BESIMI I EHLI SUNNETIT (pjesa e dyte)

[hasanmehmeti]

Ne pamundesi te vazhdimit te shkrimit nga ana ime te ketij libri tek tema e pare Besimi i Ehlil Synetit , vendosa te vazhdoj me nje teme te re ne menyre te mos lihet ne gjysem tema e hapur.Nese ka mundesi operatori i dhomes apo edhe i forumit le ta barte kete teme si vazhdim tek tema e mehershme e hapur pra Besimi i Ehlil Sunnetit.

Vazhdim i kapitullit Besimi ne Profetet eshte ky shrimi i meposhtem deri te kapitulli tjeter.


* Besojmë se Allahu xhele shanuhu (shpalljen) e fundit ia ka zbritur Muhamedit alejhi selam dhe e ka bere atë profet per mbarë njerëzimin: këtë e kuptojme nga fjala e Allahut:
{قل يا أيها الناس إني رسول الله إليكم جميعا الذي له ملك السموات والأرض لا إله إلا هو يحي ويميت فآمنوا بالله ورسوله النبي الأمي الذي يؤمن بالله وكلماته واتبعوه لعلكم تهتدون}
الأعراف: 158.
Thuaj (Muhamed): "O ju njerëz ! Unë jam i derguari i Allahut për të gjithë ju, Allahut,që vetëm i Tij ështe sundimi i qiejve e i Tokes, s`ka të adhuruar tjeter pos Tij. Ai jep jetë dhe ai jep vdekje, pra besoni Allahun dhe të derguarin e Tij, pejgamberin e pashkolluar, që beson Allahun dhe shpalljet e Tij, ndiqni rrugën e tij që të gjeni të vertetën.

* Besojmë se sheriati?ligji i Muhamedit Sallahu alejhi ve selam, eshtë feja islame , të cilën Zoti xhele shanuhu deshi dhe e beri fe per roberit e Tij dhe nuk pranon prej askujt fe tjetër pos Islamit.
{إن الدين عند الله الإسلام} آل عمران: 19.
Feja e vetme e pranuar tek Allahu ështe Islami.
{اليوم أكملت لكم دينكم وأتممت عليكم نعمتي ورضيت لكم الإسلام دينا} المائدة 3
Sot përsosa për ju fene tuaj, plotësova ndaj jush dhuntine Time, zgjodha per ju Islamin fe.
{ومن يبتغ غير الإسلام ديناً فلن يقبل منه وهو في الآخرة من الخاسرين} آل عمران: 85.
E kush kerkon fe tjetër pervef fesë islame, atij kurrsesi nuk i pranohet dhe ai në boten tjetër eshtë nga të shkatërruarit.

Mbas ketyre argumenteve të Kuranit mund të perfundojmë lirisht se, ai që mendon se ndonje fe tjetër pos Islamit është e pranuar tek Allahu psh. si feja e krishtere ose hebraike , endonjë tjeter, ai eshtë pabesimtar?qafir dhe besimin e ka të kotë.
Gjithashtu mund të perfundojmë që, ai që mohon fene e profetit tonë, Muhamedit a.s Islamin, ka mohuar të gjithë profetët, bile edhe profetin që e beson, sepse të gjithe profetët frymëzimin e kanë prej një burimi dhe ata jane vellezër që të gjithë, prandaj ai që mohon një, i ka mohuar të gjithe.
Këtë e vërtëton Kurani kur flet për Nuhun dhe popullin e tij. Aty tregohet se populli i tij përderisa e kanë genjyer Nuhun dhe nuk e ka besuar atë për profet, atëherë, i numrohet sikur t’i ketë gënjyer e t`i ketë mohuar të gjithë profetët. I thotë Zoti xhele shanuhu:
{كذبت قوم نوح المرسلين} الشعراء: 105.
“Populli i Nuhut gënjeu të dërguarit.”

Në një ajet tjetër thotë:
{إن الذين يكفرون بالله ورسله ويريدون أن يفرقوا بين الله ورسله ويقولون نؤمن ببعض ونكفر ببعض ويريدون أن يتخذوا بين ذلك سبيلاً. أولئك هم الكافرون حقاً وأعتدنا للكافرين عذاباً مهينا} النساء 150 - 151
Ska dyshim se ata që nuk besojnë Allahun dhe të dërguarit e Tij, dëshirojnë të bëjnë dallim në mes Allahut dhe të dërguarve të Tij e thonë:
"Ne i besojmë disa e nuk i besojmë disa të tjerë" e mes këtij duan të marrin një rrugë. Të tillët janë pabesimtarë të vërtetë, e Ne për pabesimtarët kemi përgatitur dënimin nënçmues.

* Besojmë se profeti Muhamed është i fundit dhe se nuk do të ketë Profet pas tij dhe ai që thotë se, une jam profet ose i beson dikujt që thotë se jamë profet, ai ështe pabesimtar?qafir, sepse Profeti yne, Muhamedi alejhi selam, ka thënë se është profeti i fundit.

* Besojmë se Muhamedi alejhi selam ka lëne pas vetes kater kalife,(1) të cilet e kanë zëvendësuar atë pas vdekjes dhe se ata e kanë zbatuar Islamin ne pushtet ashtu si Pejgamberi alejhi selam.
I pari i kêtyre kalifëve, njëheresh me i vlefshmi e më i miri kalif, ka qenë Ebu Bekri, pastaj vijnë Omeri, Othmani dhe ne fund Aliu. Ata sipas radhitjes se tyre në pushtet, janë radhitur edhe sa i përket vlerës së mirësisë, edhe pse s`ka dyshim që të katër janë të mirë, bile janë njerëz më të mirë në botë pas Pejgamberit alejhi selam, mirëpo ata pak a shumë dallohen në mes tyre , radiallahu anhum. (1)

* Besojmë se të gjithë shokët e Pejgamberit alejhi selam janë me shkallë dhe kanë vlerë të çmueshme, por vijnë pas atyre të katërve që i përmendëm më lart".

* Besojmë se ky popull(2) është populli më i mirë dhe më i dobishëm, edhe më i ndershmi tek Zoti xhele shanuhu, këtë e vërteton fjala e Allahut:
{كنتم خير أمة أخرجت للناس تأمرون بالمعروف وتنهون عن المنكر وتؤمنون بالله} آل عمران 110
Ju jeni populli më i dobishëm, i ardhur për të miren e njerëzve , të urdheroni per të mirë, të ndaloni nga veprat e keqija dhe të besoni Allahun.
E më të mirët e këtij populli janë sehabët, shokët e Profetit alejhi selam, pastaj vijnë shokët e shokëve të tij, dmth. brezi i dytë pas Profetit, e pastaj vijnë brezi i tretë, e kështu me radhë.
Edhe sot e kësaj dite, po edhe më vonë do të ketë njerëz që ndjekin rrugën e të parëve tanë, të Profetit alejhi selam e të shokëve të tij.
Mendojmë se gabimet që kanë bërë shokët e Pejgamberit alejhi selam, janë gabime të vogla, dhe se ato gabime nuk i kanë bërë me qëllim, por duke e kërkuar të vërtetën, e ne si myslimanë duhet të heshtim, të mos merremi me ato gabime, por t'ua përmendim të mirat që i kanë pasur, sepse ata i ka levduar Allahu me Kuran (si shembull për ne):
{...لا يستوي منكم من أنفق من قبل الفتح وقاتل أولئك أعظم درجة من الذين أنفقوا من بعد وقاتلوا وكلاً وعد الله الحسنى ...} الحديد: 10.
Nuk janë të barabartë prej jush ata që dhanë nga pasuria e tyre dhe luftuan para çlirimit, sepse të tillët kanë vlerë më të madhe nga ata që dhanë dhe luftuan pas, por të gjithëve Allahu u premtoi të mirat.
{والذين جاءوا من بعدهم يقولون ربنا اغفر لنا ولإخواننا الذين سبقونا بالإيمان ولا تجعل في قلوبنا غلا للذين آمنوا ربنا إنك رؤوف رحيم} الحشر: 10.
Edhe ata që kanë ardhur pas tyre e thonë: "Zoti ynë, falna ne dhe vëllezërit tanë, që u pajisen me besimin para nesh dhe mos lejo në zemrat tona farë urrejtjeje ndaj atyre që besuan; Zoti ynë Ti je i bute, Mëshirues"

(1) Kalif është i pari i muslimaneve, që udhëheq popullin ne aspektin fetar dhe politik. Te njejtin rol e luan pothuaj edhe Sulltani.
(1) Kjo shprehje perdoret ne shenjë nderimi për shoket e pejgamberit alejhi selam. Në gjuhen shqipe do te thotë: kenaqësia e Zotit qofte' mbi te ose mbi ta.
(2) Me fjalën popull quajmë të gjithë njerëzit pjesëtarë të fesë Islame, pa dallim kombi, gjuhe, ngjyre etj.


BESIMI NE DITËN E GJYKIMIT

Besojmë në Ditën e Gjykimit, atë ditë kur do të ngjallen të gjithë njerëzit për të dhënë llogari para Allahut për veprat që kanë bërë në këtë botë e pastaj do të shkojnë disa në Xhenet e disa në Xhehenem.
Pra, Allahu xhele shanuhu pasi të shkatërrohet kjo botë, i ngjall njerëzit prapë, pasi të ketë dhënë Israfili: shenjë me sur për ringjallje.
{ونفخ في الصور فصعق من في السموات ومن في الأرض إلا من شاء الله ثم نفخ فيه أخرى فإذا هم قيام ينظرون} الزمر: 68.
Dhe i fryhet surit (borisë) dhe bien vdekur ç'ka ka në qiej dhe çka ka në Tokë, përveç atyre që do Allahu (të mos vdesin), pastaj i fryhet atij herën tjetër, kur atë që të gjithë të ngritur e presin (urdherin e Zotit).
Pastaj do të ngrihen njerëzit prej varreve për të dalë para Zotit, të xhveshur, të zbathur, të pabërë synet, ashtu siç kanë lindur:
{يوم نطوي السماء كطي السجل للكتب كما بدأنا أول خلق نعيده وعداً علينا إنا كنا فاعلين} الأنبياء: 104.
Ashtu sikundër e kemi filluar krijimin (tuaj), e rikthejmë. Ky është obligimi yni, e ne e bëjmë këtë.
Dhe pasi të ringjallen njerëzit, atyre u shpërndahen fletushka (apo libra), ku janë të shenuara të gjitha veprat e njeriut. Këto fletushka dikujt i jipen nga ana e djathtë, e dikujt nga e majta e pastaj:
{فأما من أوتي كتابه بيمينه فسوف يحاسب حسابا يسيرا وينقلب إلى أهله مسروراً وأما من أوتي كتابه وراء ظهره فسوف يدعو ثبورا ويصلى سعيرا}الانشقاق: 7 - 12.
E per sa i perket atij që i jepet libri i vet nga e djathta, ai do të llogaritet me një llogari të lehtë. Do të kthehet te familja e vet i gezuar, kurse për sa i përket atij që i jipet libri i vet pas shpinës (nga e majta) ai do t'i ndjellë vetes shkatërrim dhe do të hyjë në zjarr të ndezur.
{وكل إنسان ألزمناه طائره في عنقه ونخرج له يوم القيامة كتابا يلقاه منشوراً. اقرأ كتابك كفى بنفسك اليوم عليك حسيبا} الإسراء: 13 - 14.
Secilit njeri i kemi ngjeshur në qafë fletushkën (shenimin për veprimin e tij) e në Ditën e Gjykimit Ne do t'ia prezentojmë atij librin e hapur. Lexo librin tënd, mjafton të jesh sot vet llogaritës i vetvetës.
Atje ndodhen peshojat, të cilat do të vlerësojnë veprat e njeriut, sa ka bërë mirë e sa keq; Zoti askujt nuk i bën të padrejtë; çkado që të ketë bërë, do ta gjejë:
{فمن يعمل مثقال ذرة خيرا يره. ومن يعمل مثقال ذرة شراً يره} الزلزلة: 7-8.
E kush punoi ndonjë të mirë që peshon sa një grimë, atë do ta gjejë. E kush punoi ndonjë të keqe, që peshon sa një grimë, atë do ta gjejë.
{فمن ثقلت موازينه فأولئك هم المفلحون. ومن خفت موازينه فأولئك الذين خسروا أنفسهم في جهنم خالدون. تلفح وجوههم النار وهم فيها كالحون} المؤمنون: 102 - 104.
E kujt i peshojnë më rëndë peshojat (veprat e mira), ata janë të shpetuarit.
Ndërsa atyre që u peshojnë lehtë peshojat (veprat e mira) ata janë që humbën vetveten dhe janë në xhehenem përgjithmonë.
Zjarri do t'ua djegë atyre fytyrat dhe do të duken shumë të shëmtuar brenda tij.
{من جاء بالحسنة فله عشر أمثالها ومن جاء بالسيئة فلا يجزى إلا مثلها وهم لا يظلمون} الأنعام: 160.
Kush vjen me një (punë) të mirë, ai (në Ditën e Gjykimit) shpërblehet dhjetëfish, e kush vjen me (veper) të keqe, ai ndeshkohet vetem për të. Atyre nuk u bëhet e padrejtë.
Kur te ringjallen njerëzit në Ditën e Gjykimit, të zhveshur e të zbathur, që të gjithë do të gjenden në një shesh, dielli do t'u afrohet mbi kokat e tyre, do të bëhet vapë shumë e madhe, e padurueshme, secili do të ndiejë vapën sipas veprave që i ka bërë. Aq i madh do të jetë mundimi për njerëzit saqë nuk do të mund ta durojnë dhe vetë do të duan që sa më parë t'u bëhet llogaria, pavarësisht se ku do të shkojnë, në Xhenet apo në Xhehenem. Do të mendojnë se as Xhehenemi nuk ështe më i mundimshëm e më i vështirë, mendojnë se atje do të qendrojnë disa vjet e pastaj do të shkojnë te Ademi alejhi selam e do t'i thonë atij:
"Ti je babai Ynë, kërko prej Zotit që të na bëjë llogarinë se nuk mund të qendrojmë këtu të këtillë".
Ademi iu pergjigjet: Nuk guxoj të kerkojë një gjë të tillë nga Allahu, sepse Ai sot është shumë i hidhëruar, dhe nuk kam guxim të kerkoj një ndermjetësim të tillë, por shkoni te Nuhu, se ndoshta ai ju ndermjeteson te Zoti xhele shanuhu.
Atëherë njerzit shkojnë te Nuhu alejhi selam. Kërkojnë prej tij ndërmjetësim te Zoti siç kerkuan tek Ademi, mirëpo edhe Nuhu alejhi selam iu përgjigjet njësoj dhe i drejton tek Ibrahimi alejhi selam, e Ibrahimi alejhi selam i drejton te Musai alejhi selam, kurse ky i drejton tek Isai alejhi selam, e Isai i drejton te Muhamedi alejhi selam, pra që të gjithë e heqin barrën nga vetja, po pejgamberi ynë, Muhamedi alejhi selam, pranon që të ndërmjetësojë tek Allahu Xhele shanuhu, në mënyrë që të fillojë gjykimi i njerëzve, e Allahu xheleshanuhu i përgjigjet ndërmjetesimit të tij dhe jep lejen për fillimin e gjykimit".
Gjithashtu pejgamberi ynë alejhi selam ndërmjetëson për ata myslimanë që kanë hyrë në Xhehenem, qe t'i nxjerrë Zoti prej Zjarrit.
E Zoti xhele shanuhu do të nxjerrë shumë njerëz prej Xhehenemit nga mëshira e Tij.
Atje, në botën tjetër, ekziston një pus i madh, i Profetit tonë alejhi selam, ujët e të cilit është më i bardhë se qumështi, më i ëmbël se mjalti. Ai pus, burim është i gjatë një muaj, ecje dhe po kaq i gjerë. Kush pi prej tij një herë, ate nuk do ta marrë etja kurrë më.
Mbi Xhehenem gjendet ura e Siratit. Ata që janë për Xhehenem, nuk mund ta kalojnë atë urë kurrsesi, por tërhiqen drejt zjarrit, ndërsa myslimanët do ta kalojnë atë, por në mënyra të ndryshme, sipas veprave që kanë bërë.
Dikush prej tyre do ta kalojë shpejt si vetëtima, të tjerë me shpejtësinë e erës, ndonjë tjetër si zogu e kështu me radhë derisa të vijë dikush që do ta kalojë duke u hequr rrëshqanas. Gjatë asaj kohe Pejgamberi alejhi selam qëndron permbi urë dhe e lut Zotin pa ndërprerë që t'ia shpëtojë popullin- (ymetin).
Pra, ne si myslimanë, besojmë në të gjitha këto gjëra që u përmenden, i besojmë çdo lajmi që na ka dhënë Kurani ose Profeti alejhi selam, që ka të bëjë me botën tjetër.

* Besojmë se Profeti alejhi selam do të ndërmjetësojë te Zoti për ata që janë për Xhenet, që të hyjnë në të sa më parë.

* Besojmë në Xhenetin, parajsën dhe në Xheheneminferrin. Xhenetin Zoti xhele shanuhu e ka përgatitur për besimtarët myslimanë, të cilët e besojnë Zotin dhe pejgamberin e Tij, ashtu siç i ka urdhëruar Zoti xhele shanuhu. Xheneti ka aq të mira, sa që syri i njeriut nuk ka parë kurë të mira të tilla, as veshi i tij nuk i ka dëgjuar më parë, bile njeriu as me mend s'ka mundur ta marrë se mund të ketë të mira të tilla. Thote Allahu, kur e përshkruan Xhenetin:
{فلا تعلم نفس ما أخفي لهم من قرة أعين جزاء بما كانوا يعملون} السجدة: 17.
Pra, për ata që kanë vepruar (mirë) nuk di askush për atë kënaqësi (te zemrës e të shpirtit), që u është caktuar atyre si shpërblim.
Xhehenemin që është vend mundimi e dënimi, Allahu xhele shanuhu e ka përgatitur për pabesimtarët, mizorët; në të ka ndëshkime të vështira saqë njeriu as që mund t'i marrë me mend:
{.. إنا أعتدنا للظالمين نارا أحاط بهم سرادقها وإن يستغيثوا يغاثوا بماء كالمهل يشوي الوجوه بئس الشراب وساءت مرتفقا} الكهف: 29.
Ne kemi përgatitur për pabesimtarët zjarr dhe muret e tij (te flakës) i rrethojnë ata, e nëse kërkojnë shpëtim, ndihmohen me një ujë si katran, që përzhit fytyrat; e shëmtuar është ajo pije, dhe vend i keq është ai.
Xheneti e Xhehenemi qysh tash janë të krijuara, dhe ata nuk do të zhduken kurrë, do të jenë përgjithmonë, si Xheneti për besimtarët, ashtu edhe xhehenemi për pabesimtarët:
{ومن يؤمن بالله ويعمل صالحا يدخله جنات تجري من تحتها الأنهار خالدين فيها أبدا قد أحسن الله له رزقا} الطلاق: 11.
Kush i beson Allahut dhe bën vepra te mira, Ai e shpie atë në Xhenete, nëpër të cilat rrjedhin lumenj, aty do të` jenë gjithmonë e kurrë pa këputur. Allahu i ka dhënë atij furnizimin e mirë.
{إن الله لعن الكافرين وأعد لهم سعيراً خالدين فيها أبدا لا يجدون وليا ولا نصيرا. يوم تقلب وجوههم في النار يقولون يا ليتنا أطعنا الله وأطعنا الرسولا} الأحزاب: 64 - 66.
Allahu i ka mallkuar pabesimtarët dhe për ta ka përgatitur zjarr të ndezur fort. Aty do të mbeten përgjithmonë dhe nuk do të gjejnë kënd që ti mbroj ose t'i ndihmojë. Ditën kur fytyrat e tyre do të sillen në zjarr e tëthonë: "Te mjerët ne, ta kishim adhuruar Allahun e ta kishim respektuar te dërguarin".
E për sa u përket banorëve te Xhenetit, ne jemi të lejuar që të dëshmojmë për ata që i ka përmendur Kurani ose Syneti(1) , pavarësisht nëse i ka përmendur me emra apo me cilësi.
Nga ata të cilëve u është garantuar Xheneti me emër janë: Ebu Bekri, Omeri, Othmani, Aliu e disa të tjerë. Nderkaq, me cilësi, ne dëshmojme se çdo besimtar do të shkojë në Xhenet, por pa u veçuar me emër.
Edhe sa i përket Xhehenemit, mund të pohojmë se ata që i ka përmendur Kurani ose Syneti do të jenë në Xhehenem. Si Firauni, Ebi Luhebi, Amr Bin Luhaj etj.
Por dëshmojmë po ashtu se çdo pabesimtar e politeist do të hyjë në Xhehenem.
Besojmë që secili do të provohet në varr atë natë që do të vdesë, secilit, nga ana e engjëjve, do t'i bëhen këto tri pyetje:
1 - Kush është zoti yt?
2 - Cila është feja jote?
3 - Cili është pejgamberi yt?

Myslimanit do t'i mundesojë Allahu që të pergjigjet:
{يثبت الله الذين آمنوا بالقول الثابت في الحياة الدنيا وفي الآخرة ويضل الله الظالمين ويفعل الله ما يشاء} إبراهيم: 27.
Allahu i forcon ata që besuan në fjalën e fortë (të mirë), në jetën e kësaj bote, edhe në botën tjetër.
I forcon me fjalë të fortë, dmth. ua mundëson t'u pergjigjen atyre pyetjeve, pra besimtari pergjigjet:
1 - "Zoti im është Allahu"
2 - "Feja ime është Islami"
3 - "Pejgamberi im është Muhamedi"

Pabesimtari nuk mund të përgjigjet por do të thotë:
"Nuk e di, i kam dëgjuar njerëzit duke thënë diçka, e kam thënë edhe unë".

Pastaj, pas ketyre përgjigjeve varri i myslimanit do të jetë si një kopsht i Xhenetit, ku do të ketë shumë kënaqësi.
{الذين تتوافهم الملائكة طيبين يقولون سلام عليكم ادخلوا الجنة بما كنتم تعملون} النحل: 32.
Te cilëve, duke qenë të pastër, engjejt ua marrin shpirtin, duke u thënë "Selamun alejkum" - gjetët shpëtimin, hyni në Xhenet, për hir të asaj që vepruat".

Ndërsa varri i pabesimtarit e i mizorit do të jetë një gropë prej gropave të Xhehenemit, në të do të ketë dënim të dhembshëm:
{..ولو ترى إذ الظالمون في غمرات الموت والملائكة باسطوا أيديهم أخرجوا أنفسكم اليوم تجزون عذاب الهون بما كنتم تقولون على الله غير الحق وكنتم عن آياته تستكبرون} الأنعام: 93.
E sikur t`i shihje mizorët kur janë në agoni të vdekjes, engjëjt kane shtrirë duart e veta (me ndëshkim) e (u thonë): "shpëtoni, pra vetveten (nëse mundeni)".

"Tash përjetoni dënimin e turpshëm për shkak se thoshit të pavërtetën për Allahun, dhe, ndaj argumenteve të Tij, keni qenë kryeneçë".
Përpos këtyre ajeteve të Kuranit që u permendën më lart, ka edhe hadithe të shumta që flasin për gjithë ato që cekëm deri më tani. Është e detyrueshme për çdo besimtar që të besojë në çështjet e fshehta që kanë përmendur Kurani e Syneti, siç janë Xheneti, Xhehenemi etj. Poashtu nuk duhet të përsiasim rreth gjërave të asaj bote, sepse ato nuk mund të krahasohen me gjërat e kësaj bote. Atje është një jetë tjetër, prandaj edhe ngjarjet e ndodhitë janë fare të tjera. Ne si myslimanë i besojmë të gjitha ato pa farë kundershtimi.
Allahu na ndihmofte!

(1) Fjala e Pejgamberit.



BESIMI NË KADA DHE KADER (PARACAKTIMIN E ZOTIT)

Besojmë në paracaktimin e Allahut, në kaderin e tij, çfarëdo qoftë i mirë a i keq.
Kaderi ka katër shkallë:

Shkalla e parë: DITURIA
- Besojmë se Allahu xhele shanuhu di çdo gjë, di ç`ka ndodhur, ç`do të ndodhë, edhe po të ndodhte çka s`ka ndodhur, si do të ndodhte, pra Dituria e Tij është e pakufizuar. Ai e ka diturin e plotë, nuk ka nevojë për ta shtuar, por as nuk harron asgjë.

Shkalla e dyte: SHËNIMI
- Besojmë se Allahu Xhele shanuhu ka shënuar çdo gjë në LEHVI MAHFUDH, në të është regjistruar çdo gjë që do të ndodhë deri në Ditën e Gjykimit.(1)
{ألم تعلم أن الله يعلم ما في السماء والأرض إن ذلك في كتاب إن ذلك على الله يسير} الحج: 70.
A nuk e ke ditur se Allahu di çka ekziston në qiell e në Tokë, e tërë ajo është e shenuar në libër; ajo për Allahur është shumë lehtë"

Shkalla e tretë: DËSHIRA, PËLQIMI
- Besojmë se çdo gjë që ekziston në qiej e në Tokë është me dëshirën dhe me pëlqimin e Allahut. Pa dashtur Allahu dhe pa u pajtuar Ai, s`mund të jetë dhe as të ndodhë asgjë.

Shkalla e katërt: KRIJIMI
- Besojmë se Allahu:
{الله خالق كل شيء وهو على كل شيء وكيل. له مقاليد السموات والأرض} الزمر: 62 - 63.
Eshtë krijues i çdo sendi dhe Ai është mbikëqyrës ndaj çdo gjëje; vetëm tek Ai janë çelësat e qiejve e të Tokës, ndërsa ata që nuk i besuan argumentet e Allahut, të tillët janë ata të dështuarit.

Këto katër shkallë ose faza të kaderit përmbledhin çdo gjë që ndodhë nga ana e njeriut qofshin fjalë ato a vepra, që të gjitha janë të njohura për Allahun Xhele shanuhu, të shënura që më parë:
{لمن شاء منكم أن يستقيم. وما تشاؤون إلا أن يشاء الله رب العالمين} التكوير: 28 - 29.
Për atë nga mesi juaj, që dëshiron të gjendet në të vërtetën, po ju nuk mundeni vetëm nëse dëshiron Allahu, Zoti i botëve.
{ولو شاء الله ما اقتتلوا ولكن الله يفعل ما يريد} البقرة: 253
E sikur të dëshironte Allahu, ata nuk do të mbyteshin, por Allahu punon çka dëshiron.
{ولو شاء الله ما فعلوه فذرهم وما يفترون} الأنعام: 137.
E sikur të donte Zoti yt, ata nuk do të bënin atë (armiqësi), po ti lëri ata me ato trillime.
{والله خلقكم وما تعملون} الصافات: 96.
Allahu ju krijoi ju dhe atë që punoni.

Mirëpo, me tërë këtë që thamë, ne besojmë dhe jemi të bindur se njeriu është i lirë në vepra, këtë e dëshmojnë shumë çështje:

Së pari: Urdhëresat dhe ndalesat që i drejton Zoti njeriut. Sikur njeriu të mos ishte i lirë, do të ishte një ngarkim i madh për të me ato gjëra që s`ka mundësi t`i mbajë, sepse si është e mundur që nieriu të mos jetë i lirë të veprojë çka të dojë dhe në të njëjtën kohë t`i drejtohen atij urdhëresa e ndalesa? Kjo është e palogjikshme dhe një gjë e këtillë nuk mund të ndodhë nga Allahu.

Së dyti: Në shumë vende në Kuran e në Hadith lavdërohet bamirësi për veprat e mira që ka berë, dhe ofen - dohet e poshtërohet keqbërësi për veprat e këqija që ka bërë. E sikur të mos ekzistonte dëshira e njeriut për vepra dhe mundësia që ai të zgjedhë, edhe lavdërimi edhe dënimi do të ishin të padrejtë, e Allahu Xhele shanuhu është i zhveshur nga një veprim i tillë (i padrejtë).

Se treti: "Allahu i Lartmadheruar ka dërguar profete".
{رسلاً مبشرين ومنذرين لئلا يكون للناس على الله حجة بعد الرسل وكان الله عزيزا حكيما} النساء: 165.
"Të dërguar që ishin lajmëtarë përgëzues e kërcënues, në mënyrë që njerëzit pas dërgimit të (profetëve) të mos kenë fakte (arsyetim) para Allahut".
Dhe sikur njeriu të ishte i detyruar të veprojë, dërgimi i profetëve do të ishte i kotë, sepse qëllimi kryesor i dërgimit të tyre te njerëzit është që t`ua shpjegojnë atyre (njerzëve) të mirën të keqën dhe pastaj ata të zgjedhin cilën të duan.

Se katerti: Çdo krijesë gëzon liri në veprimtarinë e vet të përditshme, psh. ulet kur të dojë, ngrihet kur të dojë, del, hyn, ha, pi, gjithçka bën sipas dëshirës së vet, dhe është i bindur plotësisht se nuk e detyron askush të bëjë diçka me dhunë, bile e dallon fort mirë lirinë nga dhuna. Psh., sikur t`i kërcënohej dikush se ose duhet te pijë alkool ose do ta vrasë, ai do të pijë alkool, sado që e ndien se është i detyruar për atë vepër, që nuk do ta bënte po të mos ishte i detyruar. Bile edhe Sheriati e dallon veprimin e njeriut kur është i lirë nga dhuna, dhe për një vepër që bën kur është i detyruar nga dikush, pra me dhunë, siç thamë më lart për pirjen e alkoolit me kërcënimin se do të vritet.
Për një vepër të tillë në raste të tilla, Sheriati nuk e dënon njeriun; po ta kishte bërë me dëshirë, pa dhunë, për një vepër të tillë do të dënohej kategorikisht.
Pra, shihet qartë se nuk ka arsye për mëkatarin që të thotë se ka vepruar keq sepse Allahu i ka paracaktuar një gjë të tillë, ia ka bërë kader.
Ne do t`i thoshim atij, nga e ditka se Allahu i paskësh paracaktuar një gjë të tillë dhe pse nuk anoi nga veprat e mira e të thoshte se ia ka paracaktuar Zoti, por shkoi nga e keqja, përderisa si e mira si e keqja janë të fshehura në diturinë e Zotit xhele shanuhu dhe askush nuk di derisa të ndodhë.
Gjithashtu, atij që mbrohet duke thënë se i është paracaktuar kështu, i themi se sikur një person të ishte nisur për në Meke dhe dikush t`i tregonte se për në Mekë ka dy rrugë, njëra e rrezikshme dhe pasigurt, e tjetra e sigurt, ai sigurisht do të shkonte rrugës së dytë, sepse nuk është normale të merrte rrugën e parë e të thoshte se Allahu ia ka paraaktuar këtë. Po të bënte një gjë të tillë, njerezit do ta merrnin për të çmendur.
Gjithashtu, po t`i jepej rasti njeriut të zgjidhte nga dy vende pune, njëri prej të cilëve është më i mirë dhe më i lehtë , sigurisht do ta zgjidhte pikërisht vendin e mirë të punës. E pra si është e mundur që për botën tjëtër ta zgjedhë punën, veprën më të dobët dhe pastaj të arsyetohet se Zoti ia paskësh paracktuar?
Gjithashtu, sikur ta kishte goditur ndonjë sëmundje, nuk do të linte mjek pa kërkuar në mënyrë që të shërohet, do t`i përballonte dhembjet e operacionin. E pse nuk bën një gjë të tillë për t`i shëruar sëmundjet e zemrës që është mbushur me mëkate?
Duhet ditur një gjë se sherri nuk i mvishet Zotit të madhëruar nga mëshira dhe urtësia që ka. Këtë e vërteton Profeti alejhi salatu ve selem kur thotë në një hadith:
E keqja nuk të mvishet Ty ( O ZOT).

Mirëpo, paracaktimet (kaderet) e Zotit nganjëherë përbëjnë diçka, që njeriut i duket se është keq, për shembull, dëmet që u bëhen të mbjellave si thatësia, sëmundjet e ndryshme, varferia etj, janë të këqija në një anë, mirëpo, në anën tjetër, e mira e tyre është më e madhe, sepse ato janë ndër shkaqet që njeriu të kthehet tek Zoti e ta kujtojë se ai dëm që e ka goditur e ka goditur për shkak të veprave te këqija që ka bërë, dhe të largimit të tij nga rruga e Zotit.
Një shembull tjetër: prerja e dorës së vjedhësit , ndëshkimi i atij që bën prostuticion, është një dëm për fajtorët, mirëpo në të njejtën kohë është mirë për ta, sepse me ato denime i lajnë denimet e përjetshme për botën tjetër. Njëkohësisht kjo është e mirë edhe për mbarë shoqërinë sepse këto dënime bëjnë që të sigurohet pasuria e njerëzve dhe morali.

(1) Eshtë tashmë një dukuri e njohur impresionimi dhe ruajtja e figurave në hapësirë.


Ky besim në shtyllat e fesë, për të cilat folëm deri më tash,
ka të mira e dobi të shumta për besimtarin

Për shembull:

* Besimi në Zotin e Madhëruar, në emrat dhe në cilësitë e Tij, bën që besimtari ta dojë Zotin, ta madhërojë Atë dhe më pastaj t`i kryeje urdhërat e Tij, të largohet nga gjërat që ka ndaluar Ai. Ky veprim mystimanin e bën të lumtur në këtë botë dhe në botën tjetër.
Këtë e vërteton fjala e Allahut:
{من عمل صالحاً من ذكر أو أنثى وهو مؤمن فلنحيينه حياة طيبة ولنجزينهم أجرهم بأحسن ما كانوا يعملون} النحل: 97.
Kush bën vepër të mirë, qoftë mashkull ose femër, duke qenë besimtar, Ne do t`i japim atij një jetë të mirë (në këtë botë), (e në botën tjetër) do t`u japim shpërblimin më të mirë për veprat e tyre.

* Besimi në engjëjt, meleqtë, bën që:
1)- të njihet Zoti xhele shanuhu si superfuqi dhe krijues i njeriut dhe i çdo gjëje;
2)- të falënderohet Zoti për kujdesin e Tij ndaj njeriut, duke krijuar krijesa të posaçme që të kujdesen për të;
3)- t`i duam engjëjt, të cilët i bëjnë adhurim Zotit ashtu siç kërkon Ai dhe në të njëjtën kohë kërkojnë prej Zotit falje për besimtarët.

* Besimi ne librat e shenjtë bën që:
1)- të njihet mëshira e Zotit, dhe përkujdesjea e Tij për njerëzit duke dërguar çdo populli librin e shenjtë që të jetë edhe udhërrëtys për të;
2)- të njihet urtësia, mençuria e Zotit xhele shanuhu, i Cili ka zbritur çdo libër me cilësitë e veçoritë që i përshtaten popullit që i është zbritur, dhe e ka bërë Kuranin libër të fundit e të përshtatshëm për çdo popull, për çdo kohë e për çdo vend deri në ditën e gjykimit.
Të falënderohet Zoti xhele shanuhu për këto të mira.

* Besimi në të dërguarit, profetët e Zotit, bën që:
1)- Të njihet mëshira e Zotit dhe kujdesi i Tij, duke u dërguar profetë krijesave të Tij që të jenë drejtues dhe udhëzues;
2)- Të falënderohet Zoti për këtë të mirë që na ka dhënë;
3)- T`i duam profetët, t`i madhërojmë e t`i lavdërojmë ashtu siç e meritojnë ata, sepse ata janë të dërguarit e Zotit, të cilët e kanë kryer misionin e tyre në mënyrën më të mirë dhe më të ndershme;

* Besimi në Ditën e Gjykimit bën që:
1)- Të kujdesemi për zbatimin e urdhërave të Zotit, duke kërkuar kënaqësinë e Tij dhe të mirat e Tij në Ditën e Gjykimit. Po ashtu të heqim dorë nga ato që ka ndaluar Zoti xhele shanuhu;
2)- Të mos brengoset myslimani për gjërat dhe të mirat e kësaj bote, që i ikn duke kërkuar të mirat e përjetshme në botën tjetër.

* Besimi ne paracaktimin e Zotit, në kader, bën që:
1)- Të mbështetemi plotësisht në Zotin xhele shanuhu në kryerjen e çdo vepre;
1)- Të ruajme qetësinë e shpirtit dhe të zemrës, çkado që të ndodhë, sepse besimtari e di që pa thënë Zoti, s`mund të bëhet asgjë; e kjo bën që besimtari të jetë durimtar para çdo ndodhie, të jetë i lumtur në jetën e tij;
3)- Të mos bëhemi mendjemëdhenj, kur të na ndodhë ndonjë e mirë ose të kryejmë ndonjë vepër me sukses e të themi se këtë e kreva me djersën e mundin tim, por të bëhemi modestë e ta dimë se ajo e mirë është bërë me dëshirën e Zotit dhe si dhunti e Tij, prandaj ajo duhet të na detyrojë ta falënderojmë Zotin.
4)- Të mos mërzitemi e të mos brengosemi nëse nuk arrijmë të realizojmë ndonjë dëshirë ose ta kryejmë ndonjë punë, sepse e dimë që ajo bëhet me dëshirën e Zotit dhe vullnetin e Tij. Këtë e dëshmon fjala e Allahut xhele shanuhu.
{ما أصاب من مصيبة في الأرض ولا في أنفسكم إلا في كتاب من قبل أن نبرأها إن ذلك على الله يسير. لكيلا تأسوا على ما فاتكم ولا تفرحوا بما آتاكم والله لا يحب كل مختال فخور} الحديد: 22-23.
Nuk ju godet ju asnjë ndodhi dhe as në Tokë (nuk ndodh asgjë) që të mos jetë e shënuar në librin e caktuar (te Zoti), para se ta largojmë Ne atë. Me të vërtetë ajo (gjë) është e lehtë për Zotin. Kështu që ju të mos bëheni monotonë (të dëshpëreheni) për atë që nuk keni mundur ta realizoni. Dhe që të mos gëzoheni për atë që ua ka dhënë, (sepse) Allahu nuk e do mendjemadhin.

Allahu na i çelnikostë e na i bëftë të qëndrueshme zemrat tona në Fenë Islame, dhe na e shtoftë besimin tonë e na mëshiroftë me mëshiren e Tij të pakufishme!....!

Lutja jone e fundit eshte :
Falenderimi dhe i tere Suksesi i takon Allahut xh.h

Esselamualejkum musliman nga vellau juaj ne Islam