Gjuha, nje organ i vogel por shume i rrezikshem

[Dr. Leone]

Gjuha, nje organ i vogel por shume i rrezikshem.

Me emrin e Allahut, Mëshiruesit, Mëshirëbërësit.

GJUHA

E vogël, por tepër e rrezikshme
Falënderimi i takon Allahut të Madhëruar, i Cili krijoi për njeriun gjuhën me të cilën flasim. Krijoi për njeriun dy sy, mendje dhe pamje të bukur. Ia mësoi atij të mirën që me të të jetonte dhe të keqen që asaj t’i ruhej.
Gjuha është një dhuratë nga më të çmuarat që na ka dhuruar Allahu i Madhëruar, sepse me të flasim dhe tregojmë çfarë mendojmë e ndjejmë.
Me të përmendim Allahun e Madhëruar, me të shijojmë të gjitha shijet e ëmbla dhe të hidhura. Ajo është një organ i vogël në trupin e njeriut, mirëpo rreziku i saj është tepër i madh nëse nuk e përdorim në vendin e duhur . Nëse atë e ruajmë, arrijmë të fitojmë shpërblim të madh tek Allahu i Madhëruar në këtë botë dhe në botën tjetër.
Në këtë teme do t’ju flasim për ceshtje të ndryshme që kanë të bëjnë me gjuhën tonë. Gjithashtu do të trajtojmë histori, kuriozitete dhe rregulla që kanë të bëjnë me gjuhën.

Gjuha jote e vockël nuk e ka po aq të vogël rëndësinë…. Sepse me të bëhesh i dashur ndër njerëzit ose mund të bëhesh i urryer tek ata. Mund të të çojë në xhenet…ose mund të të çojë në zjarr.
Pra bëj kujdes me gjuhën tënde dhe mundohu që t’i heqësh veset e saj e me të të kënaqësh Allahun e Madhëruar .
E vogël por me rrezik është ky organ i yni dhe dije se ajo është si kali me kalorësin. Nëse e ruan, të ruan edhe ajo ty e nëse nuk e kontrollon, as ajo nuk të ruan ty.
Profeti (a.s) thotë në një thënie të tij: “Kush ma garanton ruajtjen e gjuhës së tij, ia garantoj atij xhenetin”.


Rrezikshmëria e gjuhës


Gjuha të dashur muslimane është një organ i vogël në gojën tonë por shumë i rrezikshëm nëse atë nuk e ruajmë nga fjalët e këqia. Profeti (a.s) i mësonte shokët e tij se si t’i llogaritnin fjalët që thoshin në mënyrë që të ruanin gjuhën nga gënjeshtrat dhe nga fjalët e këqia. Vetë Profeti (a.s) ishte shembull i njeriut të përsosur në ruajtjen e gjuhës nga të këqiat që ajo shkakton.
Lë të ndjekim pra disa shembuj të këtyre njerëzve se si e ruanin gjuhënn e tyre.



FJALË TË URTA



·Zemra është hambar i sekretit, gjuha është çelësi i tyre. Pra ruaje çelësin e sekretit tënd.
·Gjuha është një egërsirë e madhe që meriton burgimin më të gjatë.
·Jeta dhe vdekja e njeriut është ndërmjet dy buzëve të tij.
·Dëgjimi të jetë mësim, heshtja të jetë meditim dhe fjala të jetë adhurim, kështu jeta të bëhet gëzim.

NDIKIM I FJALËS TEK NJERIU DHE SHOQËRIA

Të folurit është gjëja më e lehtë që mund të bëjë njeriu, por që lë ndikimin më të rëndësishëm tek të tjerët. Sa e sa fjalë të mira e kanë ngritur njeriun në grada të larta ose e kanë ulur shumë tek Allahu i Madhëruar dhe tek njerëzit.
Sa e sa fjalë kanë qenë shkak i fillimit të luftërave që kanë marrë jetën e miliona njerëzve, braktisjes apo terrorizimit të qindra mijëra fëmijëve. Që të gjitha këto vetëm prej një fjale që ka dalë prej një gjuhe të vetme. Sa e sa fjalë kanë shpëtuar jetë njerëzish e sa të tjera i kanë marrë ato. Allahu i Madhëruar thotë në Kur`an: ( (A nuk e sheh se si Allahu sjell shembull për fjalën e mirë. Ajo është si ajo pema e mirë e cila rrënjët i ka të ngulitura thellë në tokë dhe kurora e saj ngrihet lart në qiell, frytet e saj ajo i jep herë pas here me lejen e Zotit. Kurse shembull për fjalën e keqe është ajo shkurre e keqe që shkulet nga toka dhe ajo kurrë nuk ka për të zënë vend ndonjëherë) ).
Për këtë Profeti (a.s) ka thënë: “Njeriu mund të flasë ndonjë fjalë të mirë që e kënaq Allahun, pa ia ditur asaj rëndësinë, por Allahu i Madhëruar e ngre atë në një gradë të lartë vetëm për atë fjalë. Po ashtu njeriu mund të flasë ndonjë fjalë të keqe që e zemëron Allahun, pa ia ditur asaj rëndësinë, por Allahu i Madhëruar e hedh atë në vende shumë të ulta të zjarrit të xhehenemit”.

FJALA E MIRË

Fjala e mirë ia shton njeriut shpërblimet e tij pasi Profeti (a.s) ka thënë: “Ai që udhëzon të tjerët për të bërë një mirësi e ka shpërblimin njësoj si ata që e bëjnë”. Kurse fjala e keqe i ha punët e mira siç ha zjarri drutë. Profeti (a.s) thotë në një thënie tjetër : “Kush beson Allahun dhe ditën e gjykimit, le të flasë mirë ose të heshtë. Po ashtu kush beson Allahun dhe ditën e gjykimit, le të mos e mundojë fqinjin e tij dhe kush beson Allahun dhe ditën e gjykimit, le ta nderojë mikun e tij”.
Që të gjithë sahabët dhe njerëzit besimtarë ruheshin që të flisnin vetëm fjalë të mira dhe gjithmonë e llogaritnin fjalën që nxirrnin nga goja.
Ebu Derdai ka thënë: “Nuk ka gjë më të mirë në trupin e besimtarit që e do Allahu i Madhëruar se sa gjuha e tij, sepse me të ai hyn në xhenet. Kurse tek mosbesimtari gjuha e tij është pjesa më e keqe që e urren Allahu i Madhëruar sepse prej saj do ta fusë në zjarr”.