“Qe ditën e parë, Partia e nisi me gjak”

[grepi]

“Qe ditën e parë, Partia e nisi me gjak”
Shkruan: Sonila Isaku


Kryetari i Partisë Komuniste, Hysni Milloshi, flet për 66-vjetorin e themelimit të forcës politike që drejton. Shtatemije anetaret e Partise Komuniste, kremtojne sot 66-vjetorin, por sikunder pohojne kreret aktuale, vazhdojne te kryejne mbledhjet e tyre duke kundershtuar qeverisjen e sotme. Ata e shohin vendin ne nje gjendje te mjerueshme, ku mungojne shume elemente kryesore te jetes se perditshme. Nderkohe qe akuzojne per vjedhjen e votave gjate proceseve zgjedhore, pasi nuk kane komisionere ne qendrat e votimit. Dhe nese ata do te rizgjidheshin edhe nje here me voten e popullit, do te vendosnin denimin me vdekje per te gjithe kriminelet.



Si e kujtoni themelimin e Partise Komuniste dhe cfare aktivitetesh organizoni ju per kete dite?
Une kam lindur para clirimit dhe e kujtoj ate kohe, prej kaq vjetesh kam mesuar historine e saj. Mendoj qe themelimi i Partise Komuniste ka qene shpetimtare per Shqiperine. Perpjekje te medha ishin bere edhe me perpara, ne vitin 1934 dhe 1936, ne Korce qe te krijohej Partia Komuniste e Shqiperise. Ne ate kohe vepronte Ali Kelmendi, i lidhur me Gjergj Dimitrovin, Kelmendi eshte “babai” i komunizmit ne Shqiperi, te cilet nuk munden qe te themelonin partine. Ndersa ne pushtimin e vitit 1939, te gjithe komunistet u gjenden ne burg, ndersa pas clirimit te vendit ku fituan edhe lirine filluan veprimtarine revolucionare. Dhe si sot me 8 nentor te vitit 1941, u be themelimi i Partise Komuniste te Shqiperise. Qe diten e pare, kjo parti e nisi me gjak, ku u vra Heroi i Popullit, Koci Bako ne Korce dhe me pas do te vinin me radhe. Themelimi i Partise Komuniste te Shqiperise ishte jo thjesht nje domosdoshmeri historike sic mund te quhej ne cdo vend te botes, por me ate date Shqiperise i lidhej shpetimi kombetar. Ne qofte se nuk do te ishte themeluar Partia Komuniste e Shqiperise me 8 nentor te 1941, Shqiperia perfundimisht do te kishte humbur ekzistencen kombetare. Nderkohe, ne vitet ne vazhdim, Partia Komuniste nuk i ndau fjalet nga veprat, sepse ishte parti e themeluar pas nje pune te madhe organizative, pas nje sheshimi te madh mosmarreveshjesh midis grupeve dhe jo nga komuniste te huaj.



Sot, pas 66 vjetesh qe nga themelimi i Partise Komuniste, ju perballeni me nje tjeter lloj qeverisjeje dhe menyre te drejtimit te vendit. Si i vleresoni 17 vitet e fundit te qeverisjes?
Pas permbysjes se socializmit ne te gjithe Evropen Lindore u permbys socializmi edhe ne Shqiperi. Pushtetin e mori ne duar borgjezia e re shqiptare, e mori reaksioni. Socializmi u permbys me kunderrevolucion. Per hir te realitetit ne balle te kunderrevolucionit ishin ish-komunistet. Shqiperia per here te pare pas aq vitesh u ndodh e tradhtuar nga partia e vet. Keshtu qe udheheqja e te dy partive ne keto 17 vitet e fundit ka qene antipopullore, antikombetare dhe antinjerezore. Ne 17 vjet ne jemi i vetmi vend ne Evrope qe na mungojne ende uji dhe energjia elektrike, kurse ajo partia e diktatoreve e mori Shqiperine nga hici dhe u solli elektrifikim dhe uje kudo. Ky eshte nje sistem antinjerezor, sepse me qindra persona vriten ne muaj. Po keshtu, gjakderdhja eshte e perditshme, ku lahen hesapet. Po keshtu edhe femije te ngujuar, te cilet nuk dalin nga shtepite, pra perdite ka drame per dite ka tragjedi. Jemi shteti me i degjeneruar dhe me servil qe ka pare ndonjehere historia e njerezimit. Nje shembull i mire eshte ai i OKB-se, ku gjithe popujt e botes kane votuar kunder embargos se Kubes, vetem Amerika dhe Shqiperia kane votuar pro kesaj embargoje.

Ne keto kushte qe ju konstatoni, cfare mendoni se eshte e nevojshme te behet?
Te gjitha qeverite nuk kane bere asnje gje per vendin, cdo gje eshte bere me urdher nga jashte, dhe gjithmone presim se cfare do te thone te tjeret. Po keshtu edhe gjendja sociale dhe ekonomike e vendit eshte mizerje, familja shqiptare eshte pothuajse ne shkaterrim e siper. Jemi i vetmi vend ne Evrope qe nuk kemi nje opozite. Popullit nuk i duhet nese ka marre leke Presidenti apo jo, ai do qe t’i zgjidhesh hallet dhe ta mobilizosh ne greva dhe demonstrata. Pra udheheqja farishte e PS nuk ndryshon nga ajo e PD. Per mendimin tim, ato dy parti duhet te bashkohen ne nje, dhe te linin forca te tjera qe te krijonin opoziten e tyre. Fatkeqesia e vendit tone eshte se elektorati ne Shqiperi eshte i majte dhe ky elektorat i majte voton me teper per PS se e mendon qe eshte me afer nesh. Por, kjo nuk eshte e vertete, kjo parti eshte me mashtruesja per kete popull.

Partia juaj si e shikon veten, sa hapesire ka ajo ne politike?
Shqiperia sot ka nje Parti Komuniste me 7 mije anetare. Si parti u riorganizua fill pas permbysjes kunderrevolucionare te vitit 1990 dhe me 10 shtator te 1991 u krijua ne legalitet. Pastaj pa u mbushur 9 muaj, kjo parti u nxor jashte ligjit. Me ’98-en iu dha liria politike. Vitin e kaluar ne 8 nentor u be bashkimi i Partise se Punes me Partine Komuniste dhe kjo parti sot vepron ne te gjitha rrethet e vendit. Por kjo parti ndodhet ne nje terr informativ. Por nje tjeter fakt eshte se ne na vjedhin votat, sepse nuk kemi njerez dhe perfaqesues ne qendrat e votimit. Sa here qe behen votime, ne perjetojme nje drame ku shume persona na ankohen se votat e tyre nuk rezultojne. Po keshtu zhvillojme dhe aktivitete te shumanshme pervec pervjetoreve, ne fshatra, vende pune, shkolla etj. Dhe ne vitin 2008 do te zhvillojme aktivitete dhe takime me te medha per vete faktin se perkon me 100-vjetorin e lindjes se Enver Hoxhes. Sepse ai eshte hero i kombit, i njejte me Skenderbeun.

Po nese ju do te merrni pushtetin, cilat do te ishin masat e para dhe reformat qe do te kryeni?
Sikur te ndodhe qe ne rruge demokratike te merrnim pushtetin, do te ndiqnim po ato tradita te mira te Partise se Punes per t’i siguruar popullit ne radhe te pare pune, strehim shendetesi, shkollim dhe mbrojtje te jetes se tij. Padyshim qe qysh ne oren e pare do te vendoste ligjin me vdekje per kriminelet, sepse komunistet nuk mund te bejne kompromise me kriminelet. Po keshtu, nese Partia Komuniste do te drejtonte vendin, nuk do te diskutohej me per korrupsion. Po keshtu, do te hiqnim edhe gjakmarrjen. Kur Partia Komuniste me ne krye Enver Hoxhen erdhi ne fuqi, brenda pak viteve hoqen gjakmarrjen, por ajo tashme u rikthye sepse erdhi regjimi i gjakmarrjes, erdhi koha e shtypjes dhe e shfrytezimit kapitalist.

E Enjte, 08 Nëntor 2007

kohajonë

marre nga, www.dervina.com

grepi

[Dilaver]

Jemi shteti me i degjeneruar dhe me servil qe ka pare ndonjehere historia e njerezimit.

Për fat të keq ka njerëz të cilët ndajnë mendim të njëjtë me këtë far pjelle/krijese të degjeneruar, Hysni Milloshi.

Padyshim qe qysh ne oren e pare do te vendoste ligjin me vdekje per kriminelet, sepse komunistet nuk mund te bejne kompromise me kriminelet

Diktatura më cnjerëzore në hisorinë e kombit shqiptarë ka ngordhë (cof).

[Pupi]

Grepi dora vetë, po don të na e n'qefoj Komunizmin, hajde mesele hajde.

[Arb]

Hysen Milloshit ja lexon cmendurite tipat si Grepi dhe ithtare te tjere te Partise Komuniste ne Kosove (PDK-ja)

[grepi]

ENVER HOXHA (16 tetor 1908 - 11 prill 1985)
Prishtinë, 11 mars 2002 (KeL) - Udhëheqës i madh e i lavdishëm i PPSH-së, PRS të Shqipërisë dhe i popullit shqiptar. Themeluesi dhe organizatori i Partisë Komuniste të Shqipërisë ( më vonë Parti e Punës së Shqipërisë ). Prijës legjendar, organizator e strateg i Luftës Antifashiste Nacionalçlirimitare e i revolucionit popullor. Themelues e Komandant i Përgjithshëm i Forcave të Armatosura të RPS të Shqipërisë. Krijues e drejtues i pushtetit popullorë, burrë shteti i shquar dhe arkitekt i Shqipërisë Socialiste. Personalitet i shquar i revolucionit ndërkombëtar dhe i luftës çlirimtare të popujve të shtypur. Figura më e madhe historike e kombit shqiptar, i cili tërë jetën ia kushtoi atdheut e popullit shqiptar. Dy herë Hero i Popullit dhe Hero i Punës Socialiste.
Enver Hoxha lindi në Gjirokastër më 16 tetor 1908, në një familje me tradita të njohura patriotike. Fëmijërinë dhe rininë e hershme (1908-1927) i kaloi në një mjedis familjar e shoqëror të lidhur ngushtë me luftërat për çlirimin kombëtar nga zgjedha osmane, me ngjarjet që quan në Shpalljen e Pavarësisë dhe më përpjekjet për sigurimin e ruajtjen e tërësisë territoriale të Shqipërisë nga synimet e shovinistëve fqinjë.
Pas përfundoi shkollën qyetëse "Drita" (1917-1924) vazhdoi studimet në Liceun fracez, në fillim në Gjirokastër (1924-1927) dhe më pas në Korçë (1924-1930). Në këtë periudhë, nxënës i zellshëm, i etur për dije e kulturë, ai u formua edhe si një i ri demokrat revolucionar. Admirues i Avni Rustemit, i shoqërisë përparimtare "Bashkimi", i revolucionit demokratiko-borgjez të qershorit 1924. Pas kthesës kundërrevolucionare dhe ardhjes në fuqi të A. Zogut (dhjetor 1924), Enver Hoxha do të rreshtohej me forcat kundërshtare të regjimit obskurantist e mesjetar që sundonte në Shqipëri.
Në mënyrë të veçantë, vitet e qëndrimit në Korçë (për të përfunduar Liceun) luajtën një rol të madh për formimin dhe edukimin revolucionar të të riut Enver Hoxha. Këtu ai u afrua me punëtorët korçarë , përmes të cilëve ra në kontakt me literaturë dhe u lidh me lëvizjen e atëhershme komuniste.

vazhdon ............

marre nga, enver hoxha com

grepi, dora vetë

[grepi]

Pas përfundimit të Liceut me rezultate të larta, në tetor 1930 fiton të drejtën për të vazhduar studimet universitare, por në kundërshtim me dëshirat dhe pasionin e tij për shkencat politike e historike, bursa iu dha për në Fakultetin e Shkencave të Natyrës (specialiteti i biologjisë) në Universitetin e Monpeljesë, Francë. Në mars të v. 1934 i ndërpritet bursa nga mbretëria zogiste dhe shkon në Paris ku qëndron gjer nga fundi i v. 1935. Për të siguruar mjetet më minimale të jetesës kryen punë të rëndomta dhe një kohësisht ndjek leksionet në Fakultetin e Drejtësisë, futet në ambientët e punëtorëve parisienë, frekuenton klubet e edukimit marksist të PK të Francës, krijon lidhje me organin e KQ të PKF "Ymanite". Më pas arrin të sigurojë punë në Bruksel, por pas disa muajshë (në fillim të verës 1936) pushohet nga qeveria shqiptare për pikëpamjet e tij revolucionare dhe sepse zyrën e vetme të konsullatës e kishte mbushur me literaturë marksiste.
Në korrik të viti 1936 kthehet përfundimishtë në atdhe dhe prej këtyre momenteve i pëkushtohet luftës për çlirimin e popollit. Betimi që bëri më 29 korrik 1936 mbi varrin e Bajo Topullit në Gjirokastër se ai dhe gjithë të rinjtë do të luftonin "për një Shqipëri më të mirë", "për mbarëvajtjen e atdheut", "për bashkimin e vërtetë të kombit", ishte një program lufte për të.
Pasi mbetet muajë të tërë pa punë, për njëfarë kohe jep mësim si pedagog i jashtëm në gjimnazin e Tiranës, kurse në prill të v. 1937 mundi të siguroj një vend si profesor në Liceun e Korçës, ku shumë shpejt i rivendos lidhjet me Grupin Komunist "Puna" të Korçës, dhe me horizontin teorik e veprimtarinë e tij praktike, bëhet një ndër anëtarët më aktivë e më me perspektivë të lëvizjes komuniste të Shqipërisë.
Në pragun e pushtimit fashist të Shqipërisë ( prill 1936 ), së bashku me gardën e vjetër të komunistëve korçarë, Enver Hoxha veproi me të gjitha forcat për mobilizimin e vullnëtarëve, për organizimin kudo të qëndresës popullore dhe udhëhoqi demonstratat e gjëra që shpërthyen si në Korçë ashtu edhe anembanë Shqipërisë.
Veprimtaria e tij revolucionare mori hov pas pushtimit, gjë që u ra në sy të fashistëve, të cilët në dhjetor 1939 e pushuan nga puna me motivacion: "element kundër regjimit". Me kërkesën e tij dhe me vendim të qëndrës së Grupit Komunist të Korçës, në janar të v.1940, Enver Hoxha u dërgua në Tiranë me detyrë të zgjeronte mbi baza të shëndosha veprimtarinë e grupit. Që në këto momente për Enver Hoxhën nis rruga e gjatë e vështirë dhe e lavdishme - rruga e revolucionarit profesionist.
Dega e Grupit Komunist të Korçës në Tiranë, me Enver Hoxhën në krye, u kthye në një qëndër të rëndësishme të lëvizjës komuniste antifashiste në kryeqytet. Deri në tetor 1941 ai e mbulonte veprimtarinë e tij me "profesionin e shitësit-tregtar" në dyqanin "Flora", kurse pas demonstratës së 28 tetorit u hodh në ilegalitet.
Merita më e madhe historike e Enver Hoxhës për këtë periudhë qëndron në faktin se ai e kuptoi thellë domosdoshmërinë jetike të krijimit të Partisë Komuniste të Shqipërisë, si kusht vendimtar për mobilizimin, organizimin dhe udhëheqjen e popullit në luftën për çlirimin kombëtar e shoqëror. Shumë shpejt krijoi lidhje të shëndosha me militantë të tillë komunistë si Qemal Stafa, Vasil Shanto etj., dhe së bashku me ta luftoi për krijimin e Partisë Komuniste të Shqipërisë.
Më 8 nëntor 1941, pas dy vjetësh pune të palodhur e të ndërprerë në kushtet e rënda të terrorit fashist, Enver Hoxha bashkë me komunistët e vërtetë shqiptarë kryen veprën më të madhe: themeluan Partinë Komuniste të Shqipërisë, udhëheqësen besnike që do t'i tregonte popullit rrugën e luftës për çlirim kombëtar e shoqëror.
Mbledhja Themeluese ( 8 - 14 nëntor 1941 ) e zgjodhi Enver Hoxhën anëtar të Komitetit Qendror të Përkohshëm dhe, ndonëse nuk u caktua asnjë sekretar IKQ, ai u ngarkua me drejtimin e punëve të Këshillit Qendror të Përkohshëm. Dorës së tij, në bashkëpunim me Qemal Stafën, i takojnë dy dokumentet e para programore të PKSH-së, ku përcaktohen bazat politike e organizative të Partisë: "Rezolucioni i Mbledhjes Themeluese" dhe "Thirrja e KQ-së të PKSH-së drejtuar popullit shqiptar". Më 23 nëntor ai merr pjesë dhe drejton në emër të KQ-së të PKSH-së, mbledhjen për themelimin e Organizatës së Rinisë Komuniste Shqiptare.
I njohur në Parti e në radhët e simpatizantëve me pseudonimet: "Tarasi", "Shpati", "Valbona", "Hasani", "Saliu", "Malo" etj., duke u paraqitur herë si punëtor e herë si tregëtar e intelektual, ai gjatë gjithë dimrit 1942, në kushtet e terrorit e të ilegalitetit më të rëndë zhvillon një veprimtari të dendur e të fryshme revolucionare në kryqytet. Nga mesi i dhjetorit e gjer në maj 1943 vepron kryesishtë në zonën e Elbasanit, kurse nga mesi i majit 1943 largohet nga Tirana dhe deri në çlirimin e plotë të atdheut popullor nga krahinat e qytetet e Elbasanit, Korçës, Skraparit, Përmetit, Beratit etj.
Të gjitha ngjarjet e shënuara e jetike të Partisë e të popullit gjatë viteve të Luftës Antifashiste Nacionalçlirimtare kanë vulën e mendimit e të veprimit të shquar revolucionare të Enver Hoxhës. Me iniciativë e nën drejtimin e tij zhvilluan me sukses punimet në mbledhje të rëndësishme si: Konsulta e Parë e Aktivit të PKSh ( prill 1942 ), Konferenca e Jashtëzakonshme e PKSH-së (qershor 1942) dhe Konferenca e Parë e Vendit e PKSH-së (mars 1943), e cila për problemet e mëdha që analizoi zgjodhi Enver Hoxhën anëtar të Byrosë Politike dhe Sekretar të Përgjithëshëm të PKSH-së.
Enver Hoxha, në krye të Partisë, zhvilloi një punë të pandërprerë për krijimin dhe zgjerimin e lidhjeve me masat popullore, për t'i bërë këto të ndërgjegjshme e për t'i bashkuar në një lëvizje të fuqishme antifashiste. Konferenca e Pezës (shtator 1942) e organizuar me iniciativën e PKSH-së e personalisht të Enver Hoxhës, hodhi themelet e Frontit Nacionalçlrimitar, si një organizatë politike ku do të realizohej bashkimi luftarak i popullit shqiptar nën udhëheqjen e PKSH-së.
Në krye të Këshillit Qendror të PKSH-së, Enver Hoxha përpunoi dhe udhëhoqi zbatimin e vijës ushtarake të Partisë për organizimin dhe zgjerimin e kryengritjes së armatosur në të gjitha anët e atdheut dhe për krijimin, në luftë e sipër, të Ushtrisë Nacionalçlirimtare Shqiptare (UNÇSH). Si Komisar Politik i Shtabit të Përgjithshëm të UNÇSH-së (korrik 1943) e më pas Komandant i Përgjithshëm i UNÇSH-së (maj 1944), Enver Hoxha vuri gjithë aftësitë e talentin e tij për krijimin, rritjen e kalitjen e Ushtrisë Nacionalçlirimtare Shsqiptare, si një ushtri e popullit. Ai dha një kontribut të shquar për fitoren historike ë Luftës Anitfashiste Nacionalçlirimtare: çlirimin e atdheut me forcat e veta dhe vendosjen e mbrojtjen e rendit demokratik popullor.
Më 28 Nëntor 1944, pas 5 vjetësh lufte e përpjekjesh titanike, Qeveria e parë demokratike popullore e Shqipërisë, me kryeministër Enver Hoxhën, hyn në Tiranën e lirë.
Enver Hoxha ngriti kurdoherë lartë zërin e tij të fuqishëm në mbrojtje të të drejtave kombëtare e demokratike që u takojnë vllezërve shqiptarë të Kosovës me troje. Për këtë qëndrim parimor, të drejtë e korrekt, Enver Hoxha mbetet i dashur, i respeketuar dhe i nderuar nga revolucionarët kosovarë konsiderohet udhëheqës shpirtëror për çlirim e ribashkim kombëtar.
Enver Hoxha vdiq me 11.4.1985. Kjo ishte një humbje e rëndë për Partinë e Punës së Shqipërisë, populli shqiptar, lëvizjen revolucionare të Kosovës dhe lëvizjen punëtore e komuniste ndërkombëtare.
Duke filuar nga viti 1968 ka nisur botimi i Veprave të shokut Enver Hoxha. Janë botuar 46 vëllime. Krahas tyre janë botuar edhe seri me "Raparte e fjalime", dhe një varg veprash të veçanta si: "Imperializmi dhe revolucioni" (1978), "Vetadministrimi jugosllav..."(1978), "Eurokomunizmi është antikomunizëm" (1980). Gjithëashtu janë botuar edhe një seri librash me kujtimet e shënimet Historike të Heroit të Kombit - Enver Hoxha, si: "Më Stalinin", "Hrushovianët" (1980), "Kur lindi Partia" (1981), "Rreziku anglo-amerikan për Shqipërinë" (1982), "Titistët" (1982), "Kur u hodhën themelet e Shqipërisë së re" 1984. Nga ditari politik i këtij burri të madh të kombit tonë janë botuar vëllime më vete: "Shënime për Kinën" (1979), "Shënime për Lindjen e Mesme" (1984) dhe "Dy popuj miq" (1985).
Shumë nga veprat e Enver Hoxhës janë botuar e ribotuar në gjuhë të huaja dhe kan ngjallur një interes vëmendje të veçantë në radhët e revolucionarëve, popujve dhe proletariatit botëror.
Figura e Enver Hoxhës është një figurë e madhe poliedrike. Nuk ka fushë të aktivitetit politik, ideologjik e shoqëror të PPSH-së si dhe shtetit që të mos jetë shprehur mendimi i tij filozofik, forca organizuese dhe veprimtaria udhëheqëse. Në krye të Partisë, shtetit dhe popullit shqiptar punoi e krijoi tërë jetën deri në çastin e fundit për të mirën e begatinë e Shqipërisë, si: udhëheqës, revolucionar, komandant ushtarak, burrë shteti, diplomat, publicist, edukator masash, orator fjalëzjarrtë, mik i njërzve të thjeshtë, udhëheqës e inspirator i rinisë kosovare, dhe ideolog e klasik i pestë marksizëm-lininizmit.
Figura e Enver Hoxhës ka qenë, është dhe gjithëmonë do të jetë një burim frymëzimi pë gjithë popujt e shtypur, proletariatin botëror dhe atdhetarët e revolucionarët shqiptarë që luftojnë për çlirim kombëtar e shoqëror.


Nga www.enverhoxha.com

grepi, dora vetë

[Shpati]

Postimi origjinal është bërë nga Dilaver

Për fat të keq ka njerëz të cilët ndajnë mendim të njëjtë me këtë far pjelle/krijese të degjeneruar, Hysni Milloshi.



Diktatura më cnjerëzore në hisorinë e kombit shqiptarë ka ngordhë (cof).

Esht normale se ka Njerz qe luftojn Krimin,Korrupsionin, Gjakmarrjen.
Por edhe duan qe ne vend Njerzit te ken mundesi te jetojn, punojn , te arsimohen.
Kjo ide esht e gjall dhe do te jetoj sa edhe do te jetoj Njerzimi.

[Fshatari]

Bondi ose Murgesha e dinë se kjo temë nuk e ka vendin këtu!
Pse nuk e lëvizin i çik!

[Shpati]

Postimi origjinal është bërë nga Fshatari

Bondi ose Murgesha e dinë se kjo temë nuk e ka vendin këtu!
Pse nuk e lëvizin i çik!

Fshatari,
Siq duket ti kerkon qe disa ketu te rrin me Netell-Fshis ne Dore... te bejn punen e pastruesit !!!

Te lexojshe diqka te till para 20 viteve e po te nxinin Udabashet perfundojshe si esht me se keqi.
Tash mund te lexohet , kush don le te lexoj.

[GURI SYLAJ]

Po , eshte e vertete , para 25-30 viteve per lexime te tilla shkoje ne burg por e njejta ndodhete edhe me LAHUTEN E MALESISE- bile , shih per qudi , per kete te dyten nuk egzistonte fare kufiri.Edhe andej edhe kendej gardhit te qonin ne burg bile edhe te qkokerdhonin dajak!
Nuk i dinja arsyet por si duket kjo veper ishte teper NACIONALISTE e atehere NACIONALIZMI i prishte hesapet INTERNACIONALIZMIT PROLETARE !!
Eshte e drejte e secilit te marre drejtimin qe i pelqen por kufiri eshte deri atje ku nuk rrezikohet jeta biologjike e askujt as nga gjakmarrja e as nga vrasjet qe i ban shteti ne emer te politikes!Atehere vertete se luftohej gjakmarrja por vrasje kishte shumefish me shume...burgjet ishin plot e per plot dhe ate jo me hajna por me intelektual te te gjitha lemive dhe moshave!

Nje mahi ( si anekdode ) thot se Burreli e mori emrin Burrel se vertete atje kishte Burra!!!!

[grepi]

Beteja " e FEVZIUT.... Me patickën e humbur të ...GODOS

Shkruan: Faik ISLAMI

Teleshikuesit, besoj se e kanë patur durimin, të ndiqnin deri në fund, një emision të Bledi Fevziut me temën e tij aq të dëshiruar; njollosjen e Epopesë më të lavdishme të popullit shqiptar, Luftës Antifashiste Nac.Çlirimtare, kundër pushtuesve nazifashistë. Shndërrimin apo më mirë transformimin rrënjësor të qëllimit dhe objektivave të saj, sot pas gati shtatëdhjetë viteve. Dhe e gjitha kjo " luftë mes intelektualësh kompetentë", u zhvillua në një studio, ku erifët këmbë për mbi këmbë, kush më shumë e kush më pakë, të tërën e asaj lufte apo gjysmën e saj, të djersitur na e pagëzuan, siç e donte Blendi, Luftën A.Nac.Çlirimtare...Luftë civile. Të themi atë që u dëgjua: Godua dhe i vogëli dajo i tij, Xhufi e bënë gjysmë luftë civile...Me cazë elementë të luftës civile por jo të tërën...

I vetmi që bënte humor dhe hasharitej me luftën ishte Blendi. Me pamjen prej shvejku, me atë trofe armësh që kishte rrëmbyer jo më atë luftë, por cilëndo tjetër e bënte edhe civile edhe të humbur.

Ta lëmë anën groteske me të cilën u paraqit e gjithë lodhja e Fevziut, pasi kur gjërat përsëriten, kuptohet që nuk janë më pjesë budallallëku, por të qëllimshme e sipas një strategjie qëllimkeqe. Megjithëkëtë, është e udhës të ndalemi për të dhënë e për të thënë atë që e dallon një luftë ne se është apo jo luftë civile. Një ish gjeneral, ish pjesëmarrës e komandant në Luftën A.Nac.Çlirimtare, i gjallë dhe shëndetërisht mirë nga veshët në emision, nuk mundi të thoshte qartë e prerë, duke hedhur poshtë me argumente se kurrsesi Lufta A.Nac.Çlirimtare nuk ishte luftë civile. As në qëllime, as në objektiva, as në strategji e as në taktikë. Nuk ishe ahere dhe ca më pakë të mund të njolloset sot si le tillë. Përpjekjet e disave, që dihet pse lodhen ta bëjnë të tillë nuk i shtrëngon disa që të lëshojnë pa u shtrënguar, kur pranojnë me ... ca elementë....të shfaqura, për tu shëmbëllyer si luftë civile..!.Gjysmë luftë në përgjithësi dhe gjysmë luftë civile në veçanti as ka patur e as ka për të patur ndonjëherë. Shpikje të tilla janë prej intelektualësh që gjithë jetën e tyre e kanë kaluar me gjysmë burri e gjysmë gruaje. Janë tipar i atyre njerëzve që shpesh i marrim për të urtë, të qetë, ose si u ka thënë populli, shelegë njerëz. Mirëpo, në këtë rast si Godua si Xhufi, u panë se në se na lejohet të mund të shprehemi kështu, e treguan veten, jo andej nga janë bir dhe nip, por si të mëndur nga pakë më dhi.

Modele të luftërave civile bota ka njohur shumë. Në të kaluarën dhe në ditët e sotme. Lufta më e egër civile ndodhi në Francë në vitin 1407. Dhe nisi mes dy dukëve për fronin, për pushtet. Në rrugën Berbet, natën e 24 nëntorit u vra mizorisht Duka i Orleanit prej Zhanit të Patrembur. Kjo vrasje e ndau tërë Francën në dy kampe. Njëri kamp mbështeste Dukën e Burgonjës, tjetri Dukën e Orleanit në atë kohë 14 vjeç dhe i martuar me vajzën e Dukës së Armanjakut. Ndaj edhe u quajtën "të partisë së Armanjakut".

Rajonet veriore të Francës, përfshirë dhe popullsinë e qyteteve u bashkuan me Burgonjezët, parti që favorizohej shumë nga populli. Në të njëjtën kohë, duka i Burgonjës ju drejtua për ndihmë dhe për ti patur si aleatwtë, princërve gjermanë dhe anglezë. Gjë që u dha shkas armanjakëve ti demaskonin burgonjezët si armiq të Francës. Kjo ishte e gjitha një luftë e pastër civile. E pra, bazuar në këtë model, askush nuk mund të gjejë tek Lufta A.Nac.Çlirimtare e jona, qoftë edhe një element të vetëm për ngjashmëri .Asnjë!

Luftërat civile kanë ardhur edhe si rezultat i konflikteve ndëretnike. Ndodhur jo shumë larg, si kohë, por sot, bash në kohët moderne, kur një sërë ligjesh e organizmash ndërkombëtare funksionojnë. Shembulli më tipik është konflikti në Ruanda. Ky konflikt me pasoja, ku janë regjistruar më shumë se gjysmë milionë të vrarë, ilustron pastërtish konfliktin kulturor prehistorik abel-kain. Është shprehja më e qartë, si konflikt civil midis dy prirjeve kulturore, në luftën për mbijetesë. I nisur qysh në shekullin e 13 në Ruanda, është bashkësia e dy fiseve:Hutu dhe Tutsi. Blegtorët tutsi nënshtruan popullsinë hutu, e cila merrej me bujqësi. Të dy këto popullata jetuan në shekuj, në paqe me njeri tjetrin, duke ruajtur dallimet kulturore të tyre: Duke qenë bujq e blegtorë (kain-abel), konflikti u mbajt nën kontroll prej një aristokracie ushtarake me fuqi të pakufizuara. Pra pakica tutsi, (me 12 % të popullsisë) sundonte shumicën hutu (me 85 % të popullsisë).

Ishin kolonialistët ata (pushtuesit ) që i përdorën për qëllimet e tyre ndarjet kulturore, për t'i sunduar më mirë ashtu sikurse edhe i sunduan.Kurse shekullarizimi i popullatës hutu, prej aktivitetit të misioneve të ndryshme, ndikoi në ndërgjegjësimin për çlirimin prej sunduesve tutsi. Në vitet gjashtëdhjetë, me marrjen e pavarësisë, heqjen e dallimeve sociale dhe rrëzimin e monarkisë, sistemi social e politik tradicional u përmbys. Kjo shpuri në mënyrën më të paevitueshme në gjendjen e konfliktit mes të dy etnive. Krejt e ngjashme me situatën në zanafillë, kur Kaini, mbas vrasjes së Abelit u syrgjynos. Gjatë viteve nëntëdhjetë, në Ruanda konflikti shkaktoi gjysmë milionë të vrarë (më të shumtët tutsi) gati dyfishin të gjymtuar dhe dy milionë refugjatë (në masën më të madhe të etnisë hutu)

Vazhdon .................................

[grepi]

Vazhdimi ...........................

Kuptohet, që përveç faktorëve të brendshme, (ishte faktori i jashtë që nxiti dhe i dha flakë kazanit që ziente mes të dy etnive. Edhe pse, në këtë përleshje etnike, nuk mund të mos jenë fajtorët mes krerëve të dy etnive, analizuar thellë problemi, rezulton se gjykimi mbetet objektiv dhe afër të vërtetës kur u referohemi problemeve të origjinës, të zanafillës.

Edhe kur rreket dikushi, për të marrë në analizë Luftën A.Nac.Çlirimtare, jashtë konteksit të konfliktit botror të gjysmës së shekullit të kaluar, por që eci edhe në këtë shekull, duhet të ketë parasysh se kombet në të tre luftërat botërore janë rreshtuar në palë luftuese, sipas një motive që qartësohet kur rrjedh shumë kohë. Nga njëra luftë tek tjetra. Mirëpo, kur neve dëgjojmë të flitet për luftën tek neve, sikur njëra palë luftoi tjetrën, sikur fituesit kishin qëllimin e vetëm, eliminimin e cave brenda etnisë, brenda llojit (që është një mënyrë gjykimi që shkakton edhe habi edhe keqardhje) të atyre që realisht u mundën, me konkluzionin që.... tek neve është bërë luftë civile....! Dhe nuk është puna se nuk e kuptojnë por se e kanë bindje dhe kjo është më e keqja. Sepse nisur nga ky vlerësim, disa duke kujtuar se tash bijtë e atyre janë fitues, mund dhe duhet të ribëjnë historinë. U është mbushur mëndja top se ajo ishte një luftë civile. Këtë thotë z.Butka, këtë e thonë edhe disa deputetë, disa historianë, ndonjë që aksidentalisht mbanë në dorë kyçin për të hapur dhe mbyllur një derë muzeumi e deri tek Fevziu, të cilit i është mbushur mëndja se ka zbuluar që ajo luftë ishte luftë civile. Ashtu sikurse na paskej zbuluar kohë më parë qe Selam Salaria nuk ka qenë i pari që u hodh mbi tela por o i dyti o i treti...! Zbulime jo shaka!

Që të gjithë këta njerëz, harrojnë ose bëjnë sikur harrojnë që këtij vendi të vogël, por me një shtet "modern"sikurse e ka quajtur Presidenti ynë, periudhën e Ahmet Zogut (nuk e kam kuptuar kurrë se si mundet të quhet modern një shtet me mbi 90 për qind të shtetarëve analfabetë, por përderisa e ka thënë presidenti, ai…. nuk ja këput kot) ju lëshuan qindra mijë ushtarë të fashizmit, lindur në Itali shumë më parë se nazizmi në Gjermani. E duke dëgjuar se si e analizojnë luftën, sikur të gjitha, gjithë ato ushtri pushtuese të mos ishin të tillë, të mos kërkonin dhe të gjenin për ti rreshtuar ashtu si dhe i rreshtuan njerëzit tanë, të mos ishin ata faktori kryesor i asaj luftë të padrejtë, të mos qenë ata dhe vetëm ata shkaktarët e tragjedisë mbi një popull të pambrojtur, por flasin sikur të qenë spektatorë në një… përleshje partizano-balliste. Le që nuk ishte e tillë lufta por edhe sikur të ishte kështu, mbrojtësit e kësaj ideje nuk janë në gjendje të na thonë se me cilën brigadë balliste e ndeshën partizanët ? Me cilin korpus ballist bënë betejën civile mes duke harruar pushtuesin? Me asnjërin. Po a ka patur të vrarë në atë luftë. Shumë e shumë më tepër se sa janë dëshmorët. Ani pse ai që hap e mbyll derën e një muzeumi, na i numëroi sot dhe i paskan dalë….. jo më aq sa janë thënë, por ……. plot pesë mijë vetë!Turp për këto lloj turpesh! Ka patur të vrarë edhe kot së koti? Patjetër. Se lufta vetë është një marrëzi e marrë shumë seriozisht. Por neve na u imponua ajo luftë. Dhe populli e mbështeti me të gjithë fuqinë që pati. Se nuk e ka dashur kurrë pushtuesin e huaj ky popull,Nuk e ka ulur kokën edhe pse ka qenë i pa ushqyer mirë, i pa veshur , i pa mbathur mirë, i pa armatosur. Mirëpo, ja ashtu e nisi, me ato patickat e këqija që mbante Blendi në dorë, me atë patickën e keqe ishte në luftë edhe Godua, pavarësisht se i pat humbur e rënë në dorë të Blendit.Por ama plot herë pushtuesit i ka hedhur në det, dhe shporrur jashtë kufijve. Edhe në atë luftë, si pjesë e një koalicioni të ndritur antifashist, populli ynë dha një kontribut të madh, për të cilën brezat duhet të jenë krenarë. Ja pse me atë luftë nuk tallen dot ca rronxho-ponxho mamakash, ajo luftë nuk luftohet dot me patickat relike humbur prej Godos e gjithë godove, që e ndajnë në gjysma atë luftë. As nga intelektualë si Fevziu që edhe paticka e vjetër partizane ua bën mishin si të pulës puprra -puprra! Gjithashtu, nuk mund të mbrohet nga intelektualë me shkollë të mesme, të cilëve u është mbushur mëndja se thonë vetëm fjalë me vend, duke hedhur poshtë gjysmë pjesën e asaj lufte. As edhe nga intelektualë që edhe pse e mbajnë veten për historianë, meken prej mullës së marrë nga qumësht dhie dhe arrijnë për konformizëm të pranojnë idiotësira se medemek….." Lufta A.Nac.Çlirimtare… pati elementë të luftës civile. Lufta A. Nac.Çlirimtare ishte dhe do të mbetet epopeja më e lavdishmet e popullit tonë. Gabimet, viktimat edhe të pafajshme që janë pjesë e çdo lufte nuk mund të justifikojnë e të përligjin me rol viktime ata që ju kundërvunë luftës, ca më shumë ata që u bashkuan me pushtuesit. Jo për gjë tjetër por se e djeshmja e asaj lufte nuk është shumë e largët. Mbahen mënd të gjitha sa kanë ndodhur.

Ndaj beteja të sotme me patickat e vjetra të ca intelektualëve jo seriozë, na e bëjnë atë luftë të paharruar dhe dëshmorët e saj të pavdekshëm. Na shumëfishohen këtë o ndjenja kur në fund të emisioneve të tilla, për të drejtën, njoftohemi se …"emisioni mundësohet prej…njërës apo tjetrës shushunjë greke, "AMC apo Vodafonë. Që aty e marrim vesh që ajo luftë paska qenë për tu mallkuar si luftë civile. Harxhon greku…. për të mirën e këtij vendi….! Jepi Fevzi jepi!

marre nga, dervina.com

grepi, dora vetë

[grepi]

Fiqirete Shehu: Kadriu ishte regjisori i prapaskenës në Konferencën e Tiranës
• “Kadri Hazbiu ka qenë ndihmësi më i vjetër, më i afërt, më i aftë dhe më i vendosur i Mehmet Shehut në krye të organizatës komplotiste që do të përmbyste diktaturën e proletariatit në Shqipëri”.

shkruan: afrim imaj

Ndërsa ka rrëfyer tërheqjen e Kadri Hazbiut në shërbim të zbulimit jugosllav qysh në vitet e luftës nëpërmjet Dushan Mugoshës, e veja e kryeministrit të vetëvrarë, vijon me të tjera prova kopromentuese për të, gjithnjë sipas atyre që ka mësuar nga të tjerët (!). Me merakun për ta dokumentuar sa më bindshëm aktivitetin agjenturor të ish-ministrit të Brendshëm, Fiqirete Shehu e përmbledh atë në dy faza kryesore, të cilat lidhen sipas saj me tërheqjen e Kadri Hazbiut në organet e Sigurimit nga Koci Xoxe dhe me veprimtarinë e fshehtë të tij deri në Konferencën e Tiranës të ‘56. Për periudhën e mëvonshme kur ai ka marrë kreun e Sigurimit të Shtetit me ndërhyrjen e Mehmet Shehut, e veja e kryeministrit sjell argumente e fakte të panjohura më parë, me të cilat është njohur kryesisht nga bisedat intime me bashkëshortin e saj. Nga aq sa zbardh Fiqirete Shehu në adresë të Kadri Hazbiut, tërheq vëmendjen tregimi i saj për rolin e tij në organizimin e prapaskenave të Konferencës së Tiranës të vitit 1956. Për të, ish-ministri i Brendshëm ka qenë regjisori i dramës që u përgatit dhe u shfaq në këtë kuvend partie, ku sipas saj, u punua energjikisht dhe në shpinë të udhëheqjes për revizionimin e vijës së partisë. Fiqirete Shehu paraqet kështu për herë të parë një profil të ri për ngjarjen e bujshme të Partisë Komuniste, duke hedhur dritë për mënyrën e organizimit të saj, për rolin e Kadri Hazbiut dhe Beqir Ballukut si të deleguar të Byrosë Politike në të, për mesazhin e panjohur që UDB-ja ka sjellë në sallë nëpërmjet njeriut të saj Feçor Shehu, në atë kohë kryetar i Degës së Brendshme të Shkodrës, etj…
FIQIRETE SHEHU: Periudhën pas Çlirimit, periudhën e aktivitetit të Kadri Hazbiut unë e shtrij duke filluar nga koha kur Koci Xoxe e ka tërhequr në organet e punëve të brendshme dhe deri në Konferencën e Partisë të qytetit të Tiranës të vitit 1956 dhe e ndaj në dy faza. Faza e parë, nga tërheqja në organet e punëve të brendshme kur ishte Koci Xoxe ministër deri në Plenumin e 11-të të Komitetit Qendror të shtatorit 1948, ku Koci Xoxe u dënua dhe periudha tjetër nga Plenumi 11-të, më mirë nga Kongresi i Parë i Partisë dhe deri në Konferencën e Partisë së Tiranës që u zhvillua më 1956 në prag të Kongresit të Tretë të PPSH…
ARANIT ÇELA: Tashti të fillojmë me fazën e parë…
FIQIRETE SHEHU: Në fazën e parë në kohën që në krye të Ministrisë së Brendshme ishte Koci Xoxe, Kadri Hazbiu ka kryer disa detyra armiqësore të rënda. Në radhë të parë Kadri Hazbiu në këtë periudhë ishte ngarkuar si dhe kuadro të tjerë, ndër të cilët edhe Mihallaq Ziçishti që të grumbullonte të dhëna të trilluara për kundër sekretarit të Parë të KQ së partisë, sekretarit të Përgjithshëm që quhej atëherë me qëllim që Koci Xoxe t’i përdorte ato për ta goditur atë e për të marrë drejtimin e partisë ai vetë. Drejtim tjetër ishte që në bashkëpunim me Savo Bozhidaroviçin, që ishte kuadër i kualifikuar i zbulimit jugosllav në Shqipëri të organizohej Sigurimi i Shtetit e të bashkëpunohej për organizimin sipas eksperiencës jugosllave, në thonjëza eksperiencës, të këtyre organeve. Me sa kam dëgjuar më vonë, kur u bë ministër i Punëve të Brendshme Mehmet Shehu, këto lidhje të Kadri Hazbiut, sidomos me Savo Bozhidaroviçin kanë qenë shumë të shpeshta të gjithanshme.



ARANIT ÇELA: Tjetër…
FIQIRETE SHEHU: Drejtim tjetër ishte puna për të ngritur autoritetin dhe rolin e Koci Xoxes në parti e në vend, duke arritur gjer aty që në mbledhje te ndryshme të porositeshin njerëzit që të hidhnin dhe parulla pro Koci Xoxes, të shkruanin edhe parulla të tilla me qëllim që të përgatitej opinioni, që kur të vinte momenti, i pari në drejtim të partisë, mbasi të eliminohej sekretari i Përgjithshëm, udhëheqësi i partisë të ishte Koci Xoxe…
Moment tjetër i veprimtarisë armiqësore të Kadri Hazbiut është ai pas dënimit të Koci Xoxes deri në Konferencën e Partisë së Tiranës. Në këtë periudhë ministër i Punëve të Brendshme u emërua Mehmet Shehu. Mehmet Shehu në këtë kohë, synonte që të mbronte Kadri Hazbinë. Pra karakteristikë kryesore e fillimit të kësaj periudhe është marrja nën mbrojtje e Kadri Hazbiut nga Mehmet Shehu dhe përpjekjet e vetë Kadri Hazbiut për ta kapërcyer situatën e rëndë në të cilën u ndodh pas goditjeve që ju dhanë gjithë elementeve armiq që ndodheshin në Ministrinë e Punëve të Brendshme. Mehmet Shehu në këtë rast e thirri Kadri Hazbiun në zyrë dhe i tha që dinte gjithë aktivitetin e tij të zhvilluar në favor të zbulimit jugosllav simbas porosive të Koci Xoxes, siç ishin lidhjet me Savo Bozhidaroviçin dhe gjithë çështjet e tjera që përmenda. Por, i tha Mehmet Shehu Kadriut, siç më ka treguar ai vetë, unë do të të marr në mbrojtje se kur erdhe nga Kosova t’i më solle të fala, unë nuk e përmenda këtë fakt, nga Sala, d.m.th nga Dushan Mugosha e ato të fala kishin të bënin edhe me kujdesin që duhej të tregoja unë për ty, sepse kur u largua nga Brigada e Parë Dushan Mugosha më kish porositur që të të mbështesja në çdo rast. Edhe rasti tani është që është situatë e rëndë për ty. Unë do të mbështes te sekretari i Përgjithshëm por ti vetë, e kish pyetur Mehmet Shehu Kadri Hazbiun, çfarë mendon, si ta kapërcesh këtë situatë. Dhe Kadri Hazbiu i kish thënë Mehmet Shehut që dhe unë kam menduar për këtë çështje. Në radhë të parë mendoj që hapi i parë është që duhen të zhduken gjithë provat materiale. Materialet e grumbulluara kundër sekretarit të Përgjithshëm të partisë dhe çdo gjë tjetër që mund të rëndojë mbi mua. Ndërsa unë vetë do të bëj autokritikë për ato gjëra që mund të bëj dhe që mund të pranohen në organizatën bazë e do të shpreh besnikëri ndaj partisë. Mehmet Shehu e kish aprovuar këtë dhe i kish thënë që se mendonte bile që ta marrte në Ministrinë e Brendshme. Në fakt Mehmet Shehu e paraqiti te sekretari i Përgjithshëm për t’u bërë zëvendës, me sa mbaj mend unë zëvendës i parë i ministrit të Punëve të Brendshme Kadri Hazbiun dhe kështu u bë në fakt. Kadri Hazbiu jo vetëm nuk u dënua, por u ngrit në përgjegjësi dhe u bë personi i dytë në Ministrinë e Brendshme menjëherë pas Mehmet Shehut. Kjo taktikë e ruajtjes së forcave u ndoq dhe për kuadro të tjera që kishin punuar nën vartësinë direkte të Koci Xoxes e në shërbim të zbulimit jugosllav…


Vazhdon .........................................

[grepi]

Vazhdimi ...............................

ARANIT ÇELA: Po me kuadrot e tjerë çfarë u bë…
FIQIRETE SHEHU: Mehmet Shehu kish lënë porosinë si Kadri Hazbiut gjithashtu dhe Mihallaq Ziçishtit që të kishin kujdes që të ruanin kuadrot e vjetra, edhe ata që ishin larguar nga Ministria e Brendshme, t’i mbajnë afër për t’i përdorur në rastin e volitshëm.
ARANIT ÇELA: Kush ishte ky rast i volitshëm…
FIQIRETE SHEHU: Rast i volitshëm u quajt Konferenca e Partisë e Tiranës e vitit 1956 që do të zhvillohej në prag të Kongresit të Tretë të partisë. Situata, pa u zgjatur, politike, sfondi politik, në të cilën u zhvillua ajo qe i tillë që, pas vajtjes se Hrushovit në Beograd për t’ju nënshtruar Titos për të rehabilituar revizionizmin jugosllav, pas Kongresit të 20-të të Partisë Komuniste revizioniste të BS, të gjitha vendet ish-socialiste, duke filluar nga BS dhe vendet e tjera me përjashtim të Shqipërisë, hynë si të thuash në garë kush e kush të afrohej më shpejt Jugosllavisë, të rehabilitonte agjenturat e saj që kishin dënuar si Trajçe Kostovin në Bullgari, Rajkun në Hungari, etj. Veç në Shqipëri nuk kishte ndërruar aspak kursi. Prandaj armiqtë ruajtën momentin e organizimit të Konferencës së Tiranës dhe qysh më parë ndërmorën një punë të gjerë armiqësore për të vënë në lëvizje të gjithë grupet e personat në shërbim të tyre. Në këtë kuadër u vunë në lëvizjen tonë komplotistë e puçistë që drejtoheshin nga Mehmet Shehu, sikurse dhe grupe të tjerë që lidheshin me agjentura të ndryshme. Para Konferencës së Tiranës, unë mora kontaktin e parë pas çlirimit me një person në shërbim të agjenturës jugosllave dhe që është i pandehur këtu, Feçor Shehun, i cili më vuri në dijeni për këtë çështje në linjën jugosllave, pavarësisht që në linjë tjetër Mehmet Shehu, nga ana e sovjetikëve ishte vënë gjithashtu në lëvizje për të organizuar punën armiqësore në konferencë. Qëllimi i veprimtarisë armiqësore që do zhvillohej aty ishte i atillë që, të goditej vija e partisë, udhëheqja e saj, të kthehej vija marksiste-leniniste në një vijë revizioniste, të përgatitej terreni në konferencë me qellim që në Kongresin e Tretë të Partisë që do të zhvillohej pas ca kohe, se Konferenca e Partisë u zhvillua në prag të Kongresit të Tretë të partisë, të goditej vija e përgjithshme e partisë dhe të ndodhte në kongres ajo që ndodhi në Kongresin e 20-të. Të ishte si të thuash një Kongres i 20-të në miniaturë. Pikërisht mbi bazën e Platformës së Kongresit të 20-të do të zhvillohej edhe Konferenca e Tiranës sipas punës armiqësore të organizuar nga grupi ynë armiqësor që kryesohej nga Mehmet Shehu. Në përgatitje të Konferencës një rol të veçantë ka luajtur Kadri Hazbiu, i cili ishte ministër i Brendshëm dhe që kishte fijet në dorë si në rrugë legale, d.m.th të të gjithë aktiviteteve që zhvilloheshin, ashtu edhe nëpërmjet lidhjeve agjenturore që ai mbante nga një anë me Svetozar Koçiçin, me zbuluesin jugosllav, me legatën jugosllave që ishte qendra e organizimit të punës nëpërmjet nesh, po ashtu edhe me Mihallaq Ziçishtin dhe me Feçor Shehun. Për këtë rol të veçantë të Kadri Hazbiut në organizimin e punës në Konferencën e Tiranës në të tre fazat, si para Konferencës për përgatitjen e punës armiqësore, gjithashtu edhe gjatë e pastaj pas Konferencës, mua më ka folur Mehmet Shehu. Në prag të Konferencës së Tiranës, megjithëse do të flas më vonë për çështjen e Feçor Shehut. Feçor Shehu erdhi i dërguar nga Svetozar Koçiçi tek unë dhe këtu unë mora takimin e parë me një person të agjenturës në shërbim, d.m.th të agjenturës jugosllave pas çlirimit. Kur më vuri në dijeni, siç do të shpjegoj më poshtë Feçor Shehu për punën që përgatitej për të zhvilluar në Konferencën e Tiranës, unë u tremba u frikësova meqë isha sekretare e parë e KP të Tiranës. Prandaj kur shkova në shtëpi, i thashë Mehmet Shehut që kështu ka ardhur Feçori dhe kjo mua më shqetëson se unë jam sekretare e parë. Mehmet Shehu u mundua të më qetësojë dhe më tha mos ki aspak frikë për këtë çështje sepse i deleguar i KQ do të jetë Beqir Balluku, që është në pozitat tona dhe është i hershem në lidhje me zbulimin jugosllav. Ndërsa fijet e gjithë punës që do zhvillohet në konferencë, i ka Kadri Hazbiu, i cili është në lidhje, duke qëndruar vetë në prapaskenë me zbulimin jugosllav, me Svetozar Koçiçin sikurse dhe mban lidhje me Mihallaq Ziçishtin dhe me Feçor Shehun, të cilët do të jenë brenda në konferencë, aq më shumë që ty të është ngarkuar një detyrë, si rol pasiv, meqë je sekretare e parë e Tiranës dhe gruaja ime, më tha Mehmet Shehu. Me këtë rast unë more vesh për veprimtarinë që do zhvillonte Kadri Hazbiu në konferencë.
ARANIT ÇELA: Filloi konferenca e partisë…
FIQIRETE SHEHU: Pas raportit që mbajta unë si sekretare e parë filluan nga të gjitha anët pyetje të gjithanshme kundër vijës së partisë, kundër udhëheqjes së partisë, duke u bërë pyetje edhe në drejtimin tim edhe te Mehmet Shehut, gjë që mua më tronditi në fakt dhe në një nga pushimet, duke qenë e mërzitur dhe pak e mënjanuar në kohën që Beqir Balluku bisedonte me delegatë të tjerë, m’u afrua Feçor Shehu e më tha, pse qëndron kështu e mërzitur dhe e mënjanuar. I thashë, nuk e dëgjove seç u tha në konferencë për mua. Ç’pyetje u bënë dhe për Mehmet Shehun? Feçor Shehu tha, që të tilla pyetje dhe do bëhen se dhe kjo bëhet me qëllim që të mos bjeri dyshimi mbi ty e mbi Mehmet Shehun. Megjithatë, filluan diskutimet, të cilat i kapërcyen edhe caqet që ishin caktuar, d.m.th nuk u kufizuan veten te goditja në mënyrë të kamufluar e vijës së partisë, por u bënë dhe diskutime më të hapura, duke u kërkuar lidhje miqësie me Jugosllavinë në bazë të Platformës së Kongresit 20-të të BS, etj. Këto kur shkova në shtëpi ja thashë Mehmet Shehut, megjithëse i thashë dhe më parë Beqir Ballukut që ta informonte ai, po ai tha thuaja ti më mirë. Ja thashë, ja parashtrova gjendjen Mehmet Shehut, i cili e gjykoi ashtu të rëndë si dhe unë dhe thirri në prezencën time Beqir Ballukun dhe Kadri Hazbiun, duke i porositur që të kenë kujdes, t’i mbajnë mirë në duar frenat, siç u shpreh ai. Ndërsa Kadri Hazbiu tha, ki kujdes mos u merakos i kam vetë punët në dorë dhe aty brenda është Mihallaqi dhe Feçori, asgjë nuk do të ndodhë. Dua të them se Kadri Hazbiu ishte në dijeni të veprimtarisë armiqësore sikurse dhe Mihallaq Ziçishti të Panajot Plakut. Bile kishin bërë edhe veprime të përbashkëta të tre, çfarë konkretisht nuk jam në gjendje ta shpjegoj, nuk e di, po Mehmet Shehu me ka thënë që kishin ndërmend edhe veprime të përbashkëta. Ndërsa pika kulminante e veprimtarisë në këtë moment është organizimi i arratisjes së Panajot Plakut duke bashkëpunuar në këtë rast natyrisht me zbulimin jugosllav…


"Kadriun e tërhoqi në zbulimin jugosllav Dushan Mugosha në vitin '43"
Dëshmia e Fiqirete Shehut, të vesë së kryeministrit të vetëvrarë, në gjyqin e Hazbiut, ka qenë një nga momentet kulmore të procesit. Tashmë, nuk bëhet fjalë për ngjarje të shkëputura e dëshmi të veçanta, por për një analizë kronologjike të veprimtarisë armiqësore të Kadri Hazbiut, njeriut që sipas saj, ka qenë krahu i djathtë i Mehmet Shehut dhe numri dy i organizatës kundërrevolucionare, që do të përmbyste diktaturën e proletariatit në Shqipëri. Shfaqja e Fiqirete Shehut vetëm dy ditë pas përfundimit të gjyqit që i fali jetën dhe e ndëshkoi me disa vite burg, do të ishte befasuese për ish-ministrin e Brendshëm që duhej të përgjigjej për akuzën e parë të saj lidhur me rrethanat në të cilat ishte tërhequr nga Dushan Mugosha në shërbim të zbulimit jugosllav qysh në vitin '43. Gjithçka që e veja e kryeministrit shpalos përpara Hazbiut rreth zanafillës së rekrutimit të tij nga zbulimi jugosllav, është pjesë e një rrëfenje që ajo ka dëgjuar nga Liri Gega në çastet e një pushimi, pas një beteje me okupatorin në Sllatinë të Peshkopisë në vitin '44(!) Në të gjitha provat që sjell Fiqirete Shehu në ballafaqim, u referohet opinioneve të të tjerëve, që çuditërisht kanë ndërruar jetë.
"Për këtë më ka folur Mehmeti". "Këtë ma ka treguar Nako Spirua". "Këtë e kam dëgjuar nga Dali Nderu", etj. Ky është pak a shumë refreni i të gjitha deponimeve të Fiqirete Shehut që duket e shpërfytyruar gjatë rrëfimit. Gjithsesi, para dëshmisë së saj, në proces është debatuar për një tjetër ngjarje të hershme: Eshtë takuar apo jo Mehmet Shehu me Titon dhe Harri Fulcin në vaporin "Kuin Elisabet"?! Protagonistë të kësaj dileme bëhen të pandehurit Mihallaq Ziçishti, ish zëvendësministër i Brendshëm dhe Llambi Peçini, njeriu që ka bërë shoqëruesin e ish-kryeministrit në lundrimin e shumëpërfolur në Atlantik…

neser do te lexoni
Rrëfimi i Fiqirete Shehut mbi përpjekjet e fshehta të Mehmetit e Hazbiut për vendosjen e marrëdhënieve me BS në vitin '64.

Misioni i panjohur i Nesti Nases, ish-ministër i Jashtëm, për të vendosur urat e komunikimit me diplomacinë e Moskës.

Çfarë përmbante mesazhi i UDB-së që solli në mesin e viteve '60 Feçor Shehu dhe përpjekjet e Kadri Hazbiut për të zbutur klimën e konfliktit me Jugosllavinë.

Si i amnistoi agjentët amerikanë të arrestuar në Tiranë Mehmet Shehu e Kadri Hazbiu në vitin 1953.

6.12.2007

marre nga, dervina.com

grepi, dora vetë

[grepi]

Mehmet Shehu erdhi në Shqipëri e luftoi jo si komunist e partizan, por si mercenar dhe i dërguar nga anglo-amerikanët, për t'u shërbyer planeve të tyre për të ardhmen në Shqipëri. Pas vetëvrasjes, në kasafortën e tij u gjet një program i shkruar me dorën e tij, që në kohën kur erdhi në Shqipëri, që s'ishte gjë tjetër përveçse një program demokratiko-borgjez, ku nuk flitet fare për parti komuniste e socializëm, por për shumë parti, ashtu siç u munduan të bënin misionet anglo-amerikane dhe grupet reaksionare, që i mbështetën këto menjëherë pas çlirimit të vendit tonë.
Menjëherë pas çlirimit, Mehmet Shehu, qoftë për të kënaqur ambiciet e tij karrieriste, qoftë me urdhër të Shërbimit Sekret Amerikan, u vu edhe në shërbim të shefit të Misionit Sovjetik në Shqipëri, agjentit të kundërzbulimit, Majorit Ivanov, duke i bërë raporte të fshehta me shkrim kundër udhëheqjes e vijës së Partisë sonë Komuniste, ku i kërkonte të ndërhyhej nga sovjetikët ose nga Tito, të cilin e cilëson figurë të madhe, që të ndryshohej gjendja në Shqipëri, se me Enver Hoxhën nuk ecet.
.....

shkeputur nga, Dossier

Gazeta Shekulli

grepi, dora vetë