Ndarja E “qiejve Dhe E Tokës” (çfar Mend

[presheva]

NDARJA E “QIEJVE DHE E TOKËS”
Një prej ajeteve që bën fjalë për krijimin e qiejve është edhe ajeti i mëposhtëm:

”A nuk e dinë jobesimtarët se qiejtë dhe toka ishin të ngjitura, e Ne i ndamë ato të dyja dhe ujin e bëmë bazë të jetës së çdo gjëje. Përse nuk besojnë pra?” (El Enbija 30)

Fjala origjinale “retk”, e përkthyer “të ngjitura”, në këtë varg, do të thotë “të përziera me njëra-tjetrën, të bashkuara në një masë solide/të plotë” në gjuhën arabe. Kjo fjalë përdoret në ato raste kur u referohemi dy pjesëve të ndryshme, të cilat përbëjnë një tërësi. Fraza “Ne i ndamë” është folja arabe “feteka” dhe nënkupton diçka që vjen si rezultat i shkëputjes/ndarjes së një pjese të strukturës së ngjitur“retk”. P.sh. çarja e farës së bimës në momentet para të mbirjes është një nga rastet në të cilat
përdoret kjo folje në gjuhën Arabe.
Le të shqyrtojmë përsëri ajetin kuranor, duke pasur në mendje faktet e lartpërmendura. Në ajet, qielli dhe toka janë subjekti i parë i gjendjes “retk”. Më pas ata ndahen (feteka), duke u shkëputur nga njëri-tjetri. Kureshtja jonë rritet kur rikujtojmë momentet e para të Big Bengut dhe shohim se e gjithë
materia e gjithësisë përfshihej në një pikë të vetme. Me fjalë të tjera, çdo gjë, duke përfshirë “qiejt dhe tokën”, të cilat nuk ishin krijuar ende, ishin pjesë e kësaj pike në gjendjen “retk”. Pas një shpërthimi të fuqishëm, lënda e kësaj pike u nda (feteka) dhe më pas ndodhi procesi i krijimit të strukturës së tërë gjithësisë.
Kur krahasojmë ajetin kuranor me zbulimet shkencore, shohim se ato përputhen në mënyrë të përkryer me njëra-tjetrën. Fakti më interesant dhe më habitës është se këto zbulime u bënë vetëm në shekullin 20të.

ORBITAT
Duke iu referuar Kur’anit, Dielli dhe Hëna lëvizin në orbita të caktuara:

”Zoti krijoi natën e ditën, diellin e hënën dhe secili prej tyre noton në orbitë.” (El Enbija 33)

Në një ajet tjetër përmendet se Dielli nuk është i palëvizshëm, por lëviz në një orbitë të caktuar.

”Edhe dielli lëviz drejt kufirit të tij përfundimtar. Ajo lëvizje është përcaktim i të Plotfuqishmit, të Diturit.” (Ja Sin 38)

Këto argumente të komunikuara në Kuran u zbuluan prej vëzhgimeve astronomike në epokën tonë. Sipas llogaritjeve të ekspertëve të astronomisë, Dielli udhëton me një shpejtësi marramendëse prej 720.000 km në orë në drejtim të yllit Vega në një orbitë të veçantë të quajtur Maja Diellore. Kjo do të thotë se Dielli përshkon afërsisht 17.280.000 km në ditë. Bashkë me Diellin, të gjitha planetet dhe satelitët brenda sistemit gravitacional të Diellit përshkojnë gjithashtu të njëjtën distancë. Për më tepër, të gjitha yjet në gjithësi bëjnë një lëvizje të ngjashme të planifikuar.
Në Kur’an është shpallur se e tërë gjithësia është e mbushur plot me rrugë e orbita sikurse kjo:

”Betohem në qiellin plot rrugë.” (Edh-Dharijat 7)

Në gjithësi ndodhen rreth 200 miliardë galaktika dhe secila prej tyre pëmban rreth 200 miliardë yje. Pjesa më e madhe e këtyre yjeve kanë planete dhe pjesa më e madhe e këtyre planeteve kanë satelitë. Këta trupa qiellor lëvizin në orbita të caktuara, sipas një lëvizjeje të përllogaritur në mënyrë preçize. Për miliona vite me radhë, të gjithë këta trupa kanë “notuar” në orbitën e tyre në një harmoni dhe rregull të përkryer. Për më tepër, një numër i madh kometash lëvizin në orbitat e përcaktuara për to.
Orbitat në gjithësi nuk janë karakteristikë vetëm e trupave qiellorë. Edhe vetë galaktikat udhëtojnë me një shpejtësi marramendëse në orbita të projektuara për to. Gjatë kësaj lëvizjeje, asnjë prej trupave qiellorë nuk i zë rrugën, apo përplaset me të tjerët.
Sigurisht që në kohën e shpalljes së Kur’anit njerëzimi nuk zotëronte teleskopë elektronikë apo teknologjinë e avancuar të vëzhgimit të trupave miliona kilometra në hapësirë, ashtu siç nuk dispononte njohuritë e sotme të fizikës apo astronomisë. Ndaj në atë kohë nuk ishte e mundur të zbulohej në
mënyrë shkencore se hapësira është “plot me rrugë dhe orbita”, siç është shpallur në ajetin kur’anor…
Mirëpo, kjo na është thënë haptazi në Kur’an që është shpallur në atë kohë, sepse Kur’ani është fjala e Zotit.

RRUMBULLAKSIA E TOKËS

”Ai i krijoi qiejt e tokën me qëllim të caktuar. Ai ia mbështjell natën ditës dhe ditën ia mbështjell natës.” (Ez-Zumer 5)

Fjalët e përdorura në Kur’an për të përshkruar gjithësinë janë mjaft të qarta. Fjala arabe, e cila është përkthyer “mbështjellë” në ajetin e mësipërm, është fjala “tek’uir”. Në anglisht, kjo fjalë përdoret për të përshkruar “mbështjelljen e një gjëje rreth një gjëje tjetër”. (P.sh. në fjalorët e gjuhës Arabe kjo fjalë përdoret për të përshkruar mbështjelljen e një gjëje rreth një gjëje tjetër, siç mbështillet çallma rreth kokës.)
Njoftimi i dhënë në këtë ajet për mbështjelljen e ditës dhe natës me njëra tjetrën përmban informacion të saktë për formën e tokës. Kjo mund të ndodhë vetëm nëse toka është e rrumbullakët. Kjo do të thotë se rrumbullakësia e tokës është thënë në mënyrë të tërthortë në Kur’an, që në shekullin VII.
Nuk duhet të harrojmë se gjuha arabe është një gjuhë shumë e pasur dhe përdorimi i kësaj foljeje është i rrallë, gjë që tregon fare qartë se përdorimi i saj është bërë me qëllim.
Sidoqoftë, ne duhet të sjellim ndërmend se njohuritë e astronomisë të asaj kohe e perceptonin botën krejt ndryshe. Atëherë mendohej se bota ishte një plan i sheshtë dhe të gjitha përllogaritjet dhe shpjegimet shkencore ishin të bazuara mbi këtë besim. Ajetet Kur’anore përmbajnë informacione, të cilat ne i kemi mësuar vetëm në shekulin e kaluar. Përderisa Kur’ani është fjala e Zotit, fjalët më të sakta janë përdorur në të kur përshkruhet gjithësia.

[ARVANITI]

Postimi origjinal është bërë nga presheva

NDARJA E “QIEJVE DHE E TOKËS”
Një prej ajeteve që bën fjalë për krijimin e qiejve është edhe ajeti i mëposhtëm:

”A nuk e dinë jobesimtarët se qiejtë dhe toka ishin të ngjitura, e Ne i ndamë ato të dyja dhe ujin e bëmë bazë të jetës së çdo gjëje. Përse nuk besojnë pra?” (El Enbija 30)

Fjala origjinale “retk”, e përkthyer “të ngjitura”, në këtë varg, do të thotë “të përziera me njëra-tjetrën, të bashkuara në një masë solide/të plotë” në gjuhën arabe. Kjo fjalë përdoret në ato raste kur u referohemi dy pjesëve të ndryshme, të cilat përbëjnë një tërësi. Fraza “Ne i ndamë” është folja arabe “feteka” dhe nënkupton diçka që vjen si rezultat i shkëputjes/ndarjes së një pjese të strukturës së ngjitur“retk”. P.sh. çarja e farës së bimës në momentet para të mbirjes është një nga rastet në të cilat
përdoret kjo folje në gjuhën Arabe.
Le të shqyrtojmë përsëri ajetin kuranor, duke pasur në mendje faktet e lartpërmendura. Në ajet, qielli dhe toka janë subjekti i parë i gjendjes “retk”. Më pas ata ndahen (feteka), duke u shkëputur nga njëri-tjetri. Kureshtja jonë rritet kur rikujtojmë momentet e para të Big Bengut dhe shohim se e gjithë
materia e gjithësisë përfshihej në një pikë të vetme. Me fjalë të tjera, çdo gjë, duke përfshirë “qiejt dhe tokën”, të cilat nuk ishin krijuar ende, ishin pjesë e kësaj pike në gjendjen “retk”. Pas një shpërthimi të fuqishëm, lënda e kësaj pike u nda (feteka) dhe më pas ndodhi procesi i krijimit të strukturës së tërë gjithësisë.
Kur krahasojmë ajetin kuranor me zbulimet shkencore, shohim se ato përputhen në mënyrë të përkryer me njëra-tjetrën. Fakti më interesant dhe më habitës është se këto zbulime u bënë vetëm në shekullin 20të.

ORBITAT
Duke iu referuar Kur’anit, Dielli dhe Hëna lëvizin në orbita të caktuara:

”Zoti krijoi natën e ditën, diellin e hënën dhe secili prej tyre noton në orbitë.” (El Enbija 33)

Në një ajet tjetër përmendet se Dielli nuk është i palëvizshëm, por lëviz në një orbitë të caktuar.

”Edhe dielli lëviz drejt kufirit të tij përfundimtar. Ajo lëvizje është përcaktim i të Plotfuqishmit, të Diturit.” (Ja Sin 38)

Këto argumente të komunikuara në Kuran u zbuluan prej vëzhgimeve astronomike në epokën tonë. Sipas llogaritjeve të ekspertëve të astronomisë, Dielli udhëton me një shpejtësi marramendëse prej 720.000 km në orë në drejtim të yllit Vega në një orbitë të veçantë të quajtur Maja Diellore. Kjo do të thotë se Dielli përshkon afërsisht 17.280.000 km në ditë. Bashkë me Diellin, të gjitha planetet dhe satelitët brenda sistemit gravitacional të Diellit përshkojnë gjithashtu të njëjtën distancë. Për më tepër, të gjitha yjet në gjithësi bëjnë një lëvizje të ngjashme të planifikuar.
Në Kur’an është shpallur se e tërë gjithësia është e mbushur plot me rrugë e orbita sikurse kjo:

”Betohem në qiellin plot rrugë.” (Edh-Dharijat 7)

Në gjithësi ndodhen rreth 200 miliardë galaktika dhe secila prej tyre pëmban rreth 200 miliardë yje. Pjesa më e madhe e këtyre yjeve kanë planete dhe pjesa më e madhe e këtyre planeteve kanë satelitë. Këta trupa qiellor lëvizin në orbita të caktuara, sipas një lëvizjeje të përllogaritur në mënyrë preçize. Për miliona vite me radhë, të gjithë këta trupa kanë “notuar” në orbitën e tyre në një harmoni dhe rregull të përkryer. Për më tepër, një numër i madh kometash lëvizin në orbitat e përcaktuara për to.
Orbitat në gjithësi nuk janë karakteristikë vetëm e trupave qiellorë. Edhe vetë galaktikat udhëtojnë me një shpejtësi marramendëse në orbita të projektuara për to. Gjatë kësaj lëvizjeje, asnjë prej trupave qiellorë nuk i zë rrugën, apo përplaset me të tjerët.
Sigurisht që në kohën e shpalljes së Kur’anit njerëzimi nuk zotëronte teleskopë elektronikë apo teknologjinë e avancuar të vëzhgimit të trupave miliona kilometra në hapësirë, ashtu siç nuk dispononte njohuritë e sotme të fizikës apo astronomisë. Ndaj në atë kohë nuk ishte e mundur të zbulohej në
mënyrë shkencore se hapësira është “plot me rrugë dhe orbita”, siç është shpallur në ajetin kur’anor…
Mirëpo, kjo na është thënë haptazi në Kur’an që është shpallur në atë kohë, sepse Kur’ani është fjala e Zotit.

RRUMBULLAKSIA E TOKËS

”Ai i krijoi qiejt e tokën me qëllim të caktuar. Ai ia mbështjell natën ditës dhe ditën ia mbështjell natës.” (Ez-Zumer 5)

Fjalët e përdorura në Kur’an për të përshkruar gjithësinë janë mjaft të qarta. Fjala arabe, e cila është përkthyer “mbështjellë” në ajetin e mësipërm, është fjala “tek’uir”. Në anglisht, kjo fjalë përdoret për të përshkruar “mbështjelljen e një gjëje rreth një gjëje tjetër”. (P.sh. në fjalorët e gjuhës Arabe kjo fjalë përdoret për të përshkruar mbështjelljen e një gjëje rreth një gjëje tjetër, siç mbështillet çallma rreth kokës.)
Njoftimi i dhënë në këtë ajet për mbështjelljen e ditës dhe natës me njëra tjetrën përmban informacion të saktë për formën e tokës. Kjo mund të ndodhë vetëm nëse toka është e rrumbullakët. Kjo do të thotë se rrumbullakësia e tokës është thënë në mënyrë të tërthortë në Kur’an, që në shekullin VII.
Nuk duhet të harrojmë se gjuha arabe është një gjuhë shumë e pasur dhe përdorimi i kësaj foljeje është i rrallë, gjë që tregon fare qartë se përdorimi i saj është bërë me qëllim.
Sidoqoftë, ne duhet të sjellim ndërmend se njohuritë e astronomisë të asaj kohe e perceptonin botën krejt ndryshe. Atëherë mendohej se bota ishte një plan i sheshtë dhe të gjitha përllogaritjet dhe shpjegimet shkencore ishin të bazuara mbi këtë besim. Ajetet Kur’anore përmbajnë informacione, të cilat ne i kemi mësuar vetëm në shekulin e kaluar. Përderisa Kur’ani është fjala e Zotit, fjalët më të sakta janë përdorur në të kur përshkruhet gjithësia.

Nuk ben pjese te shkenca.

Lus te hiqet

[ARVANITI]

Postimi origjinal është bërë nga presheva

NDARJA E “QIEJVE DHE E TOKËS”
Një prej ajeteve që bën fjalë për krijimin e qiejve është edhe ajeti i mëposhtëm:

”A nuk e dinë jobesimtarët se qiejtë dhe toka ishin të ngjitura, e Ne i ndamë ato të dyja dhe ujin e bëmë bazë të jetës së çdo gjëje. Përse nuk besojnë pra?” (El Enbija 30)

Fjala origjinale “retk”, e përkthyer “të ngjitura”, në këtë varg, do të thotë “të përziera me njëra-tjetrën, të bashkuara në një masë solide/të plotë” në gjuhën arabe. Kjo fjalë përdoret në ato raste kur u referohemi dy pjesëve të ndryshme, të cilat përbëjnë një tërësi. Fraza “Ne i ndamë” është folja arabe “feteka” dhe nënkupton diçka që vjen si rezultat i shkëputjes/ndarjes së një pjese të strukturës së ngjitur“retk”. P.sh. çarja e farës së bimës në momentet para të mbirjes është një nga rastet në të cilat
përdoret kjo folje në gjuhën Arabe.
Le të shqyrtojmë përsëri ajetin kuranor, duke pasur në mendje faktet e lartpërmendura. Në ajet, qielli dhe toka janë subjekti i parë i gjendjes “retk”. Më pas ata ndahen (feteka), duke u shkëputur nga njëri-tjetri. Kureshtja jonë rritet kur rikujtojmë momentet e para të Big Bengut dhe shohim se e gjithë
materia e gjithësisë përfshihej në një pikë të vetme. Me fjalë të tjera, çdo gjë, duke përfshirë “qiejt dhe tokën”, të cilat nuk ishin krijuar ende, ishin pjesë e kësaj pike në gjendjen “retk”. Pas një shpërthimi të fuqishëm, lënda e kësaj pike u nda (feteka) dhe më pas ndodhi procesi i krijimit të strukturës së tërë gjithësisë.
Kur krahasojmë ajetin kuranor me zbulimet shkencore, shohim se ato përputhen në mënyrë të përkryer me njëra-tjetrën. Fakti më interesant dhe më habitës është se këto zbulime u bënë vetëm në shekullin 20të.

ORBITAT
Duke iu referuar Kur’anit, Dielli dhe Hëna lëvizin në orbita të caktuara:

”Zoti krijoi natën e ditën, diellin e hënën dhe secili prej tyre noton në orbitë.” (El Enbija 33)

Në një ajet tjetër përmendet se Dielli nuk është i palëvizshëm, por lëviz në një orbitë të caktuar.

”Edhe dielli lëviz drejt kufirit të tij përfundimtar. Ajo lëvizje është përcaktim i të Plotfuqishmit, të Diturit.” (Ja Sin 38)

Këto argumente të komunikuara në Kuran u zbuluan prej vëzhgimeve astronomike në epokën tonë. Sipas llogaritjeve të ekspertëve të astronomisë, Dielli udhëton me një shpejtësi marramendëse prej 720.000 km në orë në drejtim të yllit Vega në një orbitë të veçantë të quajtur Maja Diellore. Kjo do të thotë se Dielli përshkon afërsisht 17.280.000 km në ditë. Bashkë me Diellin, të gjitha planetet dhe satelitët brenda sistemit gravitacional të Diellit përshkojnë gjithashtu të njëjtën distancë. Për më tepër, të gjitha yjet në gjithësi bëjnë një lëvizje të ngjashme të planifikuar.
Në Kur’an është shpallur se e tërë gjithësia është e mbushur plot me rrugë e orbita sikurse kjo:

”Betohem në qiellin plot rrugë.” (Edh-Dharijat 7)

Në gjithësi ndodhen rreth 200 miliardë galaktika dhe secila prej tyre pëmban rreth 200 miliardë yje. Pjesa më e madhe e këtyre yjeve kanë planete dhe pjesa më e madhe e këtyre planeteve kanë satelitë. Këta trupa qiellor lëvizin në orbita të caktuara, sipas një lëvizjeje të përllogaritur në mënyrë preçize. Për miliona vite me radhë, të gjithë këta trupa kanë “notuar” në orbitën e tyre në një harmoni dhe rregull të përkryer. Për më tepër, një numër i madh kometash lëvizin në orbitat e përcaktuara për to.
Orbitat në gjithësi nuk janë karakteristikë vetëm e trupave qiellorë. Edhe vetë galaktikat udhëtojnë me një shpejtësi marramendëse në orbita të projektuara për to. Gjatë kësaj lëvizjeje, asnjë prej trupave qiellorë nuk i zë rrugën, apo përplaset me të tjerët.
Sigurisht që në kohën e shpalljes së Kur’anit njerëzimi nuk zotëronte teleskopë elektronikë apo teknologjinë e avancuar të vëzhgimit të trupave miliona kilometra në hapësirë, ashtu siç nuk dispononte njohuritë e sotme të fizikës apo astronomisë. Ndaj në atë kohë nuk ishte e mundur të zbulohej në
mënyrë shkencore se hapësira është “plot me rrugë dhe orbita”, siç është shpallur në ajetin kur’anor…
Mirëpo, kjo na është thënë haptazi në Kur’an që është shpallur në atë kohë, sepse Kur’ani është fjala e Zotit.

RRUMBULLAKSIA E TOKËS

”Ai i krijoi qiejt e tokën me qëllim të caktuar. Ai ia mbështjell natën ditës dhe ditën ia mbështjell natës.” (Ez-Zumer 5)

Fjalët e përdorura në Kur’an për të përshkruar gjithësinë janë mjaft të qarta. Fjala arabe, e cila është përkthyer “mbështjellë” në ajetin e mësipërm, është fjala “tek’uir”. Në anglisht, kjo fjalë përdoret për të përshkruar “mbështjelljen e një gjëje rreth një gjëje tjetër”. (P.sh. në fjalorët e gjuhës Arabe kjo fjalë përdoret për të përshkruar mbështjelljen e një gjëje rreth një gjëje tjetër, siç mbështillet çallma rreth kokës.)
Njoftimi i dhënë në këtë ajet për mbështjelljen e ditës dhe natës me njëra tjetrën përmban informacion të saktë për formën e tokës. Kjo mund të ndodhë vetëm nëse toka është e rrumbullakët. Kjo do të thotë se rrumbullakësia e tokës është thënë në mënyrë të tërthortë në Kur’an, që në shekullin VII.
Nuk duhet të harrojmë se gjuha arabe është një gjuhë shumë e pasur dhe përdorimi i kësaj foljeje është i rrallë, gjë që tregon fare qartë se përdorimi i saj është bërë me qëllim.
Sidoqoftë, ne duhet të sjellim ndërmend se njohuritë e astronomisë të asaj kohe e perceptonin botën krejt ndryshe. Atëherë mendohej se bota ishte një plan i sheshtë dhe të gjitha përllogaritjet dhe shpjegimet shkencore ishin të bazuara mbi këtë besim. Ajetet Kur’anore përmbajnë informacione, të cilat ne i kemi mësuar vetëm në shekulin e kaluar. Përderisa Kur’ani është fjala e Zotit, fjalët më të sakta janë përdorur në të kur përshkruhet gjithësia.

Nuk ben pjese te shkenca.

Shkenca eshte shkence. Keto gjera shko e shkruaji tek "Feja"