Citate nga dijetaret islam

[Kosova19]

Hilal ibn Hababi thotë: "E pyeta Seid ibn Xhubejrin: O Ebu Abdullah! Cila është shenja që tregon për shkatërrimin e njerëzve? - U përgjigj: - Kur vdesin dijetarët e tyre!”

[Kosova19]

Ibn Kajjim el-Xheuzijje ka thenë:" Si munde të shpëtosh me një besim të mangët, shpresë të tepruar, sëmundje pa mjekim e pa vizita, me epshe të ndezura, me një mendje të fjetur, i shkujdesur, i dehur në verberi, i zhytyr në pellgun e padijes, i pakënaqur me Zotin, i kënaqur me njerëzit, përmendja e njerëzve të jep forcë dhe ëmbëlsi, ndërsa përmendja e Allahut të burgos e të brengos. Zotit i perkushtohesh kaq pakë, ndërsa zemrën dhe bindjen e ke diku tjetër ?!

[Kosova19]

Jahja ibn Muadh thotë: "Nëse nuk i bën dobi muslimanit, atëherë mos e dëmto. Nëse nuk e gëzon, atëherë mos e mërzit. Nëse nuk e lavdëron, atëherë mos e shaj."

[Kosova19]

Ebul-Abbas Ahmed ibën Muhamed el-Ensari Allahu e mëshiroftë ka thënë: Ç’do këndë që e sheh se ka mendim të keq për njerëzit dhe kërkon në çdo mënyrë që t’ua qet në pah mangësit e tyre, dije se kjo është rrezulltat i mbrendësis së tij të prishur dhe mendimit të tij të ligë. Vërtetë muslimani kërkon arsyetime (për njerëz...it) ngase brendija e tij është e pastër, ndër, ndërsa hipokriti kërkon mangësi ngase brendija e tij është e prishur. Këto janë disa nga ndërhyrjet e shejtanit në zemër dhe njëherit është lajmërim për ato të cilat kan mbetur (pa u sulmuar nga ai). (Ez-Zevaxhir an iktirafil-Kebair 1/143).

[Kosova19]

Ekstremizmi siç është në teprim është edhe në lëshim

Falënderimi i takon vetëm Allahut. Atë e falënderojmë dhe vetëm prej Tij ndihmë dhe falje kërkojmë. Paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të Dërguarin tonë, Muhamedin sal-lAllahu alejhi ve sel-lem.

Janë të shumta fushatat kundër ekstremizmit në fe dhe janë me vend sepse ekstremizmi në fe është i ndaluar me Kur’an, Sunnet dhe konsensusin (ixhmain) e dijetarëve. Allahu i Lartësuar thotë: “O ithtarët e librit, mos teproni nëfenë tuaj dhe mos thoni tjetër gjë për Allahun,përveç asaj që është e vërtetë.” En-Nisa 171
Ndërsa në ajetin tjetër thotë: “Thuaju: O ithtarë të librit, mos e teproni në fenë tuaj jashtë së vërtetës.”El-Maide 77. I Dërguarii Allahut sal-lAllahu alejhi ve sellemka thënë: “Kujdes nga ekstremizmi sepse me të vërtetë ajo që i ka shkatërruar gjeneratat para jush është ekstremizmi.”

Ekstremizmi në fe është tejkalimi i kufijve në raport me atë që është e lejuar, nganjëherë edhe në adhurim, siç është rasti i tre personave: njëri tha se do të falet dhe nuk do të flejë, i dyti tha se do të agjërojë dhe nuk do të hajë, kurse i treti tha se nuk do të martohet kurrë.
Nganjëherë ekstremizmi është edhe në dispozita, kur një vepër që është e preferuar (e pëlqyer) e ngre dhe e bën vaxhib (obligim). Është ekstremizëm që tëgjykosh për mëkatin e madh, i cili ështënën kufrin dhe shirkun, duke e nxjerrëdikë nga feja. Nganjëherë ekstremizëmështë edhe në urdhrin për të mirë dhendalimin nga e keqja, siç është ekstremizmii mu’tezilive, të cilët kanë lejuarkryengritjen ndaj udhëheqësit duke e argumentuarse është urdhër për të mirëdhe ndalim nga e keqja apo ekstremizminë haram dhe hallall, kur lejon të ndaluarëndhe ndalon të lejuarën.Të gjitha llojet e ekstremizmit janë tëndaluara dhe mund të të nxjerrin nga feja dhe të të çojnë në humbje, siç u ka ndodhurgjeneratave para nesh. Askush nga neqë i ka dhënë Allahu dije në fenë e tij,mendjemprehtësi në dispozita dhe i vendosçështjet në vendin e tyre nuk dyshonnë të.
Mirëpo ekzistojnë njerëz që janë në të kundërtën e ekstremit të teprimit në fe ata bëjnë lëshime dhe tolerancë në fe. Nuk ka dyshim se feja jonë është fe e tolerancës, mirëkuptimit dhe mesatares, mirëpo duhet që kjo tolerancë të jetë në dispozitat e Allahut, duke i marrë lehtësimet sipas nevojës, pasi feja në çdo aspekt nuk ka rëndime dhe vështirësi. Allahu thotë: “Allahu nuk e obligon asnjë
njeri përtej mundësisë së tij.”El-Bekare 286 “...dhe nuk ju obligoi në fe me ndonjëvështirësi.” El-Haxh 78 Dhe: “Allahu nuk dëshiron t'ju sjellë ndonjë vështirësi.” El-Maide 6

Mirëpo ekstremizmi në tolerancë, dalja nga dispozitat e Allahut, nuk quhet tolerancë por vështirësi, anulim i dashurisë për hir të Allahut (elvela) dhe urrejtjes për hir të Allahut (el berae) në Islam. Barazimi mes muslimanit dhe jobesimtarit me anë të tolerancës apo anulimi i gjërave që e nxjerrin njeriun nga feja (nevakidul islam), barazimi mes feve, si për shembull barazimi mes Islamit, Judaizmit dhe Krishterimit dhe feve idhujtare janë shembuj që kanë të bëjnë me ekstremizmin në tolerancë dhe lëshime.

Ne duhet ta refuzojmë dhe urrejmë ashtu siç urrejmë ekstremizmin në teprim, pasi nganjëherë ekstremizmi në tolerancë dhe lëshim mund të jetë më i rrezikshëm se ekstremizmi i teprimit në fe sepse ekstremizmi në tolerancë dhe lëshime e bën fenë e mohuesit (qafirit) të barabartë me fenë e vërtetë dhe kjo është kufër, sipas të gjithë dijetarëve (ixhma), kurse ekstremizmin në teprim shumica e dijetarëve e shohin si humbje (dalal). Dijetarët kanë thënë se prej gjërave që e nxjerrin njeriun nga feja (nevakidul islam) është kur nuk e bën jobesimtarin (qafirin) jobesimtar apo kur dyshon në kufrin (mohimin) e tij. Ata që kanë rrëshqitur në këtë rrëshqitje të rrezikshme duhet të shikojnë çështjen e tyre dhe të kthehen tek e vërteta sepse kthimi tek e vërteta (hakk) është fisnikëri. Kthimi tek e vërteta është më i mirë se vazhdimi në të shtrembëtën (batil).
Allahu na e mundësoftë që të përfitojmë dituri të vlefshme dhe të veprojmë punë të mira dhe paqja e Allahut qoftë mbi të Dërguarin tonë, mbi familjen e tij dhe mbi shokët e tij!

Dr. Salih ibën Fevzan El FEVZAN


Nga revista: “Dëlirje&Edukim”

[Kosova19]

Gjykimi I pyetjes së magjistarëve dhe mashtruesve.

Pyetja: Në ca zona të Jemenit ekzistojnë ca njerëz të cilët quhen <zotërinjtë>. Këta veprojnë gjëra që bien në ndesh me fenë si për shembull: fall, magji, pretendojnë se mund të shërojnë njerëzit nga sëmundje të vështira dhe e argumentojnë këtë duke therur veten me thika apo duke prerë gjuhën dhe rikthimin e saj siç ishte pa pësuar asnjë dëm. Ka prej tyre që fallen dhe ka nga ta që nuk fallen. Kur luten për të sëmurët thonë: O Allah.. o filan, duke thërritur ndonjë nga gjyshërit e tyre. Më parë njerëzit I madhëronin ata dhe I konsideronin të <jashtëzakonshëm>, të afërmit e Allahut, bile I quanin njerëzit e Allahut, ndërsa tani njerëzit janë ndarë në dy grupe: një palë- të rinjtë dhe disa të shkolluar- I kundërshton ata ndërsa një palë vazhdojnë akoma siç kanë qenë më parë, kuptohet të vjetrit në moshë dhe të pashkolluarit. Kërkojmë nga hirësia juaj t na e sqaroni të vërtetën rreth kësaj.


Përgjigje: Ata të cilët u përmendën janë nga sufitë të cilët bëjnë vepra të urryera dhe të kota. Gjithashtu ata janë fallxhorë dhe parashikues të së ardhmes për të cilët Profeti ka thënë:''Kush shkon tek parashikuesi I të ardhmes dhe e pyet për ndonjë gjë nuk I pranohet atij namazi 40 ditë.'' Kjo sepse ata I adhurojnë xhindët dhe u shërbejnë atyre dhe mashtrimi që u bëjnë njerëzve nëpërmjet llojeve të ndryshme të magjisë për të cilën Allahu ka thënë në historinë e Musës dhe Firaunit:'' Musai u tha: hidhni çkeni për të hedhur. Kur ata I hodhën I magjepsën sytë e njerëzve dhe u futën tmerrin atyre dhe sollën magji të fortë marramendëse''. Araf 116

Nuk lejohet shkuarja tek ata njerëz dhe as të pyeturit e tyre sepse Profeti ka thënë:''Kush shkon tek fallxhori dhe I beson fjalëve të tij, e ka mohuar atë që I është zbritur Muhamedit''.

Sa I përket lutjes që ata I bëjnë dikujt tjetër veç Allahut, kërkimit të ndihmës nga dikush tjetër veç Allahut, pretendimit të tyre se baballarët dhe të parët e tyre kanë ndikim në lëvizjet e gjithësisë ose shërojnë të sëmurët ose u përgjigjen lutjeve që u bëhen megjithëse janë të vdekur, të gjitha këto janë kufr dhe mohim I Allahut, shirk I madh.

Është detyrë refuzimi I këtyre veprave dhe qortimi I veprusve të tyre, është detyrë mos shkuarja tek ata, most ë pyeten për asgjë, mos tu besohet fjalëve të tyre sepse në veprimet e tyre ka vepra të fallxhorëve, të parashikuesve të së ardhmes, të idhujtarëve të cilët adhurojnë diçka apo dikë tjetër veç Allahut, të atyre që I kërkojnë ndihmë dikujt tjetër veç Allahut qofshin ato xhindë apo të vdekur nga baballarët e tyre apo të tjerë tek të cilët pretendohet se janë eulija apo që bëjnë mrekullira, të gjitha këto janë nga veprat e fallit, të magjisë, të mashtrimit, të parashikimit, vepra të urryera në sheriatin e pastër. Kurse sa I përket disa veprimeve të urryera të tyre si për shembull: therja e vetes me thika apo prerja e gjuhës, etj këto I bëjnë për t'I mashtruar njerëzit. Këto veprime janë lloj nga llojet e magjisë, e cila ëshët e ndaluar në tekstet e Kuranit dhe Sunetit. Nuk I takon njeriut të llogjikshëm që të mashtrohet nga veprime të tilla sepse këto janë njësoj si ajo për të cilën Allahu na tregoi në lidhje me magjistarët e Faraonit: ''Atij(Musait) I dukej sikur shkopinjtë dhe litarët lëviznin (si gjarpërinj) për shkak të magjisë së tyre''( Taha 66).

Ata njerëz kanë bashkuar në veprimet e tyre mes shumë gjërave: magji, mashtrim, fall, shirk I madh, kërkim të ndihmës dikujt tjetër veç Allahut, pretendim të njohjes së të fshehtës, ndikim në lëvizjet e gjithësisë, të gjitha këto janë shirk I madh, kufr I qartë dhe mashtrim, që Allahu I ka ndaluar. Allahu thotë duke bërë të qartë se askush nuk mund ta dijë të fshehtën përveç Tij:''Thuaj: askush, në qiej dhe në tokë, nuk e di të fshehtën përveç Allahut''(Neml 65).

Çdokush që njeh persona të tillë e ka detyrë t'I qortojë ata, tua bëjë të qartë poshtërsinë e veprave të tyre të urryera dhe në rast se ndodhet në vende islame atëherë le t'I denoncojë tek organet përkatëse ashtuqë të marrin përsipër dënimin e tyre ashtu siç e meritojnë në sheriat që të ruhen dhe shpërtojnë muslimanët nga sherri dhe mashtrimi I tyre.

Allahu është që jep sukses.

Përktheu: Ebu Duxhanah
Medine 29 dhulhixheh 1426
29 Janar 2006

[Kosova19]

Abdullah bin Mesudi (Allahu qoftë i kënaqur prej tij!) ka thënë:

“Besimtari i sheh gjynahet e tij, sikur të ishte ulur në rrëzën e ndonjë mali dhe frikësohet se mos i bie mbi krye, ndërsa i prishuri i sheh gjynahet e tij, si një mizë që i kaloi nëpër hundë.”

[Kosova19]

Terroristët e dëmtojnë më shumë Islamin se sa jomuslimanët.

Janë njerëz të cilët kryejnë veprime terroriste dhe thojnë se luftojnë në emër të All-llahut, në realitet, këta e kanë njollosur pasqyrën e Islamit më shumë se sa që bënë jomuslimanët. Dhe këto vepra, perëndimorëve dhe të tjerëve ju ka dhënë një pasqyrë të shtrembër rreth Islamit.

Cilat janë pasojat e këtyre akteve (sulmeve) ?

A i bën (me këto vepra) jomuslimanët që Islami të jetë më i pranueshëm (tek ata) ? Tani muslimanët frikësohen të mos etiketohen si terrorist, mirëpo, islami dhe muslimanët e vërtetë nuk kanë të bëjnë me këtë terrorizëm. Dhe as që duhet të jenë me këta autorë që i kryejnë këto akte.

Kur muslimanët morrën leje nga All-llahu që t`i luftojnë armiqtë e tyre, ata asnjëherë nuk u futën në shtëpitë e tyre. Lufta për hirë të All-llahut ka qenë nën flamurin e një prijësi i cili kishte aftësi dhe forcë për të luftuar kundër atyre që i sulmuan muslimanët. Mirëpo, këto akte terroriste i kanë shkaktuar më shumë dëm dhe shpifje Islamit.

Duhet të jemi të mençur dhe ta përmirësojmë taktikën tonë para se të dalim dhe t`i thërrasim njerëzit për ta pranuar mesazhin tonë, rezultatet do të ishin më të frytshme dhe atëher do të përfitonim më shumë pasues se sa armiq.



Autori:
Imam Muhammed Ibn Salih El-Uthejmin
(All-llahu e mëshiroftë)

Burimi:
Revista “Ed-Daueh”, Fq. 26, Nr. 20, Rabiu Thani 1424 / qershor 2003.

Përshtati:
Udhezimi dhe Drita.

[Kosova19]

Një shembull rreth durimit me të cilën u sprovua me vdekje Imam Ahmedi rahimehull-ah

Shembull për këtë kemi atë që ka ndodhur me imam Ahmedin rahimehull-ah, kur është sprovuar me sprovën e rëndë dhe të njohur. Atij iu kërkua që të thotë se Kur’ani është i krijuar dhe nuk është fjalë e Allahut. Imam Ahmedi e refuzoi dhe për këtë e torturuan dhe e dënuan, saqë e tërhiqnin zvarrë me mushkë nëpër tregje prijësin e Ehli Sunnetit, duke e rrahur me shkopinj deri sa alivanosej, por sa herë që vinte në vete thoshte: “ Kur’ani është fjalë e Allahut dhe nuk është i krijuar.”

Nuk ia lejoi vetës që ta shqiptonte fjalën e mosbesimit duke e urryer atë sepse njerëzit shihnin se çfarë thoshte imam Ahmedi. Sikur ai të thoshte se Kur’ani është i krijuar, atëherë të gjithë njerëzit do ta pasonin dhe do të prishej feja.

Mirëpo ai u flijua për këtë fe dhe bëri durim duke llogaritur me të shpërblim tek Allahu. Dhe fitorja në fund i takoi atij, elhamdulilah.

Vdiq kalifi i asaj kohe dhe pasardhësi i tij dhe erdhi një kalif i drejtë, me dëshirën e Allahut, i cili e nderoi imam Ahmedin shumë. Imami vdiq pasi Allahu ia bëri të mundshme që ta thoshte të vërtetën haptazi dhe njerëzit e thoshin bashkë me të, kurse armiqtë e tij që i flitnin kalifëve kundër tij (imam Ahmedit), u poshtëruan. Falënderimi i takon Allahut. Ky është argument se përfundimi është në favor të durimtarëve.

Suksesi është vetëm prej Allahut
______________________

Shkëputur nag libri “Komentar i Librit Rijadu Salihin” nga dijetari Muhamed ibën Salih El Uthejmin
Përktheu nga arabishtja: Bali Sadiku, Eshrefedin Ismajli, Fidan Xhelili, Fehmi Dalipi, Sabahudin Selimi, Unejs Murati, Xheladin Leka
Recensent: Bali Sadiku, Fidan Xhelili, Sabahudin Selimi, Xheladin Leka
Botimi i parë, Gjilan 2011

[Kosova19]

Fjalët e paharrueshme të Shejkh Mukbilit:

Për dijen:

“A ka gjë më të mirë sesa dija? Ajo është më e mirë se ari dhe paratë, më e mirë se një grua e bukur dhe e mrekullueshme dhe më e mirë sesa lukset mbretërore.”

“Do të kërkojmë dije insha`Allah derisa të vdesim.”

“O bijtë e mi, betohem në Allahun se sikur dija të derdhej në gotë, unë do ta kisha derdhur në të që ju ta merrnit, por ajo nuk arrihet përveç se duke u përballur me vështirësi, rraskapitje dhe këputjen e gjunjëve. Jahja Ibn Ebi Kethir i tha të birit të tij, ‘Abdullahut: Nuk arrihet dija me rehatinë e trupit.”

“Përpiquni sa më shumë që të jetë e mundur (në kërkimin e dijes) përpara se të ndaleni ose përpara se të dalë ndonjë pengesë midis jush dhe dijes, sepse vërtet pengesat dhe barrierat janë të shumta.”

“Prej shkaqeve që të ndihmojnë në kërkimin e dijes janë:

1- Frika ndaj Allahut, “O ju që besoni, nëse i frikësoheni Allahut, Ai do t’ju japë një shenjë dalluese (furkan)” që të bëni dallim midis të vërtetës dhe të pavërtetës, midis bidatit dhe Sunetit, midis dijes së dobishme dhe dijes së padobishme, etj. Allahu i Lartësuar thotë: “Dhe kijeni frikë Allahun dhe Ai do t’ju mësojë juve...”

2- T’i mbështetesh Allahut për rrizkun derisa kjo të mos largojë nga kërkimi i dijes.
3- Vendosmëria.
4- Shoqërimi me ata që janë të zellshëm dhe dobiprurës.
5- Qëndrimi larg telasheve.
6- Leximi i biografive të Selefëve.
7- Ruajtja e shëndetit që të ndihmon në mësimin përmendësh të Kur'anit.Kurse sëmundja ju bën që t’i harroni disa gjëra që i keni mësuar.”
“Ajo që ndihmon në mësimin përmendësh është ngrënia e gjërave të ëmbla të cilat çlirojnë nxehtësi, siç janë hurmat, stafidhet, temjani dhe pirja e xhenxhefilit dhe mjaltit. Dhe po të pish më shumë xhenxhefil (sesa normalja) kjo e dëmton gjakun dhe e hollon atë... Zuhriu dhe Muhamed bin Kasim el-Anberi nuk i hanin mollët

“Prej suneteve që këshillohen për fëmijën e porsalindur është ‘Akijka (prerja e kurbanit), pastaj zgjedhja e emrit dhe zgjedhja e mëndeshës (gjidhënësja)... dhe kini kujdes nga thithja e qumështit nga gruaja pa intelekt ose e marrë, sepse qumështi ndikon (tek fëmija).”

Për arrogancën dhe mendjemadhësinë:

“Personi arrogant dhe kryeneç është i urryer mes njerëzve edhe sikur ai t’u jepte atyre shporta me flori.”

Ai ka thënë gjithashtu: “Mendjemadhësia është një gjë që të largon nga mirësia. Allahu ka thënë: “Unë do t’i largoj nga Ajetet e Mia (Vargjet e Kur’anit) ata të cilët do të sillen me kryelartësi në tokë.” (A’raf, 146)

Dhe ai që ka mendjemadhësi është i urryer nga njerëzit edhe sikur të ketë ar në sasi të mëdha.”

© Selefi.org

Përgatiti: Alban Malaj

Fier më 17 Dhjetor 2008 / 18 Dhul-Hixheh 1429

[premium]

"Sikur njerezit te kishin dashur te jene te ditur aq sa duan te jene te pasur dhe te bukur, nuk do te kishte pasur mbi siperfaqen e tokes kaq shume injorante". - Jakup Hasipi (Allahu e meshirofte)

[Kosova19]

Ka thënë Shejkh Albani (Allahu e Mëshiroftë): “... Problemi i cili është burimi i të gjitha problemeve në këtë kohë - siç e kemi thënë edhe në shumë nga mexhliset tona - është se në këtë kohë ka një shthurje në edukim dhe në karakter. Nuk ka dyshim se askush nuk mund ta mohojë që në këto ditë ka një rizgjim në dije. Por në vend që këtij rizgjimi në dije t’i bashkangjitet edhe edukimi i vetvetes me sjellje të mira, po ndodh e kundërta e edukimit me sjellje që janë vërtetë të mira. Dhe shkak për këtë është fakti që shumë nga ata që merren me edukim dhe mësimdhënie nuk kanë sjelljet e Ulemave. Dhe në vend që të vishen me sjelljet e Ulemave, ata të cilët sapo kanë filluar të kërkojnë dije janë marrosur me atë pak dije që kanë marrë për një kohë fare të shkurtër.”

[Kosova19]

Ebu Ali el Fudajl bin Ijad (Allahu e mëshiroftë) ka thënë: "Mos të të frikësojë rruga e drejtë për shkak të numrit të pakët të pasuesve të saj dhe mos u mashtro nga numri i madh i të shkatërruarëve!"

[Kosova19]

Ibn Tejmije, rahimehullah, ka thënë: "Besimtari për besimtarin është sikur dy duart të cilat lajnë njëra tjetrën. E ndonjëherë fëlliqësira nuk hiqet vetëm se me ashpërsi, mirëpo ajo (ashpërsi) sjell pastërti dhe zbutje, që na shtyen ta lavdërojmë atë ashpërsi."

[Kosova19]

Bidatet të cilat bëhen në ditën e Ashures
Shkruar nga Imam es-Sujuti

Hafidh Xhalal-ud-Din es-Sujuti (vdiq. 911): Prej risive që kanë të bëjnë me Ditën e Ashures, janë veprimet e disa pasuesve të epsheve - ditën kur ata bëhen të etur, të pikëlluar, vajtojnë dhe veprime të tjera të ndaluara që nuk janë porositur as nga Allahu, as nga i Dërguari i Tij (sal Allahu alejhi ue selem), as nga Selefët, as nga familja e Profetit (sal Allahu alejhi ue selem) apo nga dikush tjetër.

Vrasja e Husejn bin Aliun (radija Allahu anhu) ishte një fatkeqësi që ka ndodhur në shekullin e parë hixhrij, e cila duhet pranuar sikurse çdo fatkeqësi tjetër, duke përkujtuar Allahun (sepse ne jemi të Allahut dhe tek Ai do të kthehemi), duke qenë të durueshëm dhe pa u ankuar, pa rënë në depresion dhe pa e torturuar veten për ngjarje të tilla.

Kjo risi, padyshim se është futur në fe nga Pasuesit e Bidateve. Këtë ngjarje (vrasjen e Husejnit), ata e ndërtuan me gënjeshtra dhe shpifje ndaj Sahabeve të pafajshëm, gjëra të cilat janë të urryera nga Allahu dhe i Dërguari i Tij.

Nuk është prej islamit mbajtja zi për ngjarje të ndryshme të cilat kanë ndodhur gjatë historisë. Dhe, veprimi i tillë më së shumti ngjason me kohën e injorancës. Për shkak të shpikjeve që i kanë bërë ne fe, ata humbasin agjërimin e kësaj dite madhështore.

Disa të tjerë, në lidhje me këtë dite, kanë shpikur risi të tjera. Lahen, ngjyrosin flokët dhe mjekrrën, vënë kuhl në sytë e tyre, urojnë njëri-tjetrin duke e festuar dhe gjëra të tjera. Argumenti i tyre, është një hadith i trilluar dhe i shpifur.

I veti veprim i preferuar në këtë ditë është "agjërimi i saj."

Kontrolloi: Usame Morina
Burimi: el-Emru bi-Ittiba uen-Nahi en el-Ibtida, faqe. 187-189
perlat-muslimane.com