Statusi i Jezusit në Islam

[Hattabi]

Me falni por nuk e kam ndermend qe t'ju nenqmoj apo diqka tjeter.

Kjo o nje broshur ku me te vertet ia vlen te lexohet.
http://www.mburoja.net/Pertekrishter...itneIslam.html

[Hakikat]

Jezusi është ke Al-lahu i Lartëmadhëruar një Profet me një nderim të madhë. Sepse Al-lahu i Lartëmadhëruar një dashuri të madhe nga Profetët për me i dashur na ka dhën the ata na duan. Se ne kimi një bindje the dashni të pa fund. Ne imi në gjendje, përfitimin e epërsis me dëshmu sepse lartë logjikës të njeriut është. Se aj është veç një Profet.
,,O beni israilë, unë jamë i dërguar i Al-lahut te ju, jam vërtetues i Tevratit që ishte para meje dhe jam përgëzues për një të dërguar që do të vijë pas meje, emri i të cilët është Ahmed!‘‘ (Es-Saff:6)
Është shum me vëndes të dijni që nga fillimi i jetës së njeriut të parë d.t.th.që nga ADEMI a.s. dhe koh pas kohe kanë ardhur edhe Profetë të tjerë, kështu që secili Profet që ka ardhur ka ardhur me një përsoshmëri më të plotë e të kompletur. Islami që ia shpall Musait a.s. ka qën ma e përsosur se sa islami që iu shpall Nuhit a.s.. Islami që i ishte shpallur Isaut a.s. ishte ma e përsosur the më e kompletuer se sa feja e cila ia kishte shpallur Musaut a.s.. Feja Islami që u shpall Muhammedit muar formën të dreijt e sajë me të kompletuar me rastin e përfundimit të Profetizmit me Muhammedin a.s. dhe me shpalljen e tij Kur-anin famëlartë.
Al-lahu i Lartëmadhëruar dëshmon në Kur-anin e tij:
,,Sot përsosa fenë tuaj, plotësova ndaj jush dhuntinë Time, zgjodha për ju islamin fe.‘‘ (El-Maide: 3)
Pas kësaj feje ISLAMIN, nuk do të ket gjër në ditën e gjykimit, po edhe Profet tjetër nuk do të ketë. Një kapitë nga Kur anikur thotë:
,,Feja e pranueshme tek Al-lahu është Islami‘‘ (Ali Imran: 19)
Që të gjith kërkesat dhe nevojat që kërkon jeta e njeriut për çtardo shqyrtimi të hellit të jetës n’fenë e Al-lahut në Islam ekziston zgjidhja, përçdo pyetje ke përgjegjje të vërtetë e të sigurtë. Fejatë të vjetra me zbatu, që Islami ekziston the i sigurt është, nuk është qetër përveç të mundohesh që të shohës ndonjë yll në qiell kur dilli rrezaton në Zentin të qiellit.

[Hakikat]

Ungjilli për Kundë devijimi, është perplot fakte dhe argumente që dëshmon për Robësinë dhe Profetizmin e Mesihut a.s.:

Në Ungjillin e Gjonit në kapitullin (6/14) ku thotë: ,,Ky është përnjëmend Profet që duhet të vij në botë.‘‘ Në Ungjillin e Mateut (15/24) ku thotë: ,, Unë jam vetëm i Dërguar ke deletë e shpisë së Israilit.‘‘ Në Ungjillin e Lukës (7/16) ku thotë: ,,Profeti i madh u duk ndër ne.‘‘ Kurse prapë në Ungjillin e Mateut (13/57) ku thotë: ,,Profetit nuk i jepet nderim vetëm në vendlindjen e vet e në shtëpin e vet.‘‘
Që të gjith këto fakte dhe argumente të sipët përmenduar po nga vet Ungjilli i juaj shumë qartë dëshmojnë se ka qenë Profet dhe Dërguar i Zotit. Kurse nga ana tjetër në po të njejtin Ungjill, dëshmon qartë devijimi i Ungjillit kur thotë Jezusi është ,,i biri i Zotit‘‘ siç bie fjala në Ungjillatë e Lukës: 9/35, Mateut: 3/17, Markut: 1/11, Gjonit: 1/18), u sjellëm fakte the argument mjaftë të qarta nga libri i shenjët i juaj të cilat dëshmojnë shum qartë devijimin e mëdha në Unjill. A ka kundërshtime më të mëdha e më të qarta se sa kë to citate. Si mund të jenë kundërshtime dhe kundërthënije në libër të shenjët, në libër të Zotit.
Kur-ani famëlartë me një mënyrë shumë të qartë e përshkruan gjendjen e Isaut a.s.:
,,Dhe kur i frymëzova Havarijjunët: Të më besoni Mua dhe të dërguarin tim! E ata thanë: Ne besuam, e ti dëshmo se ne jemi muslimanë.‘‘ (El-Maide: 111)
,,Mesihu nuk tërhiqet prej asaj se është rob i Al-lahut, nuk tërhiqen as engjëjt më të zjedhur. Kush tërhiqet prej adhurimit ndaj Tij dhe bën mendjemadhësi, Ai do t’i ringjallë dhe do t’i tubojë të gjithë pranë Tij.‘‘ (En-Nisaë: 172)
,,Ai ka qenë vetëm një rob, të cilin e bëmë pejgamber dhe e bëmë shembulltë jashtëzakonshëm si përvojë për beni israilët.‘‘ (Ez-Zuhruf: 59)
Jezusi është një njeri, një Profet, i zgjedhuri i Al-lahut, që njerzve rrugën e drejtë e të shpëtimit t’u tregoi. Me obligimin e tij profetik njerzve i ftonte n’rrugën e besimit të vërtetë, që njerzt ta njohin vetëm Al-lahun- Krijuesin e Gjithësisë për Zot të vetmin dhe vetëm Atij t’i përulen dhe vetëm ATË ta adhurojnë.

[SoKoLi-i-Maleve]

I paskeni perzije adresat e ne forum,,kto jan tema per Mesime nga kurani e jo mesime nga bibla apo ndoshta fmija jau kan hjeke kapaket dhe ju kan perzije dhe spo dini se cila asht bibla e cila kurani,lol

[Psikologu]

Postimi origjinal është bërë nga Hakikat

Ungjilli për Kundë devijimi, është perplot fakte dhe argumente që dëshmon për Robësinë dhe Profetizmin e Mesihut a.s.:

Në Ungjillin e Gjonit në kapitullin (6/14) ku thotë: ,,Ky është përnjëmend Profet që duhet të vij në botë.‘‘ Në Ungjillin e Mateut (15/24) ku thotë: ,, Unë jam vetëm i Dërguar ke deletë e shpisë së Israilit.‘‘ Në Ungjillin e Lukës (7/16) ku thotë: ,,Profeti i madh u duk ndër ne.‘‘ Kurse prapë në Ungjillin e Mateut (13/57) ku thotë: ,,Profetit nuk i jepet nderim vetëm në vendlindjen e vet e në shtëpin e vet.‘‘
Që të gjith këto fakte dhe argumente të sipët përmenduar po nga vet Ungjilli i juaj shumë qartë dëshmojnë se ka qenë Profet dhe Dërguar i Zotit. Kurse nga ana tjetër në po të njejtin Ungjill, dëshmon qartë devijimi i Ungjillit kur thotë Jezusi është ,,i biri i Zotit‘‘ siç bie fjala në Ungjillatë e Lukës: 9/35, Mateut: 3/17, Markut: 1/11, Gjonit: 1/18), u sjellëm fakte the argument mjaftë të qarta nga libri i shenjët i juaj të cilat dëshmojnë shum qartë devijimin e mëdha në Unjill. A ka kundërshtime më të mëdha e më të qarta se sa kë to citate. Si mund të jenë kundërshtime dhe kundërthënije në libër të shenjët, në libër të Zotit.
Kur-ani famëlartë me një mënyrë shumë të qartë e përshkruan gjendjen e Isaut a.s.:
,,Dhe kur i frymëzova Havarijjunët: Të më besoni Mua dhe të dërguarin tim! E ata thanë: Ne besuam, e ti dëshmo se ne jemi muslimanë.‘‘ (El-Maide: 111)
,,Mesihu nuk tërhiqet prej asaj se është rob i Al-lahut, nuk tërhiqen as engjëjt më të zjedhur. Kush tërhiqet prej adhurimit ndaj Tij dhe bën mendjemadhësi, Ai do t’i ringjallë dhe do t’i tubojë të gjithë pranë Tij.‘‘ (En-Nisaë: 172)
,,Ai ka qenë vetëm një rob, të cilin e bëmë pejgamber dhe e bëmë shembulltë jashtëzakonshëm si përvojë për beni israilët.‘‘ (Ez-Zuhruf: 59)
Jezusi është një njeri, një Profet, i zgjedhuri i Al-lahut, që njerzve rrugën e drejtë e të shpëtimit t’u tregoi. Me obligimin e tij profetik njerzve i ftonte n’rrugën e besimit të vërtetë, që njerzt ta njohin vetëm Al-lahun- Krijuesin e Gjithësisë për Zot të vetmin dhe vetëm Atij t’i përulen dhe vetëm ATË ta adhurojnë.

Jezusi , nuk ka nevojë të marrë status nga Islami , por Islami nga Jezusi , sepse sikur të mos mirrej e pranohej Jezusi nje Islam , atehere feja Islame do të quhej vetem tatare dhe luftarake e asgja ma shumë.
Sidoqoftë , edhe pse ne Kuran , kapitulli Mejrem 19 të benë të qeshesh se si e pershkruan Kurani lindjen e Jezusit , pra vetem një gjë qesharake dhe e palogjikuarë mirë.
Kalifati i ka pasur fajet sigurishtë pasi vranë njeri-tjetrin se si të formulohet Kurani , kuptohet pas perleshjes se muslimanve mes veti dhe fiseve të tyre ku shumë faqe u djegen dhe u pjeken, e pastaj shkruhet se Syret janë ra ne luftë por më von¨´e janë shkruarë nga ata qe i kan mbajtur mend , kuptohet , pas 100 viteve.
Pra , shkurt , Islami , nuk mundet ta statutoj Jezusin , por Jezusi , si cdo here eshtë për paqe dhe nuk kerkon status aspak aty ku thirret lufta, ndasija dhe urrejtja.

[Hakikat]

Aj nuk është ZOT, por është MISIONAR, si PREDIKUES dhe i DËRGUARI i Al-lahut Fuqiplot, the Al-lahu e zgjodhi the atij i tha të Vërtetën. Al-lahu Fuqiplot ua tha disave Profetve me lejën e tij MREKULLI, the Isaut a.s. (Jezusit) i lejoj disa MREKULLIJA (Muëxhize) të vërteta, që drejtësin ta vërtetojnë. Që me lejën dhe ndihmën e Al-lahut të vdekurit të Ringjall, është pa dyshim se edhe Musaut a.s. (Mojsiu) që shkopi i tij të shëndrohet në një gjallesë- në gjarpër të gjall e cila rrëshqiste. Nëse prej Mrekullirave të mahnitshme ka qenë krijimi- lindja e vet Isaut a.s. prej nënës së tij mirpo pa babë, atëher është edhe vetë krijimi i Ademit a.s. (Adamit) si pa nënë the pa babë. Kjo gjë është ma e çuditshme. Gjith janë prej Al-lahut Fuqiplotë. Gjithë Mrekullit e Jezusit, Mojsiu dhe PROFETVE të tjerë të gjith janë nën Kompetencën e vet Al-lahut që tregon PLOTËFUQINË e TIJ.

Vet Isau a.s. nuk ka qenë Profeti i parë i Zotit.

,,Para tij pati shumë të dërguar. Nëna e tij ishte e drejtë. Që të dy ishin ata që ushqeheshin. Ja, si u sqarohen atyre argumentet dhe shih pastaj se i kthejnë shpinën të vërtetës!‘‘ (El-Maide: 75)

Al-lahu i Lartëmadhëruar qartë dëshmon se Zonja Merjemja (Maria) dhe djali i saj Mesihu ‘‘ishin që ushqeheshin,‘‘ d.t.th. se Isau a.s.-Mesihu, hante, pinte, shëtiste si çdo njeri. Dikush kësi soji më këtë cilësi të qenjesë njerzore a mund të jetë ZOT? AL-LAHU është AI ZOT i cili nuk ka fillim po as nuk ka mbarim.

Al-lahu i Lartëmadhëruar për konceptin në atë mënyr të pasuesve të librit mbrapsht, por verbërisht që vazhdojnë rrugës së devijuar. Zoti i Lartëmadhëruar që pasuesve të Biblës u tërhjekë vërejtjen kur u thotë:

,,O ithtarë të librit, mos teproni në fenë tuaj dhe mos thuani tjetër gjë për Al-lahun, përveç asaj që është e vërtetë.‘‘ (En-Nisaë: 171)

Sepse thënis të tyre e hoqën ardhësin dhe inatin e Al-lahut të Lartëmadhëruar. Krishterët thanë, që të pastrohesh prej shumë mëkatve të parë, që të i japshë me flijim trinibesim the dërgimit së shpirtit. The që flijimi për këtë besim i pari kushtë është the nga ky shpëtim. Gjith këto nuk thonë që të besojsh një Al-lah. Kjo është një Kundërthëni se është një mos Besim. TRINIBESIM nuk është Besim, që prej Buris së Ungjillit rrjedh. Është një Besë e gabueshme, që prej Falsifikimit rrjedh.

Ungjilli i parë prej Jezusit a.s. është Ungjilli i Markut, në këtë Ungjill se Mesihu a.s. ,,Tij je Mesihu‘‘ (8/29) shkruan, që në Ungjillin e L’ukës ,,Tij je Mesihu i Zotit‘‘ (9/20), the në Ungjillin e Mateut ,,Tij je Mesihu, Biri i Zotit‘‘ (16/16)

Shum e shum gjëra citate kann marrur prej Markut, Mateu the L’uka.

Dhe ke letratë e Palit ka shkresa në Trinibesim. Ata që në ditën e sotshme në Ungjilin në Trinibesim rrjedhë nga Baba i ideoritë, që e kanë ngritur në shkallën e Zotit rrjedhin nga mendimet (letrat) të Palit.

Sotë në Ungjillin po thuj se më shumë se gjysma e librit të shejntë është e përbarë prej letrave të Jahudive të shkruar nga PALI.

,,Në periudhën e Jahudive, Pali ishte një HKAHKAAM (prift Jahudi) në Romë, andaj dhe, para se të pranonte besimin e fesë Krishtere, ndaj një numri shum të madhë të Krishterve kishte bërë masakërs, shtypje dhe tirani mbi ta. Mirpo pasi që ishte bërë Krishter, rregullishtë i kishës shkruante letra dhe ato letrat e shkruara të Kishës ia bashkangjitën Ungjillit që tjetë një pjesë e Ungjillit- pjesë e 27 e sojë, e cila pothujse gjysma e Ungjillit është ku ato letra të tia, ka futur ka bërë një shpifje dhe gënjeshtër n’fundamentin kryesor t’besimit Krishter- ka thën se Jezusi është i biri i Zotit dhe Kryqi i tij. Kjo shpifje dhe gënjeshtër është nga Pali i cili i vuri gurë themelin e parë të devijimit fesë Krishter.‘‘ Kët vealitet dhe vërtetësi na e zbulon Revista Amerikane: ( US NEWS AND WORLD REPORT, 20 Pril-1992 në faqen 70)

Një nga Priftrit me titull të lartë sipas deklaratës së tij thotë se: ,,Mendimet e djallëzuara të Palit në letrat e shkruara të tij, të cilat linonin nga urrejtja dhe gjellozia e tij e djallëzuar i cili bënte dhe pasonte të tjerët që t’bënin spionllëqe për Spionazhë.‘‘ Mjerësishtë që një numër shum i madh i këtyre letrave janë përplotë me dekadencë janë të mbushura.

,,PALI, e emri i tij i vërtetë quhetë –SAUL, një Jahudi nga Tarsusi. Dhe është i pari i cili tha sipas paralajmërit të tij TRE. Dhe kështu kët deklaratë të shpifur e t’ë gënjeshtruar e publikoi, ky publikim para se të merr shtrijren dhe përhapjenë në masa të gjëra të pojpujve krishter, së pari kërkoi që kjo dokrinë, edhe në literatarën e Jevrejve KABBALA n’KUDS veç e kishte vendosur. (The Concised Atlas of the Bible.Faqe124)

,,Edhe Kisha e Anadollit veç filloi pastaj kët doktrin për me e predikuar dhe me e përhapur n’mesin e besimtarve të vet, se Jezusi a.s. është i Biri i Atij të shenjët. Por këtë doktrinë ishte në krye diskutimit letrat-shkrimit të PALIT.‘‘ (The Concised Atlas of the Bible. Faqe 70)

Jezusi është ke Al-lahu i Lartëmadhëruar një Profet me një nderim të madhë. Sepse Al-lahu i Lartëmadhëruar një dashuri të madhe nga Profetët për me i dashur na ka dhën the ata na duan. Se ne kimi një bindje the dashni të pa fund. Ne imi në gjendje, përfitimin e epërsis me dëshmu sepse lartë logjikës të njeriut është. Se aj është veç një Profet.

,,O beni israilë, unë jamë i dërguar i Al-lahut te ju, jam vërtetues i Tevratit që ishte para meje dhe jam përgëzues për një të dërguar që do të vijë pas meje, emri i të cilët është Ahmed!‘‘ (Es-Saff:6)

Është shum me vëndes të dijni që nga fillimi i jetës së njeriut të parë d.t.th.që nga ADEMI a.s. dhe koh pas kohe kanë ardhur edhe Profetë të tjerë, kështu që secili Profet që ka ardhur ka ardhur me një përsoshmëri më të plotë e të kompletur. Islami që ia shpall Musait a.s. ka qën ma e përsosur se sa islami që iu shpall Nuhit a.s.. Islami që i ishte shpallur Isaut a.s. ishte ma e përsosur the më e kompletuer se sa feja e cila ia kishte shpallur Musaut a.s.. Feja Islami që u shpall Muhammedit muar formën të dreijt e sajë me të kompletuar me rastin e përfundimit të Profetizmit me Muhammedin a.s. dhe me shpalljen e tij Kur-anin famëlartë.

Al-lahu i Lartëmadhëruar dëshmon në Kur-anin e tij:

,,Sot përsosa fenë tuaj, plotësova ndaj jush dhuntinë Time, zgjodha për ju islamin fe.‘‘ (El-Maide: 3)

Pas kësaj feje ISLAMIN, nuk do të ket gjër në ditën e gjykimit, po edhe Profet tjetër nuk do të ketë. Një kapitë nga Kur ani kur thotë:

,,Feja e pranueshme tek Al-lahu është Islami‘‘ (Ali Imran: 19)

Që të gjith kërkesat dhe nevojat që kërkon jeta e njeriut për çtardo shqyrtimi të hellit të jetës n’fenë e Al-lahut në Islam ekziston zgjidhja, përçdo pyetje ke përgjegjje të vërtetë e të sigurtë. Fejatë të vjetra me zbatu, që Islami ekziston the i sigurt është, nuk është qetër përveç të mundohesh që të shohës ndonjë yll në qiell kur dilli rrezaton në Zentin të qiellit.



Ungjilli për Kundë devijimi, është perplot fakte dhe argumente që dëshmon për Robësinë dhe Profetizmin e Mesihut a.s.:



Në Ungjillin e Gjonit në kapitullin (6/14) ku thotë: ,,Ky është përnjëmend Profet që duhet të vij në botë.‘‘ Në Ungjillin e Mateut (15/24) ku thotë: ,, Unë jam vetëm i Dërguar ke deletë e shpisë së Israilit.‘‘ Në Ungjillin e Lukës (7/16) ku thotë: ,,Profeti i madh u duk ndër ne.‘‘ Kurse prapë në Ungjillin e Mateut (13/57) ku thotë: ,,Profetit nuk i jepet nderim vetëm në vendlindjen e vet e në shtëpin e vet.‘‘

Që të gjith këto fakte dhe argumente të sipët përmenduar po nga vet Ungjilli i juaj shumë qartë dëshmojnë se ka qenë Profet dhe Dërguar i Zotit. Kurse nga ana tjetër në po të njejtin Ungjill, dëshmon qartë devijimi i Ungjillit kur thotë Jezusi është ,,i biri i Zotit‘‘ siç bie fjala në Ungjillatë e Lukës: 9/35, Mateut: 3/17, Markut: 1/11, Gjonit: 1/18), u sjellëm fakte the argument mjaftë të qarta nga libri i shenjët i juaj të cilat dëshmojnë shum qartë devijimin e mëdha në Unjill. A ka kundërshtime më të mëdha e më të qarta se sa kë to citate. Si mund të jenë kundërshtime dhe kundërthënije në libër të shenjët, në libër të Zotit.

Kur-ani famëlartë me një mënyrë shumë të qartë e përshkruan gjendjen e Isaut a.s.:

,,Dhe kur i frymëzova Havarijjunët: Të më besoni Mua dhe të dërguarin tim! E ata thanë: Ne besuam, e ti dëshmo se ne jemi muslimanë.‘‘ (El-Maide: 111)

,,Mesihu nuk tërhiqet prej asaj se është rob i Al-lahut, nuk tërhiqen as engjëjt më të zjedhur. Kush tërhiqet prej adhurimit ndaj Tij dhe bën mendjemadhësi, Ai do t’i ringjallë dhe do t’i tubojë të gjithë pranë Tij.‘‘ (En-Nisaë: 172)

,,Ai ka qenë vetëm një rob, të cilin e bëmë pejgamber dhe e bëmë shembulltë jashtëzakonshëm si përvojë për beni israilët.‘‘ (Ez-Zuhruf: 59)

Jezusi është një njeri, një Profet, i zgjedhuri i Al-lahut, që njerzve rrugën e drejtë e të shpëtimit t’u tregoi. Me obligimin e tij profetik njerzve i ftonte n’rrugën e besimit të vërtetë, që njerzt ta njohin vetëm Al-lahun- Krijuesin e Gjithësisë për Zot të vetmin dhe vetëm Atij t’i përulen dhe vetëm ATË ta adhurojnë.

[Hakikat]

Libri i Al-lahut DHE Ungjilli i sotshëm

Kur-ani është shpallur në periudhën e fundit të shpalljeve Qillore- iu është shpallur Muhammedit i cili ka qën i fundit i dërguar nga Al-lahu xh.sh.. Andaj prej Muslimanve ua përhap the u shumëzua. Sotë, prej Millioneve Exemplareve prej Kuranit në botë nuk ka kurfarë ndryshimi po bile as në shenjë të pikëzimit. Andaj ata, që Kur-ani famëlartë thonë se është paplotë, nuk munden të bien një Exemplar. Ska nevoj për kështu pytje. Pas luftës së dytë botërore Gjermanët tentuan me mija Exemplare që të gjejnë ndonjë ndryshim në mes të tirazhve të Kur-anit, the nuk mundën të gjejnë një diferencë nga Kur-antë. Kurse Ungjillin e sotshëm e keni të përpilluar nga katër prenda të ndryshme the nuk janë të njejtë. Eshtë fjala e Ungjillit të cilët janë të publikuara, por sa e sa tjera janë që nuk janë të publikuara?! Ku në mbrendësit e tyre, ndaj vet HYUT të Al-lahut dhe ndaj Isaut a.s. shkruhe gjëra si rrëfime, të mbushë me letra prej njerzve, sepse këtysh ka ndhasje the kundërthëni.

Njëri ndër priftrinjët të rrymës Protestante (Ordained Methodist Minister) C. Leslie Mitton Jesus: The Pact Behind the Faith (William B. Eerdmans Publisking Company Grand Rapids, Michigen, 1974 U.S.A. faqe 10) në librin e tij me emër sipërmenduar këto gjëra ai i raportonë:

,,Ata të cilët Mesihun e shiqojnë me një nderim dhe rrespektë sipas dekleratës dhe definimit që deklaron Kisha se është i biri i Zotit një gjë të till me gjitha seriozitet dhe bindje mos e besonjë këtë gjë. Po edhe vet librit Ungjillit nuk i ka mbetur çdo fjalë. Mirpo mjerishtë se njerzt tjerë të zakonshëm të cilët më një mënyrë të verbët besojnë dhe pasojnë besimin ndaj Ungjillit se është i vërtetë libëri i shenjët, janë për shkaqe të disa shkrimëve të cilat i konsiderojnë se janë të shenjëta. Ndaj vet personalitetit të Mesihut a.s. ,çka mund të dijmë?‘ Pyetjes së tij, ai vet i përgjigjet me një përgjigjje shumë të thjeshtë ku deklarohetë se, mësimet zyrtare të kishës apo edhe shpjegimet dhe komentimet e fjalve dhe citateve të Ungjillit nuk kanë mbetur më për kurfar shpjegimi dhe zbërthimi do të lindin edhe mëshumë nëpyetje dyshuese.‘‘

Kurëse Prifti i Françez Katilik Rouguet-i në deklarimin e tyre se: Prof. Dr. Mourice Bucaille- i nga penda e tij ai këtë e deklaronë: Një sasi e madhe e lexuesve të Ungjillit, deklarojnë se në Ungjill në mënyre shum të qartë, janë-ekzistojnë- shumë citate lexuesit turpërohen që ti marrin me mend-ti paragjykojnë disa gjëra- tregime se si përshkruanë në Ungjill-sa që edhe fytyrat e tyre skuqen!

Ky sqarim i deklaruar nga e Priftit Roguet, i cili në shkrimet e Parathënjeve apo Hyrje-t e Ungjijve të cilat ai vet me pendën e tij ai shkruan, këto gjëra veç i ka publikuar në shumë tirazhe. Në një nga Reviset Katolike, shumë vite me rradhë në mexhliset e tyre pjesë marrësit e këtij mexhlisime pa durim presin që t’vinë në atë Mexhlisë, me qëllim që të gjejnë përgjigjje sqaruese rreth gjërave të cilat e lexojnë në librin Ungjill, gjëra të cilat janë shumë të pa qarta, përshkakë të kundërshtimeve të citateve gjatë leximit të tyre në Ungjill. Mirpo njerzt të cilën e vizitojnë prittin Raguet gjat debatimeve që zvillojnë-rredh sqarimeve dhe zbërthimeve të citateve të Ungjillit, derdhen një mund shum të madhë për t’i sqaruar dhe zbërthyer, por ato prap jesin të pa qarta e të harmonizuar qoft n’lexim apo në kuptim; saqe rredh citateve të dyshuara apo edhe skandaloze të Ungjillit mendohet që t’i sqaroi, por prap vet ai i shef se janë të pa haromonizuara n’aspektin e citateve tjera të Biblës! Këta mundime dhe tentime janë mundime dhe tentime të reja-nuk janë të vjetra para sa shekujve-Keto gjëra janë dëshmuar në librin e Priftit Roge-ut i cili u shtyp në viti 1973. Jo shumë largë një periudhë mendonte se shumica e Katolikve Krishter besonte bindshëm se ata rregullishtë i lexojnë dhe i kuptojnë Ungjillin apo edhe në ligjerimet e predikuar në Kishë. Mirpo i përjashtojnë krishterët Protestan, pasi që për ta mendonte se ata janë nuk kanë as për edukat po as për shprehi që ta lexoj tër Ungjillin. Nga kjo shifet qartë gjë që fton edhe një bindje të pa dyshimtë se Krishterët të cilët nuk po e lexojnë Ungjillin, është një gjë që i brengosë dhe i shqetson një gjë e till. (The Bibel, The Kur-an and Science, sh: 61, Paris)

Siç pamë the vërejtëm, në daje të dëshmive të vetë prijsve-shkencëtarve të teologjisë Krishterve-në mënyrë të qartë deklarohen dhe publikojnë se në Ungjillin ka pësuar shumë ndryshime të mëdha-shumë tekste të saja origjinale janë prekur! Një Krishter i cili lexon me vëmendje dhe kujdesë Ungjillin the analizon Ungjillin, pa kurfar dyshimi do të vërejë se vërtetë se Ungjilli ka humbur origjinën dhe shejtërin e vetë. Andaj edhe n’bazë të këtyre shumë kundërthënjeve në vet Ungjillin që ekzistojnë-disa prej Theologëve Krishter deklarojnë bindshëm se libri i cili ia shpall Isaut a.s. nuk është libër i shpakur prej Zotit te Isau, por është punim-përpilim-nga pendet e simpatizaesve të vet Jezukrishtit. Mirpo sipas besimit të principeve t’besimit Islam, dihet qartë se Al-lahu i Lartëmadhëruar i ka shpallur katër libra të mëdha Profetve-të Dërguarve të tij, e ata janë ZEBURI, TEVRATI, UNGJILLI dhe KUR-ANI.

Po ju për nder dhe bukuri të Zotit e të Perendisë kundërisa fare qartë shifet dhe argumentohet se VËRTETËSIA E FJALËVE TË AL-LAHUT ËSHTË NDRYSHUAR! Atëher çka ka mbetur që t’besohet në atë libër? Si mund ta konsiderojmë kët libër të shenjët e të bekuar? Në bazë të një libri të këtill a mund të formoj njeriu një bazë dhe fundament të BESIMIT.

Ardhjen e Profetit të fundit Muhammedit a.s. në çfar fakte dhe argumente po mbështeteni që po e mohoni Profetizmin e TIJ? Mirpo , vet Isau a.s. ka dëshmuar me gjuhën e tij se ardhja e Muhammedit i cili do të jetë Profet i fundit të-është më se e vërtetë-pa kurfar dyshimi! Por është e caktuar edhe në librat e shpalluara qyshë edhe para Ungjillit, andaj ç’keni që nuk po besoni?!

[SoKoLi-i-Maleve]

E nderuar Zana!
Se i ka zen diq kta dihet,por une besoj qe i ka zen aroma e pageses e jo ramazani se shum nga kta qe shkruajn as qe dijn se ca asht ramzani dhe me sa i lexoj as qe ju intereson ramazani apo bajrami por vetem mjegulla (kaosi) se ujqit preferojn mjegullen per me ardhun deri te ndoj pre( perfitim) tue u mundue me kriju sa ma shum ngatrresa ne mes te shqiptarve se ka ndoj fukara naiv qe edhe ndoshta ju beson.
Te pershendes ty dhe te gjith njerzit vullnet mire

[Psikologu]

Ardhjen e Profetit të fundit Muhammedit a.s. në çfar fakte dhe argumente po mbështeteni që po e mohoni Profetizmin e TIJ? Mirpo , vet Isau a.s. ka dëshmuar me gjuhën e tij se ardhja e Muhammedit i cili do të jetë Profet i fundit të-është më se e vërtetë-pa kurfar dyshimi! Por është e caktuar edhe në librat e shpalluara qyshë edhe para Ungjillit, andaj ç’keni që nuk po besoni?!

Të mos e bejë një analizë të gjerë shkrimit të juaj anëeperqark , sepse aty janë marrur vetem thenje dhe anime islamike , do të ndalesha ketu qe thuani dhe shkruani më lartë gjë të cilen thenje të Jezusit , nuk e takojmë askund që të ketë thenë se pas tij vijka Muhamedi , por do të ketë thenë se pas tij do të vijnë shumë e shumë profet të rrejshem e atyre sdo të u besohet.
Nese flasim për dyshimin profetik të Muhamedit , do të ndaleshim ne shumë e shumë pika të analizes për figuren e tij dhe personalitetin e tij , bazuar së pari ;
Martesa
Luftrat ( jo ato qe mbronte veten )
Roberimi dhe martesat me roberesha
Fedeku
Vorrimi i tij dhe rruga për ne qiell etj etj
Keto , na dhenë një pasqyrë të mirë dhe të kjartë se ketu nuk kemi të bejmë me një profeci , por me një tirani, me një thenje krye ne veti Kuranor , edhe pse ilustrimet satirike , poetike , liturgjike janë munduarë të jenë me devijuese nder të tjerat pas shumë shekujve , pra pas ardhjes se Muhamedit gjë e cila nuk deshmon asnjë kontakt të ketij profeti me Zotin , asnjë mrekulli të tij ( nese bazohemi tek profetet e tjerë Moisiu , Abrahami , Jezusi ) pra ketu kemi gjera të cilat nuk përfillen e përputhen askund qe ardhja e ndonjë profeti pas Jezusit do të pritej , por mund të thuhet se ardhja e ndonjë luftetari , kalorsi do të pritej si clirimtar , por assesi si profet i fundit që e përmbush fjalen e Zotit, edhe pse ky ska ditur si të shkruaj e as si të lexoj ( paramendo qe shkruesit mund të kishin shkruar cka te donin , se ky sdinte të lexoj )

[Hakikat]

Të qenët rreth nesh i njofim nëpërmjet t'organeve t'ona të shqisave. Gjerave që i influencojnë organët e ndjenjave t'ona u thonë të qenët. Influencave të qenëve në pesë organe t'ona të shqisave u themi veçori ose cilsi. Të qenët ndërmjet tyre dallohen me veçorit e tyre. Drita, zëri, ujti, ajri, qelqi janë nga një egzistencë. Të qenëve që janë me peshë e me volum dhe që në zbrazti zen një vend u themi landë. Landët ndërmjet tyre dallohen me veçorit dhe cilsit e tyre. Ajri, ujti, guri, qelqi janë nga një landë me vehte. Deri sa drita, zëri nuk janë lande. Sepse drita dhe zëri nuk kaplojnë vend, as kan peshë. Çdo egzistencë përmban energji, d.m.th. se mund të ban një punë. Çdo landë mund të jet në tri gjendje: në gjendje të ngurt, të langshme e në gjendje gazi. Lande të ngurta kan trajta të tyre. Landët që janë në gjendje të langshme e të gazit nuk kan trajta të tyre. Këto e marrin formën e enës në të cilën gjinden. Forma, të cilën e merr landa quhet trup. Landët gjithmon ndodhen në gjendje të trupit. P.sh. kyqi, gyjlpara, masha, lopata, peroni janë trupra veç e veç. D.m.th. se format i kan se i cili më vehte, por që të gjitha janë formuar nge hekuri. Truprat ndahen në dy: trupi i thjesht dhe trupi i kompozuar (i përbër).

Çdo trup, pa pushuar ndryshohet. P.sh. kuer lëviz, e ndëron vendin. Smadhohet ose zvoglohet. E ndëron ngjyrën. Tek të gjallët ndodh qe i gjalli sëmuret dhe vdes. Këto ndryshimet jane ngjarje. Po mos të influencohet nga jashtë, landa nuk ndryshon. Kuer ndodh një ngjarje dhe në se nuk prishet konstrukcioni dhe në se nuk i ndryshon thelbi, kësaj i thone ngjarje fizike. Letra griset, kjo ësht një ngjarje fizike. Deri sa ngjarjeve që e prishin konstrukcionin dhe e ndrojnë thelbin u thonë ngjarje kimike.

Letra digjet dhe bahet hi, kjo ësht një ngjarje kimike. Për të ndodhur një ngjarje kimike duhet që ate të ndikoje një landë tjetër. Dy ose ma teper lande duke influencuar njena tjetrën shkaktojnë që në çdo njenën nga ato të bahet një ngjarje kimike. Kësaj i thonë reakcioni kimik. Hyrja e landeve në reakcionin kimik, d.m.th. influenca e tyre reciproke bahet me pjesët ma të vogla të tyre. Këtyre pjesve ma t'imta të landeve u themi “atome”. Çdo trup permbahet nga atomet. D.m.th. se ësht grumbull atomësh. Me gjith se konstrukcionët e atomve ndërmjet tyre kan përngjajshmëri, madhësija dhe pesha ndryshojnë. Për këte arsye sot dihen njëqindë e pes atome. Edhe atomi ma i madh ësht aq i vogël, sa që nuk mund të duket edhe ndën mikroskopin ma të përsosur. Me bashkimin e atomeve të përngjajshëm ndërmjet tyre, formohet elementi (trupi i thjesht). D.m.th. se për 105 lloj atomesh janë 105 trupra të thjeshta. Hekuri, squfri, xhiva, gazi i oksigjenit, qymyri janë nga një element. Nga bashkimi i atomve të ndryshëm del trupi i përbër. Të këtilla trupra të kompozuara ka me mijra. Ujti, langje me alkohol, krypa, gëlqera janë trupra të kompozuara. Trupra të kompozuara dalin në shesh nga bashkimi i dy ose ma tepër trupash shumë të thjeshta. Bashkimet e truprave të thjeshta bahen me bashkimet e atomeve ndërmjet tyre.

[Hakikat]

Të qenët rreth nesh i njofim nëpërmjet t'organeve t'ona të shqisave. Gjerave që i influencojnë organët e ndjenjave t'ona u thonë të qenët. Influencave të qenëve në pesë organe t'ona të shqisave u themi veçori ose cilsi. Të qenët ndërmjet tyre dallohen me veçorit e tyre. Drita, zëri, ujti, ajri, qelqi janë nga një egzistencë. Të qenëve që janë me peshë e me volum dhe që në zbrazti zen një vend u themi landë. Landët ndërmjet tyre dallohen me veçorit dhe cilsit e tyre. Ajri, ujti, guri, qelqi janë nga një landë me vehte. Deri sa drita, zëri nuk janë lande. Sepse drita dhe zëri nuk kaplojnë vend, as kan peshë. Çdo egzistencë përmban energji, d.m.th. se mund të ban një punë. Çdo landë mund të jet në tri gjendje: në gjendje të ngurt, të langshme e në gjendje gazi. Lande të ngurta kan trajta të tyre. Landët që janë në gjendje të langshme e të gazit nuk kan trajta të tyre. Këto e marrin formën e enës në të cilën gjinden. Forma, të cilën e merr landa quhet trup. Landët gjithmon ndodhen në gjendje të trupit. P.sh. kyqi, gyjlpara, masha, lopata, peroni janë trupra veç e veç. D.m.th. se format i kan se i cili më vehte, por që të gjitha janë formuar nge hekuri. Truprat ndahen në dy: trupi i thjesht dhe trupi i kompozuar (i përbër).

Çdo trup, pa pushuar ndryshohet. P.sh. kuer lëviz, e ndëron vendin. Smadhohet ose zvoglohet. E ndëron ngjyrën. Tek të gjallët ndodh qe i gjalli sëmuret dhe vdes. Këto ndryshimet jane ngjarje. Po mos të influencohet nga jashtë, landa nuk ndryshon. Kuer ndodh një ngjarje dhe në se nuk prishet konstrukcioni dhe në se nuk i ndryshon thelbi, kësaj i thone ngjarje fizike. Letra griset, kjo ësht një ngjarje fizike. Deri sa ngjarjeve që e prishin konstrukcionin dhe e ndrojnë thelbin u thonë ngjarje kimike.

Letra digjet dhe bahet hi, kjo ësht një ngjarje kimike. Për të ndodhur një ngjarje kimike duhet që ate të ndikoje një landë tjetër. Dy ose ma teper lande duke influencuar njena tjetrën shkaktojnë që në çdo njenën nga ato të bahet një ngjarje kimike. Kësaj i thonë reakcioni kimik. Hyrja e landeve në reakcionin kimik, d.m.th. influenca e tyre reciproke bahet me pjesët ma të vogla të tyre. Këtyre pjesve ma t'imta të landeve u themi “atome”. Çdo trup permbahet nga atomet. D.m.th. se ësht grumbull atomësh. Me gjith se konstrukcionët e atomve ndërmjet tyre kan përngjajshmëri, madhësija dhe pesha ndryshojnë. Për këte arsye sot dihen njëqindë e pes atome. Edhe atomi ma i madh ësht aq i vogël, sa që nuk mund të duket edhe ndën mikroskopin ma të përsosur. Me bashkimin e atomeve të përngjajshëm ndërmjet tyre, formohet elementi (trupi i thjesht). D.m.th. se për 105 lloj atomesh janë 105 trupra të thjeshta. Hekuri, squfri, xhiva, gazi i oksigjenit, qymyri janë nga një element. Nga bashkimi i atomve të ndryshëm del trupi i përbër. Të këtilla trupra të kompozuara ka me mijra. Ujti, langje me alkohol, krypa, gëlqera janë trupra të kompozuara. Trupra të kompozuara dalin në shesh nga bashkimi i dy ose ma tepër trupash shumë të thjeshta. Bashkimet e truprave të thjeshta bahen me bashkimet e atomeve ndërmjet tyre.

[Hakikat]

Bota duke qen hâdis, d.m.th. se egziston një krijues qe e ka krijuar ate nga mosqenje. Sepse treguam edhe ma lartë se as nje ngjarje nuk mund të formohet nga vetvehtja. Sot nëpër fabrika prodhohen me mijra ilaçe, orendi shtëpije, landët industrijale dhe tregtare, veglat elektronike, mjete luftarake e tj. Shumica e këtyre prodhimeve përfitohen pas llogaritjeve e pas eksperiencave të gjata. Të paktën vetëm për njenin nga këto prodhime a thonë se u-krijua nga vetvehtja? Nuk thonë. Përkundrazi thonë se këto u-ban duke ditur dhe duke dëshiruar dhe thonë se duhet që t'egziston një ndërtues i të gjithave atyre. Nga ana tjetër për miliona landesh dhe ngjarjesh që janë konstatuarë tek të gjallet e të pagjallët dhe që në çdo shekull janë zbuluarë si ma të reja dhe ma delikate dhe që permbajtja e të cilave ka mbetur e pakuptuarë, thonë se janë krijuar rastësisht nga vetvehtja. Kjo hipokrizi çfar mund të jet tjetër, përveç një kokëfortësije ose një budallalluku. Shifet se egziston një i vetmi krijues që krijon çdo landë dhe lëvizje. Ky krijues ësht “Vaxhib-ul-vuxhud” (All-llahu teâlâ). D.m.th. se nuk ësht krijuar duke mos qen. Duhet që t'egziston gjithmon. Për të qen egzistues Ai nuk ka nevojë për as gjë. Po mos t'ishte e nevojshme që Ai t'egzistonte, atëhere do t'ishte “Mumkin-ul-vuxhud”. Do t'ishte si dhe botrat që jane “hâdis”, d.m.th. do t'ishte krijesë. Krijesa formohet nga ndryshimi i një krijese tjetër ose nga mosqenje. Edhe ate duhet që t'a ket krijuar një krijues. Kështu që krijuesa të pa fund janë të nevojshëm. Sikur që tham edhe ma lartë, në se mendojmë se ndryshimet tek krijesat nuk mund të jenë të pa fund, kuptohet se edhe krijuesit nuk do të munden të jen të pa fund, kuptohet se krijimi duhet që të filloje nga krijuesi i par. Sepse, në se themi se krijimi i krijuesve njeni tjetrin, shkon në pafundsi, nuk duhet që t'egziston as një krijues. Ja, pra krijuesi i par i maparshëm që ësht i pakrijuar, ësht krijuesi i vetem i krijesavet. Para dhe pas Tij tjetër krijues nuk ka. Krijuesi nuk krijohet. Ai gjithnjë ësht. Ai të mos jet një çast, çdo gjë zhduket. Vaxhib-ul-vuxhud (Perendija) nuk ka nevojë për as gjë dhe n'as një mënyrë. Krijuesi i tokave, të qiejve, t'atomeve, të të gjallve duhet që të ket një fuqi të pa fund, duhet të jet i ditur, se krijon çdo gjë me një harmoni, çdo gjë që dëshiron duhet që t'a realizoje, duhet që të jet një dhe tek Ai as një ndryshim nuk duhet që të bahet. Po mos të ket një fuqi të pa fund, në mos të jet i ditur, kështu me harmoni të gjallë nuk mund të krijoji mahlukët (krijesat). Ky krijues po të jet ma shumë se një (ma teper krijuesa), në krijimin e një gjeje në se nuk dakordohen, atëhere nuk mund të jenë krijues dhe se gjera të krijuara nga ata bahen të ngatëruara, bahen në dizarmoni. Për t'u-informuar me tepër mbi këte, lexoni shënimet e Alî Ûshi-t.[Alî Ushî vdiq më 575 p. H (1180 p. Kr.)], nga libri i itij “Emâlî Kasîde” arabisht dhe turqisht.

Tek krijuesi nuk bahet as një ndryshim. Si që ësht tani, ashtu ka qen edhe para se t'a krijonte botën. Si që ka krijuar çdo gjë nga mosqenje, edhe sot gjithnji ësht duke krijuar. Sepse ndryshimi tregon me qen krijesë, tregon krijimin nga mosqenje. Ma lartë treguam se Ai gjithnjë ësht dhe se nuk do të jet zhdukur. Për këte arsye tek Ai nuk mund te ndodhet as një ndryshim. Krijesat, si që e kan patur nevojën e Tij në krijimin e tyre të par, ashtu edhe çdo çast e kan këte nevojë. Krijuesi i të gjitha të qenëve ësht Ai. Ndryshime vetëm Ai i ban. Ai me arsye ban të mundur që njerzit të jetojnë në qetsi e të jen të qytetruarë. Si kuer që arsyet i krijon Ai, njëkohësisht ban të mundur që ato t'influencojnë e të bajnë punë. Njerzit bahen mjet që arsyet të ndikojnë në landët.

Kuer e merr urija, njeriu don që të haje diçka. Kuer sëmuret, e përdor arsyen që të marri ilaç. D.m.th. se njeriu bahet mjet që All-llahu madhështor t'i japi shëndet. Për t'a ndezur qirinë e shkrepim çakmakun. Për t'a përfituar hidrogjenin, mbi cinkun derdhim një sasi të një acidi, për të bër çimento, duke e përzier gurin e gëlqerës me argjilin, e ngrohim. Për të patur qumësht, duhet që t'a ushqejmë lopën. Per të patur energji elektrike, duhet që të ndërtojmë hidrocentralla. Për të ndërtuar çdo lloj fabrikash, pra duke i përdorur arsyet, njerzit jane duke u-bër mjet që të krijohen gjera të reja nga All-llahu teâlâ. Edhe vullneti i fort dhe fuqija e njeriut janë nga një arsye për krijimin e All-llahut teâlâ. All-llahu teâlâ kështu don që të krijon. Duket pra, se me thanë: “njeriu krijoi” nuk përputhet me mendjen dhe me fen, kjo ësht një fjalë boshe.

Njerzit duhet që t'a duan kët krijues të vetëm, i cili i i ka krijuar ata, i cili ban të mundur që të rrojnë, i cili siguron të gjitha gjera të nevojshme për ata. Njerzit duhet që të jenë rob dhe skllav të Tij. D.m.th. se krijesat duhet që t'i luten Atij, duhet që t'a adhurojnë, t'i binden e t'a nderojnë. Kjo e vërtetë ësht treguar hollësisht në fillimin e librit, volumi tret të letrës shtatëmbëdhet. Kjo hyjni që ësht një dhe që ësht “Vaxhib-ul-vuxhud”, ky perëndi, vet e ka njoftuar se emrin e ka All-llah. Robët e tij nuk kan të drejtë që t'a ndryshojnë emrin, të cilin vet Ai na ka njoftuar. Kjo do t'ishte një punë e pa drejtë dhe do t'shte egërsi, do të baheshte diçka shumë e keqe.

[Hakikat]

Nje qe etill ju duhet nje her me besu ne nje Krijues po ata tjerat tani vazhdojme nje pas nje. Lexoni me vemendj nga kjo pregatitje. Flm

[Psikologu]

Postimi origjinal është bërë nga Hakikat

Nje qe etill ju duhet nje her me besu ne nje Krijues po ata tjerat tani vazhdojme nje pas nje. Lexoni me vemendj nga kjo pregatitje. Flm

Më mirë të shkruash për keto llojë propaganda të Islamit , të shkruajsh ne rubriken për Mesime rrethë Kuranit , sepse ne fakt , nuk na duhen Copy/Paste aspak ne ketë rubrik , e sidoqoftë, agja nuk ke sjellur qe të mund të quhet si një mund qoftë filozofik , teologjik ose psikologjik.
Kur besimtaret e besimit muslima të arrijnë dhe të tregojnë se cka është dhe cka do të thotë :
Bismilahi , Rrahmani, Rrahim , atehere vazhdojmë me tutje , por jo ketu të Bibla.

[Hattabi]

Jezusi - Muslimani

Debati është zhvilluar me shekuj. A ishte Jezusi historik nga Nazareti vetëm një rabin i madh apo ishte diçka më tepër?

A ishte ai një pacifist revolucionar apo ishte një çifut fanatik i vendosur të përzë jashtë rrangullat romake. Mbase ishte Mesia i hebrenjve dhe Profeti i Zotit apo ndoshta Zoti vetë? Ndoshta ai nuk ekzistonte fare, ose ishte një grua e quajtur Sofie? A ishte një Sufi? Një Jogi Hindu? Një esen? Një samaritan? Një hipokrit? Si besim themelor i komunitetit musliman, përgjigja e pyetjes për identitetin e Jezusit (Isait a.s) është shumë e qartë.

Pyetja reale është: nëse Jezusi do të ishte gjallë në ditët tona, cilën nga tri traditat Abrahamike do ta kishte përcjellë ai? Kjo pyetje mund të përgjigjet duke shikuar thellë në katër narracionet ungjillore të shërbesës së Jezusit të gjendura në Dhiatën e Re. Para se gjithash, më leni të them se është më se e qartë se këta katër autorë të ashtuquajturve “ungjij” kanë definuar agjendën teologjike që ata kanë dëshiruar të gjendet nëpër shkrimet e tyre.

Tek Marku (68 – 70 pas Krishtit), Jezusi është konsideruar si Mesia i fshehur, Profeti i përvuajtshëm dhe gjykatësi i ardhshëm eshatologjik i cili “nuk erdhi që t’i shërbejnë, por që të shërbej dhe për të dhënë jetën e tij si çmim për shpengimin e shumë vetave”(Marku 10:45). Mateu (80 pas Krishtit) e paraqet Jezusin si një Mësues të Madh dhe si Mesinë e qartë çifut i cili ka ardhur që të “plotësojë Ligjin dhe profetët” (Mateu 5:17). Luka (85 – 90 pas Krishtit) e sheh Jezusin si Mesinë universal i cili është dërguar që të vdesë për mëkatet e njerëzimit. Luka është i pari evangjelist që e pagëzon Jezusin “Soter”, domethënë Shpëtimtar (Luke 2:11). Përfundimisht, tek Gjoni (90 – 100 pas Krishtit), Jezusi është Fjala Hyjnore (Logos) që nis krijimin për atë i cili i këshillon përkrahësit e tij: “në qoftë se dikush më shërben, Ati im do ta nderojë.” (Gjoni 12:26). Çka ndodhi me “unë nuk erdha që të shërbehem”? Çuditërisht, në një interval kohe prej vetëm disa dekadash, Jezusi evoluoj prej një njeriu të përvuajtur në një zot të plotfuqishëm.

Prapë se prapë ne me të vërtetë nuk kemi zgjidhje; ne detyrohemi të përdorim këto burime sepse kjo është ajo çka të krishterët kërkojnë prej nesh. Sipas kristianëve të rilindur (born-agains) nëse nuk ka ekzistuar në Bibël , nuk ka ekzistuar fare. S’ka rëndësi për tani boshllëk i turpshëm në të dhënat Ungjillore rreth jetës së Jezusit mes viteve 12 – 30 që evangjelistët kanë zgjedhur ta injorojnë plotësisht ose tërësisht e kanë lënë në harresë. Duket e pazakonshme që një njeri të cilit një pjesë e madhe e njerëzimit i referohet si Zoti i ardhur në mish, nuk ka pothuajse asgjë për të treguar për vetveten gjatë 30 viteve të para të jetës së tij. Në të 30-tat, Aleksandri i Madh kishte pushtuar shumicën e botës së njohur. Në të 30-tat, profeti Muhamed ishte i njohur nga të gjithë të afërmit e tij si al-Ameen, i Sinqerti; reputacion ky i përhapur përgjatë gjithë gadishullit Arabik. Në të 30-tat, profeti Moisiu ishte i edukuar nga e gjithë njohuria e Egjiptit antik dhe ishte thirrur si Princ i Egjiptit.

Është një fakt i sigurt historik se Moisiu kurrë nuk e kishte dëgjuar fjalën “Judaizëm” gjatë gjithë jetës së tij tokësore. Sipas studiuesve, kjo fjalë ishte shpikur diku kah vitet e vona të shekullit të shtatë p.e.s. pasi Sirianët i sulmuan dhe kishin zhdukur dhjetë nga dymbëdhjetë fiset e Izraelit, diku 600 vjet apo diçka ashtu pas vdekjes së Moisiut. Në këtë kohë kishte çifut por jo edhe Judaizëm. Fjala “çifut” megjithatë paraqiste më shumë identitetin fisnor sesa atë religjioz. Interesant, Moisiu madje as nuk është i kualifikuar për këtë. Na është thënë: “Këto janë familjet e Levit: familja e Libnitëve, familja e Hebronitëve, familja e Mahlitëve, familja e Mushitëve, familja e Korahitëve. Dhe Kohathit i lindi Amrami. Gruaja e Amramit quhej Jokebed; ishte bijë e Levit dhe i kishte lindur Levit në Egjipt; në Amram ajo lindi Aaronin, Moisiun dhe Miriamin, motrën e tyre.” (Numrat 26:58 – 59). Ai ishte Levit, jo çifut.

Gjersa Moisiu ishte Levit nga fisi, cili ishte religjioni i tij? Musliman! Ai ishte një njeri i cili qetësisht dhe me gjithë qenien e tij i nënshtrohej tërësisht Vullnetit të të Plotfuqishmit. Ai “hëngër dhe fjeti” me religjion. Krahasoje këtë me të krishterët e ditëve moderne të cilët besojnë se shkuarja në kishë një herë në javë të Dielën dhe dëgjimi me kujdes i një njeriu që bënë melodi me gishtat e tij në banxho prezanton sakrificën personale dhe nënshtrimin e plotë Vullnetit të Zotit.

A ishte Jezusi jude? Shumicën e të krishterëve i gjen të besojnë se ai ishte pasardhës i Davidit, nga fisi i Judës. Kontradiktat e dhëna për prejardhjen e Jezusit janë material për një artikull të një here tjetër. Megjithëse fjala Judaizëm ishte përdorur gjatë kohës së Jezusit, mbetet një fakt se ky emër asnjëherë nuk është menduar të jetë për religjionin e Bijve të Israilit. Ju mund ta lexoni çdo verset të 39 librave të Biblës Hebraike si edhe shtatë librat e Apokrifisë dhe ju asnjëherë nuk do ta hasni emrin “Judaizëm”. A harroi Zoti ta emëronte popullin e tij të zgjedhur?

A ishte Krishti i krishter? Absolutisht jo! Luka na tregon neve se kjo fjalë i krishter së pari është përdorur si nënçmim për ata që kanë përcjellur rrugën e Jezusit, Mesisë së hebrenjëve: “Dhe dishepujt së pari ishin quajtur të krishterë në Antiok” (Veprat 11:26) Si ishin quajtur dishepujt nga Zoti? Allahu na tregon neve: “E kur e kuptoi Isai vendosmërinë e tyre në mosbesim (dhe qëllimin që ta mbysin) tha: “Kush janë ndihmëtarët e mi për në rrugë të Allahut?” Havarijjunët thane:”Ne jemi ndihmëtarë të fesë së Allahut, ne i besuam Allahut , e ti dëshmo për ne se jemi muslimanë (të bindur, të dorëzuar)!”(Kuran 3:52). Prandaj Jezusi vet ishte gjithashtu një musliman.

Le të fillojmë nga mënyra e të folurit të Jezusit. Pas “ringjalljes” së tij të supozuar nga vdekja, ai përshëndet apostujt e tij të mërzitur nga Dhoma e Sipërme me fjalët “Paqja qoftë me ju” (Luka 24:36) ose në Hebraishte “Shalom malaihem” ose ndoshta në Aramaike “Shlama alaikum”. Kjo është saktësisht e njëjtë me atë se si MUSLIMANËT e përshëndesin njëri tjetrin. Në Arabishte, poashtu edhe kjo pra një gjuhë Semite, ne themi “As-salamu alaikum” – Paqja qoftë me ju. S’ka njeri në Tokë, madje as çifutët, që kanë vazhduar të përdorin këtë përshëndetje përveçse muslimanëve.

Gjatë predikimit në mal siç është raportuar nga Mateu 5, Jezusi ju mëson pasuesve të tij Urimin e Zotit dhe pastaj reciton nëntë deklaratat të njohura si Lumturia e Plotë. Në versetin e 9 ai thotë : “Të bekuar janë pajtuesit: ata do të quhen fëmijët e Zotit”. Fjala greke për pajtuesit, eirenepoios – është e nxjerrë nga fjala paqe ose eireny. Versioni Aramaik Pshiita i Dhiatës së Re bazuar në manuskriptet origjinale në greqishte e jep këtë versetë në gjuhën origjinale të Jezusit si: Goovay hoon la'ovdai shlomo, davanaa-hi d'Aloho nethqroom. Vini re fjalët Aloh dhe la'ovdai shlomo për “Zot” dhe respektivisht “pajtuesit”. Ata të cilët bëjnë shlomo janë po ata që bëjnë salam, Muslimanët!

Fjalët Eirenepoios, La'ovdai shlomo dhe Muslimoon të gjitha kanë kuptim identik, ai është, të nënshtruarit paqësor ndaj Vullnetit të Shenjtë të Aloh-ut (Zotit). Shoqëria Biblike Aramaike përktheu Luken 6:40 në Hebraishte si: Ein talmeed na'leh al rabbo, shekken kal adam, she'mushlam yihyeh ka rabbo, që në shqip do të thotë: “Dishepulli nuk ia kalon mësuesit të vet, madje çdo dishepull që ka mësuar (Mushlam, Musliman) do të jetë si mësuesi i vet.”

Mateu na tregon neve se Jezusi e luti Zotin e tij që ta shpëtojë atë nga poshtërimi i kryqëzimit duke u lutur në mënyrë shumë specifike: “Dhe, si shkoi pak përpara, ra me fytyrë për tokë dhe lutej duke thënë: ``Ati im, në qoftë se është e mundur, largoje prej meje këtë kupë; megjithatë, jo si dua unë, por si do ti”. (Mateu 26:39). Jezusi i shtrirë në fytyrën e tij siç bëjnë Muslimanët në faljet e tyre ditore, i lutet Zotit për ndihmën e tij hyjnore nëse Ai dëshiron – “insha’allah”. Mateu gjithashtu na tregon neve se kur dishepujt e dëgjuan zërin e Zotit në mal gjatë shpërfytyrimit, ata “ranë me fytyrë për tokë dhe i zuri një frikë e madhe” (Mateu 17:6). Gjithashtu lexoni se si profetët Hebrenjtë faleshin në këtë mënyrë saktësisht tek Joshua 5:14, 1 e Mbretërve 18:42, Numrat 20:6, Zanafilla 17:3. Kush tjetër përveç se muslimanëve vazhdon të falet në këtë mënyrë?

Tora na tregon neve se Moisiu dhe Aaroni kishin për të pastruar gjymtyrët e jashtme në mënyrë që të ishin në gjendje të faleshin “Dhe me këtë ujë, Moisiu, Aaroni dhe bijtë e tij lanë duart dhe këmbët; kur hynin në çadrën e mbledhjes dhe kur i afroheshin altarit, ata laheshin, ashtu si e kishte urdhëruar Zoti Moisiun.” (Eksodi 40: 31 –32). Gjoni gjithashtu na tregon neve për një pellg që gjendej jashtë rrethinave të Tempullit që çifutët gjatë kohës së Jezusit e përdornin për të bërë pastrimin e tyre. Jezusi i referohet këtij pellgu pasi e shëroi një person nga verbërimi: “Pastaj i tha: ``Shko, lahu në pellgun e Siloamit`` (që do të thotë: dërguar); dhe ai shkoi atje, u la dhe u kthye duke parë. “ (Gjoni 9:7). Kush tjetër përveç se muslimanëve vazhdojnë të kryejnë pastrimin në këtë mënyrë?

Ndoshta ne duhet të presim deri në Ardhjen e Dytë të Jezusit që ta pyesim atë vet. Megjithatë një gjë është e qartë, që të dy palët, Muslimanët dhe të Krishterët janë duke e pritur me padurim ardhjen e birit të Marisë dhe mund të thonë njëzëri siç kishte thënë njëherë njëri nga dishepujt e zgjedhur të Jezusit: “Maranatha” – “Eja o Zotëri, eja”!

“Kjo është (fjalë) e vërtetë, rreth Isait, birit të Merjemes në të cilin ata shkaktojnë dyshime.” (Kuran 19:34).