Blair: I premtova Rugovës, do ta ndihmoj popullin e Kosovës

[GjIlAnAsI_cSi]

Prishtinë, 9 korrik 2010

Duke folur në një seancë solemne të Kuvendit të Kosovë, të organizuar për nder të tij, ish-kryeministri britanik Tony Blair tha se pas shpalljes së pavarësisë Kosovën e pret një sfidë tjetër - beteja e paqes, por ka siguruar se nuk do t'u mungojë ndihma e miqve të saj. Në fjalimin e tij para deputetëve, Bler pasi shihej qartë se ishte në humor, u shpreh tejet i kënaqur me mikpritjen e kosovarëve, duke thënë se nuk e kishte imagjinuar një pritje të tillë:
"Ju jeni më të sjellshëm me mua se sa ka qenë parlamenti im"!.

Fillimisht Blair rikujtoi takimin me Presidentin e ndjerë Ibrahim Rugova në Londër.

"E kujtoj sot takimin me Rugovën në Downing Street. Me vete kishte një gur të çmuar që ma dhuroi dhe të njëjtin e mbaj edhe sot. Më foli shumë për Kosovën, nuk bërtiste ishte shumë i urtë dhe më foli me sinqeritetin më të madh. Më luti dhe më tha: 'Mos lejo që njerëzit e mi të vuajnë në Kosovë'. Unë i premtova se do ta ndihmoj".

Në vijim të fjalimit të tij Blair tha se ndihma që iu ofrua Kosovës gjatë kohës së luftës ishte ndihmë e Britanisë së Madhe, NATO s, por mbi të gjitha, ajo ishte arritje e popullit të Kosovës.

"Ajo që bëmë për Kosovën ishte mundësi e mirë për të krijuar një kapitull të ri. Por këtë kapitull tash duhet ta shkruani ju. Evropa udhëhiqet nga parimet e respektimit të vlerave dhe lirive të njeriut dhe e vetmja mënyrë që t´i mbrojmë këto vlera ishte që t´i ofrojmë Kosovës lirinë dhe pavarësinë e saj, Pavarësia e Kosovës ishte e drejtë dhe ajo duhet të vazhdojë", tha Blair

Me këtë rast Blair porositi kosovarët që të mendojnë për zhvillimin e shtetit, pasi Kosova, siç tha ai, duhet të jetë shtet me vlera për të gjithë komunitetet që jetojnë aty. Ai vlerësoi se dalja e serbëve në zgjedhjet e fundit është një sinjal i mirë për Kosovën. Rruga e shtetit më të ri në botë, tha ai, është drejt Bashkimit Evropian. Por hyrja në BE, sipas tij, kërkon rregulla, dhe ato janë respektimi i ligjit dhe zhvillimi i demokracisë për një rrugë më të sigurt drejt BE së. Po ashtu, Bler tha se luftimi i korrupsionit është një parakusht tjetër drejt zhvillimit të Kosovës, pasi investitorët jashtë Kosovës duhet të binden se Kosova është vend i sigurt për investime.
Gjithashtu Blair shprehu përkushtimin e tij për Kosovën me fjalët: "Ishte krenari imja që të jem dikur me ju dhe po ashtu do të vazhdoj që të jem gjithnjë me popullin e Kosovës".

Në emër të Kuvendit dhe popullit të Kosovës, ish kryeministrin britanik e ka përshëndetur kryetari i Kuvendit, Jakup Krasniqi, i cili shprehu mirënjohjet më të thella për Tony Blair, si një lider që u angazhua në kohën kur Kosova kishte nevojë më të madhe.

[Arb]

Beqë Cufaj
Ibrahim Rugova!

Vizita në Kosovë e ish-kryeministrit të Britanisë së Madhe, Tony Blair, i cili me të drejtë u quajt “hero dhe mik” është edhe një shenjë që miqtë tanë, tani të Republikës së Kosovës, jo vetëm që nuk e kanë harruar popullin dhe vendin tonë, por ata janë në “korrent” me zhvillimet aktuale: ato ndërkombëtare - si psh. GJND-në, politike- korrupsioni dhe veriu, ekonomike- nevoja e zhvillimit dhe investimeve por edhe historike - kujtimet për Dr. Ibrahim Rugovën, liderin e ndjerë por sidomos për miqtë perëndimorë të paharrueshëm.

Natyrisht që kur një Bill Clinton apo Tony Blair e vizitojnë këto kohë Republikën tonë, kjo paraqet një emocion, për të mos e quajtur edhe më tepër, në të gjitha viset e vendit.

Sepse me punën dhe angazhimin e këtyre personaliteteve populli i Kosovës edhe sot e kësaj dite ndërlidh jo vetëm përndjekjen e regjimit të Milosheviqit dhe Serbisë nga Kosova, por edhe lirinë në kuptimin e mirëfilltë të saj.

Dhjetë vjet pas kësaj lirie dhe në një afat goxha të shkurtër kohor, kryeministri i Qeverisë së Kosovës arriti që njërin pas tjetrit t’i ftonte si Clintonin ashtu edhe Blairin në vend.

Është për të të ardhur keq sesi Qeveria, institucionet e vendit ose nuk kanë mundur ose nuk kanë dashur e më së tepërmi duket se nuk kanë ditur që këto dy personalitete por edhe shumë të tjera që mund të quhen kontribuues të drejtpërdrejtë të Lirisë dhe Pavarësisë së vendit, vizitat e tyre nuk i kanë ndërlidhur me ndonjë përvjetor të vendit.

Datën e çlirimit të vendit. Ose atë të shpalljes së pavarësisë... Siç këso ngjarjesh shënohen në tërë botën e civilizuar dhe demokratike.

Sepse, jo rrallë po del që kur Kosovën e vizitojnë këso personalitetesh, mikpritësit tanë vazhdojnë që në mënyrë gati monotone ta ofrojnë të njëjtin program.

Pankartat e pllakatet gjithandej nëpër kryeqytet, disa takime e medalje me kryetarin e kryeministrin, fjalimi obligativ para Kuvendit të Kosovës, një tubim ku populli përshëndet personalitetin në fjalë, një rrugëtim e qëndrim deri në Universitet dhe kjo është e tëra.

Ta imagjinojmë paksa sikur Clinton, Blair por edhe
Kouchner a Fischer, të vinin së bashku në Kosovë dhe në një tryezë të përbashkët t’i kujtonin ato ditë të para, gjatë dhe pasluftës në këtë nënqiell.

Dhe po qe se tërë kjo do të ishte e ndërlidhur me, e themi sërish, ndonjë përvjetor të rëndësishëm të vendit. Efektet mediale, politike, diplomatike e historike do të ishin shumë më domethënëse dhe rëndësishme.

Pse kjo nuk ngjet dihet: politikanët tanë dhe protokollet e tyre janë thjesht tepër të dembelta të planifikojnë me kohë diçka të këtillë. Kapërthuren nëpër itineraretet e tyre prej mejhanes në mejhane.

Pos kësaj aty është pak edhe pak djallëzi në pyetje. E kanë zor, për të mos thënë të pamundur ta gëlltisin që çdo personalitet i madh i gjallë historik, sa herë që flet për Kosovën e asaj kohe, nuk ka si të mos ndërlidhet me punën dhe veprën, politikën dhe diplomacinë e Ibrahim Rugovës.

Këtë e dëshmuan edhe Clintoni edhe Blairi në çdo fjalim dhe kujtim të asaj kohe. Pse ngjet kjo?

Sepse del që Rugova ishte personaliteti, i cili ka punuar më së shumti për Kosovën në planin ndërkombëtar.

Pos problemit të mirëfilltë të Kosovës, atëbotë të pushtuar dhe pas lufte të rrëgjuar nga kaosi mes UNMIK-ut dhe çlirimtarëve të papërmbajtshëm, Rugova bëri atë që çdo politikan modern, me mentalitet dhe sjellje perëndimore sot e bën: pos çështjeve politike e diplomatike, me shtete e burrështetas lidhte edhe diçka që mund të quhet personale: nga miqësia deri te “gjërat e përbashkëta”- periferike të cilat janë më shumë njerëzore (“Gurët mineralë” te Clintoni dhe “Besa” te Blairi!).

Kjo dëshmon formatin e një intelektuali, diplomati e politikani sot e mot. Këta tanët, pra të sotmit edhe kur këso vizitorësh na vijnë, do të duhej të krenoheshin me Rugovën.

Dhe para së gjithash të mësojnë nga ai.

Por, ja që ftesat zyrtare që këta politikanë tanë marrin për të dalë jashtë vendi janë aq të rralla saqë habitemi kur shohim se po udhëtojnë diku. Ndërsa vizitat zyrtare të homologëve të tyre (aktualë!) në vendin tonë janë edhe më të rralla.

Nëse doni mund edhe t’i numërojmë. Por për tre vjet, rezultati do të ishte më se dëshpërues.

Edhe në këtë drejtim, presidenti dhe kryeministri, do të mund të mësonin nga Ibrahim Rugova!

[Gentiani]

normal, tani nuk eshte Rugova me i thene; kur be me ke premtue, qe nuk po me kujtohet o ti Tony from Ingland ? :tongue:

Qishtu tha edhe Billi, sa kane marue muhabet, qe kujton njeriu Rugova garant, dy jave dite ne te bujshem ka pas shkue e tane ate muhabet per fafrikat e gureve e kane zhvilluar!

Mo i var veshin Makresh, se rrejne qishtu, amo diplomaci, ketyre genjeshtrave u thone :tongue:

[Inposible]

eee kotë nuk thojnë " Vdiq Rugova Vdiq Kosova ,,
Faliminderit dr.Ibrahim Rugova qe dite se si te na udheheqesh dhe te krijoje miqesi me shtete me te medha botrore , Blair është nje mik i madh i popullit shqiptare.
Kush ka qen dr.Ibrahim Rugova dalngadal po e kuptojmë pas vdekjes se ti , Shumë kush e ka perqesh dhuraten (gurin) qe u ipke miqve te vertet te Kosoves por ai guri ka nje domethenje te madhe per ata qe din te vlersojn shtetin.


Faliminderit Dr.Ibrahim Rugova

[uck_aksh]

pse a po mendon se shqiptart do ta kthejn kohen e monizmit
do flasim mbas disa viteve


e patem mbretin zog e debum ne vet na erdh gjagji enver e deshem aq shum ja shkatrrum te gjitha na erdh sala ne fillim e deshem tash po e duam 60% do te vie tjetri do ta duam dhe prap do ta shkatrrojm kjo e gjitha mblidhet me nje fjali POLITIK
per te qen POLITIKAN duhesh me qen i poshter-hajn-genjeshtar e shum veti te tjera

[Guri i madh]

do flasim mbas disa viteve


e patem mbretin zog e debum ne vet na erdh gjagji enver e deshem aq shum ja shkatrrum te gjitha na erdh sala ne fillim e deshem tash po e duam 60% do te vie tjetri do ta duam dhe prap do ta shkatrrojm kjo e gjitha mblidhet me nje fjali POLITIK
per te qen POLITIKAN duhesh me qen i poshter-hajn-genjeshtar e shum veti te tjera


kan ndryshu kohnat bile edhe njerzit nuk jan aq te pa informum me vrapue pas durtrokitjeve boshe ,parti enver jemi gati si gjdo her ,e ne realitet nuk kishin qen aspak gati per asgjë


tash se cili mundet me u informue drejt edhe me veprue drejt ,ne perjashtim te interesave personale partiake etj




me kalimin e kohes edhe disa ish komandanta te vetqujtur po e shofin e po e ndegjojn se i ndjeri RUGOVA 10 vite ma heret ka kerkue intervenimin


e tash bash ata ktitikust atentatort po e ndajn kosoven haptas e popullin po e rrejn se nuk po negociojna me shkinin

[uck_aksh]

kan ndryshu kohnat bile edhe njerzit nuk jan aq te pa informum me vrapue pas durtrokitjeve boshe ,parti enver jemi gati si gjdo her ,e ne realitet nuk kishin qen aspak gati per asgjë


tash se cili mundet me u informue drejt edhe me veprue drejt ,ne perjashtim te interesave personale partiake etj




me kalimin e kohes edhe disa ish komandanta te vetqujtur po e shofin e po e ndegjojn se i ndjeri RUGOVA 10 vite ma heret ka kerkue intervenimin


e tash bash ata ktitikust atentatort po e ndajn kosoven haptas e popullin po e rrejn se nuk po negociojna me shkinin
me shkini kan negociur te gjith me nje koh ish presidenti na thoshte se jemi afer marrveshjes me zotin milosh qe studentat dhe nxensit shqiptar te kthehen ne universitete dhe shkolla

[Guri i madh]

at,her patjeter ka qen dashur me bisedue se ishim te robruar e tash qe jemi te lir po bisedohet fshehr per ndarjen e kosoves

[Arb]

Heshtja si art i vrasjes së vlerave

Enver Bytyçi
Kur Tony Blair e filloi fjalën e tij në Kuvendin e Kosovës me një mirënjohje dhe përkujtesë për rolin, personalitetin dhe figurën e shquar të Ibrahim Rugovës, kishte në atë sallë deputetë, të cilët ishin zverdhur, ishin nxirë ose ishin skuqur.



Kundërshtarët ekstremistë të Rugovës ishin zverdhur, sepse ende nuk pajtohen me vlerat monumentale që ai kishte prodhar. Ata që nuk dëshironin vlerësimin dhe rivlerësimin e emrit të Rugovës, ngaqë u paksohen "meritat", ishin nxirë. Një pjesë e vogël, e cila ka hedhur baltë mbi presidentin historik të vendit, por që e ndjen peshën e fajit për këtë, ishte skuqur. Megjithë dallimet midis tyre, të tri këto kategori "mëkatarësh" kanë diçka të përbashkët: - Duan me çdo kusht që jehona e asaj që pohoi ish-kryeministri britanik për ish-presidentin historik të Kosovës të kufizohet në kohë e në hapësirë, mundësisht të mbetej "pronë" e sallës së parlamentit, pra, të mos bëjë vend në median e shkruar dhe elektronike.



"Bomba" e Blair pasonte "bombën" e Clinton në favor të njeriut që më shumë se gjithkush tjetër i dha atdheut të tij përkushtimin e njëkohësisht më shumë se çdokush tjetër u sulmua prej bashkombasve të vet me gurë. Ishte vërtetë një ngjarje e madhore të dëgjoje ish-kryeministrin britanik më një arsenal vlerësimesh për vlerat e njeriut simbol të shqiptarëve.



Por në vend të krenarisë për atë vlerësim të jashtëzakonshëm të liderëve më të fuqishëm të botës së kohës së Rugovës, ka pasuar heshtja, një heshtje që vret, madje që rivret pa mëshirë, parasëgjithash të vërtetën. Heshtin në Prishtinë, heshtin dhe në Tiranë. Hestin gjithashtu në Shkup, Mal të Zi apo Preshevë. Shumica prej heshtin tyre për shkak të xhelozisë, të një xhelozie të pajustifikuar, me tamahin për t’i bërë hije krenarisë së shqiptarëve, Ibrahim Rugovës.



Ata që heshtin për këtë shkak kanë në dorë shumicën dërmuese të mediave, paguajnë jo pak gazetarë, opinionistë dhe komentatorë, u japin urdhëra të prerë editorëve mercenarë, që të mos i japin vend emrit, veprës dhe personalitetit të papërsëristhsëm të hapësirës shqiptare, Ibrahim Rugovës. Këta mjeranë, që s’kanë asgjë të përbashkët me interesat e kombit shqiptar, përveçse me interesat e pushtetit personal e klanor, nuk kanë ndërmend të kujtohen se sa dëme të mëdha i sjellin kombit tonë me heshtjen vrasëse të tyre ndaj vlerave të pakontestueshme të popullit tonë.



Metoda e heshtjes për atë që nuk "mund ta varrosësh" përndryshe ka qenë dhe është një koncept paranojak i së majtës shqiptare. Ndërkohë që jo pak të vetëshpallur "djathtas" mbeten idhtarë të kësaj metode.


Sipas modelit majtist shqiptar e më gjerë, një ide, një vizion, një lider, një pikëpamje, e cila nuk mund të kundërshtohet, duhet të lihet në heshtje. Heshtja është kapaku i harresës. Harresa, nëse vepron si një proces i vazhdueshëm, zbeh efektet e një fenomeni, të një ndodhie madhore apo të një figure të shquar kombëtare.



Kështu ka ndodhur në kohën e diktaturës në Shqipëri, kur emra të shquar të historisë dhe kulturës shqipe ishin mbuluar nga "pluhuri i harresës". Në të vërtetë "harresa", pra heshtja, vjen në një stad të dytë. Në metodologjinë e së majtës shqiptare dukuria e heshtjes, e përdorur si mjet denigrimi, është shfaqur pas një beteje maratonë dhe për jetë a vdekje kundër vlerave të kombit tonë. Në momentin kur "lufta" për ta rrënuar dhe varrosur vlerën e shtuar në historinë tonë kombëtare ka dështuar, atëherë është përdorur heshtja si mjet për të shkuar te harresa.


Më së shumti forma të tilla të "luftës së ftohtë" janë përdorur dhe përdoren kundër nacionalistëve, si dhe programeve, pikëpamjeve dhe vizioneve nacionaliste. Ibrahim Rugova mbetet modeli i aplikimit të kësaj strategjie vrasëse. Edhe nëse emri i tij përmendet ndonjëherë, kryesisht nga idhtarët e vet të LDK-së, vlerat që ai ka prodhuar e mbrojtur nuk janë bërë në mënyrë të njëmendtë objekt studimi, ekspertize dhe deshifrimi.


Në literaturën shqipe ka shumë momente, kur mund të shquash qëndrimin kundër përmes heshtjes. Mospromovimi, lënia në errësirë, mosreklamimi i ideve bashkëkohore, injorimi i mendimit nacional shqiptar mbetet forma më perfekte e izolimit të këtij mendimi.



Botimet me përmbajtje nacionaliste dhe thellësisht demokratike, veçmas botimet, të cilat zbulojnë të vërteta të hidhura, janë të destinuara të mos pranohen në auditoret e universiteteve, të mos lejohen të reklamohen në ekranet televizive, të mos gjejnë vend në faqet e gazetave, pra të mbeten thjesht pjesë e manualit të bibliotekës, në pritje të katalogizimit digjital në një kohë të ardhme.



Figurat e shquara të kombit shqiptar, në pamundësi të kundërshtohen dhe varrosen përgjithnjë, mbeten ashtu në heshtje, duke lënë te publiku vetëm shijen e emrit që ata i kanë dhënë kohës kur kanë jetuar. Në këtë mënyrë mesazhi i heshtjesponsorëve është se këto figura "kishin vlerë" në kohën kur ata jetuan, por nuk mund të përçojnë vlerë në kohën tonë.


Kështu po ndodh prej 20 vitesh me Gjergj Fishtën dhe Faik Konicën, emr të cilët në diktaturën komuniste ishin të ndaluar. Kështu ka ndodhur me Bekim Fehmiun, për të cilin duhej që vdekja t’ia jepte përmasat e mëdha që kishte. Kështu ka ndodhur deri diku me Azem Hajdarin dhe kështu po ndodh me idetë, vizionin, filozofinë dhe emrin e Ibrahim Rugovës si dhe personalitete të tjera, që rrallë i vijnë këtij kombi.



Deri të enjten e kaluar, kur Tony Blair evidentoi një prej momenteve të "hegjemonisë" morale me emrin Ibrahim Rugova, pakkush po fliste për emrin e këtij personaliteti të madh. Duhej pritur më shumë se ditëlindja, ditëvdekja e tij, që të shkruhej e të flitej diçka për këtë emër prominent. Edhë në këtë rast shmangjet e medias nga ngjarja janë të pazakonta.


Politika e ditës dritëshkurtër, politika e korruptuar moralisht dhe materialisht duket se ka shtrirë tentakulat e saj në të gjithë rrjetin e informacionit. Në asnjë media elektronike nuk kam vënë re deri tani të bëhet një debat përkujtimor për të evidentuar vlerat e presidentit historik të Kosovës, ose vlerat e mendimtarëve të shquar të kombit, të cilët i përmendëm më lart.



Kjo indiferencë e shoqëruar me heshtjen vrasëse të mediokritetit e ka dëmtuar dhe po e dëmton për së tepërmi të sotmen dhe të ardhmen e shqiptarëve. Kjo heshtje e shoqëruar me indiferentizmin cinik të bashkohësve tanë po vret jo vetëm trashëgiminë nacionale, por edhe të ardhmen e kombit tonë.
Bota e qytetëruar ka ngritur një rrjet të gjerë për të evidentuar vlerat e asaj që quhet elitë politike, intelektuale dhe shkencore e vendit. Për promovimin e figurave të përmasave të Ibrahim Rugovës funksionojnë institute dhe qendra të shumta studimore, fondacione dhe grupe të mëdha biografësh, ekspertësh, historianësh, politologësh.


Të gjitha këto jo vetëm studiojnë dhe ekzaminojnë pikëpamjet dhe idetë filozofike e politike, por dhe nxjerrin përfundimet e domethënënies së asaj që studiojnë. E më në fund, kjo përpjekje vihet në funksion të studimit të eksperiencës në mënyrë kritike, duke u dhënë brezave që vijnë trashëgiminë nacionale që studiuesit kënë vënë në ekspertizë. Më në fund studime të tilla, të cilat në Shqipëri janë me shumicë për Migjenin, Poradecin apo Kutelin, mungojnë për mendimtarët prominentë të mendimit filozofik e nacional shqiptarë, si Fishta, Konica, Sami Frashëri, Pashko Vasa etj. Aq më pak ka një angazhim serioz të vihet në funksion studimi dhe ekspertiza e vlerave që kanë prodhuar figura të tilla të shquara, si Ibrahim Rugova.

[Guri i madh]

Heshtja si art i vrasjes së vlerave

Enver Bytyçi
Kur Tony Blair e filloi fjalën e tij në Kuvendin e Kosovës me një mirënjohje dhe përkujtesë për rolin, personalitetin dhe figurën e shquar të Ibrahim Rugovës, kishte në atë sallë deputetë, të cilët ishin zverdhur, ishin nxirë ose ishin skuqur.



Kundërshtarët ekstremistë të Rugovës ishin zverdhur, sepse ende nuk pajtohen me vlerat monumentale që ai kishte prodhar. Ata që nuk dëshironin vlerësimin dhe rivlerësimin e emrit të Rugovës, ngaqë u paksohen "meritat", ishin nxirë. Një pjesë e vogël, e cila ka hedhur baltë mbi presidentin historik të vendit, por që e ndjen peshën e fajit për këtë, ishte skuqur. Megjithë dallimet midis tyre, të tri këto kategori "mëkatarësh" kanë diçka të përbashkët: - Duan me çdo kusht që jehona e asaj që pohoi ish-kryeministri britanik për ish-presidentin historik të Kosovës të kufizohet në kohë e në hapësirë, mundësisht të mbetej "pronë" e sallës së parlamentit, pra, të mos bëjë vend në median e shkruar dhe elektronike.



"Bomba" e Blair pasonte "bombën" e Clinton në favor të njeriut që më shumë se gjithkush tjetër i dha atdheut të tij përkushtimin e njëkohësisht më shumë se çdokush tjetër u sulmua prej bashkombasve të vet me gurë. Ishte vërtetë një ngjarje e madhore të dëgjoje ish-kryeministrin britanik më një arsenal vlerësimesh për vlerat e njeriut simbol të shqiptarëve.



Por në vend të krenarisë për atë vlerësim të jashtëzakonshëm të liderëve më të fuqishëm të botës së kohës së Rugovës, ka pasuar heshtja, një heshtje që vret, madje që rivret pa mëshirë, parasëgjithash të vërtetën. Heshtin në Prishtinë, heshtin dhe në Tiranë. Hestin gjithashtu në Shkup, Mal të Zi apo Preshevë. Shumica prej heshtin tyre për shkak të xhelozisë, të një xhelozie të pajustifikuar, me tamahin për t’i bërë hije krenarisë së shqiptarëve, Ibrahim Rugovës.



Ata që heshtin për këtë shkak kanë në dorë shumicën dërmuese të mediave, paguajnë jo pak gazetarë, opinionistë dhe komentatorë, u japin urdhëra të prerë editorëve mercenarë, që të mos i japin vend emrit, veprës dhe personalitetit të papërsëristhsëm të hapësirës shqiptare, Ibrahim Rugovës. Këta mjeranë, që s’kanë asgjë të përbashkët me interesat e kombit shqiptar, përveçse me interesat e pushtetit personal e klanor, nuk kanë ndërmend të kujtohen se sa dëme të mëdha i sjellin kombit tonë me heshtjen vrasëse të tyre ndaj vlerave të pakontestueshme të popullit tonë.



Metoda e heshtjes për atë që nuk "mund ta varrosësh" përndryshe ka qenë dhe është një koncept paranojak i së majtës shqiptare. Ndërkohë që jo pak të vetëshpallur "djathtas" mbeten idhtarë të kësaj metode.


Sipas modelit majtist shqiptar e më gjerë, një ide, një vizion, një lider, një pikëpamje, e cila nuk mund të kundërshtohet, duhet të lihet në heshtje. Heshtja është kapaku i harresës. Harresa, nëse vepron si një proces i vazhdueshëm, zbeh efektet e një fenomeni, të një ndodhie madhore apo të një figure të shquar kombëtare.



Kështu ka ndodhur në kohën e diktaturës në Shqipëri, kur emra të shquar të historisë dhe kulturës shqipe ishin mbuluar nga "pluhuri i harresës". Në të vërtetë "harresa", pra heshtja, vjen në një stad të dytë. Në metodologjinë e së majtës shqiptare dukuria e heshtjes, e përdorur si mjet denigrimi, është shfaqur pas një beteje maratonë dhe për jetë a vdekje kundër vlerave të kombit tonë. Në momentin kur "lufta" për ta rrënuar dhe varrosur vlerën e shtuar në historinë tonë kombëtare ka dështuar, atëherë është përdorur heshtja si mjet për të shkuar te harresa.


Më së shumti forma të tilla të "luftës së ftohtë" janë përdorur dhe përdoren kundër nacionalistëve, si dhe programeve, pikëpamjeve dhe vizioneve nacionaliste. Ibrahim Rugova mbetet modeli i aplikimit të kësaj strategjie vrasëse. Edhe nëse emri i tij përmendet ndonjëherë, kryesisht nga idhtarët e vet të LDK-së, vlerat që ai ka prodhuar e mbrojtur nuk janë bërë në mënyrë të njëmendtë objekt studimi, ekspertize dhe deshifrimi.


Në literaturën shqipe ka shumë momente, kur mund të shquash qëndrimin kundër përmes heshtjes. Mospromovimi, lënia në errësirë, mosreklamimi i ideve bashkëkohore, injorimi i mendimit nacional shqiptar mbetet forma më perfekte e izolimit të këtij mendimi.



Botimet me përmbajtje nacionaliste dhe thellësisht demokratike, veçmas botimet, të cilat zbulojnë të vërteta të hidhura, janë të destinuara të mos pranohen në auditoret e universiteteve, të mos lejohen të reklamohen në ekranet televizive, të mos gjejnë vend në faqet e gazetave, pra të mbeten thjesht pjesë e manualit të bibliotekës, në pritje të katalogizimit digjital në një kohë të ardhme.



Figurat e shquara të kombit shqiptar, në pamundësi të kundërshtohen dhe varrosen përgjithnjë, mbeten ashtu në heshtje, duke lënë te publiku vetëm shijen e emrit që ata i kanë dhënë kohës kur kanë jetuar. Në këtë mënyrë mesazhi i heshtjesponsorëve është se këto figura "kishin vlerë" në kohën kur ata jetuan, por nuk mund të përçojnë vlerë në kohën tonë.


Kështu po ndodh prej 20 vitesh me Gjergj Fishtën dhe Faik Konicën, emr të cilët në diktaturën komuniste ishin të ndaluar. Kështu ka ndodhur me Bekim Fehmiun, për të cilin duhej që vdekja t’ia jepte përmasat e mëdha që kishte. Kështu ka ndodhur deri diku me Azem Hajdarin dhe kështu po ndodh me idetë, vizionin, filozofinë dhe emrin e Ibrahim Rugovës si dhe personalitete të tjera, që rrallë i vijnë këtij kombi.



Deri të enjten e kaluar, kur Tony Blair evidentoi një prej momenteve të "hegjemonisë" morale me emrin Ibrahim Rugova, pakkush po fliste për emrin e këtij personaliteti të madh. Duhej pritur më shumë se ditëlindja, ditëvdekja e tij, që të shkruhej e të flitej diçka për këtë emër prominent. Edhë në këtë rast shmangjet e medias nga ngjarja janë të pazakonta.


Politika e ditës dritëshkurtër, politika e korruptuar moralisht dhe materialisht duket se ka shtrirë tentakulat e saj në të gjithë rrjetin e informacionit. Në asnjë media elektronike nuk kam vënë re deri tani të bëhet një debat përkujtimor për të evidentuar vlerat e presidentit historik të Kosovës, ose vlerat e mendimtarëve të shquar të kombit, të cilët i përmendëm më lart.



Kjo indiferencë e shoqëruar me heshtjen vrasëse të mediokritetit e ka dëmtuar dhe po e dëmton për së tepërmi të sotmen dhe të ardhmen e shqiptarëve. Kjo heshtje e shoqëruar me indiferentizmin cinik të bashkohësve tanë po vret jo vetëm trashëgiminë nacionale, por edhe të ardhmen e kombit tonë.
Bota e qytetëruar ka ngritur një rrjet të gjerë për të evidentuar vlerat e asaj që quhet elitë politike, intelektuale dhe shkencore e vendit. Për promovimin e figurave të përmasave të Ibrahim Rugovës funksionojnë institute dhe qendra të shumta studimore, fondacione dhe grupe të mëdha biografësh, ekspertësh, historianësh, politologësh.


Të gjitha këto jo vetëm studiojnë dhe ekzaminojnë pikëpamjet dhe idetë filozofike e politike, por dhe nxjerrin përfundimet e domethënënies së asaj që studiojnë. E më në fund, kjo përpjekje vihet në funksion të studimit të eksperiencës në mënyrë kritike, duke u dhënë brezave që vijnë trashëgiminë nacionale që studiuesit kënë vënë në ekspertizë. Më në fund studime të tilla, të cilat në Shqipëri janë me shumicë për Migjenin, Poradecin apo Kutelin, mungojnë për mendimtarët prominentë të mendimit filozofik e nacional shqiptarë, si Fishta, Konica, Sami Frashëri, Pashko Vasa etj. Aq më pak ka një angazhim serioz të vihet në funksion studimi dhe ekspertiza e vlerave që kanë prodhuar figura të tilla të shquara, si Ibrahim Rugova.



po e lexova nji artikull ne BOTA SOT


kur Toni Bleri filloj me fol per TE NDJERIN RUGOVA ,


ata qe kishin hanger asi ne VC filloj FTYRA E TYRE ME E MARR NGJYREN E MUTITIT e tash kan mbet me dy kembet ne VC kta SHIKASAT

[Fshatari]

"Por në vend të krenarisë për atë vlerësim të jashtëzakonshëm të liderëve më të fuqishëm të botës së kohës së Rugovës, ka pasuar heshtja, një heshtje që vret, madje që rivret pa mëshirë, parasëgjithash të vërtetën. Heshtin në Prishtinë, heshtin dhe në Tiranë. Hestin gjithashtu në Shkup, Mal të Zi apo Preshevë. Shumica prej heshtin tyre për shkak të xhelozisë, të një xhelozie të pajustifikuar, me tamahin për t’i bërë hije krenarisë së shqiptarëve, Ibrahim Rugovës.



Ata që heshtin për këtë shkak kanë në dorë shumicën dërmuese të mediave, paguajnë jo pak gazetarë, opinionistë dhe komentatorë, u japin urdhëra të prerë editorëve mercenarë, që të mos i japin vend emrit, veprës dhe personalitetit të papërsëristhsëm të hapësirës shqiptare, Ibrahim Rugovës. Këta mjeranë, që s’kanë asgjë të përbashkët me interesat e kombit shqiptar, përveçse me interesat e pushtetit personal e klanor, nuk kanë ndërmend të kujtohen se sa dëme të mëdha i sjellin kombit tonë me heshtjen vrasëse të tyre ndaj vlerave të pakontestueshme të popullit tonë.
_______________________________________
Ky megaloman beson se perendia ia ka dhuruar te Verteten prandaj i jep te drejten vetevetes
te gjykoje Prishtinen, Tiranen, Shkupin, Malin e Zi e Presheven.
Nese te gjitha vendet e lartecituara(me nje fjale i gjithe kombi shqiptar)paska heshtur
atehere duhet kerkuar aresyeja e kesaj heshtjeje!
Po kush na qenka ky qyrran qe i trajton shqiptarët si "mjerana" ?!
Per çfare vlerash te kombit tone e jo te kombit te tij e paska fjalen ky matrapaz?!
"Megaloman"=qenie qe ecen vertikalisht duke besuar se 7 milion njerez e kane gabim, e ai vete ka aresye e te drejte.

[GURI SYLAJ]

....LOJTARI ka shume te drejte!!