Nga Hafiz Ali Korça

[Studenti1]

Do keni mundesine te lexoni dicka nga patrioti yne i shquar Hafez Ali Korça.






Një bisedë në vaporr me disa zotërinj të ndryshëm në Fet

Me një të krishter një ditë,
fjal u çil mbi historitë.
Shkoj biseda gjër e gjatë,
s mbet as e njom, as e thatë.
Në fund tha myslimanizma,
lindi nga krishtjanizma.
Musevizëm rrënj e kanë,
rezume e saj janë.
Krishti bir i Perëndisë
qish drit e gjithësisë,
gjithë botën për të shpëtuar,
fërtomën e pat pushtuar.
Kësi soj u la mëkati
dhe u ngjall, shkoj ne i ati.
Kurse Zoti zbriti vetë,
fesë gjë s i la të metë.
Pas Krishtit më s pat nevojë,
përmbi fe të çilet gojë.
Më s kish nevojë mileti,
që të delte Muhamedi (a.s)
ا bëri pra edhe se dolli,
veç ngatërrimet që solli.
Kombin me komb e përfyti,
botën në gjakra e mbyti.
Kësi soj tha shumë fjalë,
me një gjuhë, pret si pallë.
Ardhi rradha të flas unë
për të qruar këtë punë.
Në shesh të përgjegjes rashë,
i nderçëm vëlla i thashë:
Unë s them myslimanizma,
lindi nga kristianizma,
por them ajo është vetë,
pa shtim dhe pa të metë.
Ajo është musevizma,
ajo është brahamizma.
Se feja që fali Zoti,
si sot, dije, qëmoti,
një lloj ish, një do jetë,
se s gabon Zot i vërtetë.
Ai Zot që dha Teuranë,
dha Inxhilë dhe Kur anë.
I pari ç besim shënonte,
tjetri aspak s e cënonte.
Veç forconte njëri tjetrin,
sejcili ngjallte të vjetrin.
ا pat besuar Ibrahimi,
besonte Musa Qelimi.
Ato besoj edhe Krishti,
për ato ngrihej dhe gishti.¹
.Do me thënë Muhamedi (a.s)
besoj si Isa Profeti.
Se s ndryshon kurrë besimi,
është si tha Ibrahimi.
Të tre të bijt e tij janë,
të tre, atë krye kanë.
Por çi bën se njerëzija,
nuk i linte djallëzia.
Shkak u bënë disa veta,
për interesat e veta.
Ndërruan librin si deshnë,
profetit s i vunë veshnë.
Asi kohej hafiz s kishte,
libri në pak duar ishte,
populli krejt i pa ditur,
pas shkrimit i pa stërvitur.
S kish njeri t ju kundërshtonte,
ndryshimet t ia u vështronte.
Urtë e butë i them mikut,
gjer në mbledhjen e Iznikut,
feja nuk u ngatërrua,
lulëzoj porsi pallua.
Mbledhja dha vendim të nxehtë,
me një gjuhë fort të mprehtë.
E shkatërruan besimin,
edhe rrënjosën tritimin.
Bir është vet i ati,
krijimin vetiu e pati,
Ati është biri vetë,
ndryshim s ka, as do të ketë.
Gjashtëdhjet e katër Inxhilë,
¹Muslimanët për të vërtetuar
njëshmërinë e Zotit ngrenë një gisht
u kënduan në këshillë,
si të saktë katër lanë,
të tjerët zjarrit ia dhanë.
Atje shpallën aforozin,
e dëbuan Ariozin,
se e besonte Isanë,
bir njeriu porsi Musanë.
I shkulnë rrënjët njëtimit,
i dhanë forcë tritimit.
Njëtonjësit i katisnë,
i shuan, i arratisnë.
Nga frika, kush s kudëzonte,
dridhej, s mundej të bëzonte.
Sa pa çelur mirë gojën,
ia humbisnin fare bojën.
Kështu vendosi këshilli,
e fitoi punën Sirili.