe s’prekupohemi
Të vujmë e te qajm, kërkojm të harrojmë
Dhe, me shume pak, ne krejt marrohemi
Krijuesin tonë nuk e kujtojmë

Pa halle, me pare jeten e dona
Me ba qejf ne pa ja nda
Me vëlla e motër krejt largohena
Materialista tash jena ba

Sa pak, ne jeten me ba me e shtru
Na rritet mendja s’ka ku me shku
Dhe larg i shtyjme Din e Iman
Varfërojm zemrat prishim dynjan


Gjynahqar Zot ne mos mbetshim
Nën mëshirën tënde na streho
Se tani inshaAllah do të kujtohena
Ibadet ma shpesh Ty me të ba

Dhe po sdeshëm ne me ik
Vijne na marrin pa na pyt
Per jete tjeter c'fare me ba
La il-lahe il-lallah
Shehadetin ma shpesh me than


Pa na pyt na kane sjell
Do na marrin pa na vet
Në kët jet c'fare na kërkohet?!
Vec besimi I vërtet.

Shkelqim OSMANI , SHKODER

[hasanmehmeti]

Lamtumirë Bajram

Bora e bardhë shkundet nga tekbiret e Bajramit
Skuqet me gjakun e paqes, të Kurbanit

Antenate e zemrave afrohen në Urime
Jetimët njomin buzët me ushqim të ngrohtë

Vizitohen dyer të mbyllura nga harresa e dynjasë
Hapen zemratë drejtë valeve të ahiretit

Kërkojnë jetimët, skamnoret dhe të vobektit
E nuk e kan vështirë t’i gjejnë?


Ata flasin me zërat e ngjizur të tyre
Thërrasin zemrat e thara

Sikur të vie më shpesh Festa e Kurban Bajramit?

Pushtetaret ushqejnë qentë e tyre me mish të freskët
Dhe hedhin buk bajatë në kontenjier

Së bashku me rroba “ të vjetra” nga sirtarët
Ngopen nga djerësa e punëtorve pa shtëpi, pa plang!

Dhe flijnë të qetë, të ngrohtë


Sa mjerim kur nuk ka ndjenja për të nevojshmin
Sa mjerim kur nuk ka ndërgjegjeje që vret zemratë

“ Nuk është besimtar ai i cili ngopet
E fqinji i tij flinë barkthatë” *

O Bajram qofsh i gëzuar
Ti po shkon ne ku po mbetemi

Jemi jetim, të vobektë, invalid të luftës …
Të vetëm

Të presim, të na vizitosh ma shpesh !

Të presim me mall

*Muhamedi mëshira dhe paqja e Zotit qoft mbi të

Autor: Rrahman Ferizi

[Preshevar]

YJE SHQIPTARE NË QIELLIN ISLAM


Fise dhe popuj Allahu i bani
Që sejcilit t,i njihet tabani.
Por ma afër te Allahu janë
Ata që përsos e kanë takvanë.
Ejani me mua se n,rrugë jam
Me yjet shqiptar n, qiellin Islam.
N,qiellin Islam shumë yje t,Shqipnis
Hoxhë Tahsi i çamerisë.
Në Stamboll emri i ka dale
Themeloi fakultetin e pare.
E nga Frashëri Shamsudin
Për Sami shqiptar e dijnë.
Vepra e tij Enciklopedia
Me te mburret sot Turqia.
E kah vona Hoxhë Albani
Ai ishte djal shkodrani
Për hadhithe i ka dal nami.
Atje n, Sham e kudo shkon
Emri i tij me nder takon.
E si nur Hoxhë Gavoçi
Për mirësi pak ju pa shoqi
Shum talebe ai ka mësu
Deri në SHBA i kam taku.
Shkodrën e vet kurr se harroi
Me shum mall shpesh here shkoi
Me u knaq e me ndihmu
Dorën e ndihmës duke afrue.
E gjat luftës në Kosovë
Alimi fisnik mori hov
Pleqnia e thellë se ndaloi
Fushës s,betejës pranë i shkoi.
Asnjëherë s,iu ndal turri
Me ç,ka ka lufton burri.
Abdyl Kadri fort me nam
Arnauti njihet n,Sham.
Atje n,Pej rranjët i ka
Disa here pat shku me pa.
Edhe Shqipnin e vizitoi
Një herë n,Shkodër ligjëroi.
Arnaut edhe Shuajpi
Në Vukatan i zu fill thalbi.
Në Vukatan, Shkodër Loce
Për burrni ka pak shoqe.
Mehmet Akif vjershëtar
Turqisë i dhuroi Hymn Kombëtar.
Vjersha të tjera plot nur
Për Islamin lavdi ai thur.
Por Islami lavdata s,kërkon
Zemra e poetit këndon.
I krijon me shpirt e mall
Zoti i madh ia baftë hallall.
Historian Husein Muenisi
Atllasin Islam e qendisi.
Për këtë vepër asht i pari
Kështu nderon vehten shqiptari.
N,Misir ai lind e rrit
Origjinës i dha dritë.
Imam Vehbiu në Amerikë
Emër të mirë atje ka ba
Shtat dekada në kurbet
Kurr s,harroi vendin e vet.
Pak në Lindje ,shumë n,Perëndim
Fesë, Atdheut, gjithmon n, shërbim.
Gjithmon Shkodrën e kujtoi
Disa here atje shkoi
Se atje burri mori kivetin
Për të ba ball kurbetin.
Forca durimin ka n,iman
Që përfshin edhe iman.
Lus Allahun ta nderoj
Edhe mua shumë më ndihmoj.
Penda e tij krijoi shumë shkrime
Ja lam Allahut për shpërblime.
Këta burra paçin rahmet
Allahu i pranoftë në xhenet.
Vepra e tyre asht madhështore
S, kanë nevojë për permendore.
S,kan nevojë për bronx e gur
Vepra e tyre ndrit si nur.
Shpërblim ,baltë nuk pranojnë
Rizan e Allahut veç kërkojn.
Mermeri e bronci dobi nuk ban
Për Allahun mirësia kurban.
Vetë vepra asht kallxues
Fshati që duket s,do kallaus.
Shoku-shokut borxh ia kemi
Për njëri tjetrin gjithmon t jem.
Për Allah të gjith punuan
Din ,At, Atdhe fort nderuan.
Dëshirë kam t,i kujtoi
Me niet t, mir unë vjerrshoj.
Kënd te Allahu s,rrekomandoj
N, borxh t, Allahut për Atë mendoj.
Prej tij merhamet kërkoi sa t,rroj
Këto vargje i shkroi Burhani
Një cop plis nga Vatani
Jabanxhi, Jetim Zamani

Burhan Fili

[BE LK]

Postimi origjinal është bërë nga Preshevar

YJE SHQIPTARE NË QIELLIN ISLAM




Burhan Fili

Sa shum poezi qe din dhe ky mor.............:D

[Preshevar]

Postimi origjinal është bërë nga BE LK

Sa shum poezi qe din dhe ky mor.............:D

Burhan FILI a ?... auuu s'ke iden !

Allahu e shpërbleftë !.:)

[hasanmehmeti]

Kudo qe jeni, vdekja do t’ju gjejë

“...E kur t’u vije afati i tyre, ai nuk mund të shtyhet per asnje moment, e as të përngutet më parë,” ( Kur’ani,7:34)


Ky rrëfim për një Njeri Mesatar na tregon,
I cili kundër planit të All-llahut vepron,
Po qe se në këtë figuroni,
Pendohuni dhe mos mëkatoni.

Ishte ora katër, herët në mëngjes
Kur vdekja trokiti në derë të dhomës së fjetjes,
“ Kush është?”, I fjeturi thirri..!!!
“Më lejo brënda, jam Azraili.”

Përnjëherë njeriu të dridhet filloi,
Djersitja nga ethet e vdekjes e mbuloi,
I briti gruas së tij të fjetur,
“ Mos i lejo këtij të ma marrë jetën.”

“O Engjëll I vdekjes, ti ik që këtu!
Ende nuk jam gati, më lër rehat mu
Prej meje e tërë familja ime pret
Të lutem kujtohu, edhe një rast ma jep!”

Engjëlli të trokasë në derë vazhdoi,
“Do të ta marr jetën pa dhembje”- ai shtoi,
“ sepse shpirtin tënd All-llahu e kërkon,
E s’jam une ai që këtë e dëshiron.”

I shastisur njeriu filloi me dënese,
“O Engjëll, aq shumë kam frikë të vdesë,
Do të bëhem robi yt, e do të të jap ar,
Mos më dërgo në të errëtin varr.”

“Më lër brënda, o njeri”-Engjëlli tha,
“Hape derën shpejt, nga shtrati ngrihu pra,
Po qe se ti nuk më lejon të hyj,
Nëpër mur si Xhinn, do të futem aty.”

Njeriu armën në dorën e djathtë e mbante,
Qëllimin e engjëllit desh ta kundërshtonte,
“Armën drejt kokës tënde unë do ta zgjas,
Vetëm guxo e hyr, ne vend do të vras.”

Engjëlli në dhomë tashmë kishte hyrë,
Duke thënë: “O Njeri, fatin e ke të nxirë,
Njeri I marrë, engjëlli nga ti kurrë s’vdes,
Hidhe poshtë armën dhe mos dënes.”

“Përse frikësohesh, më trego o njeri,
Të vdesësh sipas planit të All-llahut ti?
Mos u bëj i zymtë, afrohu dhe buzëqesh
Gëzohu që prapë Atij po i kthehesh.”

“ O engjëll unë nga turpi lotoj,
S’kam pasur kohë fare All-llahun ta kujtoj,
Nga mëngjezi në muzg pasuri grumbulloja,
Madje as për shëndetin tim une nuk mendoja.”

Urdhrave të All-llahut nuk ju binda fare,
Pesë here në ditë nuk u fala, pa pasur marre.
Ramazani vinte Ramazani shkonte,
Pa u penduar koha më kalonte.”
Haxhi për mua gati u bë farz,
Po unë nuk desha paratë t’i jap,
Të gjitha bamirësite une i braktisa,
Duke marrë fajde, unë u katandisa.”

“Disa herë pija ndonjë gëllenjkë verë,
Me gra flirtuese rrija përherë,
O engjëll! Prap po të lutem ty,
Ma fal jetën edhe për një vit a dy.”

“ Do t’u bindem të gjitha ligjeve të Kur’anit,
Qe nga dita e sotme do t’ia filloj namazit,
Agjërimin dhe Haxhxhin unë do t’i plotësoj,
Nga mendjemadhësia veten do ta largoj.”

“Do të mbahem nga kamata e prapë,
Dhe tërë pasurinë në bamirësi do ta jap,
Verën dhe prostitutat pëgjithmonë do t’i harroj,
Njëjësinë e All-llahut unë do ta dëshmoj.”

“Ne engjëjt urdhrat e All-llahut plotësojmë,
Kundër urdhrave të Tij nuk mund të veprojmë,
VDEKJA për të gjithë është urdhëruar,
Babanë, nënën, bijën, birin s’ka për t’i kaluar”

“Kam frikë se me kaq e pate,
Tani pëkujto të kaluarën tate,
Unë frikën tënde e kuptoj,por kot,
Sepse tash është bërë tepër vonë për lotë.”

“Në këtë botë më shumë se dyzet vjet jetove,
Kurrë me njerëzit e tu ti nuk u pajtove,
Prinderit e tu kurrë nuk i dëgjoje,
Lypësit e uritur gjithmonë i largoje.”

“Dy pasardhëset e tua nuk i deshe ti,
Në klubet e natës ato këndojnë tani,
Në vend që sa më shumë muslimanë të bësh,
Ti fëmijët e tu jomuslimanë do t’i lësh.”

“Ezanin e muezzinit nuk deshe ta dëgjoje,
E as Kur’anin ti aspak s’e lexoje,
Gjithë jetën premtimet e dhëna i theve
Shoket i tradhëtove, ne armiq i ktheve.”

“Nga të mirat e grumbulluara ti shumë kurseve,
E punëtorët e tu aspak nuk i shpërbleve,
Kuajt dhe letrat i kishe pushim,
Fitimin e parave, të vetmin gëzim.”

“Haje vitamina gjithnjë duke u trashur,
Me të sëmurin kurrë të ulesh s’ke dashur,
As pike gjaku kurrë nuk dhe,
Që mund të shpëtonte ndonjë foshnje.”

“ O Njeri, të këqija ke bërë pra,
Si asnjë bleje prona të mëdha,
Kur fshatarët kërkonin ndihmë nga ti,
Ti s’kishe mëshirë, edhe vetë e di.”

Parajsën për ty? Mendja nuk ma merr,
S’ka aspak dyshim, do të zhytesh në ferr,
Nuk ka kohë për ty as për tu penduar,
Do të ta marr shpirtin, për çka jam dërguar.”

Përfundimi është i dhimbshëm në këtë vend,
Vërtet, nga frika njeriu u çmend,
Me një britmë ai u hodh nga shtrati,
Dhe aty për aty, i vdekur ra i ngrati.


Dhashte Zoti te marre mesime lexuesi i saj.

selamualejkum we rahmetullah
hasani

[BaNu Ne JeT I sInQeRt]

SHPIRTI

Kur të dalë shpirti, prej trupit të mjerë

Ah unë po ndahem, do të thotë një herë
Tre herë do thërrasë, i vdekuri i mjerë
Por ne se dëgjojmë, atë zë të prerë
Lutet dhe thotë, për Zotin e vërtetë
Ujin që të më lani të mos jetë i nxehtë

Se unë e kam trupin tash të dërrmuar
Nga meleku i vdekjes, sapo kam shpëtuar
Kam dhimbje në trup, lehtë të më fërkoni
Shumë ju lutem, të mos më dërrmoni

Sikur ta dëgjonte, zërin njerëzia
Shpirt nuk do të mbetej, do vdiste gjithësia
Trupin e atij shpirti sikur ta vështrojë
Një melek i vjen, e do ta kuvendojë

Trupin tënd të vdekur, a e sheh i thotë
Vallë si jetove ti në atë botë
Obligimet që duheshin vallë a i praktikove
Apo me gjynahe, jetën ti e cove

Ia falim namazin pasi e ngrejmë
Në varr e mbulojmë, ikim dhe e lëmë vetëm
Ah njeriun e shkretë, me dhe e mbulojmë
Pa dyshim të gjithë atje do të shkojmë

Vëllezër të dashur, të gjithë u po shkoni
Të gjithë ju po ikni, por mua mos më harroni
Ku është dashuria, që më parë kishit
Ku janë fjalët e ëmbla që ju flisnit

Babai im ku është, sa fort që më donte
Ku është dhe nëna që pa mua s'duronte
Një fëmijë të mos ishte, në derë do të dilte
Një natë të mos ishte, gjumë gjithë natën ajo s'kishte

Sa isha i gjallë, në jetën e shkuar
Me njerëz të mirë, rrija i nderuar
Në varrin e errët, ah ç'u futa unë
Trupin e kam të zhveshur, qefina kan unë

Asnjëri nga shokët si di hallet e mia
Si qenka kjo vdekja, se di njerëzia
Nga të gjithë të ligat na shpëto Ti Vetë
Në xhenetet e Tua na ndero përjetë.

[BaNu Ne JeT I sInQeRt]

rrugës se vargut qaje frikën
dëshpërimin shlyeje
fjalën qaje si shtizë gjuhës

pa qëllim mos jeto
e qëllmin mos ia përkul mjetit
harkun e ylberit prekin zemrat e buta

mesazhin e tyre se ndalin frenxhitë

kur të matësh gjuhën
shkrepe fjalën
por mos vrajë pendimin
lutju Zotit sa të jeshë gjallë