Luan Krasniqi-intervistoi Flora Suldashi...

[Paradox_13]

Ekskluzive: Intervistë me boksierin Luan Krasniqi


Një gladiator në ring, media dhe shoqëri!


INTERVISTOI:
FLORA SULDASHI, HAMBURG


I nderuar, duke pas parasysh interesimin e madh të opinionit tonë për figurën e personalitetin tuaj, na lejoni që kësaj radhe të zhvillojmë me ju një bisedë më të gjerë, ta themi shumëdimensionale...por më shumë për Luanin e më pak për boksin e tij!
Krasniqi: Ju faleminderit...(Qesh, plot disponim...)


Kemi dëshirë të dimë çfarë mbresash u kanë mbetur në kujtesë nga fëmijëria juaj në Kosovë..., çfarë e ka vrarë shpirtërisht Luanin në fëmijëri ?...ndonjë kujtim, atje në Junik tek kulla e Gjyshit....?

Krasniqi: Fillimisht jam mirënjohës për interesin e treguar për anët tjera të medaljes (qeshet...), por edhe për faktin se me këtë pyetje më kthyet shumë vite prapa, në fëmijërinë time në Kosovë, të cilën e kam parasysh gjithmonë dhe të cilës më ngjanë shpesh, që t’i kthehem e ta kujtojë, si një kujtim të bukur. Në të vërtetë, kam pasur jetë të begatshme në familje dhe me shokët e fshatit...! Por kam pasur, ndërkaq, edhe një fëmijëri të cilën e ka varfëruar shpirtërisht dhe e ka zbehur shumë, vërtetë shumë, qenësisht - mungesa e Bacës! Kështu e thërras babain tim, Bacë ...! Pra për mua, dhe në mua, ka mbetur e balsamosur se babain tim kurbeti e rrëmbeu herët...! Ishte shumë i munguar në fëmijërinë time…!

Cilat ishin ngritjet dhe rëniet, të cilat e kalitën LUANIN, mendoj në ato të cilat lanë gjurmë në personalitetin tuaj?

Krasniqi: Jeta qenka interesante, veçanërisht, me të gjitha ato ngritjet dhe rëniet. Por nga të dyja, edhe nga ngritjet edhe rëniet, sikur vetvetiu rridhte apo shembej (si edhe vetë jeta), një shkollë e veçantë, me shumë bagazhe, e rëndësi jetësore. Nga secila kam nxjerr ndonjë mësim. Kam qenë, apo të paktën jam përpjekur gjithherë, që të jem nxënës i zellshëm në këtë shkollën e quajtur - Jetë...! Por t’i lëmë detajet, si sukses dhe udhëkryq të veçantë e konsideroj vendosshmërinë time për kyçjen në sportin e boksit, këtu në Gjermani. Mos ta harrojmë faktin, se unë erdha shumë i ri në Gjermani, dhe ishte një ballafaqim shumëdimensional. Familjar, shoqëror, kulturor, gjuhësor e mentaliteti...! Por si do qoftë, si rezultat i vendosshmërisë dhe vullnetit, disiplinës, talentit e përkushtimit, erdhën edhe sukseset stimuluese e motivuese, deri te pjesëmarrja në Olimpiadën në Atlanta dhe medalja e fituar atje (një krenari e veçantë)…sukseset e titujt e shumtë të fituar në boksin amator, pastaj vijnë radhaz, 34 meçet profesioniste, çdonjëri me përpjekje dhe emocionet unikale. Rëniet....ah! Janë tre meçe të humbura, por në fakt (mendohet...)! Po, humbja nga Saleta, ishte si të thuash një thyerje që la gjurmë...! Dhe ashtu sikurse la kjo rënie gjurmë, edhe më impresionues, ishte rikthimi i titullit të Kampionit Evropian, një nga satisfaksionet më të veçanta.

Cila ka qenë lufta më e ashpër me vetvetën? Padyshim se në nivelet në të cilat veproni, kërkohet nga çdo Kampion, pra edhe nga Ju, që të fisnikëroni vetën, me virtyte gjithherë e më të larta...? Me reforma, revidime, korrigjime të pa-kuptueshme ndonjëherë, apo më drejtë - pasurime...!

Krasniqi: Lufta më e ashpër me vetën ishte kur e humba duelin nga Brovster! Atëherë, në fakt më shpëtoi nga duart - titulli i Kampionit botëror. Aty, ku ngjau suksesi im më i madh....aty ku isha vërtetë superiorë, deri në “para-fundin e fundit...”aty, më shpëtoi nga duart, ëndrra ime...! Tek arsyet që mundësuan të “ngjajë” ajo që ngjau, kam punuar dhe vazhdoj të punoj..., me veten dhe botën që më rrethon...

Z. Krasniqi, Ju e kuptoni se shumë të rinj mes lexuesve tanë janë sportistë boksier, atletë, karateistë e xhudistë, etj. Të rinj që poashtu pretendojnë majat botërore...! Dua të shfrytëzoj nga ky rast i shkëlqyeshëm, që t`ju pyes diçka si informatë e këshillë për këta të rinj të cilët natyrisht se kanë parë filma si Rocky me Silvester Stalone etj...por, si duket në fakt përditshmëria e një boksieri në përgatitet për të fituar titullin e Kampionit Botërorë në kategorinë e rëndë... një titull që kishte Muhamed Ali? Po aq të rëndësishme sa ato fizike, duket se janë edhe përgatitjet psikike...mentale etj, pra si duken ato...si koordinohen...kush janë ndihmësit, asistentët! Analizat strategjike...videot e kundërshtarit...dilemat...vendimet e fundit! Na përshkruani Ju lutem, ta zëmë, periudhën kur përgatiteshit për meçin me Broster deri te hyrja në ring?

Krasniqi: Si çdo sportist, ushtrimeve trupore u kushtoj kujdes të veçantë dhe këto i aplikoj në mënyrë permanente e intensive, e jo vetëm kur paralajmërohet meçi. Ato i përcjell një program i organizuar, të cilin e sendërtoj me disiplinë të lartë. Sakrifikoj edhe termine të rëndësishme për të përmbushur obligimet sportive. Ndërkaq, posa të caktohet meçi, më pret një organizim i nivelit edhe më serioz. Natyrisht, fjalën kryesore e ka trajneri, ko-trajneri (vëllai im Agimi), por aty janë edhe Firat Arsllan, shoku im i mirë dhe të tjerë të cilët më shoqërojnë gjatë gjithë fazës së përgatitjeve. Natyrisht, që gjithë kjo bëhet me koordinim dhe seriozitet e disiplinë maksimale. Të gjithë këta, por edhe shok e miq të shumtë, aderues të boksit, më motivojnë dhe japin forcë përmes punës së përditshme, letrave, thirrjeve telefonike.....U jam mirënjohës të gjithëve për mbështetjen që më japin. Natyrisht, që fazës përgatitore i bashkëngjitet edhe vlerësimi i kundërshtarit, luftës së tij, taktikës etj. Çasti i ngjitjes në ring, është, si të thuash , stuhi para rrëmujës, është sa solemn aq edhe nxitës për të ngadhënjyer, ose motivim i fundit para luftës. Kështu ishte edhe në meçin që e përmendët.

Si duken çastet kur jeni në ring, para milionë spektatorëve. Çfarë ju shkon nëpër mend? A ndjeni ndonjë obligim se duhet të ngadhënjeni edhe për hir të fansave?

Krasniqi: Unë boksoj para së gjithash ngase boksi më bën kënaqësi. Spektatorët, ndërkaq, më japin gjithnjë forcë të veçantë me mbështetjen e tyre... Synoj të ngadhënjej, edhe ngase dua që të falënderohem në këtë formë gjithë atyre tifozëve të mijë, të cilët tradicionalisht mbushin sallat, kurdo e kah do që boksoj...por pa harruar edhe atë armatë milionëshe të fansave, që përmes ekraneve televizive i ndjekin meçet e mia…! Por më lejoni Ju lutem, që të shfrytëzoj këtë rast të shkëlqyeshëm që të falënderoj nga zemra, të gjithë përkrahësit, të gjithë spektatatorët e mijë shumë besnikë, të cilët nuk më kanë lënë asnjëherë vetë...! Më kanë përcjellë vërtetë këmba këmbës! Nga salla ne sallë! Nga meçi në meç! Nga fitorja në fitore – dhe nga humbja në rënie! Pse të mos e them me këtë rast se: Unë dhe tifozët e mië, kemi një bilans të shkëlqyer! 30 fitore në përpjekje të arritjes së titullit të Kampionit botërorë, pra gjithëherë në meçe që zhvilloheshin, në majat e majave të boksit internacional, dhe vetëm tri humbje! Kur je rrugëtarë në “Udhë të Madhe”, siç e thotë një proverb i yni popullor, të nxenë shiu dhe breshëri, dielli dhe hëna...! Falë zotit...ne kishim shumë, shumë më shumë diell sesa breshër...dhe ishim dhe mbetemi pushtues të suksesshëm, të majave më të larta...! Dhe natyrisht se mbetemi pretendues të pushtimit të Olimpit!

Majat janë adrenalinë - 100%! Por po e bëjmë një intermexo që të ndërrojmë temën. Një chill-out, me muzikë! Jeni i pasionuar pas muzikës Soul! Si lidhet romanca me boksin,... a dmth kjo që në shpirt Ju flenë butësia, sado që në boks-meç jeni Luan...?

Krasniqi: Edhe disiplina e boksit është art në vete. Rrallëherë zemërohem...ngase butësinë e parapëlqej. Thuhet se të gjithë njerëzit e mëdhenj i ka skalitur butësia, fisnikëria. Dhe kjo më frymëzon në sportin tim...Ai që është agresiv nuk mund të jetë kurrë i suksesshëm. Unë në përballjen e bokserëve, të boksit, nuk jam agresiv, por e kultivoj një formë të veçantë të taktikës luftarake, në këtë mjeshtri fisnike, siç jo rrallë ngjanë të quhet me eufemizëm boksi. Prandaj edhe kam arritur këtu ku jam. Unë sportit i jam përkushtuar me shpirt, muzika, ndërkaq, që t’i kthehemi temës, më jep forcë dhe motivon, më relakson...

Kemi kaq shumë aspekte për të biseduar, që të plotësojmë kërshërinë e lexuesit...! Të dalim pak te angazhimet tuaja shoqërore, ato kombëtare rreth Kosovës si dhe ato në Gjermani, ku keni një angazhim vërtet admirues: Ju kemi parë në aktivitetet për Kinderdorf në Kosovë e gjetiu...?

Krasniqi: Në aksione humanitare angazhohem gjithëherë kur më krijohet hapësirë efektive, dhe angazhohem me të njëjtin elan e energji sikur edhe në ring, e quaj për nder kur më krijohet rasti që të bëjë aq sa mundem për mirëqenien sociale të të përvuajturve, e kuptoj si të natyrshme dhe si detyrë njerëzore...
SOS Kinderdorfi ka bërë dhe po bën shumë për fëmijët, është institucion tejet serioz dhe i rëndësishëm. SOS Kinderdorf u mundëson fëmijëve që ka marrë në përkujdesje, afërsisht atë jetë, që do ta kishin në një familje normale. Andaj, jam krenar që kam mundësi që përmes SOS Kinderdorft, në formë pro-aktive, të jem në mbështetje të atyre fëmijëve.

vijon....