Poezi me karakter Fetar (Islame).

[Jana]

Motra ime fisnike


Motra ime, vajza e nënës fisnike,
ruaje nderin, e bëhu besnike.

Mbroje moralin si vajzë fetare,
se femra pa to nuk vlen fare.

Ajo është caktuar për burrin e vet,
duhet të mbrohet si letër sekret.

Në qoftë se do të jetosh rehat e qetë,
asnjëherë natën mos shko diku vetë.

Fatkeqësisht të tjerët ua kanë empozuar,
ke marrë pa zgjedhur dhe i ke huazuar.

Veshu e mbathu si vajzë besimtare,
dhe nëpër rrugë bëhu këshilltare.

Gjendja shprehjet i argumenton,
se vetëm fjala kudo nuk ndikon.

Kujtoje mirë punën që po bën,
duhet ta mendosh se ku ajo të çon.

Duhet të adhurosh Krijuesin tënd,
se nuk je e krijuar nga tjetërkënd.

O motra ime bëhu shembullore,
mos u përul si disa shërbëtore.

Femrat All-llahu nuk i ka burgosur,
por me mbulesën e tyre i ka përsosur.

Ai shumë më mirë i di nevojat e saj,
vajza të mos mbesë asnjëherë ndër faj.

Mosmbulesa e femrave për kohën e tashme,
është një armë e mirë forcave të jashtme.

Ata ta hoqën formën që ke pasur,
ke marrë pa zgjedhur atë që ke hasur.

Nën maskën e kulturës femrën e abuzojnë,
me femrat tona ne fort po na lëndojnë.

Për stërgjyshërit tuaj lexo historinë,
çfarë ka qenë namusi për shqiptarinë.

Duke patur shansin ta fitosh xhennetin,
mos të të bëjnë tradhtarët dru për xhehennemin.

Mëshira e Allahut të dhuroi çdo gjë,
sepse ti përpara nuk ke qenë asgjë.

Motra fisnike ke shans sa je gjallë,
të ikën nga dora kur të mblojnë me zallë.

O vajza besimtare dhe nëna fisnike,
mbroje fenë tënde dhe bëhu besnike.

[Jana]

Fuqia e Zotit


Zoti me fuqinë e Tij është Absolut,
Mbështetu tek Ai dhe kurrë mos u tut.

I urdhëron Bëhu e bëhen të gjitha,
Lumenj, kodra, male dhe lisa.

Lloj-lloj qeniesh i krijoi me dije,
Mirësitë e botës asnjërën pa shije.

Ka parashtruar botën plot me mirësi,
Dhe të gjitha bukuritë pa fare ligësi.

Drurët për ne, të mbushur me fruta,
Ndonjëri i gjatë e disa të shkurtra.
Bleta një makinë vetëm për mjaltë,
Mollën e bukur, të ëmbël e të thartë.

Delen e bukur për mish e për lesh,
Qumështi i lopës për të bërë përshesh.

Ditën e shndritshme për të punuar,
Natën e kapllon terri për të pushuar.

Kafshët i veshi nga koka tek thembra,
Ato janë dy lloj, mashkuj dhe femra.

Njeriu si përmbledhje dhe frut i gjithësisë,
E ka në dorë vetë çelësin e lumturisë.

[Jana]

Çfarë është KUR`ANI

Kur’ani një kushtetutë deri në mbarim,
Atij nuk i përngjan as edhe një shkrim.

Ai ështe i freskët që kurrë nuk plaket,
Po edhe vlera e tij asnjëherë si paket.

Atë asnjë libri nuk mund t’ia përngjasësh,
Dhe një shok të Tij nuk mund ta hasësh.

Kur e krijoi njeriun Ai Zot Fuqiplotë,
Ia dërgoi ligjin që të mos shkojë kot.

I zbritur e i plotësuar për një periudhë të gjatë,
Nuk është si të tjerët që janë bosh e thatë.
Ai është i freskët, megjithë se ka shumë vjet,
Ka mundësi të qeverisë me ligj çdo shtet.

Kur`ani është një libër krejt i paarritshëm,
Derisa të krisë kiameti ai është i shndritshëm.

Ajetet Kur’anore përbëhen prej disa kuptimesh,
Janë të mbushura plot me lloj-lloj shpëtimesh.

Nga ai kanë dalur mbi treqind mijë komente,
Prapë është një thesar plot me sekrete.

Atë e dinë përmendsh miliona Hafizllarë,
S’mund të formojë një tjetër asnjë shkollar.

Njeriu për njeriun pak ka mundësi të mësojë,
Kuptohet se ligj për të s’mund të formojë.

Sot gjendja e shteteve është një fakt i gjallë,
Një ligj të ngjashëm a mundën ta bëjnë vallë.

Unë dua ta këndoj Kur`an derisa të vdes,
Shumë mirë e di se një ditë s’do të mbes.

O All-llah! Plotësomi ditët me Kur`an e besim,
Të fitoj kënaqësinë Tënde që të gjej shpëtim.

[Jana]

Muhamedi a.s


Ardhja e Profetit zhduku errësirën,
Nga zemrat e njerëzve e fshiu kotësirën.

Kur erdhi ai ngjyra e jetës u shndërrua,
U zhdukën armiqësitë njerëzimi u shpëtua.

Ai është mëshirë për të gjithë njerëzimin,
All-llahu me të, botës i solli shpëtimin.

Ai është lavdia e tërë qenieve të gjithësisë,
Drita e universit dhe sjellësi i qetësisë.

Një argument që flet për ekzistencën e Zotit,
Edhe shkak i xhennetit të Atij Fuqiplotit.
Ai është imami i xhamisë së rruzullit tonë,
Edhe armiqtë për besnikërinë e tij dëshmojnë.

Me gishtin fisnik u nda hëna në dy,
Për të parë këtë s’ka nevojë për të veçantë sy.

Profetësinë e tij e dëshmuan ujku dhe deveja,
Personalitetin dhe botëkuptimin ia vërteton feja.

All-llahu i doli zot atij me një mijë mrekulli,
Ndaj Tij ai ka qenë i lidhur si vetë hekuri.

Miliona hadithe të tij janë nga një yll,
Bulevardin e tij askush nuk e mbyll.

I Dërguari i Zotit është një prijës shembullor,
Fenë që shpalli të gjithë e pranuan në kor.

Është kryetari dhe vula e të gjithë profetëve,
Simbol i moralit të mirë dhe drita e qyteteve.

Ai është shkaku i lumturisë së të dy jetëve,
Edhe shkak i ndritjes së të gjitha shteteve.

O Zot! Pashë Madhërinë Tënde mos na dëno,
Sipas gabimeve tona për të keq mos na shëno.

Për nder të Profetit (a.s.m.), neve mos na turpëro,
Duke na dhuruar kënaqësinë ne mos na torturo.

[hasanmehmeti]

LUTJE NË MUAJIN RAMAZAN





(IMAM HASAN EL-BASRI)

(642-728)



O All-llah i madhëruar

Këtë muaj e shenjtëruat,

Këtë muaj e bekuat

Kur'an-in shpjegues,

Mëshirues, shqarues,

Vulës së profetëve

Ja shpallët,

ja zbuluat…

O All-llah i madhëruar

Këtë muaj të bekuar

E caktuat për të agjëruar,

Për ta shtuar adhurimin

Për ta fituar shpërblimin…

O All-llah i madhëruar

Dyert e mirësisë

Dyert e begatisë

I keni hapur

Në këtë muaj

Për shërbestarët Tuaj…

O All-llah i madhëruar

Në këtë muaj të bekuar

Të lutëm më dhuroni:

Një gjuhë që të përmend,

Një mendje që të përkujton,

Një zemër që të dashuron,

Një besim të vërtetë

Në të dërguarin Tënd,

Të lavdëruarin: Muhammed…

O All-llah i madhëruar,

Emri Yt qoftë i lavdëruar,

Që e bëre muajin Ramazan

Udhëzues, shërues, garues,

Që të fitojmë

Që të shpëtojmë…



Përktheu nga anglishtja:
Mexhid YVEJSI, Gjakovë

[Prishtinasja_]

Nje poezi qe me pelqeu shume sepse i dedikohet qenjes me te shtrenjet njerzore!

NENA IME

E dashura,
nëna ime,
ledhatimet tua
më shërojnë çdo sëmundje.

Nëna ime,
si nuk mund ta shpreh
dashurinë
aq sa zemra të do.

Dua ta kushtoj jetën
zemra ime,
aq sa kemi leje nga Allahu.

Je shpirti im i ëmbël
dhe gjysma e jetës.

Ti je mëshira ime
dhe mbrojtja ime.
Ti je lulja e pemës së pranverës
me aromën më tërheqëse.

Dora jote ma freskon trupin
dhe ledhatimet m’i shkrin si akull.
Syri yt i përlotur
gjithmonë rrin për mua.

Dhe lutjet tua nuk mungojnë,
nuk ka zemër
më të përvuajtur
se zemra jote nënë.

Nuk do ta përbuz gjirin tënd,
as bukën tënde,
dhe as nuk do të jem mosmirënjohëse
për 9 muajt e plotë!

[ssara]

Paradoks në ditët tona



Paradoksi i këtyre kohërave

qëndron në atë se sot kemi

rrugëkalime të gjera, por pikëpamje të ngushta.

Shumë shpenzojmë e pak kemi

Shumë blejmë e pak kënaqemi

Kemi shtëpi të mëdha por familje të vogla.


Shumë lehtësira, por përherë e më pak kohë

Grada pa fund, ndjenja askund

Më shumë njohuri e më pak gjykim

Më shumë ekspertë, por më shumë probleme

Më shumë mjeksi, por më pak shëndet.


Pijmë shumë, tymosim shumë dhe prishim pa mend

Zemrat fort pak na qeshin,

Ecim me shpejtësi rrufe, zemërohemi pa fre

Qëndrojmë vonë e ngrihemi gjithë dembelizëm,

fort pak lexojmë e gjithë kohën para televizorit qëndrojmë,

Falemi rrallë…

Pronat kanë sjellë prona, por vlerat kanë rënë përtokë

Flasim pa mbarim, urrejmë më shumë se sa duam.


Sigurojmë jetesën por nuk jetojmë

Jetës i kemi shtuar vite por jo viteve jetë.

Hënën e kemi bërë si shtëpinë tonë

Por rrugën për tek fqinji mezi e gjejmë.


Kemi pushtuar hapësirën e jashtme

Por, kemi humbur atë të brendshmen.

Kemi më shumë por nuk jemi mirë

Kemi pastruar ajrin, por ndotur shpirtin

Kemi shpërbërë atomin por jo paragjykimet.






Sa shumë shkruajmë e sa pak mësojmë

Sa shumë plane e sa pak besnikë

Sa shumë vrapojmë e sa pak presim

Sa shumë informacion e sa pak dije

Sa shumë fjalë e sa pak komunikim!


Koha e fast-fudeve dhe mezitretjeve

E mbipeshës dhe mendjelehtësisë

E fitimeve kolosale dhe marrëdhënieve mikroskopike

Kohë e paqes botërore dhe dhunës familiare.


Më shumë kohë e lirë, por më pak çlodhje

Më shumë ushqim, por më pak shëndet

Të ardhura me bollëk e divorce në masë

Shtëpi të rrethuara dhe familje të shkatërruara

Udhëtime rrufe e ambalazhe të asgjesuara

Trupa mbi peshë dhe moral i flakur…

[hasanmehmeti]

PO MUA PSE ME HARRUAT



1

Ngrehe zerin, ngrehe!, keshtu me thone

Se edhe ti je pjese e vatanit islam

Thirr! Thirr keta qe rruge kane marre

Qabene ta vizitojne e te kryejne tavaf



2

Ngrit doren lart, kerce po munde

Po pate flamur ngrite e tunde

O ju, shikomeni mua ketu, Kudsi jam

Si kaloni keshtu as pa me dhene selam



3

Ndoshta Mekken nuk iu pritet ta shihni

Ndoshta malli per Medinen ia ka marre

Por nje gje dua tua perkujtoj, te dashur

Se mua zemra me vlon vale



4

Harrova plaget e majmuneve qe mora

E ato te derrave per merak i perballoj

Por me besoni, per Zotin,

Sjellja juaj me shume dhimbje me shkaktoi



5

Si beheni sikur nuk me shihni

A kaq e pavlere per ju jam

Si harruat se edhe une kam nje xhami

Te Cmuaren dhe te shtrenjten, Mesxhidi Aksane



6

Resulullahi edhe per mua foli

Edhe mua vlere e rendesi me dha

krahas Haremeve edhe une vizitohem

keshtu mesim e keshille ai dha



7

Degjova per vershimin[1],

Per permbysjen lajm me dhane

Ah o Zot! -thashe me vete

Por mua gjaku token ma lane



8

A nuk shihni lulet e mia,

A nuk pyesni perse te kuqe jane,

A nuk shihni vendet ku jane mbjelle

E prej nga shtat kane vene



9

Nejse, prape disi pajtova

Eshte kohe haxhi -shpirtit i thashe

Le te kaloje kjo stine pastaj presim,

Shohim C'ka bene ummeti prape



10

Kaloi haxhi e ditet te sosur nuk kane

Pres, pres, e durim me nuk kam

Tash eshte Hixhreti, prit edhe pak

Me erdhi kjo fjale mbi koke sikur nje sepate



11

Mire, e une cfare isha

Pse mua se c'ma thoni kete

Hixhret i shume pejgambereve me heret

Keshtu une isha atebote



12

O pasha Zotin o vellezer

Mos me harroni mua kurre

Me kujtoni, me ndihmoni

Se padrejtesia ndaj meje spaska fund kurre



Sedat ISLAMI





[1] Ne Haxhin e vitit 2009 nga shirat ndodhi nje vershim por fale ndihmes se Allahut pa pasoja te medha!

[premium]

Allahu ju shperbleft motra e vellezër Muslimane ... kur ju lexoj thenijet e mira Islame , besoni se zemra po me zgjerohet nga mirësia .

[ssara]

Çdo fillim ka mbarim

Jam nje krijesë njerezore,
Jeten dhe vdekjen s’i lë dot pas dore.
Jam e krijuar prej mishi e gjaku,
Brenda kam një zemër,
Që ka frikë e respekt Allahun.
Frikohet asaj dite,
Kur do të dalim në gjykim,
Te gjitha t’mirat e t’keqijat,
Kur do t’na dalin n’drite.
Punet e dunjasë,mundohem t’i di,
Por nuk më sherbejnë në dhé kur une te hy.
Më shpëtojnë veprat qe bera për Allah,
Do të ndëshkohet për ato pas dore që ka lene.
E kete të gjithë duhet me dite,
Se edhe jetes i vjen një mbarim

[Kosova19]

Mërgimtari

Nuk janë Shami dhe Jemeni vende të mërgimit
Mërgimi i vërtetë është drejt varrit dhe qefinit
Udhëtimi është i largët e ushqimi s’më mjafton
Forca më është dobësuar e vdekja po m’kërkon

Kam mbi supe mëkate të cilat nuk i di
Vec Allahu i ka ditur në dukje e fshehtësi
Më ka lënë në jetë sa i butë është treguar
Kur shtoheshin mëkatet Ai i ka mbuluar

Sa orë edhe ditë kalojnë pa pendim
Pa u mërzitur pa qarë dhe pa frikësim
Unë vetë i mbylla dyert gjithnjë duke mëkatuar
E syri Allahut përherë më ka shikuar

Ah, për gabimin e shkruar n’pakujdesinë që shkoi
E më pas keqardhjen që zemrën ma përvëloi.
Më lër të vajtoj për vetveten time
E kohën të kaloj me kujtime e hidhërime

Tashmë lëre qortimin o ti që më qortoje
Sikur ta dish se c’kam do më arsyetoje
Më lër të derdh lotë, lotë pa pushim
Ndoshta një pikë loti është shkak për shpëtim

Ja tek jam i shtrirë, mbi shtrat më rrotullojnë
Duart e familjarëve të cilët më rrethojnë
Janë mbledhur rreth meje, dikush po loton
Dikush po qan me zë e diksuh po m’vajton

Kanë sjellë edhe mjekun t;më shohë e kurojë
Por mjekësia sot s’mund të më shpëtojë
Trupi u bë gati e vdekja m’u afrua
Hic pa mëshirë po më merr edhe mua

Shpirtin ma morën pas gargarës së dridhur
Në atë moment pështyma mu bë shumë e hidhur
Sytë mbi mbyllën dhe të gjithë shkuan
Të më blejnë qefinin disa u larguan

Njëri prej të dashurve me vrap nxitoi
Të sillte një larës të më lajë e pastrojë
Dhe erdhi një burrë për të më pastruar
Më zhveshi nga rrobet e më la të vetmuar

Më vendosën mbi rrasa ashtu i shtrirë
Dhe bënë gati ujin për të më dëlirë
Me ujin që rridhte tri herë më lanë
-Qefinin bëni gati- thirri dikush matanë

Pa mëngë më veshën një rrobe të lirë
S’më lanë lanë si ushqim vec erës së mirë
Më nxorrën nga kjo botë oh sa trishtim
S’mora gjë me vete në këtë udhëtimin tim

Katër burra më mbajtën e të tjerët rrinin
Pas tyre të heshtur nga pas më përcillnin
Më nxorrën përpara pastaj u larguan
T’më falin xhenazen pas imamit u rreshtuan

Më falën një namaz pa seshde e ruku
Me shpresë tek Allahu t’më falte këtu
Pastaj ngadalë në varr Brenda më zbritën
Gropën e varrit për mua përgatitën.

Ai që ishte pranë fytyrën ma zbuloi
Loti që i rrodhi sa shumë më lëndoi
U cua aty pranë i vendosur qëndroi
Gropën e varrit më rrasa mbuloi

Hidhni dhe mbi të, tha dukë shpresuar
Të jetë te Mëshiruesi njeri i mëshiruar
Në errësirën e varrit pa babë edhe nënë
Pa motër e vëlla aty më kanë lënë

I vetëm fillikat ohh sa mjerim
Për këtë ndarje ku s’kam as punë për shpëtim
Munkeri dhe Nekiri sapo m’u afruan
Me pamjen e tyre sa shumë më t’merruan

Vec te Ti shpresat, më fal o Zoti im
Se sot jam një peng i mëkatit tim
Familja e ndau të gjithë pasurinë
Ndërsa mua mëkatet më rëndojnë mbi shpinë

Me një burrë tjetër gruaja u martura
E la të komandojë c’më përkiste mua
Fëmijët të gjithë i vuri në shërbim
Dhe pasurinë e morën pa c’mim e mundim

Me bukuritë e kësaj bote ti mos u mashtro
Se c’bëri kjo botë me njerëzit shiko
Shiko cdo njeri që botën sundoi
A mori gjë me vete pasi nga bota shkoi?!

O mbjellës i së mirës, të mirën do korrësh
O mbjellës i së keqes, të keqen do shohësh
Kënaqu nga kjo botë me c’ka posedon
Sikur të kesh shëndetin ty të mjafton

Largohu nga mëkatet, mundohu të fitosh
Kënaqësinë e Allahut me punët që do veprosh
Në Sham dhe Jemen, aq sa vetima shndrin
Salat dhe selam pastë Pejgamberi ynë

Dhe falënderimet qofshin vetëm për Krijuesin
Dhuruesin e të mirave, falësin, Mëshiruesin.