Mbreteria e Bashkuar e Shqiptareve 1941-1944,dokumente dhe deshmi ne Arkivin e RM

[faruk_01]

Mbreteria e Bashkuar e Shqiptareve 1941-1944,dokumente dhe deshmi ne Arkivin e RM

Mbreteria e Bashkuar e Shqiptareve 1941-1944,dokumente dhe deshmi ne Arkivin e RM, jane ne vazhdim disa fakte te dokumentuara dhe te zbuluara nga Une, i sjelli per ju per te ndricuar te verteten gati te haruar edhe nga historiante... nese dikush nuk ka patur rastin ti lexoj ne gazetat e perditcme si FAKTi dhe LAJm ne vitin 2006 i sjelli serish per ju...vijon:

Nga Faruk Havziu

Dokumentet për Historinë Shqiptare në Arkivin Shtetërorë të Republikës së Maqedonisë


Hyrje-
Arkivi Shteteror i RM
Arkivi Shtetërorë i Republikës së Maqedonisë është themeluar më datë 1 prill të vitit 1951. Pas këtij viti deri më vitin 1961 u themeluan edhe nëntë njësi rajonale në mbarë shtetin të cilët janë; Arkivi i Qytetit të Shkupit, Arkivi i Ohrit, Manastirit, Shtipit, Kumanovës, Prilepit, Velesit, Strumicës dhe Arkivi i Tetovës.
Detyrë e Arkivit Shtetërorë është që të mbledh materialin dhe dokumentet arkivuese, të mbrojë, të rregulloj dhe përpunoj, të mjekoj dokumentet e dëmtuara, të ruaj dhe njëkohësisht të mundësoj përdorimin dhe hulumtimin e tyre.
Arkivi Shtetërorë qendra Shkup ndahet në 3 sektorë (ku secili sektor më pas ndahet ne reparte) të cilët janë:
1. Sektori për ruajtje dhe mbykqyrje të dokumenteve arkivistike tek poseduesit.rregullimi dhe përpunimi I dokumenteve arkivistike .
2. Sektori për ruajtje, informata, shfrytëzim dhe publikim të dokumenteve arkivistike dhe
3. Sektori i Përgjithshëm.

Dokumente dhe deshmi
Arkivi Shtetëror posedon 1 263 fonde arkivore (secili fond në vete përmban numër të madh kutish -arkivore ), 5 miljon mikrofilme me materiale arkivore, 10 811 materiale të digjitalizuara si dhe 1 milon dhe 500 000 kserokopje të materialeve që janë hulumtuar nga arkivet e shteteve tjera. Dokumenti më i vjetër që egziston në Arkivin Shtetërorë është ai i shek. XII
Nga gjith ky numër i madh i dokumenteve dhe materialeve arkivistike që potencuam më lartë dhe të cilat ruhen në Arkivin Shtetërorë numri i dokumenteve në gjuhën shqipe është simbolik .
Nga kjo thjesht mundë të konkludojmë se ato janë zhdukur qëllimisht (për të mos u ndriçuar dhe vërtëtuar historia jonë e cila është shumë e lashtë dhe e pasur ) ose rruhen në vende speciale ku hulumtuesit po edhe vet ne të punsuarit të mos mundë në asnje mënyrë të depërtojmë.
Nga kërkesa dhe këmbëngulja ime për të punuar fond në gjuhën shqipe mu mundësua pas disa muajsh.
Fondi në fjalë me të cilin do ju jepet mundësia të njoftoheni sado pak i takon periudhës prej viti 1941 deri më vitin 1945 dhe ngërthen në vete kohën e MBRËTËRISË SË BASHKUAR TË SHQIPTARËVE
(Perfekturat e Strugës, Dibrës dhe Kërcovës ). Periudhë kjo që për shqiptarët e asaj kohe ka qenë kënaqësi dhe mburje për arsye se gjithçka është realizuar në gjuhen shqipe ku dëshmon edhe një dokument i datës 03.09.1941 ku thuhet se: “GJUHA SHQIPE ËSHTË GJUHË ZYRTARE ANDAJ MUND TË FLISNI LIRSHËM EDHE NE TELEFON)y dokument është i nënshkruar nga Prefekti i Prefekturës së Dibrës z.Leli Koci dërguar NënPrefekturave të Strugës dhe Drejtorisë së Postës. Poashtu në një dokument tjetër i datës 22.07.1941 thuhet së:: “TË GJITHË RRUGËT DHE EMRAT E SHITOREVE TË NDËROHEN NGA GJUHA SLLAVISHTE NË GJUHEN AMTARE SHQIPE” dokumenti është i nënshkruar nga Ministri i Shtetit
z.Fejzi Alizoti (Komisari i Naltë Civil për Kosovë , Dibër e Strugë) dërguar kryetarit të Bashkisë së Kërcovës z. Ahmed Sadiku.
Një dokument i datës 01.08.1941 i nënshkruar nga Ministri i Shtetit z. Fejzi Alizoti (Komisariati Civil për Kosovë , Dibër e Strugë) i cili ua dërgon të gjithë Prefekturave,Nënprefekturave dhe Bashkësive ku thuhet se: “INFORMOHEMI SE SHUMË ZYRA PËRDORIN ENDE VULA TË VJETRA NË GJUHËN DHE STËMËN SERBË ANDAJ POROSITENI QË KËTO VULA TË ZAVENDSOHEN ME TË TJERA PRA NË GJUHËN SHQIPE DHE ME STEMËN
E MBRETNIS SHQIPTARE’”
Ekzistojnë edhe shumë dokumente tjera ku informohet popullata për festat kombëtare, fetare etj.
Mes tjerash duhet cekur se në ketë fond egzistojnë edhe dokumente ku dëshmojnë vuajtjet e shqiptarëve të asaj kohe malltretimet, torturat, vrasjet, plackitjet etj që janë bërë nga ana e sllavëve.
Një dokument i datës 20 korrik të vitit 1943 ku kryetari i Bashkisë së Kërcovës z.Ahmet Sadiku informon Perfefkturat e Mbretëris Shqiptare, i cili në vetë posedon raport mbi torturimet vrasje dhe malltretimet ndaj
shqiptarëve të kryer nga sllavët prej vitin 1912 deri në vitin 1941, lista e disa shqiptarëve të vrarë në mënyra të dhimbshme dhe mizore (disa të therur, disa të vrarë më dru, disa të pushkatuar) poashtu çka është për tu veçuar sepse egziston edhe lista e atyre sllavëve të cilat kanë kryer këto krime në atë kohë.
Në raport përshkruhen detalisht vrasjet, malltertimet, djegëjet e shtëpive, rahjet, plaçkitjet, burgosjet, dhe shumë vuajtje të shqiptarëve prej vitit 1912 deri në vitin 1941.
Raporti përmban dy faqe dhe është i nënshkruar
nga Kryetari i Bashkisë së Kërcovës i cili i është dërguar NënPerfekturës, dokumenti është i datës 20 korrik 1943 dhe në vete përmban masakrat që nga viti 1912 deri 1941.
Raporti fillon duke përshkruar detalisht vuajtjet e shqiptarëve të asaj kohe. Mes tjerash citohet se në pranverën e vitit 1913 u rrethuan qytete shqiptare mes të cilëvë qyteti i Kercovës dhe filluan barbarizmat e tmershme ku burat mereshin nga shtëpit e tyre dhe të njëjtit ndaheshin në tre grupe ata të cilët do të rehen deri në vdekje dhe ata të cilët do të theren dhe ata të cilët do të vriten me pushkë. Të quajturit Nikaill Brodi dhe Stanko Dimitriu komandant të çetave sllavo-çetnike pasi që kanë ndarë shqiptarët në tre grupe të njëjtive u kanë caktuar shumat e parave që do të paguajnë, dhe pasi që ua kanë marre parat i kanë vrarë në mënyrat më mizore që njeh historia dhe janë varrosur në gropa të mëdha rreth qytetit. Më pas citohet se qyteti, burra, gra fëmij, pleqt të ri të gjithë po qajshin, kjo ka qenë ditë zie për shqiptarët. Në ato kohra kur cetnikët dhe komitët sllavë kontrollonin dhe bastisnin shtëpit e shqiptarëve grave muslimane u tërheqshin florit (vathët) duke iu masakruar veshët, më pas kanë marrë unaza, qilima, mobilje dhe gjithcka që ka pasur vlerë.
Më vitin 1923 xhamin më të mirë në qendër të qytetit Xhamia e Sulltan Bajazitit iu vunë zjarin dhe e dogjën deri në themel, më pas kjo xhami me ndihmën e popullit shqiptarë të vendit dhe mërgimtarëve nga Bukureshti e njëjta u ndërtua.
Pas vrasjeve, bastisjeve të shtëpive,djegëjeve të xhamive dheshtëpive sllavët cetnik kanë insistuar dhe kanë detyruar shqiptarëttë shperngulen për në Turqi.
Në pranverë të vitit 1941 përpara se të fillon lufta Gjermano-Jugosllave dhe Italo- Jugosllave sllavët filluan një vrasje serike kështu duke vrarë këta: .................. ( të nderuar lexues për hirë të familjes dhe pasardhësve të tyre nuk do të publikoj emrat e tyre).
Më vitin 1912-1913 fshatin Sopë (në dokumnet thuhet së është fshat i cili ndodhet përeth kufirit Shqiptaro-Bullgarë) sërbët e dogjën thjeshtë të gjithë cka kishte aty: shtëpia, kasolla, pasuri dhe njerëz përvec të disa familjeve që kishin arritur të ikin.
Shumë vuajtje
të shqiptarëve a thua u erdhi fundi ?!.
Ne të gjithë e dimë së sllavët nuk kanë pasur fare mëshirë ndaj shqiptarëve mu këtë fakt e dokumentojnë edhe këto dokumente të cilat ruhen në Arkivin Shtetërorë të RM të cilët ju të nderuar lexues mund detalisht të njoftoheni kurr do të bëhen gati për hulumtim
( kah fundi i këtij viti ) të cilët dokumente duhet të kalojnë në të gjitha fazat e rregullimit, përpunimit mjekimit etj. Unë veçova vetëm këto dokumente sa si njoftim për opinionin e gjerë të cilat fakte deri më tash kanë qenë të panjohura apo enigmë.

Përfundim
Nje mesazh per te gjithe historianet shqiptare, u ftoj te merni pjese aktive ne hulumtintimin e historise tonen te lavdishme, pasi qe te udhetoni ne arkivet tjera mos leni pas dore Arkivin e Maqedonise Ju garantoj se do te gjeni nje histori te bujshme per popullin shqiptare, historinë tonë Kombëtare Shqiptare.