A ka kuptim jeta pa dashuri dhe...

[Buli_00]

Dhe po të kishte jeta kuptim pa dashuri, a do të egzistonte dashuria dhe, jeta a do ta kishte kuptimin mirëfilli të jetës. Pastaj do të shtrohej pyetja. Psh. Po të kishte kuptim jeta pa dashuri, a do të egzistonte edhe urrejtja. Nëse po, atëherë a do të pajtoheshim në një konstatim të përbashkët se dashuria dhe urrejtja kan një datëlindje dhe gjithmonë rrugëtojnë së bashku, gjithmonë në të njejtin autoban, ama vetem se në kahje të kundërta. Pastaj, në kuadër të krejtë kësaj, do të shtrohej edhe çështja tjetër, ajo më e ndieshmja. A ka fund dashuria, gjithmonë flasë në kontelacion të gjinive të kundërta, dhe nëse eventualishtë po, atëherë a do të pajtoheshim me konstatimin se jeta e humb kuptimin atëherë kur pushon së trokituri ndjenja e dashurisë. Dhe krejtë në fund. Vallë a do të kishte kuptim jeta, për të dy gjinitë, nëse dashuria lind dhe përfundon në një pikë të vetme, pra deri në pafundësi, duke mos pasur mundësi të lëvrimit të mëtejmë dhe më të thellë të dashurisë, si proces dhe si nevojë...

Mendoj se dashuria është një shtafetë e lëvizshme, në vazhdimësi, dhe ajo do të duhej të kuptohet si normale edhe atëherë kur shëtitë dhe bartet nga stacioni në stacion, qoftë edhe atëherë kur ajo nuk të mungon?!