Bahceja Me Lule

[Preshevar]

BAHCEJA ME LULE
Zijadin Rexhepi

Në këtë bahçe gjenden lule me ngjyra të ndryshme, aromë dhe erë të këndshme. Kjo lulishte duhet mirëmbajtur duke e ujitur, duke hequr petalet e thata, duke biseduar me to, etj. Çdo individ që kalon rreth saj, dëshiron të hyjë në të, edhe nëse nuk hyn, dëshiron ta ndiejë aromën e luleve. Aludimi i bahçes është feja islame, në të cilën duhet të hyjnë gjithë njerëzit që besojnë në Allahun dhe të Dërguarit e Tij. Në kohën e Muhamedit (a.s) kjo lulishte ka qenë shumë e bukur dhe e mirëmbajtur, sepse në të kanë qenë edhe shokët e Pejgamberit (a.s). Çdo detyrë është kryer me profesionalizëm dhe përgjegjësi, pa asnjë të metë, duke mos kursyer jo vetëm pasurinë, por edhe vetveten. Duke kaluar pranë kësaj bahçeje, shumëkush ka dashur të hyjë në të dhe të qëndrojë përgjithmonë, edhe nëse nuk ka pasur mundësi të hyjë në të, ka tentuar të kalojë pranë saj që të marrë aromën e luleve të ndryshme. Ato kohëra kanë qenë kohëra të renesancës, të drejtësisë, moralit, barazisë, solidaritetit, urtësisë, qetësisë, mëshirës, dinjitetit, durimit etj. Mirëpo, me kalimin e kohës, në këtë bahçe ka filluar të mungojë ujitja, disa prej luleve janë tharë dhe pamja e saj ka ndryshuar. Me rëndësi duhet thënë se lulja është tharë, por rrënjët e saj kanë ngelur të paprekura. Kjo tharje nuk është gjë tjetër veçse ndryshimi i sistemeve ekonomike, politike dhe ushtarake. Besimtarit nuk i mungon mundësia për ta parë këtë bahçe, por nuk dëshiron as që të kalojë pranë saj, sepse ka ndryshuar totalisht. Po guxuam të pyesim pse ndodhin këto gjëra, kemi argumente dhe dëshmi të shumta. Fillimisht ne pranuam “përparimin” duke menduar se me këtë po qytetërohemi dhe se bëhemi më të kulturuar, po i harruam temat fetare. Kjo harresë neve na solli në greminën e katastrofës, kemi lënë pas dore shumë detyra, të cilat duhet t`i kryenim, nuk i kryem dhe nuk kemi dituri për t`i kryer ato. Bota jo islame, e cila ka punuar mjaft kundër nesh, ka arritur rezultate marramendëse. Botën islame e alivanosën me shpikjet e tyre, duke na treguar se si duhet të jetojmë. Pikërisht, këtë dua ta theksoj, si është e mundur që ato neve të na mësojnë se si jetohet, kur vet kanë harruar se si jetohet? Kur Islami dhe myslimanët ishin në piedestalin e lavdisë, ato ishin në qoshet e njerëzisë, por me kalimin e kohës filluan të përvetësojnë njohuri nga myslimanët deri në atë masë që arritën edhe të na shkelin me njohuritë tona. Këto nënçmime ishin të pashme në shoqëri dhe mjaft të ngatërruara, siç bie fjala revolucioni rus 1917 në krye me Leninin etj. Ky është njëri prej personave të shumtë që kanë qenë kundërshtar të rreptë ndaj fesë dhe të cilët kanë tentuar të formojnë shtet pa fe. Parulla e tyre ka qenë: “Barazi për të gjithë popujt!” “Liri e plotë e mendimit” “Idetë përparimtare do të pranohen”, etj. Mirëpo të gjitha këto kanë qenë vetëm një kamuflazh e një regjimi të ashpër.

[Preshevar]

Shembuj historikë në lidhje me shfarosjen e njerëzimit


Në kohën e terrorit, gjatë viteve 1917-1923 janë vrarë 160000 njerëz të arsimuar (profesorë, arsimtarë, shkrimtarë, historianë, poetë, studentë etj). Partia Komuniste në këtë kohë ka ekzekutuar 170000 pasanikë, administratorë dhe eprorë ushtarakë, 50000 policë, 1300000 fshatarë dhe punëtorë, 40000 njerëz fetarë etj. Në vitet 1924 - 1930 Partia Komuniste ka ekzekutuar afër 2500000 njerëz. Në vitet 1933 - 1937 janë ekzekutuar afër 1600000 njerëz. Në vitet 1937 - 1938 janë ekzekutuar 30000 eprorë ushtarakë. Në vitet 1939 – 1944 janë ekzekutuar afër 3000000 njerëz. Kjo është, pra, pasqyra e një sistemi politik me prapavija të tmerrshme për shoqërinë. Nëse vazhdojmë t`i numërojmë edhe shtetet e tjera, për nga gjenocidi i tyre, si Gjermaninë me nazizmin e tij, kapitalizmin, komunizmin, fashizmin, etj, do të kishim shifra të tmerrshme të humbjes së jetës së njerëzve pa qëllim.


Në Perëndim njeriu është si një veturë, nuk vlerësohet aspak, shfrytëzohet dhe pastaj hidhet. Këto janë disa nga metodat e këtyre sistemeve, ku sherre të mëdha ka pasur edhe popullata islame. E sot, po këto shtete flasin për demokraci, barazi, solidaritet, mirëkuptim etj, e neve si myslimanë nuk duhet t`u besojmë e as që kemi të drejtë t`u besojmë se ato kanë përgatitur lajkat e tyre në kuzhinat e revolucioneve të mëdha. Popullata myslimane një kohë të gjatë ishte e inkorporuar në kthetrat dhe mashtrimet e këtyre “Falsifikatorëve të Historisë”, por së fundi është zgjuar nga gjumi dhe po vazhdon të ecë ngadalë, por e sigurt drejtë rrugës së drejtë islame. Sipas Islamit, njeriu është një mëkëmbës dhe ndjekës i rrugës së Pejgamberit (a.s) në tokë. Në botë çdo gjë është për njeriun. Për të treguar rrugën e drejtë, Zoti (xh.sh) ka dërguar shumë Pejgamber, ka zbritur 4 libra të shenjta dhe na ka mësuar se si t`i jetësojmë porositë e Tij. Në Perëndim ekziston shtypja dhe forca, në Islam ekziston mëshira dhe drejtësia. Në librin e shenjtë, Kuranin, dhe në Synetin e Pejgamberit (a.s) ekzistojnë koncepte si dashuria ndaj njeriut, mëshira, drejtësia, mënyra e jetesës, etj. Siç kam theksuar në fillim se bahçja me lule, që ishte në shkatërrim e sipër, sot po merr formën dhe pamjen që kishte dikur. Neve duhet t`ia kthejmë bukurinë që kishte dhe të lidhemi fort pas këtij kopshti, pasi kjo është rruga e drejtë që na udhëzon Allahu dhe i Dërguari i Tij