...ne Shatervan

[Kronisti]

Mes vuajtejesh e dhembjesh të takova
Mes plagësh, mes lotëve dhe shpresës gati të vrarë
Mes zërash të këngës që nuk i besova
Mes klithjesh, në kujtim të dashurisë së parë

Të takova tek po rrëzohej lulja e tharrë
në ikje të blerimit në ikje të rrezes së ngrohtë
Tek po iknin nga vendlinja zogjët shtegtar
Të takova në bardhësinë e borës së ftohtë

Të takova pranë katër krojeve në Shatërvan
Mes etjesh që vrasin pmëshirshëm me një të shtënë
Të takova në trup njeriu, ty që nuk je njeri, ty që je Zanë
Ty që ditën je diell, ty që natën je hënë

Mes vuajtejesh e dhembjesh të takova
Mes plagësh, mes lotëve dhe shpresës gati të vrarë
Mes zërash të këngës që nuk i besova
Mes klithjesh, në kujtim të dashurisë së parë

[Kronisti]

Harruam jetën, vrapin pas mbijetesës së mallkuar
E shqelmuam trupin, shpirtit i dhamë krihë të fluturon
Në Shatërvan pran katër krojeve që rrjedhin ujë të bekuar
Ia lidhëm nyjë ëndrrat tona stinës së dashurisë sonë

Tek po ia vrisnim të gjithë ushtarët pakuptimsisë
U ngjitëm Marashit perpjetë në pasditen e vonë
E humbëm rrugën, na preku magjia e dashurisë
u zhdukëm përpjetë gurgullimës së Lumit, pran kasolles sonë

Pas yjeve morri krih në fluturim dashuria
Veç unë e ti me blerimin me lulet e zogjt në një kor
U dehën shpirtërat, natyra, u deh edhe kaltërsia
Unë, Ti, blerimi, lulet e zogjtë në një kurorë


Me bukurinë e tyre magjike lulet u bënë kurorë
Kurorë e dashurisë zogjtë - zëri i tyre dehës
U ngjitëm në çast në qiell dhe e prekëm kaltërsinë me dorë
tej për tej nëpër shpirt na shpoi puhizë e lehtë të verës

Ne mbrëmbje çmendet veriu në mjedis të stinës së verës
Tej për tej nëpër qiell i shpartallon retë
Pikat e ëmbla të shiut na i parplas faqeve magji e erës
Të lagur ikim në kasolle shpejt e shpejt

[Kronisti]

Përreth shpirtit ke ngritur mburoja, po shndërrohesh në Muranë
Duke luftuar me rrjedhën e gjakut tënd ik përtej vetvetes
Ka kohë që s'të kam parë te katër krojet në Shatërvan
I bënë lak rrugës frikësohesh nga ndjenjat e ik ngushticave të jetës

E krojet rrjedhin, uji derdhet në Lumbardh e ai vijon të rrjedhë tatëpjetë
Nuk e bëmë botën të këtillë as unë as ti, prandaj se ndërrojmë dot
Po rrjedhim edhe unë edhe ti, si ujë kroji tatëpjetë nëpër jetë
Prandaj eja te Shatërvani të pres, mos e humb kohën kot


Eja të pres te Shatërvani, me shpirtin, me ndjenjat lakuriq të pres të vish ti
...dhe unë e ti, i shtohemi dy kroje Shatërvanit...dhe...le të rrjedhë nga ne dashuri

[Kronisti]

[FONT='Verdana','sans-serif']Përdredhja e flokut tënd, shkakton puhi të lehtë
që qetë qetë hynë në zemrën time dhe trazon
rrejdhën e gjakut, e shpejton e rrezaton me jetë
madështinë e jetës, bukurinë e saj ma kujton

Shikimi yt ma rrëqeth trupin, më fton në zjarr
më fton në djegie si të qiriut për ta ndriçuar
çastin e përjetshëm që thonë nuk njeh varr
ndjenjën njerëzore shumë rrallë të përjetuar

E si të mos çohet peshë- shtrëngatë fjala, si,
si të mos zë vend si shkëmbi... me peshë
si të mos ledhaton butë e lehtë... puhi
kur me fjalë shpirtin - bukuri e jote e vesh

Dhuratë hyjnore e të Madhit është floku yt
litar bëhet që shtrëngat e fjalës të zbret
nën ballin tënd mbi faqe te sytë
që gufojnë zjarr, që ftojnë për jetë[/FONT]

[Linka_pz]

Pershendetje , Kronist te pergezoj per keto poezi ,vetem vazhdo ,suksese!

[Kronisti]

Postimi origjinal është bërë nga Linka_pz

Pershendetje , Kronist te pergezoj per keto poezi ,vetem vazhdo ,suksese!

Falemnderit Linka per pershendetjen dhe pergezimin.

[Kronisti]

Njenja nga shpirti
me kaploi në cdo qelizë mua
po ndihem si zog me krah
Pas fjalëve të tua


me fjalët tua - flatra
po vijë te ti
të ta fal ndjenjën
të të fal dashuri

po vij të bëhem forcë e shpirtit tënd
tiktaku i shpirti tënd me dëlirësi
perjtesisht i yti jam
e imja je deri në përjetësi

[Kronisti]

Në bebëzat e syve të tu
në bebëzat e syve të mi
urrejtja për largësinë
shndërrohet në dashuri

[Kronisti]

Më prit se po vi
përmes vargut tek ti
si rrufe
të të futem në gji
Me prit krahapur
po vijë përmes vargut
në përrallë
lojën filloimë ngadalë
me epshe dhe dashuri
ta shuajmë këtë mall
që na dogji mua dhe ty..!!

[Kronisti]

E ndjejmë të dy* sa e fortë
sa e fortë është ndjenja jonë
me gjuhën e shpirtit të them
TË DUA PERGJITHMONË


Si varg po vij te ti
po vije si drite
si dashuri
per te te shendrite
në shpirt

[Kronisti]

Po të pres te vish me më marr
Princ me kali te bardh
Po të pres si lule në shkallë
Veshur me vello të bardhë
Po te pres me krushqi me ardhë
Me i mlbedh gjithë krerët kah janë
Llap e Gollak* Rugovë e Gjakovë
Dukagjin* Pejë e Fushë Kosovë
Prishtinë Prizren e Ferizaj
Gjilan Mitrovicë e Skenderaj
Me Ibrahim Rugoven
E Adem Jasharin..
Thirrju trimave te zgjohen
Nga të gjitha trojet të qohen në këmbë
Mos harro dhe Malishevën
Bujanocin e Medvegjën
Tetovën edhe Shkupin
Tropojën bashkë me Shkodrën
Gjithë krerët e Malësisë...
Mos harro Plavën e Gusin
Ulqinin e krejt Shqipërinë..
Qamerin e Maqedoninë
Kam një nuse me e marr
Në kalë të bardhë
Si në përrallë
Në varg
Unë princ ajo princesha

[Kronisti]

Në mëngjes kur zgjohem më mungon
më mungon në mesdite kur e shikoj jetën në sy
Mungesn mbrmja edhe me shume ma shton
Kur e kuptoj se pranë s'të kam ty

Kur e kuptoj se je larg* se je shume larg
Ngushëllimin e gjej në fjale* e gjej në varg

[Kronisti]

Në mengjez kur u zgjova
prita pranë të të shohë
u ngrita* dritaren e hapa
Në fluturim të të shohë
Si zog erdhe
Në fluturim më pe
me vrap erdhe n'dritare
Të dua më the..

[Kronisti]

Ta dërgoj një puthje plot mall e magji
Nga larg ta dërgoj Një puthje plot dashuri

Ta dërgoj nga larg engjulli im
ta dergoj plot zjarr një perqafim

Ta dërgoj me këtë varg
Një puthje e një perqafim bashkë

[Kronisti]

Më ndjenjën time e ndjenjën tënde lidhur gërshet
qetë qetë do të zbresë nëpër natë
tik-takun e zemrës po e shëndërroj në sonet
pran ballkonit po të ta sjellë – serenadë



Melodisë së dashurisë plot jetë
I jap udhë përmes shkronjave qetë qetë
Plot dashuri e dërgoj të vjen te ti
Nga atje dua të kthesh përmes fjalëve me dashuri