Mrekullira, ndodhi te ndryshme Islame.

[musl|m]

Te respektuar anetare te forumit!

Temen qe po e hap, sic e shihni edhe titullin e saj, ka te beje me tregime, refime te ndryshme, tematike e te cilave duhet te jete Islami!
Ju ftoj qe te gjithe ju qe do te kishit tregime te tilla, te marra nga burrime te ndryshme, te i sillni ne kete teme. Besoj qe nga tregimet e tilla ne te gjithe mund te perfitojme gjera te mira te cilat do te na sherbejne ne jete, gjithashtu te forcojme besimin tone ndaj All-llahut.

Paqa dhe meshira e Zotit qofte mbi ju!


Po e filloj temen me nje tregim fetar:


DREJTESIA E ALL-LLAHUT

Nje dite Musai alejhis-selam e pa nje njeri shume te varfer. Ngaqe nuk ksihte rroba se cfare te vishte, ai ishte futur ne rere. Njeriu i varfer sapo e pa Musain alejhis-selam i tha: "Bej dua per mua, lutju All-llahut qe te me jape gjera te nevojshme per te jetuar ne kete bote, se po mbaroj nga skamja".
Me duane e hazreti Musait, All-llahu i dha atij njeriu gjera per te cilat kishte nevoje. Pas disa ditesh Musai alejhis-selam pa se nje turme e madhe njerezish e kishin kapur ate njeri dhe i ishin mbledhur siper kokes.
Kur pyeti per arsyen, i thane:

- Ky njeri ka pire alkool, ka bere sherr dhe ka vrare nje njeri. Tani po e cojne per ta denuar.

Musai alejhis-selam u bind edhe njehere tjeter per drejtesine e All-llahut dhe tha:

"Ne qofte se All-llahu do t'i jepte rrisk njerezve me shume sesa kane nevoje, sa te keqija do te benin ne kete bote"

Krijuesi i kesaj bote, All-llahu teala i ka dhene cdo njeriu ate qe merriton. Ai qe nuk te ka bere ty te pasur, e din se cfare merriton ti, me mire se ti.
Po te ishte krijuar macja me krahe, do t'i kishte zhdukur fare, te gjithe zogjte.


Burimi: TAKVIM

[musl|m]

Ndodh qe ndonjehere jeta te behet e rende, tubohen shume probleme si personale, familjare, si kriza ekonomike, shendetesore, probleme te tilla vijne nje pas nje ashtu qe mendojme se tejkaljne fuqine tone te durimit dhe perballimit me ta. Natyrisht se ka edhe njerez te tille te cilet nuk dorezohen. Durimin qe tregojne para problemeve, ata i kalit dhe i ben me te fuqishem.

Por ka edhe te atille qe mund te durojne dhe shpejt dorezohen. Nuk e ngushellon veten, nuk e kupton se cdo gje eshte e kalueshme, cdo problem e mban ne vete, humb shpresat, shkon aq larg saqe nga All-llahu Fuqiplote kerkon te ia merr shpirtin. Pra, mendon se eshte me mire te vdese sesa te jetoje me problmet qe e preokupojne.

Njehere kur edhe une kur mbi koken time kisha shume probleme, pata lexuar nje hadith i cili me la pershtypje shume te madhe. Ejani qe te lexojme se bashku kete hadith i cili jep moral dhe vullnet per jete pa marre parasysh problemet me te cilat ballafaqohemi dhe qe na e bejne jeten te hidhur.Te shohim se cfare mesazhi na jep neve njerezve ne pergjithesi sidomos atyre te cileve u eshte merzitur jeta e kesaj bote dhe mendojne se vdekja eshte me e mire sesa jeta e tille.

Ngjarjen e tregon sahabiu i famshem Talha ibn Ubeydullah:

Dy persoa nga fisi Beli kishin vizituar Muhammedin a.s. Pasi pranuan islamin ishin kthyer te fisi i tyre. Une i njihja mire keta dy persona. Pas nje kohe njeri prej tyre ra deshmor ne rruge te All-llahut Fuqiplote, ndersa tjetri pas nje viti vdiq ne shtepine e tij. Pasi qe me te dy isha i preokupuar shume nje nate qe te dy i pashe ne enderr. Pashe se isha para dyerve te Xhennetit. Me mua ishin edhe ata dy.Duke qendruar ashtu para dyerve te Xhennetit doli nje njeri dhe e morri brenda ate qe kishte vdekur me pas. PAs pak kohe i njejti person doli perseri dhe e morri edhe te dytin, ndersa mua me tha te kthehem per arsye se ende nuk me kishte ardhur koha. U largova nga dera e Xhennetit. ne mengjes kete enderr ua tregova shokeve te mi, atyre u thashe se une mendoja qe i pari duheshte te ftohet, ai qe kishte vdekur si deshmor e pastaj ai tjetri, i cili vdiq ne shtepine e vet, edhe ate pas nje viti. Keto fjale shkuan deri te Muhammedi alejhis-selam. Pas ca diteve kete enderr vendosa t'ia tregoj edhe vet une atij te cilit ia percolla edhe habine time. I thashe se ne Xhennet i pari duheshte te ftohet ai i cili kishte rene deshmor. Edhe pse ftimi me vonese nuk do te degradonte asgje nga sevapet e tija, ai perseri do te kishte shperblim me te mire sesa ai qe vdiq ne shtepine e vet. Mua me kishte habitur fakti se pse ai te ftohet i fundit dhe doja qe te mesoj shkakun e kesaj situate.

Muhammedi a.s. kete gje ma sqaroi keshtu:

"A thua valle, ai qe vdiq me pas nuk beri me teper ibadet dhe pune te mira, a nuk agjeroi me teper, a nuk ka sherbyer me shume sesa ai tjetri i cili vdiq me heret?"
"Po, ka fituar me shume sevape" i thashe.

"Ja" me tha Muahmmedi a.s. "Ky eshte shkaku qe ai te thirret me heret qe te hyje ne Xhennet. Ai jetoi nje vit me teper sesa shoku i tij qe kishte fat te fitoje pak me teper sevape. Mos e nencmoni ibadetin e nje viti, mes tyre kishte nje dallim ne sevape aq sa eshte larg qielli nga toka!"



Ndersa ne nga ky tregim duhet te nxjerrim kete mesim. Duhet qe ta preferojme jeten ndaj vdekjes, qofte edhe nese jetojme te rrethuar me probleme te shumta.


Marre nga gazeta "Zaman"
Autor i tekstit: Ahmed Shahin

[musl|m]

Nje dite Ebu Xhehili i pergatiti nje kurth Pejgamberit alejhis-selam.
Hapi nje grope perpara shtepise se vet dhe e theriti Pejgamberin per vizite ne
shtepine e tij. Kur Pejgamberi po shkonte drejte shtepise se Ebu Xhehilit, vjen
Xhebraili alejhis-selam dhe i tregon per gropen.
Kur e morri vesh kete gje, Pejgamberi u kthye ne shtepine e tij. Ebu Xhehili kur
e pa te kthehej mbrapsht, u nis t'i shkonte nga pas per t'a pyetur per arsyen,
por e haroi gropen qe kishte hapur dhe ra ne gropen qe hapi vete.

Per ta nxjerre qe aty i zgjaten nje litar, por nuk e arrinte dot litarin. Sa me shume qe ia zgjatnin litarin aq me teper thellohej gropa. Ne kete gjendje Ebu Xhehili gati sa nuk po cmendej brenda gropes se erret.

I dergon fjale Pejgamberit dhe i lutet qe ta nxjerre nga gropa. Kur vjen Pejgamberi prane gropes i thote:

- Po te nxorra nga gropa a do te besosh (behesh besimtar)?

- Po me nxorre nga gropa do te besoj.

Pejgamberi alejhis-selam i zgjati doren e tij dhe e nxorri qe aty.
Kur doli, Ebu Xhehili tha:

- "Nuk kam pare kurre magjistar kaq te fuqishem sa ti ne jeten time" Dhe NUK BESOI!

Marre nga "Takvimi"

[musl|m]

Te punosh qe te mos i jesh nevojtar te tjereve eshte gje shume e mire.
Pejgamberi sl-lall-llahu alejhi ue sel-lem nje dite kur takoi njerin nga as-habet, te ashtuquajturin Muaz, i tha:

- O Muaz, te qenkan ashpersuar duart e te qenkan bere me kallo (balte).

Po Resulull-llah kam kazem ne dore dhe punoj me token, keshtu arrij te siguroj jetesen e femijeve.

Resulull-llahu sal-lall-llahu alejhi ue sel-lem e puthi hazreti Muazin dhe i tha:

- Kete dore nukl e djeg Xhehennemi.

Perseri nje dite, nje njeri i ri po shkonte shume heret per ne pune. Disa nga as-habet qe ndodheshin aty, nuk e pane me vend kete veprim. Pejgamberi sal-lall-llahu alejhi ue sel-lem qe ndodhej aty, tha:

"Mos thoni ashtu!N.q.s. po shkon ne pune per te mos iu bere nevojtar te tjereve, per te mos e lejuar nenen, babane dhe pjestaret e tjere te familjes qe t'i behen te tjereve nevojtare, cdo hap qe ai hedh eshte IBADET. N.q.s. do te lavderohet ose te beje qejf me parate qe fiton atehere eshte bashke me shejtanin"

Sic kuptohet nga keto, puna me nje qellim te mire e muslimanit eshte IBADET. Por puna e kafireve dhe atyre qe bejne haramenuk quhet ibadet. Te thuash "Cfare nevoje ka te falesh namazin kur puna na qenka ibadet" eshte nje gje shume e gabuar.Ai qe thote keshtu behet kafir.

Ai qe deshiron te ushqehet me hallal duhet t'i kushtoje rendesi ketyre 5 gjerave:

1- Per te vrapuar pas riskut, nuk duhet te lihen pas dore ibadetet qe na ka bere farz All-llahu

2- Nuk duhet t'i bejme dem njeriu duke u munduar te fitojme

3- Duke punuar duhet te kemi per qellim qe te mbrojme pjesetaret e tjere te familjes.

4- Gjate punes nuk duhet te stermundojme veten

5- Duhet ta kemi te qarte se puna eshte vetem nje arsye per riskun. POR risku nuk fitohet me ane te punes, por na e jep All-llahu teala.

Marre nga "TAKVIM"

[musl|m]

I nderuari Sejjid Abdulkadir Gejlani eshte nje nga dijetaret dhe nga evlijate me te medhenj te Islamit. Edhe nga ana e nenes edhe nga ana e babait eshte nga fisi i Pejgamberit sal-lall-llahu alejhi ue sel-lem. Ka qene muxhtehid i Fikhut dhe hadithit.

Kur ishte i vogel i mori leje nenes te shkonte te studijonte dhe u nis me nje karvan per ne Bagdad.
Gjate rruges i prene udhen kusaret dhe filluan t'i vidhnin.
Nje nga ata shkoi tek Abdulkadir Gejlani dhe e pyeti nese kishte gje me vlere me vete.

- Po kam, 40 florinj te cilet jane te qepur nen kolltuk.

Kusari u largua. Pas tij shkoi edhe nje i dyte, i cili i beri te njejten pyetje dhe morri po ate pergjigje qe kishte marre shoku i tij.
Te cuditur nga kjo pergjigje, i cuan fjale komandantit te tyre. Ky e therriti dhe e pyeti vet dhe e morri po te njejten pergjigje. Pasi i nxorri florinjte nga aty ku ishin, e pyeti djalin:

- Perse tregove vendin e florinjeve?

Ai u pergjigj:

- Sepse i kam dhene fjalen nenes time qe nuk do te them kurre asnje genjeshter. Nuk e thyej dot fjalen e dhene.

Komandanti i kusareve, filloi te qante dhe tha: "Kam kaq vjet qe nuk po e mbaj fjalen qe i kam dhene All-llahut" dhe beri teube. Edhe shoket e tij, kusaret e tjere, te cilet ishin rreth 60 vete, ndoqen rrugen e komandantit te tyre dhe bene edhe ata teube. I kthyen pas te gjitha mallrat e plackitura.

[musl|m]

Aliu ibn el-Me'mun el-Abbasi - i biri i kalifit - banonte ne nje pallat te larte. ne te kishte gjithcka qe deshironte. Nje dite duke shikuar nga dritarja e pallatit pa nje punetor qe punonte tere diten dhe ne mbarim te dites merrte abdes dhe falte dy reqat namaz. Kete e bente cdo dite, keshtu qe Aliu nje dite i doli para dhe e pyeti per gjendjen e tij. Punetori i tha:

- Une kam gruan, dy motra dhe nenen time qe kujdesem per ta. Tere diten punoj dhe agjeroj qe ne mbremje darken ta ha bashke me familjen time.

Aliu e pyeti: A te mungon ndonje gje? Tha: Jo, jetoj i lumtur dhe shume i kenaqur, falenderoj All-llahun, Zotin e boterave, per te mirat qe me dha.

Ne kete rast Aliu vendosi ta lere pallatin e kalifit, ku jetonte me te gjitha te mirat dhe doli te jetoje jashte, vetem e vetem qe te arrinte lumturine, qe s'e gjeti ne pallat.
Pas disa vitesh e gjeten te vdekur ne nje shtepi afer Horosanit, ku kishte punuar si zdrukthtar, por gjithnje i lumtur me punen e tij.

"Kurse ata qe e gjeten rrugen e drejte, Ai atyre ua shton edhe me udhezimin ne rrugen e drejte dhe u ofron mundesi te jene edhe me te matur"

(Kur'an 47:17)

Kjo ngjarje na kujton tregimin e "shokeve te shpelles", te cilet ishin ne pallatin mbreteror dhe aty gjeten vetem ngushtesi e shqetesim, sepse ne pallat sundonte mosbesimi. Keshtu vendosen te dalin dhe te jetojne ne shpelle. Kur'ani i pershkruan ne kete menyre:

"Derisa te jeni te izoluar prej tyre dhe prej asaj qe adhurojne ata, pos All-llahut, atehere strehohuni ne shpelle, e Zoti juaj iu dhuron nga meshira e Tij e gjere dhe iu lehteson ne ceshtjen tuaj, ate qe eshte ne dobine tuaj"

(Kur'an 18:16)

Pra, vendi i ngushte me dashuri dhe Iman, zgjerohet dhe bashkon shume njerez.

Marre nga libri "Mos u trishto" i autorit : Aid El-Karni

[musl|m]

Halifeja Harun Rashid shkonte te vizitonte shpesh evlijane e madh Shakik Belhi dhe kerkonte prej tij dua e keshilla. Nje prej vizitave, i nderuari Shakik Belhi i tha:

- Mendo sikur ke mbetur ne mes te shkretetires dhe po vdes nga etja. Nje gote uje mund te te shpetoje nga vdekja. N.q.s. prane teje vjen nje njeri qe shet uje, sa e blen nje gote uje?

- I jap cfare te me kerkoje, nuk e mendoj fare vleren e parase ne kete moment.

- Edhe nese ky person ne kembim te nje gote uje kerkon prej teje gjysmen e te gjithe pasurise tende, je i gatshem t'ia japesh?

- Patjeter qe ia jap.

- Mendo sikur e pive ujin qe bleve me gjysmen e pasurise tende. Pas pak ndjeve nevojen qe t'a nxjerresh jashte kete uje, por nuk arrin te urinosh dot. Arrin deri ne ate pike sa je duke plasur. Njerezit nen urdherat e tua nuk i gjejne dot ilac semundjes tende. Pikerisht ne kete moment vjen nje person e te thote: "une mund te te shpetoj ty nga kjo gjendje por ne kembim desha gjysmen e pasurise tende!", cfare ben ti?

- Per te shpetuar nga ky mundim ia jap te gjithe pasurine qe kam, mjafton te me ktheje shendetin. Cfare vlere ka pasuria po te ndodhem ne ate gjendje?

- Pra, asnjehere mos i beso kurre pasurise e cila nuk ka as vleren e nje gote uji te cilen e pive dhe me pas e nxorre jashte me ane te urines! Mos iu lavdero asnjeriu me te!


"Takvim"

[musl|m]

Me 21 Korrik 1969, njeriu i pare zbriti ne hene.
Fjalet e astronautit Neil Armstrong "Shqiponja u ul" i degjoi e gjithe bota nga transmetimi direkt.
Armstrongu qe ecte ne hene, ishte nje i krishtere fanatik. POR ne hene ndodhen disa gjera.
Te tre astronautet ne te njejten kohe kishin pare nje "objekt te huaj". Por gjate transmetimit disa gjera censuroheshin. Te gjitha fjalet qe transmetoheshin ishin me shkeputje.

Aldrin: Duket dicka si nje liber i hapur ketu.

Collins: Nga ky pozicion duket me qarte qe i ngjan nje libri.

Kontrolli ne toke: Cfare po thoni ju, ne hene ka liber?!

Te nesermen libri ishte zhdukur, ndersa tani nje parazit filloi ta bezdis radion. I ngjan zerit te sirenes se nje zjarrfikeseje.

Collins: A po degjon? Hiqeni kete ze! Do te me plasin veshet.

Kontrolli ne toke: Ky ze nuk vjen nga ne, eshte i huaj.

Armstrong: Dhe tani filloi muzike! Hiqni keto parazite.

Kontrolli ne toke: Nuk ka difekt. Muzika vjen nga ju.

Aldrin: Nuk do te merremi vesh me duket. Kjo muzike nuk vjen nga ne.

Njeriu i pare shetiste henen. Ajo muzike filloi perseri. "Eshhedu en la ilahe il-lall-llah"

Kontrolli ne toke: Perseri rrathe fluturues? Cfare ishin fjalet e asaj kenge?
Collins: Dicka qe duket si ESHEN MAHATMA RESAMBALLAH. Kjo eshte indisht.
Armstrong: E degjova te teren, ka mundesi te kete qene ndonje nga radiot e Afrikes.
Aldrin: Ndryshova frekuencen, perseri i njejti ze. Ky ze vjen nga hena. E pabesueshme.
Kontrolli ne toke: U cmendet? A perhapet zeri ne nje vend pa ajer?!
Collins: Pse cfare, perseri rathe fluturues?
Kontrolli ne toke: Nje semundje e panjohur, jeni te goditur prej henes apo cfare?
Ky ze, libri, kjo melodi, duhet te jene te gjitha iluzione.
Armstrong: A e filmon kamera iluzionin? A rregjistrohet iluzioni ne shiritin e nje kasete?

Kontrolli ne toke: Po mire atehere, a perhapet zeri ne nje vend pa ajer?

Armstrongu dhe astronautet e tjere te Apollo- 2 u kthyen shendosh e mire ne toke. I degjuan perseri regjistrimet e kasetave. U keshilluan edhe me nepunesin e
NASA-s me origjine egjiptiane, Faruk El Bas. U dha raporti i specialistit se fjalet e nje mesazhi ishin " Nje fjali e shenjte Arabisht" Me vone, te njejten fjali e degjoi edhe astronauti Apollo-16, Werden.
Me te vertete askush nuk kishte mbetur i kenaqur nga shpjegimi qe iu be kesaj ngjarjeje. Mbase UFO, mbase dicka tjeter, por ne hene kishte nje mesazh.

Armstrongu nuk mbetej fare i kenaqur.
Gjate kesaj kohe astronautet shetisnin token. Njerit nga astronautet, qe pritej me me teper kurreshtje, Armstrongut, i ra rruga ne kryeqytetin e Egjiptit, Kairo. Ne kete kohe ndodhi dicka.

Armstrongu u step: "C'eshte kjo muzike?" Egjiptianet mezi e mbajten veten per te mos qeshur. Pastaj iu pergjigjen: "Ajo nuk eshte muzike, eshte Ezani.....ashtu si bien kembanat ne kishe, ne xhami kendohet ezani. Eshte ze njeriu i cili therret muslimanet ne namaz."
Armstrongu: "Une e kam degjuar edhe me pare kete ze. Nuk e kam fjalen per ne toke, kete ze e kam degjuar ne hene."

Fytyra e Armstrongut ishte zverdhur: "Aman o Zot, Ty nuk te gjeta ketu por te gjeta ne hene."

Per nje kohe te gjate Armstrongu nuk nxori ze nga goja. Me ne fund ra ne shehadet dhe u be musliman.


"Takvim"

[musl|m]

AMERIKANI MEKSIKAN ZBULOI TË VËRTETËN E ISLAMIT

Quhem Ali. Jam 29 vjecar dhe kam lindur në Meksikë.
Shpresoj se inshall-llah rrëfimi im do t’u ndihmojë njerëzve që ta kuptojnë Islamin dhe përse më ka tërhequr Islami.
Shumë njerëz kanë shfaqje të gabuar për Islamin dhe për muslimanët. Pak gjëra që i dinë, janë nga filmat dhe nga televizioni, ku përgjithësisht ai është prezentuar gabimisht.

Jeta ime më parë ishte e tmerrshme, nuk kisha kurrëfarë orientimi nga do të shkoja. Kur dështova në klasën e nëntë, atëherë fillova të bredh rrugëve. Me shokët e mi fillova të shkoj nëpër ahengje, të pi alkool, të marr edhe të shes drogë. Shumica e shokëve të mi ishin anëtarë të ndonjë bande (unë asnjëherë nuk i kam takuar nonjë bande të tillë). Ashtu sic kalonte koha,ashtu edhe unë fillovaqë sa më shumë të mar drogë më të fortë. Edhe unë kisha ëndërrat e mia, por realiteti ishte krejt ndryshe.
Sa më shumë që bija në depresion, aq më shumë bëhesha më i varrur nga droga.
Një ditë një shok më tha se e din një vend ku mund të blejë marihuanë të mirë. Kisha dëshirë ta shijoj dhe ta provoj.
Hymë në apartamentin ku ishin edhe disa njerëz tjerë. Kur shijuam drogën dhe e blemë, atëherë u nisëm për të dalë. Njëri prej atyre djemve që ishin aty brenda e thirri shokun tim që të shkojë me të në banesën e tij për t’ia dhënë një libër. Shkuam me atë djaloshin te banesa e tij dhe ai shokut tim ia dha librin dhe i tha që ta lexojë, sepse ai libër mund t’i ndihmojë që t’i zgjidh problemet e jetës.
Rrugës për në shtëpi nga shoku im kërkova që të ma tregojë librin. Ishte ky Kur’ani.

Asnjëherë më parë nuk kisha dëgjuar për Kur’anin. SHkurtimisht fillova të lexoj ca fragmente nga Kur’ani. Duke lexuar m’u bë e qartë se gjithcka që po lexoj, është e vërtëtë. Kjo ishte sikur dikush kur ta jep një shuplakë në fytyrë, si thirrje për t’u zgjuar.
Kur’ani është aq i qartë dhe i thjeshtë për t’u kuptuar. Me të vërtetë isha i impresionuar dhe dëshiroja që sa më shumë të kuptoj për Islamin dhe për muslimanët. Gjë e cuditshme është se unë nuk kërkoja kurrëfarë feje. I përqeshja njerëzit të cilët skonin në kishë dhe ngandonjëherë deklaroja se Zoti nuk ekziston, edhe pse thellë në vete e ndjeja se Ai ekziston.

Disa ditë më vonë shkova në bibliotekë dhe e huazova Kur’anin. Fillova ta lexoj. mësova për të Dërguarin e Zotit, Muhammedin [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem], kurse e kuptova edhe të vërtetën për Isain [alejhis-selam], të birin e Merjemes.
Kur’ani thekson faktin se Zoti është Një dhe nuk ka shok e as bir. Kjo vecanërisht për mua ishte interesante, sepse asnjëherë nuk e kuptoja nocionin “trini”.
Kur’ani e përshkruan lindjen e Isait [alejhis-selam] dhe pejgamberinë e tij. Kurse sureja Merjem ( e cila e mban emrin e nënës së tij) përshkruan jetën e tij.

Qysh si fëmijë rregullisht shkoja në kishë.
Nëna ime, mua dhe motrën time për cdo javë na merrte në kishë.
Në të vërtetë, uneasnjëherë nuk kam qenë religjioz dhe kur i mbusha 14 vjet ndërpreva shkuarjen në kishë.
Asnjëherë nuk e kisha të qartë përse nëna ime ishte protestante, kurse pjesa tjetër e familjes ishin katolikë.
Muhammedi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] është Pejgamberi i fundit i Zotit i dërguar për tërë njerëzimin.
Kur’ani flet për të gjithë pejgamberët e Zotit, Ademin, Nuhin, Musain, Davudin, Isain-bekimi i Zotit qoftë mbi ta- dhe për të gjithë ata flet, ashtu që cdo njeri ka mundësi që ta kuptojë Kur’anin.

Fillova të studijoj edhe historinë e Islamit. Duke studijuar historinë islame, kuptova se Spanja kishte qenë shtet musliman mbi 800 vjet dhe se muslimanët ishin dëbuar nga Spanja prej mbretit spanjoll Ferdinand dhe mbretëreshës Isabela.
Ata që kishin ikur në Meksikë kishin qenë të detyruar nga të krishterët spanjollë që ta pranojnë krishterimin.
Histosria dhe rrënjët e mia ishin islame që tani dalëngadalë më bëheshin të qarta.
Pas disa muajve hulumtimi dhe studimi, më nuk mundesha ta mohoj të vërtetën.
Megjithatë, edhe krahas kësaj, gjithëcka lash anash dhe vazhdova të jetoj jetën e deritanishme.
E dija se nëse e pranoj Islamin do të duhet të lë gjithcka që kam bërë deri tani, dhe kjo ishte ajo për cka me shumë frikohesha.

Një ditë duke lexuar Kur’anin, rrashë në gjunjë, fillova të bërtas dhe t’i falenderohem All-llahut që ma tregoi rrugën e vërtetë.
E kuptova se afër shtëpisë sime gjendet një xhami dhe një të premte vendosa të shkoj atje dhe të shoh se si falen muslimanët.
Pashë se si muslimanët gjatë hyrjes në xhami i zbathin këpucët dhe ulen në dysheme, gjë që më fascinoi pa masë.
Mjë njeri nga mesi i tyre u ngrit dhe filloi ta thirrë ezanin. Ky zë aq shumë më fascinoi, saqë sytë m’u mbushën me lot, sepse tingëllonte aq bukur.
E kuptova se Islami nuk është vetëm fe, por edhe udhërrëfyes në jetë.
Pasi që disa të premte shkoja në xhami, vendosa që ta shqiptoj shehadetin. Iu afrova hatibit dhe i thashë se dua të bëhem musliman. Të premten e ardhshme, në prani të të gjithëve shqiptova shehadetin, së pari në arabisht e pastaj edhe në anglisht.
Kur përfundova, një vëlla thirri “tekbir” dhe të gjithë zëshëm disa herë thane “All-llahu ekber”. Pastaj të gjithë vëllezërit erdhën dhe filluan të më përqafojnë dhe të më urojnë.
Asnjëherë nuk do ta haroj atë ditë, ishte një përjetim i këndshëm.

Sot ndjej rehati në shpirt dhe ndjej pastërtinë e besimit tim.
Pranimi i Islamit, jetën time e ndryshoi për të mirë, prandaj për të duhet t’i falenderohem All-llahut të Madhërishëm, i Cili ma tregoi rrugën e vërtetë.
Pata nderin të shkoj në haxhxh, në qytetin e shenjtë të Mekës. Kryerja e haxhxhit për mua ishte një përjetim i madh. Tre milion njerëz të ngjyrave dhe racave të ndryshme, nga të gjitha anët e botës, erdhën t’i luten All-llahut. Me të vërtetë gjë mahnitëse.
Në vitin 2002, duke iu falenderuar All-llahut, u martova me një besimtare nga Maroku.
Mendoj se Islami është përgjigje për të gjitha problemet e të rinjëve dhe të shoqërisë në tërësi.

Shpresoj se rrëfimi im, inshall-llah, do të tërheqë shumë latino-amerikanë dhe të tjerë nga mbarë bota që ta shohin dritën e Islamit.


Marrë nga revista informative, kulturore, shkencore "VEPRA"

[musl|m]

Hazreti Omeri kishte një sherbetor i cili nuk ishte musliman.

Hazreti Omeri e pyeti një ditë sherbetorin e tij:

- A je i kënaqur nga unë?- pyeti Hz. Omeri

- Patjetër që jam i kënaqur, ti je njeriu më i mirë në botë- ia ktheu sherbetori.

- A e pëlqen moralin dhe edukatën time?- pyeti Hz. Omeri

- Patjetër që i pëlqej. Nuk më vjen në mend një njeri me moral më të mirë se ti- ia ktheu sherbetori.

- Sjelljet e mia, edukata dhe morali im janë të tilla në sajë të fesë Islame. Eja të të mësoj edhe ty fenë time- i tha Hz.Omeri.

Hazreti Omeri i tregoi shërbëtorit për fenë Islame dhe më pas e pyeti:

- Çfarë mendimi ke?-e pyeti Hz. Omeri..

- Këto që thua janë gjëra të mira- ia ktheu sherbetori

- Atëherë eja bëhu musliman edhe ti.- i tha Hz. Omeri

Sherbetori uli kokën dhe tha:

- Zotëri, në qoftë se nuk do të më detyrosh, unë preferoj të jetoj fenë e të parëve të mi.

Hazreti Omeri megjithëse e kishte sherbetor nuk e detyroi atë të pranonte Islamin.

Kjo ngjarje tregon qartë se asnjë nuk mund të detyrohet të pranojë fenë.


Marrë nga TAKVIM-i!

[musl|m]

Një kohë një komandant kishte një lulishte shumë të bukur.
Lulishtja ishte e mrekullueshme, e mbushur me lule shumëngjyrëshe. Njëri nga lulishtarët që kujdesej për lulishten kishte një grua shumë të bukur.
Një ditë teksa komandanti po shëtiste nëpër lulishte, vuri re gruan dhe u mahnit nga bukuria e saj.
Gjeti një pretekst dhe e largoi lulishtarin, më pas thërriti gruan e tij dh e urdhëroi që të mbyllte të jitha dyert e lulishtes.

Gruaja, nuk ishte vetëm e bukur por edhe shumë e zgjuar dhe e ndershme.
E kuptoi menjëherë që komandanti kishte qëllime të këqija ndaj saj. Shkoi, u fsheh disa minuta pas një peme dhe pastaj erdhi tek komandanti e i tha:

- I mbylla të gjitha dyert. Por ka mbetur vetëm njëra. Sado që u mundova, nuk arrita që ta mbyll dot.

- Cila është ajo derë që nuk e mbylle dot?- e pyeti komandanti.

- Ta dishë se ajo derë është dera që All-llahu teala me anë të cilësisë Besar na shikon neve dhe gjithçka tjetër,- u përgjigj gruaja.

Komandanti kur e dëgjoi këtë, e kuptoi gabimin, bëri teube dhe që atëherë nuk guxoi të bënte më një gjë të tillë.

Marrë nga TAKVIMI!


Mendim personal mbi tregimin në fjalë: Sado që të arrijë dikush ta çvesh një njeri të ndershëm nga nderi i tij, All-llahu teala e ruan njeriun e ndershëm dhe i pandershmi s'ia arrin dot qëllimit!

[musl|m]

Nje dite e pyeti Musai a.s. Zotin e tij: "O Zot.. Si i pergjigjesh Ti robit Tend mekatar nese te therret.. "O Zot"?

U pergjigj All-llahu i Madheruar te derguarit dhe robit te Tij: "I them... te pergjigjem robi im, te pergjigjem robi im, te pergjigjem robi im."


Me pas pyeti Musa a.s. All-llahun e Madheruar perseri: "O Zoti im si i pergjigjesh Ti robit tend te mire nese te therrret e te thote "O Zot"?

I tha All-llahu i madheruar: "I them: "Te pergjigjem robi im".


I tha Musa: O Zot, te thirri robi jot mekatar e Ti i the "te pergjigjem robi im" tre here, e kur te thirri robi jot i mire Ti i the "Te pergjigjem robi im" vetem nje here?
I tha All-llahu i madheruar: "O Musa! Kur me thirri robi im i mire u mbeshtet tek punet e tij te mira, ndersa kur me thirri robi im mekatar u mbeshtet ne meshiren Time"

Thuaj: O roberit e mi te cilet i keni bere padrejtesi vetes suaj mos u beni pesimiste nga meshira e All-llahut!

[musl|m]

FLAKA E QIRIRIT

Një herë në një lagje të Stambollit kishte rënë zjarri.
Flakët e zjarrit arrijnë deri në shtëpinë e një Pashai. Vajza e Pashait e cila ishte shumë e bukur, trembet shumë nga zjarri dhe për të shpëtuar, del në rrugë dhe fillon të ecë pa e ditur se ku shkonte, derisa arriti e sfilitur pranë një xhamie.

Aty pranë, pa një dritë dhe skoi e u fut brenda. Në dhomë pa një nxënës i cili po mësonte në flakën e qiririt. Nxënësi i çuditur e pyeti:

- Kush je ti?...Përse ke ardhur?..

- Në shtëpinë time ra zjarri. Të lutem më mbro mua këtë natë- ja ktheu vajza.

- Unë jam beqar, prandaj nuk mund ta kalosh natën këtu- i tha djali

- E ku mund të shkoj unë në këtë natë të ftohtë dhe të errët dimri?- e pyeti vajza.

Nxënësi e pa që nuk kishte zgjidhje tjetër, i dha vajzës ujë për të pirë, i tregoi asaj krevatin e tij që të flinte, ndërsa vetë u kthye dhe vazhdoi të mësonte. POr nuk po arrinte dot të përqëndrohej në mësime.

Vajza duke bërë një gjumë të trazuar ishte zbuluar.

Shejtani i fut këtë mendim të keq në kokë djalit: "Mos e humb këtë rast! Nuk të vjen më në dorë një vajzë kaq e bukur dhe një rast i tillë! Askush nuk të sheh dot..."

Por e mblodhi veten shpejtë. Zgjati njërin gisht drejt flakës së qiririt dhe foli me vete: "Flaka e këtij qiririt të kujton zjarrin e Xhehennemit. Po i bëre gjë kësaj vajze të pafajshme, do të digjesh!..."

Gishti i dogji shumë dhe kështu u kthye përsëri te mësimet.
Por i njëjti mendim i ligë nuk po e linte rehat. Deri në mëngjes luftoi shumë me veten për të mos iu bindur shejtanit dhe kështu dogji në flakën e qiririt edhe disa gishta të tjerë.

Vajza u zgjua nga gjumi aty nga mëngjesi , u mbulua dhe filloi të ndjekë fshehurazi veprimet e djalit. Kur zbardhi mirë, mori një pallto nga djali, e veshi dhe shkoi në shtëpi dhe i tregoi nënës së saj gjithë çka kishte ndodhur një natë më parë.

Kur e mori vesh edhe Pashai ngjarjen, mori edhe vajzën e tij në karrocë dhe shkuan në shtëpinë e nxënësit. Pashai kur pa djaloshin me duart e lidhura, ngaqë ishte djegur mendoi:
"Domethënë, ky është djali për të cilin më tregoi vajza. Ka luftuar me nefsin e tij për të mos bërë ndonjë veprim të keq dhe për këtë ka djegur duart e tija.."

Shkoi tek nxënësi dhe i tha: "Ky vend qëndron akoma në këmbë, në saje të edukatës së mirë të njerëzve si puna jote. Eja në shtëpinë time, ha, pi, fli dhe mëso aty..."

Në fund nxënësi u martua me vajzën e Pashait.


Marrë nga TAKVIM

Mendim personal mbi tregimin: Njeriu me edukatë të mirë dhe që është durimtar, në fund gjjithmonë del fitimtar!

[musl|m]

Një ditë Hazreti Ebu Bekri shkoi në shtëpinë e Resulullahut. Në momentin që po futej brenda, erdhi edhe Hazreti Aliu.

Hazreti Ebu Bekri i tha:"O Ali! Urdhëro, futu ti i pari".
Hazreti Aliu u përgjigj: "O Ebu Bekr!Futu ti i pari sepse ti vrapon i pari në çdo punë të mirë."

Futu ti i pari o Ali sepse ti je i pari i Resulullahut.

Si mund unë të kaloj përpara teje? Unë kam dëgjuar nga Resulullahu të thotë: "Dielli nuk ka ndriçuar mbi një njeri nga populli im që të jetë më i lartë se Ebu Bekri"

Unë nuk mund të kaloj përpara teje, sepse ditën që u martove ti me Fatimenë, kam dëgjuar Resulullahun të thotë: " I dhashë vajzën më të mirë, burrit më të mirë".

Unë nuk mund të kaloj përpara teje sepse Resulullahu ka thënë:
"Ai që dëshiron të shohë Ibrahimin alejhis-selam, le të shohë fytyrën e Ebu Bekrit!"

Unë nuk mund të kaloj përpara teje sepse Resulullahu ka thënë:
"Ai që dëshiron të shohë butësinë e Ademit alejhis-selam dhe edukatën e mirë të Jusufit alejhis-selam, të shohë Aliun."

Unë nuk mund të kaloj përpara teje sepse Resulullahu ka thënë:
"O All-llah kush më don mua më shumë dhe kush është më i mirë nga Es'habët e mi." All-llahu teala thotë:"O Pejgamberi im, sa baba i mirë është babai jot, Ibrahim Halili. Sa vëlla i mirë është vëllai jot, Ali ibn Ebi Talib."

Unë nuk mund të kaloj përpara teje sepse Resulullahu ka thënë:
"Në qoftë se peshohet besimi i Ebu Bekrit dhe besimi i të gjithë besimtarëve të tjerë, besimi i Ebu Bekrit vjen më i rëndë."

Kështu vazhduan për një kohë të gjatë dhe Resulullahu po i dëgjonte ato. Nga brenda u tha:

" O vëllezërit e mi, Ebu Bekri dhe Aliu! Futuni brenda tani. Erdhi Xhebraili alejhis-selam dhe më tha Engjëjt në qiej po iu dëgjojnë, edhe po të vazhdoni të lavdëroni njëri tjetrin deri në ditën e Kijametit, nuk mund të tregoni dot vlerën e madhe që keni te All-llahu teala!"

U përqafuan me njëri tjetrin dhe u futën brenda.


Marrë nga TAKVIM!

[musl|m]

Prej fillimit shprehja “do ta bëj më bonë ...” përsëritej shpesh në jetëne tij. Ishte djalë I ri, izhvilluar dhe I fuqishëm. I hijshëm në pamje, plot gjallëri ... Kur prej tij kërkohejndonjë angazhim thonte: “Jo tani, tani jam I angazhuar me studimet dhe përsëritjen e mësimeve, ka kohë për punë ...”.
Pas diplomimit thonte: “Jo tani, sepse tani duhet të martohem. Pas martesës do të jem I gatshëm për cdo angazhim ...”.
Pas martesës arsyeja e tij ishte se nuk ka mundësi që ta lë shoqën e tij të vetmuar sepse është shtatëzane ...
Pas lindjes së fëmiut thonte duhet që ti ndihmoj gruas deri deri sat ë rritet fëmiu dhe të bëhet I pamvarur prej nënës.
Shpeshherë ankohej se tani është nxehtë apo ftohtë ...
Vitet kalonin, ndërsa tek miku yne ndryshonin vetëm arsyetimet.
Shpeshherë premtonte I vendosur se dotë angazhohet, porpuna mbetej e pakryer.
Me kohë gjallëria e tij dobësohej dhe filloi që ta mund pleqëria. Vendosi, këtë vit do ta bëj Haxhxhin. Për herë të parë me zellshmëri filloi që të përgatitet, vetëm se në këtë vit exheli ishte më I shpejt. Vdiq pa e kryer Haxhxhin.
Motoja e tij “do ta bëj më vonë” mbeti me të deri në fund të jetës. I mashtruar prej saj vdiq duke mos I shfrutëzuar aftësitë që ishin dhunti të Zotit [ subhanehu ve teala].

O Zot! Mos na provo nga mëshira Yte!

Sami ibën Muhhamed El Abudi
Shqipëroi: Tahla Kurtishi- revista “Pena Studentore”