Kodi i Da Vinçit dhe gënjeshtrat e Dan Brownit

[Savior]

E vërteta për Kodin e Da Vinçit

Nga Paul Garner

Kodi i Da Vinçit ka qenë jashtëzakonisht i suksesshëm. Që nga dita e botimit në prill 2003 ka shitur 40 milion kopje në 40 gjuhë dhe ka qenë për tridhjetë e pesë javë në listën e librave më të shitur të Nju Jork Tajmz-it. Së shpejti del si një film sensacional nga Columbia Pictures. Nga fundi i 2004-ës i kishte fituar autorit të tij, Den Braun, 140 milion paund. Është libri më i përfolur i kohëve të fundit.



Për se bën fjalë?
Për ata që nuk e kanë lexuar, ja një përmbledhje e subjektit. Libri fillon me një vrasje në Galerinë e Luvrit në Paris që i çon personazhet kryesorë- profesorin e Harvardit Robert Langdon dhe kriptologen frënge Sofi Nevë- në një vrapim të dëshpëruar në gjithë Francën dhe Anglinë, duke zgjidhur enigmë pas enigme. Ritmi i ngjarjeve është i shpejtë dhe subjekti tërheqës – ku pjesët më intriguese janë zbulesat e njohurive të fshehta dhe konspiracioneve që do të jenë fokusi ynë në këtë artikull.
Tregimi merr shkas nga kërkimi i lashtë për Kupën e Shenjtë – jo kupa e Darkës së Fundit – por, në universin alternativ të Den Braunit, Kupa e Shenjtë është "linja mbretërore" e përbërë nga pasardhësit e Jezu Krishtit dhe Maria Magdalenës që na thuhet, ishin të martuar dhe kishin një fëmijë.
Deklarata për saktësi historike
Megjithëse Kodi i Da Vinçit është trillim, ai pretendon se mbështetet mbi fakte historike.
'Fakt: Të gjitha përshkrimet e veprave të artit, arkitekturës, dokumenteve dhe ritualeve të fshehta në këtë roman janë të sakta.'
DEN BRAUN, Kodi i Da Vinçit, fq.15 (shënim i përkthyesit: citimet janë përkthime të drejtpërdrejta nga origjinali, dhe numri i faqeve është ai i origjinalit)
Braun i vendos shumë prej këtyre deklaratave në gojën e një personazhi, Sër Lei Tibing, që përshkruhet si historian me emër. Megjithatë, siç do ta shohim, një historian që do të bënte deklaratat që i atribuohen këtij personazhi do të mbetej në klasë! Ajo që dua të demonstroj këtu është që Kodi i Da Vinçit përmban pak fakte, dhe ato pak fakte që përmban kërkojnë shqyrtime serioze.
Pse i shqetëson të krishterët ky libër?
Të krishterët janë të shqetësuar në lidhje me këtë libër sepse ai sulmon shumë nga gjërat që ata kanë besuar sinqerisht mbi fakte të besueshme, në të gjitha kohërat:
Besueshmëria e Biblës Personi i Jezu Krishtit.
Le të shqyrtojmë tani disa pretendime specifike të ngritura nga Den Braun në librin e tij. Do të paraqesim secilin pretendim me një citim nga Kodi i Da Vinçit dhe pastaj do t'i bëjmë një “provë realiteti” për të parë si u qëndron fakteve.



PRETENDIM 1: Teksti i Biblës nuk është i besueshëm
‘Bibla është produkt i njeriut, i dashur. Jo i Perëndisë. Bibla nuk ra nga qielli....ajo ka evoluar përmes përkthimeve, shtesave dhe rishikimeve të panumërta. Historia nuk ka patur kurrë një version përfundimtar të këtij libri.’ (fq.312)
PROVË REALITETI:
Teksti i Biblës nuk është i besueshëm – E RREME
Së pari duhet thënë se studiuesit e Biblës dhe të krishterët nuk besojnë se Bibla thjesht 'ra nga qielli'. Besimi i të krishterëve është që Shpirti i Shenjtë i drejtoi shkruesit njerëzorë të Biblës në mënyrë të tillë që ajo që ata shkruan ishte vetë Fjala e Perëndisë dhe pa gabime, megjithëse secili shkrues i frymëzuar përdori stilin dhe mënyrën e vet individuale. Këtë pretendon Bibla për veten. Për shembull, 2 Pjetrit 1:21 na thotë që 'njerëzit e shenjtë të Perëndisë kanë folur të shtyrë nga Fryma e Shenjtë.’
Pjesa që mbetet e deklaratës së Den Braunit është shumë e paqartë. Pa ngritur probleme specifike, është e vështirë të përgjigjesh në këtë pikë për 'përkthime, shtesa, dhe rishikime'. Megjithatë, ja disa komente të përgjithshme. Së pari, duhet të themi që çështjet e përkthimit nuk shkaktojnë më shumë vështirësi për Biblën sesa për çdo dokument tjetër. Patjetër, ka gjithmonë çështje të debatueshme kur përkthen një dokument por kjo nuk na pengon të japim një përkthim të mirë të asaj që është shkruar.
Së dyti, shtesat dhe rishikimet kanë të njëjtin ndikim si në çdo dokument tjetër. Studiuesit mbledhin dhe krahasojnë kopje të veprës në fjalë, gjejnë moshën e tyre të përafërt, dhe me anë të kësaj procedure vendosin cila do të kishte qenë përmbajtja e dokumentit origjinal. Teksti i Dhiatës së Re mbështetet nga mbi 24,000 kopje ose pjesë dorëshkrimesh, disa të shekujve të dytë dhe të tretë. Në kontrast me këtë, veprat e historianit romak Tacitit, që ka shkruar rreth vitit 100 Pas Kr. vërtetohen nga dorëshkrime që numërohen me gishta dhe datojnë nga shekulli i 11-të më i hershmi! Mbi këtë bazë është e vështirë t'i japësh të drejtë pretendimit se nuk kemi një ide "përfundimtare" të asaj që thuhej në Bibël në shkrimin origjinal, nëse nuk jemi të gatshëm të hedhim poshtë të gjitha dorëshkrimet e vjetra bashkë me të.


PRETENDIM 2: Shumë ungjij autentikë u mënjanuan nga Perandori Konstandin
‘Më shumë se tetëdhjetë ungjij u morën në konsideratë për Dhiatën e Re, por vetëm pak u zgjodhën për t'u përfshirë aty – Mateu, Marku, Luka dhe Gjoni midis tyre.’ (fq.313)
PROVË REALITETI:
Shumë ungjij autentikë u mënjanuan nga Perandori Konstandin – E RREME
Braun po iu referohet këtu shkrimeve të të ashtuquajturve 'Gnostikë'. Cilët ishin Gnostikët? Fjala 'Gnostikë' vjen nga fjala greke gnosis që do të thotë 'njohuri'. Lëvizja e lashtë gnostike është e vështirë të përkufizohet, por, kryesisht gnostikët ishin të interesuar në kërkimin e njohurive të fshehta shpirtërore me anë të të cilave ata mendonin se mund të kishin hyrje të drejtpërdrejtë tek Perëndia. Dhe midis shkrimeve të tyre Braun pretendon se ka zbuluar 80 ungjij alternativë, 80 histori alternative të jetës së Jezuit.
Por ky është një tjetër gabim nga ana e Braunit. Nuk ishin 80 ungjij, por 52 rrotuj – vetëm pesë prej të cilëve pretendonin të ishin ungjij. Dhe, ndryshe nga ajo që thotë Den Brauni, ungjijtë gnostikë nuk ishin kandidatë asnjëherë për t'u përfshirë në Dhiatën e Re.