Muslimanja

[Alko71]

Postimi origjinal është bërë nga SoKoLi-i-Maleve

Pse a sbon me ju ndimhmue atyne qe sjan islam?Sa keq!
ps:ndihme i jepet ati/asaj qe ka nevoj dhe nuk diskriminohet.ne baze feje,gjinije,race apo kombi.

Postimi origjinal është bërë nga Lijanna

Shpenzo për të varfërit dhe nevojtarët

Ketu hyjne njerezit e te gjitha besimeve.

[Lijanna]

Nena ime shoqja me e mire
Allahu i Lartësuar na urdhëron: “Zoti yt ka dhënë urdhër të prerë që të mos adhuroni tjetër pos Tij, që të silleni në mënyrë bamirëse ndaj prindërve. Nëse njërin prej tyre, ose që të dy, i ka kapur pleqëria pranë kujdesit tënd, atëherë mos u thuaj atyre as “of - oh”, as mos u bë i vrazhdë ndaj tyre, po atyre thuaju fjalë të mira (të buta, respektuese). Dhe në shenjë mëshire shtrije pranë tyre krahun përulës e respektues dhe thuaj: “Zoti im! Mëshiroi ata të dy, sikurse më edukuan mua kur isha i vogël.” (Isra, 17:23-24)
Një burrë erdhi te Profeti alejhi selam për t’i kërkuar leje për në luftë dhe i Dërguari i Zotit e pyeti: “A i ke prindërit gjallë?” Ai u përgjigj se po dhe atëherë i Dërguari alejhi selam i tha: “Lufta jote është trajtimi i mirë i tyre.”
Nëse dikush do t’ju ofronte një drekë, cila do të ishte përgjigjja juaj? Pa dyshim ju do të buzëqeshnit, do të silleshit mirë dhe do të ruanit një vend të veçantë për të në zemrën tuaj. Si është e mundur që prindërit tanë marrin prej nesh vetëm shikime të ftohta dhe trajtim të hidhur dhe janë ata që janë në jetët tona?
Për njëzet ose tridhjetë vjet ata na ushqejnë, na veshin, na lajnë e na mbulojnë me butësi. Dashuria e tyre për ne nuk vdes kurrë, edhe nëse ne vdesim. Dashuria e tyre shkon përtej nesh, te fëmijët tanë e te fëmijët e fëmijëve tanë.
Vëllezër e motra, ne të gjithë kemi prindër, qofshin ata me ne ose jo. Shumë prej nesh nuk e kanë kuptuar rëndësinë e pozicionit të prindërve në jetën tonë dhe të drejtën e tyre për t’u respektuar dhe nderuar. Sot dëshiroj t’i kujtoj vetes dhe juve pozicionin e vërtetë të prindërve tanë, Allahu i mëshiroftë!
“Birr el-Ualidejn” është karakteristikë e besimtarit. Hasan el Basri e ka përkufizuar atë kështu: "Al-Birr është t’i bindesh prindërve në gjithçka që ata kërkojnë, për aq sa nuk është mosbindje ndaj Allahut. “Ukuuk” është të mohoni prindërit tuaj, t’u mohoni atyre mirësinë tënde." Dijetarët janë të pajtimit se të jesh respektues dhe i bindur ndaj prindërve është farz! Ibn Hazmi ka thënë: “Bindja ndaj prindërve është farz" dhe ka cituar ajetin: “Zoti yt ka dhënë urdhër të prerë që të mos adhuroni tjetër pos Tij, që të silleni në mënyrë bamirëse ndaj prindërve.” (Isra, 17:23)
Që të kuptojmë më mirë se çfarë nënkuptohet me Birr el-Ualidejn (mirësi ndaj prindërve), dijetarët kanë vendosur kushtet e mëposhtme:Fëmija duhet të vendosë dëshirën e prindërve mbi dëshirën e kujtdo, përfshirë të vetes, të fëmijëve ose të bashkëshortes. Fëmija duhet t’u bindet atyre në çdo gjë që ata urdhërojnë ose ndalojnë, edhe nëse ai pajtohet ose jo me atë, për aq kohë sa ata nuk urdhërojnë për mosbindje ndaj Allahut.
Ai duhet t’u japë atyre gjithçka që ai mendon se ata e kanë qejf, nëse e kërkojnë atë gjë ose jo. Ai duhet t’ua japë atyre ato gjëra me butësi dhe mëshirë, duke e ditur se çfarëdo që ai mund të bëjë, nuk krahasohet me atë që prindërit e tij meritojnë.
Dashuria e Allahut vjen kur prindërit na duan. Dhe hidhërimi i Allahut vjen kur prindërit janë të hidhëruar me ne. Ibn Abasi ka thënë: "Ai që është mirënjohës ndaj Allahut dhe nuk është mirënjohës ndaj prindërve, Allahu nuk do ta pranojë prej tij."
Profeti alejhi selam ka thënë: “Kënaqësia e Allahut është prej kënaqësisë së prindërve dhe zemërimi i Allahut është prej zemërimit të prindërve."Le të mendojmë se sa prej nesh i trajtojnë mirë prindërit. Ne na zë turpi kur ata na kërkojnë diçka. Kurrë nuk i vizitojmë, nëse jemi larg tyre. Në fakt, shumë njerëz i çojnë prindërit e tyre në shtëpi pleqsh. Dhe kur mes nesh dhe prindërve tanë nis një zënkë, shumë prej nesh u bërtasin atyre, a thua se po zihemi me armikun tonë më të madh. Allahu na ruajttë të gjithëve!Krahasojeni këtë realitet me ata që ishin përpara nesh. Dhibian ibn Ali eth-Thouri shpesh udhëtonte me të ëmën për në Mekë. Në atë nxehtësi shkretëtire, ai do të hapte një gropë të vogël dhe do ta mbushte me ujë. Pastaj i drejtohej së ëmës e i thoshte: “Nënë, ulu te ky ujë, që të freskohesh. "
Për shumë prej nesh, shokët tanë janë më të rëndësishëm sesa prindërit. Ne e harrojmë atë ngjarjen kur një njeri shkoi te Profeti i Zotit dhe e pyeti se kush e meritonte më shumë shoqërinë e tij. Profeti alejhi selam i tha: “Nëna jote!” Ai burri pyeti sërish dhe përsëri Profeti alejhi selam i tha: “Nëna jote!” Ai burri pyeti sërish dhe Profeti alejhi selam i tha: “Nëna jote!” Kur pyeti për të katërtën herë, Profeti alejhi selam i tha: “Babai yt!”Sot, kur bëhet pyetja e zakonshme “kush është shoqja jote më e mirë?, sa veta do të përgjigjeshin “nëna ime”!? Por ko është mënyra se si duhet bërë dhe përgjigjur kjo pyetje.
Ajo që i kënaq prindërit tanë është më e rëndësishme se çdo gjë tjetër, për sa kohë që nuk është mosbindje ndaj Allahut. Dijetarët e kuptuan këtë gjë dhe na kanë dhënë shembullin për këtë. Bin Shurejhu, Allahu qoftë i kënaqur me të, një nga imamët e umetit tonë, e mbante mësimin përpara shtëpisë së tij. Gjatë mësimit, një ditë e thërriti e ëma që të ushqente pulat. Ai u çua, e la mësimin dhe shkoi të ushqente pulat. Ne të gjithë duam që Allahu të na i pranojë veprat e mira, pasi të gjithë duam të hymë në xhenet. Të mos harrojmë se xheneti është në këmbët e nënës. Ahmedi dhe Nesaiu kanë rrëfyer nga Muaviah ibn Xhehimeh Es-Sulemi: “Babai im, Xhehimeh, shkoi te Profeti alejhi selam dhe e pyeti: “O i Dërguari i Allahut, dua të dal të luftoj për hir të Allahut dhe dua këshillën tënde.” Profeti alejhi selam i tha: “A e ke nënën gjallë?” Ai i tha se po. “Atëherë qëndro pranë saj”, e këshilloi Profeti alejhi selam, “se xheneti është në këmbët e saj."
Në anën tjetër, hidhërimi i prindërve ose bërja e tyre për të qarë është një nga rrugët për të fituar zemërimin e Allahut. Imam Ahmedi tregon nga Abdullah ibn Amr ibn Al-Asi, Allahu qoftë i kënaqur me të, se një burrë shkoi tek i Dërguari i Allahut alejhi selam për t’i dhënë atij besën. Ai tha: “Kam ardhur të të jap besën për hixhret! Dhe kam lënë pas dy prindërit e mi duke qarë." Profeti alejhi selam e urdhëroi: “Kthehu dhe ashtu siç i bëre për të qarë, bëji për të qeshur." Ibn Omeri ka thënë: “Bërja e prindërve për të qarë është një gjynah i madh.”
Gjatë funeralit të nënë së tij, Harith el-Akli, Allahu qoftë i kënaqur me të, po qante. Kur e pyetën përse po qante, ai u tha: “Si të mos qaj kur njëra nga dyert për në xhenet m’u mbyll?”
www.pertymoter.net

[Lijanna]

A duhet t'i tregoj cdo gje bashkeshortit?

Kjo është një pyetje e rëndësishme dhe me vend, sepse lidhet me shumë probleme që mund të lindin më vonë.

Disa prej bashkëshorteve të reja pyesin:

A është prej dashurisë dhe sinqeritetit ndaj bashkëshortit tim, që ta lajmëroj për çdo gjë që lidhet me mua dhe jetën time?
A ta informoj për të gjitha sekretet e mia dhe për çdo gjë që e di?
Më e mira është që mos t’i tregosh çdo gjë! Mos e informo për çdo gjë, sido që të jetë dashuria dhe sinqeriteti yt ndaj tij, sepse Allahu i Lartësuar e ka lejuar rrenën vetëm në tre raste, ku njëri prej këtyre rasteve është ndërmjet dy bashkëshortëve e kjo në disa çështje.
Na lejoni që t’i shqyrtojmë disa çështje në të cilat dijetarët e lidhjeve bashkëshortore kanë kostatuar se informimi i të gjitha gjërave shkakton probleme dhe befasi ndërmjet bashkëshortëve:
- T’i tregosh për të metat e familjes tënde dhe në veçanti për prindërit e tu dhe problemet e tyre, kjo çështje ta ul vlerën tënde para tij si dhe do ta shtyjë që të shikojë familjen tende me shikim negativ si dhe kjo mund të shkaktojë prishjen e lidhjeve ndërmjet tij dhe familjes tënde më vonë.
Njëra prej bashkëshorteve thotë: E lajmëroja burrin për sjelljen e nënës time të rreptë ndaj babait tim, deri sa ai u martua me një grua tjetër, pas disa viteve të martesës sonë ai filloi të më ofendojë në lidhje me këtë dhe më thotë: Tipi yt është si tipi i nënës tënde dhe edhe ty do të gjejë ashtu si e ka gjetur nënën tënde!
Mos e informo për atë që thotë nëna jote ndaj tij ose për familjen e tij ose për diçka tjetër që lidhet me atë, ose për atë që thotë ndonjë pjesëtar i familjes tënde për të, vetëm nëse është pozitive ose diçka e mirë.

Njëra prej grave ka shkaktuar përçarje mes bashkëshortit dhe vëllait të saj si shkak i bartjes së disa kritikave të thjeshta, të cilat i ka thënë vëllai i saj për bashkëshortin e saj. Kjo përçarje erdhi duke u shtuar gradualish derisa çështja arriti në atë se bashkëshorti i saj nuk prezanton në atë vend ku gjendet vëllai i saj.
Ki kujdes mos të gabosh dhe ta lajmërosh se ty më përpara te ka pëlqyer ndonjë person tjetër para tij, sado që të jetë kjo dashuri e pastër, sepse do të ngelet diçka në zemrën e tij ndaj teje sado që të mundohesh për ta përmirësuar këtë dhe kjo ndoshta nganjëherë mund të çojë deri te dyshimi në ty.
Mos e lajmëro asnjëherë për gjërat negative që i shikon në familjen e tij, sado që të jenë të thjeshta mundohu që të ia zbukurosh sa të mundesh dhe mos e kritiko atë për veshjen e vëllezërve të tij ose të ndonjë pjesëtari të familjes së tij ose mënyrën e gatimit të nënës së tij ose të përqeshësh mobiljet e shtëpisë së tyre, veprimet e tyre…etj.
Mos e lajmëro për ndjenjat tua kundrejt familjes së tij, sado që mos ta duash motrën e tij ose urren ndonjë prej familjes ose të afërmëve të tij. Kujdesu që të jesh e matur shumë kur të flasësh kundrejt ndonjë pjesëtari të familjes së tij dhe ke parasysh se a dëshiron ti që të flasë ai kundrejt familjes tënde?!
Mos e lajmëro për realitetin e ndjenjave tuaja negative kundrejt shikimit të tij dhe pamjes së tij, edhe nëse nuk të pëlqejnë flokët e tij ose hunda e tij ose diçka tjetër në realitet jepi komplimente se si shkak i komplimenteve vjen dashuria, gjithashtu mos e shfaq se i ke rënë 'pishmanit' pse je martuar me të edhe nëse e ndjen këtë.
www.pertymoter.net

[Lijanna]

Unë quhem Kethrin Hjugjis (Cathryn Huges) dhe jam një e re e cila ka pranuar fenë islame. Isha rritur si e krishtere dhe isha ministreshë e ungjillit në kishën katolike, një lidere e re.

Unë gjithmonë kam dyshuar në trinitet dhe e kam pyetur veten se si është e mundur të ekzistojë një gjë e tillë. Kishte shumë njerëz që më thonin se është sikurse uji, Zoti është akull (estagfirullah) kur të shkrihet është Jezusi (estagfirullah) dhe kur të bie dëborë është Shpirt i Shenjtë. Marrëzira apo? Për këtë arsye kjo gjithmonë më ka hutuar.

Jam rritur në Shtetet e Bashkuara të Amerikës me mendime perëndimore të cilat m'a kishin shpërlarë trurin. Mirëpo, prapë se prapë vazhdoja të mendoja nëse kjo është e vërteta. Dhe, pse të krishterët po luftonin me të tjerët!

Kam pasur përvojë të keqe me të krishterët të cilët më kanë lënduar shumë. Gjithmonë e kam vërejtur se të krishterët nuk ishin të udhëzuar mirëpo bënin çdo gjë të mundur për t'i bindur të tjerët për fenë e re krishtere.

Kur isha e vogël, e ndjeja se Allahu është duke folur me mua. Ai m'i tregonte gjërat që askush prej njerëzve nuk mund të m'i tregonte. Allahu më tregonte se sa shumë më donte dhe se si i kishte krijuar yjet dhe gjithësinë.

Më dërguan në kishë që ta gjej Zotin atje. Mirëpo, nuk ishte e njëjtë sikur ndihesha kur isha vetëm me Zotin. Pastaj, i vëreja se si femrat muslimane përrreth meje e bënin pazarin dhe punët e tjera ditore. Mendoja se ishte shumë e çuditshme të mbulohesha me petk, mirëpo isha shumë kureshtare ta dija se çka kishte pas mbulesës. Mendoja se mos ishte ndonjë idol për ta adhuruar.

Me kalimin e kohës, unë fillova të merrem me këndim dhe shkruaja këngë. Pastaj iu bashkova forcave ushtarake dhe shërbeja në Forcat Ajrore të SH.B.A. Këndoja në klube dhe mendoja që isha yll i botës dhe isha shumë e lumtur. Ashtu mendoja unë. Mirëpo, pastaj e përfundova punën në forcat ajrore dhe fillova të punoj si punëtore në shtetin e Kalifornisë.

Në punë e lëndova shpinën dhe kështu qëndrova për një kohë të gjatë. Nuk mund ta rrotulloja kokën prej një ane në anën tjetër, poashtu nuk mund të bartja asgjë dhe isha e kufizuar për disa punë. Gjatë kohës derisa shërohesha fillova ta shkruaj një libër për përmirësimin e vetvetes dhe si të bëhemi krishterë të vërtetë. Mirëpo, në fund i hodha fletët e librit. Luftoja vazhdimisht që t'ia bëj me dije popullit të krishterë se janë duke bërë gjëra të gabuara në lidhje me fenë krishtere. Në fund e kuptova se nuk mund t'i bindi ata dhe hoqa dorë nga përpjekjet e mia.

Vitet e fundit pas aksidentit e ndjeja se Zoti ishte i vërtetë në jetën time mirëpo jo sikur besonin të krishterët ose sikur mësonin të tjerët që e dija në SH.B.A. E ndjeja një zë se duhej të shkoja në Afrikë të punoj si pastore e krishterë dhe t'i ndihmoj refugjatët dhe të amputuarit e luftës në Sierra Lione. I dërgova paratë për ta nxjerrur biletën dhe duhej të udhëtoja në dhjetor kurse tani është muaji mars.

Pas kësaj vonese e pyeta Zotin të më tregojë se pse gjërat po ndodhnin në mënyrë të gabuar. Gjatë këtij viti i takova pesë muslimanë dhe u bëra shoqe e ngushtë me ta. Ata shihej se kishin një mbështetje të fortë në paqen dhe dashurinë në mes tyre. Kjo më bëri shumë kureshtare dhe shkova në bibliotekë për ta marrë Kur'anin. Pasi e lexova pak thashë me vete: kjo është ajo që po e kërkoj... E ktheva në bibliotekë dhe vazhdova me jetën time. Mirëpo, sa herë që bisedoja me shoqet muslimane e ndjeja një ngrohtësi dhe shkëlqim përreth.

Pas kësaj vonese që ndodhi, fillova të kuptoj se duhej të ndërrmirrja një ndryshim të madh në jetën time. E ndjeja veten të përgjysmuar. Sapo kisha kaluar divorcin dhe babai më kishte vdekur, e unë ndjeja se më duhej një drejtim i drejtë. Më vonë e takova një shok nga Nigeria i cili më bëri ta ndjej Islamin edhe më shumë. Ai më ndihmoi të shoh se si Allahu më ndihmon. Poashtu e doja të njëjtën paqe, dashuri dhe mbështetje të fortë si muslimanët.

Më 5 Mars iu zotova me besnikëri Allahut dhe tani jam muslimane. E kam përqafuar Islamin dhe tani po e kuptoj se si Allahu kishte dashur që unë ta njihja Atë gjatë gjithë jetës sime. Ai është Zoti im dhe tani për tani jam shumë e lumtur dhe shpresoj se Allahu do të më udhëzojë në rrugë të drejtë për atë që ka planifikuar për mua.

E falënderoj Allahun për ndihmën, për faljen e gabimeve të mia dhe që më ka dhënë një jetë të re në rrugën e Tij.

Inshallah tani e filloj një udhëtim të ri, njihem me shumë miq muslimanë, rritem me Islamin dhe poashtu e studioj Kur'anin.

Unë jam një person i ri tani dhe jam shumë e kënaqur me Zotin tim të vërtetë! Unë jam e bekuar!!!


Është marrë nga: www.whatisislam.com
Shkruar nga Cathryn Hugheson të martën më 6 mars 2001

[Albanian eX|PerT]

AJO E BEN VETEN TE DASHUR NDAJ BASHKESHORTIT TE SAJ



Nga Anglishtja: Arsim Jonuzi

Gruaja e vėrtetė muslimane ėshtė gjithmonė tenton dhe dėshiron ta fitojė dashurinė e bashkėshortit tė saj dhe ta kėnaqė atė. Ajo i flet atij fjalė tė sjellshme dhe jo fjalė mėrzitėse. Ajo i sjell atij lajme tė mira, por lajmet e kėqija mundohet t’i fshehė sa mė shumė qė mundet, apo ia tregon nė atė kohė qė ėshtė mė e pėrshtatshme pėr tė. Nėse ajo e vėren se lajmin e keq duhet patjetėr t’ia tregojė bashkėshortit, atehėrė ajo e gjen kohėn mė tė duhur pėr ta bėrė atė. Kėshtu “godtija” do tė ishte mė e lehtė pėr tė (bashkėshortin). Kjo me tė vėrtetė ėshtė njė aftėsi e mire dhe njėkohėsisht e rrallė sepse gjendet vetėm tek femrat e menēura.

Shembull i kėtillė prej femrave muslimane ishte Aishja r.a. e cila iu afrua pejgamberit s.a.v.s. atėbotė kur pejgamberi s.a.v.s. u pat larguar prej tyre pėr njė muaj. Ai s.a.v.s. pat thėnė: “Nuk do t’iu afrohem atyre pėr njė muaj!” Kur kaluan 29 ditė, ai sė pari erdhi te Aishja r.a.. Ajo i tha: “U betove se do tė qėndrosh pėr njė muaj larg nesh dhe vetėm 29 ditė kanė kaluar, i kam numėruar njė nga njė.” Pejgamberi s.a.v.s. i tha: “Ky muaj i ka pasur 29 ditė.”

Kur Aishja r.a. i tregoi pejgamberit s.a.v.s. se i kishte numėruar 29 ditėt, kjo ishte njė shenjė e pastėr qė e shfaqte dashurinė e Aishes kundrejt bashkėshortit tė saj (pejgamberit s.a.v.s.) se si ajo e kishte numėruar kohėn nga malli qė e kishte pasur pėr pejgamberin s.a.v.s.. Kjo qė e tha Aishja, pejgamberin s.a.v.s. e gėzoi edhe mė shumė, kėshtuqė kur iu khtye bashkėshortėve tė tij, filloi sė pari me tė.
Gruaja muslimane e vėrtetė i njeh dhe i heton pėlqimet dhe shprehitė e bashkėshortit tė saj dhe mundohet qė (atyre pėlqimeve dhe shprehive) t’u qėndrojė si duhet, me qėllim qė martesa e tyre tė mos shkatėrrohet. Ėshtė rrėfyer se Shurejhi ishte martuar me njė femėr nga fisi Benu Handhale. Nė natėn e tyre tė martesės, secili prej tyre i falėn dy rekate dhe e lutėn All-llahun qė t’i bekojė ata. Pastaj ajo iu kthye Shurejhut dhe i tha: “Unė jam e huaj dhe nuk di shumė pėr ty. Mė trego se ēka pėlqen, kėshtuqė do ta bėj atė dhe tregomė se ēka nuk pėlqen dhe do tė shmangem nga ajo.” Shurejhi ka thėnė: “Ajo ka qėndruar me mua pėr 20 vite dhe asnjėherė nuk ėshtė dashur ta qortoj, pėrveē se nė njė rast e edhe nė atė rast unė isha gabim.”

Kjo ėshtė gruaja plot rrespekt ashtu siē e do Islami, e pėrgjegjshme pėr shtėpinė e tij, lojale ndaj bashkėshortit tė saj dhe gjithmonė e kujdesshme pėr ta mabajtur nė kėmbė lidhjen me bashkėshortin e saj. Nėse diēka e ērregullon martesėn e tyre, ajo nxiton ta qetėsojė situatėn me mirėkuptimin dhe dashurinė e saj tė sinqertė. Ajo nuk e dėgjon pėshpėritjen e djallit, i cili e nxit tė bėjė keq dhe ajo asnjėherė nuk nxiton tė kėrkojė shkurorėzim nga bashkėshorti i saj. Pejgamberi s.a.v.s. u dha vėrejtje atyre grave qė kėrkojnė shkurorėzim pa ndonjė arsye legjitime se mund tė mos e ndjejnė aromėn e Parajsės: “Nėse ndonjė grua i kėrkon shkurorėzim bashkėshortit tė saj pa ndonjė arsye tė fortė, nuk do tė ndiejė aromėn e Parajsės.”

[SoKoLi-i-Maleve]

A vetem Gruja per te u qujt e mire dhe e divotshme dhe per te hyr ne parajs,po u detyruka me i then burrit fjal te mire dhe te ambla dhe me ju nenshtrua,tue ba gjithcka per te,,po burri a duhet edhe aj te sjellet me gruan me butesi,me fjal te ambla dhe me mirenjohje ndaj saj?

[Albanian eX|PerT]

Postimi origjinal është bërë nga SoKoLi-i-Maleve

A vetem Gruja per te u qujt e mire dhe e divotshme dhe per te hyr ne parajs,po u detyruka me i then burrit fjal te mire dhe te ambla dhe me ju nenshtrua,tue ba gjithcka per te,,po burri a duhet edhe aj te sjellet me gruan me butesi,me fjal te ambla dhe me mirenjohje ndaj saj?

Tema eshte per femren sokol, pra ketu shpjegohet se si femra duhet te jetoje e lumtur me burrin e saj, e sigurisht kjo eshte ne menyre reciproke, pra, kur gruaja eshte e lumtur me burrin, ne menyre te ndersjellte edhe burri eshte i lumtur me gruan e tij!

[Lijanna]

Caj per vjehrra

Shumë kohë më parë, vajza e quajtur Li-Li ishte martuar dhe kishte shkuar të jetojë te bashkëshorti i saj dhe nëna e tij. Për një kohë shumë të shkurtër, Li-Li kishte kuptuar se assesi nuk do t’ia arrinte të pajtohet me vjehrrën e saj. Sjellja e tyre ishte aq e ndryshme, ashtu që Li-Li hidhërohej shumë shkaku i disa shprehive të vjehrrës, në çka vjehrra i ishte përgjigjur në mënyrë kritikuese.
Kaluan ditë e javë… Li-Li dhe vjehrra e saj asnjëherë nuk u ndalën së zënuri. Megjithatë, fakti që Li-Li sipas traditës së vjetër kineze, është e obliguar t’i nënshtrohet vjehrrës dhe t’i plotëson kërkesat e saj, edhe më tepër e kishte rënduar situatën. Shkaku i të gjitha këtyre mosmarrëveshjeve dhe zënkave në shtëpi, bashkëshorti i saj shumë kishte hjekur.
Në fund Li-Li më nuk kishte patur fuqi të duronte sjelljen e keqe të vjehrrës së saj, andaj kishte vendosur që të ndërmerr diçka sa më parë. Li-Li ishte nisur te miku i mirë i të atit, zotëri Huangu i cili shiste çajra. Ia kishte treguar tërë situatën dhe e kishte pyetur a kishte ai ndonjë helm, në mënyrë që ta zgjidhte problemin. Zotëri Huangu ishte menduar për një cast dhe në fund i ishte përgjigjur: “Li-Li, do të të ndihmoj ta zgjedhës problemin mirëpo duhet të më dëgjosh mirë dhe të bësh ashtu siç të them.” Li-Li tha: “Po, zotëri Huang, do të veproj çdo gjë që do të më thoni.
”Zotëri Huangu shkoi në dhomën tjetër dhe pas disa minutash kthehet me një pako çajra. Pastaj i thotë Li-Lit: “Mund të shfrytëzosh helm që ndikon shpejt në mënyrë që të lirohesh nga vjehrra jote, megjithatë kjo mund të shkaktojë dyshime tek njerëzit. Për këtë shkak, të kam dhënë shumë çajra të cilët do ta helmojnë organizmin e saj ngadalë. Çdo të dytën ditë përgatit ushqim të shijshëm edhe vëndo pak nga këto barëra në ushqimin e saj. Mirëpo duhet të kujdesesh që askush mos të dyshojë në ty kur ajo të vdesë, duhet të jesh shumë e kujdesshme dhe të ndërrosh sjelljen ndaj saj, të jesh e sjellshme dhe e këndshme. Mos u zë, vepro atë që ajo thotë dhe sillu ndaj saj si të jetë mbretëreshë.”

Li-Li u bë shumë e lumtur. Iu falënderua zotëri Huangut dhe shpejtoi në shtëpi që sa më parë të fillonte me planin e mbytjes së vjehrrës.

Kaluan javë, kaluan edhe muaj… Li-Li në çdo të dytën ditë servonte ushqim special të shijshëm për vjehrrën e saj. Kujtonte çka i kishte thënë zotëri Huangu në mënyrë që t’i ikë paraqitjes së dyshimit tek njerëzit, ashtu që kontrollonte sjelljen e saj, ishte e dëgjueshme ndaj vjehrrës dhe sillej ndaj saj sikur të ishte mbretëreshë. Pas gjashtë muajve, e tërë atmosfera shtëpiake ishte ndyshuar. Li-Li ishte mësuar aq mirë si ta kontrollonte veten, ashtu që asnjëherë më nuk ishte hidhëruar apo bërë nervoze. Nuk kishte patur as një shkak të vogël nga vjehrra e saj gjatë gjashtë muajve të fundit. Vjehrra i ishte dukur si e saja, kështu që pajtueshmëria mes tyre dukej dukshëm. Edhe sjellja e saj ndaj Li-Lit ishte ndërruar, kishte filluar ta dojë nusen sikur ta kishte vajzë të saj. Pandarë u kishte folur familjarëve dhe miqve se si Li-Li ishte nusja më e mirë që ndonjëherë do kishte dashur. Li-Li dhe vjehrra e saj tanimë shumë mirë pajtoheshin mes vete, sikur të ishin nënë dhe bijë. Burri i Li-Lit ishte mjaft i lumtur kur shihte se çka po ndodhte në shtëpinë e tij kohëve të fundit.

Një ditë, Li-Li prap kishte shkuar të zotëri Huangu edhe prap e kishte lutur për ndihmë: “Zotëriu i dashur Huang, ju lutem më ndihmoni që të ndaloj helmin të mbysë vjehrrën time! Ajo është bërë grua shumë e mirë edhe e dua si nënën time. Nuk dëshiroj të vdesë nga helmi që unë i kam dhënë!”

Zotëri Huangu u buzëqesh dhe lëkundi kokën: “Li-Li, mos u mërzit. Asnjëherë nuk të kam dhënë helm. Çajrat kanë qenë vitaminë për përmirësimin e shëndetit të saj. Helmi i vetëm ka qenë në mendimet e tua, dhe sjelljen ndaj saj, por edhe ai më nuk është, ngase dashuria jote ndaj saj është ndryshuar.”

Vallë, a keni menduar ndonjëherë se ashtu si do ta trajtoni veten, ashtu do ju trajtojnë edhe të tjerët?
Në Kinë thonë: “Personi që i don të tjetër është person që edhe të tjerët e dojnë!”

www.pertymoter.net

[Lijanna]

Ekspozimi i sekreteve te njerezve

Kamerat televizive janë të përqëndruara në fytyrën tënde dhe i transmetojnë fjalët dhe shpresat tua. Ato transmetojnë lëngimet dhe momentet e lumtura, bile edhe detajet më të vogla të asaj çfarë ndodh në mes juve dhe bashkëshortit në dhomën e fjetjes. Këto kamera të televizionit e trasmetojnë gjithë këtë deri te veshët që dëgjojnë duke I përdorur fjalët tua.


Për ta elaboruar këtë themi se disa gra, sidomos ato që veç sa janë martuar, u pëlqen të bisedojnë me shoqet e tyre dhe të afërmet për bashkëshortët duke thenë: “Ai tha atë ose këtë; ai më bleu një bylyzik ose më çoi në një vend të mrekulueshëm, e kështu me radhë.” Disa nga ato madje i përsërisin fjalët e dashurisë që burrat ua thonë, disa herë duke thënë se bashkëshortët e tyre nuk mund të qëndrojnë larg tyre, bile edhe për një kohë të shkrutë! Dikush nga ato ndoshta flet për shprehitë e burrit të vet sa i përket gjumit dhe problemet që i ka me këtë, duka ua përshkruar bashkëshortin shoqeve, duke i përmendur të metat dhe gabimet e tij e kështu me radhë. E gjithë kjo është e palejueshme në fe, pashije dhe çka është më e rëndësishme, një lloj përgojimi dhe bartje fjalësh. Nuk është e udhës që gruaja të përmend qoftë edhe një vepër të mire që ai e kryenpër hir të Allahut, sidomos nëse ai nuk e dëshiron që të tjerët ta dinë.


E nderuara motër në Islam! Pse bisedoni për një çështje që ai ua ka përcjell në besueshmëri? Mendoni për gratë, të cilave u pëlqen t'ju dëgjojnë kur ju ekspozoni sekretet tuaja, disa nga ato do të gëzohen që shoqja e tyre është e lumtur, mirëpo do të dëshironin që bashkëshorti i shoqës të ishte bashkëshorti i tyre ose i bijave të tyre. Disa nga këto gra i krahasojnë bashkëshortët e tyre me bashkëshortin për të cilin mburret shoqja gjithë kohën dhe ato fillojnë të mendojnë se kurrë nuk kanë qenë të lumtura ose kurrë nuk kanë dëgjuar ndonjë fjalë të mire nga bashkëshortët e tyre. Në këtë mënyrë, nëse ekspozoni sekretet tua dhe bisedoni për bashkëshortin me gratë tjera, ju ndoshta do të ndihmoni në shkatërrimin e martesave të këtyre grave.


E nderuara motër e martuar, a është me rëndësi që ju t'i ekspozoni sekretet tuaja, ose ato të bashkëshortit, ndaj atyre që as nuk do të përfitojnë e as nuk do t'ju përkrahin nëse dëgjojnë lajme të tilla. Në të kundërtën, ato ndoshta do t'ju kenë zili dhe do ta hedhin syrin e keq në ju dhe në martesën tuaj. Po ashtu ju dhe bashkëshorti juaj do të jeni temë e bisedës në shumë ndeja, ku ju nuk jeni të pranishëm dhe ju do të bëheni temë e bisedave dhe shakave, ajo çfarë ka ndodhur mes juve do të bëhet përrall për t'u treguar. Kjo nuk është mënyra për ta çmuar dhuntinë që Allahu i ka dhënë motrës muslimane, duke e martuar me një burrë të përshtatshëm.

Si rrjedhim, nëse ju e ekspozoni atë që ndodh në martesën tuaj, sidomos në natën, javën, muajin dhe vitin e parë, ky lajm do të arrijë në veshët e shumë grave dhe burrave. Mendoni se a do të ishte kjo e pranueshme dhe ju natyrisht do të përgjigjeshit në mohore. Për këtë arsye duhet të jeni në dijeni për kamerat e televizionit që janë fokusuar në fytyrën tënde, kur ju jeni duke biseduar me të afërmet, shoqet, motrat etj., sepse çfarë do që thoni mund të bëhet 'program sentimental me seri' që tranmetohet në shumë shtëpi. Përmbaje gjuhën tënde!

Marrë nga libri: "Pengesat në rrugë”, Abdul Malik El-Kasim

[Lijanna]

Cilësitë e gruas së drejtë
Tefsir Ibn Kethir – nga sureja en-Nisa, 34

Allahu ka thënë:


"Gratë e drejta janë kanitat", të dëgjueshme ndaj burrave të tyre, siç është shprehur Ibn Abas dhe të tjerët.


"…dhe ruajnë kur burrat e tyre s'janë të pranishëm". es-Sudi dhe të tjerët kanë thënë që kjo do të thotë se ajo ruan nderin e saj dhe pronën e burrit të saj kur ai s'është i pranishëm.

Dhe thënia e Allahut:"Çfarë i urdhëron Allahu të ruajnë", do të thotë [burri] i mbrojtur është ai të cilin e mbron Allahu. Ibn Xherir ka shënuar që Ebu Hurejre ka thënë se i dërguari i Allahut, salallahu alejhi ue selam, ka thënë:


"Gruaja më e mirë është ajo e cila kur e shikoni, ajo ju kënaq; kur e urdhëroni, ajo ju dëgjon; dhe kur s'jeni të pranishëm, ajo mbron nderin e saj dhe pronën e juaj". Pastaj, i dërguari i Allahut recitoi ajetin:


"Burrat janë mbrojtës dhe mbajtës të grave…", deri në fund të ajetit.

Imam Ahmedi shënoi që Abdur-Rahman bin Auf ka thënë se i dërguari i Allahut, salallahu alejhi ue selam, ka thënë:


"Nëse gruaja fal pesë namazet ditore, agjëron muajin e saj [të Ramazanit], ruan nderin e saj dhe dëgjon burrin e saj, asaj do t'i thuhet:"Hyn në parajsë nëpër cilëndo portë".


www.mburoja.net

[Lijanna]

Statusi i gruas para Islamit


Ajo që mendohet me "para Islamit" këtu është periudha e njohur si xhahilije [ditët e injorancës], në të cilën jetonin Arabët në veçanti dhe e gjithë bota në përgjithësi. Kjo ishte kur njerëzit s'kishin ndonjë të dërguar midis tyre dhe nuk kishin kurrfarë udhëzimi.

Në shumicën e rasteve, gruaja e kësaj periudhe jetonte në kushte mjaft të rënda, posaçërisht në shoqëritë Arabe, ku ata urrenin që t'u lindte vajzë. Pra, midis Arabëve ishin ata që i varrosnin vajzat e tyre ndërsa ato ishin ende të gjalla, gjersa ajo vdiste nën dhé. Dhe, midis tyre ishin ata që i linin të jetonin vetëm që të jetonin një jetë poshtëruese dhe degraduese. Allahu thotë:"Kur ndonjërit nga ata i vinte lajmi për lindjen e vajzës, fytyra e tij bëhej e errët dhe vrerosej. Ai fshehej nga njerëzit për shkak të lajmit të keq që pranonte. A do ta mbajë atë me turpërim apo do ta varrosë në dhé?" Padyshim, i lig është vendimi i tyre."[Nahl:58-59]


Allahu thotë:"Dhe kur foshnja femër, e cila është varrosur në tokë, të pyetet se për çfarë mëkati është vrarë ajo."[et-Tekuir:8-9]


Fjala meu'udeh i referohet foshnjes femër që është varrosur e gjallë dhe është lënë të vdesë brenda në tokë. Dhe, po të kursehej nga varrosja për së gjalli dhe të lihej të jetonte, atëherë, vërtet, ajo do ta gjente veten duke jetuar një jetë degraduese. Kjo meqë asaj nuk i lejohej që të trashëgonte hise nga prona e të afërmëve të saj, pavarësisht çfarë pasurie posedonte ai dhe pavarësisht nga skamja apo nevoja e skajshme që ajo mund të kishte. Në fakt, ajo pjesëtohej si pjesë e pronës së burrit të saj të vdekur, mu siç pjesëtoheshin paratë e tij në trashëgimi!


Asokohe mund të gjindeshin një numër i madh grash që jetonin nën një njeri, meqë ata nuk kishin ndonjë kufi për numrin e grave që mund t'i martonin. Kështu që ata nuk shfaqnin kurrfarë interesimi për atë se çfarë mund t'u ndodhte grave si rezultat i kësaj, siç është jetesa në kushte shtrënguese, parehatia dhe drejtësia.



Satusi i gruas pas Islamit


Por, kur erdhi Islami, ai i pezulloi këto padrejtësi nga gruaja dhe ia ktheu asaj nderin dhe vetëbesimin në njerëzimin. Allahu thotë:"O njerëz, vërtet Ne ju krijuam nga një mashkull dhe një femër."[el-Huxhurat:13]


Kështu, Allahu përmend që ajo ishte ortake e burrit në zanafillën e njerëzimit dhe njëlloj, ajo është ortake më burrin shprehur në shpërblimin apo denimin për veprat e bëra. Allahu thotë:"Kushdo që bën vepra të mira, qoftë mashkull apo femër, ndërsa është besimtar[e] i vërtetë, atij do t'i japim një jetë të mirë dhe do ta shpërblejmë në mënyrën më të mirë për atë që bënte."[en-Nahl:97]


Allahu thotë:"Kështu që Allahu t'i denojë mashkujt dhe femrat hipokritë dhe mashkujt dhe femrat idhujtarë."[el-Ahzab:73]


Dhe, Allahu ka ndaluar që femra të konsiderohet si pasuri trashëguese në pasurinë e burrit të saj të vdekur, siç thotë:"O ju që besoni, ju është ndaluar të trashëgoni gruan pa vullnetin e saj."[en-Nisa:19]


Pra, Allahu i dha asaj pavarësi në individualitetin e saj, në mënyrën që asaj iu mundësua të trashëgojë në kundërshtim me të qenit objekt trashëgimie. Dhe, Allahu i dha gruas të drejtë trashëgimie në pasurinë e të afërmëve të saj. Allahu thotë:"Duhet të ketë hise për mashkullin dhe hise për femrën nga ajo që lihet nga prindërit dhe të afërmit e tyre, qoftë ajo pronë e vogël apo e madhe."[en-Nisa:7]


Allahu thotë:"Allahu ju urdhëron në lidhje me trashëgiminë e fëmijëve tuaj: mashkullit t'i jepet hise sa dy femrave. Nëse ka vetëm bija, dy apo më shumë, hisja e tyre është dy të tretat e trashëgimisë; nëse është vetëm një [bijë], pjesa e saj është gjysma."[en-Nisa:11]


Kjo vlen po ashtu edhe për tekstet tjera ku qëndron se gruaja mund të trashëgojë, qoftë ajo nënë, bijë, motër, apo grua.


Në sferën e marrëdhënieve martesore, Allahu e kufizoi martesën e mashkullit me më së shumti katër gra, me kusht që ai t'i trajtojë të gjitha gratë e tij me drejtësi dhe barabartë sipas mundësive të tij. Dhe, Ai e detyroi burrin që të jetojë me to në dashamirësi, siç thotë:"Dhe jetoni me to ndershmërisht."[en-Nisa:19]


Ai e bëri dhuratën të drejtë të saj dhe urdhëroi që ajo t'i jepet asaj tërësisht, përveç asaj çka ajo lejon nga vullneti i mirë. Allahu thotë:"Dhe jepjani gruas dhuratën me bujari. E, nëse ato, nga vullneti i mirë i tyre, e zvogëlojnë ndonjë pjesë të saj, merreni atë dhe shijoni atë pa frikë nga pasojat."[en-Nisa:4].....


www.mburoja.net

[Lijanna]

Hidherimi per shkak te femijeve te gjinise femrore

“Dhe kur i vjen lajmi për lindje të vajzës, cilit do prej tyre i nxihet fytyra dhe përbrenda mbushet plot hidhërim që zien! Ai fshihet me turp nga njerëzit për shkak të së keqes që ia njoftuan. A ta mbajë atë me dhimbje e i poshtëruar, apo ta mbulojë atë në tokë? A nuk është me të vërtetë i ligë gjykimi i tyre?” (Nahl, 58-59).

Ky gabim nuk paraqet vetëm gabim në edukim, por edhe në besim - akide.
Për fat të keq, madje edhe sot, në kohën bashkëkohore të përparimit të gjithanshëm, kemi raste mjaft të shpeshta kur disa prindër hidhërohen e tërbohen kur Allahu iu dhuron fëmijë të gjinisë femërore. Disave kjo u vie aq vështirë, saqë ndiejnë turp, kështu që zemërohen rëndë me bashkëshorten e vet duke ia bërë të pamundur fëmijës jetën normale që në fillim. Nuk ka kurrfarë dyshimi se sjellja e tillë bën pjesë në zakonet e xhahilijetit dhe në zakone e veprime të xhahilëve (injorantëve).
Kemi të bëjmë me një gjë aq të madhe e të rrezikshme, saqë për të në mënyrë të drejtpërdrejtë flet edhe Zoti i gjithësisë, Allahu i Gjithëmundshëm, i Cili thotë (shqipëruar në këtë kuptim):

“Dhe kur i vjen lajmi për lindje të vajzës, cilit do prej tyre i nxihet fytyra dhe përbrenda mbushet plot hidhërim që zien! Ai fshihet me turp nga njerëzit për shkak të së keqes që ia njoftuan. A ta mbajë atë me dhimbje e i poshtëruar, apo ta mbulojë atë në tokë? A nuk është me të vërtetë i ligë gjykimi i tyre?” (Nahl, 58-59).

Ekziston thënia e njohur: “Dita e mirë njihet në mëngjes”, andaj çka mund të presë fëmija i cili është pritur kështu në këtë botë???
Nëse në ndonjë rast do ta vizitonit cilindo nga spitalet e mbarë botës dhe do të përqëndronit vëmendjen në pamjen e fytyrës së njerëzve të pranishëm që në atë moment kanë marrë lajmin për lindjen e fëmijës, e t’i dëgjoni e analizoni sjelljet e tyre, do të mund të vëreni përputhje të habitshme ndërmjet Fjalëve të Allahut të Lartësuar dhe sjelljeve të tyre.
E njëjta gjë vërehet edhe në spitalet ku, me anën e ultrazërit, shikohen shtatzënat dhe zbulohet gjinia e foshnjes. Do të mund të vëreni qartë se si shumica e baballarëve gëzohen pamasë kur bashkëshortet i informojnë se presin fëmijë mashkull, ndërsa atyre që u thuhet se do të kenë vajzë ngrysen në fytyrë dhe thellohen në mendimet e veta, e nuk është i vogël numri i atyre të cilët haptazi tregojnë shenjat e tërbimit e të zemërimit. Allahu i Lartësuar na mbroftë nga sjellja e tillë!

Rreziqet e sjelljes së tillë janë:
- Paraqet kundërshtim të hapur ndaj caktimit të Allahut, kaderit.
- Është pakënaqësi e qortim ndaj mëshirës dhe dhuratës së Allahut të Lartësuar.
- Është imitim i pabesimtarëve dhe pasimi i zakoneve të xhahilijetit.
- Është dëshmi e primitivizmit të atyre njerëzve, e injorancës së tyre, e jostabilitetit psikik dhe e prapambeturisë intelektuale.
- Kjo është për gruan ngarkesë në gjërat të cilat nuk mund t’i ndryshojë dhe në të cilat nuk mund të ndikojë. Disa madje e urrejnë gruan që pret dhe lind fëmijën e gjinisë femërore.
- Kjo është përbuzje, përçmim e përulje e personalitetit të gruas për gjëra në të cilat ajo nuk ka ndikim.

Marrë nga libri: “Gabimet e rrezikshme në edukimin e fëmijëve”, Muhammed Ibrahim b. el-Hamed

[Lijanna]

Ndalimi i ekspozimit te kontaktit intim

Njerëzit më të këqinj në Ditën e Gjykimit janë ata të cilët pas marrëdhënieve intime i shpalojnë fshehtësitë e tyre (Transmeton Mulimi, Ahmedi).
Jeta bashkëshortore është një jetë shumë e veçantë. Njeriut gjatë kësaj kohe i ndodhin gjëra të cilat nuk dëshiron t’i dijë dikush tjetër. Është e ndaluar rreptësisht shpalosja e saj, sepse jeta bashkëshortore është e përmbushur me përplot fshehtësi nga më të ndryshmet. S’ka dyshim se ai që kërkon të mbulojë trupin përveç që duhet t’i mbulojë pjesët e turpshme, në të njejtën kohë duhet t’i mbulojë edhe të metat. Njejtë është rasti edhe në jetën bashkëshorte, ku secili prej tyre e mbulon tjetrin, ia ruajnë fshehtësitë njëri-tjetrit, janë të besueshëm në mes veti.

Kjo përhapje e fshehtësisë dhe ky përgojim shkaktojnë mosmarrëveshje dhe kjo prishë autoritetin e shtëpisë, karakrerin familjar dhe moralin e bashkëshortëve. Një besimtarë i devotshëm donte të ndante gruan e tij dhe e pyetën: ç’të shqetëson prej saj? Ai tha: I mençuri nuk nxjerr sekretet. Kur e ndau atë, i thanë: Përse e ndave atë? Ai tha: “ç’punë kam unë me gruan e tjetrit? Pra, është haram shpërndarja e fshehtësive edhe pas shkurëzimit.
Pejgamberi sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem i qortonte ata të cilët zbulojnë fshehtësitë-intimitetin e jetës boshkëshortore.

Transmeton Imam Muslimi, Ahmed Ibn Hambeli dhe të tjerë nga Ebu Seid Ibn El-Hudrij (radijall-llahu anhu) se Pejgamberi sal-lall-llahu alehi ve sel-lem ka thënë: “Njerëzit më të këqinj në Ditën e Gjykimit janë ata të cilët pas marrëdhënieve intime i shpalojnë fshehtësitë e tyre”. Ndërsa, në një transmetim tjetër të Imam Muslimit: “Emaneti më i madh te Allahu në Ditën e Gjykimit, kur burri pas marrëdhënieve intime me gruan e tij ia shpalon fshehtësitë e saj”, Imam Neveviu në komentin e këtij hadithi thotë: “Në këtë hadith shihet qartë se ndalohet shpalosja apo zbulimi i sekreteve që janë mes burrit dhe gruas si marrëdhëniet intime, apo edhe gjërat tjera ngërthehen me këtë rast si: bisedat, veprimet dhe gjithë ajo çka ndodh mes bashkëshortëve”.
Ky qortim ka të bëjë për të dy palët si për burrin ashtu edhe për gruan.
Gjithashru në transmetimin e Ahmedit dhe Ebu Davudit nga Ebu Hurejra thuhet: U falëm pas Muhamedit sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem dhe pasi përfundoi namazi u kthye nga ne dhe tha: “Rrini në vendet tuaja! A ka ndonjë burrë prej jush që e mbyll derën e shtëpisë, i ul perdet dhe bën marrëdhënie seksuale me gruan e tij, kurse pastaj del dhe u tregon njerëzve duke u thënë se ka bërë me gruan këtë e këtë?” Ata heshtën. Pastaj u kthye nga gratë dhe i pyeti: “A ka prej jush të tilla që i tregojnë këto gjëra?” Një vajzë e re u ngrit në gjunj dhe u zgjat që ta shihte dhe ta dëgjonte fjalën e saj Muhammedi sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem. Ajo tha: Po vall-llahi! Edhe burrat edhe gratë falasin për këto gjëra të fshehta. Muhammedi sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem tha: ”A e dini kujt i ngjan shembulli i këtyre? Shembulli i tyre ngjanë me shembullin e një shejtani dhe shejtaneje që kur takohen në rrugë, fillojnë të bëjnë marrëdhënie, duke i shikuar njerëzit në këtë pozitë”.
Prandaj, i ndalohet çdonjërit prej bashkëshortëve të bisedojë për njëri tjetrin me ndokend tjetër në çështjet e tyre intime, sepse këto janë sekrete për të cilat duhet të mbahen në konfidiencë dhe duhet të nbulohen ato.

[Lijanna]

Ju kerkoj hallallin sot

Vdekja sot mori hisen e vet te radhes. Falet xhenazja e nje tjeter njeriu qe ia dorezoi shpirtin Krijuesit te tij. Te heshtur qendrojme ne vdekjen e tij, sepse vdekja na flet te gjitheve. Fjalet i ka te renda. Zbrazetine e zemrave na e shtyp.

Nje shpirt sapo u nda nga trupi i vet. Jemi mbledhur heshturazi rreth kufomes dhe i lutemi Allahut ta paqtoje. Nuk ia lexojme dot skenarin e fshehur. As librin e veprave.
Keshtu te gjitheve do te na mbyllen kapaket e librave per t’u hapur ne nje dite te perbashket. Atehere do te na peshohen fjalet e veprat emer per emer.

Kufoma e mbeshtjelle me qefinin e bardhe iu mbeshtet tokes. Bute e vendosen per te mos e lenduar. Bardhesia qe fillon e zhduket nen masen e dheut sikur na kelthet lutjen e saj: „Ma beni hallall!“ Qajme per shpirtin e tij e lutemi per te. Ne heshtje shohim njeri-tjetrin. Qajme per shpirtin tone e lutemi. Vdekja hesht. Lotet tane kercasin mbi heshtjen e saj.
Ne kete caste kur shpirti e ka zbrazur dynjane, ju drejtohem te gjitheve: “Ma beni hallall!

O rober te Zotit, o bij te vdekjes! Sot ju kerkoj te falur per gjithcka qe di dhe nuk di, ndersa eshte ne hakun tuaj. Sot ju kam falur te gjitheve, sepse falja eshte me e embel per mua. Eshte dhe shprese tek Allahu i dashur. Ate therrime miresie qe kemi te Krijuesi perpiqem ta ruaj, per vete dhe per ju. Te na liroje frymen si pike uji kur te na rendoje pesha e dheut. M e zemren qe ma shkrin lotin e vdekjes, jua kerkoje te gjitheve hallallin sot!
Revista 'Argumenti'

[Lijanna]

Ne dhe koha

Dikur ne ato vite qe iken pa u ndier, gezonim kur festonim pervjetorin tone. Ishim bere nje vit me te medhenj dhe i gezoheshim kohes qe na linte dhe na merrte shume gjera te rendesishme.

Prej atyre diteve te bukura femijerore, sot nuk gezohemi me per vitet tona; jemi rritur, kemi jo vetem kohen e gezimeve, por edhe te llogarise sone. Llogari per ate qe ndiejme dhe veprojme. Jo vetem llogaria e atij prindit te mire qe kujdeset per hapat e tu, por edhe nje llogari e madhe dhe e drejte te Krijuesi yne. Koha na njeh me shume te papritura dhe ne cuditemi se si shkon aq shpejt. Tregtia me te gjithnje ka rrezultuar e veshtire per arsye se kapitali i saj eshte pakujedisa jone ndaj saj. Ajo gjithnje ka ditur te marre vitet tona, vite per te cilat do te pendohemi nje dite.

Me shume se cdo here tjeter, koha te iken nga duart ne ditet e nxehta, ne e freketa ne mbremjet e muzgeta, atehere kur me se shumti je harruar pas dunjase qe genjen se eshte e pane, por ne fakt e vetmja gje e sigurte qe duhet te dime per te dhe per veten tone eshte se ajo eshte e shkuter sa vete fryma jone.

Krijuesi yne betohet per gjerat me te rendesishme, si dija, koha etj. Prandaj, ndale hapin o njeri ktheje koken pas e mos thuaj kurre: „Zoti im, te dua shume“, nese nuk ke punuar dhe nuk ke praktikuar ate qe je urdheruar.
Ka lindur dielli e po perendon, ka perenduar e po agon, ti njeri vec ecen, ecen e nuk e di se ku ndalon. Koha iken dhe ti iken bashke me te.

Askush nga ne nuk e di se si do te vdes, ne rini apo ne pleqeri, por nje gje e dime me siguri; po nuk e preve kohen, te pret ajo ty dhe ne Diten e Gjykimit do jemi te humburit e kohes ne ikje.
Revista 'Argumenti'