Bahtir Hamza,”Kohë që lane gjurma”

[kastrati]

Me aforizma kundër paradokseve shqiptare

Bahtir Hamza,”Kohë që lane gjurma” ,Shtëpia botuese “Arbania”,Prishtinë,2004.

Abdullah KONUSHEVCI,

Bahtir Hamza, u paraqit me libra letrarë në letërsinë shqipe në fillim të viteve nëntëdhejetë:”U rritsh me lulet e botës”(poezi,1991) dhe “Jeta troket në derë”(1993)kurse në fillim të shekullit tonë botoi edhe tre libra:”Gojët e luleve”(2001),”Jeta në peshojë”(2002)dhe “Vdekja nis nga Brenda”,(2002).
Liri që do të paraqesim në këtë përurim është vepra e tij e gjashtë.
Vepra më e re”Kohë që lanë gjurma”e Bahtir Hamzës, poetit të mërgimit, është një vëllim aforizmash a gnomesh,mendimesh a sentencash nga më të ndryshmet, të cilat veçohen me tematizmin dhe përzgjedhjen e veçantë të përditësuar, duke prekur probleme e tema të ndryshme etnopsikologjike, politike, shoqërore,morale, letrare,familjare,dashurore nga më të ndryshmet.

Libri aforistik”Kohë që lanë gjurma”sajohet nga njësitë më të mëdha tematike:”Unë,atdhu im”,”Kështu pleqëroj”,”Udhëtimi I çdo njeriut”(përbëhet nga nënnjësitë :”Poetët”,”Poezia”,”Testamenti I” dhe “Tesatmenti II”,)”Njerëzve që nuk u vdes fjala” dhe “Kohë që lanë gjurma”.Mbyllet me poezinë enumeracion”Nuk jam”,sikundër që hapet me formën mikste në poezi e prozë”Formula e panjohur”dhe po ashtu një forme mikes me titull”a…..!..
Foramt e shkurta a mikrostruktuart letrare vetëm në të parë duket s enuk kanë madhësin dhe madhështinë e formave të gjata a të makrostrukturave letrare.Çështë e drejta, fare pak, për të mos thënë aspak, kemi ndonjë vepër, e cila, në fund të fundit, nuk vjen e rrudhet në një formë të shkurtë ose që nuk e ka si pikënisje një formë të shkurtë letrare,e cila mund të vihet re,qoftë si ajtmotiv I saj,qpftë si mesazh, që për shkon fill e për pe strukturën e saj.

Kultivimi I formave të shkurta,sidomos I aforizmave,mund të thuhet se është një prurje e re letrare, e cila ka marrë hov sidomos këto dekadat e fundit, sado që jehona e saj në mendimin tone kritik e letrar është shumë e vogël: ato sikur shikohen si diçka e “vogël”, e paranësishme dhe e pavlerë.Ky paragjykimduhet të rrëzohet a të hidhet poshtë pikesëpari nga kritika jonë letrare, e cila duhet të bëjë vlerësimin e tyre të drejtë,qoftë si zhanër letrar, qoftë si realizim artistic. Tekefundit, për peshën e randësinë e tyre a nuk flet mjaft fakti se në biseda dhe në shkrime letrare, sa here qe ndihet nevoja për t’I dhënë force një mendimi a një qëndrimi vetjak, ne I drejtohemi akëcilës thënie a maksimë të akëcilit dijetar, shkencëtar,artist, madje dhe të akëcilit poletikan,afarist të botës ë tj.

Është të theksohet se në ciklin e pare “Unë atdhu im”.pas paradoksit të vënë re në “Formulën e panjohur”, B.Hamza sikur porosity se individi është një mishërim, një njëtësim me atdheun, prandaj, me t’u shpërngulur nga ai, sukr humb peshën dhe rendësin që ka.Është ky një subli, I përvojës së gjatë dhe të hidhur të autorit në dhe të huaj,Por, edhe ky kthim në atdhe e bën të ballafaqohet me paradokset e ndryshme të jetëa sonë shoqërore.
Shqiptarët, pavarësisht nga prespektiva e tyre mjaft e paqartë historike. Megjithatë I karakterizon një megalomanidhe një vetëkenaqësi e pashpjegushme – ata vazhdimisht e mbajnë plisin mbi një sy,madje edhe atëhera kur, ng martesat e përziera, I shtrohen procesit të asimilimit kombëtar.Paradoksi e arrin kulmin me averzionin, qoftë ndaj ushtrisë, qoftë ndaj policisë së vet dhe prandje në këtë pikë sikur veçohet nga mbarë popujt e Ballkanit, që kanë një traditë shumë më të gjatë shtetërore.Prandej,ai kërkon që të respektohen tri parimet themelore të një shoqërie të qytetëruar, duke u shprehr fjalë për fjalë se janë tri gjëra që nuk fallen: Ushtrimi I dhunës dhe dhuna mbi fëmijët, marrja a trupi mbi nderin e shtëpise dhe tradhtia kombëtare.

Mbase është kjo arsyeja pse ai apelon në ciklin e dytë”Keshtu pleqëroj” që shqiptarët të kthejnë nga mërgimi, të martohen me atdheun, t’I heqin maskat, ta lënë rrugën e krimit, për t’u flijuar në altarin e atdhedashurisë,sepse ,sikundër shprehet autori:Vetëm liria është fat I gjithë njerëzimit;Kapitali mbi capital e ka emrin Liri;Vetëm liria nuk është luks I askujt dhe Liria kurrë nuk kthehet prapa.
Pjesa e tretë”Udhtimi I çdo njeriut”përmbledh kryesisht refleksionet e utorit për poetët,poezinë si dhe shoqërohet nga dy testamente, duke pasur kështu, do të thoshim, një notë më idividuale, më personale.

Në ciklin e katërt”Njerëzve që nuk u vdes fjala” lexuesi mund të gjejë aforizma të njerëzve të ndryshëm, shqiptar,me të cilët autori ka pasur marrëdhenie afrie dhe nga të cilët ka zgjedhur ndonjë mendim, sentencë, që atij I është dukur e bukur,kumptimplote dhe shprehësë,kurse në ciklin e fundit hasim afarizma nga dijetarët, poletikanët,shkrimtarët,afaristët,artistët botërorë.

Në përmbyllje të këtij shrimi, mund të themi se gjejmë në këtë libër pothuajse të gjitha farët ë formave të shkurta,si:epigramin,kur autori shpreh shpesh një qëndrim fshkikullues ndaj dukurive të këqija shoqërore,moto,gnomën,setencën,fjalën e urtë popullore,proverbin,thënien, kufijtë e të cilave është bukur e vështirë të caktohen saktësisht, sado që vetë fjala”aforizëm” do të thotë përcktim I një kufiri,kufizim.
Megjithate,sikur e provojnë farët e ndryshme, këto forma të shkurta shprehin në mënyrë të ngjeshur një porosi, një të vërtetë, një aksiomë jetëasor, e cila mund të jetë edhe një moto e një vepre, e një përcaktimi a ndërmarrjeje.

Në PANARIN E LIBRIT.
Prishtinë Maj.2004 Abdullah KONUSHEVCI,

Shkrimi letrar është marr nga gazeta “PENA SHQIPTARE”,
1 Tetor.2004. faqe.14.
___________________________________________
Selia dhe redakësia e “PENËS SHQIPTARE”në Prishtinë është perskutuar,është dhunuar,është palqkitur dhe stafi është rrahur fiziksht dhe brutalishtë nga bandat kriminele me 19-Prill-2005 dhe
me 4-qershor-2005.

__________________________________________________ _____
Ndërsa në librin “Kohë që lanë gjurma”
pjesa e dytë,2006.
z.Dukagjin Hata, (kritik letrar) shkuran këtë RECENSION,për librin e Bahtir Hamzës, që i ATDHEUT,
KOMBIT,KULTURES,dhe EDUKATES....

__________________________________________________ ____________

[kastrati]

Edhe në librin “Kohë që lanë gjurma”
pjesa e dytë,2006.
z.Dukagjin Hata, (kritik letrar) shkuran këtë RECENSION,për librin e Bahtir Hamzës, që i jepë fuqi njerzore dhe dashuri zemrore,-ATDHEUT,KOMBIT,KULTURES,dhe EDUKATËS


FJALA E RECENUESIT

Bahtir Hamza është një zë unikal në letrat poetike shqiptare, në gjithë hapësirën kombëtare, ku gëlon në trajta e ngjyra nga më të përndezurat tharmi estetik mbarëshqiptar. Poet bohem, kriticist i lindur, njeri i lirë në thelbin e tij gjenetik, Hamza është një individ, që në emër të poezisë dhe të vlerave estetike, ka sakrifikuar rehatinë e tij, komoditetin e gjërave në një përditshmëri të sëmurë, ku dualiteti në mes “të keshë a të jeshë”, siç konstaton Fromi, është një dualitet i vetë botës sonë. Bahtir Hamza, i përket pjesës së dytë të këtij postulati, pra pjesës “të jeshë”. Ai iu ka falur të tjerëve dashuri, duke marrë për vete pjesën e dhimbjes së gjërave, zhgjëndërr dhe zhgënjim.
Në alarmin e kombit, ai është një ushtar i radhëve të para të lirisë. Në alarmin e shkronjave shqipe, në ëndrrën e fjalës së bukur, ai është një meshtar i përkorë.
Në këtë libër, Hamza ka përmbledhur të thënat e miqve dhe armiqve për veten e tij, një tufë krijimesh poetike nga më të mirat që ai ka botuar deri më tani dhe kumtet e një folku humoristiko-alegorik, vjelë nga trevat e folkut, midis të cilëve është formuar poeti. Ajo që spikat në të trija këto shtrirje të objeksioneve të tij estetike, është një humor gri që shkon drejt të zezës (humori i zi), çfarë i jep dorë autorit t’i shikojë në rrafsh kritik veten dhe të tjerët.
Libri hapet dhe mbyllet me dy shkrime të Konicës, hapet me Testamentin e Mjeshtrit, lënë në Boston , në vitin 1942 dhe mbyllet me lutjen e tij të famshme të vitit 1932, drejtuar shkrimtarëve, në formën e një hymni liturgjik.
Kredoja psiko-poetike e Hamzës është zhgënjimi aktiv, nëpërmjet të cilit ai kërkon dhe zbulon rrënjët e të keqes individuale dhe kolektive të botës shqiptare. Ai nuk e shikon këtë të keqe si një udhëkryq, por si një reagim aktiv dhe dëshmi të mëvetësisë që duhet të kthehet në trajtën e saj arkitipale.
Për mbretërinë e së vërtetës
dhe lirisë,
unë Bahtir Hamza,
në mes të shqiptarëve
nuk jamë shqiptar, jam njeri.
Në mes të të huajve,
jam shqiptar, s’jam njeri.
Bahtir Hamza është një eksplorator i lirisë. Ai e gjen Kosovën e tij të dashur “në tokë’, “në qiell”, “në histori”, në rrënjët e mitit dhe të keqkuptimit historik, të plotë dhe të “shkundur si një gjethe vjeshte”, në të njëjtën kohë, duke e mbrujtur artin e tij poetik me magjijimin e fjalës së bukur, ku nën prizmin poetik të një bohemi, përthyhen vizionet e një idealisti të kulluar.
Bahtir Hamza është një mjeshtër i ndërtimit të situatave poetike, ku me anë të detajeve të holla dhe fine, na përcjell të vërtetat e mëdha, që flejnë në pavetëdijen e botës shqiptare.
Ky njeri i shetitur, pasi “i ka rënë botës pash më pash”, i vjelur me ëndrra, iluzione, zhgënjime e keqkuptime sipërore, dashuritë e nisura në një rrugë pa kthim, sikur çlirohet në vetminë e ironisë së tij therëse, duke u tallur me veten dhe ata që e rrethojnë, pak Shvejk, pak don Kishot, më shumë Promete që, në pamundësi për t’iu ridhënë bashkëkomabsve të tij zjarrin, e ka lidhur fatin e tij me dhurimin e përhershëm të kënaqësisë së rikrijimit poetik të botës, me anë të dashurisë pa shpërblim.
Libri që po merr lexuesi në dorë shënon një moment të ri në krijimtarinë e Bahtir Hamzës. Në këtë libër, autori duket më i menduar, më i shqetësuar, me më shumë humor e alegori, me më shumë dhimbje e zhgënim, me një ndjesi provokuese që sa vjen e rritet nga faqja në faqe, nga njëri pasazh tek tjetri.Edhe në këtë libër, Bahtir Hamza është vërtet Bahtir Hamzë, poet i lindur, i lirë në shpirt, në mendje e psikikë, një individ në kërkim “të rriskut të diellit” për vete dhe bashkëkombasit e tij.


Dukagjin HATA,


Marrë nga libri “Kohë që lanë gjurma”

(pjesa e dytë )2006.

[tatamata]

BAHTIR HAMZA,PORTRET I LIRISË!

Skruan:Prof.Besnik Kastrati
Motivet që na detyrojnë ta njohim Bahtir Hamzen Poetin e mergimimit,jetën e tij,veprat e tij,njeriun që nga një faqe e internetit e emruan,FIGURË E KOSMOSIT!
Kam pyetur shumë shpesh për këtë njeri,"Eh Bahtir Bahtiri,poet i mallit të lirisë",u takova dhe ndejta me miqtë e tij të vjetër e të ri,që më dhanë këtë përgjegje!Duke buzqeshur sikur e kanë parasysh imazhin e tij,gjuhën e shpirtit të tij,pasqyruar me historinë e një populli të marterizuar shqiptar!
E gjatë bisedës me ta nxjerrën kujtimet mbreslënse që i ka bërë Bahtiri të qarta për Kosovën,lirine dhe popullin shqiptar me talentin e tij nacionalist,dhe thanë " Sa i mirë që ishte Bahtiri"filluan tregimet për vuajtjet e tij të shumta,treguan për ndihmën e tij,treguan për hijet e zeza që e kanë penguar, dhe janë munduar ta ndajne nga rruga e tij e luftes për liri,rrugë të cilën poeti mundohet ta shpreh në mënyre artistike,sepse shumë injorantë nuk kanë aftësinë e tij,nuk kanë talentin e tij.....
Këta armiq të perbetuar të popullit nuk pushojne kurrë të sulmojnë njerëzit më të mire të kombit tonë!Thuase i marrin instruksionet nga një komandë e cila gjithmon rri zgjuar dhe ndrron format e sulmeve duke operuar me veglat e tyre,që quhen "Shqiptar" që janë të pandergjegjshëm me trurin e shpërlare me matrealen,të cilet edhe pasardhesit e tyre ua kane shitur "duzhtvo-s"se tyre "kumarsvo-s"se tyre,dhe që këta spijuj me erë flliqësire e kanë vendin aty ku Bahtir Hamza zbath këpucët.
Miqtë e Bahtir Hamzes të ri e të vjëtër,në bisedë me mua kanë kujtuar mbresat e veqanta,elegancen e tij,bujarin e tij,qeshjen e tij engjëllore që është dritë, sepse fillimi i jetës së Bahtir Hamzes lidhet me yjet e qiellit,dhe miqëve të tij me të ngushtë ju shpëtuan edhe lotet.
GJ. SH., SH.I. R.S. M.M. G.N. A.K, R.S. A.K.A.XH....,të lidhur në rrespektin e historisë sonë arsyeja është shekullore,që populli shqiptar i Kosovës edhe sot vuan në mungesë të intelektit real të përshtatshëm për këtë kohë dhe hapsirë,në munges të politikes reale,në injicimin e së vertetës për liri.Kur dihet se poezitë e Bahtir Hamzes kanë qenë të cenzuruara për më shumë se 20 vite.
Atraktiviteti i Bahtir Hamzes me portretin e veprave të tija POEZI,qëndrron në Kosovë te të rijte dhe te të vjetrit.Këtë e dëshmon arti poetik i tij që rrjedh nga shpirti i tij artistik,dhe është shumë i qelluar mërgimi i tij në Amerikë.
Talenti i tij është i pakrahasueshëm,është i veqantë në këtë kohë të jashtzakonshme në të cilen jetojnë shqiptarët në Kosovë me gjuhën e tyre shqip.
Synonim për liri Bahtir Hamza,përdorë fuqinë e penës,synonim për popullin shqiptar në Kosovë dhe Shqipëri, përdorë ndihmen humanitare,dhe për ngjarjet në përjetim për mbrojtjen e të varfërit përdorë modulin e artit,-me art për të njour të vërtetën dhe për të plotësuar të kaluarën që shqiptarët e Kosovës të mos jenë jasht vëmendjes në lakoren e dialogut për punëtorët e sigurimit serb.Këta shërbetorë të sigurimcave me strategjinë e tyre kanë paraqitur rreziqe për lirinë dhe shqiptarët nacionalist të Kosovës.
Këta tre muaj studimi për rrugën e Bahtir Hamzes dhe veprat e tij,në bised me miqte e tij,jam bindur plotesisht që veprat e Bahtir Hamzes të dalura nga mendja e tij dhe puna e ndershme e Bahtir Hamzes bëri që Kosova të ndryshojë në kohë,që shqiptarët e Kosovës te ngjallen me kulturën,me historinë e tyre me identitetin e tyre dhe poashtu si une që kam gjete veten ne poezite e tij ashtu edhe shume tjere do të gjejne përjetimet e tyre në veprat e tij.
Kjo është dëshmi që Bahtir Hamza është simbol i qëndresës për liri dhe ka të lidhur kulturën e tij me shtete tjera,shtete të zhvilluara,simbol i hyrjes në letersine shqiptare,qe ka driten e vet i ndritur ne distriktin kulturor,edukativo - qytetar për lirine e Kosovës.
Idete e tij dhe drita e shpirtit tij është shembelltyrë për ne.Edhe pse e plaqkiten dhe nuk gjeti perkrahje e lanë edhe pa punë,në Kosovën e uritur për art dhe kulturë,për tri vjet të qëndrimit të Bahtir Hamzes në Kosovë arriti rezultate të shkelqyera, botoi shtatë vepra letrare,hapi expozitë arti nën editoriumin tij botoi shtatë numra të gazetës "Pena shqiptare"dhe poashtu u paraqit në film dokumentar"Diku në Kosovë".
Kjo ështe deshmi e interesit nacional kombetar,si shqiptarë të dëshmon dëshirën e artit duke plotesuar edhe kërkesat e krijuesve të rinje.
Nëse ndalemi për pak qaste dhe shiqojmë situaten aktuale e pyesim veten:
Kënd mund ta ta duam ne shqiptarët në Kosovë kur nuk e duam driten,nuk kemi DRITA,kënd mund ta duam kur nuk e duam higjiegjen,nuk kemi UJË,dhe kënd mund ta duam kur nuk e duam librin SHQIP,dhe për keqardhje kjo dëshmon që ne shqiptarët duam pozita dhe jemi nën okupimin e fundrrinave të eprorëve(sigurimcave) të tyre serb.
Kjo na shtyen të mendojmë se a është e mundur që këto fundrrina të pastrohen shpirtërisht dhe të kthejn dinjitetin e shitur,duke hjek maskat të pendohen dhe të kërkojnë falje!.
Këto plagë kancerioze të popullit tonë Bahtir Hamza i diagnostifikoi në veprat e tij me vlerë! Prandaj është e vështirë shkeputja nga miqt e tij,të cilët përmes kujtimeve të jetes,të aktrimit brilant dhe të humorit të tij,që e kemi parë ne në mëdia e në TV,ruajnë mbresa të veqanta.
S'është qudi se historia e shqiptarëve nuk ndryshon,në te ka konsumente kritike dhe nuk janë nacionalista relativisht nuk janë kombetare por e demolojne të vërtetën e historisë.
Dhe në tavolinë nuk mund të rri ulur,sepse me duhet ta them ketë që po e them tani.
Të përqeshësh me vuajtjet e tij,të përqeshësh me dhimbjet e tij,të përgojosh kundër tij është mëkat jo vetëm kundër tij por edhe kundër të gjithë atyre që vuajnë sinqerisht për ardhmerinë e ndritur të Kosovës sonë.
Ata që dëshirojne të bëjnë karrierë,atë mund ta arrijnë edhe ndryshe,me punë e përkushtim të ndershëm e të sinqerte,ashtu si të Bahtir Hamzes dhe shumë të tjerëve që tani për tani nuk kanë hapsirë për veprim.
Është kënaqësi të shkruash për një poet,për një artist,që është kontinual dhe që është i mbushur energji kombëtare nacionaliste,në kujtim të Azem Bejtes,Hasan Prishtinës,Shaban Polluzhes,Tahir Mehes,Adem Jasharit,Ymer Elshanit, figura inspirimi për poetin,gje që filozofia e mbrendshme e Bahtir Hamzes në portretin e lirisë është bërthamë e tij në figurë përmës forces së genit të tij,dhe kujtoj një thënjen e GJ.Shehut "Arti i vërtetë bëhet atëhere kur artisti zbërthehet te vetja e tij,njashtu si liria që vjen nga herojtë e vet."
Unë tani lexoj veprat e Bahtir Hamzës,që flasin për historinë e një populli të marterizuar, lexova gazetat e Bahtir Hamzës,që janë superlative përmes të cilave poeti ynë shqiptar dha kontribut të madh,dëshmoj të vërtetën e popullit shqiptar.
Me katër vëllimet poetike të konkurseve letrare të organizuara dhe mbajtura nga Bahtir Hamza,mendoj që mu për këte Bahtir Hamza u paraqit RREZIK për shërbyesit e armiqëve të Kosovës,që mundohen Bahtir Hamzes të ia shuajnë veprimtarinë.
Sa i qëlluar është Bahtir Hamza në këtë rol,sepse si poet me dy sytë shprehi kthjelltësisht detajet e filozofisë së poezisë sidomos në Arbania -IV- "Le të ngadhnjejè liria".
Sa i bukur dhe sa i qelluar është në përkrahjen e studentve dhe mërgimtarve që me aktivitetin e tij u zbuluan krijuesit e rinje letrare,kjo ështe që nuk ju shkon për shtati injorantëve të cilët mundohen vazhdimisht të pengojnë punën e tij,me forma e metoda të Serbise,ish komunisteve,sigurmcave që ende veprojnë me shetitjet e tyre prej një kafe në tjetrën,nuk kanë fare ndergjegje të shprehin qdo të keqe për Bahtir Hamzën,e me pas te ia ndryshojnë edhe indentitetin e tij,duke e quajtur edhe jevg.
Këta tentojnë dhe mundohen ta injorojne sepse kultura e një populli të marterizuar qëndron mbi supet e Bahtir Hamzës,dhe mbi supet e poeteve tjerë që shumë kohë më parë kanë protestu me poezi e art kunder politikës moniste dhe politikaneve e puntorëve të sigurimit serb.
Injorantët e tillë,shpejt montojnë gënjeshtrat kundër Bahtir Hamzes,vetëm e vetëm që Bahtir Hamza kërkoj të njihet koha e tyre.

ILUSTRIM

Ilustrim për zhvillimet negative në Kosovë janë paraqitjet e pesonifikimit si të Flori Bruqit e shokëve të tij,të cilët zhvilluan debate maratonike vetem e vetem ta zbehin shkelqimin e perlave tona siq ështe Bahtir Hamza me figurat tjara letrare e kombëtare.
Kujtojmë modelin e Flori Bruqit që është 40 vjeqar,rol që kanë luajtur kundër nacionalistëve shqiptar në Kosovë.Ndërsa modeli i Bahtir Hamzës,është portret i lirisë, është brilant,sepse bëhet fjalë për liri, për qështje kombetare,për qështje historike letrare dhe nuk duhet anashkaluar kohën e sigurimcave që sot jane dr e pr me diploma të Beogradit.
Kujtoj thënjejn e Halil Matoshin me të cilin Bahtir Hamza priti Joseph J. DioGuardin në shtator të vitit 1990 në Dulema të ZVICRRES i cili thotë:" AI POPULL I CILI HARRON HISTORIN E TIJ E HUMB LIRINE"
Duke ruajtur kujtimet nga mikpritja e miqve të tij të vjeter,shkova në biblioteken kombtare dhe lexova gazetën "Zëri" 4 tetor 2003 faqe 20 me titull: Përkrahje për afirmimin e krijuesve të rinj,lexoj ARBANIA I:Krua i lotëve të mij,që janë prezentuar 59 poetë të rinj! ndersa shkrimin e gazetës "Koha ditore" faqe 16, me titull: 59 poetë të rinj në një vëllim poetik,e kam paraqitë në korrik.2007,në faqet letrare nëpër forume intelektuale.
Dhe për fund për të paraqitur artin e tij poetik më së miri e dëshmojnë poezitë nga librat e tij dhe nga gazetat "Pena Shqiptare"

[tatamata]

Bahtir Hamza

FLAMURI I GJKAUT TIM

O Flamur i gjakut tim
Ma shton dhëmbjen në mërgim

N’Shkup e n’Strug n'Maqedoni - I djegur
N’tregje t’plaqkave të Europës në balt -I shtrirë- I shkelur!

O Flamur i gjakut tim,
Ma shton dhëmbjen në mërgim.

N’Malsi të MbiShkodrës e n’Podgoricë t’Shqypnisë
në Mal të Zi nuk valvitesh.
Kishave e podrumeve të botës së madhe- mykesh!


O Flamur i gjakut tim,
Ma shton dhëmbjen në mërgim.

Njëqind vjet në Greqi nuk u ngrite në Shtizë
N’Pervez,n’Janin n’Korfuz e n’Konicë të Shqypnisë.


O Flamur i gjakut tim
Ma shton dhëmbjen në mërgim

N’Kosovë,n’Drenicë nga serbet vdes
Edhe sot renkon.
N’Amerikë rreze lëshon.

O Flamur i gjakut tim
Ma shton dhëmbjen në mërgim

N’Dardani Gurët janë trazuar,
Kështjellat,Kullat,Odat flasin shqip atje.

O Flamur i gjakut tim
Ma shton dhëmbjen në mërgim

Në dhomën time dhe atje ku të jesh
Unë të përshendes,
Në çdo mbrëmje e në çdo mëngjes
Me jetë të jetës ti nuk vdes.
N’Kruj,n’Shkoder e në Vlorë.
Të puth të përqafojë, të shtrengojë
I yti, i yni përgjithmonë

O Flamur i gjakut tim
Ma shton dhëmbjen në mërgim

Kur të shoh në Djep të Dardanisë
Kur të lexoj në qytetet e (I)LIRISË
Kur Valon mbi muret e Tradhtis.
E t’i puthësh qytet e SHQYPNISË
M’i përtërinë Ditët ë Pleqërisë
O SIMBOLI I SHQIPTARISË.

(Nga libri” JETA TROKET NË DERË “ 1993)



DIELLIT I FALEM ÇDO MËNGJES


Çka më duhet jeta,
-Pa dhomën time,

Kujt i duhet dhoma,
-pa ngrohtësinë jetës sime

Ç'mund të ndalë muri,
-pa fytyren time!

Si të përpilohet libri,
-pa poezinë time?

A mund të ndritë hëna
-pa të dashuren time.

Çfarë më duhet dora
-pa lapsin tim!

Çka më duhet portreti
-pa sytë e mi!

Çmë duhen lulet,
-Pa bijen time shtatë herë djalë.

Diellit i falem çdo mëngjes
-II-

Ç'më duhet dashuria?
-kur më ndjek tradhtia!

Çka më duhet gjelbrimi,
-kur sytë më i mori mërgimi?!

Ç'më duhet toka,
-kur më mëngon koka?!

Çka më duhet dora
-kur më mungon ora.

Çka më duhen flokët,
-kur më mungojnë shokët.

Ç'më duhet gjaku,
-kur më shembet oxhaku.

Diellit i falem çdo mëngjes
-III-

Hidhërohet Fishta.
-kur vetes i ngjesim bishta.

Si të duhet Shqipëria
-kur na mungon liria.

Si mund shihet votra,
-kur na dhunohet motra,

Na duhet MIKU
-kur na mundon gjatë armiku!

Kur nuk ka zjarr bjeshka,
-mund të ndihmon eshka?

Si të dëgjohet martina,
-kur të mbrohet shpina?

Ç'i duhet lules dita,
kur i vonohet drita?

Dëlirësi ka plisi?
kur dënon fisi?!

KOT SODIT NGA LARG SHQIPONJA
-kur poshtë turret ULKONJA
ÇDO MËNGJES I FALEM DIELLIT

Prishtinë 28 Maj 2004



KËSHTU VRITEN ''UDB-ASHËT"

Kosovë,qielli im nuk të mashtëron as në mërgim.
Ajri jetë LIRIE, - jetë e të gjithëve.
Valbona mos qajë –vajza ime.
"Gratë gjakovare kan përveluarë vehtën .
Nuk ju kan drozuarë turqëve,shqiptaro-serbëve barbar."
Vajzat e Drenices nuk ju kan dorzuarë shqiptaro-serbëve
"UDB-asha",as në megrim ………
Valbona të këm shtate herë djal.
Atje edhe këtu.
Jetojë në dhembjenë tënde.
Për Identitetin tim,-pasurinë e nderit të Kombit.
Kështu vriten "UDB-ashët".
Shqipëria, më gjenë në cdo kohë.
"Nuk mundem të ndihëm i ndarë nga ti" KOSOVË.
Te gjithë kanë me vdekë.

Prill.2007.