PDA

View Full Version : Dua te di diqka mbi jeten e Muhamedit


Trimi1
16-05-05, 23:15
Selam alejkum
me falni ne qofte se nuke dita mire me pershendeten ne arabisht pore ajo qka mua me intereson ashte te di diqka si ma gjeresisht nga jeta e Muhamedit pejgamberit te gjithe ata qe dine ju lutem shkeruani pore ama qe dine se qe sdine mos te shkeruajn vetem prognoza.

Tomori
17-05-05, 09:34
Selam alejkum
me falni ne qofte se nuke dita mire me pershendeten ne arabisht pore ajo qka mua me intereson ashte te di diqka si ma gjeresisht nga jeta e Muhamedit pejgamberit te gjithe ata qe dine ju lutem shkeruani pore ama qe dine se qe sdine mos te shkeruajn vetem prognoza.


Ju ndoshta jeni njė ateist ose njė agnosticist; ose ndoshta ju i pėrkisni ndonjė sekti fetar (ose feje tė emėruar) qė ekziston sot nė botė. Ju ndoshta jeni njė komunist ose njė besimtar i demokracisė dhe lirisė. S’ka rėndėsi ēfarė jeni ju, dhe s’ka rėndėsi se cilat janė besimet tuaja ideologjike dhe politike, dhe se ēfarė zakonesh personale dhe shoqėrore ju ndodhin.


JU DUHET TA NJIHNI KĖTĖ NJERI !



Me emrin e Allahut tė Gjithėmėshirshmit, Mėshirėplotit



Enciklopedia angleze pohon:

"... njė shumė detajesh nga burime tė hershme tregojnė se ai ishte njeri i drejtė dhe i ndershėm, i cili kish fituar respektin dhe besnikėrinė e tė tjerėve qė ishin po njerėz tė ndershėm dhe tė drejtė." (Vol. 12)

BERNARD SHO tha pėr atė: "Ai duhet tė quhet Shpėtimtari i Njerėzimit. Besoj se nėse njė njeri si ai do tė merrte pėrsipėr drejtimin e botės moderne, ai do t’ia dilte mbanė nė zgjidhjen e problemeve tė tij rrugės qė do tė sillte paqen dhe lumturinė e nevojshme (Islami i vėrtetė, Singapor, vol. 1, V.8.1976)

Ai predikoi njė fe, krijoi njė shtet, ndėrtoi njė komb, shtroi njė kod moral, filloi njė numėr reformash sociale e politike, vendosi njė shoqėri tė fuqishme dhe dinamike, qė tė praktikonte dhe paraqiste mėsimet e tij dhe nė mėnyrė tė plotė revolucionarizoi botėn e mendimit dhe sjelljes njerėzore pėr ēdo kohė qė vinte.

"EMRI I TIJ ĖSHTĖ MUHAMMED"

Paqja e Zotit qoftė me tė!

I lindur nė Arabi nė vitin 570, nisi misionin e tij tė predikimit tė Besimit tė Fesė islame (pėrulje vetėm ndaj njė Zoti) nė moshėn 40 vjeēare dhe u largua nga kjo botė kur ishte 63 vjeē.

Gjatė kėsaj periudhe tė shkurtėr 23 vjeēare tė pejgamberisė, ai ndryshoi Gadishullin Arab nga paganizmi dhe idhujtaria nė adhurimin e njė Zoti tė vetėm, nga grindjet dhe luftėrat fisnore nė solidarizimin (bashkimin) dhe kohezionin e kombit, nga dehja dhe shthurja nė mendjekthjelltėsi dhe mėshirė, nga paligjshmėria dhe anarkia nė njė disiplinė tė gjallė, nga falimentimi i plotė nė standardet mė tė larta tė moralit tė shkėlqyer. Historia njerėzore kurrė s’ka njohur mė parė njė transformim kaq tė plotė tė njė populli ose tė njė vendi – dhe mendoni tė gjitha kėto mrekulli tė pabesueshme (pikėrisht nė dy dhjetėvjeēarė).

Lamartini, historian i njohur, duke folur pėr mrekullitė thelbėsore tė madhėshtisė njerėzore thotė:

"Nė qoftė se madhėshtia e qėllimit, thjeshtėsia e mendimeve dhe rezultatet befasuese janė tre kriteret e gjeniut njerėzor, kush do tė mund tė guxonte tė krahasonte ēdo njeri tė madh nė historinė njerėzore me Muhammedin? Njerėzit mė tė famshėm krijuan vetėm armėt, ligjet dhe perandoritė. Ata themeluan, nėse asgjė mė tepėr, jo mė shumė se materiale tė fuqishme tė cilat shpesh u thėrrmuan pėrpara syve tė tyre. Ky njeri zhvendosi (lėvizi) jo vetėm armėt, legjislacionet perandorake, popujt dhe dinastitė, por edhe miliona njerėz me 1/3 e atyre nė botėn a pabanuar dhe mė tepėr se kjo ai ndryshoi altarėt, perėnditė, fetė, idetė, besimet dhe shpirtrat... durimi i tij nė fitoren, ambicia e tij e cila ishte plotėsisht e devotshme pėr njė ide dhe nė njėfarė mėnyre orvatje pėr njė perandori, lutjet e tij tė pafundme, bisedimet e tij mistike me Zotin, vdekja e tij dhe triumfi i tij pas vdekjes, tė gjitha kėto vėrtetojnė jo pėr njė mashtrim por pėr njė bindje tė fortė, e cila i dha atij fuqinė pėr tė rivendosur njė besim. Ky besim ishte dypalėsh, uniteti i Zotit dhe jomaterializmi i Zotit; treguesi i mėparshėm tregon se ēfarė ėshtė Zoti, treguesi i mėvonshėm se ēfarė Zoti nuk ėshtė: pėrmbysės i perėndive false me shpatė, vendosės ideje me fjalė.

Filozof, orator, apostull, ligjvėnės, luftėtar, pushtues i ideve, formulues i dogmave tė arsyeshme, i njė kulti pa imazhe, themeluesi i 20 perandorive tokėsore dhe i njė perandorie shpirtėrore, ky ėshtė MUHAMMEDI.

Nė lidhje me tė gjitha standardet me tė cilat Madhėshtia njerėzore mund tė matet, mė duhet t’ju pyes: A ka ndonjė njeri mė madhėshtor se ai? (Lamartini, "Historia e Turqisė", Paris, 1854, vol. II, faqe 276-277).

Bota ka pasur pjesėn e personaliteteve tė mėdha. Por kjo ishte njėra anė e figurave qė shquheshin vetėm nė njė ose dy fusha, nė mendimin njerėzor ose udhėheqje ushtarake. Jeta dhe mėsimet e kėtyre personaliteteve tė mėdha tė botės janė fshehur nė mjegullajėn e kohės. Ka aq shumė spekulime rreth kohės dhe vendit tė lindjes sė tyre, mėnyrės dhe stilit tė jetės sė tyre, natyrės dhe detajin e mėsimeve tė tyre dhe shkallės sė madhėsisė sė suksesit apo dėshtimit (rėnies) sė tyre, saqė ėshtė e pamundur pėr njerėzimin tė rindėrtojė nė mėnyrė tė pėrpiktė jetėn dhe mėsimet (veprat) e kėtyre njerėzve.

Muhammedi u pėrkrye nė mjaft fusha tė ndryshme tė mendimit njerėzor dhe u paraqit si njė zjarr i madh nė historinė njerėzore. Ēdo detaj i jetės sė tij private dhe deklaratat publike kanė qenė tė dokumentuara saktėsisht dhe tė ruajtura me besnikėri pėr ditėt tona. Autenticiteti i tė dhėnave kaq tė ruajtura ėshtė vėrtetuar jo vetėm nga besnikėt vijues por edhe nga kritikat e tij tė paramenduara.

Muhammedi ishte njė mėsues fetar, njė reformator shoqėror, njė udhėheqės moral, njė kolos administrativ, njė mik besnik, njė shok i mrekullueshėm, njė burrė i devotshėm (bashkėshort), njė baba i dashur – gjithēka ishte ai. Asnjė njeri tjetėr nė histori s’e kaloi ose s’u barazua me tė nė ēdo aspekt tė ndryshėm tė jetės, pasi ishte vetėm qėndresa e personalitetit tė Muhammedit qė arriti kaq pėrkryerje tė pabesueshme.

Mahatma Gandi, duke folur pėr karakterin e Muhammedit, thotė tek "Young India" (India e Re):

"Do tė dėshiroja tė njihja nga mė tė mirėt e atyre qė mbajnė sot pushtet tė padiskutueshėm mbi miliona zemrash tė njerėzimit... Unė u binda se nuk ishte shpata ajo qė fitoi njė vend pėr Islamin nė kėto ditė intriga tė jetės. Ishte thjeshtėsia e plotė e Tė Dėrguarit, devocioni i fortė i tij pėr miqtė e vet dhe ithtarėt, guximi i tij, besimi i tij absolut tek Zoti dhe me misionin e tij. Kjo dhe shpata mbajtėn ēdo gjė lart pėrpara tyre dhe kapėrcyen ēdo pengesė.

Kur unė mbarova vėllimin e 2-tė (tė jetėshkrimit tė Pejgamberit), mė erdhi keq se pėr mua nuk kishte mė asgjė pėr tė treguar pėr jetėn e madhe.

Tomas Karlail tek vepra e tij "Heronjtė dhe tė admiruarit", u habit mjaft se "si njė njeri i mbajtur thjesht, mundi tė bashkonte me kujdes fiset dhe beduinėt endacakė nė njė komb mjaft tė fuqishėm e tė civilizuar pėr mė se dy dhjetėvjeēarė."

Divėn Ēend Sharmė shkruan: "Muhammedi ishte shpirti i mirėsisė dhe ndikimi i tij u ndie dhe kurrė nuk do tė harrohet nga njerėzit pėrreth tij." (D.C. Sherma, The prophets of the East", Arlicuto, 1935, fq. 12).

Eduart Gibėn dhe Simon Oklei duke folur pėr shfaqjen e Islamit, shkruajnė se: "Unė besoj tek njė Zot dhe Muhammedi, I Dėrguari i Tij", ėshtė shfaqja e thjeshtė dhe e pandryshueshme e Islamit.

Imazhet intelektuale tė Parisit s’kanė qenė degraduar nga ēfarėdo idhull i dukshėm; nderimi i Tė Dėrguarit kurrė s’e ka shkelur madhėshtinė e virtyteve njerėzore; dhe porositė e tij kanė penguar (kontrolluar) mirėnjohjen e dishepujve tė tij brenda kufijve tė arsyes dhe fesė." (Historia e Perandorisė Saraēene, Lander 1870, f. 54).

Muhammedi nuk ishte aspak mė tepėr ose mė pak se njė qenie njerėzore. Pra, ai ishte njė njeri me njė mision fisnik, i cili ishte pėr bashkimin e njerėzimit nė adhurimin e Njė dhe vetėm tė njė Zoti dhe t’ua mėsonte atyre rrugėn e jetės sė ndershme e tė drejtė sipas porosive tė Zotit. Gjithmonė e paraqiste veten si "njė shėrbyes dhe emisar i Zotit" dhe me tė vėrtetė, ēdo veprim i tij shpallet i faktuar.

Duke folur pėr aspektin e barazisė pėrpara Zotit nė Islam, poetja e famshme indiane, Sarajini Naidu, thotė: "Ėshtė feja e parė qė predikoi dhe praktikoi demokracinė, sepse nė xhami kur dėgjohej thirrja pėr t’u lutur dhe adhuruesit grumbulloheshin, demokracia e Islamit mishėrohej pesė herė nė ditė, kur fshatarėt dhe mbreti gjunjėzoheshin pranė-pranė dhe proklamonin: "Vetėm Zoti ėshtė mė i Madh."

"Kam qenė e befasuar sa herė e mė tepėr nga ky bashkim i padukshėm i Islamit qė e bėn njeriun instinktivisht njė vėlla." (S. Naidu, "Idealet e Islamit").

Nė fjalėt e profesor Hurgronje: "Lidhja e kombeve themeluar nga I Dėrguari i Islamit, vendosi parimet e unitetit ndėrkombėtar dhe vėllazėrimin njerėzor me themele kaq universale saqė u tregon dritėn (qiriun) kombeve tė tjera."

Ai vazhdon: "Ėshtė e vėrtetė se asnjė komb nė botė nuk mund tė shfaqė njė krahasim me atė ēfarė Islami ka bėrė pėrpara realizimit tė idesė sė Lidhjes sė Kombeve."

Bota nuk ka hezituar sė ngrituri lart hyjnitė, individėt qė jeta dhe misioni i tė cilėve ka humbur nėpėr legjenda.

Ēdo pėrpjekje e tij ishte pėr qėllimin e vetėm tė bashkimit tė njerėzimit pėr adhurimin tek njė Zot i vetėm, vendosur kjo sipas kodit moral. Muhammedi ose pasuesit e tij, nė ēdo kohė, kurrė s’kanė pretenduar se ai ka qenė pasardhėsi i Zotit ose mishėruesi i Zotit ose njeri hyjnor – por pėrherė ka qenė dhe ėshtė konsideruar edhe sot vetėm si njė emisar i zgjedhur nga Zoti.

Michael M. Hart nė veprėn e tij pėr njerėzit e famshėm qė kontribuan nė dobi dhe ngritjen morale tė njerėzimit, shkran: "Zgjedhja ime pėr Muhammedin si kryesor i listės sė personave mė me ndikim nė botė, do tė habisė ndoshta disa lexues dhe do tė pyetem nga tė tjerė, por ai ishte i vetmi njeri nė histori qė ishte nė mėnyrė madhėshtore i suksesshėm njėkohėsisht nė besimet fetare dhe nivelet shekullore (M.H. Hart, "100: Lista e personave mė me ndikim nė histori." New York, 1978, f. 35).

Sot, pas njė intervali prej 14 shekujsh, jeta dhe mėsimet e Muhammedit kanė mbijetuar pa humbjet mė tė vogla, pa ndryshime ose interpohime. Ato afrojnė tė njėjtėn shpresė tė pavdekshme pėr trajtimin e mbarė njerėzimit tė sėmurė (qė ishte kur ai ishte gjallė). Kjo nuk ėshtė njė kėrkesė e pasuesve tė Muhammedit, por konkluzioni i pashkėputur theksuar nga njė histori kritike dhe e paanshme.

Sė fundi, ju do tė mund tė ndaleni njė ēast sė menduari pėr qenien njerėzore dhe t’i thoni vetvetes:

"A munden kėto pohime tė tingėllojnė nė mėnyrė kaq tė jashtėzakonshme dhe tė jenė tė vėrteta? Dhe mendoni, nėse ato tė jenė tė vėrteta dhe ju nuk e njihni MUHAMMEDIN ose nuk keni dėgjuar pėr atė, a nuk ėshtė koha qė ju t’i pėrgjigjeni kėsaj sfide tė tmerrshme dhe tė bėni pėrpjekje pėr ta njohur atė?

Nuk do t’ju kushtojė asgjė, por duhet tė provoni qė tė jeni nė fillim tė njė epoke tė re nė jetėn tuaj.

Ne ju ftojmė qė tė bėni njė njohje ndaj kėtij njeriu tė mrekullueshėm, Muhammedit (paqja qoftė mbi tė), ngjashmėria e tė cilit kurrė s’ka ekzistuar dhe nuk do tė jetė nė periudhat e zhvillimit tė kėsaj bote.

Kastri
17-05-05, 17:12
Pershendetje

I nderuari Trimi 1,per te kuptuare me mir ate qe ju po kerkoni,une po ju keshilloi te lypni,ne xhami :PREJ LINDJES E GJER NE VDEKJE TE MUHAMEDIT.
Une e kame pase ne dore edhe e kame lexuare shume here,edhe po ju garantoi se me perjetuare thelle ne shpirte ngacmimine qe te shtyen te lexoshe edhe nje here e prape e prap...

loni19
19-05-05, 15:55
Trimi un do te mundohem te te siguroj nese mundem material per jeten e Muhammedit a.s por asgja spo te premtoj.
kerko libra ne net si:
"Nektari i vulosur i Xhenetit"-Safijurrahamn el-Mubarekfuri
"Lulishta e dritave"-i njejti autor"
"Muhammedi a.s- Pishtari Ndriēues"- Mr.Bashkim Aliu.
"Jeta e te Dėrguarit"-Leila Azzam dhe Aisha Gouverner".

dhe ka shum tituj qe do te bin ndoshta ne sy dhe shfleto por un do te mundohem te te siguroj.
me respekt
loni19.

loni19
19-05-05, 15:55
Trimi un do te mundohem te te siguroj nese mundem material per jeten e Muhammedit a.s por asgja spo te premtoj.
kerko libra ne net si:
"Nektari i vulosur i Xhenetit"-Safijurrahamn el-Mubarekfuri
"Lulishta e dritave"-i njejti autor"
"Muhammedi a.s- Pishtari Ndriēues"- Mr.Bashkim Aliu.
"Jeta e te Dėrguarit"-Leila Azzam dhe Aisha Gouverner".

dhe ka shum tituj qe do te bin ndoshta ne sy dhe shfleto por un do te mundohem te te siguroj.
me respekt
loni19.

giga
20-05-05, 07:25
2:62.
Vėrtet, ata qė besuan, ata qė ishin jehudi, krishterėt sabejėt, (kishun lėshuar fenė e adhuronin engjėjt), kush besoi prej tyre (sinqerisht) All-llahun, dhe botėn tjetėr dhe bėri vepra tė mira, ata e kanė shpėrblimin te Zoti i tyre. Pėr ta nuk ka frikė as nuk kanė pėrse tė pikėllohen (pasi qė besuan All-llahun, librat tė dėrguarit nė mesin e tė cileve edhe Muhammedin).
2:113.
Jehuditė thanė se tė krishterėt nuk janė tė mbėshtetur nė asgjė (nuk kanė fé tė vėrtetė). Edhe tė krishterėt thanė se jehudit nuk janė tė mbėshtetur nė asgjė, e duke qenė se ata tė dy palėt e lexojnė librin. Po kėshtu si thėniet e tyre, thanė edhe ata qė nuk dinin (idhujtarėt pėr Muhammedin). Po nė ditėn e gjykimit pėr atė qė ata nuk pajtoheshin, All-llahu gjykon ndėrmjet tyre.
2:137.
Nė qoftė se ata besuan ashtu siē besuat ju ata vėrtetė kanė gjetur rrugėn e drejtė, e nėse refuzojnė, atėherė ata janė kundėrshtarė (opozitė), po ty (Muhammed) kundėr tyre do tė mjaftojė All-llahu. Ai ėshtė dėgjuesi, i dijshmi.
2:146.
Atyre qė u kemi dhėnė librin, ata e njohin ate (Muhammedin) siē i njohin bijtė e vet, e njė grup pre tyre edhe pse e dinė kėtė, janė duke e fshehur tė vėrtetėn.
2:252.
Kėta janė argumente tė All-llahut, po t'i lexojmė ty me saktėsi, e s'ka dyshim se ti (Muhammed) je prej tė dėrguarve.

loni19
23-05-05, 11:50
Selamu Alejkum te nderuar anetar te forumit dardania.
pasiqe me pare thash se do te mundohem te gjej diēka nga jeta e te Derguarit Muhammedit a.s, deshti All-llahu dhe kjo gje u be e mundur e prej tash Insh'All-llah do te mundohem pak nga pak ta paraqes ketu librin mbi jeten e Muhammedit a.s i cili titullohet "Lulishta e Dritave" nga Safijurrahman el-Mubarekfuri.






Hyrje



Falenderimi i takon vetėm Allahut, Zotit tė botėve! Paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin pėr mė tė mirin dhe pėr profetin mė tė fundit tė Allahut, Muhamedin, pėr mė tė ēiltrin dhe tė besueshmin e mbarė njerėzimit. Mėshira dhe mirėsitė e Allahut qofshin edhe mbi familjen e shokėt e Profetit, qė e kanė mbajtur flamurin e fesė, si dhe mbi cilindo qė i ndjek ata me vendosmėri, qoftė ky prijės (nė Islam), udhėzues, thirrės, njeri i mirė dhe i devotshėm. Qoftė kjo mėshirė mbi cilindo, qė ndjek rrugėn e tyre, deri nė Ditėn e Gjykimit! Tė mėsosh jetėshkrimin e Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) do tė thotė tė mėsosh dijen mė tė nderuar, mė tė shtrenjtė, mė tė lartė. Ajo e njeh myslimanin me rrethanat e fesė sė vet, me Profetin e vet, me vlerat, qė Allahu i ka dhėnė atij qysh nė prejardhje e deri nė shpalljen e Zbulesės. Gjatė studimit tė jetėshkrimit tė Muhamedit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) myslimani shikon se si ai e mori pėrsipėr barrėn e rėndė tė thirrjes nė Islam, qė ėshtė feja e vėrtetė e Allahut dhe si e kreu ai kėtė mision, duke bėrė sakrifica tė njėpasnjėshme; myslimani shikon sa vuajtje e sprovime ka kaluar ai nė kėtė rrugė, e si pėrkrah sprovimeve ai ka pasur ndihmėn e pėrkrahjen e Allahut me njė ushtri tė padukshme engjėjsh; myslimani shikon se si Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) arriti fitoren e si i kanė ardhur mirėsitė. Pėr jetėshkrimin e Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ėshtė shkruar shumė. Kėsaj teme myslimanėt i kanė kushtuar shumė rėndėsi. Punė tė tilla burojnė nga thellėsia e besimit dhe dashuria e madhe qė myslimani ka pėr Profetin islam. Mirėpo, shumica e atyre, qė janė marrė me jetėshkrimin e Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), nuk e kanė bėrė, ashtu siē i takon. Kanė futur nė tė edhe gjėra qė u shkonin sipas mendimeve, prirjeve dhe ndjenjave tė tyre, ndoshta edhe sepse nuk kishin ndonjė bazė tė saktė. Nė shkrimet e tyre janė sjellė edhe gjėra, qė janė nė kundėrshtim me themelet e fesė dhe janė jashtė mendjes sė shėndoshė. Pėr kėto arsye, disa vėllezėr myslimanė mė propozuan tė hartoja njė libėr tė ri, me vėllim mesatar, ku tė thuheshin ato gjėra, qė janė tė vėrteta, tė njohura e tė pranueshme pėr njerėzit kompetentė tė kėsaj dijeje, kėshtu, qė libri tė jetė i kuptueshėm si pėr fillestarėt, ashtu edhe pėr studiuesit e tė mos ketė shmangie dhe pasaktėsi. Unė kėrkova ndihmė dhe sukses prej Allahut dhe ia fillova punės, duke u mbėshtetur kryesisht nė Kuranin e nė komentet e tij dhe nė librat e haditheve e tė jetėshkrimit tė Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Kam pėrfituar edhe nga analogjitė dhe nga dėshmitė e dijetarėve myslimanė e nga dėshmitė e studiuesve tė huaj. Jam pėrpjekur qė frazat dhe thėniet, t’i pėrmend, me sa ka qenė e mundur, ashtu siē i kanė thėnė myslimanėt e parė. Nė kėtė mėnyrė, shpresoj tė kem plotėsuar kėrkesėn qė mė qe bėrė, qoftė edhe pėrafėrsisht. I lutem Allahut tė Madhėruar qė me kėtė libėr t’u sjellė dobi myslimanėve dhe qė kjo punė tė jetė vetėm pėr hir tė Allahut tė Madhėruar. Dhėntė Allahu mėshirė e mirėsi pėr profetin Muhamed (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), qė ėshtė mė i miri i njerėzimit. Safijjurrahman El Mubarekfuri 01.01.1414


Safijurrahman el-Mubarekfuri

loni19
23-05-05, 11:52
Prejardhja e nderuar



Muhamedi ėshtė mė i nderuari i krijesave tė Allahut, ėshtė mė i miri dhe mė i fundit i tė Dėrguarve tė Tij. Eshtė bir i Abdullahut; Abdullahu-bir i Abdul Mutalibit; Abdul Mutalibi-bir i Hashimit; Hashimi-bir i Abdu Menafit; Abdu Menafi-bir i Kusajit; Kusaji-bir i Kilabit; Kilabi-bir i Murres; Murrja-bir i Ka’abit; Ka'abi- bir i Lu’ejit; Lu'eji-bir i Galibit; Galibi-bir i Fihrit; Fihri-bir i Malikut; Maliku-bir i Nadirit; Nadiri-bir i Kinanit; Kinani-bir i Huzejmit; Huzejmi-bir i Mudrikut; Mudriku-bir i Iljasit; Iljasi-bir i Mudarit; Mudari-bir i Nezarit; Nezari-bir i Ma’dit; Ma'di-bir i Adnanit. Sipas mendimit tė tė gjithė historianėve, Adnani ėshtė njė nga pasardhėsit e Ismailit, biri i Ibrahimit, por nuk dihet me saktėsi numri i brezave dhe as emrat e personave qė kanė qenė midis tij dhe Ismailit. Ndėrsa nėna e Muhamedit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ėshtė Eminia, bija e Uehbiut; Uehbiu-bir i Abdu Menafit; Abdu Menafi-bir i Zehrės; Zehra-bir i Kilabit. Kilabi ishte gjyshi i pestė i Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nga e ėma. Pra, babai i tij dhe nėna e tij dilnin prej njė origjine dhe bashkoheshin te Kilabi. Emri i saktė i Kilabit ėshtė Hakim ibn Urue, por meqė e kishte bėrė zakon qė shkonte shpesh herė pėr gjah me qentė e gjahut, u njoh me emrin “Kilab”. Fisi

Fisi i Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ishin kurejshėt, tė njohur pėr vetitė e mira dhe autoritetin e lartė. Ai fis ka njė prejardhje tė lavdishme dhe pozitė tė nderuar ndėr tė gjithė arabėt. Kurejsh ėshtė mbiemri i Fihirit, birit tė Malikut ose i Nadrit dhe Nadri-bir i Kinanit. Tė gjithė burrat e kėtij fisi kanė qenė fisinikė dhe tė nderuar nė kohėn e tyre, por mė i dalluari ndėr ta ishte Kusaji (emrin e vėrtetė e kishte Zejd). Ai ishte i pari nga kurejshėt qė mori pėrsipėr tė kujdesej pėr Qaben. Pra, ai kishte ēelėsin e Qabes, e hapte pėr atė qė donte dhe kur tė donte. Ai e vendosi fisin Kurejsh nė luginėn e Mekės, nė brendėsi tė kėtij vendi, kurse mė parė ata banonin nė rrethinat e Mekės, tė shpėrndarė midis fiseve tė tjera. Kusaji kujdesej pėr t’u shėrbyer e pėr t’u dhėnė ujė haxhinjve. Ena ishte njė rezervuar i posaēėm pėr lėng hurmash, mjaltė, rrush tė thatė etj. Ishte ai, qė pėrgatiste ushqimin pėr ta, nė kohėn e Haxhit. Kusaji ndėrtoi njė shtėpi nė veri tė Qabes, e cila u njoh me emrin “Darun Nedue” (Shtėpia e Kėshillimit). Ajo ishte shtėpia e kėshillimit pėr kurejshėt dhe qendėr e lėvizjeve tė tyre shoqėrore. Prandaj, ēdo martesė a ēdo ēėshtje tjetėr pėrfundohej nė atė shtėpi. Kusaji kishte nė dorė flamurin dhe udhėheqjen. Cdo flamur lufte nisej vetėm me urdhrin e tij. Ai ishte fisnik, i urtė dhe i shkonte fjala te njerėzit e vet. Familja

Familja e Muhamedit njihej me emrin “Familja Hashemije”. E kishte marrė kėtė emėr prej gjyshit tė tij tė dytė, qė quhej Hashim. Pasardhėsit e tij quheshin hashemij dhe kėshtu, derisa erdhi Islami. Hashimi kishte trashėguar disa ofiqe nga Kusaji: u shėrbente haxhinjve dhe pėrgatiste bukėn e ushqimin pėr ta. Hashimi ishte njeriu mė i lartė i kohės sė tij. Ai e thėrrmonte bukėn nė lėng mishi dhe e bėnte pėrshesh. Nė arabishte ky lloj ushqimi quhet “tharid”. Hashimi ua jepte tharidin haxhinjve, qė vinin nė Mekė. Nga kjo ai mori emrin Hashim (Thėrrmues), kurse emrin e vėrtetė e kishte Amru. Hashimi bėri traditė pėr arabėt “dy udhėtimet”; udhėtimi i parė bėhej gjatė dimrit pėr nė Jemen, kurse udhėtimi i dytė bėhej gjatė verės pėr nė Sham. Hashimi ishte mė i nderuari i Bat’hasė (Mekės). Thuhet se kur Hashimi kaloi nė Jathrib1, qė ndodhet nė rrugėn pėr nė Sham, u martua me Selemen, bijėn e Amrit, nga fisi Beni Adji e ky bir i Nexharit. Qėndroi tek ajo ca kohė, pastaj shkoi nė Sham. Selemeja kishtė mbetur shtatzėnė nė Medine (Jathrib). Hashimi vdiq nė Gaza, qė ishte tokė e Palestinės. Selemeja lindi djalė nė Medine, tė cilit ia vuri emrin “Shejbe”2, prej thinjave qė kishte nė kokė. Djali u rrit midis dajave nė Medine, por xhaxhallarėt e tij nė Mekė nuk dinin asgjė pėr tė, derisa ai u bė shtatė ose tetė vjeē. Kur xhaxhai i tij, Muttalibi e mėsoi kėtė, shkoi dhe e solli nė Mekė. Kur e panė njerėzit, menduan se djali ishte skllav i tij dhe e quajtėn “Abdul Muttalibi” (Skllavi i Muttalibit”). Kėshtu, ai u bė i njohur me kėtė emėr. Abdul Muttalibi ishte mė i pashmi i njerėzve dhe mė autoritari. Nė kohėn e vet ėshtė nderuar si askush tjetėr. Abdul Mutalibi ishte mė i nderuari i kurejshėve, pronar i varganit tė Mekės. Ishte i nderuar, i respektuar dhe shumė bujar, saqė pėr bujarinė qė kishte, quhej “dhėnės i madh”. Nga sofra e tij hanin tė varfrit; nga sofra e tij hanin kafshėt e egra dhe shpezėt. Prandaj, Abdul Muttalibi quhej ushqyes i njerėzve nė fushė dhe ushqyes i kafshėve dhe i shpezėve nė majat e maleve. Ai pati nderin tė rihapte pusin e Zemzemit, pasi e pati mbyllur atė pus fisi Xhurhum, shumė kohė mė parė, atėherė kur u dėbuan nga Meka. Kur po flinte, Abdul Muttalibi pa njė ėndėrr. Dikush e urdhėroi qė tė hapte pusin e Zemzemit, madje u pėrshkrua edhe vendi, ku gjendej pusi. Po nė kohėn e Abdul Muttalibit ka ndodhur edhe ngjarja e Elefantit. Abraha El Ashrami (sundues i Jemenit) erdhi nga Jemeni me gjashtėmbėdhjetė mijė ushtarė tė stėrvitur mirė pėr tė shembur Qaben. Ai kishte me vete edhe disa elefantė. Arriti nė “Uadi Mahsir”, qė gjendet midis Muzdelifes dhe Minasė. Nė kohėn qė u pėrgatit pėr sulm kundėr Mekės, Allahu dėrgoi mbi ta zogj qė vinin tufė-tufė e qė gjuanin me gurė dhe baltė tė gurėzuar. Allahu e bėri ushtrinė e Abrahasė si gjeth tė pėrtypur. Kjo ka ndodhur rreth njė muaj para se tė lindte Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Babai i Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ėshtė Abdullahu. Ai ishte mė i miri dhe mė i sjellshmi i djemve tė Abdul Muttalibit. Kur Abdul Muttalibi hapi pusin e Zemzemit dhe u dukėn shenjat e pusit tė vjetėr, Kurejshėt u grindėn me tė dhe u pėrpoqėn qė ta ndalonin, por ai premtoi qė, sikur Allahu t’i jepte dhjetė djem, ai do tė bėnte kurban njėrin prej tyre. Kėshtu, Abdul Muttalibi hodhi short midis djemve tė vet se cili do tė bėhej kurban. Shorti i ra Abdullahut. Abdul Muttalibi shkoi te Qabja pėr ta bėrė kurban Abdullahun, por Kurejshėt e ndaluan, sidomos vėllezėrit dhe dajat e tij. Atėherė, Abdul Muttalibi dha nė vend tė tij njėqind deve. Ismaili u shpėtua me njė dash (i cili u ther nė vend tė tij) dhe Abdullahu u shpėtua me njėqind deve qė u flijuan pėr tė. Pra, Profeti Muhamed ėshtė biri i dy njerėzve qė flijoheshin, njėri ėshtė Ismaili, tjetri babai i vet, Abdullahu e njėherazi ėshtė biri dy tė shpėtuarve. Abdul Muttalibi dha pėlqimin qė djali i vet, Abdullahu tė martohej me vajzėn Emine, qė ishte bija e Ehbiut dhe mė e mira e grave tė fisit Kurejsh, si pėr nga nderi, ashtu edhe pėr nga pozita. Babai i saj, Uehbiu ishte kryetar i fisit Beni Zehre dhe mė i miri i tyre, si nė prejardhje ashtu edhe nė pozitė. Kėshtu, u realizua fejesa dhe martesa. Abdullahu dhe Eminia jetuan pak kohė nė Mekė. Ajo mbeti shtatzėnė dhe nga kjo shtatzėnėsi lindi i Dėrguari i Allahut. Pas njėfarė kohe, Abdul Muttalibi e dėrgoi Abdullahun nė Medine (thuhet edhe nė Sham), qė tė merrej me tregti. Por, sapo u kthye, vdiq. U varros nė shtėpinė e Nabija Dhabjaniut; sipas njė kumtimi mė tė saktė, Abdullahu ka vdekur para se tė lindte Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!).


Safijurrahman el-Mubarekfuri

loni19
23-05-05, 11:55
Lindja dhe jeta para profetėsisė



I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) lindi te njerėzit e fisit Beni Hashim nė Mekė. Ishte mėngjesi i ditės sė hėnė, dita e nėntė (thuhet edhe dita e dymbėdhjetė) e muajit Rabiul Euel, nė vitin e ngjarjes sė Elefantit. Data 9 ėshtė mė e saktė, ndėrsa data 12 ėshtė mė e dėgjuar. Data e dytė bie mė 22 prill tė vitit 571, tė erės sonė. Qe Shifaja, bija e Amrit, e ėma e Abdurr Rrahman ibn Aufit, ajo qė e priti foshnjėn. Kur e lindi Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) doli prej sė ėmės njė dritė, prej sė cilės shndritėn edhe pallatet e Shamit. Pastaj i dėrguan fjalė gjyshit tė Muhamedit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), Abdul Muttalibit pėr t’i dhėnė sihariqin e lindjes sė Muhamedit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Abdul Muttalibi erdhi menjėherė shumė i gėzuar, e mori foshnjėn, e futi nė Qabe, e falenderoi Allahun, i bėri lutje Atij dhe ia vuri foshnjės emrin Muhamed (i Falenderuar), sepse shpresonte qė tė falenderohej. Pastaj theri kurban pėr lindjen e tij dhe nė ditėn e shtatė tė lindjes e bėri synet dhe sipas zakonit tė arabėve, shtroi njė darkė pėr tė. Qumėshti i gjirit

E para grua qė i ka dhėnė gji Muhamedit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) pas nėnės sė tij, ėshtė Thuvejbja, robėresha e Ebu Lehebit, e cila kishte ende qumėsht. Asaj i pati lindur njė djalė, Masruhi. Thuvejbja i kishte dhėnė gji mė parė edhe Hamzait, birit tė Abdul Muttalibit dhe mė pas Muhamedit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe Selemit, birit tė Adil El Mahzumiut. Pra, kėta tė tre (Hamzai, Muhamedi, dhe Selemiu) ishin vėllezėr qumėshti, sepse kishin pirė qumėsht nga e njėjta grua. Kur mori vesh pėr lindjen e Muhamedit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) Ebu Lehebi u gėzua shumė dhe e liroi robėreshėn e vet. Mirėpo, kur Muhamedi filloi t’i ftonte njerėzit pėr nė Islam, Ebu Lehebi u bė nga armiqtė e tij mė tė egėr. Muhamedi nė fisin Benu Sa’ad Arabėt e kishin traditė qė pėr fėmijėt e porsalindur tė kėrkonin gjidhėnėse nė zonat malore. Ata vepronin kėshtu pėr t’i larguar foshnjat nga sėmundjet e qyteteve, pėr t’i forcuar fizikisht dhe pėr t’ua mėsuar gjuhėn arabe nė djep tė pastėr. Allahu kishte vendosur qė disa gra nga fisi Beni Sa’ad bin Bekr Hauazin, tė vinin pėr tė kėrkuar foshnje gjiri. Tė gjithave ia paraqitėn profetin Muhamed (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), por ata nuk pranuan ta merrnin, sepse ishte jetim. Njėra nga gratė, qė kėrkonte fėmijė pėr t’i dhėnė gji, meqėnėse nuk gjeti tė tjerė, mori Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Ajo ishte Halimja, bija e Ebu Dhuejbit. Ajo pati aq mirėsi prej tij, sa e patėn zili tė tjerėt. Emri i vėrtetė i Ebu Dhuejbit, babait tė Halimes, ishte Abdullah ibn el Harith. Emri i tė shoqit ishte Harith, biri i Abdul Uzzas. Kurse fėmijėt e Harith ibn Abdul Uzzas dhe vėllezėrit e qumėshtit tė Profetit Muhamed ishin: Abdullahu, Unejsja dhe Xheddameja, e cila quhej edhe Shimae, por mė shumė njihej me mbiemrin se sa me emrin. Ajo kujdesej pėr tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Begatitė nė shtėpinė ku i jepej gji

Gjatė kohės qė Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) qėndroi nė atė shtėpi, erdhėn shumė mirėsi pėr njerėzit e asaj shtėpie. Kur Halimja erdhi nė Mekė, ishte kohė thatėsire. Ajo kishte njė gomaricė, e cila ecte shumė ngadalė, sepse ishte shumė e dobėt dhe e rraskapitur. Kishte edhe njė deve, qė nuk i jepte asnjė pikė qumėsht. Halimja kishte edhe njė djalė tė vogėl, i cili tėrė natėn nuk i pushonte sė qari e sė bėrtituri, sepse kishte uri e nuk i linte prindėt tė flinin. Kur erdhi Halimja me Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe e vuri nė prehėr, i erdhi gjiri e iu shtua qumėshti; foshnja piu dhe u ngop. Piu edhe djali i saj i vogėl, derisa u ngop dhe fjetėn gjumė. I shoqi shkoi te deveja dhe pa se ajo kishte tėrė atė qumėsht. E moli, pinė tė dy sa u ngopėn, fjetėn dhe kaluan njė natė shumė tė mirė. Halimja me tė shoqin dolėn pėr tė shkuar te stepat e Beni Sa’adit. Ajo i hipi gomaricės e mori me vete edhe Profetin. Gomarica ecte aq shpejt, sa ia kaloi varganit dhe asnjė nga gomerėt nuk mund ta arrinte dot. Halimja me tė shoqin arritėn nė vendin ku banonte fisi Beni Sa’ad, njė nga vendet mė tė thata. Pėr habi, panė se delet e tyre vinin nė mbrėmje tė ngopura, me gjinj plot qumėsht. I milnin delet dhe pinin qumėsht me bollėk, nė njė kohė kur bagėtitė e tė tjerėve nuk jepnin asnjė pikė qumėsht. Kėshtu, Halimja me tė shoqin panė shumė mirėsi prej Allahut gjatė kohės qė Muhamedi (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) qėndroi tek ata. Pasi u plotėsuan dy vjet, Halimja ia ndėrpreu gjirin. Tashmė ai ishte zhvilluar dhe forcuar fizikisht. Qėndrimi nė fisin Beni Sa’ad Halimja shkonte te nėna e Muhamedit dhe familja e tij nė ēdo gjashtė muaj. Pastaj kthehej me tė tek fshati i saj, nė Benu Sa’ad. Pasi e plotėsoi afatin e dhėnies gji dhe ia ndėrpreu atė, erdhi bashkė me Muhamedin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) edhe nėna e tij, Eminia dhe u pėrpoq qė ta mbante pėrsėri foshnjėn, sepse kishte parė shumė begati e mirėsi. Iu lut sė ėmės qė ta linte edhe ca kohė tek ajo. Halimja i tha Emines: “Meqėnėse nė Mekė ka rėnė sėmundja e kolerės, kam frikė se mos sėmuret po ta lė Muhamedin kėtu nė Mekė. Prandaj, ma jep ta mbaj edhe ca kohė.” Eminia pranoi. Kėshtu, Halimja u kthye e gėzuar nė shtėpinė e saj bashkė me Muhamedin. Ai qėndroi tek ajo edhe dy vjet tė tjera. Pastaj, ndodhi njė ngjarje e jashtėzakonshme, e habitshme. Halimja dhe i shoqi i saj patėn frikė ta mbanin Muhamedin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), prandaj e kthyen atė te e ėma. Ngjarja e habitshme qe ēarja e gjoksit tė Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Enes ibn Maliku ka kumtuar se kur i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) po luante me djemtė e tjerė, i erdhi Xhibrili, e mori dhe e shtriu pėr tokė, ia ēau zemrėn dhe ia nxori atė jashtė, pataj i nxori njė copė tė vogėl mishi dhe i tha: “Kjo ishte pjesa e djallit.” Pastaj ia lau zemrėn nė njė tas ari me ujė zemzemi. Mė pas e bashkoi dhe e vuri nė vend ashtu siē ishte. Djemtė erdhėn me nxitim te nėna e tij e qumėshtit, Halimja dhe i thanė: “Muhamedi u vra.” U kthyen menjėherė e i dolėn pėrpara dhe panė se atij i kishte ndryshuar ngjyra e fytyrės. “Unė e kam parė shenjėn e asaj qepjeje nė gjoksin e tij”,- pėrfundon Enesi. Te nėna e vet e dashur Pasi ndodhi kjo ngjarje e jashtėzakonshme, Profeti Muhamed (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u kthye nė Mekė dhe qėndroi tek e ėma rreth dy vjet. Pastaj, Eminia u nis bashkė me tė pėr nė Medine. Nė kėtė udhėtim atė e shoqėronin kujdestari i saj, Abdul Muttalibi dhe shėrbyesja e saj, Ummu Ejmeni. Ajo qėndroi nė Medine njė muaj, pastaj u kthye nė Mekė. Aty qenė varrosur babai i Muhamedit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe dajat e gjyshėrit e tij, Benu Adji ibn En Nexhar. Gjatė rrugės Eminia u sėmur. Mė tej gjendja u keqėsua dhe ajo vdiq nė Ebua, midis Mekės dhe Medines. Aty edhe u varros. Gjyshi e shoqėroi deri nė Mekė Muhamedin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), duke ndjerė thellė nė zemėr dhembjen e madhe qė i kishte shkaktuar fatkeqėsia e re. Ai sillej me Muhamedin me njė butėsi, tė cilėn nuk e njihnin as djemtė e vet. Abdul Muttalibi e vlerėsonte shumė Muhamedin dhe e nderonte dhe e preferonte mė shumė se djemtė e vet. E vinte nė dyshekun e vet, ku nuk ishte ulur tjetėrkush deri atėherė. I fėrkonte shpinėn dhe gėzohej nga ajo qė bėnte ai. Abdul Muttalibi besonte se ai djalė do tė kishte njė tė ardhme tė madhe. Mirėpo pas dy vjetėsh, Abdul Muttali vdiq, nė moshėn 80 vjeē dy muaj dhe dhjetė ditė. Te xhaxhai i vet i dashur Kujdestarinė pėr Muhamedin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e mori pėrsipėr xhaxhai i tij, Ebu Talibi. Ai tregoi shumė mėshirė dhe dashuri ndaj tij. Ebu Talibi nuk ishte i pasur, por Allahu, ia shtoi atė pasuri tė pakėt qė kishte: njė ushqim i vetėm ngopte tė gjithė familjen e tij. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ishte shembull flijimi dhe durimi. Ai mjaftohej me atė qė i kishte caktuar Allahu i Madhėruar. Udhėtimi pėr nė Sham dhe takimi me priftin Ebu Talibi do tė shkonte pėr tregti me njė vargan tė Kurejshve deri nė Sham (Siri). Muhamedi nė atė kohė ishte dymbėdhjetė vjeē. Dikush ka thėnė se ishte dymbėdhjetė vjeē e dy muaj dhe dhjetė ditė. Ebu Talibi nuk duronte dot qė tė largohej nga Muhamedi (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Nga dhembshuria qė kishte pėr tė, e mori me vete. Kur vargani arriti afėr qytetit Basra, nė kodrat e Shamit, u doli pėrpara njė nga priftėrinjtė e mėdhenj tė krishterėve, qė quhej Behira. Ai hyri midis varganit, shkoi te Muhamedi (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), e mori pėr dore dhe i tha: “Ky ėshtė mė i madhi i njerėzimit. Ky ėshtė i dėrguari i Zotit tė botėve. Kėtė e dėrgon Allahu mėshirė pėr tė gjithė botėt.” Ata qė qenė aty, e pyetėn: “Ku e di ti kėtė?” “Kur ju dolėt prej qafės sė malit,- tha prifti, nuk mbeti gurė e dru pa rėnė nė sexhde. E, gurėt e drurėt bėjnė sexhde vetėm pėr profetėt. Unė, e njoh atė, sepse ka vulėn e profetėsisė pas shpine, nėn shpatull; ajo ėshtė sa njė mollė; e kemi tė shkruar nė librat tanė.” Pastaj, prifti Behira i nderoi ata me mikpritjen e tij. Ai i tha Ebu Talibit qė ta kthente Muhamedin dhe tė mos shkonte me tė nė Sham, sepse kishte frikė mos i ndodhte gjė nga jehudinjtė dhe romakėt. Ebu Talibi e ktheu Muhamedin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nė Mekė. Lufta e Fuxharit

Kur Muhamedi (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ishte njėzet vjeē, nė vendin e quajtur Pazari i Ukadhit filloi njė luftė midis fiseve Kurejsh dhe Kinan nga njėra anė dhe fisit Kajs Ajlani nga ana tjetėr. Patėn ndodhur katėr grindje nė katėr vjet midis atyre fiseve. Tri tė parat pėrfunduan vetėm me grindje dhe me njė acarim tė lehtė. Vetėm nė tė katėrtėn ndodhi lufta. Lufta u ashpėrsua shumė. U vranė disa veta nga tė dy palėt. Pastaj, bėnė armėpushim, qė tė numėronin tė vrarėt. Ajo palė qė do tė kishte tė vrarė mė tepėr do tė merrte shpagimin e gjakut qė ishte derdhur mė shumė. Kėshtu vendosėn, e pushuan luftėn e i hoqėn armiqėsitė dhe sherrin qė ishin krijuar midis tyre. Nė atė luftė mori pjesė edhe i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Ai i pėrgatiste shigjetat xhaxhallarėve tė vet qė luftonin. Kjo luftė ėshtė quajtur Lufta e Fuxharit, sepse fiset ndėrluftuese shkelėn shenjtėrinė e Mekės dhe tė muajit tė shenjtė. Pakti i drejtėsisė Nė muajin Dhul Ka’ade, fill pas luftės sė Fuxharit u vendos Pakti i Drejtėsisė (Hilful Fudul) ndėrmjet pesė barqeve tė fisit Kurejsh: Benu Hashim, Benu el-Muttalib, Benu Esed, Benu Zehre dhe Benu Temim. Cila qe arsyeja e vendosjes sė paktit? Njė burrė nga Zebidi erdhi nė Mekė me njė plaēkė, tė cilėn ia bleu Asib Uail es-Sehmiu, por ai nuk i dha atė qė i takonte. Burri kėrkoi ndihmė nga fiset Benu Abdu Dar, Benu Mahzum, Benu Xhemeh, Benu Selim dhe Benu Adj, por ata nuk ia vunė veshin. Atėherė, ai hipi nė majė tė malit Ebu Kubejs dhe tha me vjershė padrejtėsinė qė i kishin bėrė. Pastaj bėri thirrje qė ta ndihmonin tė merrte tė drejtėn qė i takonte. Menjėherė shkoi atje Zubejr ibn Abdul Muttalibi dhe qėndroi aty, derisa ato barqe qė pėrmendėm mė lart, u mblodhėn nė shtėpinė e Abdullah ibn Xhed’anit, kryetar i fisit Benu Temim. Dhanė besėn dhe bėnė paktin qė tė ndihmonin nė Mekė ēdo njeri qė do t’i bėhej padrejtėsi. Atij duhej t’i kthehej e drejta qė i takonte, qoftė vendas a i huaj. Pastaj u ēuan dhe shkuan tek Asi, i biri i Uail es-Sehemiut dhe ia morėn me forcė atė qė i takonte Zubejdiut e ia dhanė atij. Nė kėtė pakt mori pjesė edhe vetė i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) bashkė me xhaxhallarėt e vet. Pasi Allahu e nderoi me mesazhin profetik, tha: “Nė shtėpinė e Abdullah ibn Xhed’anit kam marrė pjesė nė njė pakt, qė pėr mua ishte mė i dashur sesa pasuria mė e shtrenjtė. E sikur tė bėhej thirrje pėr njė pakt tė tillė nė Islam, unė do ta pranoja.” Jeta dhe puna Dihet se Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) lindi jetim dhe u rrit nėn kujdestarinė e gjyshit e mė pas tė xhaxhait dhe nuk trashėgoi nga babai i vet ndonjė pasuri. Kur u bė nė moshėn, kur mund tė punonte, zakonisht ruajti delet bashkė me vėllezėrit e vet nga qumėshti tė fisit Benu Sa’ad. Kur u kthye nė Mekė, ruajti delet e vendasve, me njėfarė pagese tė vogėl, qė nė kohėn tonė mund tė jetė dhjetė rijal4. Ruajtja e deleve ėshtė njė traditė profetike, nė fillim tė jetės sė tyre. Pasi e nderoi Allahu me misionin profetik, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ka thėnė: “Cdo profet ka ruajtur delet.” Kur u rrit e u bė burrė, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) filloi tė merrej ca e nga ca me tregti. Eshtė kumtuar se ai ka pasė bėrė tregti me Seib ibn Ebu Saibin, tė cilin e kishte bashkėpunėtorin mė tė mirė, qė nuk bėnte padrejtėsi dhe nuk grindej. Nė marrėdhėnie me njerėzit, Profeti Muhamed (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ėshtė njohur dhe shquar pėr besnikėri, pėr ēiltėri dhe ndershmėri. E tillė ka qenė sjellja e tij nė ēdo hap e nė tė gjitha fushat e jetės, ndaj e mbiquajtėn El Emin (Besniku). Udhėtimi pėr nė Sham dhe tregtia me pasurinė e Hatixhes Hatixhja, bija e Huuejlidit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ka qenė mė e mira e grave tė fisit Kurejsh, si pėr nga nderi, ashtu edhe pėr nga pasuria. Ajo u jepte pasuri tregtarėve, qė tė tregtonin me tė pėrkundrejt njė pjese fitimi. Kur dėgjoi pėr Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), i propozoi qė tė shkonte nė Sham, tė tregtonte pėr tė dhe t’i jepte atij mė shumė nga ē’u kishte dhėnė tė tjerėve. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u nis pėr nė Sham bashkė me shėrbėtorin e Hatixhes, Mejserin. Nė Sham shiti e bleu dhe pati njė fitim tė madh. Kėshtu pasuria e Hatixhes pati njė begati qė nuk e kishte pasur kurrė. Pasi bėnė tregti nė Sham, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u kthye nė Mekė dhe ēoi nė vend amanetin. Martesa me Hatixhen Hatixhja pa te Muhamedi (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) besnikėri dhe mirėsi, qė nuk e kishte parė asnjėherė dhe u habit. Shėrbėtori, Mejseri i tregoi ēfarė kishte parė te Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Thuhet edhe pėr ndodhi tė jashtėzakonshme; pėr shembull, kur ishte vapė e madhe, atij i jepnin ujė dy engjėj. Hatixhja e kuptoi qė do tė ishte lumturi e madhe tė martohej me tė. Iu propozua Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) pėr martesė dhe ai pranoi. Pėr kėtė bisedoi edhe me xhaxhallarėt e vet. Ata i dėrguan fjalė xhaxhait tė Hatixhes, Amir ibn Esedit. Xhaxhai e martoi Hatixhen me Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nė prani tė njerėzve nga fisi Benu Hashim dhe tė kryetarėve tė fisit Kurejsh, me njė prikė prej 20 deve ose 6 deve tė reja. Fjalėn e martesės e mbajti xhaxhai i Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), Ebu Talibi. Ai e falenderoi dhe e lavdėroi Allahun. Pastaj pėrmendi prejardhjen e nderuar dhe tė mirat e Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Pastaj shpalli lidhjen e martesės dhe tregoi sasinė e prikės. Martesa e Muhamedit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) me Hatixhen u bė dy muaj e ca ditė pas kthimit tė Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nga Shami. Atėherė, Muhamedi (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ishte 25 vjeē, ndėrsa Hatixhja (sipas versionit mė tė njohur) ishte 40 vjeēe. (Thuhet edhe se ka qenė 28 vjeēe; dikush ka thėnė edhe ndryshe). Ajo qe martuar mė parė me Atik ibn Aidh El Mahzumiun, por ai vdiq. Pastaj u martua me Ebu Halid Timinun, por edhe ai vdiq. Me tė pati njė djalė. Mė pas kryetarėt e mėdhenj tė fisit Kurejsh deshėn tė martoheshin me tė, por ajo nuk pranoi, derisa u martua me tė Dėrguarin e Allahut. Martesa me tė qe njė lumturi, qė e kishin lakmi tė gjithė njerėzit. Hatixhja ėshtė gruaja e parė e Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe deri sa vdiq ajo, ai nuk ka marrė tjetėr pėr grua. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i pati tė gjithė fėmijėt me Hatixhen, pėrveē Ibrahimit, tė cilin e pati me Marien, qė ishte nga Koptet e Egjiptit. Fėmijėt qė pati me Hatixhen Fėmijėt qė pati Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) me Hatixhen janė: Kasimi, Zejnebja, Rukija, Ummu Kulthumi, Fatimja dhe Abdullahu. (Ka edhe thėnie tė tjera pėrsa i pėrket numrit dhe radhės sė tyre.) Djemtė kanė vdekur tė vegjėl, ndėrsa vajzat kanė jetuar tė gjitha. Ato u bėnė myslimane dhe u shpėrngulėn nga Meka nė Medine. Tri vajza vdiqėn para se tė vdiste Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Fatimja (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) jetoi edhe gjashtė muaj pas vdekjes sė Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Ndėrtimi i Shtėpisė sė Shenjtė Kur Muhamedi (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ishte nė moshėn 35 vjeē, ndodhi njė furtunė e madhe. Ajo i ēau dhe i mbuloi muret e Qabes. Muret qenė dobėsuar edhe mė parė pėr shkak tė njė djegieje. Kurejshėt u detyruan qė ta ndėrtonin atė rishtaz. Ata vendosėn qė tė pėrdornin pasuri tė pastėr nė tė. Nuk do tė hynte nė ndėrtimin e Qabes asnjė lloj pasurie e grabitur a e fituar me kamatė ose me padrejtėsi. Ata i trembeshin dėnimit tė Allahut. U ēua Uelid ibn Mugira dhe tha: “Allahu nuk i dėnon ndėrtuesit.” Dhe nisi tė shembė muret. E ndihmuan edhe tė tjerėt. U shembėn muret dhe arritėn te themelet e Ibrahimit. Pastaj filluan ndėrtimin. Secilit fis i caktuan pjesėn qė do tė ndėrtonte. Vetė kryetarėt e fiseve mbartnin gurė. Ndėr ta, edhe i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe xhaxhai i tij, Abbasi. Ndėrtimin e Qabes e mori pėrsipėr njė ndėrtues romak, qė quhej Bakum. Meqėnėse pasuria e pastėr nuk u mjaftonte pėr ndėrtimin e Qabes mbi themelet e Ibrahimit, lanė pa ndėrtuar 6 kutė nga veriu. Nė kufirin e 6 kutėve ndėrtuan njė mur tė vogėl pėr tė treguar se ėshtė prej Qabes. Kjo pjesė njihet me emrin “Guri” dhe “Hatimi”. Kur, ndėrtimi arriti nė vendin e Gurit tė Zi, secili prej kryetarėve donte tė ishte vetė i nderuari, duke vėnė Gurin e Zi nė vendin e tij. Ata filluan tė grindeshin. Kėshtu vazhduan 4 ose 5 ditė. Pėr pak grindja desh u kthye nė njė luftė tė pėrgjakshme nė Haram5. Vetėm se Ebu Umejje ibn Mugire el Mahzumiu arriti ta kalojė situatėn me urtėsi. Ai ishte mė i vjetri i kurejshėve. Ai propozoi qė i pari qė do tė hynte nė derėn e xhamisė, tė gjykonte. Tė gjithė e pranuan dhe ranė nė njė mendje pėr kėtė. Ishte vendimi i Allahut qė i pari qė do tė hynte nė xhami pas vendimit tė kurejshėve tė ishte i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Posa e panė atė, kurejshėt brohoritėn dhe thanė: “Ky ėshtė i Besueshmi, ne jemi tė kėnaqur.” Kur ai arriti tek ata, i shpjeguan ngjarjen. Atėherė, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) mori njė velencė dhe e vuri Gurin e Zi nė tė. Pastaj urdhėroi secilin prej kryetarėve tė kapė njė cep tė velencės dhe ta ngrinin atė tė gjithė sė bashku. Kur e afruan Gurin te vendi ku do tė vihej, e mori nė dorė i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe e vendosi nė vendin e vet. Kjo qe njė zgjidhje e zgjuar dhe e arsyeshme e tė gjithė u kėnaqėn me tė. Gurin e zi e ngritėn nga toka njė metėr e gjysmė, ndėrsa derėn e Qabes e ngritėn rreth 2 metra nga toka, me qėllim qė tė mos hynte askush tjetėr aty pėrveē atij qė donin ata. Muret i ngritėn tetėmbėdhjetė kutė, kurse mė parė patėn mbetur pėrgjysmė. Brenda Qabes bėnė gjashtė shtylla nė dy rreshta dhe tavanin e vunė nė njė lartėsi prej pesėmbėdhjetė kutėsh. Mė parė, Qabja ka qenė pa tavan dhe pa kollona. Jeta e Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) para se tė bėhej Profet Qė i vogėl, Muhamedi u rrit me mendje tė shėndoshė, i zhvilluar fizikisht dhe i pastėr shpirtėrisht. Ai u rrit, u burrėrua dhe u zhvillua duke trashėguar tėrė cilėsitė e mira. Muhamedi karakterizohej nga largpamėsia, mendimi i drejtė dhe zgjuarsia e rrallė. Ishte shembull i pėrkryer nė mor al. Dallohej pėr ēiltėri, pėr mbajtjen e amanetit, pėr sjellje tė njerėzishme, pėr moral tė lartė, urtėsi, durim, mirėnjohje, sedėr, thjeshtėsi dhe dashamirėsi. Ai ishte nė majėn mė tė lartė tė mirėbėrėsisė e tė humanizmit. Pėr kėtė, xhaxhai i tij Ebu Talib ka thėnė: “Ai e ka fytyrėn tė bardhė, ndihmon jetimėt dhe mbron tė vejat.” Ai shikonte farefisin. Ai e mbante vetė atė qė rėndonte shpatullat e njerėzve. Ai ndihmonte ata qė nuk kishin, derisa tė mėkėmbeshin; ai ndihmonte mė tė dobėtit; ai ndihmonte atė qė i kishte ndodhur ndonjė fatkeqėsi. Allahu e kishte rrethuar me ruajtjen dhe kujdesin e Vet. E kishte bėrė qė t’i urrente ato vese dhė gjėra tė kota e tė kėqija qė gjallonin nė popullin e tij. Prandaj, Muhamedi (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nuk merrte pjesė nė festat e paganėve dhe tė idhujtarėve. Ai nuk hante kurrė nga ai mish qė therej pėr idhujt ose pėr dikė tjetėr pėrveē Allahut. Ai nuk i duronte dot as betimet nė Latin dhe Uzzanė, as prekjet me dorė a afrimin tek ata. Ai u qėndronte pijeve alkoolike mė larg se tė gjithė njerėzit dhe nuk shkonte pėr tė dėgjuar muzikė. Ai nuk ka shkuar asnjėherė nė vendet ku kalohej koha me gjėra tė kota a nė klube ku mblidheshin tė rinjtė e ku takoheshin tė dashuruarit nė Mekė.

loni19
23-05-05, 12:04
Shenjat dhe sihariqet



Me sa u pėrmend mė lart, duket qartė se ishte zgjeruar e ēara midis Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe popullit tė vet. Ai shqetėsohej kur i shikonte njerėzit nė punė tė kėqija dhe nė vuajtje dhe donte tė largohej prej tyre e tė qėndronte nė vetmi, pėr tė menduar njė rrugė qė mund t’i shpėtonte ata. Ky shqetėsim sa vinte e bėhej mė i madh dhe me pėrparimin e moshės iu forcua mė tepėr dėshira pėr t’i shpėtuar njerėzit nga shkatėrrimi. Dukej sikur dikush e thėrriste pėr tė qėndruar nė vetmi dhe pėr t’u shkėputur nga njerėzit. Prandaj, filloi tė shkonte nė shpellėn Hira6. Atje adhuronte Allahun sipas asaj qė kishte mbetur nga feja e Ibrahimit (paqja qoftė mbi tė!). Ai shkonte atje ēdo vit njė muaj, muajin e Ramazanit. Pasi kalonte koha e caktuar dhe plotėsohej plot njė muaj, kthehej nė Mekė nė mėngjes dhe bėnte tauaf rrotull Shtėpisė sė Shenjtė. Pastaj kthehej nė shtėpinė e vet. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) vazhdoi kėshtu tri vjet rresht. Kur Muhamedi (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) arriti moshėn 40 vjeē, qė ėshtė mosha e zhvillimit tė plotė tė njeriut, moshė nė tė cilėn u bėnė profetė edhe Profetėt para tij, nisėn t’i shfaqen shenjat e profetėsisė dhe sihariqet e lumturisė. Filloi tė shikonte ėndrra tė mira, tė cilat dilnin siē i shikonte. Shikonte ndriēimin dhe dėgjonte zėrin. Njė herė ai tha: “Unė di njė gur nė Mekė, qė mė pėrshėndeste me “Selam!”, para se tė bėhem Profet.” Zbritja e Zbulesės Ishte muaji i Ramazanit, kur Muhamedi (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) pati arritur moshėn 41 vjeē dhe ndodhej nė shpellėn Hira duke pėrmendur Allahun dhe duke e adhuruar Atė, kur papritmas i erdhi Xhebraili (paqja qoftė mbi tė!) me mesazhin profetik dhe Zbulesėn (Revalatėn). Pėr kėtė le tė dėgjojmė fjalėn e Aishes (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!), e cila na e tregon hollėsisht kėtė ngjarje: “Nė fillim, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e ka marrė zbulesėn nė formė ėndrrash tė mira. Pra, sa herė qė ai shikonte ndonjė ėndėrr, i vinte njė ndriēim, ashtu siē shkėlqen kur zbardh agimi. Mė pas, atij i pėlqente tė rrinte nė vetmi. Prandaj, shkonte e rrinte i vetėm nė shpellėn Hira. Aty e adhuronte Allahun disa net dhe pėr kėtė merrte ushqim me vete. Pastaj kthehej te Hatixhja dhe i linte asaj ushqim dhe ēfarė i nevojitej. Vazhdoi kėshtu, derisa i erdhi e Vėrteta aty, nė Shpellėn Hira. Profeti ka thėnė,- vijoi Aishja: “Mė erdhi engjėlli Xhibril dhe mė tha: “Lexo!” Iu pėrgjigja: “Unė nuk di tė lexoj.” Engjėlli mė mori e mė shtrėngoi aq fort, sa mu zu fryma. Pastaj mė lėshoi dhe mė tha: “Lexo!” Unė i thashė: “Nuk di tė lexoj.” Atėherė, engjėlli mė kapi e mė shtrėngoi pėrsėri sa desh mė mbyti. Pastaj mė lėshoi dhe mė tha: “Lexo!” Unė i thashė: “Unė nuk di tė lexoj.” Ai mė shtrėngoi pėr tė tretėn herė, pastaj mė lėshoi dhe mė tha: “Lexo, me emrin e Zotit tėnd, i Cili krijoi (ēdo gjė). Krijoi njeriun prej njė pike gjaku tė ngjizur. Lexo! Se Zoti yt ėshtė mė bujari. Ai e mėsoi njeriun tė shkruajė me penė. I mėsoi njeriut atė, qė nuk e dinte.” Me kėto ajete, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u kthye, duke iu dridhur zemra dhe hyri te Hatixhja, bija e Huuejlidit (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) dhe i tha: “Mbulomė! Mbulomė!”. E mbuluan dhe ai qėndroi ashtu, derisa i kaloi frika. Pastaj i tregoi Hatixhes atė qė i kishte ndodhur. “Pata frikė se nuk mund ta kryeja kėtė detyrė”,- i tha ai Hatixhes. “Mos ki frikė,- i tha Hatixhja. Pėr Zotin, Allahu kurrė nuk do tė tė turpėrojė ty. Ti e shikon farefisin; ti i duron vėshtirėsitė; i jep atij, qė nuk ka; ti e mirėpret tė dobėtin; ti ndihmon qė tė vihet nė vend e drejta.” Pastaj Hatixhja shkoi te Uaraka ibn Esed ibn Abdu Uzza, biri i xhaxhait tė Hatixhes, i cili ishte i krishterė. Ai dinte ta shkruante Librin nė hebraishte. Nė atė kohė Uaraka ishte plakur dhe ishte verbuar. “O biri i xhaxhait tim!”,- i tha Hatixhja. Dėgjo nga biri i vėllait tėnd.” Uaraka i tha Muhamedit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!): “O biri i vėllait tim, ēfarė ke parė?” I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i tregoi atė qė kishte parė nė shpellėn Hira. “Ai ėshtė Xhebraili, qė Allahu ia zbriti Musait”,- tha Uaraka. “Ah, sikur tė isha i fuqishėm! Ah, sikur tė isha gjallė, kur populli yt tė tė nxjerrin ty prej Mekės.” “Vėrtet, do tė mė nxjerrin mua ata?”,- pyeti i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). “Po,- iu kthye Uaraka. Cdo njeri qė ka ardhur me atė qė vjen ti, ėshtė luftuar e nė qoftė se do tė isha gjallė kur tė vinte dita jote, do tė tė ndihmoja sa tė mundja.” Nuk kaloi shumė kohė dhe Uaraka vdiq. Ndėrkohė, Zbulesa u ndėrpre.

munti
23-05-05, 15:41
Te gjitha diskutimet qe dalin nga tema u transferuan.


Bond

loni19
24-05-05, 13:47
Fillimi i profetėsisė



Fillimi i profetėsisė dhe i shpalljes sė Zbulesės ėshtė muaji Ramazan, nata e Kadrit. Pėr kėtė Allahu i Madhėruar ka thėnė: “Muaji i Ramazanit, nė tė cilin zbriti Kurani.” Dhe: “Vėrtet, Ne e zbritėm atė natėn e Kadrit.” (97:1) Hadithet e vėrteta, autentike na njoftojnė, gjithashtu se ngjarja ka ndodhur natėn e sė hėnės, para agimit. Me qenė se nata e Kadrit bie nė dhjetė ditėt e fundit tė muajit tė Ramazanit nė numėr tek, dhe shkencėrisht ėshtė vėrtetėsuar se dita e hėnė e Ramazanit tė atij viti ka qenė data 21, del se profetėsia e Muhamedit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ka filluar natėn e 21-tė tė muajit Ramazan. Kjo datė bie mė 10 gusht tė vitit 610 tė erės sonė. Sipas vitit hėnor nė atė kohė ai ishte 40 vjeē, 6 muaj dhe 12 ditė. Sipas vitit diellor i bie tė ishte 39 vjeē, 3 muaj dhe 22 ditė. Pra, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ishte nė krye tė 40 vjetėve sipas vitit diellor, kur i ka ardhur profetėsia. Ndėrprerja e Zbulesės dhe kthimi i saj Pas zbritjes sė parė tė Zbulesės nė Shpellėn Hira, pati njė ndėrprerje. Kjo ndėrprerje vazhdoi disa ditė. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u mėrzit dhe u hidhėrua. Mirėpo, e mira qe pikėrisht nė kėtė ndėrprerje, sepse iu hoq frika Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!); ai u bė i vendosur nė ēėshtjen e tij dhe u pėrgatit tė mbajė mbi vete diēka tjetėr si ajo qė kishte zbritur. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) qe kthyer nga Uaraka ibn Neufeli dhe pati shkuar pėrsėri te Shpella Hira pėr tė vazhduar adhurimin ndaj Allahut dhe pėr tė plotėsuar ditėt qė kishin mbetur prej muajit tė Ramazanit. Mbaroi muaji i Ramazanit dhe ai plotėsoi adhurimet nė shpellė. Nė mėngjesin e parė tė muajit Sheual zbriti nga shpella pėr nė Mekė. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ka thėnė: “Kur hyra nė luginėn e Mekės dikush mė thirri. Hodha sytė nė tė djathtė, por nuk pashė njeri. Hodha sytė edhe nė tė majtė, por nuk pashė njeri. Hodha sytė pėrpara, por nuk pashė njeri, as prapa meje nuk pashė njeri. Atėherė, ngrita kokėn lart dhe pashė diēka! Engjėlli qė mė pat ardhur nė shpellėn Hira, ishte ulur nė njė karrige midis qiellit dhe Tokės. U tremba aq shumė, sa rashė pėr tokė. Shkova te Hatixhja. Mė mbuloni, mė mbuloni, mė mbuloni dhe mė hidhni ujė tė ftohtė,- i thashė. Mė mbuluan dhe mė hodhėn ujė tė ftohtė. Atėherė, ka zbritur: “O, ti i mbuluar. Ngrihu dhe paralajmėroi (njerėzit pėr dėnimin)! Dhe Zotin tėnd madhėroje! Dhe rrobat e tua pastroji! Dhe tė neveritshmes largoju!” Kjo ka ndodhur para se tė bėhej detyrim namazi. Pas kėtij ēasti Zbulesa ka ardhur pa ndėrprerje. Kėta ajete janė fillimi i mesazhit tė tij dhe janė shpallur pak mė vonė shpalljes sė parė, e cila ishte edhe fillimi i Profetėsisė sė Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Kėta ajete pėrfshijnė dy lloj detyrimesh: -Lloji i parė ėshtė detyrimi i Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) pėr tė shpallur mesazhin dhe pėr tė paralajmėruar njerėzit. Kėtė e thotė fjala e Allahut: “Ngrihu dhe paralajmėroi (njerėzit pėr dėnimin)!” Ajeti do tė thotė: Paralajmėroi njerėzit pėr dėnimin nga Allahu nėse ata nuk largohen nga mashtrimi e humbja, tė mos adhurojnė idhujt, por vetėm Allahun, tė mos i vėnė shok Atij, as nė Veten e Tij, as nė cilėsitė e Tij dhe as nė tė drejtat e Tij. Lloji i dytė ėshtė detyrimi i Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), qė tė zbatojė urdhrat e Allahut tė Madhėruar, t’i zbatojė ato plotėsisht nė veten e tij, pėr tė fituar kėnaqėsinė e Allahut dhe pėr tė qenė shembull pėr ēdo njeri qė i beson Allahut. Kėto shprehen nė ajetet: “Dhe Zotin tėnd madhėro!” qė do tė thotė: “Vetėm Allahun madhėro dhe mos i shoqėro Atij askėnd dhe asgjė.” “Dhe rrobat e tua pastro!”, qė do tė thotė: pastroji rrobat dhe trupin tėnd, sepse nuk i ka hije atij njeriu qė madhėron Allahun e qėndron para Tij, tė jetė i papastėr. “Dhe sė neveritshmes largoju!”, do tė thotė largohu nga ajo qė shkakton zemėrimin e Allahut dhe dėnimin e Tij. E kjo arrihet duke iu bindur Allahut dhe duke mos e kundėrshtuar Atė. “Dhe mos prit pėr atė qė jep (tė tė shpėrblejnė mė) shumė.”, do tė thotė mos bėj mirėsi, pėr tė marrė mė shumė se e mira qė ke bėrė. Ajeti i fundit tregon dėmet qė do t’i vinin nga populli i vet, kur tė ndahej nga feja e tyre e t’u bėnte thirrje vetėm nė rrugėn e Allahut, siē thotė Allahu: “Dhe pėr hir tė Zotit tėnd, duro!” Thirrja Pėr tė vėnė nė jetė ajetet e zbritura, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) filloi menjėherė t’i ftojė njerėzit nė fenė e Allahut tė Madhėruar. Nė atė kohė njerėzit ishin tė pafe. Ata adhuronin shenjtorėt e idhujt. Pėr kėtė nuk kishin asnjė argument, veēse kishin parė prindėrit e tyre qė i adhuronin. Morali i tyre ishte vetėm mendjemadhėsia dhe kryelartėsia. Rruga e tyre e vetme pėr zgjidhjen e problemeve ishte vetėm me shpatė. Prandaj Allahu i Madhėruar e urdhėroi Muhamedin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) qė tė fillonte thirrjen nė Islam fshehurazi, duke iu drejtuar vetėm atij qė e njihte pėr njeri tė mirė dhe qė e donte tė vėrtetėn, vetėm atij njeriu, qė i besonte e tek i cili ishte i qetė. Allahu e urdhėroi atė tė fillonte mė sė pari me familjen e vet, me tė afėrmit e vet dhe pastaj me miqtė e shokėt e vet, mė pas me tė tjerėt.

loni19
24-05-05, 13:53
Besimtarėt e parė



Pasi Profeti i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e filloi thirrjen nė Islam, i besuan menjėherė disa njerėz, nga ata, pėr tė cilėt Allahu kishte vendosur lumturinė dhe mirėsinė. 1. E para qe Hatixhja, bija e Huuejlidit (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!). Hatixhja (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) i dinte sihariqet dhe kishte dėgjuar pėr shenjat profetike dhe i kishte parė shenjat e para profetike te Muhamedi (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Ajo tashmė kishte parė edhe sihariqet e Zbulesės, prandaj priste qė Muhamedi tė ishte i Dėrguari i Allahut. Atė e siguroi edhe fjala e Uarakas, kur tha se ai qė kishte zbritur nė Hira, kishte qenė engjėlli Xhebrail dhe se ajetet qė kishte sjellė ai ishin Zbulesa e Allahut. Hatixhja i kishte parė vetė ēastet qė kaloi Muhamedi (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), kur i zbriti surja Mudethir. Prandaj qe e natyrshme qė ajo tė ishte e para e besimtarėve. 2. Mė pas Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) shkoi menjėherė te shoku i tij i ngushtė, Ebu Bekr Siddiku (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) dhe i tha se Allahu e kishte nderuar duke e bėrė profet dhe tė dėrguar dhe e ftoi pėr t’i besuar. Ai i besoi Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) pa mėdyshje dhe pohoi dėshminė e vėrtetė7. Ebu Bekr Siddiku qe i pari qė i besoi plotėsisht Muhamedit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Ai ishte dy vjet mė i vogėl se Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe shok i tij prej shumė kohėsh. Ai i njihte Profetit Muhamed (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) botėn e brendshme dhe tė jashtme. Besimi i tij ishte dėshmia mė e drejtė pėr vėrtetėsinė e fjalės sė Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). 3. Ndėr tė parėt qė i kanė besuar Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ėshtė edhe Ali ibn Ebi Talibi. Nė atė kohė pati rėnė zia e bukės nė fisin Kurejsh. Ebu Talibi ishte i varfėr e kishte shumė fėmijė. Kėshtu qė Abbasi – xhaxhai i Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i mori Xhaferrin, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i mori Aliun. Pra, Aliu (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) ishte nėn kujdestarinė e Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Ai rrinte te Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), aty hante, aty pinte dhe tė gjitha nevojat ia plotėsonte Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Muhamedi (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e kishte Aliun (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) si fėmijėt e vet. Kur Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i erdhi Zbulesa, Aliu (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) ishte dhjetė vjeē. Ai e ndiqte Muhamedin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nė tė gjitha veprat. Prandaj kur ai e thirri nė Islam, Aliu iu pėrgjigj menjėherė. Aliu (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) ėshtė i pari i ri qė i ka besuar Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Ndėr tė parėt qė i kanė besuar Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ėshtė edhe skllavi i tij, Zejd ibn Harith ibn Sherahil el Kelbi. Pėrpara Islamit ai ishte zėnė rob dhe ishte shitur. E kishte blerė Hakim ibn Hizami dhe ia kishte dhuruar hallės sė vet, Hatixhes. Hatixhja ia kishte 7) Dėshmia: "Eshhedu en la ilahe il-lallah ue eshhedu en-ne Muhameden resulullah." dhuruar tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Kur e morėn vesh pėr tė, babai dhe xhaxhai i Zejdit shkuan te Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe iu lutėn atij qė t’ua kthente Zejdin. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e thirri Zejdin dhe e la tė lirė tė shkojė me babanė dhe xhaxhanė e tij ose tė qėndronte tek ai. Zejdi parapėlqeu tė rrinte me tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Atėherė, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) shkoi te paria e Kurejshėve dhe u tha: “Dėshmoni se ky ėshtė biri im, ai mė trashėgon mua dhe unė e trashėgoj atė.” Ėshtė koha, kur ende nuk i kishte ardhur profetėsia Muhamedit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Zejdi thėrritej biri i Muhamedit, derisa erdhi Islami. Islami e anuloi adoptimin dhe tashmė ai u quajt Zejdi, biri i Harithit. Kėta tė katėr e kanė pranuar Islamin brenda njė dite, atė ditė kur i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u urdhėrua qė tė paralajmėronte dhe tė thėrriste nė rrugėn e Allahut. Pėr secilin nga kėta thuhet se ėshtė i pari qė e ka pranuar Islamin. Ebu Bekr Siddiku (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) u bė krahu i djathtė i Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) pėr thirrjen nė Islam. Ai ishte i ndershėm, i sjellshėm, i dashur, fisnik dhe i respektuar. Ai i dinte mė mirė se tė gjithė prejardhjen e arabėve dhe historitė e tyre. Burra nga populli i tij shkonin dhe kėshilloheshin me tė, sepse ishte i njohur pėr dije dhe virtyte, ishte i thjeshtė dhe bujar, kishte marrėdhėnie tė mira me njerėzit dhe bisedonte ėmbėl me ta. Ebu Bekr Siddiku (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) thirri nė Islam ata njerėz, te tė cilėt shikonte mirėsinė dhe besnikėrinė. Kėshtu, njė grup nga njerėzit mė tė mirė iu pėrgjigjėn e u bėnė myslimanė. Mė i pari ndėr ta qe Othman ibn Affan Emeriu. Mė pas, tė tjerė, si Zubejr ibn Auam Esediu, Abdurr Rrahman ibn Auf Zuhriu, Sa’ad ibn Ebi Uekkas Zuhriu dhe Talha ibn Ubejdullah Tejmiu. Ebu Bekri (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) shkoi bashkė me ta te Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe tė gjithė ata e pranuan Islamin. Kėta i ndoqėn i besueshmi i kėtij Ymeti Ebu Ubejde – Amir ibn Xherrahu, Ebu Seleme ibn Abdul Esedi dhe e shoqja, Ummu Selemeja, Erkam ibn Ebi Erkami, Othman ibn Madh’umi dhe dy vėllezėrit e tij, Kudame dhe Abdullahu, dy djemtė e Madh’unit, Ubejde ibn Harith ibn Muttalib ibn Abdul Menaf, Seid ibn Zejd ibn Amru ibn Nefili dhe e shoqja, Fatimja, bija e Hattabit – motra e Omer ibn Hattabit, Habbab ibn Erethi, Xhaferr ibn Ebu Talib dhe gruaja e tij Esma, bija e Umejsit, Halid ibn Seid ibn El Asi dhe e shoqja Emine e bija e Halefit. Pastaj u bė mysliman vėllai i Halidit, Amru ibn Seid ibn Asi, Hatib ibn Harithi, e shoqja Fatimja, bija e Mixhlelit dhe vėllai i tij Hattab ibn Harithi, e shoqja Fakiha, e bija e Jesarit dhe vėllai tjetėr Muamer ibn Harithi; Muttalib ibn Ez’heri dhe e shoqja, Ramle, bija e Ebu Aufit, Naim ibn Abdullah ibn Usejid Nahhami. Tė gjithė kėta ishin kurejshė nga barqe tė ndryshme tė fisit. Nga myslimanėt e parė, por jo nga fisi Kurejsh qenė edhe: Abdullah ibn Mes’ud el Hedhliu, Mes’ud ibn Rabia el Karijj, Abdullah ibn Xhahshi dhe vėllai i tij, Ebu Ahmed ibn Xhahshi, Suhejb ibn Sinan Rumiu, Ammar ibn Jasir Anesi, babai i tij, Jasiri dhe nėna e tij Sumejja dhe Amir ibn Fehire. Nga gratė e para qė u bėnė myslimane, pėrveē atyre qė u pėrmendėn mė lart janė: Ummu Ejmen Berika Habeshija, skllave e tė Dėrguarit tė Allahut dhe shėrbyesja e tij, Ummu Fadl Lubbabe Kubraja, bija e Harith Hilalijes, shoqes sė Abbasit – bir i Abdul Muttalibit dhe Esmaja, bija e Ebu Bekr Siddikut. Myslimanėt e parė u njohėn me emrin Es Sabikinel Euuelin. Sipas hulumtiveve qė janė bėrė, del nė pah se numri i atyre, pėr tė cilėt thuhet se janė tė parėt qė e pranuan Islamin, arrin afėrsisht 130. Megjithatė, nuk dihet me siguri, nėse janė bėrė myslimanė para se tė thirrej hapur pėr nė Islam apo disa prej tyre janė bėrė myslimanė, kur thirrja bėhej hapur. Adhurimi qė bėnin besimtarėt dhe edukata e tyre Zbulesa (Kurani) vazhdoi t’i zbritej Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Zbritėn ajetet e para tė sures Mudethir. Thuhet se surja e parė qė ka zbritur pas kėtyre ka qenė “El Fatiha”. Kjo sure pėrfshin falenderimin dhe lutjen ndaj Allahut. Kjo sure pėrfshin, gjithashtu tė gjitha qėllimet e rėndėsishme tė Kuranit dhe tė Islamit. Adhurimi i parė, me tė cilin u urdhėrua Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ishte namazi; dy rekatė nė mėngjes dhe dy rekatė nė mbrėmje. Pėr kėtė zbriti engjėlli Xhebrail dhe i mėsoi avdesin. Pastrimi i plotė ishte shenja dalluese e besimtarėve dhe avdesi kusht i namazit. Fatihaja ishte themeli i namazit. Ndėrsa falenderimi dhe madhėrimi i Allahut ishin njė nga pjesėt e namazit. Pra, namazi ishte adhurimi i besimtarėve. Ata e kryenin atė nė vende larg syve tė njerėzve. Ndoshta, kėtė e bėnin qė ta kryenin vetėm e vetėm pėr hir tė Allahut dhe jo pėr dyfytyrėsi e formalizėm. Nė ditėt e para tė Islamit, nuk njihet pėr besimtarėt ndonjė adhurim, urdhėr a ndalim tjetėr, pėrveē namazit. Zbulesa u tregonte atyre anė tė ndryshme tė Teuhidit (besimit qė Allahu ėshtė Njė), si tė pastronin veten moralisht dhe fizikisht, i nxiste pėr tė mirė, u pėrshkruante Xhenetin dhe Xhehenemin dhe i kėshillonte ata nė mėnyrėn mė tė pėrsosur, kėshtuqė ua hapte zemrat dhe ua kėnaqte shpirtin. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i pastronte ata dhe u mėsonte Kuranin dhe Urtėsinė. Ai i ēonte nė shkallėt e zemrave tė dėlira, moraleve tė pastra dhe shpirtrave tė virtytshėm. Ai i bėnte tė ishin tė ēiltėr nė marrėdhėniet me njėri-tjetrin. Me njė fjalė, i nxirrte ata nga errėsira nė dritė dhe i udhėzonte nė rrugėn e drejtė. Ai i edukonte qė t’i pėrmbaheshin Fesė sė Allahut, Islamit, tė kapeshin pas lidhjes sė Tij si dhe tė qėndronin tė palėkundur nė zbatimin e urdhrit tė Allahut. Kaluan tre vjet dhe thirrja pėr nė Islam ende pėrqėndrohej vetėm tek individėt. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nuk e kishte shpallur haptaz nėpėr mbledhje e kuvende. Megjithatė thirrja u bė e njohur te Kurejshėt e disa prej tyre e urrenin atė dhe disa herė i sulmuan besimtarėt. Por, nė pėrgjithėsi ata nuk i kushtuan shumė rėndėsi, sepse Muhamedi (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ende nuk u ishte paraqitur si i dėrguar dhe nuk u kishte folur pėr zotat e tyre.

loni19
26-05-05, 13:02
Thirrja haptazi



I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) kaloi tre vjet duke bėrė thirrje mė vete dhe gjeti njerėz qė e dėgjonin; njerėz tė mirė brenda fisit Kurejsh dhe jashtė tij. Kėshtu u zgjerua rruga e thirrjes nė Islam dhe u pėrgatit trualli pėr ta bėrė atė haptazi. Atėherė, Allahu i Madhėruar i zbriti tė Dėrguarit tė Vet (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!): “Dhe (paralajmėro) fisin tėnd mė tė afėrt. Dhe shtriji krahėt ndaj besimtarėve qė tė ndoqėn ty. E nėse ata tė kundėrshtojnė, ti thuaj: “Unė jam i pastėr (pa pėrgjegjėsi) nga ajo qė bėni ju.” (26:214,216) Atėherė, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) mblodhi farefisin e vet mė tė afėrt, Benu Hashimėt dhe bashkė me ta edhe njė pjesė tė fisit Benu Muttalib. Falenderoi Allahun dhe dėshmoi se nuk ka zot tjetėr pėrveē Allahut dhe tha: “Vėrtet, nismėtari nuk i gėnjen njerėzit vet. Pėr Allahun, sikur tė gėnjeja tė gjithė njerėzit bashkė, nuk do t’ju gėnjeja ju. Edhe sikur t’i mashtroja tė gjithė njerėzit, nuk do t’ju mashtroja ju. Pėr Allahun, pėrveē tė cilit nuk ka zot tjetėr, unė jam i Dėrguari i Allahut te ju nė veēanti dhe te njerėzit mbarė. Pėr Allahun, ju do tė vdisni ashtu siē flini dhe do tė ringjalleni ashtu siē zgjoheni nga gjumi, do tė jepni llogari pėr atė qė veproni: pėr veprėn e mirė do tė shpėrbleheni me tė mira, pėr tė keqen me tė kėqija. Me tė vėrtetė, Xheneti ėshtė i pėrhershėm dhe Xhehenemi ėshtė i pėrhershėm.” Njerėzit filluan tė flisnin fjalė tė buta, pėrveē xhaxhait tė tij, Ebu Lehebi, i cili i tha: “Kapeni atė pėrpara se tė grumbullohen, sepse po ta dorėzoni tek ata do tė poshtėroheni; e po ta mbroni, ata do t’ju vrasin.” U ngrit Ebu Talibi: “Pėr Allahun, do ta mbrojmė atė (Muhamedin) sa tė jemi gjallė.” Pastaj shtoi: “(O, Muhamed!) Vazhdo me atė qė tė ka urdhėruar Allahu, sepse unė betohem nė Allahun qė sa tė jem gjallė, do tė tė mbroj ty, vetėm se nuk mė pėlqen tė ndahem nga feja e babait tim, Abdul Muttalibit.” Nė malin Safa Fill pas kėsaj bisede, Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i zbriti fjala e Allahut: “Bėje tė njohur atė, pėr tė cilėn urdhėrohesh dhe largohu prej idhujtarėve.” (15:94) Atėherė, njė ditė, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) hipi nė malin Safa, gjeti majėn mė tė lartė tė tij dhe thirri: “O shokėt e mi!” Kjo shprehje ishte si thirrje qė lajmėronte sulmin e ndonjė ushtrie ose kur kishte ndonjė ēėshtje me rėndėsi tė madhe. Pastaj filloi t’u thėrriste barqeve Kurejshe me emėr: “O Beni Fehir! O Beni Adij! O Beni Abdi Menaf! O Beni Abdil Muttalib! “Kush thėrret kėshtu?”,- pyesnin ata. “Ėshtė Muhamedi!”,- thanė. Atėherė, njerėzit nxituan pėr tek ai. Madje, edhe ai qė nuk kishte mundėsi tė shkonte vetė atje, ēonte ndonjė njeri tė vetin qė tė shikonte se ēfarė ka ndodhur. Pasi u tubuan njerėzit, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) pyeti: “Si mendoni ju, nėse unė ju njoftoj se ka ardhur njė kalorėsi armike nė luginėn e kėtij mali t’ju sulmojė ju, a do tė mė besonit?” “Po! Tek ti nuk kemi provuar kurrė ndonjė gėnjeshtėr.”,- iu pėrgjigjėn ata. “Tek ti kemi provuar gjithmonė tė vėrtetėn.” “Vėrtet,- vijoi Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), unė po ju paralajmėroj se jeni para njė dėnimi tė fortė! Shembulli im me ju, i ngjan shembullit tė njė burri qė sheh armikun dhe kėrkon ndonjė vend tė lartė pėr njerėzit e vet, qė tė mos i sulmojė armiku dhe pastaj thėrret: “O shokėt e mi!” Pastaj i ftoi qė tė dėshmojnė se nuk ka zot tjetėr pėrveē Allahut dhe se Muhamedi ėshtė i Dėrguari i Tij. U tregoi, gjithashtu se kjo fjalė ėshtė sunduese nė kėtė botė dhe shpėtuese nė botėn tjetėr. Mė pas, i paralajmėroi ata pėr dėnimin e Allahut, nėse do tė vazhdonin idhujtarinė e tyre e nuk do t’i besonin asaj qė Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) kishte sjellė nga Zoti i tij dhe se ai, megjithėse i dėrguar, nuk mund t’i shpėtonte nga dėnimi dhe nuk mund tė bėhej ndėrmjetės tek Allahu. Mė pas tha: “O kurejsh! Bėjeni veten tuaj t’ju blejė Allahu dhe shpėtojeni veten tuaj nga Zjarri, sepse unė nuk mund t’ju bėj as dėm dhe as dobi. Unė nuk mund tė bėhem arsye, qė ju tė pėrfitoni nga Allahu! O bijtė e Ka’b ibn Luejit! Shpėtojeni veten tuaj nga Zjarri, sepse unė nuk mund t’ju bėj juve as dėm dhe as dobi. O bijtė e Murre ibn Ka’bit! Shpėtojeni veten tuaj nga Zjarri, sepse unė nuk mund t’ju bėj ju as dėm dhe as dobi. O bijtė e Kusajit! Shpėtojeni veten tuaj nga Zjarri, sepse unė nuk mund t’ju bėj as dėm dhe as dobi. O bijtė e Abdu Shemsit! Shpėtojeni veten tuaj nga zjarri. O bijtė e Abdul Menafit! Shpėtojeni veten tuaj nga Zjarri, sepse unė nuk mund t’ju bėj juve as dėm dhe as dobi. O bijtė e Hashimit! Shpėtojeni veten tuaj nga Zjarri! O bijtė e Abdul Mutalibit! Shpėtojeni veten tuaj nga Zjarri, sepse unė nuk mund t’ju bėj juve as dėm dhe as dobi. Unė nuk mund tė bėhem arsye, qė ju tė pėrfitoni diēka nga Allahu. Kėrkomėni prej pasurisė sime sa tė doni, ndėrsa pėr shpėtimin tuaj (tek Allahu) unė nuk kam asgjė nė dorė. O Safije, bija e Abdul Mutalibit, halla e tė Dėrguarit tė Allahut! Unė nuk kam asgjė nė dorė pėr ty tek Allahu. O Fatime, bija e Muhamedit, tė Dėrguarit tė Allahut! Kėrkomė mua ēfarė duash, por shpėtoje veten tėnde nga zjarri i Xhehenemit. Unė nuk kam asgjė nė dorė pėr ty tek Allahu. Ju jeni farefisi im, keni tė drejtat tuaja dhe unė e do t’i zbatoj ato.” Pasi i tha kėto fjalė, njerėzit zbritėn qė andej dhe u shpėrndanė. Nuk pėrmendet nėse e kundėrshtuan apo e pėrkrahėn atė qė dėgjuan. Eshtė kumtuar se vetėm Ebu Lehebi ia ktheu me tė keq Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!): “Shkatėrrimi rėntė mbi ty tėrė ditėn! A pėr kėtė na paske mbledhur?!” Atėherė, zbriti ajeti: “Qoftė i shkatėrruar Ebu Lehebi, e ai i shkatėrruar ėshtė!” Kurejshėt e tjerė duket se u befasuan e u habitėn nga ky paralajmėrim i papritur dhe nuk mundėn tė zgjidhnin ē’qėndrim do tė mbanin pėr kėtė. Mirėpo, pasi u kthyen nė shtėpitė e tyre, pasi u qetėsuan e pasi u ēliruan nga habia, u bėnė mendjemėdhenj dhe e morėn me tė tallur kėtė thirrje e kėtė paralajmėrim. Kėshtu, kur i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) kalonte pėrpara ndonjėrit prej tyre, ata talleshin me tė: “Ky ėshtė ai, qė Allahu e ka dėrguar Profet?A ėshtė ky biri i Ebu Kebishes? A kėtij i flitet nga qielli?” etj. Ebu Kebishe quhej njėri prej gjyshėrve tė Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nga nėna, i cili e kundėrshtoi fenė e kurejshėve dhe pėrqafoi krishterimin. Kur Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e kundėrshtoi fenė e tyre, thoshin se kishte bėrė si Ebu Kebishja. Kėshtu i thoshin pėr ta nėnēmuar, pėr ta fyer dhe pėr ta poshtėruar. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) vazhdoi thirrjen pėr nė Islam, madje filloi ta bėnte hapur atė nėpėr grupimet dhe kuvendet e tyre. Ai ua lexonte atyre librin e Allahut dhe i thėrriste siē kishin thėrritur edhe tė dėrguarit e mėparshėm: “O popull! Adhurojeni Allahun, ju nuk keni zot tjetėr pėrveē Tij…” (23:32) Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) filloi ta adhuronte Allahun para syve tė tyre. Kėshtu, ai falej ditėn, hapur, nė prani tė njerėzve nė oborrin e Qabes. Kėshtu, thirrja e tij u pranua disi dhe njė numėr njerėzish hynė nė fenė e Allahut njėri pas tjetrit. Por midis familjeve tė atyre, qė e kishin pranuar Islamin dhe tė atyre qė nuk e kishin pranuar atė, lindi njėfarė zemėrimi dhe ftohjeje. Kurejshėt diskutojnė si tė bėjnė, qė haxhinjtė tė mos e dėgjojnė thirrjen islame Kurejshėve iu duk shumė e keqe ajo qė panė dhe u revoltuan. Kishin mbetur edhe pak ditė nga Haxhi. Kurejshėt i shqetėsonte ēėshtja e haxhinjve. Prandaj disa prej tyre u grumbulluan te Ualid ibn Mugirja, i cili ishte i moshuar dhe i nderuar ndėr ta. Ai u tha: “O kurejshė! Erdhi koha e Haxhit. Do tė vijnė delegatėt e arabėve te ju. Ata kanė dėgjuar pėr atė qė ka shplluar shoku juaj (Muhamedi), prandaj bashkohuni me njė vendim tė vetėm: mos e kundėrshtoni njėri-tjetrin e mos e gėnjeni njėri-tjetrin.” -Na thuaj mendimin tėnd, qė tė themi edhe ne ashtu,- iu kthyen ata. -Jo,- tha ai. Thoni ju mendimin tuaj, t’ju dėgjoj unė. -Ne themi se ai (Muhamedi) ėshtė falltar. -Nuk ėshtė fallatar,- ia ktheu plaku. Ne i kemi parė falltarėt, por ai nuk i ka dredhat e tyre dhe fjalėt e tij nuk kanė rimėn e fjalėve tė tyre. -Ai ėshtė i ēmendur,- thanė ata paskėtaj. -Muhamedi nuk ėshtė i ēmendur,- iu pėrgjigj ai. Ne i kemi parė tė ēmendurit dhe i njohim ata. Atij nuk i merret fryma dhe nuk u ngjan atyre. -Eshtė poet atėherė,- thanė ata. -Nuk ėshtė poet,- tha plaku. Ne e njohim poezinė. -Atėherė, ėshtė magjistar,- thanė pėrsėri ata. -Nuk ėshtė magjistar. Ne i kemi parė magjistarėt dhe magjitė e tyre, por ai as nuk fryn dhe as nuk lidh nyje. -Atėherė, ē’tė themi pėr tė? -Pėr Zotin, vėrtet, fjala e tij ėshtė e ėmbėl, e bukur, gjithėpėrfshirėse, njė pemė me degėt plot fruta,- foli plaku. Ju nuk mund tė thoni asgjė si ai, sepse fjala juaj do tė dukej e pavlerė. Mė e pėrshtatshmja ėshtė tė thoni: “Ai ėshtė magjistar dhe fjala e tij ėshtė magji. Me fjalėt e tij, ai ndan njeriun nga babai i vet; ndan vėllanė nga vėllai; ndan gruan nga burri; ndan njeriun nga tė afėrmit e vet.” Me kėto fjalė, kurejshėt u shpėrndanė dhe filluan tė uleshin anash rrugėve dhe midis njerėzve, qė vinin pėr Haxh. Nuk kalonte andej njeri, pa u paralajmėruar dhe pa u kujtuar pėr punėn e Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Kėshtu, njerėzit e njohėn atė, para se ta shihnin dhe ta dėgjonin. Erdhėn ditėt e Haxhit dhe Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) doli atje ku grumbulloheshin haxhinjtė e ku kishin vendqėndrimet e tyre dhe i thirri nė Islam: “O njerėz! Thoni la ilahe il-lallah (nuk ka zot tjetėr pėrveē Allahut), qė tė shpėtoni.” Ebu Lehebi e kishte ndjekur Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), pėr ta pėrgėnjeshtruar dhe pėr t’i bėrė keq atij. Arabėt e njohėn nga ai Haxh punėn e tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe emri i tij u pėrhap nė tė gjitha vendet arabe.

loni19
26-05-05, 13:28
Pėrballimi i Thirrjes



Pasi mbaroi Haxhi, kurejshėt u kthyen nė shtėpitė e tyre dhe u qetėsuan, sepse e zgjidhėn problemin e pengimit tė tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) pėr tė bėrė thirrje pėr tė besuar nė Allahun. Ata u menduan dhe u kėshilluan. Pastaj menduan rrugė tė ndryshme pėr ta pėrballuar kėtė thirrje dhe pėr ta asgjėsuar atė pėrfundimisht. Kėto rrugė ishin: 1. Tė vazhdonin tė qeshnin dhe tė talleshin me tė Kėtė e bėnin me qėllim qė t’i ulnin tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe myslimanėt e tua dobėsonin forcėn morale. Ata e akuzonin tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), se ishte njeri i magjepsur, se ishte gėnjeshtar, se ishte njė shpifės intrigant e tė tjera akuza e sharje si kėto. Ata e shihnin Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) tėrė zemėrim e inat. Allahu ka thėnė: “E ata qė nuk besuan, gati sa nuk tė zhdukin ty me shikimet e tyre, kur e dėgjojnė Kuranin dhe nga inati thonė: “Ai ėshtė i ēmendur.” (68:51) E pėrēmonin Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) duke thėnė: “A ky ėshtė ai qė flet pėr zotat tanė?” Kur shikonin shokėt e tij (sahabet) tė dobėt thoshin: “A kėta ka ndihmuar Allahu nga mesi ynė?!” Allahu i Madhėruar, gjithashtu thotė pėr ta: “Vėrtet, mėkatarėt i pėrqeshnin ata qė besuan. Dhe kur besimtarėt kalonin pranė tyre (idhujtarėve), ata ia bėnin me sy njėri-tjetrit. E kur ktheheshin te familjet e veta, ktheheshin tė kėnaqur. Dhe kur i shihnin ata (besimtarėt) thoshin: “Vėrtet, ata (besimtarėt) janė tė humbur.” (83:29-32) 8 Idhujtarėt i shtuan talljet, pėrqeshjet dhe ngacmimet therėse kundėr Profetit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), aq sa kjo ndikoi shumė edhe nė vetė Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Pėr kėtė Allahu i Madhėruar ka thėnė: “Ne, vėrtet, e dimė se zemra jote ėshtė e pikėlluar nga ajo qė thonė ata.” (15:95) Por, pastaj Allahu i dha forcė atij dhe i tregoi se si ta largonte pikėllimin: “Por, ti lartėsoje Zotin tėnd me falenderim e bėju prej atyre qė luten (pėrulen duke u falur). Dhe adhuroje Zotin tėnd, derisa tė tė vijė vdekja.” (15:97-99) Allahu i Madhėruar i pati treguar Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) qysh mė parė se si do t’i flladitej zemra, kur i tha: “Vėrtet, Ne tė mjaftojmė ty kundėr atyre qė tallen, tė cilėt bėjnė me Allahun zot tjetėr e shpejt ata do ta dinė.” (15:95-99) Allahu e pati njoftuar atė se veprat e tyre, shpejt do tė ktheheshin nė dėnim kundėr tyre. Pėr kėtė Allahu ka thėnė: “Edhe tė dėrguarit e tjerė pėrpara teje janė pėrqeshur e ata qė i tallnin, e merituan dėnimin e talljes sė tyre.” (61:10) 2. Mashtrimi i njerėzve, qė tė mos dėgjonin Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) Idhujtarėt vendosėn qė tė shkaktonin ngatėrresa, tė bėnin zhurmė dhe t’i largonin njerėzit sa herė qė e shikonin Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), duke u pėrgatitur qė tė bėnte thirrje pėr tek Allahu. Kėshtu, qė tė mos i linin rast tė volitshėm pėr tė shpjeguar thirrjen nė Islam, ata e porosisnin njėri-tjetrin, siē thuhet nė Kuran: “Ata qė nuk besuan, thanė: “Mos e dėgjoni kėtė Kuran dhe kur tė lexohet ai, zhurmėroni, ashtu qė ta pengoni.” (41:26) Kėshtu vazhduan idhujtarėt, derisa Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) arriti tė lexonte Suren e parė, “En Nexhm”, nė vendet ku ata mblidheshin. Ishte muaji Ramazan, i vitit tė pestė tė Profetėsisė. Kur e dėgjonin Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) duke kėnduar Kuran nė namaz – ai kėndonte Kuran mė shumė nė namazin e natės- idhujtarėt e shanin Kuranin, shanin Atė qė e ka zbritur, shanin edhe atė qė e kėndonte. Atėherė, Allahu i Madhėruar zbriti ajetin: “E ti mos e ngri zėrin (duke lexuar Kuran) nė namazin tėnd dhe as mos e zgjat tepėr atė (namazin), por kėrko midis kėtyre njė rrugė tė mesme”. (17:110) Nadir ibn Harithi shkoi nė Haira dhe nė Sham (Siri). Atje mėsoi disa tregime nga populli, qė flisnin pėr mbretėrit dhe udhėheqėsit e tyre, tė tilla si tregimet e Rustemit e tė Isfejdinarit. Kur u kthye nė Mekė, filloi tė organizonte tubime e kuvende dhe t’ua tregonte ato njerėzve, duke i larguar kėshtu nga ato qė thoshte Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Kur Nadiri dėgjonte se diku ishte ulur i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) pėr t’ua kujtuar njerėzve Allahun, ai do t'i shkonte nga prapa dhe do ta kundėrshtonte Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) me tregimet e tij dhe mė pas do tė thoshte: “Nė ēfarė bisede Muhamedi ėshtė mė i mirė se unė?” Nadiri bėri edhe njė hap tjetėr. Ai bleu njė robėreshė kėngėtare dhe sa herė qė dėgjonte pėr ndonjėrin qė donte tė bėhej mysliman, e ēonte te kėngėtarja dhe i thoshte asaj: “Jepi pėr tė ngrėnė e pėr tė pirė dhe kėndoji kėngė, sepse kjo gjė ėshtė mė e mirė se thirrja e Muhamedit.” Pėr kėtė Allahu i Madhėruar zbriti ajetin: “Por ka njerėz, qė blejnė tregime boshe, qė t’i largojnė njerėzit nga rruga e Allahut, pa pasur kurrfarė fakti dhe pėr t’i marrė ato (ajetet e Allahut) si tallje. Pėr ta do tė ketė njė dėnim poshtėrues”. (31:6) 3. Nxitja e dyshimeve dhe shpeshtimi i thirrjeve tė rreme Idhujtarėt i shtuan dhe i pėrsosėn mė tej thirrjet e tyre tė gėnjeshtėrta. Pėr ato qė thuheshin nė Kuran, do tė thoshin se ishin “Endrra tė shtjelluara”, (12:44) do me thėnė na qenkėshin ėndrrat e gėnjeshtėrta qė Muhamedi (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i shihte natėn dhe i kėndonte ditėn. Shpeshherė thoshin: “I ka shpikur vetė.” (16:103) Herė tjetėr thoshin: “Vėrtet, ky (Kurani) nuk ėshtė tjetėr veēse njė gėnjeshtėr, qė e trilloi ai (Muhamedi), tė cilin e ndihmuan edhe njerėz tė tjerė.” (25:4) Pra, pėr krijimin e Kuranit na paskan marrė pjesė edhe shokėt e tij.(!) Nė Kuran thuhet: “Ata (idhujtarėt) thanė, gjithashtu: “Janė legjenda tė tė parėve (ato qė thuhen nė Kuran), tė cilat ai (Muhamedi) kėrkoi tė shkruhen e t’i kėndohen atij mėngjes e mbrėmje”. (25:5) Nganjėherė thoshin: “Ai (Muhamedi) ka ndonjė xhind ose djall qė i zbret Kuran, ashtu siē vijnė xhindet dhe djajtė te falltarėt.” Allahu ka thėnė: “Thuaj: “A t’ju tregoj se kujt i vijnė djajtė? Djajtė i vijnė ēdo gėnjeshtari mėkatar.” (26:221,222) Kuptimi i ajetit ėshtė: djajtė i vijnė atij qė ėshtė shumė gėnjeshtar, i vijnė kriminelit, qė ėshtė i njollosur me faje, kurse tek unė nuk keni provuar asnjė gėnjeshtėr,- thotė Muhamedi (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe kurrė nuk keni gjetur tek unė ndonjė faj. Atėherė, si thoni se Kurani ėshtė zbritje e djajve? Herė-herė idhujtarėt thoshin pėr Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) se e paskėsh goditur njėfarė ēmendurie dhe fantazon ide, tė cilat i formulon me fjalė tė bukura dhe tė kėndshme. Pra, ai na qenkėsh poet dhe fjala e tij poezi.(!) Mirėpo, Allahu i Madhėruar iu pėrgjigj shpifjeve tė tyre: “Dhe poetėt ndjekin ata, qė janė tė humbur (nga e vėrteta). A nuk e sheh se ata hidhen nė ēdo anė (herė lavdėrojnė, herė pėrqeshin). Dhe ata thonė atė, qė nuk e veprojnė.” (26:224-226) Kėto tri cilėsi qė u pėrmendėn nė ajetin e mėsipėrm, i kanė poetėt. Mirėpo te Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nuk gjendet asnjėra prej tyre. Ata qė i kanė besuar atij, janė tė udhėzuar nė rrugėn e drejtė, janė njerėz tė devotshėm, janė njerėz tė mirė nė fenė e tyre, nė moralin e tyre, nė veprat e tyre dhe nė marrėdhėniet e tyre shoqėrore. Tek ata nuk ka asnjė shenjė mashtrimi, nė ēfarėdo gjendjeje qofshin ata. Besimtarėt, me Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nė krye nuk hidhen as andej as kėtej, siē hidhen poetėt. Muhamedi (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u bėn thirrje njerėzve pėr ta besuar Allahun si njė Zot tė vetėm; u bėn thirrje nė njė fe tė vetme; u bėn thirrje nė njė rrugė tė vetme. Muhamedi nuk e thotė atė, qė nuk e bėn vetė dhe nuk vepron ndryshe nga ajo qė thotė. Atėherė, ku ėshtė ai nė krahasim me poezinė dhe poetėt? Dhe ku janė poezia dhe poetėt nė krahasim me tė? 4. Diskutimi dhe polemika Qenė tri ēėshtjet qė i bėnė idhjtarėt tė habiten aq shumė. Ato ishin: Monoteizmi (besimi nė njė zot), zbulesa dhe ringjallja pas vdekjes. Ato qenė themeli i konfliktit qė ndodhi midis idhujtarėve dhe myslimanėve nė punėt e fesė. Pėr kėto ēėshtje ata polemizonin vazhdimisht me njėri-tjetrin. Idhujtarėt nuk kishin ndonjė arsye qė ta kundėrshtonin ringjalljen pas vdekjes, por e quanin atė larg mendjes. Prandaj thoshin: “A pasi tė vdesim ne e tė bėhemi pluhur e eshtra, do tė ringjallemi!” (27:16-17) Herė tjetėr do tė thoshin: “Ai kthim ėshtė larg (mendjes e mundėsisė).” (50:3) Dhe: “A doni t’ju tregojmė njė njeri qė do t’ju paralajmėrojė ju se si, pasi (tė vdisni e) tė jeni copėtuar plotėsisht, ju do tė krijoheni rishtaz? A po gėnjen ndaj Allahut (Muhamedi), apo ndonjė shpirt e ka kapur atė?” (34:7,8) Kurse njė poet i tyre ka thėnė: “A do tė vdesim, pastaj do tė ringjallemi e pastaj do tė tubohemi?! S’ėshtė gjė tjetėr kjo, veē gėnjeshtėr, o nėna Amrim!” Allahu i Madhėruar u ėshtė pėrgjigjur ishujtarėve qė pyetėn nė mėnyra tė ndryshme. Idhujtarėt shikojnė nė kėtė botė qė mizori vdes pa e vuajtur dėnimin e mizorisė qė ka bėrė. Kurse ai, tė cilit i ėshtė bėrė padrejtėsia, vdes pa e marrė tė drejtėn e vet. Ai qė bėn mirė, vdes pa e marrė shpėrblimin e mirėsisė sė vet. Keqbėrėsi vdes, pa u dėnuar pėr veprėn e keqe qė ka bėrė. Pra, po tė mos ketė njė ditė pas vdekjes, kur njerėzit do tė ringjallen e prej keqbėrėsit do tė merret ajo, qė ka bėrė padrejtėsisht dhe do t’i jepet atij, qė i ėshtė bėrė padrejtėsia; kur mirėbėrėsi do tė shpėrblehet pėr veprėn e mirė qė ka bėrė; kur keqbėrėsi e krimineli do tė ndėshkohet etj., atėherė tė dyja palėt do tė ishin njėlloj dhe nuk do tė kishte ndonjė dallim midis tyre; madje, mizori dhe keqbėrėsi do tė ishin mė tė lumtur se viktima e mirėbėrėsi. Por diēka e tillė nuk ėshtė logjike dhe nuk ėshtė e drejtė. E, nuk mund tė mendohet, qė Allahu ta ndėrtojė rregullsinė e krijimit, mbi njė padrejtėsi dhe mbi njė tė keqe tė tillė. Allahu i Madhėruar ka thėnė: “A t’i konsiderojmė kriminelėt si myslimanėt? C’ėshtė me ju, si gjykoni?” (68:35,36) Dhe: “A mos menduan ata, tė cilėt bėnė tė kėqija, se nė jetėn e tyre dhe nė vdekjen e tyre do t’i bėjmė tė barabartė me ata qė besuan dhe bėnė vepra tė mira? Sa i keq ėshtė ky gjykimi i tyre!” (45:21) Ndėrsa pėr Ringjalljen, qė, sipas tyre ėshtė larg mendjes, Allahu i Madhėruar pėrgjigjet: “A ėshtė mė i vėshtirė krijimi juaj apo ai i qiellit?” (79:27) Dhe: “A nuk e shohin ata se Allahu qė krijoi qiejt e Tokėn dhe nuk u lodh me krijimin e tyre, ka fuqi t’i ringjallė tė vdekurit? Po, Ai ėshtė i Plotfuqishėm pėr gjithēka.” (46:33) Dhe: “Dhe ju, sigurisht e njihni formėn e parė tė krijimit e pėrse nuk e ēmoni?” Allahu ka thėnė, gjithashtu: “Ashtu siē e kemi filluar krijimin (tuaj), e rikthejmė. Ky ėshtė detyrimi Ynė e Ne e bėjmė kėtė.” (21:104) Allahu u ka rikujtuar idhujtarėve qė, kur bėhet njė herė njė gjė, ėshtė mė e lehtė tė ribėhet. Nė suren Rum thuhet: “E ajo (pėrsėritja) ėshtė mė e lehtė pėr Tė.” (30:27) Dhe: “A mos u lodhėm Ne me krijimin e parė? Jo, por ata janė nė dyshim pėr njė krijim tė ri.” (50:15) Pėrsa i pėrket mesazhit tė Muhamedit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ata dyshonin, megjithėse e njihnin mirė ēiltėrinė, besnikėrinė, sjelljen dhe devotshmėrinė e Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Ata besonin se profetėsia dhe mesazhi i Zotit janė detyra shumė tė mėdha pėr t’iu dhėnė njė njeriu. Kėshtu, sipas tyre, njeriu nuk mund tė jetė i dėrguar i Allahut dhe anasjellas i dėrguari nuk mund tė jetė njeri. Mirėpo, kur i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) njoftoi pėr profetėsinė dhe mesazhin e vet e bėri thirrje qė t’i besonin atij, idhujtarėt u hutuan, u ēuditėn dhe thanė: “C’ėshtė me kėtė tė dėrguar; ai ha ushqim dhe ecėn nėpėr tregje?” (25:7) Allahu ka thėnė: “Por, ata u ēuditėn qė u erdhi paralajmėruesi (i dėrguari) nga mesi i tyre, prandaj jobesimtarėt thanė: “Vėrtet, kjo ėshtė njė gjė shumė e habitshme.” (50:2) Dhe: “Allahu nuk i shpalli gjė asnjė njeriu.” (6:91) Allahu i Madhėruar e ka bėrė tė kotė besimin e tyre. Pėr kėtė Allahu thotė: “(Thuaj) kush e zbriti Librin, me tė cilin erdhi Musai e qė ishte dritė e udhėrrėfyes pėr njerėzit?” (6:91) Allahu u ka treguar njerėzve ndodhitė e profetėve e tė tė dėrguarve dhe dialogjet qė janė zhvilluar midis tyre dhe popujve tė tyre. Popujt e tyre e mohuan profetėsinė e tė dėrguarve: “Ju nuk jeni tjetėr, vetėm se njerėz si ne…” (36:15) Dhe: “Tė dėrguarit e tyre thanė: “Vėrtet, ne nuk jemi tjetėr, veē njerėz, por Allahu i dhuron (profetėsinė) kujt tė dojė nga robtė e Tij.” (14:10,11) Profetėt dhe tė dėrguarit kanė qenė tė gjithė njerėz. Po tė ishte i Dėrguari i Allahut engjėll, nuk do tė pėrmbushej qėllimi i mesazhit dhe dobia e tij, sepse njeriu nuk mund t’i ndjekė engjėjt e tė bėhet si ata dhe ēėshtja do tė mbeste pėrsėri e dyshimtė. Pėr kėtė Allahu ka thėnė: “Nė qoftė se Ne do ta bėnim atė (tė Dėrguarin) engjėll, do ta bėnim (nė trajtė) njeriu e do tė shkaktonim njė pėshtjellim aty, ku ēėshtja ėshtė e pėshtjelluar.” (6:9) Meqenėse idhujtarėt e dinin se Ibrahimi, Ismaili dhe Musai (paqja e Allahut qoftė mbi ta!) ishin njerėz dhe tė Dėrguar, nuk gjetėn shteg qė tė vazhdonin tė dyshonin kėshtu, por ata sajuan njė dyshim tjetėr. Ata thanė: “A nuk gjeti Allahu ndonjė tjetėr pėr t’ia ngarkuar mesazhin e vet, pėrveē kėtij jetimi tė varfėr? Allahu nuk do t’i linte tė mėdhenjtė e parisė tė fisit Kurejsh e Thekif e tė bėnte profet kėtė.” Pastaj thanė: “Pėrse tė mos i zbriste ky Kuran njė njeriu tė madh nga dy fshatrat?”, do tė thotė nga Meka dhe Taifi. Allahu i Madhėruar iu pėrgjigj mėtimit (pretendimit) tė tyre: “A janė ata (idhujtarėt) qė e ndajnė mėshirėn e Zotit tėnd?” (43:31,32) Zbulesa, Kurani, profetėsia dhe mesazhi profetik janė mėshirė nga Allahu dhe Allahu e di vetė se si e ndan mėshirėn e Vet, kujt ia jep atė dhe kujt nuk ia jep atė. Pėr kėtė Allahu ka thėnė: “Allahu e di mė sė miri se ku (dhe si) ta zbatojė misionin e Vet…” (6:124) Mė pas, idhujtarėt kaluan nė njė dyshim tjetėr. Ata thanė: “Kush bėhet i dėrguar i ndonjė mbreti tė kėsaj bote, mbreti ia plotėson atij disa kushte tė thjeshta, duke i dhėnė pozitėn, shėrbyesit, ēifligun, pasurinė, shoqėruesit, autoritetin etj. Kėshtu, ai ecėn me shoqėrues si dhe me njerėz me famė e tė nderuar. Atėherė, si ėshtė puna e Muhamedit qė thotė se ėshtė i Dėrguari i Allahut dhe s’pushon sė shkuari nėpėr tregje, pėr tė fituar kafshatėn e gojės? Pėrse tė mos i jetė zbritur njė engjėll, qė sė bashku me tė, tė jetė paralajmėrues? Le t’i jepet atij ndonjė thesar ose le tė ketė ndonjė kopėsht, nga i cili tė ushqehet.” Keqbėrėsit thanė edhe: “Ju vetėm se po ndiqni njė njeri, qė e ka zėnė magjia!” (25:7,8) Dihet se Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ėshtė dėrguar pėr tė gjithė njerėzit: pėr tė mėdhenj e pėr tė vegjėl, pėr tė fuqishėm e pėr tė pafuqishėm, pėr ata me pozitė dhe pėr ata pa pozitė, pėr skllevėr dhe pėr tė lirė. E, sikur tė tėrė ato qė pėrmendėm mė lart: shėrbėtorė, roje e njerėz tė mėdhenj, tė pėrfitonin nga Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nuk do tė pėrfitonin tė pafuqishmit, tė vegjėlit etj., kur ata janė shumica e njerėzve. Por, kėshtu do tė humbiste vlera e mesazhit dhe nuk do tė kishte mė asnjė dobi. Pra, iu dha pėrgjigjia mėtim idhujtarėve, se Muhamedi (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) duhet tė kishte pozitė, shoqėrues etj. qė tė ishte i dėrguar. Pėr ta hedhur poshtė kėtė mėtim mjafton tė themi se Muhamedi ėshtė i Dėrguar. Ajo qė kėrkuan idhujtarėt, binte nė kundėrshtim me pohimin se zbulesa shpallej pėr tė gjithė njerėzit, njėherėsh, edhe pėr ta. Pasi iu hodhėn poshtė edhe kėto mėtime, ata ndėrmorėn njė hap tjetėr, gjithė inat, pėr t’ia vėshtirėsuar punėn Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Ata filluan tė kėrkonin argumente tė ndryshme. Kėshtu, midis tyre dhe Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u zhvilluan diskutime e polemika, pėr tė cilat do tė flasim mė poshtė, nė dashtė Allahu. Cėshtja e monoteizmit (besimit nė njė Zot), ishte kryet e ēėshtjeve dhe themeli i kundėrshtimeve tė idhujtarėve. Idhujtarėt pohonin se Allahu i Madhėruar ishte i Vetėm: i Vetėm nė qenien e Tij, i Vetėm nė cilėsitė e Tij dhe i Vetėm nė veprat e Tij. Ata e njihnin Allahun si Krijuesin, qė krijoi qiejt, Tokėn e ē’ka midis tyre. Ai ėshtė Krijuesi i Gjithēkaje. Ai ėshtė Zotėruesi i gjithēkaje; nė dorėn e tė cilit janė pronat e qiejve, tė Tokės dhe ē’ka midis tyre. Ai sundon gjithēka. Ai ėshtė qė u jep riskun njerėzve dhe kafshėve. Ai i jep riskun ēdo qenieje tė gjallė. Ai ėshtė Rregulluesi i gjithēkaje nga qielli deri nė Tokė. Ai rregullon punėn e tė voglit dhe punėn e tė madhit; rregullon punėn e milingonės dhe lėvizjen e atomit. Ai ėshtė Zoti i qiejve, i Tokės dhe i gjithēkaje nė mes tyre. Ai ėshtė Zoti i Gjithēkaje. Ai ka nėnshtruar Diellin, Hėnėn, yjet, malet, xhindet, njerėzit, engjėjt etj. Gjithēka i pėrulet Atij. Ai strehon e ndihmon cilin tė dojė, kurse Atij askush nuk i kėrkon dot llogari. Ai ngjall dhe Ai vdes. Ai bėn ē’tė dojė dhe gjykon si tė dėshirojė e askush nuk i kundėrvihet gjykimit tė Tij; askush nuk mund ta prapėsojė vendimin e Tij. Pasi idhujtarėt pohonin se Allahu i Madhėruar ėshtė Njė, si nė qenien e Tij, ashtu edhe nė cilėsitė dhe nė veprat e Tij, idhujtarėt thoshin: “Allahu i Madhėruar u ka dhėnė disa robve tė Vet tė afėrm – siē janė profetėt e Allahut, tė dėrguarit e Allahut, tė dashurit e Allahut dhe njerėzit e mirė – aftėsi jashtė tė zakonshmes. Me kėto aftėsi kėta njerėz tė afėrm tek Allahu mund tė ndikojnė mbi shumė ēėshtje tė Gjithėsisė.” Pra, ata besonin se kėta vepronin me lejen e Allahut nė punė, si, lindja e fėmijėve, largimi i halleve, plotėsimi i kėrkesave, shėrimi i tė sėmurėve etj. Idhujtarėt besonin se Allahu ua ka dhėnė atyre kėto aftėsi, sepse ata janė njerėz tė Tij tė afėrt dhe sepse ata janė tė rėndėsishėm pėr Tė. E, meqėnėse Allahu ua paska dhėnė atyre kėto aftėsi, ata ua plotėsojnė kėrkesat njerėzve pa e parė njerėzit se si ata ia arrijnė kėsaj. Ata i luten Allahut dhe ua largojnė njerėzve hallet, fatkeqėsitė e sprovat dhe bėhen ndėrmjetės pėr tė afruar tek Allahu atė, me tė cilin janė tė kėnaqur ata vetė. Duke marrė si themel kėtė mėtim idhujtarėt i konsideruan kėta profetė, shenjtorė dhe njerėz tė mirė si ndėrmjetės mes tyre dhe Allahut. Ata sajonin vepra, qė gjoja i bėnin tė afrohen te kėta njerėz, pėr t’i kėnaqur ata. Idhujtarėt i kryenin ato vepra dhe pastaj u luteshin atyre dhe u kėrkonin t’u plotėsohen kėrkesat, u kėrkonin ndihmė atyre pėr vėshtirėsitė qė kishin dhe u luteshin qė t’i mbronin nga gjėrat qė kishin frikė. Veprat, qė idhujtarėt shpikėn pėr t’u afruar te profetėt dhe njerėzit e mirė, kryheshin nė disa vende tė caktuara pėr ta. Idhujtarėt ndėrtuan shtėpi nė ato vende dhe aty vendosėn statujat e profetėve a njerėzve tė mirė, tė gdhendura sipas pamjes sė tyre tė vėrtetė ose tė pėrfytyruar. Ndonjėherė gjenin varret e disa njerėzve qė, sipas tyre, ishin tė shenjtė (evlija) dhe tė mirė dhe ndėrtonin mbi to shtėpi, pa gdhendur statuja mbi to. Mė pas, shkonin e i vizitonin ato. Idhujtarėt i preknin me dorė statujat dhe bekoheshin me to. Silleshin rrotull varreve e statujave e qėndronin nė kėmbė pėrpara tyre nė shenjė respekti dhe madhėrimi. Idhujtarėt betoheshin dhe premtonin nėn emrin e profetėve, njerėzve tė shenjtė dhe njerėzve tė mirė qė tė afroheshin tek ata. Me kėto veprime ata kėrkonin diēka nga privilegji dhe mirėsia e kėtyre njerėzve tė shenjtė a tė mirė. Madje, idhujtarėt premtonin se do tė jepnin pėr hir tė tyre edhe nga risku, qė Allahu u kishte dhėnė atyre, si drithėra, bukė, gjellė, pije, kafshė, bagėti, ar, argjend, plaēka e pasuri. Drithėrat, bukėn, pijet, arin, argjendin, plaēkat dhe pasurinė qė kishin i dėrgonin te vendet dhe varret e kėtyre njerėzve tė mirė ose te statujat e tyre duke ua dhėnė rojeve, qė rrinin pranė kėtyre varreve a shtėpive. Kurse pėr bagėtitė e mėdha dhe tė imėta, idhujtarėt pėrdornin disa mėnyra. Nganjėherė i emėrtonin kafshėt me emrin e statujave. E bėnin kėtė pėr t’u afruar tek tė vdekurit dhe pėr t’i kėnaqur ata. Kėshtu i quanin ato kafshė tė shenjta dhe as nuk i thernin, as nuk i godisnin dhe as nuk u bėnin keq. Kafshėt ishin tė lira: kullosnin ku tė donin dhe shkonin ku tė donin. Nė raste tė tjera, ata i thernin kafshėt mbi statujat e atyre njerėzve tė mirė, do me thėnė mbi varret e tyre ose nė vendet e caktuara pėr ta. Nė raste tė tjera i thernin kafshėt nė ēfarėdo vendi tjetėr, por kur i thernin ato, pėrmendnin emrat e evlijave a njerėzve tė mirė nė vend tė emrit tė Allahut tė Madhėruar. Idhujtarėt festonin pėr kėta “evlija” e “njerėz tė mirė” njė ose dy herė ēdo vit. Ata shkonin te varret a vendet e caktuara pėr ta nga ēdo anė. Grumbulloheshin atje nė ditė tė caktuara dhe organizonin festa; bekoheshin duke prekur gurėt, rrotulloheshin qark tyre, thernin kurban pėr ta etj. Festat kishin njė kohė tė caktuar. Nė to vinin tė afėrmit e tė largėtit. Vinin njerėz me pozitė e pa pozitė dhe secili paraqiste premtimin e tij, qė tė plotėsonte kėrkesat e tij. Kėshtu vepronin idhujtarėt me kėta “evlija” e “njerėz tė mirė”, qė tė afroheshin tek ata dhe qė t’i kėnaqnin ata, pėr t’i bėrė ata ndėrmjetės midis tyre dhe Allahut. Idhujtarėt besonin se nėpėrmjet kėtyre “evlijave” e “njerėzve tė mirė”, ata do tė afroheshin tek Allahu dhe nėpėrmjet tyre Allahu do t’i pėrkrahte ata. Idhujtarėt u luteshin evlijave tė vdekur, qė t’u plotėsonin nevojat dhe t’u largonin vėshtirėsitė. Ata besonin se tė vdekurit i dėgjonin fjalėt e tyre dhe u pėrgjigjeshin kėrkesave tė tė gjallėve, duke ua plotėsuar kėrkesat dhe duke ua larguar vėshtirėsitė: vetė idhujt ose me ndėrmjetėsimin e idhujve tek Allahu. Me kėto veprime, idhujtarėt i vinin shok Allahut (bėnin shirk). Ata morėn pėr zot idhujt nė vend tė Allahut. Ata i konsideruan idhujt ortakė tė Allahut. Zotat e idhujtarėve ishin evlijatė, tė ashtuquajturit njerėz tė mirė e tė tjerė si ata. Kur Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ftoi qė pėr Zot tė njihej vetėm Allahu dhe e hodhi poshtė gjithēka, qė idhujtarėt e merrnin pėr zot pėrveē Allahut, idhujtarėve u erdhi rėndė. Ata e bėnė tė madhe ēėshtjen, e mohuan tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe thanė: “Cėshtja nuk ėshtė ashtu siē thuhet.” Dhe: “A mendon ai t’i bėjė zotat njė Zot? Vėrtet, kjo ėshtė gjė shumė e ēuditshme. Paria, nga mesi i tyre filluan t’i thonė njėri-tjetrit: vazhdoni dhe duroni pėr hir tė zotave tuaj, sepse nuk ka dyshim se kjo ėshtė njė gjė e kurdisur. Ne nuk e kemi dėgjuar diēka tė tillė nė njerėzit e fundit (para nesh), kjo nuk ėshtė gjė tjetėr, pėrveēse njė trillim.” (38:5-7) Thirrja pėr nė Islam pėrparoi. Idhujtarėt vendosėn qė ta mbronin idhujtarinė e tyre, tė hynin nė diskutim e polemikė tė hapur me myslimanėt, qė ta ndalonin thirrjen pėr tek Allahu dhe ta asgjėsonin ndikimin e saj (te myslimanėt). Atyre iu dha argument i qartė nė ēdo pikėpamje. Myslimanėt u thanė atyre: “Nga e dini ju se Allahu u ka dhėnė robve tė Vet tė afėrm aftėsi veprimi nė Gjithėsi dhe se ata kanė mundėsi sipas mendimit tuaj qė t’i plotėsojnė kėrkesat dhe t’ua largojnė vėshtirėsitė? A e dini ju tė fshehtėn (tė panjohurėn nė gjithėsi)? A e keni gjetur atė qė thoni nė ndonjė libėr tė trashėguar nga profetėt e mėparshėm ose nga dijetarėt?” Pėr kėtė Allahu ka thėnė: “A mos janė fshehtėsitė tek ata dhe ata i shkruajnė?” (52:41) (68:47) Dhe: “Nėse thoni tė vėrtetėn, mė sillni ndonjė libėr pėrpara kėtij ose ndonjė gjurmė tė mbetur prej diturisė.” (46:4) Dhe: “Thuaj: “A mos keni ndonjė dije, qė ta nxirrni atė para nesh? Ju, vėrtet mbėshteteni vetėm nė hamendje; ju vėrtet, vetėm gėnjeni.” (6:148) Ishte e natyrshme qė idhujtarėt tė pranonin se nuk e dinin tė fshehtėn e Allahut dhe as e kishin gjetur atė tė shkruar nė ndonjė nga librat e profetėve dhe as e kishin marrė njė gjė tė tillė nga dijetarėt. Prandaj thanė: “Jo, ne ndjekim atė, qė gjetėm te prindėrit tanė.” (31:21) Dhe: “Ne i gjetėm tė parėt tanė nė kėtė fe (pagane) dhe ne gjurmėt e tyre do tė ndjekim.”(43:22) Nė kėtė pėrgjigje del qartė si paaftėsia ashtu edhe padija e idhujtarėve, prandaj atyre u thuhet: “Allahu e di dhe ju nuk e dini.” Prandaj dėgjoni prej Allahut tė Madhėruar se ēfarė thotė e ēfarė tregon pėr tė vėrtetėn e atyre qė ju i adhuroni: “S’ka dyshim se ata qė po i adhuroni ju, pėrveē Allahut, janė rob si ju.” (7:194), do me thėnė, ata nuk kanė mundėsi tė bėjnė asgjė nga gjėrat qė i pėrkasin vetėm Allahut, ashtu siē nuk keni mundėsi edhe ju, pra, ju dhe ata jeni njėsoj: tė paaftė dhe tė pafuqishėm. Pėr kėtė arsye Allahu i ka sfiduar idhujtarėt: “Thėrrisni, pra ata e le t’ju pėrgjigjen juve, nėse thoni tė vėrtetėn.” (7:194) “E ata qė ju i luteni nė vend tė Tij, nuk kanė as fuqinė mė tė vogėl.” (35:13) “Nėse ju u luteni atyre (idhujve), ata nuk e dėgjojnė lutjen tuaj; por, edhe sikur ta dėgjonin, nuk do tė mund t’ju pėrgjigjeshin e Ditėn e Kijametit, ata do ta mohojnė adhurimin tuaj. E askush nuk mund tė ta tregojė ty tė vėrtetėn si Ai, qė e njeh mirė gjithēka…” (35:13,14) “Ata (idhujt) qė i adhurojnė (idhujtarėt) nė vend tė Allahut, nuk krijojnė asgjė; ata vetė janė tė krijuar; janė tė vdekur e jo tė gjallė dhe nuk e dinė se kur do tė ringjallen.” (16:20,21) “A i pėrshkruajnė shok (Allahut) atė, qė nuk mund tė krijojė gjė e ata (idhujt) vetė janė tė krijuar? Ata (idhujt) nuk mund t’i sjellin atyre ndonjė ndihmė e as veten e tyre nuk mund ta ndihmojnė.” (7:191,192) “Mirėpo, ata (idhujtarėt) nė vend tė Tij, morėn pėr zota tė tjerė, tė cilėt nuk krijojnė dot asgjė, sepse ata vetė janė tė krijuar. Ata nuk kanė nė dorė pėr vete as dėm, as dobi; ata nuk kanė nė dorė as vdekje, as jetė e as ringjallje.” (25:3) Allahu e ka sqaruar pamundėsinė dhe paaftėsinė e atyre “zotave”. Allahu e ka sqaruar qė t’u lutesh atyre dhe tė mbėshtetesh (shpresosh) tek ata, ėshtė njė gjė e kotė, sepse ata nuk sjellin dobi. Pėr kėtė Allahu ka pėrmendur nė Kuran disa shembuj. Njė ndėr ta ėshtė: “E ata qė u luten tė tjerėve pėrveē Atij (Allahut), nuk do tė merrnin pėrgjigje mė shumė se ai, qė shtrin duart e tij (drejt ujit), qė uji tė arrijė nė gojėn e tij, por ai (uji) nuk do tė arrijė. E lutja e jobesimtarėve (qė nuk i drejtohet Zotit) nuk ėshtė tjetėr vetėm se njė rrugė e gabuar.” (13:14) Allahu i ka ftuar idhujtarėt qė tė mendohen pak, meqėnėse ata e pranonin qė Allahu ėshtė Krijuesi i gjithēkaje dhe se “zotat” e tyre nuk kishin krijuar asgjė dhe nuk kishin mundėsi qė tė krijojnė asgjė, madje ata vetė ishin tė krijuar nga Allahu. Prandaj, Allahu u tha atyre: Si i barazoni me Allahun, qė ėshtė Krijuesi dhe i Plotėfuqishmi me kėto krijesa, qė janė krejt tė pafuqishme?! Si i adhuroni nė tė njėjtėn kohė edhe Allahun edhe ato?! Si i luteni edhe Allahut edhe atyre? “Atėherė, a ėshtė Ai qė krijon si ai, qė nuk krijon? A nuk po kujtoheni?” (16:17) Kur Allahu ua drejtoi idhujtarėve kėtė pyetje, ata mbetėn gojėhapur dhe u iku argumenti i tyre. Prandaj heshtėn dhe u penduan. Por, u kapėn pėrsėri pas njė ēėshtjeje tė pavėrtetė. Thanė: “Prindėrit tanė kanė qenė njerėzit mė tė menēur dhe ata njiheshin pėr kėtė. Zgjuarsinė e tyre e ka pranuar i afėrmi dhe i largėti. Dhe ata tė gjithė kanė qenė tė kėsaj feje. Atėherė, si ėshtė e mundur qė kjo fe tė jetė e kotė dhe e pavėrtetė? Madje edhe vetė prindėrit e Muhamedit dhe tė myslimanėve tė tjerė, tė kėsaj feje kanė qenė.” Allahu iu pėrgjigj idhujtarėve se prindėrit e tyre nuk kishin qenė nė rrugė tė drejtė. ˙Ata nuk kishin ditur rrugėn e vėrtetė e as i kishin hyrė asaj rrugė. Pra, ata kanė qenė tė humbur. Kjo u thuhej idhujtarėve herė tėrthorazi e herė drejtpėrdrejt. “Vėrtet, ata (idhujtarėt) i gjetėn prindėrit e tyre tė humbur. Kėshtu qė (edhe ata) nxituan pas gjurmėve tė tyre (pa menduar).” (37:69,70) Ndėrkohė, idhujtarėt nisėn ta frikėsonin Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe myslimanėt me “zotat” e tyre. Ata u thoshin: “Ju jeni treguar tė paedukatė ndaj “zotave” tanė, sepse ata janė tė pafuqishėm. Por shpejt ata do tė zemėrohen me ju dhe do t’u shkatėrrojnė krejt ose do t’u gjymtojnė.” Thėniet e idhujtarėve ishin si ato tė tė parėve tė tyre, kur ata u thoshin tė dėrguarve tė Allahut: “Ne nuk themi tjetėr vetėm se dikush prej “zotave” tanė (ndoshta) tė ka ēmendur ty…”(11:54) Allahu iu pėrgjigj idhujtarėve duke u kujtuar atyre idhujt, qė ata shikonin ditė e natė. Zotat e tyre nuk kanė mundėsi as tė lėvizin nga vendi i tyre e tė shkojnė as mė pėrpara as mė prapa e as tė largojnė ndonjė tė keqe nga vetja e tyre. Atėherė, si kanė mundėsi qė t’u bėjnė keq myslimanėve a t’i zhdukin fare ata? Pėr kėtė Allahu ka thėnė: “A kanė (idhujt) kėmbė, qė tė ecin me to? A kanė duar, qė tė rrėmbejnė me to? A kanė sy, tė shohin me ta? A kanė veshė, tė dėgjojnė me ta? Thuaj: “Thėrritni shokėt (“zotat”) tuaj e thurni kurthe (plane) pėr mua e mos prisni.” (7:195) Pėr kėtė Allahu solli disa shembuj: “O ju njerėz! Ja, u dha njė shembull! Dėgjoni, pra! Vėrtet, ata qė ju i lusni nė vend tė Allahut, nuk mund tė krijojnė asnjė mizė edhe nėse grumbullohen tė gjithė pėr tė; po ashtu, nėse miza u rrėmben atyre diēka, ata nuk do tė mund ta shpėtojnė atė prej saj. I dobėt ėshtė edhe lutėsi edhe i luturi.” (22:73) “Shembulli i atyre, tė cilėt pėrveē Allahut morėn mbrojtės (idhuj) ėshtė si shembulli i merimangės, qė thur shtėpi e sikur ta dinin ata mė e dobėta shtėpi ėshtė ajo e merimangės.” (29:41) Njėri nga myslimanėt e ka treguar pafuqishmėrinė e idhujve me kėto fjalė: “A ėshtė zot ai (idhull), nė kokėn e tė cilit urinojnė dhelpėrat? Me tė vėrtetė, i poshtėruar ėshtė ai, qė e urinojnė dhelpėrat!”. E kur arriti puna deri te kėta shembuj tė qartė, idhujtarėt u shqetėsuan, u zemėruan dhe i shanė myslimanėt, madje edhe Zotin e tyre, Allahun e Madhėruar. Por Allahu i Madhėruar i ndaloi myslimanėt qė t’i shanin idhujtarėt dhe urdhėroi e tha: “Ju mos ua shani ata (zota), qė (idhujtarėt) u luten pėrveē Allahut e tė fyejnė Allahun nga armiqėsia, duke mos ditur (pėr madhėrinė e Tij).” (6:108) Idhujtarėt vendosėn qė ta shkatėrronin thirrjen pėr nė Islam dhe t’i pengonin njerėzit nga rruga e Allahut me presion e me dhunė. Pėr kėtė, ēdo kryetar dhe njeri me pozitė filloi t’i ndėshkojė ata qė besonin nga fisi i tij. E disa prej tyre shkuan tek Ebu Talibi dhe i kėrkuan qė ta ndalonte Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) tė thėrriste nė rrugėn e Allahut. Ndėshkimi ndaj myslimanėve Ndėshkimet, qė idhujtarėt ushtronin ndaj myslimanėve qenė tė shumta dhe tė rėnda, aq sa tė rrėnqethet mishi e tė ēahet zemra prej tyre. Bilal ibn Ribahi (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) ishte skllav i Umeje ibn Halef Xhamhiut. Umeja i varte Bilalit nė qafė njė litar dhe e ēonte te fėmijėt, qė tė luanin me tė, por Bilali thoshte: “Njė, Njė.”9 Umeja e nxirrte Bilalin nė mesditė dhe e shtrinte me shpinė pėrtokė, nė rėrėn a gurėt e nxehtė. Urdhėronte qė t’i vinin mbi gjoks njė gur tė madh e pastaj thoshte: “Do tė vazhdosh kėshtu, derisa tė vdesėsh, ose ta mohosh Muhamedin dhe tė adhurosh putat Latė dhe Uzza.” Bilali nuk pushonte sė thėni: “Njė, Njė.” Njė ditė kaloi andej Ebu Bekėr Es Siddiku (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!). Kur e pa Bilalin duke e torturuar ashtu, ia bleu atė Umejes dhe e liroi pėr hir tė Allahut. Amėr ibn Fehiri (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) torturohej aq shumė nga idhujtarėt, sa i humbiste ndjenjat dhe nuk dinte ē’fliste. Ebu Fekihi. Emrin e vėrtetė e kishte Eflih; thuhet se ishte prej Ezdi. Ai ishte skllav i Beni Abdi Dariut. Atė e nxirrnin nė mes tė ditės, nė pikun e vapės. Ia lidhnin kėmbėt me pranga hekuri. Ia hiqnin rrobat dhe e shtrinin barkas nė rėrėn e nxehtė. Pastaj i vinin nė shpinė njė gur tė madh dhe e linin ashtu, pa lėvizur, derisa humbiste ndjenjat. Kėshtu, idhujtarėt nuk pushuan sė torturuari atė, derisa mė nė fund emigroi pėr nė Abisini nė Hixhretin e dytė. Njėherė i patėn lidhur kėmbėt me njė litar. Pastaj e tėrhoqėn dhe e lėshuan nė rėrėn e nxehtė. Pastaj ia shtrėnguan litarin nė fyt, derisa kujtuan se vdiq. Ebu Bekri kaloi atypari, e bleu Eflihun dhe e la atė tė lirė pėr hir tė Allahut. Habbab ibn Eretti ishte nga ata qė ishin zėnė robėr qysh nė kohėn e Padijes (para Islamit). E pati blerė Ummu Enmari, bija e Sibaiut, nga fisi Huza. Habbabi punonte farkėtar. Pasi u bė mysliman, pronarja e vet e torturoi shumė. Ajo merrte hekurin e skuqur dhe ia vinte nė shpinė, qė tė mohonte Muhamedin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Por kjo ia shtoi atij edhe mė shumė besimin dhe bindjen nė Islam. Idhujtarėt e mundonin, duke i lėvizur qafėn sa majtas djathtas dhe duke i shkulur flokėt. Herė-herė e lėshonin mbi prushin e zjarrit, pastaj i vinin njė gur tė rėndė mbi gjoks, qė tė mos ēohej. Zemireja ishte njė roėreshė romake. Ajo e pėrqafoi Islamin dhe u mundua shumė pėr hir tė Allahut. Torturat i dėmtuan shikimin dhe ajo u verbua. Dikush tha: “Ty tė ka goditur Latta dhe Uzzaja!” Ajo iu pėrgjigj: “Jo, pėr Allahun. Nuk mė kanė goditur putat. Goditja ėshtė nga Allahu e po tė dojė Ai, e heq verbimin.” Tė nesėrmen, kur lindi dielli, Allahu ia kishte kthyer pėrsėri shikimin asaj. Atėherė kurejshėt thanė; “Kjo ėshtė magji e Muhamedit.” Ummu Abisi ishte njė robėreshė e fisit Beni Zuhre. Ajo u bė myslimane, por pronari i saj, Esued ibn Abdul Jaguthi, e torturonte shumė atė. Esuedi ishte nga armiqtė e betuar tė Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Ai ishte prej atyre, qė talleshin me tė. Robėresha e Amr ibn Mu’milit ishte nga fisi Beni Adji. Ajo u bė myslimane e Omer ibn Hattabi e torturonte shumė. Atė kohė, Omeri ende ishte idhujtar. OmperText Transfer Proteri e rrihte atė, derisa i binte tė fikėt. Pastaj e linte dhe thoshte: “Pėr Allahun, ty do tė tė lė vetėm tė hidhėruar!” Ajo ia kthente: “Ashtu ta bėftė edhe Zoti ty!” Ndėr ato qė u bėnė myslimane dhe u tortuaruan, ėshtė edhe Nadija me vajzėn e vet. Tė dyja ishin robėresha tė njė gruaje prej fisit Beni Abdud Dari. Ebu Bekr Es Siddiku (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) i bleu kėto robėresha dhe i la tė lira, ashtu siē la tė lirė edhe Bilalin, Amir ibn Fehirin dhe Ebu Fekihun. Babai i tij, Ebu Kuhafi, e qortoi Ebu Bekrin: “Unė po shoh se ti po lė tė lirė skllevėr tė dobėt. Sikur tė liroje nga skllavėria burra tė fortė, ata do tė tė ndihmonin e do tė tė mbronin ty.” Ebu Bekri (Allahu qoftė i kėnaqur me Tė!) i tha tė atit: “Por, unė dua vetėm kėnaqėsinė e Allahut.” Atėherė, Allahu i Madhėruar zbriti ajete, ku lavdėronte Ebu Bekrin dhe i pėrbuzte armiqtė e tij. Allahu i Madhėruar thotė: “Unė u kam paralajmėruar pėr zjarrin e ndezur fort. Aty nuk hyn tjetėr, pėrveē atij, qė ėshtė mė i mjeri, i cili pėrgėnjeshtroi dhe u zmbraps.” (92:14-16) Nė ajet bėhet fjalė pėr Umejje ibn Halefin, i cili pėrgėnjeshtroi Profetin dhe u zmbraps pėrballė urdhrave tė Allahut dhe pėr cilindo, qė ėshtė ose ishte si ai. Mė tej Allahu i Madhėruar thotė: “Ndėrsa, ai qė ėshtė i devotshėm, do tė jetė larg tij (zjarrit); ai, qė e jep pasurinė e vet, qė tė pastrohet e jo pėr t’u shpėrblyer nga dikush, qė i ka bėrė mirė mė parė, qė e jep vetėm pėr tė fituar kėnaqėsinė e Zotit tė vet, mė tė Lartit; ai, sė shpejti, do ta gėzojė atė kėnaqėsi.” (92:17-21) Nė kėtė ajet flitet pėr Ebu Bekr Es Siddikun (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!), pėr tė gjithė ata qė ai i liroi, si dhe pėr tė gjithė shokėt e Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Ammar ibn Jasiri (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!). Nėna e tij dhe babai i tij janė torturuar mizorisht nga idhujtarėt. Ata ishin tė fisit Beni Mahzum. Beni Mahzumėt, me nė krye Ebu Xhehlin, i merrnin ata, prisnin pikun e vapės dhe i torturonin nė rėrėn e nxehtė. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) kalonte pranė tyre dhe u thoshte: “O familja e Jasirit! Duroni, juve u ėshtė premtuar Xheneti! O, Zoti im! Fale familjen e Jasirit!” Jasir ibn Amir ibn Malik el Amsijju el Medhhaxhiju – babai i Ammarit – vdiq nėn tortura. Sumejja, bija e Hajjatit –nėna e Ammarit- ishte robėreshė e Ebu Hudhejfe Mahzumijut. Ajo ishte e moshuar dhe shumė e dobėt. Pas torturash tė shumta, Ebu Xhehli e mbylli poshtėrsinė e tij, duke e dhunuar kėtė nėnė tė madhe me njė heshtė. Sumejja vdiq. Ajo ėshtė dėshmorja (shehidja) e parė e Islamit. Ammarit iu bėnė mė tė rėnda torturat. Idhujtarėt herė i vishnin njė koracė, kur ishte vapė e madhe, herė i vendosnin mbi gjoks njė copė gur tė rėndė e tė nxehur shumė. Herė tjetėr do ta zhysnin nė ujė, derisa ai, i sfilitur tha atė qė donin ata, por zemra e tij ishte e mbushur me iman (besim). Prandaj, Allahu i Madhėruar zbriti ajetin: “Ai, qė e mohon Allahun, pasi e ka besuar Atė - pėrveē atij qė detyrohet (pėr tė mohuar), kur zemra e tij ėshtė e qetė, me iman – ai, qė kėnaqet me mosbesimin, mbi tė ka zemėrim nga Allahu dhe pėr ta ka njė dėnim tė madh.” (16:106) Mus’ab ibn Umejri (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!). Ishte njė prej atyre njerėzve me jetesė mė tė mirė. Kur pėrqafoi Islamin, nėna nuk e lejonte mė tė hante e tė pinte. Ajo e nxori nga shtėpia dhe Mus’abi jetoi kėshtu, derisa lėkura iu fishk e iu bė si kėmishė gjarpri. Suhejb ibn Senan er Rumi torturohej, derisa humbiste ndjenjat e nuk dinte ē’thoshte. Othman ibn Affani (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) u torturua tmerrėsisht nga xhaxhai i tij. Ai e mbėshtillte me njė rrogoz prej gjethesh palme dhe mė pas e tymoste atė. Ebu Bekr Siddiku dhe Talha ibn Ubejdullahu, gjithashtu janė torturuar dhembshėm. Neufel ibn Huejlid el Adeuiu i mori ata. Dikush ka thėnė qė i mori Othman ibn Ubejdullahu, i lidhi tė dy me litar, pėr tė mos i lėnė tė falen e pėr t’ua ndaluar fenė islame. Por ata tė dy e kundėrshtuan dhunėn e tij; bėnė ēmos, derisa u zgjidhėn dhe falėn namaz. Ebu Bekri dhe Talhai janė quajtur “dy miqtė”, sepse janė lidhur tė dy me njė litar. Ebu Xhehli, kur dėgjonte pėr dikė tė nderuar dhe me pozitė, qė ishte bėrė mysliman, e paralajmėronte dhe e kėrcėnonte se do tė humbiste pasuri e pozitė. Kur ai, qė bėhej mysliman, ishte i dobėt dhe i varfėr, Ebu Xhehli e rrihte rėndė dhe pėrpiqej qė ta mashtronte. Pra, sa herė qė idhujtarėt merrnin vesh se ndonjėri pėrqafonte Islamin, bėnin ēmos ose duke e munduar dhe torturuar, ose duke e mashtruar. Idhujtarėt vepronin kaq rėndė kundėr myslimanėve tė dobėt e tė varfėr, qė ishin shumica. Ndėrsa, pėr ata qė bėheshin myslimanė nga njerėzit e mėdhenj e me pozitė vepronin ndryshe. I bėnin mirė llogaritė me ta. Merreshin me kryetarėt e fiseve (idhujtarė) e me njerėzit me pozitė dhe me shumė kujdes pėrpiqeshin qė t’i prapėsonin nga Islami.

loni19
30-05-05, 16:53
Qėndrimi i idhujtarėve



I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ishte fisnik, i ndershėm e serioz dhe Allahu i Madhėruar e ruajti dhe e mbrojti atė nga shumė armiqėsi tė njerėzve. Herė pas here atė e mbronte xhaxhai i tij, Ebu Talibi, tė cilin kurejshėt e nderonin, e respektonin dhe i bindeshin. Atij ia kishin frikėn dhe nuk mund tė luanin me tė. Ai ishte edhe nga paria e Beni Abdi Menafit qė jo vetėm kurejshėt, por edhe arabėt mbarė njihnin vetėm nderim e respekt. Pėr kėtė arsye, idhujtarėt u detyruan tė ndėrmerrnin hapa paqėsorė ndaj Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Prandaj parapėlqyen tė bėnin bisedime me xhaxhanė e tij, Ebu Talibin, por me njėfarė kėrcėnimi dhe paralajmėrimi. Midis Kurejshėve dhe Ebu Talibit Disa burra nga paria e fisit Kurejsh shkuan tek Ebu Talibi dhe i thanė: “Djali i vėllait tėnd ka sharė zotat tanė, ka turpėruar fenė tonė, ka shpėrfillur parinė tonė, i ka quajtur tė humbur prindėrit tanė; prandaj, ose mos e lejo tė veprojė mė ndaj nesh ose na lėr tė lirė tė veprojmė vetė me tė. Edhe ti vetė je nė kundėrshtim me tė, ashtu siē jemi ne. Kėshtu qė ne do ta ndalojmė atė tė veprojė edhe kundėr teje.” Ebu Talibi u tha njė fjalė tė butė e iu pėrgjigj atyre bukur. Ata ikėn dhe i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) vazhdoi punėn e vet, duke shpallur fenė islame dhe duke bėrė thirrje pėr nė Islam. Paralajmėrimi i Kurejshėve Kurejshėt nuk duruan gjatė, kur panė se Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) po vazhdonte punėn e vet me thirrjen pėr nė Islam. Shkuan tek Ebu Talibi dhe i thanė: “O Ebu Talib! Ti je i moshuar dhe i nderuar ndėr ne. Ne tė kėrkuam ty tė nae heqėsh qafe djalin e vėllait tėnd, por ti nuk po e bėn kėtė. Pėr Zotin, ne nuk e durojmė dot atė, qė na shan prindėrit tanė, qė na ul parinė tonė e na turpėron zotat tanė. Pra, ose t’i japė fund kėsaj, ose ne do t’ju luftojmė, atė dhe ty, derisa tė shkatėrrohet njėra palė.” Kėshtu i thanė dhe ikėn. Ebu Talibit i erdhi shumė rėndė nga ky paralajmėrim dhe kėrcėnim, prandaj thirri tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe i tha ēfarė i kishin thėnė ata. “Ki kujdes mua dhe veten tėnde e mos mė ngarko njė punė, sė cilės nuk ia kam fuqinė!”,- i tha. Kur e pa i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dobėsinė e tij, iu kthye: “O xhaxha! Pėr Allahun, sikur tė mė vėnė Diellin nė tė djathtėn time dhe Hėnėn nė tė majtėn time, qė unė ta lė kėtė punė, nuk do ta lė, derisa Allahu ta nxjerrė nė pah atė, ose tė vdes.” Pastaj i kėrkoi leje qė tė ikte dhe qau. Ebu Talibit iu kthye dhembshuria dhe besimi dhe i tha: “Shko, o biri i vėllait tim dhe thuaj ē’tė duash se pėr Zotin, unė kurrė nuk do tė tė dorėzoj ty pėr asgjė.” Njė propozim i habitshėm nga Kurejshėt dhe njė refuzim i menēur nga Ebu Talibi Kurejshėt panė se paralajmėrimi i tyre kundėr myslimanėve nuk bėri dobi, sepse i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) vazhdonte punėn e tij dhe Ebu Talibi vazhdonte ta ndihmonte atė. Kjo do tė thoshte se Ebu Talibi ishte i pėrgatitur, qė tė ndahej me kurejshėt dhe tė armiqėsohej me ta, pėr tė ndihmuar djalin e vėllait tė vet, Muhamedin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Qėndruan ca duke u menduar dhe duke u kėshilluar se ēfarė tė bėnin. Mė nė fund, arritėn nė njė mendim tė ēuditshėm. Erdhėn tek Ebu Talibi. Bashkė me ta ishte edhe Ammar ibn Uelidi, mė i miri i tė rinjve tė tyre e mė i forti dhe mė i bukuri i kurejshėve. I thanė: “O, Ebu Talib! Merre kėtė djalė! Merre mendjen e tij dhe ndihmėn qė mund tė tė japė ai. Bėje djalė pėr shpirt, ai ėshtė yti tani. Por, na e dorėzo neve djalin e vėllait tėnd, Muhamedin, kundėrshtarin e fesė sate dhe tė fesė sė prindėrve tė tu, atė qė ka pėrēarė popullin tėnd dhe ka ulur parinė e tij. Na e dorėzo, qė ta vrasim! Vėrtet, ne po tė japim njė burrė pėr njė burrė.” “Pėr Zotin, sa keq po mė detyroni!”,- ia ktheu Ebu Talibi. “Po mė jepni birin tuaj, qė unė ta ushqej pėr ju dhe unė t’ju jepkam birin tim, qė ta vrisni? Pėr Zotin, kurrė s’ka pėr tė ndodhur!” Atentate kundėr tė Dėrguarit tė Allahut Pasi kurejshėt dėshtuan, i humbėn shpresat dhe panė se paralajmėrimi, kėrcėnimi dhe bisedimi nuk bėnė asnjė dobi, filluan atentatet kundėr tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe i shtuan mundimet dhe grackat e tyre kundėr myslimanėve. Meqenėse i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ishte njeri i lartė, i respektuar dhe i shoqėruar nga myslimanėt, qenė krerėt e kurejshėve ata, qė morėn pėrsipėr t’i bėnin tė keqen tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), sepse njerėzit e thjeshtė nuk mund tė merrnin pėrsipėr tė bėnin atentate kundėr tij. Ata qė e mundonin tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nė shtėpi ishin: Ebu Lehebi, Hakim ibn Ebul Asi ibn Umeje, Ukbe ibn Ebi Muajiti, Adij ibn Hamra Thekafiu dhe Ibn Asdai Hedheliu. Tė gjithė kėta ishin fqinjėt e tij. Kėshtu, dikush do t’i lėshonte anin e deles mbi shpinė, kur ai ishte duke u falur, ose do t’ia hidhnin edhe nė enėn ku gatuante, kur Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e pėrgatiste atė pėr tė gatuar. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) do ta nxirrte me shkop, do tė qėndronte te dera e vet dhe do tė thoshte: “O Beni Abdul Menaf! Cfarė fqinji ėshtė ky?!” Pastaj e hidhte anin e deles nė rrugė. Kur Umeje ibn Halefi e shikonte tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), e shante dhe ia bėnte me sy, duke e pėrēmuar. Edhe vėllai i tij, Ubej ibn Halefi e kėrcėnonte Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!): “O Muhamed! Unė e kam heshtėn, e kam edhe njė kalė,qė e ushqej ēdo ditė me disa grushta misėr, qė t’i hip dhe tė tė vras ty.” Kėshtu e kėrcėnonte herė pas here, derisa njė ditė i Dėrguari i Allahut i tha: “Jo! Unė do tė vras ty, nė dashtė Allahu.”10 Kurse Ubej ibn Halefi i pati ardhur njė ditė Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) me njė eshtėr tė kalbur; e thėrrmoi atė dhe ia fryu nė fytyrė Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Njė herė, Ukbe ibn Ebu Muiti u ul te Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe dėgjoi prej tij Kuran. Pastaj shkoi e i tregoi Ubejit, tė cilin e kishte shok. Por Ubeji e qortoi dhe i kėrkoi qė herė tjetėr, kur tė shkonte te Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), ta pėshtynte nė fytyrė. Dhe ai kėshtu bėri. Kurse Ebu Lehebi e luftoi dhe e mundoi tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) qė ditėn e parė tė Thirrjes pėr tek Allahu. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) kishte dhėnė dy vajzat e veta, Rukijen dhe Ummi Kulthumin pėr dy djemtė e Ebu Lehebit, Utbenė dhe Utbejiun dhe Ebu Lehebi u tha dy djemve tė vet: “Ju mallkoj ju tė dy, nė qoftė se nuk i ndani dy vajzat e Muhamedit.” Edhe e shoqja e Ebu Lehebit ju tha: “I lėshoni ato tė dyja, sepse ato kanė dalė nga feja.” Dhe ata i ndanė. Gruaja e Ebu Lehebit, Ummu Xhemilja ishte armike e betuar e tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe e Thirrjes sė tij. Ajo sillte degė e shkarpa me gjemba dhe ia hidhte tė Dėrguarit tė Allahut natėn nė rrugė, qė tė pengoheshin ai dhe shokėt e tij. Kur ajo dėgjoi se kishte zbritur ajeti: “Qoftė i shkatėrruar Ebu Lehebi!”, erdhi me duart e mbushura me gurė, duke kėrkuar tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), kur ai ishte ulur pranė Qabes, qė ta godiste. Por Allahu ia mori asaj shikimin dhe ajo vuri re vetėm Ebu Bekrin (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!). “Ku ėshtė shoku yt?”,- tha ajo. “Unė kam marrė vesh se ai ėshtė tallur me mua, por, pėr Zotin, po ta gjej, do ta godas me kėta gurė mu nė gojėn e tij.” Pastaj shtoi: “Pėr Zotin, unė jam poete.” Dhe tha: I pėrbuzur ėshtė, ne e kundėrshtuam Urdhrin e tij, fenė e tij ne e mohuam” Pastaj u kthye e iku. Ebu Bekri i tha Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!): “O i Dėrguari i Allahut! Si nuk tė shikoi ajo ty?” Ai i tha: “ Nuk mė shikoi, sepse Allahu ia mori asaj shikimin.” Nga tė kėqijat, qė i bėnin kurejshėt tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ishte edhe se ata e quanin Mudhemmem (I pėrbuzuri) nė vend tė Muhamed (i Falenderuari). Kėshtu ata e shanin dhe e fyenin atė. Por Allahu i largoi fyerjet e tyre. Ata i thoshin “i pėrbuzur” njė njeriu qė ishte gjithmonė i falenderuar. Edhe Enes ibn Sharik Thekafiu e fyente shumė tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Ndėrsa Ebu Xhehli i mallkuar, sikur kishte marrė mbi supet e veta tėrė barrėn pėr tė penguar Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nga rruga e Allahut. Ai i bėnte keq tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) me fjalėt e tij, e ndalonte atė nga namazi e krenohej e mburrej me atė qė bėnte. Madje, njė ditė, kur e pa tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) duke u falur, filloi ta paralajmėronte e ta kėrcėnonte, por i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e kapi pėr fyti dhe i tha: “Tė ėshtė afruar ty e keqja dhe t’u afroftė! Edhe njė herė: t’u afrua ty e keqja dhe t’u afroftė!” (75:34) “A po mė kėrcėnon mua o, Muhamed?”,- iu kthye Ebu Xhehli. “Pėr Allahun, jam mė krenari, qė ka ecur ndonjėherė midis maleve tė Mekės.” Njė ditė, Ebu Xhehli u tha shokėve tė vet: “A e vė Muhamedi fytyrėn e tij nė tokėn me pluhur kėtu, pėrpara nesh?” Ata i thanė: “Po!” “Pėr Latin dhe Uzanė,- shfryu ai, po ta shikoj ta bėjė kėtė punė, do t’ia thyej qafėn me kėmbė dhe do t’ia mbuloj fytyrėn me pluhur.” Pas pak erdhi i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe nisi tė falej. Ebu Xhehli u pėrpoq ta shkelte me kėmbė, por, pėr habinė e tė gjithėve, ai shtyhej mbrapsht. Me duar dukej sikur mbrohej nga diēka. “C’ndodh me ty, o Ebu Hakim?” “Midis meje dhe atij,- tha ai, ishte njė hendek zjarri, ishte tmerr, ishin krahė tė fuqishėm.” “Po tė afrohej edhe pak tek unė, - tha i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), do ta kapnin engjėjt e do ta bėnin copė-copė.” Tė tillė rrugė tė poshtėr ndiqte edhe Ukbe ibn Muiti. Njė ditė i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) po falej pranė Shtėpisė sė Shenjtė. Ebu Xhehli me disa shokė ishin ulur. Njėri prej tyre tha: “Kush i sjell zorrėt e devesė sė Beni Filanit qė t’ia hedhė nė shpinė Muhamedit, kur tė bjerė nė sexhde.” U ēua mė i keqi i atij populli, Ukbe ibn Muiti dhe i solli zorrėt. Priti, derisa i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) vuri ballin nė tokė dhe ia hodhi nė mes tė shpatullave. Atėherė, idhujtarėt qeshėn aq shumė, sa filluan tė binin mbi njėri-tjetrin. Ndėrsa Muhamedi ishte nė sexhde e nuk e ngriti kokėn, derisa erdhi Fatimja dhe ia hoqi nga shpina. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ngriti kokėn dhe tha: “O Zoti im! Merru Ti me kurejshėt!” Atyre u erdhi shumė rėndė qė Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u lut kundėr tyre, sepse besonin se lutja nė atė vend pranohej tek Allahu. Pastaj Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i pėrmendi ata njė nga njė, me emėr: “O Zoti im! Merru Ti me filanin!” e kėshtu me radhė. Dhe me tė vėrtetė, tė gjithė ata u vranė ditėn e Bedėrit. Ata, qė e pėrqeshnin mė shumė tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ishin pesė: Uelid ibn Mugire Mahzumiu, Esued ibn Abdul Jaguth Zuhriu, Ebu Zam’a Esued ibn Abdul Muttalib el Esediu, Harith ibn Kajs Huzaiu dhe As ibn Uail Sehmiu. Allahu i kishte zbritur tė Dėrguarit tė Vet se do ta mbronte nga e keqja e tyre, duke i thėnė: “Vėrtet, Ne tė mjaftojmė ty kundėr atyre qė tallen.” (15:95) Pastaj, Allahu zbriti pėr secilin prej armiqve mėsim dhe kėshillė, qė tė pėrfitonin edhe tė tjerėt. Para disa vitesh Uelidin e kishte gėrvishtur njė shigjetė, por nuk i kishte shkaktuar gjė. Engjėlli Xhibril i bėri shenjė vendit tė gėrvishtur. Plaga iu hap e dhembjet nuk pushonin,derisa pas disa vitesh Uelidi vdiq nga ajo plagė e pashėrueshme. Esued ibn Jaguthi u sėmur nga plagė kanceroze qė i dolėn nė kokė, pasi i bėri shenjė Xhebraili. Ai u mundua shumė prej asaj plage, derisa vdiq me shumė vuajtje. U tha edhe se ishte helmuar. Xhebraili i bėri shenjė nė bark dhe ai pati heqje barku e ėnjtje derisa vdiq. Kur Esued ibn Abdul Muttalibi e zuri ngushtė tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i bėri kėtė lutje Allahut: “O Allahu im! Merrja shikimin dhe bėj qė tė humbasė fėmijėn e tij!” Menjėherė, engjėlli Xhibril e goditi me njė gjemb nė sy dhe ai u verbua. Edhe djalin ia hodhi nė njė pellg, derisa vdiq. Harith ibn Kajsi u sėmur rėndė nga verdhėza, derisa jashtėqitja filloi t’i dilte nga goja dhe ashtu vdiq. As ibn Uaili po rrinte nė njė vend me gjembaēė. Aty i hyri njė gjemb nė shputėn e kėmbės. Gjembi kishte qenė ioniew31_1.cab helmuar. Helmi i shkoi nė kėmbė dhe pas ca kohe vdiq. Kjo qe njė pėrmbledhje e shkurtėr e atyre vuajtjeve qė kanė kaluar i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe myslimanėt nga Kurejshėt pas shpalljes sė Islamit dhe thirrjes sė hapur nė Islam. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ndėrmori dy hapa pėr t’i bėrė ballė kėtij qėndrimi mizor. Shtėpia e Erkamit Hapi i parė: Profeti Muhamed (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e caktoi shtėpinė e Erkam ibn Ebi Erkam el Mahzumiut qendėr tė thirrjes nė Islam, tė adhurimit dhe tė edukimit, sepse ajo ndodhej rrėzė malit Safa dhe larg syve tė mizorėve. Aty, Profeti Muhamed (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) mblidhej bashkė me shokėt e vet dhe fshehurazi u kėndonte atyre Kuranin, i kėshillonte dhe u mėsonte atyre Librin dhe Urtėsinė11. Me kėtė masė, ai i ruajti shumė shokėt e vet nga ato, qė kishte frikė se do tė ndodhnin, po ta bėnte mbledhjen haptazi. Vetė Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e adhuronte Allahun dhe bėnte thirrje pėr tek Ai haptazi, pėrpara idhujtarėve. Atė nuk e largonte nga misioni i vet as padrejtėsia, as armiqėsia, as pėrqeshja dhe as tallja e idhujtarėve. Kjo ishte Urtėsia e Allahut, qė Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ta shpallte Thirrjen si tek ata qė i besonin, ashtu edhe tek ata qė nuk i besonin. Kjo do tė thotė qė njerėzit nuk kanė ar gu ment pėr t’u shfajėsuar pasi u kanė ardhur tė dėrguarit dhe u ėshtė shpallur e Vėrteta. Askush, nuk mund tė thotė nė Ditėn e Gjykimit: “Neve nuk na ka ardhur ndonjė pėrgėzues dhe as paralajmėrues.”

loni19
30-05-05, 16:59
[color=blue]Hixhreti nė Habeshe



Hapi i dytė: Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u tha myslimanėve se pėr tė shpėtuar nga mundimet e Kurejshėve duhej qė tė emigronin nė Habeshe, pasi ishte siguruar, qė Nexhashiu13 ishte njeri i drejtė dhe tek ai nuk bėhej padrejtėsi. Nė vitin e pestė tė Profetėsisė, nė muajin Rexhep bėri hixhret grupi i parė i myslimanėve. Ata ishin 12 burra dhe 4 gra, me nė krye Othman ibn Affan Emeuijun (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!), me gruan e vet, Rukijen, qė ishte e bija e tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Pra, Othman ibn Affan Emeuiju dhe Rukija janė e para familje, qė ka emigruar nė rrugėn e Allahut, pas Ibrahimit dhe Lutit (paqja qoftė mbi ta!). Sahabet dolėn fshehurazi, nė errėsirėn e natės nė drejtim tė Minasė, qė ndodhet nė jug tė Xhidas. Allahu kishte vendosur qė ata tė gjenin dy anije tregtare atje. Hipėn dhe shkuan nė Habeshe. Posa Kurejshėt morėn vesh pėr ikjen e tyre, u zemėruan e u tronditėn dhe u nisėn menjėherė pas gjurmėve tė tyre, pėr t’i kapur e kthyer nė Mekė e pastaj pėr t’i dėnuar dhe pėr t’i kthyer nga feja e Allahut. Mirėpo myslimanėt e kishin kaluar detin dhe kurejshėt, pasi kishin arritur deri nė breg, u kthyen mbrapsht tė dėshpėruar. Idhujtarėt u pajtuan me myslimanėt dhe ranė nė sexhde Nė muajin e Ramazanit, nė vitin e pestė tė Profetėsisė, afėrsisht dy muaj pas emigrimit tė myslimanėve nė Habeshe, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) shkoi te Xhamia e Shenjtė. Rreth Qabes ishin shumė Kurejshė. Aty ishte edhe vetė paria e Kurejshėve. Nė atė kohė, Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i kishte zbritur surja “En Nexhm”. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u ēua nė mesin e tyre dhe nisi ta kėndonte suren e zbritur. Ata kurrė ndonjėherė nuk kishin dėgjuar si ato fjalė tė mrekullueshme tė Kuranit. Prandaj u mahnitėn. Fjalėt i tėrhoqėn tė gjithė Kurejshėt dhe i bėnė tėrė sy e veshė. Ata mbetėn duke dėgjuar tė heshtur dhe tė habitur, derisa Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) arriti tek ajetet e fundit tė Sures, ku ka udhėzime e paralajmėrime. Nė fund tė sures, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) kėndoi ajetin: “Pra, bini nė sexhde pėr Allahun dhe adhurojeni Atė!” Kur Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ra nė sexhde, ranė me tė edhe idhujtarėt e nuk mundėn tė pėrmbanin veten. Buhariu ka kumtuar se ibn Mes’udi (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) ka thėnė: “Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) kėndoi suren “En Nexhm”. Kur arriti tek ajeti i fundit, bėri sexhde. Edhe nga ata qė ishin rrotull, nuk mbeti askush, pa bėrė sexhde. Dikush nga turma mori njė dorė guriēka ose dhé, e ngriti deri te fytyra dhe tha: “Kaq mė mjafton mua.” “Unė,- thotė Ibn Mes’udi, e kam parė atė njeri (qė nuk bėri sexhde, por ngriti dorėn me guriēka a dhč te fytyra) tė vritet i pafe.” Ai ishte Umeje ibn Halefi, i cili u vra nė luftėn e Bedėrit. Mėrgimtarėt kthehen nė Mekė Lajmi i sexhdes mbėrriti nė Habeshe, por jo ashtu siē ishte vėrtet. Nė Habeshe e morėn vesh se kurejshėt ishin bėrė myslimanė, prandaj mėrgimtarėt myslimanė u kthyen tė gėzuar pėr nė Mekė. Njė orė larg Mekės ata e morėn vesh tė vėrtetėn. Disa prej tyre u kthyen pėr nė Habeshe, kurse disa hynė fshehurazi nė Mekė, tė tjerė hynė nė besėn e ndonjėrit prej Kurejshėve. Myslimanėt mėrgojnė pėr nė Habeshe pėr tė dytėn herė Kurejshėt i shtuan torturat dhe mundimet ndaj myslimanėve. Ata u penduan, qė bėnė sexhde bashkė me ta. Kurejshėt vendosėn tė hakmerreshin kundėr myslimanėve, kur dėgjuan se Nexhashiu i kishte pritur mirė ata. Duke u nisur nga kėto kushte, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i udhėzoi shokėt e vet, qė tė emigronin pėrsėri nė Habeshe. Kėtė herė emigruan 82 (thuhet edhe 83) burra dhe 18 gra. Emigrimi i dytė qe edhe mė i vėshtirė se i pari. Kėtė radhė Kurejshėt ishin syhapėt dhe i ndiqnin hap pas hapi lėvizjet e myslimanėve. Por myslimanėt ishin edhe mė syhapėt dhe mė tė zgjuar se ata. Ata lėvizėn me zgjuarėsi dhe mundėn t’i kalonin tė gjitha vėshtirėsitė dhe arritėn nė Habeshe. Kurejshėt u ngrenė kurth mėrgimtarėve Idhujtarėve u erdhi rėndė qė myslimanėt u shpėtuan nga kthetrat dhe arritėn nė njė vend, ku kishin siguruar veten e tyre dhe besimin e tyre. Prandaj dėrguan dy burra nga paria e tyre nė Habeshe, qė tė kėrkonin kthimin e tyre nė Mekė. Dy burrat qė dėrguan ishin Amru ibn As dhe Abdullah ibn Rabia, tė cilėt nė atė kohė ishin idhujtarė. Tė dy burrat shkuan nė Habeshe me njė plan tė menduar mirė. Sė pari, u takuan me priftėrinjtė dhe u dhanė disa dhurata. Pastaj u treguan atyre qėllimin, pėr tė cilin kishin ardhur dhe argumentin pėrse donin t’i kthenin mėrgimtarėt nė Mekė. Priftėrinjtė u bindėn. Pastaj, shkuan te Nexhashiu, i paraqitėn dhuratat e i folėn: “O mbret! Nė vendin ku sundon ti, janė dukur disa djem mendjelehtė, tė cilėt kanė braktisur fenė e tyre dhe nuk e kanė pėrqafuar fenė tėnde. Ata kanė shpikur njė fe tjetėr, qė nuk e njohim as ne, as ti. Ne na kanė dėrguar tek ti njerėzit mė tė nderuar tė popullit tė tyre, prindėrit, xhaxhallarėt e tė afėrmit e tyre, qė t’ua kthesh atyre. Ata i njohin mė mirė kėta dhe e dinė mė mirė se pėr ēfarė i kanė turpėruar dhe se pėr ēfarė i kanė qortuar.” Ata i pėrkrahėn edhe priftėrinjtė, sipas planit tė pėrgatitur mė parė. Mirėpo Nexhashiu u rezervua pėr kėtė gjė. Ai e pa tė arsyeshme qė ta dėgjonte ēėshtjen nga tė dyja palėt, qė t’i dilte nė pah e vėrteta. Ai i thirri myslimanėt dhe i pyeti: “Cila ėshtė kjo fe, pėr shkak tė sė cilės keni braktisur popullin tuaj dhe nuk keni hyrė as nė fenė time dhe as nė fenė e askujt.” Fjalėn e mori Xhaferr ibn Ebu Talibi, nė emėr tė myslimanėve. Ai tha: “O mbret! Ne ishim njė popull i paditur, adhuronim idhujt, hanim ngordhėsira, bėnim punė tė turpshme, nuk shikonim farefisin dhe u bėnim keq fqinjėve. I forti prej nesh hante tė dobėtin. Kėshtu ishim, derisa Allahu ēoi te ne njė tė Dėrguar nga gjiri ynė, tė cilit ia njohim prejardhjen, ēiltėrinė, besnikėrinė dhe ndershmėrinė. Ai na ftoi ne tė besojmė vetėm Allahun, ta adhurojmė Atė dhe t’i braktisim ata, qė i adhuronim ne dhe baballarėt tanė: gurėt dhe putat. Ai na urdhėroi qė tė jemi tė drejtė nė fjalė, tė mbajmė amanetin, tė shikojmė farefisin, tė sillemi mirė me fqinjėt, tė largohemi nga gjėrat e ndaluara dhe nga gjakderdhja. Ai na ndaloi, gjithashtu tė bėjmė punė tė turpshme, na ndaloi tė gėnjejmė, tė hamė pasurinė e jetimit, tė shpifim ndaj grave tė ndershme. Ai na urdhėroi, qė tė adhurojmė vetėm Allahun e tė mos i bėjmė shok Atij. Ai urdhėroi qė tė falim namazin, tė japim zeqatin, tė agjėrojmė Ramazanin.” Kėshtu, Xhaferri ia numuroi atij ēėshtjet e Islamit. Pastaj tha: “Ne i besuam atij dhe i shkuam pas, pėr tė zbatuar atė, qė na solli nga feja e Allahut. Adhuruam vetėm Allahun dhe nuk i bėmė shok Atij. I ndaluam tė gjitha ato, qė nai ka ndaluar Allahu dhe i lejuam ato, qė nai ka lejuar Allahu. Pėr kėtė, njerėzit tanė na u bėnė armiq, na munduan dhe na vunė nė provė nė fenė tonė e bėnė ēmos qė tė na kthejnė tek adhurimi i putave, nė vend tė adhurimit tė Allahut. Ata deshėn qė tė na bėnin qė t’i quajmė tė lejuara punėt e fėlliqura. E pasi na poshtėruan, na bėnė padrejtėsi e na torturuan, pėr tė na larguar nga feja jonė, ne erdhėm nė vendin tuaj e tė zgjodhėm ty midis shumė tė tjerėve. Kėshtu, patėm dėshirė qė tė jemi nėn mbrojtjen tėnde e shpresojmė se ti nuk do tė na bėsh padrejtėsi, o Mbret.” Kur i dėgjoi Nexhashiu kėto fjalė, i kėrkoi Xhaferrit qė t’i kėndonte diēka nga Kurani dhe ai i kėndoi fillimin e sures “Merjem”. Mbreti u mallėngjye dhe qau. Qau aq shumė, sa iu lag mjekra. Qanė edhe priftėrinjtė, derisa i lagėn librat e tyre me lotė. Pastaj Nexhashiu tha: “Vėrtet, ky Libėr dhe ai, qė ka sjellė Isai, kanė dalė prej tė njėjtit burim.” Pastaj u foli dy delegatėve tė Kurejshėve: “Shkoni, se pėr Zotin, nuk ua dorėzoj juve dhe nuk lejoj qė ata tė cenohen.” Atėherė, tė dy kurejshėt dolėn. Ditėn e dytė, Amru ibn Asi sajoi njė truk tjetėr. Ai i tha Nexhashiut: “Ata thonė pėr Isanė njė fjalė tė madhe.” Atėherė, Nexhashiu i thirri dhe i pyeti ata pėr kėtė gjė. Xhaferri tha: “Ne themi pėr Isanė atė, qė na ka sjellė Profeti: “Isai (paqja qoftė mbi tė!) ėshtė rob i Allahut dhe i Dėrguari i Tij. Ai qe njė shpirt, tė cilin Allahu e nderoi14; ėshtė fjala, qė Allahu i Madhėruar zbriti mbi Merjemen virgjėreshė15.” Nexhashiu mori njė shkop nga toka dhe tha: “Pėr Zotin, ajo qė thoni ju, nuk ndryshon mė shumė se sa ky shkop nga ajo qė themi ne.” (Dhe tregoi shkopin qė kishte nė dorė)” Pastaj u tha: “Shkoni e rrini tė qetė nė vendin tim, jeni tė sigurt nga ēdo shqetėsim, jeni tė sigurt nga ēdo shqetėsim. Edhe sikur tė mė jepej njė mal me flori, nuk do ta mundoja asnjėrin nga ju.” Pastaj, Nexhashiu urdhėroi qė t’u ktheheshin mbrapsht dhuratat qė kishin sjellė dy delegatėt kurejshė. Kėshtu, tė dy Kurejshėt dolėn tė turpėruar, ndėrsa myslimanėt qėndruan nė njė vend tė mirė, me fqinj tė mirė. [color]

loni19
30-05-05, 17:07
[color=blue]Idhujtarėt e humbin toruan



Pasi dėshtuan pėr kthimin e myslimanėve nga Habesheja, idhujtarėt u zemėruan jashtė mase. Prandaj, ata i shtuan torturat ndaj atyre qė kishin mbetur nė Mekė. Ata tėrboheshin, kur shikonin se i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) vazhdonte nė Thirrjen e tij. Kur shikuan se Ebu Talibi qėndronte pėrkrah tij, megjithė kėrcėnimet dhe paralajmėrimet e ashpra qė i kishin bėrė, u shushatėn dhe nuk dinin ē’tė bėnin. Ndoshta ata nuk i qėndruan dot tundimit tė egėrsisė sė vet. Ata iu kthyen shantazheve dhe torturave ndaj Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe ndaj myslimanėve qė kishin mbetur me tė. Ndonjėherė u bėnin rrugė edhe tė diskutonin e tė polemizonin. Ndonjėherė do tė paraqisnin dhurata e do tė pėrpiqeshin tė mashtronin. Ndonjėherė mundoheshin tė bėnin zėnka dhe takime nė mes tė rrugės. Njė herė tjetėr u munduan ta vrisnin Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), pėr ta asgjesuar thirrjen nė Islam dhe Zbulesėn qė i zbriste. Por tė gjitha kėto pėrpjekje nuk u bėnė asnjė dobi atyre dhe nuk i ēuan dot nė realizimin e qėllimit tė tyre. Pėrkundrazi, ato qenė faktor i humbjes dhe i dėshpėrimit tė idhujtarėve. Idhujtarėt e mundojnė dhe pėrpiqen ta vrasin Ishte e natyrshme qė idhujtarėt tė egėrsoheshin edhe mė shumė pas dėshtimit qė pėsuan. Nė tė vėrtetė, ata u kthyen te dhuna kundėr myslimanėve qė kishin mbetur nė Mekė. Ata i shtrinė duart edhe kundėr Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) pėr ta vrarė atė. Njėherė, Utejbe ibn Ebi Lehebi shkoi te Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe i tha se ai e mohonte “Atė, qė u afrua dhe u lėshua. E ishte afėr sa dy harqe (dy kutė) apo edhe mė afėr.”16 (53:8) Pastaj, Utejbeja iu vėrsul Profetit (paqja e 16) Utbeja e mohon Xhibrilin, i cili i afrohej Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), i ēau kėmishėn dhe e pėshtyu nė fytyrė, vetėm se pėshyma iu kthye pėrsėri Utejbes. Atėherė, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) bėri kėtė lutje: “O Allahu im! Dėrgoji atij njė qen nga qentė e tu!” Mė vonė, Utejbeja doli me njė vargan pėr tė shkuar nė Siri. Kur po pushonin nė rrugė, njė luan i vinte rrotull varganit. Utejbeja tha: “Pėr Zotin, ky do tė mė hajė mua, ashtu siē ėshtė lutur Muhamedi kundėr meje. Ai mė vrau, duke qenė ai nė Mekė e unė nė Sham.” Kur ranė nė gjumė, ata e vunė Utejben nė mes, mirėpo luani erdhi, e kapi pėr koke Utejben aty, midis deveve dhe njerėzve dhe e copėtoi. Ukbe ibn Ebi Muiti, shkeli me kėmbė qafėn e Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), kur ai ishte nė sexhde e gati sa nuk ia nxori sytė. Nga mėnyra se si rrodhėn ngjarjet, kuptohet se idhujtarėt, pasi dėshtuan nė pėrpjekjet e tyre pėr ta ndaluar thirrjen nė Islam, filluan tė mendonin seriozisht pėr vrasjen e Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), edhe sikur kjo tė shkaktonte gjakderdhje. Argument pėr kėtė ėshtė thėnia e Ebu Xhehlit ndėr kurejshė: “Muhamedi ėshtė i vendosur qė tė na i fyejė zotat tanė, fenė tonė, baballarėt tanė. Ai e poshtėron parinė tonė dhe shan zotat tanė. Unė i kam dhėnė besėn Allahut qė do t’i rri pranė me njė gur tė rėndė, qė mezi e mbaj dhe kur ai tė bjerė nė sexhde nė namazin e tij, do t’ia shtyp kokėn me tė. Mė pas dorėzomėni ose mbromėni. E pasi ta vras atė, le tė bėjė fisi i Abdu Menafit ē’tė dojė kundėr nesh.” Kurejshėt i thanė Ebu Xhehlit: “Pėr Zotin, ne nuk do tė dorėzojmė ty kurrė tek ata. Prandaj, ti vazhdo me atė qė do.” Tė nesėrmen nė mėngjes Ebu Xhehli mori njė gur tė rėndė nė dorė. Pas pak erdhi i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe filloi tė falte namazin. Kurejshėt po prisnin nėpėr vendtubimet e tyre se ēfarė do tė bėnte Ebu Xhehli. Kur Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) bėri sexhde, Ebu Xhehli u ēua dhe iu afrua qė ta vriste, por menjėherė u kthye mbrapsht i mposhtur, i zverdhur, i frikėsuar; dora i kishte ngrirė mbi gur dhe guri i ra nga dora. Kurejshėt i thanė: “C’ndodhi me ty o Ebu Hakim?” Ai tha: “Unė u ēova qė tė bėja atė, qė ju thashė ju mbrėmė, por m’u paraqit njė mėz deveje pėrpara. Nuk kisha parė kurrė ndonjėherė mėz tė atillė tė tmerrshėm. Ai u lėshua drejt meje pėr tė mė ngrėnė.” I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) tha: “Ai ka qenė engjėlli Xhibril e sikur Ebu Xhehli tė afrohej edhe pak tek unė, do ta bėnte copė-copė.” Mė pas ndodhi njė ngjarje tjetėr, edhe mė e rėndė se e para. Njė ditė kurejshėt u mblodhėn nė vendin e quajtur “Hatim” dhe i folėn njėri-tjetrit pėr tė Dėrguarin e Allahut. Ndėrkohė erdhi i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe filloi tė bėnte tauaf17. Kur kaloi pranė tyre, e pėrqeshėn. Nė fytyrėn e tij u duk njėfarė zymtie. Kaloi andej pėr tė dytėn herė, por ata e pėrqeshėn pėrsėri. Nė fytyrėn e tij u vu re pėrsėri njėfarė zymtie. Kaloi para tyre pėr tė tretėn herė dhe ata e pėrqeshėn po ashtu. Atėherė, ai qėndroi dhe u tha: “A dėgjoni o Kurejshė? Pėr Atė, nė dorėn e tė Cilit ėshtė shpirti im, nėse do tė vazhdoni me armiqėsinė tuaj, do tė shkatėrroheni.” Njerėzit e dėgjuan fjalėn e tij, si t’u kishte qėndruar njė zog nė kokė. Ata u frikėsuan dhe menjėherė filluan tė thonin fjalėt mė tė mira, qė mundnin. Ditėn e nesėrme Kurejshėt u mblodhėn pėrsėri dhe pėrsėri po flisnin pėr tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Nė atė kohė erdhi aty i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Ata iu vėrsulėn si njė trup i vetėm, e kapėn pėr pelerine dhe i thanė: “Ti je ai qė na ndalon ne tė adhurojmė ata, qė kanė adhuruar baballarėt tanė?” “Po,- tha ai, unė jam ai.” Atėherė ata iu hodhėn pėrsipėr. Njėri e shtynte, tjetri e godiste. Ukbe ibn Ebi Muiti ia lidhi rroben e vet nė fyt dhe e shtrėngoi aq fort, sa desh ia mori frymėn. Nė atė ēast dikush shkoi tek Ebu Bekri (Allahu qoftė i kėnaqur me tė) duke bėrtitur: “Eja shpėto shokun tėnd!” Ebu Bekri erdhi menjėherė, e kapi Ukben pėr supesh dhe e largoi nga Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Mė pas Ebu Bekri filloi tė godiste njėrin, tė shtynte tjetrin e t’u thoshte: “Mjerė ju! A po vrisni njė njeri qė thotė: Zoti im ėshtė Allahu?” Atėherė, Kurejshėt u larguan nga i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe iu kthyen Ebu Bekrit (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!); e rrahėn pėr vdekje, saqė nuk i dallohej mė fytyra. Pastaj e morėn disa nga fisi i Beni Tejimit dhe e futėn nė shtėpinė e tij. Pėr ta, vdekja e Ebu Bekrit ishte e sigurt tashmė. Por nė mbrėmje ai foli. Pyeti pėr tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Pastaj i dhanė bukė e ujė, por ai nuk pranoi tė hante a tė pinte, derisa tė shikonte tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Kur ra nata dhe njerėzit u futėn nėpėr shtėpi, e dėrguan Ebu Bekrin (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) nė shtėpinė e Erkamit. E vetėm kur e gjeti tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) mirė, hėngri dhe piu. Ebu Bekri (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) doli pėr tė emigruar pėr nė Habeshe, sepse torturat ndaj tij u shtuan dhe jeta nė Mekė ishte bėrė e pamundur pėr tė. Kur arriti nė vendin e quajtur “Birkul Gamad”, takoi Malik ibn Daginen, kryetarin e fisit Karat dhe Ehabish18. Kryetari e pyeti pėr punėn e tij dhe Ebu Bekri i tregoi. Kryetari i tha: “Njė burrė si ti, o Ebu Bekr nuk ikėn nga vendi i vet. Ti i jep atij qė nuk ka, shikon farefisin, je mikpritės, ndihmon tė dobėtin dhe i jep tė drejtėn atij qė i takon. Unė do tė jem mbrojtėsi yt, prandaj kthehu dhe adhuroje Zotin tėnd nė vendin tėnd.” Pastaj, u kthyen tė dy dhe erdhėn nė Mekė. Ibn Dagine e shpalli ndėr kurejshėt se Ebu Bekrin e kishte nėn mbrojtjen e tij. Ata nuk ia kthyen fjalėn, por thanė: “Urdhėroje Ebu Bekrin qė ta adhurojė Zotin e tij nė shtėpiė e tij dhe tė mos dalė hapur. Ne kemi frikė se mos i kandis gratė tona, djemtė tanė dhe njerėzit tanė tė dobėt.” Kėshtu, Ebu Bekri qėndroi njė kohė tė caktuar duke adhuruar Allahun nė shtėpi. Pastaj, ndėrtoi njė xhami nė oborrin e shtėpisė sė vet dhe e falte namazin hapur dhe e kėndonte Kuranin me zė. Ibn Dagine i rikujtoi se ishte nėn mbrojtjen e tij, por Ebu Bekri ia ktheu: “Unė jam i kėnaqur, qė tė jem nėn mbrojtjen e Allahut.” Kur kėndonte Kuran, Ebu Bekri nuk e pėrmbante veten dhe shpeshherė qante shumė. Kur e shikonin gratė e idhujtarėve dhe djemtė e tyre ashtu, ēuditeshin prej tij. Prandaj, idhujtarėt e mundonin Ebu Bekrin. Nė atė gjendje shumė tė vėshtirė qė po kalonin i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe myslimanėt, ndodhi qė dy prej trimave mė tė mėdhenj tė Kurejshėve pėrqafuan Islamin. Myslimanėt u qetėsuan ca nga kjo, sepse do tė ishin nėn hijen e fuqisė sė tyre. Ata ishin Hamza ibn Abdul Muttalibi, xhaxhai i tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe Omer ibn Hattabi. [color]

loni19
02-06-05, 13:19
[color=blue]Hamza dhe Omeri



Njė ditė Ebu Xhehli kaloi pranė tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), kur ai ishte nė kodrėn Safa dhe e fyeu dhe e mundoi. Thuhet se atė ditė Ebu Xhehli mori njė gur dhe e goditi Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nė kokė. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u plagos dhe filloi t’i rridhte gjak. Pastaj, Ebu Xhehli shkoi te kuvendi i kurejshėve te Qabeja e u ul bashkė me ta. Aty ishte njė robėreshė e Abdullah ibn Xhed’anit, qė banonte pranė Safasė dhe e kishte parė krejt ndodhinė nga shtėpia e saj nė Safa. Pas pak kohe u kthye Hamzai nga gjahu me harkun e vet nė krah. Robėresha i tregoi se ēfarė kishte parė. Atėherė Hamzai nxitoi pėr tek Ebu Xhehli, qėndroi pėrballė tij dhe i tha: “O njeri i shėmtuar! Ti shan djalin e vėllait tim, kur unė jam nė fenė e tij.” Pastaj e goditi me hark dhe e plagosi keq. Nga kjo u ēuan tė dy fiset Beni Mahzum dhe Beni Hashim, por Ebu Xhehli i tha: “Lėreni Ebu Amaretin. Unė e kam fyer rėndė djalin e vėllait tė tij.” Hamzai u bė mysliman papritmas, e pranoi Islamin me gojė pėrpara se t’i hynte nė zemėr. Pastaj Allahu ia zgjeroi gjoksin pėr Islamin. Ai ishte djali mė i lartė nė fisin kurejsh dhe mė i forti i tyre. Ai ėshtė quajtur “Luani i Allahut”. Ai u bė mysliman nė muajin Dhul Hixhe, nė vitin e gjashtė tė Profetėsisė. Omeri mysliman Tri ditė pasi u bė mysliman Hamzai (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!), u bė mysliman edhe Omer ibn Hattabi (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!). Pėrpara se tė bėhej mysliman, ai ishte mė i ashpri i njerėzve kundėr myslimanėve. Njė natė dėgjoi fshehurazi disa ajete nga Kurani, kur i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) po falej nė Qabe dhe nė zemrėn e tij kuptoi se Kurani ishte e vėrteta. Megjithatė, ai mbeti nė kokėfortėsinė e vet, derisa njė ditė mori shpatėn dhe u nis qė ta vriste Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Nė rrugė e takoi njė burrė qė i tha: “Ku po shkon o Omer?” -”Dua tė vras Muhamedin.” -”Si do tė ruhesh prej fiseve Beni Hashim dhe Beni Zuhre, pasi ta kesh vrarė Muhamedin?” -Mua mė duket se ti e paske lėnė fenė e vjetėr. -A do qė tė tregoj ty njė gjė tė habitshme o Omer? Motra jote dhe kunati yt, janė bėrė myslimanė.” Atėherė, Omeri u nis i zemėruar dhe vajti tek ata tė dy. Bashkė me ta ishte dhe Habab ibn Ereti, i cili po lexonte njė fletushkė, ku ishte shkruar surja “Ta Ha”. Hababi, kur dėgjoi zhurmėn e Omerit u fsheh nė shtėpi, ndėrsa motra e Omerit e mbuloi fletushkėn. Posa hyri nė shtėpi, Omeri (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) tha: “C’janė kėto pėshpėritje, qė dėgjova nga ju?” Ata i thanė: “Asgjė tjetėr, pėrveē bisedės qė zhvilluam midis nesh.” Omeri tha: “Mos e keni lėnė fenė tuaj?” Atėherė, kunati iu kthye: “O Omer! Po sikur e vėrteta tė jetė nė tjetėr fe dhe jo nė fenė tėnde?” Omeri iu vėrsul kunatit dhe e goditi fort me kėmbė. Motra e Omerit e largoi Omerin nga i shoqi. Omeri i ra edhe asaj me grusht, duke ia gjakosur fytyrėn. Atėherė, ajo, e zemėruar i tha: “O Omer! Po sikur e vėrteta tė mos jetė nė fenė tėnde?” Pastaj shtoi: “Dėshmoj se nuk ka zot tjetėr pėrveē Allahut dhe Muhamedi ėshtė i Dėrguari i Allahut” Omeri u mėrzit, u pendua dhe i erdhi shumė turp. Ai tha: “Ma jepni edhe mua librin tuaj, qė ta lexoj edhe unė.” Motra i tha: “Ti je i papastėr e atė nuk lejohet ta prekė askush, pėrveē atyre qė janė tė pastėr, prandaj ēohu e lahu.” Ai u ēua, u la, pastaj mori fletushkėn dhe lexoi: “Me emrin e Allahut, tė Gjithėmėshirshmit, Mėshirėplotit.” Pastaj tha: “Kėta janė emra tė mirė e tė pastėr.” Pastaj lexoi: “Ta Ha” derisa arriti tek ajeti: “Vėrtet, Unė jam Allahu, nuk ka zot tjetėr pėrveē Meje, pra Mua mė adhuro dhe fale namazin, pėr tė mė kujtuar mua.” (20:1-14) Pastaj Omeri tha: “Sa tė mira dhe sa tė nderuara janė kėto fjalė! Tregomėni, ku ėshtė Muhamedi.” Aty doli Hababi dhe tha: “Gėzohu, o Omer! Unė lutem, tė jetė plotėsuar lutja, qė i ka bėrė i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) pėr ty, natėn e sė enjtes.” Vėrtet, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i qe lutur Allahut atė natė kėshtu: “O Allahu im! Lartėsoje Islamin me njėrin nga dy burrat qė Ti do mė shumė: ose me Omer ibn Hattabin ose me Ebu Xhehl ibn Hishamin!” Pastaj Habbabi i tregoi Omerit, se i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ndodhej nė shtėpinė e Erkamit dhe trokiti nė derė. Aty, njė burrė shikoi nga e ēara e derės Omerin me shpatėn nxjerrė nga milli. Ai njoftoi tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Myslimanėt u grumbulluan. Hamzai u ēua dhe tha: “Cfarė keni?” Ata iu pėrgjigjėn: “Ka ardhur Omeri!” Ai tha: “Omeri? Hapiani derėn: nėse ka ardhur pėr mirė, e pranojmė, nėse ka ardhur pėr sherr, do ta vrasim me shpatėn e vet.” Nė atė kohė, i Dėrguari i Allahut ishte brenda. Atij po i zbriste Kurani. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) doli vetė. E kapi Omerin prej rrobash dhe prej shpate, e tėrhoqi fort dhe i tha: “O Omer! Ende nuk ke hequr dorė? Do tė vazhdosh ashtu, derisa Allahu tė tė godasė me turp e dėnim, ashtu siē goditi Uelid ibn Mugiren?” Pastaj tha: “O Allahu im! Pėrforcoje Islamin me Omer ibn Hattabin!” Atėherė, Omeri tha: “Dėshmoj se nuk ka zot tjetėr pėrveē Allahut dhe se ti je i Dėrguari i Allahut.” Ata qė ishin nė shtėpi, thanė njėzėri “Allahu Ekber” (Allahu ėshtė mė i Madhi). Vendi ushtoi, aq sa e dėgjuan edhe ata, qė ishin te Qabja. Idhujtarėt i kundėrpėrgjigjen kthesės sė Omerit Omer ibn Hattabi ishte i pakrahasueshėm pėr forcė fizike. Kur u bė mysliman, ai shkoi tek armiku mė i egėr i tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe i myslimanėve - Ebu Xhehli. Trokiti nė derė. Doli Ebu Xhehlidhe i tha: “Mirėserdhe dhe ē’e mirė tė solli?” “Erdha tė tė them,- iu kthye Omeri, se unė i kam besuar Allahut dhe tė Dėrguarit tė Tij, Muhamedit.” Ebu Xhehli ia pėrplasi derėn dhe i tha: “Allahu tė shėmtoftė ty dhe lajmin qė ke sjellė.” Pastaj Omeri shkoi tek daja i vet, As ibn Hashimi, e njoftoi ē’kishte ngjarė nė shtėpi. Pastaj, shkoi te Xhemil ibn Ma’mer Xhehmiu, i cili ishte njeriu qė i pėrhapte mė shumė fjalėt ndėr kurejshėt dhe e njoftoi se ishte bėrė mysliman. Atėherė, Xhemili thirri me zė tė lartė: “Omeri ėshtė bėrė i pafe.” Omeri (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) tha: “Gėnjen! Unė kam pėrqafuar Islamin.” Atėherė, Kurejshėt iu vėrsulėn Omerit (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!). Ata vazhduan tė ziheshin e tė vriteshin me njėri-tjetrin, derisa doli dielli mbi kokat e tyre. Pasi u kthye Omeri nė shtėpinė e vet, idhujtarėt u grumbulluan dhe u drejtuan pėr tek ai, qė ta vrisnin. Ata ishin aq shumė, sa dukeshin si lumė nė luginėn e Mekės. Aty erdhi edhe As ibn Sehmiu, qė ishte nga fisi Beni Sehm. Njerėzit e fisit tė tij ishin aleatė tė fisit Beni Adj, fisit tė Omerit. Asi ishte veshur mirė, me stoli dhe kėmishė mėndafshi. Posa erdhi te shtėpia e Omerit, i tha: “Cfarė ke, o Omer?” “A mos kujtuan njerėzit e fisit tėnd,- iu kthye Omeri, se do tė mė vrasin, sepse jam bėrė mysliman!” Asi iu pėrgjigj: “Jo, ata nuk do tė tė vrasin ty!” Pastaj doli nga shtėpia e Omerit, i pa njerėzit qė kishin vėrshuar dhe u tha: “Ku doni tė shkoni?” Ata i thanė: “Omer ibn Hattabi e ka lėnė fenė.” Asi u tha: “Jo, ju nuk do ta vrisni atė!” Atėherė ata u kthyen mbrapsht. Islami dhe myslimanėt lartėsohen me Omerin mysliman Pasi u bė mysliman Omer ibn Hattabi, myslimanėt u bėnė mė tė fortė. Mė parė ata e falnin namazin fshehurazi. Tani qė u bė mysliman, Omeri i tha tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!): “O i Dėrguari i Allahut! A nuk jemi njėlloj nė tė vėrtetė, edhe sikur tė vdesim edhe sikur tė rrojmė?” I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i tha: “Po.” “Atėherė, pėrse tė fshihemi,- e pyeti pėrsėri Omeri. Pėr Zotin, qė tė ka dėrguar ty me tė Vėrtetėn, ne do tė dalim hapur.” Dhe dolėn tė rreshtuar nė dy rreshta. Nė njėrin printe Hamzai, nė tjetrin Omeri. Tė ngjeshur me njėri-tjetrin, ata hynė nė Xhaminė e Shenjtė. Kur i shikuan kurejshėt ashtu, u hidhėruan si kurrė ndonjėherė. Omeri u quajt “Farruk” (ndarės- ai qė ndau tė keqen nga e mira). Ibn Mes’udi ka thėnė: “Ne u pėrforcuam shumė, kur Omer ibn Hattabi e pėrqafoi Islamin. Mė parė, ne nuk kishim mundėsi qė ta falnim namazin nė Qabe. Por, pasi u bė mysliman ai, shkuam dhe u falėm atje.” Edhe Suhejbi ka thėnė: “Kur u bė mysliman Omeri, u shfaq sheshit Islami dhe filloi thirrja pėr nė Islam haptazi. Kėshtu, ne u ulėm rreth Shtėpisė sė Shenjtė dhe bėmė tavaf rrotull saj. Filluam tė mbanim qėndrim ndaj atij, qė na kishte sulmuar dhe u dhamė njėfarė pėrgjigjeje armiqve tė Islamit.” Kurejshėt duan tė mashtrojnė me dhurata e propozime Kur idhujtarėt panė fuqinė e myslimanėve, kur u bėnė myslimanė Hamzai dhe Omeri (Allahu qoftė i kėnaqur me ta!), u mblodhėn pėr t’u kėshilluar me njėri-tjetrin. Ata mendonin pėr hapin mė tė pėrshtatshėm qė do tė ndėrmernin kundėr tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe myslimanėve. U ēua Utbe ibn Rebia Abshemiu, i cili ishte nga fisi Beni Abdu Shems ibn Abdu Menafi dhe kishte autoritet nė njerėzit e vet e u tha: “O kurejshė! Pse tė mos shkoj te Muhamedi, tė flas me tė dhe t’i paraqit atij ēėshtjet; ndoshta ai do t’i pranojė disa prej tyre dhe pastaj t’ia japim, qė tė na lėrė tė qetė.” Idhujtarėt thanė: “Pse jo, o Ebu Uelid? Shko tek ai dhe foli!” Atėherė Utbeja shkoi tek i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). E gjeti atė ulur, vetėm nė Xhaminė e Shenjtė dhe i tha: “O djali i vėllait tim! Ti, siē e di, je mė i miri ndėr ne, si nė prejardhje, ashtu edhe nė cilėsitė qė ke. Por, ti i ke prurė njė gjėmė shumė tė madhe popullit tėnd; ke pėrēarė bashkėsinė e tyre, ke ulur parinė e tyre, ke turpėruar zotat dhe fenė e tyre. Ti i ke quajtur tė pafe prindėrit e tyre. Prandaj, dėgjo nga unė. Unė do tė tė paraqes ty propozimet, ti shikoji ato, ndoshta do t’i pranosh disa prej tyre.” Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) tha: “Fol, o Ebu Uelid! Unė po tė dėgjoj!” Utbeja i tha: “O djali i vėllait tim! Nė qoftė se ti, pėr kėtė qė bėn, do pasuri, ne do tė grumbullojmė pėr ty nga pasuritė tona, derisa tė bėhesh mė i pasuri ndėr ne. E nė se dėshiron tė kesh pozitė, nė do tė bėjmė ty udhėheqėsin tonė dhe nuk do tė bėjmė asgjė pa urdhrin tėnd. Nė qoftė se do qė tė bėhesh mbret, ne do tė tė emėrojmė ty mbret pėr ne. E nė qoftė se i dėshiron shumė femrat, zgjidh cilat tė duash nga femrat e kurejshėve dhe ne do tė tė martojmė ty me dhjetė prej tyre. Po qe se ajo qė tė vjen ty, ėshtė ngacmim nga xhindi dhe s’mundesh ta largosh, ne po kėrkojmė njė mjek pėr ty. Po shpenzojmė pasuritė tona pėr kėtė gjė, derisa tė tė shėrojmė ty, sepse ndodh qė xhindi e zapton njeriun dhe nuk i largohet, derisa ai tė mjekohet.” “A mbarove o Ebu Uelid,- iu kthye i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Ai i tha: “Po.” “Atėherė dėgjomė mua,- iu drejtua pėrsėri Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). “Fol,- i tha Utbeja. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) kėndoi kėtė pjesė tė Kuranit: “Me emrin e Allahut, tė Gjithėmėshirshmit, Mėshirėplotit. Ha, mim. (Kurani ėshtė) Zbritje prej tė Gjithėmėshirshmit, Mėshirėplotit! (Kurani ėshtė) Libėr, ajetet e tė cilit janė tė shkoqitura, Kuran arabisht pėr njė popull qė di ta kuptojė. Eshtė pėrgėzues dhe qortues (paralajmėrues), por shumica e tyre ia kthyen shpinėn, prandaj ata nuk dėgjojnė. Ata thanė: “Zemrat tona janė tė mbyllura pėr atė qė ti na thėrret dhe nė veshėt tanė kemi shurdhim tė rėndė, kėshtu qė ndėrmjet nesh dhe ndėrmjet teje ekziston njė perde, prandaj ti vazhdo nė tėnden dhe ne tė vazhdojmė nė tonėn.” (41:1-5) I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) vazhdonte t’i kėndonte dhe Utbeja dėgjonte me duar vėnė pas shpine dhe mbėshtetur mbi to. Kur i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) arriti tek ajeti “Nė qoftė se nuk pėrgjigjen, ti thuaju: “Unė ju paralajmėrova ju pėr (dėnimin me) njė rrufe (dėnimi), si rrufeja e Adit dhe e Themudit,” Utbeja i vuri dorėn gojės sė tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe iu lut pėr hir tė Allahut dhe tė farefisit tė mos kėndonte mė. Ai kishte frikė mos ajo qė tha, ndodhte vėrtet: “Mjaft!”,- i tha ai. Kur i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) arriti tek ajeti i sexhdes, i tha Utbes: -A dėgjove o, Ebu Uelid? -Po. -Ti je ai, pėr tė cilin flet ky ajet. Utbeja u ēua dhe shkoi te shokėt e vet. Ata filluan t’i thonin njėri-tjetrit: “Betohemi pėr Allahun se Ebu Uelidi nuk ka ardhur me atė fytyrė qė ka shkuar.” Pasi erdhi dhe u ul aty, ata i thanė: “C’na fsheh, o Ebu Uelid?” Ai tha: “Unė dėgjova njė fjalė qė, pėr Zotin, nuk e kam dėgjuar kurrė ndonjėherė. Pėr Zotin, nuk ishte poezi, nuk ishte as magji, nuk ishte as fall. O kurejshė! Bindmuni mua dhe ma lini mua ta zgjidh. Lėreni atė (Muhamedin) dhe atė qė do tė bėjė ai. Mos e cenoni atė, sepse pėr Zotin, do tė ndodhė diēka e madhe, sipas asaj, qė unė dėgjova prej tij. Nė qoftė se Muhamedin e vrasin arabėt, jua heqin qafe, pa ndėrhyrė ju vetė e nė qoftė se ai i mund arabėt, mbretėria e tij do tė jetė edhe juaja dhe krenaria e tij do tė jetė edhe juaja. E kėshtu, ai do t’ju bėnte njerėzit mė tė lumtur.” Ata i thanė: “Pėr Zotin, tė paska bėrė magji o Ebu Uelid.” “Ky ėshtė mendimi im pėr tė, por ju bėni bėni si tė doni.” [color]

loni19
02-06-05, 13:24
[color=blue]Idhujtarėt diskutojnė



Pasi idhujtarėt dėshtuan edhe nė planin e mashtrimeve e tė dhuratave, menduan qė tė bisedonin pėr ēėshtjen e fesė. Ata i thanė Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!): “Ne do tė tė paraqesim ty njė ēėshtje tė vetme, qė ėshtė nė interesin tėnd.” “Cfarė ėshtė ajo?”,- pyeti ai. Ata i thanė: “Tė adhurosh zotat tanė njė vit dhe ne tė adhurojmė zotin tėnd njė vit. Kėshtu qė, nė qoftė se ne kemi tė drejtė, merr edhe ti pjesė nga e drejta. Kurse, po qe se je ti nė rrugėn e drejtė, marrim edhe ne pjesė nga ajo.” Atėherė, si pėrgjigje ndaj atyre Allahu i Madhėruar zbriti suren “El Kafirunė”: “Thuaj: “O ju jobesimtarė! Unė nuk adhuroj atė qė adhuroni ju! As ju nuk adhuroni Atė, qė adhuroj unė. Dhe unė kurrė nuk do tė jem adhurues i asaj, qė ju adhuroni! Por edhe ju nuk do tė jeni adhurues tė Atij, qė unė adhuroj! Ju keni fenė tuaj dhe unė kam fenė time!” (109:1-6) Pastaj Allahu zbriti ajetin: “Thuaj: “O ju tė paditur, a mos mė thėrrisni tė adhuroj tjetėr pėrveē Allahut?” (39:64) Dhe: “Thuaj: “Mua mė ėshtė ndaluar tė adhuroj ata, qė ju i lusni nė vend tė Allahut…” (6:56) Idhujtarėt lakmonin qė ta shuanin konfliktin, sepse shpresonin nė atė qė u tha Ukbe ibn Rebia. Prandaj bėnė shumė lėshime dhe anuan nė atė qė paraqiste i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), por me kusht, qė tė ndryshonin dhe tė zėvendėsonin diēka nga ajo qė i ishte zbritur. Ata thanė: “Sillna njė Kuran tjetėr, ose ndryshoje kėtė!” (10:15) Atėherė, Allahu e urdhėroi Profetin: “Thuaj: “Mua nuk mė takon qė ta ndryshoj vetė (Kuranin), unė pėrcjell vetėm atė qė mė zbret; nėse e kundėrshtoj Zotin tim, i frikėsohem dėnimit tė njė Dite tė Madhe.” (10:15) Allahu ia bėri tė qartė Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) rėndėsinė e kėsaj ēėshtjeje, duke pėrmendur disa nga mendimet e rrezikshme qė i kalonin nėpėr mend atij: “Nė tė vėrtetė, ata (idhujtarėt) gati arritėn tė tė sprovojnė ty me atė qė Ne tė shpallėm, qė tė trillosh tjetėr nga ēfarė tė zbritėm e atėherė, ata do tė tė zinin ty mik. Dhe sikur Ne tė mos tė tė kishim forcuar ty, ti gati anove pak nga ata. E atėherė, Ne do tė bėnim tė shijosh dyfish mundimin e kėsaj jete dhe dyfish tė Jetės tjetėr e pastaj ti nuk do tė gjeje mbrojtės kundėr Nesh.” (17:73-75) Me kėto qėndrime tė ashpra idhujtarėt u bindėn se Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) do tė vazhdonte tė thėrriste pėr nė fenė islame dhe se ai nuk ishte tregtar qė tė pranonte bisedime apo lėshime nė punė ēmimi. Mirėpo, idhujtarėt donin tė bindeshin edhe me njė rrugė tjetėr. Ata dėrguan ca njerėz te ēifutėt, qė t’i pyesnin se ē’mendonin pėr Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Cifutėt iu pėrgjigjėn: “Pyeteni pėr tri gjėra. Nėse ua thotė, ėshtė Profet i dėrguar; nėse jo, ėshtė shpifės. Pyeteni pėr njė grup djemsh tė kohės sė parė, si qe puna e tyre? Pėr kėta djem ka njė histori tė habitshme. Pyeteni atė edhe pėr njė burrė, qė shtegtoi aq shumė nėpėr tokė, saqė arriti nė Lindje dhe nė Perėndim tė Tokės, si ka qenė ngjarja e tij? Pastaj pyeteni atė pėr shpirtin, ē’ėshtė ai?” Paria e kurejshėve e pyetėn tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) pėr ato tri gjėra qė i porositėn ēifutėt. Atėherė ka zbritur Surja “El Kehf”, ku pėrshkruhet ngjarja e atyre djemve. Ata quhen “Djemtė e Shpellės”. Pyetėn edhe pėr historinė e burrit qė i erdhi tokės rrotull. Ai ishte Dhul Karnejn. Nė suren “El Isra” zbriti, gjithashtu pėrgjigja e pyetjes pėr shpirtin. Pėr kėtė Allahu tha: “Tė pyesin ty pėr shpirtin. Thuaj: “Shpirti ėshtė ēėshtje qė i pėrket vetėm Zotit tim, e juve nuk u ėshtė dhėnė nga dija veēse pak.” (17:85) Kjo provė mjaftonte pėr t’i bindur kurejshėt se Muhamedi (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ishte vėrtet i Dėrguari i Allahut, po tė donin tė gjenin tė vėrtetėn, por mizorėt nuk pranuan dhe mohuan. Pasi e shikuan tė vėrtetėn nė mėnyrė tė qartė, ata sikur shfaqėn njėfarė zhdėrvjelltėsie. U treguan si gjoja tė gatshėm qė tė dėgjonin ēfarė thoshte Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe gjoja do tė pėrgjigjeshin dhe do tė pranonin. Por vunė si kusht qė Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) tė caktonte njė kuvend, ku tė mos vinin myslimanėt e dobėt, qė ishin skllevėrit e tė varfėrit, tė cilėt u bėnė myslimanė qė nė fillim. Ata e kėrkuan kėtė, sepse ata qė donin tė diskutonin, ishin paria e fiseve tė Mekės. Ata nuk pranonin qė tė rrinin nė njė kuvend me myslimanėt e varfėr, por qė ishin besimtarė tė devotshėm. Nė fillim, dukej sikur Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Alahut qofshin mbi tė!) pati njėfarė dėshire qė tė vepronte ashtu, sepse shpresonte qė edhe ata do ta besonin. Por, Allahu e ndaloi dhe i tha: “Dhe mos i pėrzėr ata, qė adhurojnė Zotin e tyre nė mėngjes e nė mbrėmje, duke qenė tė ēiltėr ndaj Tij. Ti nuk pėrgjigjesh pėr veprimet e tyre e ata nuk pėrgjegjen pėr veprimet e tua e po i dėbove ata, do tė bėhesh nga tė padrejtėt.” (6:52) Idhujtarėt kėrkojnė sa mė shpejt dėnimin Ndodhte qė Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i paralajmėronte idhujtarėt se do t’u vinte ndėshkimi i Allahut, nė qoftė se ata do tė vazhdonin ta kundėrshtonin atė, ashtu si mė parė. Mirėpo, kur dėnimi u vonua, ata nisėn ta kėrkonin atė qė t’u vinte sa mė parė. Donin tė talleshin me tė pėr inat. Shtireshin se paralajmėrimi nuk kishte ndikuar tek ata dhe se dėnimi nuk kishte pėr tė ndodhur kurrė. Pėr kėtė Allahu zbriti disa ajete tė Kuranit: “Ata kėrkojnė prej teje qė t’ua ngutėsh dėnimin, por Allahu nuk e thyen premtimin e Vet, sepse njė ditė te Zoti yt, ėshtė sa njėmijė vjet nga ato qė llogarisni ju.” (22:47) Dhe: “Po si e kėrkojnė ata ngutjen e dėnimit? Vėrtet, Xhehenemi i ka rrethuar jobesimtarėt nga tė gjitha anėt.” (29:54) Dhe: “A mos janė tė sigurt ata qė pėrgatitėn kurthe, se Allahu nuk do ta bėjė tokėn t’i pėrpijė ata, ose se nuk do t’u vijė atyre dėnimi nga nuk e mendojnė. Ose t’i rrėmbejė ata duke qenė nė udhėtimet e tyre (pėr nė tregti) e ata nuk mund t’i shpėtojnė atij. Ose do t’i kapė ata duke qenė nė panik. Pra, vėrtet, Zoti juaj ėshtė i Butė, i Mėshirshėm (prandaj nuk ua ngut dėnimin).” (16:45-47) Pėr kėtė ēėshtje kanė zbritur edhe ajete tė tjerė. Polemika e idhujtarėve vetėm pėr tė shtyrė inatin me Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!): ata kėrkonin qė Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) t’u bėnte mrekulli e gjėra tė jashtėzakonshme. Por, Allahu i zbriti atij ajete, me tė cilėt u tregoi ligjin e Vet dhe ua asgjėsoi argumentet. Nė pjesėt qė vijnė, do tė themi diēka edhe pėr kėtė, nė dashtė Allahu. Ja pra, pėrpjekjet me tė cilat idhujtarėt e kundėrshtuan mesazhin e Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe thirrjen pėr nė Islam. Ata i pėrdorėn tė gjitha mėnyrat, duke u hedhur nga njėra etapė nė tjetrėn dhe nga njėri rol tek tjetri; nga ashpėrsia nė butėsi dhe nga butėsia nė ashpėrsi; nga sulmi nė joshje me dhurata dhe nga dhuratat nė sulm. Nganjėherė vėrsuleshin, pastaj, tėrhiqeshin. Diskutonin e pastaj tregonin, sikur po silleshin urtė. Njėherė bėnin lėshime e pastaj kėrkonin lėshime. Kėrcėnonin, pastaj joshnin. Herė pėrparonin e herė zmbrapseshin. Nuk kėnaqeshin kur qėndronin, nuk kėnaqeshin kur iknin. Qėllimi i tyre ishte qė tė ndalonin thirrjen pėr nė Islam dhe ta bėnin mė tė ashpėr mohimin e tij. Mirėpo, pasi harxhuan tėrė zellin e tyre, u kthyen tė dėshpėruar e tė humbur. Atyre u kishte mbetur veē njė mundėsi. Ajo ishte pėrdorimi i shpatės, por shpata do tė shtonte konfliktin midis grupeve edhe mė shumė dhe do t’i ēonte nė vetėvrasje, sepse mund tė fitonte Muhamedi (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe shpata do tė kthehej e do t’u binte atyre. Idhujtarėt u hutuan. Cfarė tė bėnin? Ndėrkohė Ebu Talibi e pėrballoi kėrkesėn qė i bėnė, pėr t’u dorėzuar Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), qė ta vrisnin. Mė vonė ai i ndoqi lėvizjet dhe veprimet e idhujtarėve qė tė vėrtetonte se ata ishin tė vendosur ta vrisnin Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), ashtu siē u pėrpoqėn pėr kėtė Ebu Xhehli, Ukbe ibn Muiti dhe Omer ibn Hattabi. Prandaj Ebu Talibi mblodhi fiset Beni Hashim dhe Beni Mutalib dhe u bėri thirrje qė tė merrnin pėrsipėr mbrojtjen e Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Tė gjithė ata, myslimanė e jomyslimanė iu pėrgjigjėn njėzėri se do ta mbronin Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Pėr kėtė u ra nė njė mendim dhe dhanė besėn para Qabes, pėrveē Ebu Lehebit, i cili u nda nga ata. Ai ishte me fisin Kurejsh. Idhujtarėt ndėrpresin tė gjitha lidhjet me myslimanėt dhe shpallin rrethimin Idhujtarėt u tėrbuan edhe mė shumė, kur panė se pėrpjekjet e tyre dėshtuan dhe kur panė se Beni Hashim dhe Beni Mutalib ishin tė vendosur qė ta mbronin Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) me ēdo kusht nga kushdo qoftė. Ata u mblodhėn te Hifa i Beni Kinamit, pėr tė studiuar qėndrimin e myslimanėve dhe si ta asgjėsonin atė. Pėr kėtė u kėshilluan herė pas here, derisa arritėn nė pėrfundimin e padrejtė, pėr tė cilin edhe u betuan: u betuan qė tė mos merrnin e tė mos jepnin vajza pėr martesė me fiset Beni Hashim dhe Beni Mutalib; nuk do tė blinin asgjė prej tyre dhe nuk do t’u shisnin asgjė atyre; nuk do tė rrinin me ta, nuk do tė pėrziheshin me ta, nuk do tė hynin nė shtėpitė e tyre, nuk do t’u flisnin atyre, nuk do tė pranonin kurrė prej tyre paqe dhe nuk do tė kishin aspak mėshirė pėr ta, derisa t’u dorėzonin atyre tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), pėr ta vrarė. Ata u betuan pėr zbatimin e kėtij vendimi dhe pėr kėtė shkruajtėn njė fletė, tė cilėn e varėn brenda Qabes. Ai qė e shkruante fletėn, ishte Begidh ibn Amir ibn Hashim, tė cilin Profeti e mallkoi dhe vėrtet, atij iu paralizua dora (thuhet edhe: disa gishta tė saj). Pas kėtij vendimi, Benu Hashimėt dhe Benu Mutalibėt u tubuan nė vendbanimin e Ebu Talibit – qė tė gjithė, myslimanė e jomyslimanė, me pėrjashtim tė Ebu Lehebit. Idhujtarėt i ndėrprenė tė gjitha marrėdhėniet me myslimanėt; i ndaluan edhe tregtarėt tė blinin e tė shisnin me ta. Nga rrethimi i egėr njerėzit vuajtėn shumė. Erdhi puna deri aty, sa tė hanin gjethe pemėsh, lėkura kafshėsh etj. E keqja dhe varfėria arriti deri atje, saqė dėgjoheshin zėrat e grave dhe tė fėmijėve qė rėnkonin nga uria. Atyre nuk mund t’u shkonte asnjė lloj ushqimi, pėrveēse fshehurazi. Herė-herė Hakim ibn Hizami i ēonte ca grurė hallės sė vet Hatixhes (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!). Njerėzit qė ndodheshin tė bllokuar, nuk mund tė dilnin nga vendet e tyre e tė shkonin gjėkundi, pėrveēse nė muajt, kur ishte e ndaluar lufta. Ata blinin prej varganeve qė vinin me drithė nga jashtė, vetėm se njerėzit e Mekės ua rrisnin ēmimin qė tė mos kishin mundėsi ta blinin. Megjithėkėtė i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) vazhdonte me guxim thirrjen pėr nė Islam, sidomos gjatė ditėve tė Haxhit, kur fiset arabe vinin nga ēdo anė. Idhujtarėt e heqin fletėn dhe bllokadėn Pas tre vjetėsh bllokade, deshi Allahu qė tė merrte fund ajo armiqėsi. Prandaj, Ai ua zbuti zemrat pesė vetave nga paria e Kurejshėve qė ta hiqnin fletėn e varur nė Qabe dhe bllokadėn. Allahu kishte dėrguar krimbin e drurit, i cili kishte ngrėnė tėrė pjesėn e fletės, ku ishte shkruar vendimi pėr ndėrprerjen e marrėdhėnieve dhe pėr vendosjen e bllokadės. Vetėm emri i Allahut tė Madhėruar kishte mbetur pa u cenuar. I pari i pesė kurejshėve ishte Hixham ibn Amr ibn Harith nga fisi Amir ibn Luej. Ai shkoi te Zuhejr ibn Ebu Umeje Mahzumiu, biri i Atikas, hallės sė Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Mė pas, Hishami shkoi edhe te Mutaim ibn Adji. Mė pas, tek Adil Bahteri ibn Hashimi e pastaj te Zum’a ibn Esuedi. Secilit prej tyre u kujtoi qė kishin farefisni dhe afėrsi gjaku me myslimanėt. I qortoi ata qė kishin pranuar bllokadėn. Pastaj, i nxiti qė ta prishnin vendimin dhe ta grisnin fletėn. Ditėn tjetėr nė mėngjes, kur u hapėn vendtubimet e Kurejshėve te Xhamia e Shenjtė, erdhi Zuhejri, i veshur me rroba tė bukura. Bėri tauaf rrotull Qabes, pastaj u kthye nga njerėzit dhe u tha: “ O njerėzit e Mekės! Ne hamė bukė dhe veshim rroba, ndėrsa fiset Beni Hashim dhe Beni Mutalib janė gati duke vdekur. Ata as nuk shesin dhe as nuk blejnė. Pėr Zotin, unė nuk do tė ulem, derisa tė griset ajo fletė me vendimin mizor pėr ndėrprerjen e marrėdhėnieve me ta.” U ngrit Ebu Xhehli e tha: “Ti gėnjen! Pėr Zotin, ajo fletė nuk do tė griset.” Zumai: “Ti gėnjen mė shumė, o Ebu Xhehl, sepse ne nuk kemi dashur tė shkruhej, qė ditėn qė ajo u shkrua.” Ebu El Bahteriu: “Drejt flet Zuamaja. Neve, nuk na pėlqen ajo qė ėshtė shkruar nė atė fletė dhe as nuk i afrohemi.” Mut’aim ibn Adji: “Drejt folėt tė dy. Kush tha ndryshe, gėnjeu. Tė dalim tė pafajshėm pėrpara Allahut nga kjo fletė dhe nga ēfarė ėshtė shkruar aty!” Mut’aimin e mbėshteti, gjithashtu edhe Hixham ibn Amru. Pėrsėri Ebu Xhehli: “Kjo gjė ėshtė kurdisur natėn dhe ata nuk janė kėshilluar kėtu pėr kėtė.” Ebu Talibi po rrinte ulur nė atė tė xhamisė dhe erdhi qė t’u tregonte atyre se i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) kishte thėnė se Allahu i kishte dhėnė fuqi njė krimbi druri qė tė dėmtonte fletėn e tyre. Ai kishte ngrėnė tėrė pjesėn, ku ishte shkruar bllokada, ndėrprerja e marrėdhėnieve dhe padrejtėsia ndaj myslimanėve e kishte lėnė aty vetėm emrin e Allahut. Pasi i njoftoi idhujtarėt pėr kėtė, Ebu Talibi tha: “Nėse Muhamedi ka gėnjyer pėr kėtė gjė, ne u lėmė tė lirė ju, qė tė bėni ēfarė tė doni ndaj tij. Ndėrsa, po qe se nuk gėnjen, atėherė ju duhet t’i jepni fund ndėrprerjes sė marrėdhėnieve dhe padrejtėsisė me ne.” Idhujtarėt iu pėrgjigjėn: “Ke thėnė tė vėrtetėn.” Fill pas kėsaj bisede u ēua Mut’aimi pėr ta grisur atė fletė, por ai pa se atė e kishte ngrėnė krimbi i drurit tė tėrėn, pėrveē “Me emrin tėnd, o Allahu im” dhe kudo tjetėr, ku ishte shkruar emri i Allahut. Fjala e Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) qe njė nga argumentet e Allahut tė cilin idhujtarėt, e shikuan me sytė e tyre, por, megjithatė ata vazhduan rrugėn e tyre drejt humnerės. Pas kėsaj ngjarjeje bllokada mbaroi dhe i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) me gjithė njerėzit qė ishin me tė zbritėn dhe u kthyen nė shtėpitė e tyre nė Mekė. Kurejshėt i dėrgojnė delegacion Ebu Talibit Pas heqjes sė bllokadės, punėt u kthyen ashtu siē ishin mė parė. Por, nuk shkoi gjatė dhe pas disa muajsh Ebu Talibi u sėmur. Sėmundja sa vinte e i shtohej dita-ditės. Ebu Talibi i kishte kaluar 80 vjetėt e Kurejshėt e kuptuan se ai nuk do tė ngrihej mė nga ajo sėmundje. Pėr kėtė gjė, u kėshilluan midis njėri-tjetrit dhe thanė: “Tė shkojmė tek Ebu Talibi e t’i themi qė tė na e dorėzojė djalin e vėllait tė vet. Ne kemi frikė se mos ky plak i vjetėr vdes dhe po mbeti deri atėherė nėn mbrojtjen e tij do tė na shajnė arabėt e do tė thonė: “E lanė Muhamedin derisa i vdiq xhaxhai dhe pastaj e morėn.” Pas kėsaj bisede, idhujtarėt shkuan tek Ebu Talibi dhe i kėrkuan qė ta ndalonte tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) qė tė shante zotat e tyre, nė mėnyrė qė t’i linin tė lirė atė dhe Zotin e tij. Atėherė, Ebu Talibi e thirri Muhamedin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe i tregoi ēfarė i kishin thėnė idhujtarėt e Kurejshėt. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i tha: “O xhaxha! Unė i ftoj ata tek njė fjalė e vetme, qė po ta thonė, do t’u binden tėrė arabėt dhe tė tjerėt do t’u paguajnė xhizjen.” Idhujtarėt u zemėruan dhe thanė: “Njė fjalė tė vetme?!” “Po.”,- tha Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). “Pėr babanė tėnd,- thanė idhujtarėt, edhe dhjetė fjalė do t’i pranonim. Po cila ėshtė ajo fjalė?” Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u tha: “Nuk ka zot tjetėr pėrveē Allahut.” Atėherė, idhujtarėt u ēuan tė egėrsuar duke shkundur rrobat e veta dhe duke thėnė: “A mendon ai (Muhamedi) t’i bėjė zotat Njė Zot?! Vėrtet, kjo ėshtė shumė e ēuditshme.” (38:5) [color]

loni19
02-06-05, 13:40
Viti i mallėngjimit



Ebu Talibit sa vinte e i shtohej sėmundja. Ai vdiq. Pak para se tė vdiste, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) hyri tek ai. Aty gjeti edhe Ebu Xhehlin e Abdullah ibn Umejen. Ai iu drejtua Ebu Talibit: “O xhaxha! Thuaj La i lahe il-lallah (nuk ka zot tjetėr pėrveē Allahut), qė ta marr kėtė fjalė si ndėrmjetėsuese pėrpara Allahut.” Ebu Xhehli dhe Abdullahu thanė: “O, Ebu Talib! A do tė heqėsh dorė nga feja e Abdul Mutalibit?” Ebu Xhehli dhe Abdullah ibn Ebi Umeja vazhduan kėshtu derisa dėgjuan fjalėn e fundit tė Ebu Talibit. Ai tha: “Nė fenė e Abdul Mutalibit.” Atėherė, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) tha: “Unė do t’i kėrkoj falje Allahut pėr ty derisa tė mė ndalohet.” Pastaj, zbriti ajeti: “Nuk u takon as Pejgamberit e as besimtarėve qė tė kėrkojnė falje pėr idhujtarėt, edhe nė qoftė se ata janė tė afėrm tė tyre, pasi ta kenė tė qartė se me tė vėrtetė, ata (idhujtarėt) janė banorė tė Xhehenemit.” (9:113) Dhe: “Ti nuk mund tė udhėzosh atė qė do ti.” (28:56) Ebu Talibi vdiq nė muajin Rexhep (thuhet edhe nė Ramazan). Ishte viti i dhjetė i profetėsisė. Gjashtė muaj pasi myslimanėt kishin shpėtuar nga bllokada. Vėrtet, Ebu Talibi sa jetoi, qe krah dhe mbrojtės i tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), me tė cilin u mbrojt thirrja islame nga sulmet e njerėzve tė parisė dhe tė mendjelehtėve, por ai mbeti nė fenė e gjyshėrve dhe nuk e arriti tėrė mirėsinė, qė tė bėhej mysliman. Abasi i tha Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!): “A nuk pėrfitoi dot xhaxhai yt prej teje?” Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i tha: “Ai do tė jetė nė njė cekėtirė prej zjarri e sikur tė mos isha unė ai do tė ishte nė shkallėn e fundit tė Zjarrit.” Hatixhja drejt mėshirės sė Allahut Tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ende nuk i ishte mbyllur plaga pėr vdekjen e Ebu Talibit, kur papritur vdes edhe nėna e besimtarėve, Hatixhja (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) nė Ramazan, nė vitin e dhjetė tė Profetėsisė. Hatixhja vdiq dy muaj (thuhet edhe: tri ditė) pasi vdiq Ebu Talibi. Ajo ka qenė ndihmėse e ēiltėr e tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) pėr Islamin. Ajo e pėrkrahu shumė tė Dėrguarin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) pėr pėrhajen e Zbulesės. Hatixhja flijoi veten e saj dhe pasurinė e saj. Ajo i ndau bashkė me tė Dėrguarin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) mundimet dhe hidhėrimet. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ka thėnė: “Ajo mė besoi mua atėherė, kur njerėzit mė mohuan dhe tregoi ēiltėrinė time, kur njerėzit mė pėrgėnjeshtruan. Ajo mė bėri ortak nė pasurinė e vet, kur njerėzit ma ndaluan dhe Allahu mė dhuroi fėmijėn e saj e nuk mė dha fėmijė nga tė tjerat veē saj.” Hatixhja ishte njeri i virtytshėm. Eshtė treguar se njė herė engjėlli Xhebrail i erdhi Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe i tha: “O i Dėrguari i Allahut! Po vjen tek ti Hatixhja. Ajo ka me vete njė enė me yndyrė, me gjellė a me pije. Kur tė vijė, jepi “Selam!” nga Zoti i saj, pėrgėzoje se do tė ketė njė shtėpi nė Xhenet prej kallami, ku nuk do tė ketė as uri, as lodhje.” Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e pėrmendte shpesh Hatixhen dhe i lutej Allahut qė ta mėshironte. Sa herė qė e pėrmendte atė, kishte mall e dhembshuri. Kur therte ndonjė dele, u dėrgonte njė pjesė tė afėrmve tė saj. Hatixheja kishte shumė virtyte. Hidhėrimet shtohen Pas vdekjes sė Ebu Talibit, xhaxhait dhe Hatixhes, bashkėshortes tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) iu sulėn edhe mė keq idhujtarėt dhe e mbuluan atė me mundime. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) prekej shumė nga gjithēka qė i ndodhte, edhe po tė ishte ajo mė e lehtė dhe mė e vogėl nga ajo qė kishte kaluar. Njė nga mendjelehtėt e fisit Kurejsh i hodhi dhé nė kokė Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Njėra nga vajzat e tij ia lau kokėn e qau, por ai i tha: “Mos qaj moj bijė, mos qaj! Allahu do ta mbrojė babanė tėnd!” Nė njė bisedė tjetėr, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ka thėnė: “Kurejshėt nuk arritėn tė mė bėjnė asgjė tė keqe, derisa qe gjallė Ebu Talibi.” Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) martohet me Seuden dhe Aishen Nė muajin Sheual, pas muajit qė vdiq Hatixhja (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u martua me Seuden, bijėn e Zemias. Mė parė Seudja ishte martuar me djalin e xhaxhait tė saj, qė quhej Sakran ibn Amru (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!). Sakrani dhe Seudja kanė qenė nga myslimanėt e parė, tė cilėt mėrguan pėr nė Habeshe. Kur u kthyen pėrsėri nė Mekė, Sakran ibn Amru vdiq. Pasi kaloi koha19 e pritjes, ajo u martua me tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Pas njė viti u martua edhe Aishja (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) me tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Martesa e Profetit ( paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) me Aishen u bė nė muajin Sheual, por njė vit pas martesės me Seuden Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e bėri aktin e martesės me Aishen nė Mekė, kur ajo ishte gjashtė vjeē dhe e bėri pėr grua nė Medine nė muajin Sheual, nė vitin e parė tė emigrimit, kur ajo ishte nėntė vjeē. Ajo ishte mė e dashura nga tė gjitha gratė e tjera pėr Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe mė e zgjuara nga gratė e Ymetit (Bashkėsisė Islame). Aishja kishte shumė cilėsi tė mira dhe virtyte tė larta.

loni19
06-06-05, 11:05
Nė Taif



Nė gjendjen e vėshtirė qė po kalonte, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) vendosi tė shkonte nė Taif, me shpresė se atje do t’i pėrgjigjeshin Thirrjes sė tij, ose se do ta strehonin e do ta ndihmonin. Prandaj, u nis pėr atje mė kėmbė. Mori me vete edhe skllavin e vet, Zejd ibn Harithin. Gjatė rrugės, sa herė qė kalonte pranė ndonjė fisi, i ftonte njerėzit pėr nė Islam. Kėshtu veproi, derisa mbėrriti nė Taif. Atje qėndroi tek tre vėllezėr, qė ishin kryetarėt e fisit Thekif. I thirri ata pėr nė Islam dhe kėrkoi qė ta ndihmonin pėr shpalljen e Islamit. Mirėpo, ata nuk iu pėrgjigjėn thirrjes sė tij, pėrkundrazi iu kundėrvunė shumė keq kėrkesės sė tij. Atėherė, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i la ata dhe shkoi tek tė tjerėt. I thirri edhe ata tė pranonin Islamin e ta ndihmonin. Kėshtu, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) shkonte nga njėri kryetar fisi tek tjetri, duke u folur tė gjithė pjesėtarėve tė parive tė atyre fiseve. Ai vazhdoi t’i thėrriste pėr nė Islam 10 ditė, por asnjėri nuk iu pėrgjigj. Pėrkundrazi, i thanė: “Largohu nga vendi ynė!” Pastaj, atė e sulmuan tė rinjtė, mendjelehtėt e skllevėrit e tyre. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u pėrgatit pėr tė dalė qė andej. Kur po dilte ata qėndruan ndaj tij nė dy rreshta dhe e shanė, e fyen dhe e goditėn me gurė, derisa ia gjakosėn kėmbėt dhe iu mbushėn sandalet me gjak. Pranė tij ishte dhe Zejd ibn Harithi (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!), qė me trupin e vet e mbronte tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Por edhe ai u dėmtua nė kokė. Kėshtu vazhduan duke e sulmuar dhe duke e sharė tė Dėrguarin e Allahut, derisa arritėn te kopshti i Utbesė e Shejbesė, qė ishin djemtė e Rebias, rreth pesė kilometra larg Taifit dhe hyri aty. Ata qė e goditėn u kthyen e ikėn. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u ul nė hijen e njė hardhie dhe u mbėshtet te njė mur. U prek shumė nė veten e tij nga ajo qė i bėnė. Nė atė kohė bėri lutjen e njohur: “O Allahu im! Tek Ti ankohem pėr pafuqishmėrinė time, pėr naivitetin tim dhe pamundėsinė pėr tė pėrballuar sulmet e pėrēmimet e njerėzve. O Mėshirues i mėshiruesve, Ti je Mbrojtėsi i tė dobtėve, Ti je Zoti im, nė dorė tė kujt po mė lė Ti mua? Mos mė lėr nė dorėn e tė huajve, tė cilėt mė pritėn armiqėsisht. Nėse Ti nuk je i zemėruar me mua, unė nuk shqetėsohem. Por, falja Jote ėshtė mė e mirė pėr mua. Mbėshtetem nė mbrojtjen e dritės sė fytyrės Sate, qė ka ndriēuar errėsirat dhe ka rregulluar punėt e kėsaj bote dhe tė Botės tjetėr, qė tė mos bjerė mbi mua zemėrimi Yt. Ti ke nė dorė gjithēka; mė bėj qė tė veproj ashtu siē kėnaqesh Ti, sepse nuk ka fuqi pa Ty!” Dy djemve tė Rebias, iu dhimbs Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), kur e panė nė atė gjendje. I dėrguan skllavin e tyre tė krishterė, Adasin, me njė bistak rrush. Kur Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) zgjati dorėn pėr ta marrė bistakun e rrushit tha: “Bismil-lah (Me emrin e Allahut)” dhe e hėngri. Adasi i tha: “Kėtė fjalė nuk e thonė njerėzit e kėtij vendi.” “Prej cilit vend je ti dhe ēfarė feje ke?”,- e pyeti Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). “Jam i krishterė nga Nejneuiu.” “A je nga fshati i atij burrit tė mirė, Junus ibn Metaut?” “Ku e di ti se ēfarė ka qenė Junus ibn Metau?” “Ai ėshtė vėllai im. Ai ishte profet dhe unė jam profet.” Pastaj, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i kėndoi historinė e Junusit nga Kurani dhe siē thuhet, Adasi u bė mysliman. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) doli nga kopshti dhe u nis pėr nė Mekė, i mėrzitur dhe i hidhėruar. Kur mbėrriti nė Karrnul Menazil, i bėri hije njė re. Nė re ishte meleku Xhebrail me melekun e maleve. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ngriti kokėn lart dhe Xhebraili i tha: “Allahu tė ka dėrguar ty melekun e maleve, qė ti ta urdhėrosh atė pėr ēfarė tė duash!” Meleku i maleve e pėrshėndeti Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) me “Selam!”21 dhe i tha: “O Muhamed! Ja ku jam! Kėrko ē’tė duash! Nė qoftė se do ti, unė i bashkoj malet e Mekės (malin e Ebu Kubejsit dhe malin tjetėr, qė ėshtė pėrballė tij).” Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i tha: “Jo! Unė lutem qė Allahu tė nxjerrė nga pasardhėsit e atyre qė mė kundėrshtuan njerėz, qė do tė adhurojnė vetėm Allahun e nuk do t’i bėjnė Atij shok.” I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e kuptoi, se do t’i vinte ndihma nga Allahu. Ai vazhdoi rrugėn pėr nė Mekė. Kur mbėrriti nė Nahle, qėndroi disa ditė. Gjatė kėsaj kohe Allahu i dėrgoi njė grup xhindesh. Ato iu afruan dhe dėgjuan Kuranin, kur Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) po kėndonte nė kėmbė, gjatė namazit qė po falte me shokėt e vet. Pasi Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) mbaroi faljen e namazit, xhindet u kthyen te gjindja e tyre pėr ta paralajmėruar gjindjen pėr dėnimin e Allahut. Xhindet, qė dėgjuan kėndimin e Kuranit, i besuan Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nuk e kuptoi se xhindet po e dėgjonin, kur kėndoi Kuran. Mė pas, Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i zbritėn nga Allahu disa ajete nga surja “El Ahkaf” dhe disa ajete nga surja “El Xhin”, qė flasin pėr kėtė ngjarje. Pasi qėndroi ca ditė aty, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), u largua nga Batni Nahli dhe vijoi rrugėn pėr nė Mekė. Ai i lutej Allahut ta ndihmonte dhe t’i gjente rrugėdalje. Ai kishte frikė se i bėnin keq Kurejshėt dhe se mos e zinin atė befasisht me dhunė. Prandaj deshi qė tė parapėrgatitej pėr kėtė. Kur iu afrua Mekės, qėndroi nė Malin Hira dhe dėrgoi njė burrė tek Ahnes ibn Sheriku, qė ta merrte nė mbrojtje. Mirėpo Ahnesi kėrkoi ndjesė, sepse ai ishte aleat i kurejshėve: “Aleati nuk mund tė marrė nė mbrojtje atė njeri, qė ka armiqėsi me mikun.”,- i ktheu pėrgjigje. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dėrgoi fjalė te Suhejl ibn Amru, por edhe ai kėrkoi falje, sepse ishte prej fisit Beni Amir ibn Lueji e njerėzit e atij nuk e merrnin nė mbrojtje kundėrshtarin e fisit Beni Ka’b ibn Luejit. Pastaj, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dėrgoi fjalė te Mutaim ibn Adji, qė ishte nga fisi Beni Neufil ibn Abdi Menaf, vėllai i Hashim ibn Abdu Menafit, gjyshit tė Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Nė atė kohė Abdu Menafi ishte shtėpia mė e lartė nė fisin Kurejsh. Mutaimi u pėrgjigj: “Po.” Ai u armatos me gjithė djemtė dhe i dėrgoi fjalė tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) tė vinte nė Mekė. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) erdhi dhe hyri nė Xhaminė e Shenjtė, bėri tauaf rrotull Qabes, fali dy rekatė namaz dhe shkoi nė shtėpinė e vet. Mutaim ibn Adji dhe djemtė e tij e kishin rrethuar tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) pėr ta mbrojtur. Mutaimi e kishte thėnė hapur edhe mė parė te Kurejshėt se ai e kishte marrė nė mbrojtje Muhamedin. Kurejshėt e pranuan qė Muhamedi tė ishte nėn mbrojten e Mutaimit. Idhujtarėt polemizojnė dhe kėrkojnė argumente Pjesė e polemikave, qė idhujtarėt zhvilluan me tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ishte kėrkesa qė ai t’u sillte argumente. Kėtė e bėnin pėr hakmarrje. Kjo ndodhte shpesh dhe nė kohė tė ndryshme. Njėherė u mblodhėn nė Xhaminė e Shenjtė, u kėshilluan me njėri-tjetrin dhe pastaj i dėrguan fjalė tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) qė paria e gjindjes sė tij ishte mbledhur qė tė flisnin me tė. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i jepte rėndėsi futjes sė tyre nė Islam. Kjo pėrmendet edhe nė Kuran: “A thua ti do ta shkatėrrosh veten nga hidhėrimi prej tyre, nėse ata (idhujtarėt) nuk i besojnė kėtij ligjėrimi (Kuranit)?” (18:6) Ai shkoi menjėherė tek ata, sepse shpresonte qė ata do tė bėheshin myslimanė. Kur shkoi, ata i thanė: “Ti na ke thėnė se tė dėrguarit kanė shenjė, se Musai kishte shkopin, Themudi kishte devenė dhe Isai ngjallte tė vdekurit. Na e sill edhe ti ndonjė shenjė si tė dėrguarit e parė!” Idhujtarėt mendonin se nga vetitė e tė Dėrguarve tė Allahut ishte se ata kishin aftėsi tė bėnin ēudira e mrekulli, kur tė donin, ashtu siē kanė mundėsi tėrė njerėzit pėr tė kryer punėt e tyre tė zakonshme. Prandaj, i propozuan Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) qė t’ua kthente atyre Safanė22 nė flori, t’ua bėnte malet fusha, ku tė rridhnin lumenj, ose tė ringjallte prindėrit e tyre qė tė dėshmonin se ai ishte i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Pėr kėtė Allahu ka thėnė: “Ata thanė: “Nuk tė besojmė ty (o Muhamed), derisa tė na nxjerrėsh prej tokės burime. Ose (nuk tė besojmė derisa) tė kesh kopshte me hurma e me rrush e tė bėsh qė tė rrjedhin vazhdimisht lumenj nė to. Ose (nuk tė besojnė derisa) tė bjerė mbi ne qielli copa-copa, ashtu si po mendon ti (se do tė na dėnojė Zoti), ose tė na i sjellėsh Allahun dhe engjėjt para nesh. Ose (nuk tė besojmė derisa) tė kesh njė shtėpi prej ari, ose tė ngjitesh lart nė qiell, po ne nuk tė besojmė pėr ngjitjen tėnde, derisa tė na sjellėsh libėr qė ta lexojmė.” Idhujtarėt thanė se do tė bėheshin myslimanė, nėse Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) do t’ua sillte ato qė i kėrkuan atij. Pėr kėtė Allahu ka thėnė: “Ata (idhujatarėt) u betuan me njė betim tė fortė nė Allahun se, nė qoftė se u vjen atyre ndonjė mrekulli, do ta besojnė…” (6:109) Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) iu lut Allahut qė t’ua tregonte gjėrat qė kėrkuan. Atėherė, erdhi Xhebraili dhe e la Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) tė zgjidhte: ose Allahu t’ua jepte atyre gjithēka kėrkuan, por atė qė do ta mohonte Allahun pas kėsaj ta dėnonte si askėnd nė botė; ose, Allahu t’ua hapte atyre portėn e pendimit dhe tė mėshirės. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i tha Xhebrailit: “Unė them qė Allahu ta lėrė hapur portėn e pendesės dhe tė mėshirės.” Kur Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) mendoi kėshtu, Allahu i Madhėruar i zbriti ajetet, ku u jepet pėrgjigje idhujtarėve pėr propozimet e tyre: “Thuaj: “(O Muhamed): “Subhanallah (larg tė metave ėshtė Allahu), a mos jam unė tjetėr pėrveē se njeri i dėrguar?” (17:93) Kuptimi i ajetit ėshtė: Unė nuk kam mundėsi tė bėj gjėra tė jashtėzakonshme dhe mrekulli, sepse fuqinė pėr gjėra tė tilla e ka vetėm Allahu i Madhėruar, i Cili nuk ka asnjė shok ose ortak nė fuqinė e Vet. Unė jam njeri, ashtu siē jeni edhe ju e nuk kam mundėsi tė bėj mrekulli, ashtu siē nuk keni mundėsi as ju. Por, ajo qė mė dallon mua nga ju ėshtė se jam i Dėrguar i Allahut e mė zbret Zbulesa, kurse ju nuk jeni tė dėrguar dhe nuk ju zbret gjė. Pra, dijeni se ato qė kėrkuat nga unė, nuk janė nė dorėn time dhe as nė mundėsinė time, ato janė nė dorė tė Allahut; po tė dojė Ai, ua shfaq juve atė qė kėrkuat dhe mua mė forcon me to ndaj jush; po tė dojė Ai, ua vonon e nuk ua shfaq tani, sepse mund tė jetė mė mirė pėr ju. Allahu e pėrforcoi kėtė pėrgjigje nė suren “En'am”: “Thuaj: “Cėshtja e atyre mrekullive ėshtė tek Allahu. E ku e dini ju, ndoshta, kur (mrekullitė) tė vijnė, idhujtarėt nuk do t’i besojnė.” (6:109) Kjo do tė thotė se profetėt dhe tė dėrguarit e Allahut nuk janė ata qė sjellin gjėrat e jashtėzakonshme dhe mrekullitė, por ėshtė Allahu, Ai qė i sjell ato. Allahu i shfaq mrekullitė nė duart e profetėve dhe tė tė dėrguarve si respekt pėr ta dhe si pėrforcim pėr profetėsinė dhe mesazhin e tyre. Allahu u tregoi idhujtarėve se edhe po t’ua tregonte ato ēka kėrkuan, idhujtarėt pėrsėri nuk do ta besonin, megjithėse u betuan shumė. Pėr kėtė Allahu ka thėnė: “E, edhe sikur t’ju zbritnim Ne atyre engjėjt, t’ju flisnin tė vdekurit, tė ngjallnim gjithēka pėrpara tyre, ata nuk do tė besonin, vetėm nė qoftė se donte Allahu, por shumica e tyre nuk e dinė (se besimi ėshtė dhuratė nga Allahu).” (6:111) Dhe: “Po sikur tė kishte ndonjė Kuran qė tė bėnte tė ecnin malet, tė plasej toka, tė flisnin tė vdekurit?” Jo, (ata nuk besojnė) se e tėrė ēėshtja i takon vetėm Allahut. A nuk e kanė tė qartė ata qė besuan se, sikur tė donte Allahu, do t’i drejtonte nė rrugė tė drejtė tė gjithė njerėzit.” (13:31) Nė ajete tė tilla Allahu i Madhėruar tregoi njė ligj nga ligjet e Veta: “Nė qoftė se njerėzit kėrkojnė ndonjė shenjė tė caktuar e pasi tė jepet ajo nuk i besojnė asaj, dėnohen pa u vonuar.” E, ligji i Allahut nuk ndryshon e nuk zėvendėsohet asnjėherė. Allahu e dinte se shumica e Kurejshėve do tė besonin mė vonė, prandaj nuk ua solli shenjat qė ata propozuan. Hėna ndahet mė dysh Kur Kurejshėt e panė se i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nuk iu pėrgjigj me shenjat qė i propozuan, menduan se tė vazhdonin t’i kėrkonin shenja atij do tė ishte mjeti mė i mirė pėr ta mposhtur atė dhe pėr ta bėrė tė heshtte. Kėshtu do tė bindnin njerėzit se Muhamedi ishte shpifės dhe jo i dėrguar. Prandaj, ata ndėrmorėn njė hap tjetėr. Vendosėn qė t’i kėrkonin Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) njė mrekulli qė ta vendoste ai vetė, duke shpresuar qė mrekullia tė mos ndodhte. Kėshtu njerėzit do tė shikonin paaftėsinė e tij dhe nuk do ta besonin. Erdhėn dhe i thanė: “A mund tė na tregosh ndonjė shenjė, qė ne tė kuptojmė se ti je i Dėrguari i Allahut?” Atėherė, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i kėrkoi Zotit tė vet qė t’u tregonte atyre ndonjė shenjė. Allahu i Madhėruar ua ndau atyre Hėnėn nė dy pjesė: njėra pjesė u duk sipėr malit tė Ebu Kubejsit, ndėrsa tjetra mė poshtė; midis dy pjesėve tė Hėnės u duk mali Hira. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u tha atyre: “Dėshmoni!” Kurejshėt e shikuan krejt qartė kėtė mrekulli dhe pėr njė kohė tė gjatė mbetėn gojėhapur, por pėrsėri nuk besuan, madje, thanė: “Kjo ėshtė magjia e Ebu Kebishes. Vėrtet, Muhamedi na bėri magji neve.” Mirėpo u ēua njė burrė dhe tha: “Nė qoftė se Muhamedi u ka bėrė magji juve, ai nuk mund qė t’u bėjė magji tė gjithė njerėzve. Prandaj prisni, derisa t’ju vijnė udhėtarė.” Erdhėn udhėtarėt nė Mekė dhe Kurejshėt i pyetėn pėr hėnėn e ndarė mė dysh. Ata u pėrgjigjėn: “Po, e kemi parė.” Megjithėkėtė Kurejshėt vazhduan nė mosbesimin e tyre dhe shkuan pas dėshirave tė tyre. Ndarja e hėnės mė dysh erdhi si njė parapėrgatitje pėr njė shenjė edhe mė tė madhe. Ajo ishte Israja dhe Miraxhi. Shikimi i hėnės, qė ndahet nė dy pjesė me syrin e vėrtetė, e bėn edhe mė tė lehtė pėr mendjet pranimin e Israsė dhe tė Miraxhit. Sidoqoftė, Allahu e di mė mirė.

loni19
06-06-05, 11:11
Israja dhe Miraxhi



Israja ėshtė udhėtimi qė Muhamedi (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) bėri brenda njė nate prej Mekės deri nė Shtėpinė e Shenjtė23. Miraxh ėshtė ngjitja e tij, po atė natė nė botėn e lartė qiellore. Kėtė udhėtim Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e ka bėrė me trupin e tij tė nderuar dhe me shpirtin e tij tė pastėr. Israja ėshtė pėrmendur nė Kuran, nė suren “Isra”. Allahu thotė: “Larg tė metave ėshtė Ai, qė e kaloi robin e vet nė njė pjesė tė natės prej Mesxhidil Haramit (Qabes) gjer nė Mesxhidil Aksa (Bejtul Mekdis), rrethinėn e sė cilės Ne e kemi bekuar (ia bėmė kėtė udhėtim Muhamedit), pėr t’i treguar atij disa nga argumentet tona. Vėrtet, Ai (Allahu) ėshtė Dėgjuesi (i fjalėve tė Muhamedit), Shikuesi (i punėve tė Muhamedit).” (17:1) Sipas disa dijetarėve Miraxhi ėshtė pėrmendur nė suren “En Nexhm”, prej ajetit tė shtatė deri nė ajetin tetėmbėdhjetė. Dijetarė tė tjerė kanė thėnė se nė kėtė ajet nuk ėshtė pėrmendur Miraxhi, por diēka tjetėr. Dijetarėt islamė kanė mendime tė ndryshme pėr kohėn kur ka ndodhur Israja dhe Miraxhi. Disa kanė thėnė se ka ndodhur nė vitin, kur Muhamedi (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u bė profet. Dikush ka thėnė se ėshtė bėrė nė vitin e pestė tė profetėsisė. Eshtė thėnė edhe se kjo mrekulli ka ndodhur mė 27 tė muajit Rexhep, nė vitin e 10-tė tė profetėsisė. Dikush ka thėnė qė ka ndodhur mė 17 tė Ramazanit, nė vitin e 12-tė tė profetėsisė. Sipas njė mendimi tjetėr kjo ka ndodhur nė Muharrem; dikush tjetėr ka thėnė, mė 17 tė Rabiul Euelit, nė vitin e trembėdhjetė tė profetėsisė. Sipas versioneve tė vėrteta, ngjarja ndodhi kėshtu: Xhebraili erdhi nė Mesxhidi Haram, me njė kafshė pak mė tė madhe se gomari dhe mė tė vogėl se mushka. Kafsha e hidhte thundrėn aq sa mund tė arrijė shikimi i njeriut. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i hipi asaj dhe bashkė me Xhebrailin vajtėn te Shtėpia e Shenjtė. E lidhėn kafshėn aty, ku e kishin lidhur edhe Profetėt e tjerė. Pastaj Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) hyri nė xhami dhe fali 2 rekatė namaz dhe u bė imam i tė gjithė profetėve tė tjerė. Pastaj Xhebraili i solli njė enė me verė dhe njė enė me qumėsht dhe i la Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) tė zgjidhte. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) zgjodhi qumėshtin dhe Xhebraili i tha: “Zgjodhe tė natyrshmen. Ti dhe Ymeti yt u udhėzuat pėr nė rrugė tė drejtė. Sikur tė kishe marrė verėn, do ta kishe ēuar nė humbje tėrė Ymetin tėnd.” Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) me Xhebrailin u ngjitėn pėr nė qiellin e kėsaj bote. Xhebraili kėrkoi tė hapej dera. Dera u hap dhe Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) pa Ademin, babanė e njerėzimit. E pėrshėndeti atė me “Selam!”. Ai ia ktheu pėrshėndetjen dhe e mirėpriti me shumė respekt dhe pranoi se Muhamedi ishte Profet. Nė tė djathtė ishin ca hije, tė cilat, kur Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i shikonte, qeshnin; kėta ishin shpirtrat e tė gėzuarve. Nė tė majtė ishin ca hije, qė, kur i shikonte,qanin;kėta ishin shpirtrat e atyre qė kishin bėrė atė, qė nuk duhej ta bėnin. Pastaj u ngjitėn nė qiellin e dytė. Xhebraili kėrkoi t’u hapeshin dyert dhe ato iu hapėn. Aty Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) pa Jahjanė, birin e Zekeriasė dhe Isanė, birin e Merjemes, nėnat e tė cilėve ishin motra. I pėrshėndeti me “Selam!” dhe ata ia kthyen pėrshėndetjen, e pritėn shumė mirė dhe pranuan se Muhamedi ishte Profet. Nė qiellin e tretė Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) takoi Jusufin, tė cilit i kishtė rėnė hija e mirėsisė. E pėrshėndeti me “Selam!”. Ai ia ktheu pėrsėndetjen, e priti shumė mirė dhe pranoi se Muhamedi ishte Profet. Nė qiellin e katėrt Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) takoi Idrisin. E pėrshėndeti me “Selam!”, ai ia ktheu pėrshėndetjen, e priti shumė mirė dhe pranoi se Muhamedi ishte Profet. Nė qiellin e pestė Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) takoi Harunin, birin e Imranit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), e pėrshėndeti edhe atė me “Selam!”. Ai ia ktheu pėrshėndetjen, e priti shumė mirė dhe pranoi se Muhamedi ishte Profet. Nė qiellin e gjashtė, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u takua me Musanė, birin e Imranit (paqja qoftė mbi tė!). E pėrshėndeti me “Selam!”. Ai ia ktheu pėrshėndetjen, e priti shumė mirė dhe pranoi se Muhamedi ishte Profet. Kur Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e kaloi qiellin, ku ishte Musai (paqja qoftė mbi tė!), Musai qau. Dikush nga melekėt i tha: “Pėrse po qan?” “Qaj,- tha Musai, sepse nga ymeti i njė djali, qė u dėrgua profet pas meje, do tė hyjnė nė Xhenet mė shumė sesa nga ymeti im.” Pastaj Xhebraili me Profetin Muhamed (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u ngjitėn nė qiellin e shtatė. Atje Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) takoi Ibrahimin (paqja qoftė mbi tė!). E pėrshėndeti me “Selam!”. Ai ia ktheu pėrshėndetjen, e priti shumė mirė dhe pranoi qė Muhamedi ishte Profet. Ibrahimi e kishte mbėshtetur shpinėn te “Bejtul Ma’muri”, ku hyjnė ēdo ditė shtatėdhjetė mijė melekė. Ata hynin aty njė herė tė vetme. Mė pas, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u ngjit tek Sidretul Munteha (Pema e Vetmuar). Gjethet e saj ishin si veshė elefanti, frutat e saj si shtamba tė mėdha. Aty erdhi njė dyshek prej ari. Me urdhrin e Allahut, Pemėn e mbuloi diēka e ēuditshme. Ajo ndryshoi krejtėsisht e asnjė krijesė e Allahut nuk mund ta pėrshkruajė bukurinė e saj. Pastaj, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u ngjit drejt Allahut tė Madhėruar. U afrua tek Ai dy kutė a mė shumė. Dhe, Allahu i shpalli robit tė Vet. I caktoi detyrė atij dhe Ymetit tė tij pesėdhjetė namaze, nė njė ditė dhe natė. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u kthye nga Musai (paqja qoftė mbi tė!). Ky e pyeti: “Pėr ēfarė tė urdhėroi Zoti yt?” Ai i tha: “Mė urdhėroi tė fal pesėdhjetė namaze.” Musai i tha: “Ymeti yt nuk ka mundėsi ta kryejė kėtė detyrė. Prandaj kthehu te Zoti yt dhe kėrkoji qė t’i pakėsojė.” Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u kthye nga Xhebraili, i cili ia bėri me shenjė tė shkonte, nė qoftė se dėshironte. Atėherė, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u kthye tek Allahu dhe Ai ia zbriti dhjetė namaze. Pastaj Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) kaloi nga Musai (paqja qoftė mbi tė!) dhe ky e pyeti. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i tregoi, por Musai i bėri pėrsėri shenjė qė tė kėrkonte prapė prej Allahut pakėsim tė namazeve. Kėshtu, vazhdoi Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) duke shkuar nga Musai tek Allahu i Madhėruar, derisa Allahu i caktoi pesė namaze. Mė pas Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) kaloi pėrsėri nga Musai (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), i cili i bėri shenjė pėrsėri qė tė shkonte tek Allahu dhe t’i kėrkonte edhe mė pakėsim tė namazeve. Musai tha: “Unė i kam provuar Benu Israilėt pėr detyra edhe mė tė lehta se pesė namazet, por u treguan tė dobėt dhe i braktisėn.” “Kam turp nga Zoti im t’i kėrkoj tė m’i pakėsojė edhe mė namazet,- i tha Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Jam i kėnaqur dhe i bindur.” Pasi, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u largua, iu bė thirrje nga Allahu: “E kam caktuar pėrfundimisht detyrėn pėr ju. Ua kam lehtėsuar robve tė mi detyrėn fetare. Unė i caktova atyre tė falin pesė namaze nė njė ditė dhe natė, por shpėrblimin do ta kenė sa pėr pesėdhjetė. Fjala ime nuk ndryshohet mė!” Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u kthye brenda asaj nate nė Mekė. Nė mėngjes i njoftoi njerėzit pėr ēfarė i kishte treguar Allahu nga argumentet e Tij tė mėdha. Mirėpo, idhujtarėt e pėrgėnjeshtruan edhe mė shumė dhe i shtuan mundimet e fyerjet ndaj tij. Dikush prej tyre fishkėllente, e dikush vinte dorėn nė kokė i ēuditur. Disa tė tjerė shkuan tek Ebu Bekri dhe i thanė ēfarė u kishte treguar Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Ebu Bekri u tha: "Nėse Profeti ka thėnė ashtu, ėshtė plotėsisht e vėrtetė." - A e beson ti kėtė?,- iu kthyen ata. -Unė i besoj atij pėr gjėra edhe mė larg mendjes se kjo. Unė i besoj atij pėr Zbulesėn qė i vjen nga qielli mėngjes e mbrėmje. Atėherė, Ebu Bekri u quajt “Es Siddik” (qė ėshtė shumė i ēiltėr). Femohuesit nisėn ta provonin Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Ata i kėrkuan qė t’ua tregonte pamjen e Shtėpisė sė Shenjtė, tė cilėn ai nuk e kishte parė kurrė mė parė. Allahu ia ēeli pamjen e ai filloi t’u tregonte atyre pėr tė. Ai ua pėrshkroi atyre xhaminė derė pėr derė dhe vend pėr vend. Kėshtu, ata nuk mundėn ta pėrgėnjeshtronin, prandaj thanė: “Pėrsa i pėrket pėrshkrimit, tha tė vėrtetėn.” Idhujtarėt e pyetėn Muhamedin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) pėr njė vargan, qė do tė vinte nga Shami dhe ai ua tregoi me saktėsi numrin e deveve qė ishin nė atė vargan, pėr kohėn kur do tė vinte vargani nė Mekė dhe devenė qė ecte pėrpara. Dhe ashtu qe vėrtet, por idhujtarėt nuk deshėn tjetėr veē mohimit. Nė mėngjes erdhi Xhebraili dhe i mėsoi tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) mėnyrėn e faljes sė pesė namazeve dhe kohėt e tyre. Mė parė namazi ka qenė dy rekatė nė mėngjes dhe dy rekatė nė mbrėmje.

loni19
06-06-05, 11:25
Islami u shpallet fiseve dhe individėve



Pasi e urdhėroi Allahu ta bėnte thirrjen pėr nė Islam hapur, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e bėri zakon, qė, nė kohėn e Haxhit dhe gjatė ditėve kur arabėt kishin panairet e tyre, tė shkonte te fiset e tyre dhe t’i ftonte nė Islam. Nė kohėn e Paditurisė (para Islamit), ndėr tregjet e arabėve, tre qė ndodheshin afėr Mekės, ishin mė tė famshėm: Ukadhi, Mixheni dhe Dhul Mexhazi. Ukadhi ishte fshat. Ai ndodhej midis Nahles dhe Taifit. Aty arabėt bėnin tregti qė nė fillim tė muajit Dhul Ka’de e deri nė ditėn e njėzetė tė atij muaji. Pastaj shkonin nė Mixhen dhe bėnin tregti deri nė fund tė muajit Dhul Ka’de. Mixheni ėshtė nė luginėn Merrudhdhahram, poshtė Mekės. Dhul Mexhazi ndodhet prapa malit tė Arafatit, pra, prapa “Xhebelurr Rrahme” (Malit tė Mėshirės). Atje, arabėt ngrinin tregjet qysh nė fillim tė muajit Dhul Hixhxhe e deri nė ditėn e tetė tė atij muaji. Pastaj, merreshin me detyrat e Haxhit. Disa nga ata, tė cilėve i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u kėrkoi qė ta strehonin dhe ta ndihmonin, ishin: Benu Amir ibn Sa’saa, Benu Meharib ibn Hafsa, Benu Fizare, Gassan, Murreh, Benu Hanefije, Benu Selim, Benu Abes, Benu Nasir, Benu al Bikai, Kindeh, Kelib, Benu Harith ibn Ka’b, Adhrah, Hadharimah. Mirėpo ata nuk iu pėrgjigjėn kėrkesės sė tij. Mėnyrat se si ia kthyen, ishin tė ndryshme. Dikush, nuk pranoi me tė mirė. Dikush vuri si kusht qė, po tė pranonte ta strehonte dhe ta ndihmonte, tė ishte udhėheqės pas tij. Dikush tjetėr tha: “O Muhamed! Familja dhe tė afėrmit tė njohin mė mirė ty, prandaj nuk tė kanė ardhur pas.” Dikush tjetėr ia ktheu shėmtuar. Ndėr tė gjithė Benu Hanifėt, ithtarėt i Musejlme Kedhabit qenė mė tė kėqinjtė (nga ata qė refuzuan). Besimtarėt qė nuk ishin nga Meka Atėherė, kur thirrja pėr nė Islam po kalonte kohė tė vėshtirė nė Mekė, Allahu i Madhėruar kishte vendosur qė tė besonin disa burra, qė nuk ishin vendės. Ata burra ishin si njė grimcė shprese, qė ndriēoi errėsirėn e dėshpėrimit. Nga ata janė: 1. Suejd ibn Samiti. Ishte poet libian; banonte nė Jethrib (Medine) dhe quhej El Kamil (i Ploti), pėr nderin e tij dhe pėr poezinė e tij. Suejdi erdhi nė Mekė pėr Haxh ose pėr Umre dhe i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e ftoi pėr nė Islam. Suejdi i paraqiti tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) urtėsitė e Lukmanit, kurse i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i paraqiti atij Kuranin. 2. Iljas ibn Meadhi. Ishte njė djalė e ri nga banorėt e Jethribit. Erdhi nė Mekė nė fillim tė vitit 11-tė tė Profetėsisė, me njė delegacion tė fisit Eus, qė kėrkonin tė bėheshin aleatė me Kurejshėt kundėr fisit Hazrexh. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) shkoi tek ata, i ftoi pėr nė Islam dhe u lexoi pjesė nga Kurani. Atėherė, Iljasi tha: “Pėr Zotin, ky Kuran ėshtė mė i mirė se ajo qė thoni ju.” Nė atė ēast, Ebu Hasiri, njėri nga anėtarėt e delegacionit, i hodhi dhč nė fytyrė Iljasit dhe i tha: “Na lėr rehat! Ne kemi ardhur kėtu pėr tjetėr gjė.” Iljasi heshti. Pasi u kthyen nė Jethrib, nuk vonoi shumė dhe ai vdiq. Por, para se tė vdiste, Iljasi thoshte vazhdimisht La ilahe il-lallah, Allahu Ekber, el hamdu lil-lah, subhanallah. Kėshtu qė njerėzit e fisit tė tij u bindėn se ai vdiq mysliman. 3. Ebu Dherr el Giffariu. Ai mori vesh se Muhamedi (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ishte profet i dėrguar nga Allahu, kur Suuejd ibn Samiti dhe Iljas ibn Meadhi e pėrqafuan Islamin. Prandaj, Ebu Dherri dėrgoi vėllanė e vet nė Mekė, qė tė shikonte si qėndronte e vėrteta dhe pastaj tė kthehej e ta njoftonte. Vėllai i tij shkoi nė Mekė dhe u kthye, por nuk solli gjė. Atėherė Ebu Dherri u nis vetė. Shkoi nė Mekė e hyri nė Xhaminė e Shenjtė. Aty qėndroi rreth njė muaj. Pinte ujė Zemzemi, i cili i zėvendėsonte edhe bukėn edhe ujin. Ai nuk pyeste njeri pėr Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), sepse trembej mos i ndodhte gjė. Pastaj, e mori Aliu (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) dhe hyri me tė tek i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Ebu Dherri kėrkoi nga i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) qė t’i tregonte ē’ishte Islami dhe ai ia tregoi. Ebu Dherri e pėrqafoi Islamin menjėherė. Pastaj shkoi te Xhamia e Shenjtė dhe tha: “Dėshmoj se nuk ka zot tjetėr pėrveē Allahut dhe se Muhamedi ėshtė rob dhe i Dėrguari i tij.” Nė atė ēast iu sulėn Kurejshėt dhe e rrahėn pėr vdekje, mirėpo e shpėtoi Abbasi. Nė mėngjesin e ditės sė nesėrme, Ebu Dherri shkoi pėrsėri nė Xhaminė e Shenjtė dhe dėshmoi, ashtu siē kishte dėshmuar ditėn e kaluar. Kurejshėt e rrahėn rėndė pėrsėri, ashtu siē e kishin rrahur ditėn e kaluar. Por Abbasi pėrsėri e shpėtoi, ashtu siē e kishte shpėtuar ditėn e mėparshme. Pastaj, Ebu Dherri shkoi atje ku banonin njerėzit e fisit tė tij, Benu Gaffarėt dhe, kur emigroi Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nė Medine, emigroi edhe ai atje. 4. Tufejl ibn Amru Deusiu. Ishte poet libian dhe kryetar i fisit tė vet Deus, qė banonte nė anė tė Jemenit. Tufejli erdhi nė Mekė nė vitin e 11-tė tė profetėsisė. Banorėt e Mekės i dolėn pėrpara dhe e paralajmėruan qė tė mos e besonte Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Tufejli i zuri veshėt me pambuk, pėr tė mos e dėgjuar Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Kur hyri nė Xhaminė e Shenjtė, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ishte kthyer nga Qabja dhe po falte namaz. Aty Tufejli dėgjoi diēka nga Kurani. I pėlqeu shumė e tha me vete: “Unė jam intelektual dhe poet. E dalloj qartė tė mirėn nga e keqja. C’mė pengon mua ta dėgjoj kėtė njeri, ēfarė thotė? Po tė jetė gjė e mirė, ta pranoj; po tė jetė e keqe, nuk e pranoj.” Kur i Dėrguari i Allahut u kthye nė shtėpinė e vet, Tufejli i shkoi pas, i hyri nė shtėpi dhe i kėrkoi Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) qė t’ia tregonte ēėshtjen plotėsisht. Atėherė, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i foli pėr Islamin e i kėndoi Kuran. Tufejli u bė mysliman dhe pohoi dėshminė e vėrtetė: Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) iu lut Allahut pėr tė. Kur Tufjeli u afrua te njerėzit e vet, i ndriēoi fytyra. Tufejli iu lut Allahut qė t’ia ndryshonte fytyrėn. Atėherė, Allahu ia bėri dritėn e fytyrės autoritet. Hyri tek njerėzit e vet dhe i ftoi ata nė Islam. U bėnė myslimanė babai dhe gruaja e tij, ndėrsa njerėzit e tjerė u lėkundėn. Por, kur, pas marrėveshjes sė Hudejbijes, Tufejli mėrgoi pėr nė Medine, pati me vete shtatėdhjetė (thuhet edhe: tetėdhjetė) myslimanė nga njerėzit e tij. 5. Dhamad el Ezdiju. Ishte prej fisit Ezd, me origjinė nga Jemeni. Dhamadi lutej pėr shėrimin e njerėzve nga ēmenduria, xhindet dhe djajtė. Erdhi nė Mekė dhe dėgjoi mendjelehtėt, qė thoshin se Muhamedi (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ishte i ēmendur. Prandaj, vajti tek ai pėr ta shėruar. Por, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i tha: “Falenderimi i takon vetėm Allahut. Atė falenderojmė dhe vetėm atij i kėrkojmė ndihmė. Atė, qė Allahu e udhėzon nė rrugė tė drejtė, askush nuk mund ta largojė; atė, qė Allahu e ka lėnė nė humbje, askush nuk mund ta udhėzojė nė rrugė tė drejtė. Dėshmoj se nuk ka zot tjetėr pėrveē Allahut, qė ėshtė Njė e s’ka shok dhe se Muhamedi ėshtė robi dhe i dėrguari i Tij.” Dhamadi kėrkoi t’i pėrsėriteshin kėto fjalė tri herė, pastaj tha: “Kam dėgjuar fjalėt e falltarėve, tė magjistarėve dhe tė poetėve, por nuk kam dėgjuar kurrė si kėto fjalėt e tua. Me tė vėrtetė, fjalėt qė the, kanė njė det kuptimesh. Jepma dorėn, tė tė jap besėn se kam pėrqafuar Islamin.” Islami nė Medine Nė vitin e 11-tė tė profetėsisė e pranuan Islamin edhe gjashtė tė tjerė nga njerėzit e Jethribit dhe qė tė gjithė nga fisi Hazrexh. Ata ishin: Es’ad ibn Zarare, Auf ibn Harith ibn Rifa’a (Auf ibn Afirai), Rafia ibn Malik ibn Axhlani, Kutba ibn Amir Ibnabij, Xhabir ibn Abdullah ibn Raibi. Nė vitin e 11-tė tė profetėsisė, kėta tė gjashtė shkuan nė Mekė pėr Haxh, bashkė me tė tjerė. Banorėt i Jethribit kishin dėgjuar nga jehudinjtė, nė luftra a nė grindje qė thoshin: “Ka ardhur koha qė tė dalė njė profet. Ne do t’u vrasim me atė profet, ashtu siē u vra Adi dhe Iremi.” Kur haxhinjtė ndodheshin nė fundin e Minasė, kaloi andej i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) natėn. I dėgjoi duke folur, u afrua tek ata dhe i pyeti: “Kush jeni ju?” Ata i thanė: “Jemi nga fisi Hazrexh.” -Ju jeni aleatė me jehudinjtė?,- iu kthye Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). -Po. -A nuk doni tė rrini ca, qė tė bisedoj me ju? -Pėrse jo? U ulėn me tė dhe Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ua shpjegoi mirė e mirė tė vėrtetėn e Islamit, u kėndoi Kuran dhe i ftoi pėr nė rrugėn e Allahut tė Madhėruar. Ata i thanė njėri-tjetrit: “Ju e dini pėr Zotin, se ėshtė ky profeti, pėr tė cilin kanė paralajmėruar jehudinjtė. Prandaj, le t’i besojmė atij, para se tė na e kalojnė jehudinjtė.” Njerėzit e fisit Hazrexh nxituan pėr tė pėrqafuar Islamin dhe i thanė Profetit: “Ne kemi lėnė njerėzit tanė nė Jethrib me armiqėsi dhe sherre midis tyre. E nėse Allahu do t’i bashkojė ata me fjalėn tėnde, nuk ka burrė mė tė lartė se ti nė botė.” Kėshtu, ata e pėrqafuan Islamin dhe i premtuan Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) se do tė merreshin me thirrjen pėr nė fenė e tij dhe se do tė takoheshin me tė pėrsėri nė Haxhin e vitit tė ardhshėm.

loni19
06-06-05, 11:33
Besėlidhja e Akabesė



Vitin tjetėr, qė ishte viti i 12-tė i profetėsisė, kur erdhi koha e Haxhit, mbėrritėn nė Mekė dymbėdhjetė burra, nga tė cilėt dhjetė ishin nga fisi Hazrexh dhe dy nga fisi Eus. Nga ata tė dhjetė tė fisit Hazrexh, pesė kishin qenė nė Mekė edhe vitin e kaluar, pėrveē Xhabir ibn Abdullah ibn Raibit. Pesė tė tjerėt ishin: Muadh ibn Harithi (Muadh ibn Afirai), Dhekuan ibn Abdul Kajsi, Ubade ibn Samiti, Jezit ibn Tha’lebe, Abas ibn Ubade ibn Nadle. Dy vetėt e fisit Eus ishin Ebu Hejthim ibn Tihani dhe Uuejm ibn Saide. Kėta 2 veta u ulėn me tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nė Akabenė e Minasė dhe Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u mėsoi atyre Islamin. U tha: “Ejani e mė jepni besėn se nuk do t’i vini Allahut shok, se nuk do tė vidhni, se nuk do tė bėni imoralitet, se nuk do t’i vrisni fėmijėt tuaj, se nuk do tė shpifni e nuk do tė mė kundėrshtoni mua nė punė tė mira. Kush nga ju e mban besėn, do tė ketė shpėrblim nga Allahu; kush nuk e mban besėn dhe Allahu ia mbulon kėtė gabim, ėshtė punė e Allahut, nė dashtė Ai e dėnon dhe nė dashtė, Ai ia fal.” Dėgjuesit, tė gjithė njėzėri i dhanė besėn Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Nė Jethrib bėhet thirrje pėr nė Islam Kur njerėzit, qė dhanė besėn u kthyen nė Jethrib, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dėrgoi me ta edhe Mus’ab ibn Umejrin (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) qė t’u kėndonte atyre Kuranin dhe t’u mėsonte atyre fenė. Kur arritėn atje, Mus’ab ibn Umejri shkoi tek Ebu Umame Es’ad ibn Zarare dhe tė dy u morėn me pėrhapjen e Islamit. Njėherė, kur ata tė dy ishin nė kopsht, kryetari i fisit Eus, Sa’ad ibn Muadhi i tha birit tė xhaxhait tė vet, Uejid ibn Hudhajrit: “A nuk po shkon tek ata dy burra, qė kanė ardhur kėtu e na shpėrfillin njerėzit tanė tė pafuqishėm. Mos i lėr ta bėjnė atė punė, qė kanė nisur.” Usejdi mori heshtėn dhe u drejtua nga ata tė dy. Sa e pa Es’adi, i tha Mus’abit: “Ky qė po vjen te ne, ėshtė i madhi i njerėzve tė vet dhe tė ėshtė drejtuar ty, prandaj foli tė vėrtetėn pėr Allahun!” Usejdi erdhi. Qėndroi nė kėmbė pėrpara tė dyve dhe tha: “Pėrse keni ardhur ju tė dy kėtu? Ju po na shpėrfillni njerėzit tanė tė pafuqishėm, po u prishni mendjen pėr tė pranuar Islamin. Largohuni qė kėtej dhe shkoni ku tė doni!” “Pėrse nuk rri pak qė tė dėgjosh atė qė themi,- i tha Mus’abi; nėse tė pėlqen pranoje; nėse nuk tė pėlqen, ne nuk do tė flasim mė pėr gjėra, qė nuk i pėlqen.” “Mirė the!,- i tha Usejdi. E nguli heshtėn nė tokė dhe u ul. Mus’abi i foli atij pėr Islamin dhe i kėndoi pjesė nga Kurani. Usejdi e pėlqeu Islamin, e pėrqafoi atė dhe dėshmoi tė vėrtetėn. Pastaj, Usejdi u kthye te njerėzit e vet dhe u mundua qė tė dėrgonte Sa’ad ibn Muadhin tek ata tė dy. “Unė fola me dy burrat,- tha ai, dhe pėr Zotin, nuk pashė ndonjė tė keqe tek ata. Unė i ndalova dhe ata mė thanė: “Bėjmė si tė duash ti.” Pastaj Usejdi i tha Sa’adit: “Thuhet se njerėzit e fisit Beni Harithe kanė dalė pėr tė vrarė Es’ad ibn Zararen, sepse ai ėshtė djali i tezes sate. Ata duan tė tė turpėrojnė ty.” Sa’adi u zemėrua dhe ashtu i zemėruar u ēua e shkoi tek ata tė dy. Mus’abi veproi me tė, ashtu siē veproi mė parė me Usejdin. Sa’adin e udhėzoi Allahu pėr nė Islam; ai e pėrqafoi Islamin dhe dėshmoi tė vėrtetėn. Mė pas u kthye te njerėzit e vet dhe tha: “O Benu Abdul Eshil! Si mė njihni mua ju?” Ata i thanė: “Ti je i pari ynė dhe mė i menēuri ynė.” “Unė nuk do tė flas me burrat tuaj dhe gratė tuaja,- foli ai, derisa ju t’i besoni Allahut dhe tė Dėrguait tė Tij.” Nė mbrėmje nuk mbeti burrė e grua pa pėrqafuar Islamin, pėrveē njėrit, qė quhej el Usajrim. Ai e pėrqafoi Islamin mė vonė, nė luftėn e Uhudit. Ai u bė mysliman dhe ra nė rrugėn e Allahut, pa pasur mundėsi tė bėnte edhe njė sexhde tė vetme pėr Allahun. Mus’ab ibn Umejri u kthye nė Mekė, para se tė vinte koha e Haxhit duke sjellė te Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) sihariqe dhe fitore pėr Islamin.

loni19
06-06-05, 11:45
Besėlidhja e dytė



Nė kohėn e Haxhit, nė vitin e 13-tė tė Profetėsisė, erdhėn shumė nga populli i Jethribit, myslimanė dhe idhujtarė. Myslimanėt kishin vendosur tė mos e linin tė Dėrguarin e Allahut tė vizitonte malet e Mekės; ata i kishin dhėnė fjalėn qė tė largonin prej tij ēdo gjė, qė mendonin se rrezikonte Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Pėr kėtė, u lidhėn me tė fshehurazi dhe vendosėn qė tė bėnin njė mbledhje tė fshehtė nė mes tė ditėve tė Teshrikut, natėn, pranė Xhemrei Akabesė. Kur erdhi koha, myslimanėt fjetėn ashtu tė veshur, bashkė me njerėzit e tyre. Kur kaloi njė e treta e parė e natės, ata u zgjuan dhe i bėnė shenjė njėri-tjetrit qė tė largoheshin njė nga njė. Mė pas shtatėdhjetė e tre burra u mblodhėn tek Akabeja; gjashtėdhjetė e dy nga fisi Hazrexh dhe njėmbėdhjetė nga fisi Eus. Me ta ishin edhe dy gra; njėra quhej Nesibe, bija e Ka’bit nga fisi Benu Nexhar; tjetra ishte Esmaja, bija e Amrusit, nga fisi Benu Seleme. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) shkoi tek ata bashkė me xhaxhanė e vet, Abas ibn Mutalibin, i cili ishte ende nė fenė e fisit tė vet, por donte qė tė merrte pjesė nė punėt e djalit tė vėllait tė vet, Muhamedit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe t’i besonte atij. I pari e mori fjalėn Abasi: “I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ėshtė i nderuar nė popullin e vet dhe nė vendin e vet. Nė qoftė se mendoni se do ta mbani fjalėn pėr ēka ju ka thirrur ai dhe ta mbroni nga ata qė e kundėrshtojnė, jini burra dhe kini mirėsi nga Allahu pėr pėrgjegjėsinė qė keni; pėrndryshe lėreni atė qė tani.” E mori fjalėn Berai ibn Ma’ruri: “Ne do ta mbajmė fjalėn e ēiltėrinė. Ne flijojmė shpirtrat tanė pėr tė Dėrguarin e Allahut, prandaj fol o i Dėrguari i Allahut dhe merr pėr veten tėnde dhe pėr Zotin tėnd ē’tė duash.” Atėherė, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) foli, kėndoi pjesė nga Kurani, i thirri pėr nė Islam dhe pėr nė rrugėn e Zotit tė vet. Ai vuri disa kushte: 1. Tė adhuronin vetėm Allahun dhe tė mos i vinin shok askėnd dhe asgjė. Kur ata e pyetėn: “Pėr ēfarė tė tė japim besėn ty”, ai i tha qė: 2. Tė dėgjonin dhe tė bindeshin, nė punė dhe nė dembeli. 3. Tė jepnin nga pasuria e tyre nė kohė tė vėshtirė dhe nė kohė tė qetė. 4. Tė urdhėronin pėr punė tė mira dhe tė ndalonin nga punėt e kėqija. 5. Tė zbatonin fenė pėr hir tė Allahut dhe tė mos trembeshin nga qortimet e dikujt pėr kėtė. 6. Tė ndihmonin Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), kur tė shkonte tek ata, ta mbronin atė siē mbronin vetet e tyre, gratė e tyre dhe fėmijėt e tyre. Kėshtu, do tė hynin nė Xhenet. Nė kumtimin e Ubades thuhet: “Ne i dhamė fjalėn Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) se punėt do t’i ndėrmerrte ai, qė ishte i aftė.” Berai ibn Ma’ruri i dha dorėn tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe i tha: “Po! Pėr atė Zot, qė tė ka dėrguar me tė vėrtetėn, ne do tė tė mbrojmė ty, ashtu siē mbrojmė nderin tonė. Ne, pėr Zotin, jemi bij tė luftės dhe armėt i kemi trashėguar brez pas brezi.” Fjalėn e ndėrpreu Ebu el Hejtham ibn Tihani: “O i Dėrguari i Allahut! Midis nesh dhe burrave qė dhanė fjalėn ka besė e lidhje dhe kėtė besė do ta mbajmė, por na thuaj nėse Allahu bėn qė tė triumfosh ti, kur tė kthehesh pėrsėri tek populli yt dhe tė na braktisėsh ne, ēdo tė ndodhė?” I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) buzėqeshi: “Gjaku ėshtė gjak dhe vdekja ėshtė vdekje25. Unė jam juaji dhe ju jeni tė mitė. Unė luftoj atė, qė luftoni ju dhe bėj paqe me atė, qė bėni ju.” Nė atė ēast kritik, u ēua Ubade ibn Nadile: “A e dini se pėr ēfarė po i jepni besėn kėtij burri?,- tha ai. Po i jepni besėn qė do tė luftoni kundėr lėkurėkuqve e kundėr lėkurėzinjve; ndoshta do t’u humbin pasuritė tuaj dhe do t’u vritet paria juaj. Nėse mendoni se po t’ju vinė kėto vėshtirėsi tė mėdha, ta dorėzoni Muhamedin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) atėherė, dorėzojeni qė tani e mos i jepni siguri se do ta mbroni, ndryshe do t’ju mbetej turpi i madh nė kėtė botė dhe nė Botėn Tjetėr. Nėse merrni pėrsipėr ta mbroni atė, edhe nėse u shkatėrrohet pasuria edhe nėse tė parėt tuaj vriten, atėherė mbrojeni atė. Pėr Zotin, kjo ėshtė mė mirė pėr ju nė kėtė botė dhe nė Botėn tjetėr.” “Ne e marrim nė mbrojtje Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!),- iu pėrgjigjėn ata, edhe nėse pasuritė tona humbasin, edhe nėse paria jonė vritet. Por, ē’mbetet pėr ne o i Dėrguari i Allahut?” “Xheneti”,- iu pėrgjigj ai.” “Na e jep pra dorėn tėnde,- iu drejtuan ata, tė tė japim besėn tonė.” Ai u dha dorėn dhe ata u ēuan t’i jepnin besėn. Es’ad ibn Zarare ia dha dorėn duke thėnė: “Prisni pak o njerėzit e Jethribit! Ne nuk i lodhėm devetė tona vetėm pėr tė ardhur kėtu. Ne tė gjithė e dinim se ky ėshtė i Dėrguari i Allahut. Ta nxjerrim atė sot nga Meka, do tė thotė t’u largohemi tė gjithė arabėve; do tė thotė tė vriten mė tė mirėt prej nesh; do tė thotė se shpatat do tė vringėllojnė egėrsisht. Nėse ju i duroni tė gjitha kėto, merreni nė mbrojtje Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe pėr kėtė do tė keni shpėrblim tė madh nga Allahu. E nėse keni frikė pėr veten tuaj, lėreni atė sepse, ky do tė jetė shfajėsimi mė i mirė pėr ju tek Allahu.” “O Sa’ad,- iu kthyen ata. Largoje dorėn tėnde, pėr Zotin ne nuk e lėmė kėtė besėlidhje kurrė.” Ata u ēuan njė nga njė dhe i dhanė besėn Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). E, Sa’ad ibn Zarare (sipas thėnies mė tė saktė) qe i pari qė i dha besėn. (Thuhet edhe se i pari ka qenė Ebu Hejthem ibn Tihani. Dikush tjetėr ka thėnė se i pari qe Bera' ibn Ma’ruri.) Dy gratė e dhanė besėn me fjalė, pa i dhėnė dorėn Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Dymbėdhjetė komandantėt Pas besėlidhjes, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) kėrkoi prej tyre qė tė caktonin dymbėdhjetė komandantė, tė cilėt tė merrnin pėrgjegjėsinė. Ata caktuan nėntė veta nga fisi Hazrexh dhe tre nga fisi Eus. Nga fisi Hazrexh ishin: Sa’ad ibn Ubade ibn Delim, Es’ad ibn Zarare ibn Adis, Sa’ad ibn Rabia ibn Amru, Abdullah ibn Revana bin Tha'lebe, Rafia ibn Malik ibn Axhlani, Berai ibn Ma’rur ibn Sahar, Abdullah ibn Amru ibn Haram, Ubade ibn Samit ibn Kajsi, Mundhir ibn Hanisi. Nga fisi Eus ishin: Usejd ibn Hudajr ibn Semak, Sa’ad ibn Hajthime ibn Harith, Rifa’a ibn Abdul Mundhir ibn Zubejri (thuhet edhe Ebul Hejthem ibn Tihani). Pasi u bė zgjedhja e tyre, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u tha: “Ju jeni dorėzanė pėr popullin tuaj, ashtu siē ishin hauarijunėt26 pėr Isanė, birin e Merjemes. Edhe unė jam dorėzanė i popullit tim.” Ata u pėrgjigjėn: “Po!” Besėlidhja e dytė nė Akabe ėshtė, me tė vėrtetė, besėlidhja mė e madhe dhe mė e rėndėsishme nė jetėn e Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Ajo ndryshoi rrjedhėn e ngjarjeve dhe vijėn e historisė. Kur u larguan njerėzit, njė nga djajtė mori vesh pėr Besėlidhjen. Ai filloi tė bėrtiste me sa fuqi kishte. Kurrė nuk ishte dėgjuar njė thirrje e tillė. Britma e tij ishte: “O banorėt e kėtyre shtėpive. A e dini se ē’bėnė Muhamedi dhe ata qė kanė dalė nga feja bashkė me tė? Ata u mblodhėn pėr t’ju luftuar.” I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) iu pėrgjigj: “O armiku i Allahut, betohem pėr Allahun, se do t’i laj hesapet me ty.” Pastaj, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i urdhėroi shokėt e besėlidhjes qė tė shkonin te plaēkat e tyre. Ata shkuan atje dhe fjetėn deri nė mėngjes. Nė mėngjes, Kurejshėt erdhėn te ēadrat e njerėzve tė Jethribit, pėr tė kundėrshtuar vendimin qė ishte marrė. Aty idhujtarėt e Jethribit, tė cilėt kishin ardhur me ata qė dhanė besėn, thanė se nuk ishte i vėrtetė lajmi pėr besėlidhjen dhe se nuk kishte ndodhur gjė. Myslimanėt, qė nė mbrėmjen e kaluar, u ngritėn nga gjumi fshehurazi, pėr tė shkuar nė mbledhjen e Besėlidhjes, heshtėn. Kurejshėt u besuan idhujtarėve tė Jethribit dhe u kthyen tė dėshpėruar nė shtėpitė e tyre. Mė nė fund, Kurejshėt u siguruan se lajmi i besėlidhjes ishte i vėrtetė. Kalorėsit kurejshė nxituan tė kėrkonin banorėt e Medines dhe nė vendin e quajtur Edhahir arritėn Sa’ad ibn Ubaden dhe Mundhir ibn Amrunė. Mundhiri ishte shumė i shpejtė dhe nuk e kapėn dot. Sa’din e kapėn, e lidhėn, e rrahėn dhe e tėrhoqėn prej flokėsh, derisa e futėn nė Mekė. Aty e shpėtuan Mutaim ibn Adij dhe Harith ibn Harbi, sepse Sa’adi u ishte bėrė dorėzanė pėr varganin qė ishte nė Medine. Ensarėt deshėn tė ktheheshin pėrsėri nė Mekė pėr tė shpėtuar Sa’adin, por, ja Sa’adi u duk nė rrugė. Ata vazhduan rrugėn pėr nė Medine dhe arritėn shėndoshė e mirė.

loni19
08-06-05, 10:07
[color=blue]Hixhreti-Imigrimi



Pas besėlidhjes sė dytė tė Akabesė, tė gjithė myslimanėt nisėn tė shpėrnguleshin nė Medine. Disa nga shokėt e Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ishin shpėrngulur atje pėrpara Besėlidhjes. Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i qe shfaqur nė ėndėrr vendi, ku do tė shpėrnguleshin myslimanėt dhe pėr kėtė ai u tha: “Kam parė nė ėndėrr se u shpėrngula nga Meka nė njė tokė, ku kishte hurma. Unė kujtova se ishte Jamami ose Hexheri, por ajo ishte Medinia, Jethribi!” Nė njė kumtim tjetėr thuhet: “Mua mė ėshtė treguar vendi i shpėrnguljes suaj midis dy malesh. Ai vend do tė jetė ose Hexheri ose Jethribi.” I pari, qė u shpėrngul nė Medine, ishte Ebu Seleme Mahzumiu, bashkėshorti i Umu Selemes. Ai u nis me bashkėshorten dhe tė birin pėr nė Medine, por njerėzit e sė shoqes i thanė asaj tė mos shkonte me Ebu Selemenė nė Medine. Njerėzit e Ebu Selemes nuk e lanė tė ėmėn tė merrte birin e saj me vete. Kėshtu, Ebu Selemeja shkoi vetėm nė Medine. Kjo ndodhi njė vit pėrpara Besėlidhjes sė Akabesė. Afėrsisht pas njė viti u lirua edhe bashkėshortja e Ebu Selemes. Ajo shkoi pas tij nė Medine. Pas Ebu Selemes, u shpėrngulėn nė Medine edhe Amir ibn Rabia me tė shoqen, Lejlanė, bijėn e Ebi Hathmes dhe Abdullah ibn Umi Mektumit. Pas Besėlidhjės sė Akabesė, myslimanėt filluan tė imigronin fshehurazi pėr nė Medine, sepse u trembeshin kurejshėve. Ata vazhduan kėshtu, derisa emigroi Omer ibn Hatabi, i cili doli hapur kundėr kurejshėve dhe askush prej tyre nuk guxoi t’i dilte pėrpara. Omeri (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) arriti nė Medine me njėzet nga Sahabet e Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Kėshtu, myslimanėt u shpėrngulėn tė gjithė nė Medine. Atje u kthyen edhe ata, qė kishin emigruar nė Habeshe (Abisini). Nė Mekė nuk mbeti njeri tjetėr, pėrveē Ebu Bekrit, Aliut, Suhejb ibn Harithes dhe pak veta nga ata qė ishin tė pafuqishėm e nuk mund tė shpėrnguleshin. Ndėrkohė, Ebu Bekri (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) u pėrgatit pėr tė imigruar, por i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i tha: “Mos u nxito! Unė lutem qė Allahu tė mė japė leje pėr imigrim.” Ebu Bekri (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) i tha: “Vėrtet lutesh pėr kėtė?” “Po.”,- iu pėrgjigj i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Atėherė, Ebu Bekri u pėrmbajt, me qėllim qė ta shoqėronte tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Pėrgatiti dy devetė e veta mė tė mira, tė cilat i ushqente ēdo ditė me gjethe samiri28. Kėshtu, Ebu Bekri u bė gati pėr tė imigruar. Kurejshėt vendosin tė vrasin tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) Kurejshėt u tėrbuan, kur panė se myslimanėt gjetėn njė vend tė sigurt dhe tė mbrojtur. Ata e konsideruan shpėrnguljen dhe tubimin e myslimanėve nė Medine rrezik pėr fenė e tyre, pėr qenien e tyre dhe pėr tregtinė e tyre. U mblodhėn nė Shtėpinė e Kėshillimit, tė enjten, nė mėngjesin e 26 Saferit, tė vitit tė 14-tė tė profetėsisė, pėr tė studiuar planin e asgjėsimit tė atij rreziku e sidomos, tani qė i zoti i thirrjes pėr nė Islam, Muhamedi (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ndodhej ende nė Mekė dhe kishin frikė mos u ikte qė andej nga ēasti nė ēast. Nė atė mbledhje erdhėn mė tė njohurit e parisė sė kurejshėve. Erdhi edhe djalli, nė pamjen e njė plaku tė njohur nga Nexhdi dhe kėrkoi leje pėr tė hyrė. E lejuan. U shtrua ēėshtja dhe filluan diskutimet. Ebu el Esuedi tha: - Ta nxjerrim nga trualli ynė dhe tė rregullojmė punėt tona e tė mos i kushtojmė rėndėsi ku shkon ai. Plaku i Nexhdit, Djalli tha: - Ju e shikoni qė Muhamedi flet mirė; ai flet ėmbėl dhe ndikon nė zemrat e njerėzve. Po e latė tė lirė, ai mund tė shkojė nė vendbanimet arabe dhe njerėzit do tė tubohen rreth tij. Ata do tė bėhen me tė dhe do tė vijnė e do t’ju pushtojnė ju dhe do tė bėjnė me ju ē’tė duan. Shikoni pėr ndonjė mendim tjetėr. Ebu Bahteriu: - Ta burgosim dhe t’ia mbyllim derėn, derisa tė vdesė. Plaku i Nexhdit: - Pėr Zotin, nė qoftė se e burgosni Muhamedin, do ta marrin vesh shokėt e tij, tė cilėt e duan atė mė shumė se prindėrit dhe se fėmijėt e tyre; unė kam frikė mos ju vėrsulen, e nxjerrin atė nga burgu dhe ju mposhtin pėr sė keqi. Prandaj, shikoni ndonjė mendim tjetėr. I mallkuari, Ebu Xhehli: - Unė kam njė mendim, qė juve ende nuk ju ka rėnė nė mend. Tė zgjedhim nga secili fis nė Mekė nga njė djalė tė ri, tė fuqishėm, me prejardhje tė mirė e tė shkathėt. Secilit prej tyre t’i japim njė shpatė tė mprehtė dhe le ta godasin Muhamedin si njė trup i vetėm e ta vrasin atė. Kėshtu, gjaku i tij do tė shpėrndahet nėpėr fiset dhe Benu Abdu Menafėt nuk mund tė bėjnė luftė me tė gjithė kurejshėt. Ata do tė mjaftohen me dėmshpėrblimin dhe ne do t’ua japim atė. Plaku i Nexhdit: - Fjalė ėshtė fjala e kėtij burri. Nuk ka mendim si ky, qė u tha.” Tė gjithė e pranuan kėtė mendim. Ata u shpėrndanė dhe u pėrgatitėn pėr zbatimin e kėtij vendimi. Vendimi i kurejshėve dhe vendimi i Allahut tė Madhėruar Mbledhja ishte tepėr e fshehtė; kėshtu do tė ishin edhe lėvizjet e pėrditshme tė kurejshėve. Nuk duhej tė ndryshonin zakonet a veprimet e njerėzve, me qėllim qė tė mos e nuhaste askush erėn e komplotit dhe tė rrezikut. Askujt nuk do t’i shkonte ndėrmend se nė errėsirėn e natės do tė kishte njė tė keqe tė tillė. Kėshtu do tė vepronin kurejshėt, me qėllim qė t’i mashtronin njerėzit. Por ata nuk mund tė mashtronin Allahun. Allahu ua mbylli rrugėn, kur ata nuk e prisnin. Xhebraili zbriti dhe e njoftoi Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) pėr komplotin e kurejshėve dhe e lejoi qė tė shpėrngulej. I caktoi edhe kohėn kur do tė nisej dhe i tregoi planin e kundėrpėrgjigjes ndaj kurthit tė kurejshėve: “Sonte mos fli nė shtratin ku ke fjetur mė parė”,- i tha Xhebraili. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) doli nga shtėpia nė mes tė ditės, kur njerėzit po pushonin nėpėr shtėpitė e tyre dhe shkoi tek Ebu Bekr Es Sidiku. Aty caktoi planin pėr imigrim. Pėrgatiti mirė dy devetė dhe pagoi Abdullah ibn Erhajd el Lejthin, qė ishte nė fenė e kurejshėve, qė ta kishin udhėrrėfyes. Abdullahu i njihte shumė mirė rrugėt. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe Ebu Bekri (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) e lanė tė takoheshin me tė nė malin Theur, pas tri netėsh. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) vazhdoi punėt e tij tė pėrditshme, si zakonisht, nė mėnyrė qė askush tė mos e kuptonte se ai po pėrgatitej tė emigronte a pėr ēfarėdo pune tjetėr e tė mbrohej nga ajo, qė kishin vendosur kurejshėt. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e kishte bėrė zakon tė flinte nė fillim tė natės, pas namazit tė jacisė, kurse nė gjysmėn e fundit tė natės shkonte te Xhamia e Shenjtė dhe falte namazin e natės. Atė natė Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) la Aliun nė shtratin e vet dhe i tha atij se nuk do t’i ndodhte asgjė e keqe. Kur ra nata dhe njerėzit ranė nė gjumė, erdhėn komplotistėt fshehurazi te shtėpia e tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe e rrethuan atė. Aty, nė shtratin e tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) panė Aliun (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) tė mbėshtjellė me njė pelerinė tė gjelbėr. Menduan se ishte Muhamedi (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe filluan tė krenoheshin e tė mburreshin. Pritėn sa tė ēohej, qė t’i vėrsuleshin e ta vrisnin. Allahu i Madhėruar ua dha idhujtarėve pėrgjigjen e kurthit, qė kurdisėn kundėr Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), duke thėnė: “Ata qė nuk besuan, thurnin kurthe kundėr teje tė tė ngujonin ty, tė tė vrisnin ose tė tė dėbonin. Ata bėnin plane dhe Allahu i asgjėsonte, se Allahu ėshtė mė i Miri Asgjėsues i dredhive.” (8:30) Dalja e Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nga shtėpia I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) doli nga shtėpia e vet, kur idhujtarėt e kishin rrethuar atė, hodhi ca dhé mbi kokat e tyre, duke kėnduar ajetin: “Ne kemi vėnė pėrpara tyre e prapa tyre mbulesė dhe ua kemi zėnė sytė, prandaj ata nuk shohin.” (36:9) Allahu ua mori shikimin atyre dhe ata nuk e kuptuan se ē’ndodhi. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) shkoi te shtėpia e Ebu Bekrit (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!), dolėn nga dera e prapme dhe arritėn nė shpellėn e malit tė Theurit, rreth tetė kilometra larg nga shtėpia nė drejtim tė Jemenit, para se tė lindte dielli. Tri net nė shpellėn e Theurit Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe Ebu Bekri (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) arritėn te shpella. I pari hyri Ebu Bekri (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!), me qėllim qė nė qoftė se kishte ndonjė rrezik, ta pėsonte ai dhe jo i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Ebu Bekri (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) gjeti aty shumė vrima, tė cilat i zuri me cepat e pelerinės sė tij, pėrveē dy a tri vrimave, tė cilat i zuri me kėmbė. Pas tij hyri i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe fjeti nė prehėr tė Ebu Bekrit (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!). Pas pak Ebu Bekrin e pickoi diēka nė kėmbė, por ai nuk lėvizi. Mirėpo lotėt e dhembjes i binin nė fytyrė Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Ai u zgjua dhe e pyeti Ebu Bekrin: “Cfarė ke?” “Diēka mė kafshoi,- iu pėrgjigj ai, e unė do tė flijoja nėnė e baba pėr ty.” Atėherė, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i vuri pak pėshtymė nė vendin e kafshuar dhe atij i pushoi dhembja. Ata qėndruan nė Shpellė tri net. Me ta flinte edhe Abdullah ibn Ebu Bekri, i cili ishte njė djalė shumė i zgjuar dhe i shkathėt. Nė mėngjes ai dilte nga shpella dhe e zinte agimi tek kurejshėt, duke lėnė tė kuptohej se kishte bujtur nė Mekė. Abdullahu i dėgjonte planet e Kurejshėve dhe e njoftonte Pejgamberin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe Ebu Bekrin (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!), kur binte errėsira. Amir ibn Fehiri ishte skllavi i Ebu Bekrit. Ai ruante delet dhe u sillte qumėsht nė shpellė natėn. Para se tė dilte drita, ecte me delet mbi gjurmėt e Abdullah ibn Ebu Bekrit. Djemtė e kurejshėve pritėn deri nė mėngjes rreth shtėpisė sė Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), qė ai tė ēohej nga gjumi dhe tė dilte nga shtėpia. Nė mėngjes u ēua Aliu (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) nga shtrati i tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe ra nė duart e tyre. Ata e pyetėn pėr tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe ai u tha: “Nuk di gjė pėr tė.” Atėherė, ata e rrahėn, e tėrhoqėn deri te Qabja dhe e mbajtėn njė orė, por nuk u bėri dobi. Pastaj vajtėn te shtėpia e Ebu Bekrit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe pyetėn bijėn e tij, Esmanė por edhe ajo u tha: “Nuk e di.” Atėherė, Ebu Xhehli i ndyrė e gotiti aq fort, sa asaj i ranė vathėt e veshėve. Pastaj dėrguan njerėz nė ēdo anė, qė tė kėrkonin Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe Ebu Bekrin (Allahu qoftė i kėnqur me tė!). I premtuan njėqind deve ēdo njeriu, qė do tė sillte ata tė dy, tė gjallė ose tė vdekur. Njerėzit qė kėrkonin, arritėn deri te hyrja e Shpellės. Ata u afruan aq pranė, saqė sikur ndonjėri prej tyre ta ulte kokėn, do t’i shikonte ata tė dy nė shpellė. Ebu Bekri (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) i shikoi ata dhe u trondit shumė, sepse mendonte pėr tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Mirėpo, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i tha: “O Ebu Bekėr! Si shqetėsohesh ti pėr dy veta, kur Allahu ėshtė i treti i tyre? Mos u tremb! Allahu ėshtė me ne.” Rrugės pėr nė Medine Natėn e sė hėnės, nė fillim tė muajit Rabiul Euel, nė vitin e parė tė Hixhretit erdhi udhėrrėfyesi, Abdullah ibn Erikat Lejthi me dy deve te Mali Theur, ashtu siē e kishin lėnė. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) bashkė me Ebu Bekrin (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) u nisėn qė andej. Ata i shoqėroi edhe Amir ibn Fehire. Udhėrrėfyesi ndoqi njė rrugė qė shkelej rrallė. I drejtoi ata pėr nė jug, nė drejtim tė Jemenit, derisa u larguan shumė; pastaj, drejt perėndimit, nga bregu i Detit tė Kuq, pastaj drejt veriut nė afėrsi tė bregdetit. Ata udhėtuan atė natė dhe tė nesėrmen deri nė gjysmėn e ditės, kur rruga nuk kishte mė njerėz. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) pushoi nėn hijen e njė shkėmbi, ndėrsa Ebu Bekri hetonte rreth e qark. Aty erdhi njė bari me delet e tij. Ebu Bekri i kėrkoi ca qumėsht. Ai i moli delet dhe u dha qumėsht. Kur u zgjua Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), Ebu Bekri i dha pjesėn e vet tė qumėshtit dhe ai u kėnaq. Pastaj, nisėn udhėtimin pėrsėri. Ditėn e dytė tė udhėtimit arritėn nė dy stanet e Umu Ma’bedit, nė vendin e quajtur Kadid, rreth 130 kilometra larg Mekės. Pranė njė stani ishte njė dele e rraskapitur, qė nuk mund tė shkonte me tė tjerat dhe nuk kishte asnjė pikė qumėsht. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i kėrkoi leje Umu Ma’bedit qė ai ta milte vetė delen. Ajo i dha leje Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe kur e moli ai, ajo dha aq qumėsht sa u mbush njė enė e madhe, tė cilėn mezi e mbanin disa veta. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i dha nga ai qumėsht nėnės sė Ma’bedit, derisa ajo nuk deshi mė. Pastaj, ai u dha shokėve tė vet e edhe ata u ngopėn. Nė fund, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) piu vetė. Ai e moli pėrsėri delen, e mbushi enėn me qumėsht dhe ia la Umu Ma’bedit. Pastaj u larguan. Erdhi burri i saj. U habit kur shikoi tėrė atė qumėsht dhe e pyeti tė shoqen si ishte puna. Ajo ia tregoi ngjarjen dhe ia pėrshkroi Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nga koka deri te kėmbėt, i tregoi hollėsisht se si fliste ai e ēdo gjė tjetėr qė kishte tė bėnte me tė. “Pėr Zotin,- i tha, ky ėshtė ai qė kėrkojnė kurejshėt. Kėtė kam dashur ta shoqėroj unė. E, po e gjeta mundėsinė, do ta bėj kėtė gjė.” Ditėn e tretė, njerėzit e Mekės dėgjuan njė zė qė vinte nga ana e poshtme e shkonte deri nė anėn e sipėrme tė saj. Ata ndoqėn zėrin, por nuk e panė kush ishte ai qė fliste. Zėri thoshte: Allahu, Zoti i njerėzve i shpėrbleftė sa mė mirė Ata tė dy, qė kaluan ēadrat e Umu Ma’bedit! Ata tė dy kanė ardhur me mirėsi dhe me tė kanė shkuar Vėrtet, ėshtė i lumtur ai, qė Muhamedin ka shoqėruar. O fisi i Kusajit, sa ju kanė ikur juve me largimin e tij; Ju kanė ikur mirėsi, qė s’mund t’i bėjė askush pėrveē tij. Le tė gėzohen fisi i Ka’bit pėr vajzėn e tyre, Ajo myslimanėt i ndihmoi nė ēdo mėnyrė. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) me Ebu Bekrin (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) kaluan Kadidin. Atyre u ishte vėnė pas Suraka ibn Malik ibn Xha’shi el Mudlixhi, i cili shpresonte nė shpėrblimin e kurejshėve. Hipur mbi kalė Suraka po ecte me shpejtėsi nė drejtim tė tyre. Kur u afrua disi tek ata, kali i Surakės rrėshqiti dhe ai ra nga kali. Pastaj, u ēua dhe hodhi fall29: t’i godiste apo jo? Por falli nuk i doli ashtu siē dėshironte ai. Megjithatė Suraka nuk pyeti pėr fallin, por i hipi kalit dhe u nis. U afrua tek ata aq shumė, sa dėgjonte kėndimin e Kuranit nga i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), i cili nuk po shikonte rreth e qark; kurse Ebu Bekri (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) vėshtronte sa majtas djathtas. Kalit tė Surakės i humbėn kėmbėt nė tokė, deri nė gjunjė dhe Suraka ra nga kali. E tėrhoqi kalin dhe ai u ēua, por me vėshtirėsi ia nxori kėmbėt nga toka. Pas shumė pėrpjekjesh, kali i nxorri kėmbėt plotėsisht. Nga dheu i kėmbėve tė kalit u ēua njė pluhur qė u ngjit nė qiell si tym. Suraka hodhi fall pėrsėri. I doli ashtu siē dėshironte dhe nė zemėr i hyri njė trishtim i madh. Ai e kuptoi se i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) do tė triumfonte, prandaj u thirri atyre: “Mė prisni, se nuk do t’ju bėj asgjė tė keqe!” Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe Ebu Bekri (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) u ndalėn dhe e pritėn atė. Suraka i foli Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) pėr ēfarė kishin vendosur kurejshėt dhe pėr ēfarė donin t’u bėnin atyre. Suraka i tregoi Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ushqimin e plaēkat qė kishte me vete. “Merr sa tė duash”,- i tha. Por Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nuk mori asgjė prej tij. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i kėrkoi Surakas qė tė mos u thoshte gjė njerėzve nė Mekė pėr tė dhe pėr Ebu Bekrin. Pastaj Suraka kėrkoi qė tė shkruhej njė dėshmi (qė Muhamedi nuk do ta dėmtonte, sidoqė tė vinte puna). Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e urdhėroi Amir ibn Fehiren ta shkruante atė. Ai e shkroi nė njė copė lėkurė tė regjur. Suraka u kthye pėr nė Mekė. Kė takonte nė rrugė nga ata, qė kėrkonin Muhamedin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), u thoshte: “Unė u them me saktėsi qė Muhamedi nuk ka kaluar kėndej.” Kėshtu, ndjekėsit ktheheshin mbrapsht. Nė rrugė, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) takoi Burejde ibn Hasib Eslemiun (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) me shtatėdhjetė kalorės. Ata tė gjithė u bėnė myslimanė. Nė Batn Rijm, Profetin dhe Ebu Bekrin i takoi Zubejr ibn Auami me njė vargan myslimanėsh, qė po vinte nga Shami (Siri). Zubejri i veshi tė dy me rroba tė bardha. [color]

loni19
08-06-05, 10:14
[color=blue]Qėndrimi nė Kuba



Ditėn e hėnė, mė 8-tė tė muajit Rabiul Euel, nė vitin e 14-tė tė profetėsisė e viti i parė i Hixhretit (emigrimit), Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) qėndroi nė Kuba. Sa e dėgjuan qė i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ishte nisur nga Meka nė Medine, njerėzit e Medines dilnin ēdo mėgjes nė Harre, pėr ta pritur atė. Qėndronin nė atė vend, derisa shtrėngonte vapa. Njė ditė, pasi pritėn gjatė, u kthyen nė shtėpitė e tyre. Por, sa hynė nėpėr shtėpi, rastisi qė njė burrė jehudi, i cili kishte njė punė tė tijėn nė njė nga kodrat e Medines, papritmas pa tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe shokėt e tij. Ata ishin me rroba tė bardha dhe sa vinin e dukeshin mė qartė. Jehudiu nuk e pėrmbajti veten dhe thirri me zė tė lartė: “O arabė! Ja fati juaj qė prisni!” Myslimanėt menjėherė kapėn armėt. U dėgjuan zhurmat dhe fjalėt e tyre: “Allahu Ekber” (Allahu ėshtė mė i Madhi). Brohorisnin nga gėzimi pėr ardhjen e tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe si vetėtima dolėn pėr ta takuar nė anėn tjetėr tė Harres. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u takua pėrzemėrsisht me myslimanėt dhe bashkė me ta vazhdoi rrugėn nga e djathta. Pastaj, sė bashku shkuan e qėndruan tek Benu Amru ibn Aufi, nė Kuba. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u ul dhe ndenji nė heshtje. Erdhėn ensarėt (banorėt vendės) qė nuk e kishin parė ndonjėherė tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe pėrshėndetėn Ebu Bekrin (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!), sepse mendonin qė ai ishte i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), meqėnėse atij i kishin filluar thinjat nė kokė. Por, kur i ra dielli tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), u ēua Ebu Bekri (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) dhe i bėri hije me pelerinėn e vet. Atėherė, njerėzit e njohėn tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) qėndroi nė Kuba, te Kulthum ibn Hedmi. Thuhet edhe se ka qėndruar te Sa’ad ibn Hajthime. Nė Kuba ka qėndruar katėr ditė. Gjatė atyre ditėve ngriti xhaminė e Kubasė dhe aty ka falur namazet. Ditėn e pestė tė qėndrimit, qė ishte ditė e Xhuma, me lejen e Allahut, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) hipi nė deve dhe me Ebu Bekrin pas, shkoi tek tezet e tij, nė fisin Beni Nexhxhar. Njerėzit e atij fisi erdhėn pėr ta pritur me nderim dhe secili prej tyre mbante me vete shpatė. Kėshtu, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ecte drejt Medines, ndėrsa njerėzit shkonin anash tij. Kur arriti te fisi Beni Salim ibn Auf, ishte koha e namazit tė Xhumasė. U mblodhėn rreth 100 veta luginėn Kuba dhe Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) fali me ta namazin e Xhumasė. [color]

loni19
08-06-05, 10:31
[color=blue]Nė Medine



Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u drejtua pėr nė Medine. Shumė njerėz kishin dalė nėpėr rrugė pėr ta pritur. Ushtonin shtėpitė dhe rrugėt nga zėri i njerėzve “Allahu Ekber, el Hamdu lil-lah, Subhanallah” (Allahu ėshtė mė i Madhi; Falenderimi i takon Allahut; Allahu ėshtė larg tė metave). Dolėn edhe gratė, fėmijėt, tė rinjtė e tė rejat. Ata kėndonin: Lindi hėna e plotė pėrmbi ne Nga vendi, ku njerėzit pėrcjellim ne; E kemi detyrė Allahun tė falenderojmė Pėr sa kohė qė nė botė tė rrojmė O Profet, i dėrguar nga Allahu pėr ne, Na ke ardhur me fenė qė do tė ndjekim ne. Sa herė qė i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) kalonte pranė ndonjė shtėpie ensarėsh, njerėzit e shtėpisė e kapnin devenė e tij pėr kapistre dhe thoshin: “Eja e qėndro kėtu, sepse je i mbrojtur plotėsisht.” Ai do t’ua kthente: “Lėreni devenė tė ecė nė rrugėn e saj, sepse ajo ėshtė e urdhėruar (tė qėndrojė aty ku tė ketė vendosur Allahu).” Kur deveja arriti te vendi ku do tė ndėrtohej mė vonė xhamia e Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), ra nė gjunjė. Por Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nuk zbriti prej saj, derisa ajo u ēua dhe eci edhe pak. Pastaj, deveja shikoi majtas e djathtas dhe u kthye e u ul mu te vendi ku pati rėnė nė gjunjė. Aty Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i zbriti devesė. Njerėzit i luteshin qė ta merrnin secili pėr tė banuar te shtėpia e vet. Ebu Ejub Ensariu (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) i mori plaēkat e Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i pari dhe i futi nė shtėpinė e vet dhe Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) tha: “Njeriu shkon pas plaēkės sė vet.” Es’ad ibn Zarare u kujdes pėr devenė e Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Ai e kapi atė prej kapistre dhe e ēoi te shtėpia e vet. Atje ku ishte Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) vinin ēdo natė nga tre e nga katėr dhe secili kėrkonte qė ta merrte te shtėpia e vet. Imigrimi i Aliut (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) Ali ibn Ebi Talibi (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) qėndroi nė Mekė tri ditė pas imigrimit tė Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), sepse dorėzoi gjėrat qė njerėzit e Mekės ia kishin lėnė amanet tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Pastaj u nis mė kėmbė pėr nė Medine. U takua me tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nė Kuba. Pastaj shkoi te Kulthum ibn Hedmi pėr tė ndenjur. Imigrimi i njerėzve tė familjes sė Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) Pasi i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u vendos nė Medine, dėrgoi Zejd ibn Harithin dhe Ebu Rafiun nė Mekė. Ata vajtėn te Fatimja dhe Umu Kulthumi, dy bijat e tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Shkuan edhe tė nėna e besimtarėve, Seudja dhe tek Umu Ejmeni e Usame ibn Zejdi. Bashkė me ta doli nga Meka Abdullahu, djali i Ebu Bekrit, me familjen e Ebu Bekrit (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) : Umu Rumanin, Esmanė dhe Aishen. Shpėrngulja e tyre ka ndodhur gjashtė muaj pas emigrimit tė tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Imigrimi i Suhejbit Suhejbi u shpėrngul pas tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Kur deshi tė imigronte pėr nė Medine, e bllokuan idhujtarėt e Mekės. Ai u la atyre tėrė pasurinė qė kishte nė Mekė dhe ata e liruan. Posa arriti nė Medine, ia tregoi ngjarjen tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), i cili i tha: “Ke bėrė tregti me fitim o Ebu Jahja!”30 Myslimanėt e pafuqishėm Idhujtarėt nuk i lanė disa myslimanė tė imigronin. I munduan shumė dhe pėrdorėn ēdo mjet pėr t’i kthyer nga feja e tyre. Ndėr ta qenė: Uelid ibn Uelidi, Ajash ibn Ebu Rabia dhe Hisham ibn Asi. Kur falte namazet i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), i lutej Allahut pėr ta. Ai i lutej Allahut, gjithashtu qė t’i ndėshkonte kurejshėt, qė nuk i linin myslimanėt tė shpėrnguleshin. Prej kėsaj lutjeje vjen edhe lutja e Kunutit31. Mė pas, disa myslimanė bėnė njė veprim tė guximshėm, i nxorėn ata nga kthetrat e femohuesve (qafirėve) dhe ata imigruan nė Medine. Klima e Medines Pasi myslimanėt u vendosėn nė Medine, filluan tė mallohen e tė mėrziten shumė, sepse ishin ndarė nga toka dhe shtėpitė, ku kishin lindur dhe ishin rritur. Veē kėsaj, nė Medine kishte sėmundje. Kėshtu, i zunė ethet dhe sėmundje tė tjera. Prandaj, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) iu lut Allahut kėshtu: “O Allahu im! Nae bėj tė dashur Medinen, si Mekėn, ose dhe mė shumė se Mekėn dhe bėj qė tė mos ketė sėmundje nė tė! Begatoje nė masat dhe peshat e shitblerjes (jepi furnizim tė bollshėm). Largoji ethet e kėtij vendi dhe hidhi nė Xhahfe!” Allahu i Madhėruar ia pranoi lutjen tė Dėrguarit tė Vet (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe myslimanėve iu larguan sėmundjet dhe ata e deshėn Medinen ashtu si Mekėn. Veprimet e tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) Pasi i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u vendos nė Medinen e Ndritur, nisi tė bashkėrendonte punėt, duke vazhduar thirrjen nė Islam. Hapi i parė qė ndėrmori i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nė kėtė rrugė, qe ndėrtimi i xhamisė sė tij. Pėr kėtė, bleu ngastrėn, ku deveja e tij pati rėnė nė gjunjė. Ngastra ishte pronė e dy jetimėve. Toka ishte afėrsisht njėqind kutė e gjerė dhe njėqind kutė e gjatė. Aty ndodheshin varret e idhujtarėve. Kishte gropa, hurma dhe njė lloj akacieje. U hoqėn varret, u sheshuan gropat dhe u prenė hurmat e pemėt dhe filloi ndėrtimi i xhamisė. Themelet ishin afėrsisht tre kutė tė gjerė. Mbi to u ngritėn muret me qerpiē dhe baltė. Dy shtyllat e portės u ndėrtuan me gurė, tavani me lėkurė palme. Kolonat e xhamisė u bėnė me dru palme. Toka u shtrua me rėrė. Xhamia u bė me tri porta. Kiblja shihte nė veri, nė drejtim tė Shtėpisė sė Shenjtė. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) punonte vetė, mbartte gurė dhe tulla bashkė me muhaxhirėt dhe ensarėt, madje ua shtonte vrullin, kur bėnte ndonjė shaka e fliste me ta. Nė anė tė xhamisė, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ndėrtoi dy dhoma me tulla. Tavanin e bėnė me lėkura palmash dhe me dru hurme. Njėra dhomė ishte pėr Seuden, bijėn e Zunias, tjetra pėr Aishen, bijėn e Ebu Bekrit.


Ezani Myslimanėt filluan tė vinin me grupe pėr tė falur namazet e pesė kohėve, por nuk dinin tė pėrcaktonin kohėn e namazit. Disa vinin para kohe, disa tė tjerė vinin pas kohe. Pėr kėtė, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u kėshillua me myslimanėt, se si tė caktonin njė shenjė, me tė cilėn tė dinin kohėn e namazit. Njėri tha: “Tė ndezim njė zjarr, qė, kur tė shikohet, njerėzit ta dinė qė ėshtė koha e namazit.” Njė tjetėr tha: “T’i biem borisė.” Tjetri tha: “Tė bjerė kambana.” Ndėrsa Omeri (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) tha: “A nuk po dėrgoni njė burrė pėr tė thirrur: “Namazi me xhemat.” Profeti (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) e pranoi kėtė mendim dhe e zbatoi atė. Abdullah ibn Zejd ibn Abdu Rabihil Ensariu (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) e shikoi ezanin nė ėndėrr. Erdhi menjėherė e ia tregoi tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) tha: “Kjo ėndėrr ėshtė e vėrtetė.” Urdhėroi Abdullahun qė tė takonte Bilalin dhe t’i thoshte qė ai tė thėrriste ezanin, sepse Bilali kishte mė shumė zė sesa Abdullahu. Omeri e dėgjoi ezanin dhe erdhi menjėherė, duke tėrhequr pėrtokė pelerinėn e tij dhe duke thėnė: “Pėr Zotin, unė kėshtu e kam parė nė ėndėrr ezanin.” Kėshtu, u pėrforcua ėndrra dhe ezani u bė qė atė ditė njė nga shenjat e Islamit. Vėllazėrimi midis muhaxhirėve dhe ensarėve Nga mirėsjellja dhe bujaria qė kishin ensarėt, haheshin me njėri-tjetrin se kush e kush t’i merrte mė parė muhaxhirėt (ardhėsit) nė shtėpi pėr t’i strehuar dhe pėr t’i respektuar. Pėr kėtė Allahu ka thėnė: “Ata qė kanė shtėpinė (Medinen) dhe Imanin (besimin) i duan ata (muhaxhirėt) qė emigruan dhe nuk kanė smirė pėr tė mirat e tyre; ata (ensarėt) japin edhe atė, pėr tė cilėn kanė nevojė vetė.” (59:9) Kjo dashuri midis muhaxhirėve dhe ensarėve u shtua edhe mė shumė, kur i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qoftė mbi tė!) i vėllazėroi ata midis tyre. Kėshtu, ēdo ensar u bė vėlla me njė muhaxhir. Ata ishin 45 ensarė dhe 45 muhaxhirė. Vėllazėrim do tė thoshte qė pas vdekjes tė trashėgonin njėri-tjetrin dhe jo njerėzit e fisit tė vet. Mė vonė ky rregull u anulua, por mbeti nė fuqi vėllazėrimi midis muhaxhirėve dhe ensarėve. Besėlidhja e kėtij vėllazėrimi u bė nė shtėpinė e Enes ibn Malikut. Nga dashuria qė kishin ensarėt pėr vėllezėrit e tyre muhaxhirė, i sollėn hurma Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qoftė mbi tė!), qė t’i ndante midis tyre dhe muhaxhirėve, por Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qoftė mbi tė!) nuk pranoi. Atėherė, ata thanė: “Ju, o Muhaxhirė na ndihmoni t’u shėrbejmė hurmave dhe frutat t’i ndajmė midis nesh e jush.” Kėtė propozim e pranoi Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qoftė mbi tė!) . Sa’ad ibn Rabia kishte pasuri mė shumė se tė tjerėt dhe i tha vėllait tė vet, mėrgimtarit Abdu Rrahman ibn Auf (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) : “Ta ndajmė pasurinė time nė dy pjesė tė barabarta, njėra pėr mua dhe tjetra pėr ty. Unė kam dy gra, mė thuaj cila tė pėlqen; unė e ndaj dhe pasi tė mbarojė ajo afatin e pritjes, martohu ti.” “Allahu ta begatoftė, familjen dhe pasurinė tėnde,- ia ktheu Abdu Rrahmani. Mbaji pėr vete se janė tuat, por mė trego ku ėshtė tregu juaj?” Ata i treguan tregun e Benu Kajnukas. Abdu Rrahmani shkoi atje, u mor me tregti dhe kur u kthye qė andej, solli me vete kos dhe gjalpė. Nuk kaluan shumė ditė dhe ai fitoi ca para me tregti. Pastaj u martua me njė grua nga Ensarėt. [color]

loni19
08-06-05, 10:40
[color=blue]Formimi i shoqėrisė islame



Vėllazėrimi ishte lidhje midis muhaxhirėve dhe ensarėve. Pasi u grumbulluan nė Medine, myslimanėt u bėnė bashkėsi (ymet) e veēantė. Pėr rrjedhojė, kishin nevojė pėr njė organizim shoqėror, kishin nevojė tė njihnin detyrat dhe tė drejtat shoqėrore e nė rradhė tė parė, duhej tė dilnin nė pah vepra qė i bėnin myslimanėt njė Bashkėsi, tė pavarur nga tė tjerėt. Nė Medine ishin edhe dy bashkėsi tė tjera, pėrveē myslimanėve, qė ndryshonin nga ata, nė ēėshtje besimi, feje, interesash, kėrkesash, ndjenjash, prirjesh etj. Ata ishin idhujtarėt dhe jehudinjtė. Prandaj, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qoftė mbi tė!) bėri njė besėlidhje midis myslimanėve dhe idhujtarėve dhe njė besėlidhje tjetėr midis myslimanėve dhe jehudinjve. Pėr kėtė u shkrua dokumenti, sipas tė cilit u vendos si vijon: 1. Myslimanėt Kurejshė dhe Jethribas, si dhe tė tjerė pas atyre, qė bashkohen e luftojnė kundėr armiqve tė Islamit, janė njė bashkėsi e vetme. 2. Shlyerja e dijetit (paratė e gjakut) dhe lirimi i robėrve tė bėhet sipas praktikės sė mėparshme. Pala e dytė tė ndihmojė besimtarėt pėr lirimin e robėrve dhe shlyerjen e dijetit. 3. Tė gjithė myslimanėt, si njė trup i vetėm tė mbajnė qėndrim kundėr atij qė bėn keq, grabitėsit dhe tė padrejtit, sikur tė jetė ai edhe biri i ndonjėrit prej tyre. 4. Besimtarėt nuk do ta vrasin njėri-tjetrin pėr hir tė femohuesve. Besimtarėt nuk do t’i ndihmojnė femohuesit kundėr besimtarėve. 5. Besa ėshtė e njėjtė pėr tė gjithė. Edhe armiku mė i dobėt merret nė mbrojtje nga myslimanėt, nė qoftė se ai e kėrkon kėtė dhe nuk lejohet tė pritet nė besė. 6. Jehudinjtė, qė bėhen myslimanė, duhet tė ndihmohen dhe tė pėrkrahen. 7. Paqja e myslimanėve ėshtė njė. 8. Ai qė vret njė besimtar me dashje, ndėshkohet me vrasje, pėrveēse kur tė afėrmit e viktimės janė tė njė mendjeje qė vrasėsi tė mos vritet. Besimtarėt e kanė pėr detyrė tė ngrihen tė gjithė kundėr vrasėsit. 9. Nuk lejohet qė besimtari ta ndihmojė shpifėsin ose ta strehojė atė. 10. Kur besimtarėt kanė mosmarrėveshje pėr diēka, i drejtohen Allahut dhe Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) pėr zgjidhjen e saj. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u tregoi myslimanėve tė drejtėn e vėllazėrimit islam dhe i nxiti ata pėr bashkėpunim, pėrkrahje dhe barazi ndėrmjet tyre. Ky vėllazėrim ndėrmjet myslimanėve u vlerėsua si mė i larti qė ka njohur historia. Idhujtarėt shkonin nė rrėnim; numri i tyre po pakėsohej, sepse shumica e tyre, me gjithė zotėrinjtė dhe tė parėt e tyre, u bėnė myslimanė. Ata nuk kishin mundėsi tė qėndronin pėrballė myslimanėve. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u mori besėn idhujtarėve: “Asnjė idhujtar (nė Medine) tė mos marrė nė mbrojtje as pasurinė e ndonjė kurejshi dhe as kurejshin vetė. Nuk do tė ndihmohet askush kundėr besimtarit mysliman.” Me kėtė besėlidhje qė vendosi Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) me idhujtarėt, mbaroi ajo nga e cila mund tė kishin frikė myslimanėt. Besėlidhja mes jehudinjve dhe Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u bė pėr ēėshjet qė vijojnė: 1. Ata konsiderohen si njė bashkėsi me besimtarėt, por ata kanė fenė e tyre dhe myslimanėt kanė fenė e vet. Jehudinjtė duhet tė japin taksat pėr shtetin, ashtu si myslimanėt. 2. Midis myslimanėve dhe jehudinjve tė ketė ndihmė e bashkėpunim kundėr atij, qė i shpall luftė kėsaj besėlidhjeje dhe kundėr atij qė sulmon Medinen. Secila palė tė mbrojė vendin, ku banon. 3. Midis myslimanėve dhe jehudinjve tė ketė dashamirėsi dhe mirėsjellje, e jo krime e faje. 4. Asnjėra prej palėve tė mos ndėshkohet pėr fajin e tjetrės. 5. Tė ndihmohet ai, tė cilit i ėshtė bėrė padrejtėsi. 6. Jehudinjtė duhet tė shpenzojnė bashkė me myslimanėt, pėr sa kohė vazhdojnė tė marrin pjesė nė luftė. 7. Jethribi ėshtė i shenjtė pėr ata, qė e kanė pranuar kėtė besėlidhje. 8. Pėr zgjidhjen e ēdo mosmarrėveshjeje midis tyre, ata do t’i drejtoheshin Allahut dhe tė Dėguarit tė Tij. 9. Nuk duhet tė merret nė mbrojte asnjė nga kurejshėt dhe asnjė qė i mbron ata. 10. Kėtė akt besėlidhjeje nuk mund ta ndryshojė asnjė qė konsiderohet mėkatar a i padrejtė. Me kėtė besėlidhje u rregulluan myslimanėt, idhujtarėt dhe jehudinjtė qė banonin nė Jethrib dhe u bėnė njė bashkėsi. Kėshtu, Medinia dhe rrethinat e saj u bėnė “shtet” i pavarur, por fjala udhėheqėse u takonte myslimanėve dhe kryetari i atij shteti ishte i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) bashkė me myslimanėt e shtuan gjithnjė e mė shumė Thirrjen pėr tek Allahu. I Dėrguari i Allahut shkonte si nė kuvendet e myslimanėve, ashtu edhe nė ato tė jomyslimanėve, u kėndonte atyre ajetet e Allahut dhe i ftonte ata pėr tek Allahu. Ai pastronte nga besimet e kota dhe veset e liga ēdo njeri, qė i besonte Allahut. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) vazhdoi t’u mėsonte atyre Librin e Allahut dhe Synetin. [color]

loni19
08-06-05, 10:54
[color=blue]Provokimet



Ndėrkohė qė Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) po rregullonte punėt e Medines dhe po organizonte jetėn e saj, duke shpresuar qė ai dhe myslimanėt tė gjenin aty njė vend tė sigurt, ku tė punonin pėr fenė e tyre islame, pa ndonjė kundėrshtim ose provokacion, befasohet nga disa kurthe tė kurejshėve pėr t’i larguar myslimanėt nga Medinia. Kurejshėt kėrcėnonin idhujtarėt e Jethribit se do tė luftonin kundėr atyre, qė do tė mbronin myslimanėt dhe do t’u merrnin gratė, nėse nuk i pėrzinin ose nuk i vrisnin myslimanėt qė ishin nė Medine. Dhe nė tė vėrtetė, idhujtarėt e Jethribit filluan ta zbatonin porosinė e kurejshėve. Por, atyre u vajti menjėherė i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe i kėshilloi ata, derisa ata u tėrhoqėn dhe u shpėrndanė. Kurth tjetėr i kurejshėve kundėr myslimanėve: Sa’ad ibn Muadhi (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!), kryetar i fisit Eus nė Mekė, shkoi nė Mekė pėr tė kryer ritin e Umres. Ai bėri tauaf nė Shtėpinė e Shenjtė (Qabe) bashkė me Ebu Safuan Umeje ibn Halefin e ndėrkohė rastisi nė Ebu Xhehlin, i cili sa njohu Sa’adin, e kėrcėnoi: “Ju po e vizitoni Qaben, tė sigurt nga ēdo e keqe, por keni strehuar ata tė pafetė (ata qė e kanė braktisur idhujtarinė). Pėr Allahun, sikur tė mos ishe me Ebu Safuanin, nuk do tė ktheheshe shėndoshė te familja jote.” Ky qe njė paralajmėrim pėr myslimanėt qė tė mos vinin nė Xhaminė e Shenjtė. Ai ishte, gjithashtu njė sinjal qė idhujtarėt do t’i vrisnin myslimanėt, po t’i gjenin brenda kufijve tė truallit tė tyre nė Mekė. Kurejshėt idhujtarė kishin lidhje me jehudinjtė e Jethribit. Edhe jehudinjtė, ashtu siē qe thėnė nė Ungjill nga Isai, ishin gjarpėrinj tė lindur nga nėpėrkat dhe merreshin me nxitjen e armiqėsive tė vjetra midis fisit Eus dhe fisit Hazrexh. Kėshtu, myslimanėt i rrethoi rreziku nga brenda dhe nga jashtė. Madje puna shkoi deri atje, saqė sahabet nik flinin kurrė pa qenė tė armatosur. Ata e mbrojtėn tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), derisa Allahu i zbriti kėtė ajet: “Allahu tė mbron ty (o, Muhamed) prej njerėzve (prej armiqve)…” (5:67) Atėherė, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) tha: “O njerėz! Largohuni nga unė (e mos mė mbroni), sepse Allahu ma ka siguruar mbrojtjen.” [color]

loni19
08-06-05, 10:58
[color=blue]Leja pėr luftė



Ligjshmėria e luftimit Nė ato rrethana tė rrezikshme, Allahu i Madhėruar i zbriti ajete Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), me tė cilat e lejonte tė luftonte kundėr kurejshėve. Mė vonė, me ndryshimin e kushteve, ky lejim u ēua edhe mė tej, derisa u bė detyrė pėr tė luftuar kundėr armiqve; pra, u bė detyrė pėr myslimanėt qė tė luftonin kundėr Kurejshėve dhe tė tjerėve qė luftonin kundėr Islamit. Po pėrmendim shkurtimisht si u ēua mė tej leja pėr luftė, para se tė tregojmė hollėsitė e ngjarjeve. 1. Myslimanėt u urdhėruan qė t’i konsideronin idhujtarėt agresorė, sepse ata e filluan agresionin. Kėshtu, myslimanėt kishin tė drejtė qė tė luftonin kundėr tyre dhe t’ua merrnin pasuritė vetėm atyre, qė luftonin kundėr myslimanėve dhe jo kundėr idhujtarėve tė tjerė arabė. 2. Myslimanėt duhej tė luftonin tė gjithė ata idhujtarė arabė qė furnizonin kurejshėt e bashkoheshin me ta. Myslimanėt ishin tė detyruar tė luftonin cilindo qė i cenonte ata, edhe pse nuk ishin nga Kurejshėt. 3. Myslimanėt do tė luftonin edhe hebrenjtė, qė kishin nėnshkruar besėlidhjen me tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), nė qoftė se tradhtonin e ktheheshin me idhujtarėt. Duhej tė prishej menjėherė besėlidhja qė thyhej nga armiqtė. 4. Myslimanėt duhej tė luftonin kundėr atyre ithtarėve tė Librit (tė krishterėve, jehudinjve etj.), qė e fillonin armiqėsinė kundėr myslimanėve, derisa ata tė paguanin xhizjen me dorėn e vet e t’u bindeshin rregullave islame. 5. Tė mos luftohej ai njeri qė pėrqafonte Islamin, qoftė idhujtar, i krishterė etj. Ai qė bėhej mysliman ishte i paprekshėm si nė veten e tij ashtu edhe nė pasurinė e tij. Ēetat dhe operacionet ushtarake Mė lart u pa se i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe myslimanėt kishin marrė masa mbrojtėse qysh nė fillim. Ata kishin vendosur roje dhe flinin armėngjeshur. Kur erdhi leja prej Allahut pėr tė luftuar, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) filloi tė organizonte njėsi ushtarake. Si komandant caktonte njėrin prej shokėve tė vet. Ndonjėherė dilte edhe vetė Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Qėllimi i organizimit tė kėtyre ēetave ishte: 1. Tė zbuloheshin lėvizjet e armikut dhe tė siguroheshin rrethinat e Medines, qė myslimanėt tė mos ziheshin nė befasi. 2. Tė ushtrohej presion ndaj kurejshėve duke treguar gatishmėrinė e myslimanėve nė vende ku i shikonin varganet e tyre, qė ata tė kuptonin rrezikun qė i kanosej tregtisė sė tyre, pasurisė sė tyre dhe vetė atyre, nė qoftė se sulmonin myslimanėt. Kurejshėt ose duhet tė hiqnin dorė nga rruga e keqe, ku kishin hyrė dhe t’i linin myslimanėt tė qetė e tė lirė pėr tė pėrhapur Islamin, ose tė zgjidhnin rrugėn e luftės kundėr myslimanėve. Por kėshtu, kurejshėt do tė humbisnin sė pari, rrugėn e tregtisė sė tyre, sepse ajo kalonte nė anėt e Medines dhe sė dyti, do tė merrnin ndėshkimin e sė keqes dhe tė agresionit tė tyre, sepse Allahu do t’i ndihmonte robtė e vet besimtarė. Kjo ėshtė thėnė disa herė nė Kuran. 3. Tė mos sulmoheshin nga fiset e tjera. 4. Shpallja e mesazhit tė Allahut dhe pėrhapja e thirrjes pėr nė Islam me fjalė dhe me vepėr. Ceta e parė qė ngriti i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) quhej “Siful Bahri” (Ceta e Bregdetit). Komandant tė saj caktoi Hamzanė, birin e Ebu Talibit. Ceta pėrbėhej prej 30 burrash mėrgimtarė. Ceta u nis nė muajin e Ramazanit, nė vitin e parė tė Hixhretit: ajo vazhdoi marshimin, derisa arriti nė bregun e Detit tė Kuq, nga ana e Isit. Atje takoi njė vargan tė kurejshėve, qė po vinte nga Shami. Vargani pėrbėhej prej 300 burrash dhe kryesohej nga Ebu Xhehli. Tė dyja palėt u vunė pėrballė njėra-tjetrės dhe gati shpėrtheu lufta. Por, ndėrhyri Mexhdi ibn Amru Xhiheniu dhe palėt u larguan. Ajo qe ēeta e parė me mision ushtarak nė historinė e Islamit. Flamuri i saj ishte i bardhė. Ai ishte i pari flamur qė u lidh nė historinė e Islamit. Flamurin e asaj ēete e mbajti Ebu Murthed Kinaz ibn Hueajn Ganaviu. Ceta tė tjera islame u dėrguan herė pas here. Kėshtu, nė muajin Sheual, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dėrgoi Ubejde ibn Harithin me 60 burra muhaxhirė deri nė Batni Rabig. Atje ata u gjendėn ballė pėr ballė me Ebu Sufjanin dhe 200 burra. U kėmbyen disa qitje me shigjeta, por nuk u bė luftė. Nė muajin Dhul Ka’de, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dėrgoi Sa’ad ibn Ebu Uekasin me 20 burra muhaxhirė deri nė Kharar, qė ndodhet afėr Rabigut, por nuk zbuloi ndonjė kurth tė ngrehur nga armiqtė. Nė muajin Sefer, nė vitin e dytė tė Hixhretit, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) doli vetė me njė kompani prej 70 burrash muhaxhirė e shkoi deri nė Ebua Uedan, por nuk takoi njeri nga armiqtė. Aty lidhi kontratė besėlidhjeje, garancie dhe ndihme reciproke me Amėr ibn Mahshi Dhamariun. Kjo qe kompania e parė, me tė cilėn doli vetė i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Nė muajin Rabiul Euel, po nė vitin e dytė tė Hixhretit, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) doli pėrsėri me njė kompani prej 200 vetash muhaxhirė dhe shkoi nė Beuat, nga ana e Riduajit, por nuk hasi nė armik. Po nė atė muaj, Keziz ibn Xhabir Fihriu sulmoi kullotat e Medines dhe rrėmbeu ca bagėti. Pėr kėtė arsye, doli i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) me 70 muhaxhirė, pėr ta kapur grabitėsin. Shkoi deri nė Safuan, nga ana e Bedėrit, por Kerizi iku dhe shpėtoi. Kjo kompani quhet “Kompania e parė e Bedėrit”. Nė muajin Xhemadil Ula ose Xhemadil Uhra, nė vitin e dytė tė Hixhretit, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) doli me 150-200 muhaxhirėt dhe shkoi deri nė Dhul Ashire, pėr t’i dalė para njė vargani kurejshėsh, qė po shkonte pėr nė Sham. Por vargani kishte disa ditė qė ishte larguar. Nė Dhul Ashire, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) bėri njė kontratė mossulmimi me fisin Beni Mudlixh. Nė muajin Rexhep, po nė vitin e dytė tė Hixhretit, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dėrgoi Abdullah ibn Xhahsh Esuediun me 12 burra nga muhaxhirėt, deri nė Nahla, qė ndodhet midis Mekės dhe Taifit, qė tė sillnin ndonjė lajm pėr varganin e Kurejshėve. Mirėpo, myslimanėt e sulmuan varganin dhe vranė njė burrė, zunė robėr dy tė tjerė dhe grabitėn varganin. Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nuk i pėlqeu fare ky veprim dhe u zemėrua shumė, i liroi dy robėrit dhe i pagoi dijetin (paratė e gjakut) atij, qė u vra. Kjo ngjarje ndodhi ditėn e fundit tė muajit Rexhep, prandaj idhujtarėt bėnė zhurmė se gjoja myslimanėt kishin shkelur respektimin e muajit tė shenjtė. Atėherė, Allahu i Madhėruar zbriti kėtė ajet: “Tė pyesin (ty) pėr luftėn nė muajin e shenjtė, thuaj: “Tė luftosh nė atė (muaj) ėshtė mėkat i madh, por tė pengosh nga rruga e Allahut, tė mos i besosh Atij, tė pengosh tė vizitohet Xhamia e Shenjtė (Qabja) dhe t’i dėbosh banorėt e saj janė mėkate edhe mė tė mėdha tek Allahu. E provokimi (kundėr myslimanėve) ėshtė (faj) edhe mė i madh se vrasja…” (2:217) Nė muajin Sha’ban, nė vitin e dytė tė Hixhretit, Allahu i Madhėruar e ktheu Kiblen nga Bejtul Mekdisi, nga Qabja e nderuar, ēka i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e priste me padurim34. Pasi erdhi urdhri prej Allahut qė myslimanėt tė ktheheshin nga Qabja, u zbuluan disa mashtrues hipokritė dhe jehudinj, tė cilėt ishin bėrė myslimanė sa pėr sy e faqe. Tė atillė njerėz e braktisėn Islamin dhe kėshtu u pastruan radhėt e myslimanėve. Kėto qenė lėvizjet ushtarake qė bėnė i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe myslimanėt, pėr tė ruajtur qetėsinė e Medines dhe tė rrethinave tė saj, si edhe pėr ta kuptuar Kurejshėt idhujtarė pėsojėn e keqe nėse nuk do t’i ndalonin tė kėqijat e tyre kundėr myslimanėve. Mirėpo, nė vend qė tė hiqnin dorė nga agresionet e intrigat e tyre, idhujtarėt e shtuan mė shumė mendjemadhėsinė dhe mburrjen. Prandaj, ata gjetėn ndėshkimin, qė meritonin nė luftėn e Bedėrit, ndėshkim i cili qe tepėr i hidhur pėr ta. [color]

loni19
09-06-05, 09:57
[color=blue]Lufta e madhe e Bedrit



Kjo qe e para luftė qė e bėri qartė dallimin midis kurejshėve idhujtarė dhe myslimanėve. Shkaku i luftės ėshtė sa vijon: Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) po vigjėlonte pėr varganin qė kaloi pėr nė Sham, kur ai pati dalė nė Dhul Ashira. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dėrgoi dy burra deri nė Haura, qė ishte nė Sham, pėr t’i sjellė ndonjė lajm pėr varganin. Dy burrat vrojtuan tė fshehur. Sapo panė varganin e kurejshėve tė kalonte, u kthyen nė Medine dhe lajmėruan tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) organizoi 313 myslimanė (thuhet edhe 314 ose 317). Nga ata, 82 (thuhet edhe 83 ose 86) veta ishin muhaxhirė, 61 veta ishin prej fisit Eus dhe 170 veta prej fisit Hazrexh. Mirėpo ata nuk ishin pajisur plotėsisht me mjetet e nevojshme pėr luftė. Kishin me vete vetėm dy kalorės dhe 70 deve. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) bėri gati njė flamur tė bardhė dhe ia dha Mus’ab ibn Umejrit. Pėr muhaxhirėt flamurin e mbante Ali ibn Ebu Talibi, kurse pėr ensarėt e mbante Sa’ad ibn Muadhi. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) la zėvendės nė Medine ibn Umu Mektumin. Mė pas, nė vend tė tij dėrgoi nė Medine Ebu Luhabe ibn Abdul Mundhirin, nga Reuhaja. Doli i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nga Medinia bashkė me myslimanėt pėr tė shkuar nė Bedėr, qė ndodhej 155 kilometra nė juglindje tė Medines. Bedėri rrethohet nga male tė larta nė ēdo anė. Kishte vetėm tri rrugė kalimi: njėra nė jug, Uduetul Kusra, tjetra nė veri, Uduetud Dunja; njė rrugė tjetėr kalimi nė verilindje, nga ku vinin njerėzit e Medines. Rruga kryesore e varganeve nga Meka nė Sham kalonte brenda kėtij vendi tė rrethuar me male, tė quajtur Bedėr. Aty kishte banesa, puse dhe hurma, ku pushonin udhėtarėt dhe qėndronin pėr disa orė ose pėr disa ditė. Myslimanėt e kishin shumė tė lehtė qė t’i zinin ato rrugėkalime, pasi tė kishte hyrė vargani nė atė vend tė rrethuar me male; kėshtu armiku do tė detyrohej tė dorėzohej. Por, ishte e domosdoshme qė armiku tė mos e merrte vesh aspak qė myslimanėt kishin dalė pėr t’i bllokuar atje, pra, vargani i udhėtarėve kurejshė tė shkonte nė Bedėr pa ditur gjė. Pėr kėtė arsye, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nuk mori menjėherė rrugėn e Bedėrit. Rruga, qė ndoqi ai tė nxirrte mė pas nė drejtim tė Bedėrit. Vargani i kurejshėve kishte 1000 deve tė ngarkuara me mall, qė kushtonte jo mė pak se 50000 dinarė35. Kryetari i tij ishte Ebu Sufjani; me vete kishte 40 burra. Ebu Sufjani ishte shumė i zgjuar dhe ruhej. Ai pyeste ēdo njeri, qė vinte ose qė shkonte rrugės pėr lėvizjet e myslimanėve. Kur ishte jo shumė larg Bedėrit, Ebu Sufjani mori vesh se myslimanėt kishin dalė nga Medinia. Prandaj e ndryshoi drejtimin e varganit pėr nga perėndimi, qė tė marshonte anės sė bregdetit dhe ta linte krejtėsisht rrugėn e Bedėrit. Ndėrkohė, Ebu Sufjani pagoi njė burrė qė tė shkonte sa mė parė nė Mekė dhe t’i lajmėronte idhujtarėt qė myslimanėt kishin dalė nga Medinia e nuk dihej se ēfarė do tė bėnin. Lajmėtari shkoi nė Mekė dhe njoftoi ē’i tha Ebu Sufjani. Idhujtarėt u pėrgatitėn me tė shpejtė dhe u nisėn. Nga paria e tyre mbeti nė Mekė vetėm Ebu Lehebi. Idhujtarėt kurejshė morėn me vete edhe njerėz nga fiset e tjera tė Mekės. Mbetėn pa ardhur vetėm Benu Adjėt. Ushtria idhujtare mbėrriti nė vendin e quajtur Xhahfe. Ndėrkohė, mbėrriti edhe letra e Ebu Sufjanit, i cili lajmėronte se kishte shpėtuar me gjithė varganin dhe u kėrkonte qė tė ktheheshin pėrsėri nė Mekė. Por Ebu Xhehli nuk e pranoi njė gjė tė tillė, nga mburrja dhe mendjemadhėsia qė kishte. Kėshtu, nga ajo ushtri u kthye e u nis pėr nė Mekė vetėm fisi Benu Zahra, 300 veta. Ata i urdhėroi pėr t’u kthyer miku dhe kryetari i tyre, Ahnes ibn Sherik Thekafiu. Tė tjerėt, 1000 veta vazhduan marshimin e tyre, derisa qėndruan afėr Uduetu Kasuasė, jashtė Bedėrit, nė njė fushė tė gjerė, prapa maleve qė rrethojnė Bedėrin. Nė rrugė e sipėr, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e mori vesh qė idhujtarėt e Mekės kishin dalė pėr tė luftuar, prandaj u kėshillua me myslimanėt. U ēua Ebu Bekri dhe foli shumė bukur. U ēua Omeri dhe foli shumė bukur. Pastaj u ēua Mikdadi: “Pėr Zotin, o i Dėrguari i Allahut,- tha ai, ne nuk themi ashtu siē i thanė Benu Israilėt Musait (paqja qoftė mbi tė!): “… Shko pra ti e Zoti yt dhe luftoni, sepse ne po rrimė kėtu.” (5:24) “Ne do tė luftojmė djathtas teje dhe majtas teje, para teje dhe prapa teje.” I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u gėzua dhe i ndriēoi fytyra nga kėto fjalė. “Mė tregoni o myslimanė, ē’mendim keni?”,- iu drejtua i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). U ēua Sa’ad ibn Muadhi, kryetari i ensarėve dhe tha: “Mė duket se po na drejtohesh neve o i Dėrguari i Allahut. Unė betohem pėr Zotin qė tė ka dėrguar ty me tė drejtė Profet se, sikur tė na urdhėrosh tė hyjmė nė det, ne futemi menjėherė tė gjithė. Nesėr, ne jemi gati t’i bėjmė ballė armikut bashkė. Ne jemi durimtarė nė luftė dhe tė vendosur e tė patundur kundėr armikut. Ndoshta, Allahu do tė ta tregojė ty trimėrinė tonė, qė ti tė gėzohesh.Prandaj, marsho o i Dėrguari i bashkė me ne, drejt tė mirave tė Allahut! Pėr Zotin, qė tė ka dėrguar ty Profet, sikur t’i lodhim devetė tona edhe deri nė Berkul Gimad36, ne do tė vijmė pas teje.” I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u gėzua dhe tha: “Marshoni dhe gėzohuni se Allahu i Madhėruar mė ka premtuar fitoren mbi njėrin prej dy grupeve37. Pėr Zotin, mė duket sikur po e shikoj qė tani vendin, ku do tė vriten ata.” Pastaj, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) me myslimanėt u nisėn pėr nė Bedėr dhe arritėn natėn, pėrnjėherė me idhujtarėt. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) me forcat myslimane qėndroi brenda Bedėrit, afėr Uduetud Dunjasė, por Habab ibn Mundhiri i propozoi qė tė qėndronin tek uji, qė ishte mė afėr armikut. Kėshtu, myslimanėt do tė merrnin ujė pėr vete dhe njėheraz, do tė shteronin puset ekzistuese dhe armiku do tė ngelte pa ujė. Kėtė mendim e pėlqeu i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe ashtu u veprua. Myslimanėt ndėrtuan njė tendė, e cila do tė ishte selia e Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe i caktuan roje disa djem nga Ensarėt, nėn udhėheqjen e Sa’ad ibn Muadhit. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) mobilizoi ushtrinė dhe pėrcaktoi fushėn e betejės. Herė-herė bėnte shenjė me dorė dhe thoshte: “Kėtu do tė vritet aksh armik dhe atje do tė vritet filani nesėr, nė dashtė Allahu.” Si u bė natė, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) shkoi dhe fali namaz gjatė te trungu i prerė i njė peme. Edhe myslimanėt pushuan atė natė, duke pasur besim nė fitoren. Allahu i Madhėruar zbriti shiun, siē thuhet nė Kuran: “Dhe kur Ai (Allahu) ju kaploi me njė kotje (gjumė), qė ishte siguri nga ana e Tij, ju lėshoi shi nga qielli pėr t’ju pastruar, largoi prej jush ndyrėsirėn e Shejtanit, qė tė fuqizojė bindjen nė zemrat tuaja dhe qė t’ju forcojė kėmbėt tuaja.” (8:11) Nė mėngjesin e ditės sė Xhuma, mė 17 tė muajit tė Ramazanit, nė vitin e dytė tė Hixhretit, tė dyja ushtritė ishin pėrballė njėra-tjetrės. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) bėri kėtė lutje: “O Allah! Ata janė Kurejshėt idhujtarė qė kanė ardhur kėtu me kuajt e tyre dhe me mburrjen e tyre, pėr tė tė sfiduar Ty dhe pėr tė pėrgėnjeshtruar tė Dėrguarin Tėnd. O Allah! Mė jep ndihmėn, qė mė ke premtuar! O Allah! Thyeji e mposhti idhujtarėt sa mė shpejt!” Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) drejtoi rreshtat e ushtrisė myslimane dhe i urdhėroi qė tė mos e fillonin luftėn, derisa t’u vinte urdhri prej tij. “Kur t’u afrohen juve,- tha, i godisni me shigjeta, por mbani rezervė ca nga shigjetat tuaja dhe mos i kapni shpatat, derisa ata t’ju vėrsulen ju.” Pastaj, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u kthye tek tenda e tij bashkė me Ebu Bekrin (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) dhe iu lut Allahut shumė pėr fitoren me kėto fjalė: “O Allahu im! Nėse sot Ti do t’i zhdukėsh myslimanėt, nuk do tė adhurohesh kurrė mė. O Allahu im! Nė qoftė se Ti do, nuk adhurohesh pas kėsaj dite kurrė mė.” Aq gjatė e vazhdoi lutjen, sa i ra mėngorja nga supet. Ebu Bekri ia vuri atė pėrsėri dhe i tha: “Tė mjafton kjo lutje ty, o i Dėrguari i Allahut, sepse me tė vėrtetė, i je lutur dhe i ke kėrkuar shumė.” Idhujtarėt komandoheshin nga Ebu Xhehli. Ai e filloi lutjen e vet kėshtu: “O Allahu im! Ata na kanė ndarė nga farefisi, na kanė sjellė njė fe, qė ne nuk e njohim. Prandaj mposhti sa mė parė, o Allahu im! Cili nga ne tė jetė mė i dashur tek Ti dhe mė i pėlqyer pranė Teje, ndihmoje sot!” Dueli dhe beteja Nė fushėn e betejės dolėn tre veta nga kalorėsit mė tė mirė tė idhujtarėve: Utbeu, Shejbeu (dy djemtė e Rabias) dhe Uelid ibn Utbe. Dolėn pėr tė bėrė duel me myslimanėt. Nga myslimanėt dolėn tre djem nga ensarėt. Mirėpo idhujtarėt thanė: “Ne duam tė bėjmė duel me bijtė e xhaxhait tonė.” Atėherė dolėn: Ubejde ibn Harithi, Hamzai dhe Aliu. Filloi dueli. Hamzai vrau Shejbenė; Aliu vrau Uelidin. U kėmbyen goditjet midis Ubejdes dhe ibn Utbes. Tė dy ranė nė tokė. Aliu dhe Hamzai iu vėrsulėn pėrsėri ibn Utbes dhe e vranė. Ubejden e morėn, ashtu me kėmbė tė kėputur. Pas katėr a pesė orėsh ai vdiq nė Safra dhe e kthyen pėr nė Medine. Idhujtarėt u hidhėruan shumė nga pėrfundimi i duelit dhe tė tėrbuar sulmuan rreshtat e myslimanėve si njė trup i vetėm. Myslimanėt qėndronin nė pozicionet e tyre, duke mbrojtur veten dhe duke thėnė “Ehad, Ehad.” (Njė, Njė). Pėr njė ēast i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u kot pak, pastaj ngriti kokėn dhe tha: “Gėzohu o Ebu Bekėr, se tė erdhi ndihma e Allahut. Kėtu ėshtė meleku Xhebrail, i cili ka marrė kalin e vet pėr freri dhe po e tėrheq, duke ngritur pluhur.38” Pastaj, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) doli i veshur me njė kėmishė hekuri dhe kėndoi ajetin: “(Kurejshėt idhujtarė) do tė pėsojnė disfatė dhe do tė kthehen mbrapsht.” (54:45) Mori njė dorė guriēka dhe ua hodhi idhujtarėve drejt e nė fytyrė nga larg, duke thėnė: “U nxifshin fytyrat e idhujtarėve!” Dhe, pėr ēudi secilit prej tyre i ra diēka nga ato guriēka nė sy dhe nė hundė. Pėr kėtė Allahu ka thėnė: “…(Nė tė vėrtetė) ti nuk i gjuajte, por Allahu i gjuajti…” (8:17) I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i urdhėroi myslimanėt tė hidheshin nė sulm kundėr idhujtarėve. Atėherė, myslimanėt sulmuan me tėrė vrullin, sepse e kishin tė Dėrguarin e Allahut ( paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nė rresht tė parė pėrballė armikut. I ēanė rreshtat e armikut dhe ua prenė kokat shumė idhujtarėve. Ata kishin edhe ndihmėn e melekėve, tė cilėt i godisnin idhujtarėt nė ēdo anė. I kėputej koka ose kėmba njeriut dhe nuk dihej se kush e godiste. Kėshtu vazhdoi beteja, derisa idhujtarėt u thyen. Disa idhujtarė u vranė, tė tjerėt morėn arratinė; tė tjerė u zunė rob. Nė atė betejė kishte vajtur edhe djalli, nė pamjen e Suraka ibn Malik ibn Xhu’shumit, pėr tė fuqizuar idhujtarėt dhe pėr t’i nxitur ata nė luftė kundėr myslimanėve. Por, sa shikoi melekėt, djalli u kthye mbrapsht, iku nė drejtim tė Detit tė Kuq dhe hyri nė det. Vrasja e Ebu Xhehlit Ebu Xhehli ishte midis njė grupi idhujtarėsh, qė e mbronin me shpatat e tyre si gardh. Ndėrsa nė rreshtat e myslimanėve, pranė Abdurr Rrahman ibn Aufit, ishin dy djem nga ensarėt, qė kėrkonin diēka. Njėri prej tyre i tha Abdu Rrahmanit fshehurazi nga shoku i tij: “O Xhaxha! Ma trego Ebu Xhehlin!” Abdu Rrahmani e pyeti: “Pse? Cfarė do tė bėsh me tė?” “Kam marrė vesh,- iu pėrgjigj ai, se ai ka sharė tė Dėrguarin e Allahut. Pėr Zotin, qė ka shpirtin tim nė dorė, po ta shikoj, nuk do ta lė pa e vrarė.” Edhe djali tjetėr i tha Abdu Rrahmanit tė njėjtėn gjė. Kur u ballafaquan tė dy palėt, Abdu Rrahmani e pa Ebu Xhehlin duke shėtitur midis rreshtave tė idhujtarėve dhe ua tregoi dy djemve. Atėherė, qė tė dy iu vėrsulėn Ebu Xhehlit me shpatė dhe e goditėn. Njėri e goditi nė kėrci tė kėmbės dhe atij i fluturoi kėmba, ashtu siē fluturon bėrthama e ullirit, kur shtypet. Tjetri e shtriu pėrtokė dhe e la nė frymėn e fundit. Pastaj tė dy djemtė shkuan tek i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe i thanė: “Shikoji shpata tona.” Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u tha: “Ju, tė dy e keni vrarė atė.” Ishin Muadhi dhe Meudhi, bijtė e Afrait. Meudhi ra dėshmor nė tė njėjtėn luftė, kurse Muadhi jetoi deri nė kohėn e Khalifit Othman (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!). Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i dha Muadhit pasurinė e Ebu Xhehlit. Pasi mbaroi beteja, njerėzit dolėn pėr tė kėrkuar Ebu Xhehlin. Abdullah ibn Mes’udi e gjeti atė me shpirt ndėr dhėmbė. I vuri kėmbėn nė qafė dhe e kapi pėr mjekre, qė t’ia priste kokėn. - A tė poshtėroi Allahu ty, o armiku i Allahut?,- i tha. Ebu Xhehli: - Me ēfarė mė poshtėroi Allahu mua? A keni vrarė njeri mė tė madh se unė? Sikur tė mos mė kishte vrarė njė bari delesh! Kush po e fiton luftėn sot? Abdullah ibn Mes'udi: - Allahu dhe i Dėrguari i Tij. Ebu Xhehli: - I je ngjitur njė tė pėrpjete tė vėshtirė, o bari i vogėl delesh. Atėherė, Abdullahu ia preu kokėn dhe vajti tek i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) tha: “Allahu Ekber. (Allahu ėshtė mė i Madhi). Falenderimi i takon Allahut qė e vėrtetėsoi premtimin e Vet, e ndihmoi robin e Vet dhe i theu armiqtė.” Pastaj shtoi: “Ky (Ebu Xhehli) ishte faraoni i kėsaj bashkėsie.” Dita e Dallimit tė sė mirės nga e keqja (Furkanit) Eshtė dita, kur u zhvillua lufta e Bedėrit, mė 17 tė muajit tė Ramazanit. Beteja bėhej midis femohuesve dhe besimtarėve. Aty, njeriu luftonte kundėr xhaxhait tė vet, dajės sė vet, djalit tė vet, vėllait tė vet. Nė atė betejė Omeri (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) vrau dajėn e vet, As ibn Hashimin dhe Ebu Bekri u ndesh me djalin e vet, Abdurr Rrahmanin. Myslimanėt zunė rob Abasin, xhaxhanė e tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Kėshtu, u ndėrpre lidhja farefisnore midis njerėzve dhe Allahu e lartėsoi fjalėn e besimit mbi fjalėn e mohimit dhe e dalloi tė vėrtetėn nga e shtrembra. Prandaj, ajo ditė u quajt “Dita e Dallimit”. Tė vrarėt Nė atė Betejė u vranė 14 burra nga myslimanėt: gjashtė nga muhaxhirėt dhe tetė nga ensarėt. Ata u varrosėn nė fushėn e Bedėrit dhe varret e tyre njihen edhe sot. Nga idhujtarėt u vranė 70 veta dhe 70 tė tjerė u zunė rob. Shumica e tyre ishin nga paria e kurejshėve. Nga ata, 24 kufoma u tėrhoqėn dhe u hodhėn nė njė pus tė pistė nė Bedėr. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) qėndroi nė Bedėr tri ditė dhe kur u pėrgatit qė tė kthehej qė andej, vajti te pusi, qėndroi nė cep tė tij dhe i thirri tė vrarėt idhujtarė me emrat e tyre dhe tė baballarėve tė tyre: “O filan, bir i filanit! O filan, bir i filanit! A do t’ju pėlqente (tani) qė t’i ishit bindur Allahut dhe tė Dėrguarit tė Tij? Ne vėrtet, e gjetėm ndihmėn qė na kishte premtuar Zoti ynė. Po ju, a e gjetėt ndihmėn, qė ju kishte premtuar zoti juaj?” Omeri (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) i tha: “O i Dėrguari i Allahut! A po u flet trupave pa shpirt?” “Ju nuk dėgjoni mė mirė se ata,- iu pėrgjigj Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), por vetėm se ata nuk pėrgjigjen.” Lajmi i Betejės nė Mekė dhe nė Medine Lajmi i thyerjes sė idhujtarėve arriti nė Mekė. Ata i theu dhe i poshtėroi Allahu. Me qėllim qė tė mos u bėhej qejfi mylimanėve, idhujtarėt e ndaluan vajtimin pėr tė vrarėt e tyre. Esued ibn Mutalibit i ishin vrarė tre djem nė Bedėr, prandaj ai donte tė vajtonte me zė pėr ta. Natėn dėgjoi zėrin e njė gruaje qė po vajtonte dhe mendoi se ishte dhėnė leja pėr tė vajtuar tė vrarėt. Prandaj, dėrgoi djalin e vet pėr tė hetuar. I biri shkoi atje dhe mori vesh qė gruaja po vajtonte pėr devenė e vet, qė i kishte humbur. Atėherė ai nuk e pėrmbajti veten dhe thuri…: Po qan pėr njė deve tė humbur?! Gjumin pagjumėsia ka mundur. Jo, ajo nuk po qan pėr devenė, Qan pėr Bedėrin; tė pafat qemė. Nė Medine, njerėzit morėn vesh pėr betejėn nga dy lajmėtarė tė dėrguar nga Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!): Abdullah ibn Reuahai dhe Zejd ibn Harithe. I pari njoftoi pjesėn e sipėrme tė Medines, i dyti pjesėn e poshtme tė saj. Jehudinjtė kishin pėrhapur fjalė tė gėnjeshtėrta nė Medine. Por, kur shkoi atje lajmi i fitores, u gėzuan tėrė myslimanėt dhe u tund Medinia nga brohoria e njerėzve: La i lahe il-lallah (Nuk ka zot tjetėr pėrveē Allahut), Allahu Ekber (Allahu ėshtė mė i Madhi). Krerėt e myslimanėve, dolėn pėrpara nė rrugėt e Bedėrit dhe uruan tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) pėr fitoren. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nė Medine I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u kthye nė Medine me ndihmėn e Allahut, me plaēkė lufte dhe robėr. Kur arriti afėr Safrasė, Allahu i zbriti ajetin, qė tregon urdhrin e ndarjes sė plaēkės sė luftės. Prandaj, ai mori njė tė pestėn e plaēkės sė luftės. Pjesėn tjetėr e ndau nė mėnyrė tė barabėrtė midis luftėtarėve. Mė pas urdhėroi qė tė vritej Nadir ibn Harithi. Ali ibn Ebu Talibi ia preu kokėn. Kur Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) arriti nė Araki Dhubaja, urdhėroi qė tė vritej Ukbe ibn Ebu Muiti, tė cilin e vrau Asim ibn Thabit el Ensariu (thuhet edhe se e ka vrarė Ali ibn Ebu Talibi). Krerėt e myslimanėve qė kishin dalė pėr tė uruar, e takuan tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nė Rauhar. Pastaj e shoqėruan atė deri nė Medine. Shumė njerėz u bėnė myslimanė. Madje edhe Abdullah ibn Ubeji (kryetari i dyfytyrakėve) dhe shokėt e tij u shfaqėn sikur u bėnė myslimanė. [color]

loni19
09-06-05, 10:02
[color=blue]
Pas Bedrit



Pasi i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u vendos nė Medine, u kėshillua me Sahabėt pėr robėrit e luftės. Ebu Bekri (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) shfaqi mendimin qė tė merren paratė (fidje) prej tyre pėr lirimin e tyre. Ndėrsa, Omeri (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) dha mendimin qė ata tė vriten. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) vendosi qė tė mos vriteshin robėrit e luftės, por tė merreshin para prej tyre, pėr t’i liruar. Pėr secilin shuma ishte nga 1000 deri nė 3000 dirhem. Disa nga robėrit e luftės dinin tė lexonin dhe tė shkruanin, prandaj, si fidje u caktua qė secili nga ata t’u mėsonte shkrim e lexim dhjetė djemve myslimanė. Pėr disa tė tjerė, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) urdhėroi qė tė liroheshin, pa paguar fidje. Zejnebja, bija e tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dėrgoi njė gjerdan, pėr lirimin e burrit tė saj, Ebu el Asi. Hatixheja ia kishte dhėnė asaj dhuratė martese, kur e martuan me Ebu el Asin. Kur e pa i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) gjerdanin, i erdhi keq dhe iu lut Sahabėve, qė Ebu el Asi tė lirohej pa paguar fidje. Ata e pranuan kėtė dhe Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e liroi atė, por me kusht qė ta linte tė lirė Zejneben tė largohej nga Meka. Ebu el Asi e pranoi kėtė kusht dhe Zejnebja imigroi nė Medine. Vdekja e Rukies dhe martesa e bijės tjetėr tė Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) Rukia, bija e Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) qe e sėmurė, kur ai u nis pėr nė Bedėr. Ajo ishte e martuar me Othman ibn Affanin (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!). Prandaj, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e urdhėroi Othmanin qė tė qėndronte nė Medine e tė kujdesej pėr Rukijen e sėmurė dhe i tha se do tė kishte shpėrblim si ata qė merrnin pjesė nė luftėn e Bedėrit. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) la edhe Usame ibn Zejdin pėr kėtė punė. Por Rukia vdiq, para se tė kthehej i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nė Medine. Usame ibn Zejdi ka thėnė: “Na erdhi lajmi pėr fitoren e myslimanėve nė Bedėr, kur po mbulonim me dhč Rukien, bijėn e tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!).” Pasi u kthye i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nė Medine dhe u qetėsua, i dha Othmanit pėr grua vajzėn tjetėr, Umu Kulthumin. Prandaj Othmani ėshtė quajtur i zoti i dy dritave. Umu Kulthumi jetoi me Othmanin, derisa vdiq, nė muajin e Sha’banit, nė vitin e 9-tė tė Hixhretit dhe u varros nė varrezat e Medines (el Bekia). Idhujtarėt dhe aleatėt e tyre u hidhėruan shumė nga ndihma dhe fitorja qė Allahu u dha myslimanėve nė Bedėr. Prandaj, filluan tė kurdisnin plane pėr tė goditur myslimanėt dhe pėr t’u hakmarrė ndaj tyre. Mirėpo Allahu i asgjėsoi kurthet e tyre dhe me mirėsinė e Vet i fuqizoi myslimanėt. Njė javė pas kthimit tė myslimanėve nga lufta e Bedėrit ose nė muajin Muharrem tė vitit tė 3-tė tė Hixhretit, u mblodhėn njerėzit e fisit Beni Selim pėr tė luftuar kundėr Medines. Kur e morėn vesh myslimanėt kėtė, u futėn nė shtėpitė e njerėzve tė fisit Beni Selim, u morėn plaēkė e gjė dhe u kthyen nė Medine shėndoshė e mirė. Mė pas komplotuan Umejr ibn Ueheb Xhemhin dhe Safuan ibn Umeja pėr tė vrarė Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Pėr kėtė Umejri shkoi nė Medine, por u kap nga myslimanėt. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i tregoi se dinte pėr komplotin e tij dhe Umejri u bė mysliman. Lufta e Benu Kajnukas U zbulua plani i jehudinjve tė fisit Benu Kajnuka pėr sherr dhe armiqėsi kundėr myslimanėve. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i kėshilloi qė tė hiqnin dorė nga plani i tyre djallėzor, por ata i thanė: “O Muhamed! Mos tė tė gėnjejė mendja! Ti luftove kundėr ca njerėzve tė fisit Kurejsh, qė nuk e njihnin mjeshtėrinė e betejės. Po tė luftosh kundėr nesh, do ta shikosh se jemi ne njerėzit e sprovuar nė luftė.” I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e duroi kėtė pėrgjigje. Por ata i shtuan ngacmimet e tyre kundėr myslimanėve, derisa nė tregun e tyre shkaktuan njė ngatėrresė dhe u vra njė mysliman dhe njė jehudi. Atėherė, ditėn e shtunė, nė mes tė muajit Sheual, nė vitin e dytė tė Hixhretit, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i rrethoi ata. Pas pesėmbėdhjetė ditėsh, nė fillim tė muajit Dhul Ka’ade ata u dorėzuan. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i internoi ata nė Sham, nė Idhreatė. Pas njėfarė kohe shumica e tyre vdiqėn. Lufta e Suejkut Pas luftės sė Bedėrit, Ebu Sufjani premtoi qė nuk do ta lante trupin me ujė derisa ta asgjėsonte Muhamedin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Pėr kėtė qėllim ai u nis nga Meka me 200 kalorės dhe sulmoi Aridin, nė anė tė Medines. Idhujtarėt Kurejshė, me Ebu Sufjanin nė krye prenė, dogjėn e shkatėrruan plantacionet e hurmave dhe vranė dy burra. Pastaj u larguan. U njoftua i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Ai doli menjėherė nė ndjekje tė tyre, por ata kishin ikur. Nė ikje e sipėr kishin hedhur nė rrugė peksimet dhe ushqime tė tjera, qė tė lehtėsonin barrėn e tė iknin sa mė shpejt. Myslimanėt i ndoqėn deri nė Karkaretu el Keder, por idhujtarėt ishin larguar edhe prej andej. Myslimanėt e morėn peksimetin qė kishin lėnė idhujtarėt, prandaj ajo betejė mori emrin “Beteja e Suejkut” dhe beteja e “Karkaretu el Keder”. Vrasja e Ka’ab ibn el Eshrefit Ka’abi ishte prozator dhe poet jehudi dhe nga armiqtė mė tė mėdhenj tė myslimanėve. Ai qėsendiste tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe shokėt e tij (sahabėt), merrte nėpėr gojė gratė e tyre, lavdėronte armiqtė e tyre dhe i nxiste ata kundėr mysimanėve. Pas luftės sė Bedėrit, ai vajti te kurejshėt dhe i nxiti ata qė tė luftonin kundėr myslimanėve. Pėr kėtė ai u recitoi atyre disa strofa vjershe si: Ju jeni nė rrugė mė tė drejtė se ata; Nuk ka rėndėsi ē’ndodhi me fisin Kajnuka. Atėherė, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u tha shokėve te vet: “Kush e vret Ka’ab ibn Eshrefin?” U ēua Muhamed ibn Meslemeja, Adad ibn Beshiri, Ebu Naili, Harir ibn Eusi dhe Ebu Abis ibn Xhebri. Komandanti u caktua Muhamed ibn Meslemeja, i cili i kėrkoi tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) qė t’i thoshte Ka’abit diēka. Muhamed ibn Meslemeja vajti te Ka’abi dhe i tha: “Vėrtet, ky burrė,- duke folur pėr Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), na ka kėrkuar neve tė japim zeqatin dhe na ka sjellė vėshtirėsi e mundime.” Ka’abi u gėzua nga fjalėt e Muhamed ibn Meslemes dhe i tha: “Pėr Zotin, ju ka mėrzitur.” Pastaj, Muhamed ibn Meslemeja i kėrkoi hua Ka’abit ca ushqim e ca hurma dhe derisa t’i shlyente huanė, t’i linte peng armėn e tij. Ka’abit i vajti edhe Ebu Naili dhe bėri tė njėjtėn bisedė me tė. Pastaj Ebu Naili i tha: “Kam ca shokė qė mendojnė si unė. Dėshiroj t’i sjell ata kėtu, tek ti, qė t’u shesėsh (ushqime etj.) dhe t’i ndihmosh.” Ka’abi e pranoi propozimin e Ebu Nailit. Natėn e katėrmbėdhjetė tė Rabiul Euelit, nė vitin e tretė tė Hixhretit ata i shkuan Ka’abit tė armatosur dhe i thirrėn te dera. Ka’abi u ēua dhe zbriti poshtė pėr tė hapur derėn. E shoqja i tha: “Ku po del nė kėtė orė? Unė dėgjova njė zė, qė m’u duk sikur ndillte gjak.” Ai nuk u kushtoi rėndėsi fjalėve tė saj. Zbriti. Kur hapi derėn e i shikoi ata me armė, nuk u shqetėsua, sepse qe bėrė marrėveshje mė parė midis tyre. Njerėzit e armatosur nisėn tė ecnin bashkė me tė. Donin tė gjenin rastin dhe ta vrisnin. Ebu Naili e lavdėroi pėr erėn e mirė tė parfumit qė kishte vėnė dhe i kėrkoi leje qė tė afronte hundėn nė kokėn e tij. Ka’abi i dha leje, ashtu duke u mbajtur fodull dhe duke u mburrur. Ebu Naili i mori erė, i vuri dorėn te koka dhe u tha shokėve tė vet qė t’i merrnin erė, gjithashtu. Pas pak, i kėrkoi leje pėrsėri qė t’i merrte erė dhe bėri ashtu si herėn e parė. I kėrkoi pėr tė tretėn herė lejė t’i merrte erė dhe si ia kapi mirė kokėn, tha: “Bjerini armikut tė Allahut!” Atėherė, vringėlluan shpatat mbi tė me tėrbim dhe Muhamed ibn Meslemeja i vuri njė gurėthyes39 nė fyt dhe i mėshoi fort derisa ai i doli nga qafa. Nė atė ēast Ka’abi bėrtiti me njė zė kaq tė keq e tė fortė, sa i tmerroi ata qė ishin rrotull tij dhe ra i vdekur. U ndezėn dritat nėpėr shtėpitė e idhujtarėve. Ata tentuan qė t’i kapnin njerėzit, qė vranė Ka’ab ibn Eshrefin, por myslimanėt u kthyen nė Medine shėndoshė e mirė. Nė kėtė mėnyrė u shua zjarri i intrigave kundėr myslimanėve, qė i shqetėsoi gjatė myslimanėt dhe nėpėrkat jehude u fshehėn nėpėr vrimat e tyre pėr njėfarė kohe. Ēeta e Kirdes Nė muajin Xhemadiul Ahir, nė vitin e tretė tė Hixhretit, kurejshėt dėrguan njė vargan pėr nė Sham nga rruga e Irakut, e cila kalonte nga Nexhdi, por jo afėr Medines. Varganin e udhėhiqte Safuan ibn Umeja. Kėtė e mori vesh i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe dėrgoi Zejd ibn Harithin (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) me njėqind kalorės. Vargani po pushonte te njė burim, nė vendin e quajtur Kirde, nė Nexhd. Zejdi me kalorėsit e vet iu vėrsul dhe e pushtoi varganin me gjithė pasurinė qė kishte, ndėrsa varganarėt ikėn tė gjithė. Myslimanėt kapėn udhėrrėfyesin e idhujtarėve, Furat ibn Hajanin, i cili u bė mysliman. Plaēka qė morėn myslimanėt kapte vlerėn njėqind mijė dinarė dhe humbja e varganit me gjithė pasurinė qė kishte, qe goditja mė e dhembshme qė pėsuan Kurejshėt pas luftės sė Bedėrit. [color]

loni19
09-06-05, 10:12
[color=blue]
Lufta e Uhudit



Ndėrkohė qė po pėrgatiteshin pėr hakmarrje kundėr myslimanėve pėr atė qė pėsuan nė luftėn e Bedėrit, kurejshėt pėsuan goditjen tjetėr, me humbjen e varganit nė Kirde. Ata u tėrbuan edhe mė keq. Prandaj, nxituan pėrgatitjet e tyre pėr tė grumbulluar vullnetarė. Mblodhėn zezakė dhe caktuan poetė pėr t’i nxitur njerėzit. Ushtria idhujtare prej tremijė luftėtarėsh, u pajis me tremijė deve, dyqind kuaj dhe shtatėqind parzmore. Kishin me vete edhe njė numėr tė konsiderueshėm grash, pėr tė nxitur dhe pėrhapur shpirtin e trimėrisė dhe tė entuziazmit. Komandant i pėrgjithshėm i ushtrisė ishte Ebu Sufjani. Flamurin e mbanin trimat e fisit Benu Abdud Dar. Ushtria u nis me tėrė zemėrimin dhe mllefin qė kishte. Vazhdoi lėvizjen, derisa mbėrriti nė rrethinat e Medines dhe zuri vend nė Kanat, afėr maleve Ajnejn dhe Uhud. Ishte ditė e xhuma, mė 6 tė muajit Sheual, viti i tretė i Hixhretit. Njė javė para se tė shkonte atje ushtria kurejshe, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e mori vesh kėtė gjė. Prandaj, ai krijoi njėsitė ushtarake, pėr tė parapritur ēdo sulm tė mundshėm dhe pėr tė mbrojtur Medinen. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) kishte mendimin qė myslimanėt tė mbroheshin brenda Medines: nėpėr rrugė tė luftonin burrat, sipėr shtėpive, gratė. Kėtė mendim e pranoi kryetari i dyfytyrakėve Abdulla ibn Ubeji. Ai synonte tė rrinte nė shtėpinė e vet e tė mos merrte pjesė nė luftime dhe tė mos akuzohej se kishte ikur nga lufta. Mirėpo, tė rinjtė e Medines kishin mendimin qė tė dilnin jashtė Medines dhe tė luftonin kundėr idhujtarėve hapur. Ata ishin shumė entuziastė dhe e kėrkuan kėtė me kėmbėngulje. Mendimi i tyre u pranua dhe ushtria myslimane u nda nė tre regjimente: regjimenti i parė, i pėrbėrė nga muhaxhirėt, flamurin e tė cilit e mbante Mus’ab ibn Umejri; regjimenti i dytė, i fisit Eus, flamurin e tė cilit e mbante Usejd ibn Hudari; regjimenti i tretė, i fisit Hazrexh, flamurin e tė cilit e mbante Habab ibn Mundhiri. Pas namazit tė pasdites (iqindisė) ushtria myslimane u drejtua nga mali i Uhudit. Tė vegjėlit u ndaluan tė merrnin pjesė nė luftė; u bė pėrjashtim vetėm me Rafia ibn Hadixhin, sepse ai ishte mjeshtėr nė qitjen me shigjetė. Mirėpo, Samura ibn Xhendebi tha: “Unė jam mė i fuqishėm se Rafiai. Unė e rrėzoj atė.” Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i urdhėroi djemtė qė tė bėnin mundje. Samura e rrėzoi Rafianin dhe Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e lejoi edhe atė tė merrte pjesė nė luftė. Nė Shejhejnė ushtria fali namazin e akshamit (perėndimit) dhe tė jacisė (mbrėmjes). Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) qėndroi aty me gjithė ushtrinė. Por caktoi pesėdhjetė burra pėr tė ruajtur kampin. Nė fund tė natės, para se tė dilte drita, ushtria u nis. Namazin e agimit e falėn nė Shaut. Aty, Abdullah ibn Ubeju me 300 veta qė kishte me vete, tradhtoi dhe u kthyen mbrapsht. Pėr kėtė arsye filloi njėfarė tronditjeje dhe luhatjeje nė fiset Benu Selme dhe Benu Harithe. Edhe ata qenė gati duke u kthyer, por Allahu ua forcoi besimin dhe ata qėndruan. Nė fillim numri i myslimanėve ishte njė mijė, por pasi iku Abdullah ibn Ubeji me 300 veta, mbetėn 700. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) bashkė me ushtrinė myslimane shkuan drejt malit Uhud, nga njė rrugė e shkurtėr, qė e linte armikun nė anėn e perėndimit. Qėndruan nė majėn, ku hynte gryka e njė pėrroi, duke i kthyer shpinėn luginės sė Uhudit. Nė kėtė mėnyrė, armiku mbeti si njė perde ndėrmjet myslimanėve dhe Medines. Atje Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) organizoi ushtrinė. Ai caktoi 50 burra me harqe qė tė qėndronin nė malin Ajnejn, i cili njihet me emrin Mali i Qitėsve. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i urdhėroi ata qė tė mbronin malin dhe t’i mbronin myslimanėt nga prapa. U tha nė mėnyrė tė prerė qė tė mos e linin pozicionin e tyre, derisa tė vinte urdhri i tij, edhe po ta fitonin myslimanėt betejėn edhe po ta humbisnin atė. Komandant i tyre u caktua Abdullah ibn Xbubejr Ensariu. Edhe idhujtarėt e moblizuan ushtrinė e tyre dhe dolėn nė sheshin e betejės. Gratė e tyre i nxisnin burrat, duke hyrė midis rreshtave, duke u rėnė dajreve, duke u kėnduar heronjve e duke recituar vjersha: Pėrpara o burra, se do pėrqafohemi, Do tė shtrojmė jastėkėt e do tė gėzohemi; Nėse ikni mbrapsht, do tė ndahemi, Do tė ndahemi pėrgjithmonė e mė nuk do tė bashkohemi. Pėr komandantėt e ushtrisė gratė thoshin: Luftoni, o trimat e Abdud Darit ēdo mysliman, Sepse jeni tė mbrojtur nga ēdo anė Luftoni e godisni armiqtė pa mėshirė. Dueli dhe beteja Tė dyja ushtritė iu arfuan njėra-tjetrės. Doli Talha ibn Ebi Talha Abderiu, flamurtari i idhujtarėve dhe mė trimi i kalorėsve kurejshė, hipur mbi deve dhe bėri thirrje pėr duel. I doli pėrpara Zubejr ibn Auami (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) dhe u vėrsul si luani e hipi mbi devenė e tij. E kapi, e pėrplasi nė tokė dhe e theri me shpatėn e vet. I Dėrguari i Allahu (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe myslimanėt thanė: “Allahu Ekber” (Allahu ėshtė mė i Madhi). Pastaj shpėrtheu beteja. Halid ibn Uelidi, qė ishte nga kalorėsit e idhujtarėve u mundua tri herė t’i godiste myslimanėt nga prapa, por e goditėn qitėsit qė kishte caktuar i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Myslimanėt e pėrforcuan sulmin e tyre kundėr flamurtarėve tė idhujtarėve, derisa i vranė tė gjithė. Ishin njėmbėdhjetė luftėtarė. Flamujt e tyre mbetėn pėr tokė. Myslimanėt e fuqizuan, gjithashtu sulmin e tyre edhe nė pikat e tjera, derisa i shpartalluan rreshtat e idhujtarėve. Gjatė betejės treguan trimėri tė rrallė Ebu Dexhxhaneja dhe Hamzai (Allahu qoftė i kėnaqur me ta!). Gjatė kėtij sulmi u vra Hamza ibn Abdul Mutalibi (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!), Luani i Allahut dhe Luani i tė Dėrguarit tė Tij (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Atė e vrau Uahshi ibn Harbi, i cili ishte skllav abisinas, mjeshtėr nė goditjen me heshtė. Pronari i tij, Xhubejr ibn Mut'aimi i kishte premtuar se do ta lironte, po tė vriste Hamzanė, sepse Hamzai i kishte vrarė xhaxhanė, Tuajme ibn Adjin, njė vit mė parė, nė Bedėr. Uahshiu u fsheh prapa njė shkėmbi dhe priti tė kalonte Hamzai. Ndėrkohė, kur Hamzai i preu kokėn idhujtarit Suba ibn Arfitas, Uahshiu e goditi befasisht. Heshta e goditi nė bark dhe i doli midis kėmbėve. Hamzai (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) ra nė tokė e nuk mundi tė ēohej mė derisa vdiq aty . Idhujtarėt u kthyen dhe nisėn tė iknin. Ikėn edhe gratė qė ishin me ta. Myslimanėt i ndoqėn pas; morėn armė e plaēkė lufte. Nė atė ēast qitėsit, qė pati caktuar Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) qė tė qėndronin roje dhe tė mbronin myslimanėt nga prapa, bėnė gabimin e rėndė. Dyzet veta prej tyre zbritėn nga qafa e malit dhe ranė nė sheshin e betejės pėr tė marrė plaēkė lufte, edhe pse ata kishin urdhėr tė prerė nga Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) qė tė qėndronin me ēdo kusht nė pozicionet e tyre. Halid ibn Uelidi shfrytėzoi rastin dhe i sulmoi ata dhjetė veta qė kishin mbetur nė Malin e Qitėsve dhe i vrau. Pastaj, i doli rrotull malit derisa u shkoi nė shpinė myslimanėve dhe nisi t’i rrethonte ata. Kalorėsit e Halidit lėshuan zė dhe idhujtarėt e tjerė e kuptuan dhe u kthyen pėrsėri kundėr myslimanėve. Flamurin e tyre e ngriti njė nga gratė idhujtare. Ata i mblodhėn forcat rreth flamurit pėr sulm kundėr myslimanėve. Kėshtu, myslimanėt u ndodhėn midis dy zjarresh. Sulmi i idhujtarėve kundėr tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe pėrhapja e lajmit pėr vrasjen e tij I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ishte nė prapavijėn e myslimanėve. Me tė ishin shtatė veta nga ensarėt dhe dy nga muhaxhirėt. Kur pa kalorėsit e Halidit, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) doli prapa malit dhe i thirri shokėt e vet me zėrin e tij tė lartė: “O robtė e Allahut! Ejani tek unė!” Zėrin e tij e dėgjuan idhujtarėt, sepse ata, duket qenė mė afėr tij sesa myslimanėt. Kėshtu, u grumbulluan idhujtarėt me nxitim nė drejtim tė zėrit dhe e sulmuan tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) me tėrbim e u pėrpoqėn ta vrisnin atė, pėrpara se tė arrinin myslimanėt. Atėherė, i Dėrguari i Allahut tha: “Kush i prapėson idhujtarėt, do tė ketė Xhenetin, do tė jetė shoku im nė Xhenet.” Nė atė ēast, doli njė burrė nga ensarėt, i prapėsoi idhujtarėt dhe ra duke luftuar kundėr tyre. Pas tij doli njė burrė tjetėr nga myslimanėt, i cili gjithashtu i prapėsoi idhujtarėt dhe luftoi, derisa u vra. Pastaj njė i tretė, i katėrti, i pesti, i gjashti, i shtati. Qė tė gjithė u vranė. Rreth tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) mbetėn vetėm dy myslimanė: Talha ibn Ubejdulahu dhe Sa’ad ibn Ebu Uekasi. Idhujtarėt e pėrqendruan sulmin kundėr tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe atė e goditi njė gur e ai u rrėzua nė njėrėn ije. Iu thye, gjithashtu njė dhėmballė nė pjesėn e poshtme tė nofullės sė djathtė dhe iu plagos buza e poshtme. U plagos edhe nė kokė e nė fytyrė. E goditėn me shpatė mbi parzmore, aq sa parzmorja iu fut nė trup. E goditėn edhe me shpatė nė qafė; nga kjo e fundit vuajti njė muaj. Meqė kishte veshur dy parzmore, shpata e armikut nuk i arriti nė trup. Idhujtarėt arritėn ta plagosin tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) edhe pse dy shokėt e tij bėnė tė pamundurėn pėr ta mbrojtur atė. Sa’ad ibn Uekasi qėlloi me shigjeta kundėr idhujtarėve, derisa i mbaruan dhe Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i tha: “Qėllo, pėr ty do tė flijoja nėnėn dhe babanė tim.” Edhe Talha ibn Ubejdulahu luftoi i vetėm, sa pėr tė gjithė grupin qė u vra mė parė, derisa mori 35-39 plagė. Talhai e mbrojti Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) me dorėn e vet, derisa e goditėn nė gishta dhe dora iu paralizua. Kur e goditėn nė gishtat e dorės, Talhai tha: “E pėsova.” “Sikur tė kishe thėnė: “Bismilah” (Me emrin e Allahut),- i tha Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), do tė tė ngrinin melekėt dhe njerėzit do rrinin tė tė shikonin.” Gjatė asaj ore tė vėshtirė, zbritėn melekėt Xhebrail dhe Mikail dhe luftuan kundėr idhujtarėve. Pastaj erdhėn disa myslimanė te Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe e mbrojtėn me tėrė fuqinė. I Pari qe Ebu Bekėr Es Sidik. Mė pas, edhe Ebu Ubejde ibn Xherahu. Ebu Bekri (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) shkoi i pari tek i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), por qe Ebu Ubejdja ai, qė ia hoqi hallkėn e zixhirit tė helmetės Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!)40 duke ia tėrhequr me dhėmbė. Atėherė, Ebu Ubejdes i ra njė dhėmb. Kur i hoqi edhe rrethin tjetėr, Ebu Ubejdes i ra edhe njė dhėmb tjetėr. Ata shkuan me Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) tek Talha ibn Ubejdullahu, i cili e shėroi atė. Mė pas, tek i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) erdhėn Ebu Dexhaxheja, Mus’ab ibn Umejri, Omer ibn Hatabi, Ali ibn Ebu Talibi dhe tė tjerė. U shtua edhe numri i idhujtarėve, tė cilėt i fuqizuan sulmet e tyre kundėr myslimanėve. Por myslimanėt treguan heroizėm tė rrallė. Disa qėllonin me shigjeta, disa mbronin, disa luftonin dhe disa ruanin Profetin (pa (Standarqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nga shigjetat. Mus’ab ibn Omejri (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) mbante flamurin nė dorėn e djathtė, por idhujtarėt e goditėn dhe ia prenė atė. E kapi flamurin me dorėn e majtė, por edhe atė ia prenė. Pastaj e goditėn nė gjoks dhe nė qafė, derisa ra. Ai, qė e vrau ishte Abdullah ibn Kemieh. Duke vrarė Mus’abin, kujtoi se kishte vrarė tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), sepse Mus’abi i ngjante shumė Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Prandaj, ibn Kemie u kthye tek idhujtarėt dhe thirri me zė tė lartė: “Muhamedi u vra.” Lajmi u pėrhap me shpejtėsi. Me pėrhapjen e kėtij lajmi u pakėsuan ca sulmet e idhujtarėve, sepse ata menduan se ia kishin arritur qėllimit dhe e bėnė atė qė kishin dėshiruar. Qėndrimi i myslimanėve pas kėtij rrethimi Kur myslimanėt e panė se filluan tė rrethoheshin, u shkrehėn, u tronditėn dhe nuk arrinin dot tė kishin njė qėndrim tė vetėm. Dikush mori nga jugu, derisa arriti nė Medine. Dikush tjetėr iku nė majė tė malit Uhud dhe u bashkua me kampin e myslimanėve. Por shumica e myslimanėve mbetėn brenda rrethimit. Ata qėndronin nė pozicionet e tyre dhe mbronin shokėt, qė luftonin kundėr idhujtarėve agresorė. Megjithatė, radhėt myslimane u ngatėrruan, sepse nuk mbeti ndėr ta ndonjėri qė t’i udhėhiqte me njėfarė rregulli. Madje, puna shkoi deri atje, sa tė pėrlesheshin tė parėt me tė pasmit e tyre. Kėshtu, el Ejmeni vrau babanė e Hudhejfes. Kur myslimanėt dėgjuan lajmin e vrasjes sė tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) disave u fluturoi mendja, u thyen moralisht e u dobėsuan aq sa deshėn ta braktisin luftėn. Por pati myslimanė tė tjerė, qė thanė: “Luftoni o vėllezėr myslimanė dhe vdisni nė rrugėn islame, ashtu siē ka vdekur i Dėrguari i Allahut.” Ndėrkohė, kur myslimanėt ishin shumė tė hidhėruar e tė dobėsuar, Ka’ab ibn Maliku (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!), shikoi befasisht tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) qė po vinte tek ata. E njohu nga sytė e tij, sepse fytyra ishte mbuluar me helmetėn e hekurt. Atėherė, Ka’abi thirri me zė tė lartė: “O myslimanė! Gėzohuni! Ja ku po vjen i Dėrguari i Allahut.” Sapo dėgjuan kėtė zė, myslimanėt u kthyen tek ai. Rreth tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u mblodhėn 30 burra. Atėherė, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) bashkė me ta, ēau rrugėn midis idhujtarėve, e shpėtoi ushtrinė e vet tė rrethuar dhe e tėrhoqi pėr nė grykėn e malit. Idhujtarėt u pėrpoqėn qė ta pengonin atė tė tėrhiqej, por dėshtuan plotėsisht. Gjatė asaj pėrpjekjeje u vranė dy veta. Nė sajė tė kėsaj tėrheqjeje shpėtuan myslimanėt, por pasi e paguan shtrenjtė gabimin e qitėsve, tė cilėt nuk zbatuan urdhrin e tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Nė grykėn e malit Uhud Pasi dolėn nga rrethimi dhe zunė vend nė grykėn e malit, myslimanėt patėn disa fėrkime tė veēanta e tė lehta me idhujtarėt. Por idhujtarėt nuk guxuan tė pėrparonin pėr njė sulm tė pėrgjithshėm. Ata qėndruan pak nė fushėn e betejės, masakruan tė vrarėt, u prenė veshėt, hundėt dhe organet gjenitale. Disave ua ēanė barkun. Hindi, bija e Utbes, i ēau Hamzait barkun, i shkuli mėlēinė dhe filloi ta hante. Por meqė nuk mundi ta pėrtypte, e pėshtyu. I mori atij gjithashtu veshėt dhe hundėn dhe i vari si gjerdanė. Ubej ibn Halef shkoi duke u mburrur nė grykėn e malit, pėr tė vrarė Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Kur u afrua, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e goditi me heshtė nė kockėn e supit, nė njė hapėsirė midis parzmores dhe helmetės sė tij. Ai u rrotullua me kalin e tij disa herė. Pastaj u kthye te kurejshėt duke pėllitur si dem. Kur arritėn nė Serif, afėr Mekės, ai vdiq nga plaga. Mė pas erdhėn disa idhujtarė tė tjerė, tė cilėt i udhėhiqnin Ebu Sufjani dhe Halid ibn Uelidi dhe u ngjitėn nė njė anė tė malit. Por Omer ibn Hatabi, bashkė me njė grup muhaxhirėsh luftuan kundėr tyre dhe i zbritėn nga mali. Ka tė dhėna qė tregojnė se Sa’ad ibn Ebi Uekasi (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) vrau tre idhujtarė. Numri i idhujtarėve tė vrarė arriti 22 veta. (Thuhet edhe se ishte 37). Ndėrsa, nga myslimanėt u vranė 70 veta: 41 nga fisi Hazrexh, 24 nga fisi Eus, 4 veta nga muhaxhirėt dhe 1 nga jehudinjtė41. Pas pėrpjekjes sė fundit qė bėnė Ebu Sufjani dhe Halid ibn Uelidi, idhujtarėt nisėn tė pėrgatiteshin pėr t’u kthyer nė Mekė. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) arriti nė grykėn e malit. Pasi u qetėsua aty, i vajti Aliu (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) me ca ujė tė malit Uhud qė tė pinte, por i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nuhati qė uji kishte njėfarė ere dhe nuk piu, por vetėm lau fytyrėn dhe hodhi pak nė kokė. Mirėpo, filloi t’i rridhte gjak pa pushim nga plaga qė kishte nė kokė. Atėherė, Fatimja (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) dogji njė copė rrogoz dhe hirin e saj ia vuri sipėr plagės dhe kėshtu u ndalua gjaku. Pastaj, erdhi Muhamed ibn Meslemeja (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) me ca ujė tė mirė dhe Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) piu dhe iu lut Zotit qė t’i bėnte mirėsi atij. Ai e fali namazin e drekės (ylenė) ulur. Edhe myslimanėt e falėn ulur. Mė pas erdhėn gratė e muhaxhirėve dhe tė ensarėve, ndėr to: Aishja, Umu Ejmeni, Umu Sulejmi dhe Umu Seliti, tė cilat mbushnin ujė dhe u jepnin tė plagosurve (Allahu qoftė i kėnaqur me tė gjitha ato!). Dialog dhe vendim Pasi u pėrgatitėn idhujtarėt plotėsisht pėr t’u kthyer, doli Ebu Sufjani nė malin e Uhudit dhe thirri me zė: “A ėshtė mes jush Muhamedi?” Myslimanėt nuk iu pėrgjigjėn. Ai pyeti pėrsėri: “A ėshtė mes jush biri i Ebu Kahafes (Ebu Bekri)?” Ata nuk iu pėrgjigjėn. Ebu Sufjani thirri pėrsėri: “A ėshtė mes jush Omer ibn Hatabi?” Myslimanėt nuk iu pėrgjigjėn, sepse Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nuk i lejoi tė pėrgjigjeshin. Atėherė, Ebu Sufjani thirri me zė: “Kėta qė pėrmenda paskan vdekur.” Atėherė, Omeri (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) nuk e pėrmbajti dot veten, por u ēua dhe tha: “O armik i Allahut! Tė gjithė ata qė pėrmende ti, janė gjallė. Allahu la tė gjallė ata, prej tė cilėve ti do tė pikėllohesh.” Pastaj, Ebu Sufjani tha: “Disa nga tė vrarėt tuaj u masakruan e unė nuk e urdhėrova kėtė, prandaj nuk mė pikėllon.” Pastaj shtoi: “Lartėsohu, o Hebel!” Atėherė, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u mėsoi qė t’i pėrgjigjen atij kėshtu: “Allahu ėshtė mė i Lartėsuar dhe mė i Madhėruar.” “Ne kemi Uzanė,- foli Ebu Sufjani, ndėrsa ju nuk e keni atė.” Profeti i mėsoi ata kėshtu: “Allahu na ndihmon neve, ndėrsa ju askush.” Ebu Sufjani: “Sot qe dita jonė, nė Bedėr dita juaj dhe lufta vazhdon.” Omeri (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) ia ktheu: “Nuk jemi nė barazim. Tė vrarėt tanė janė nė Xhenet, ndėrsa tė vrarėt tuaj nė Zjarr.” Ebu Sufjani: “Kėshtu thoni ju. Vėrtet?! Atėherė ne qenkemi tė humbur e tė dėshtuar.42 Por mė thuaj, pėr Zotin, o Omer, a e kemi vrarė Muhamedin.” Omeri (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) i tha: “Jo, tani ai po dėgjon fjalėt e tua.” Ebu Sufjani: “Ti je mė i ēiltėr dhe mė mirėbėrės pėr mua sesa ibn Kemia.” Pastaj Ebu Sufjani e ngriti zėrin dhe tha: “Vitin qė vjen le tė takohemi nė Bedėr.” Atėherė i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) urdhėroi njė nga sahabėt qė t’i thoshte Ebu Sufjanit: “Po, le tė jetė ky njė premtim midis nesh dhe teje.” Idhujtarėt kthehen nė Mekė, kurse myslimanėt nė Uhud fillojnė tė kėrkojnė tė plagosurit dhe tė varrosin dėshmorėt Ebu Sufjani u kthye tek ushtria e vet dhe u nisėn. Ai kishte hipur nė deve dhe kalin e mbante anash. Kjo tregonte qė ata synonin tė ktheheshin nė Mekė. Qe mirėsi nga Allahu qė myslimanėve nuk u doli asnjėri nga idhujtarėt qė t’i ndalonin gjatė rrugės pėr nė Medine. Allahu i drejtoi idhujtarėt pėr nė Mekė. Vėrtet, Allahu ndėrhyn mes njeriut dhe zemrės sė tij. 42) Ebu Sufjani pėrpiqet tė vėrė nė lojė shokėt e Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbin tė!). (shėnim i pėrkthyesit) Myslimanėt zbritėn nė fushėn e betejės. Ata kėrkonin tė plagosurit dhe tė vrarėt. Disa ēuan dėshmorė deri nė Medine, por i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) urdhėroi qė t’i kthenin ata pėrsėri te vendi, ku ishin vrarė. Ata u varrosėn atje, me rrobat e tyre, pa i larė dhe pa ua falur namazin e Xhenazes. Madje, janė futur edhe tre veta nė njė varr. Ka rastisur edhe qė dy dėshmorė i kanė mbėshtjellė me njė rrobė, por midis tyre kanė vėnė ca bar, ndėrsa nė varr kanė vėnė mė parė atė njeri, qė dinte mė shumė Kuran pėrmendsh, sepse Kurani do tė jetė dėshmues pėr ta nė Ditėn e Gjykimit. Ndėrkohė, gjetėn tabutin e Hadhal ibn Ebu Amirit, diku nė njė cep, i cili pikonte ujė dhe Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) tha: “Me siguri, Atė po e lajnė melekėt.” Ngjarja e Hadhalit ėshtė kjo: “Hadhali, sapo ishte martuar. Njė herė, kur ishte me gruan e vet, dėgjoi thirrėsin qė i ftonte njerėzit pėr luftė. E la tė shoqen menjėherė dhe shkoi nė sheshin e betejės. Aty luftoi kundėr idhujtarėve, derisa u vra. Por ishte i palarė, se kishte fjetur me gruan e s’pati kohė tė lahej. Prandaj, pas vdekjes sė tij, e lanė melekėt. Dhe ai u quajt “I Lari nga Melekėt”. Qefini i Hamzait qe njė pelerinė. Kur i mbulonin kokėn, i dilnin kėmbėt jashtė; kur i mbulonin kėmbėt, i dukej koka. Prandaj mbi kėmbėt i vunė ca bar dhe me atė pelerinė e varrosėn. Po kėshtu vepruan edhe me Mus’ab ibn Umejrin. Kthimi nė Medine Pasi i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe myslimanėt mbaruan punė me varrimin e dėshmorėve dhe lutjet pėr ta, u kthyen pėrsėri nė Medine. Gratė, qė u ishin vrarė tė afėrmit e tyre dolėn nė rrugė dhe takuan tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Ai i ngushėlloi dhe iu lut Allahut pėr ta. Erdhi edhe njė grua nga fisi Benu Dinar, sė cilės i ishin vrarė burri, vėllai dhe babai i saj. Kur i treguan pėr njerėzit e vrarė, ajo pyeti si ishte i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Ata i thanė: “Mirė ėshtė, lavdėruar qoftė Allahu!” “Ma tregoni qė ta shikoj”,- iu drejtua ajo. Kur e pa Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) tha: “Po tė jesh ti mirė, ēdo fatkeqėsi ėshtė e vogėl pėr mua.” Myslimanėt qėndruan nė gjendje shtetrrethimi. Ata ruanin Medinen dhe tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Ishin tė dėrrmuar nga plagėt, nga lodhja, nga hidhėrimi dhe nga dhembja qė kishin. Megjithatė, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e pa tė domosdoshme qė tė ndiqeshin lėvizjet e armikut, qė po tė pėrpiqej t’i kthehej Medines, t’i dilnin pėrpara dhe ta asgjėsonin. Lufta e Hamraul Esedit Ditėn e nesėrme, nė mėngjes, u bė thirrje ndėr myslimanėt qė t’i dilnin pėrpara armikut. Por nuk duhet tė dilte askush, pėrveē atyre qė kishin marrė pjesė nė Uhud. Myslimanėt kėsaj thirrjeje iu pėrgjigjėn tė gjithė. U nisėn. Vazhduan marshimin deri nė Hamraul Esed, rreth trembėdhjetė kilometra larg Medines dhe atje vendosėn ēadrat. Idhujtarėt erdhėn deri nė Reuha, 58 kilometra larg Medines. Ata bėnin plane e kėshilloheshin me njėri-tjetrin qė t’i vėrsuleshin Medines. Por mjeroheshin, gjithashtu qė u doli nga dora rasti i volitshėm nė Luftėn e Uhudit, pėr t’i asgjėsuar myslimanėt. Nė Hamraul Esed shkoi Ma’bid ibn Ebu Ma’bid Huzaiu, i cili ishte dashamirės i tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Ai e ngushėlloi Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) pėr atė, qė pėsoi nė Uhud. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e porositi atė qė tė shkonte tek Ebu Sufjani dhe t’i thoshte se myslimanėt ishin tė fuqishėm. Ebu Ma’bidi shkoi dhe i takoi idhujtarėt nė Reuha, ku qenė tubuar pėr tė mėsyrė Medinen. “Mos shkoni andej,- u tha, se do tė humbisni me myslimanėt, sepse Muhamedi ka dalė me njė ushtri aq tė madhe, sa qė kurrė ndonjėherė nuk e kam parė. Ata janė tė egėrsuar tmerrėsisht kundėr jush. Prandaj, unė mendoj qė tė mos niseni pėr nė Medine, derisa pararoja e tyre tė dalė pėrpara kėtyre kodrave.” Kur idhujtarėt dėgjuan kėto fjalė, u thyen moralisht dhe u kthyen. Ebu Sufjani u mjaftua me njė luftė psikologjike. Ai caktoi njerėz qė t’u thonin myslimanėve: “(Idhujtarėt) kanė grumbulluar forca tė mėdha ndaj jush, prandaj kijini frikė ata.” Kėto fjalė tė rreme Ebu Sufjani i pėrhapi, qė myslimanėt tė mos e ndiqnin mė tej. Kėshtu, ai u nis me nxitim pėr nė Mekė. Myslimanėve nuk u bėri fare pėrshtypje ky kėrcėnim. Madje, pėrkundrazi atyre iu shtua besimi nė Allahun dhe thanė: “Ne na mjafton Allahu. Sa Mbrojtės i mirė ėshtė Ai!” Myslimanėt qėndruan nė Hamratul Esed deri ditėn e mėrkurė. Pastaj u kthyen pėr nė Medine. Pėr kėtė Allahu ka thėnė: “Dhe ata (myslimanėt) u kthyen (pėr nė Medine), pa i gjetur asnjė e keqe dhe fituan begati e mirėsi tė mėdha nga Allahu, madje arritėn edhe kėnaqėsinė e Tij. Allahu ėshtė Dhurues i Madh.” (3:174) [color]

loni19
11-06-05, 13:49
Ngjarje dhe luftėra



Ajo qė i goditi myslimanėt nė luftėn e Uhudit ndikoi pėr keq nė famėn dhe prestigjin e tyre. Armiqtė morėn zemėr kundėr myslimanėve dhe u pėrgatitėn pėr t’i asgjėsuar ata. Pėr kėtė arsye ndodhėn edhe ngjarje, qė nuk ishin nė dobi tė myslimanėve. Po pėrmendim disa nga ato, qė janė mė tė rėndėsishme. Ngjarja e Raxhias Disa burra nga Adhali dhe Karija erdhėn tek i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe i thanė se ishin bėrė myslimanė. Pastaj i kėrkuan qė t’i dėrgonte misionarė, qė t’i mėsonin tė tjerėve fenė dhe Kuranin. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u ēoi dhjetė veta nga sahabet (shokėt e vet). Kryetar caktoi Asim ibn Thabitin. Kur arritėn Sahabet nė Raxhia, idhujtarėt i sulmuan pabesisht. Ata mbetėn tė rrethuar nė njė vend tė lartė, nė mes tė njėqind vetave. Idhujtarėt ishin nga Benu Lahjai; fisi Hudhejl. Idhujtarėt u dhanė besėn myslimanėve: po tė zbrisnin poshtė, nuk do t’i vrisnin. Por Asimi nuk pranoi tė zbriste. Prandaj, bashkė me shokėt e vet luftoi kundėr idhujtarėve. Shtatė myslimanė u vranė. Mbetėn edhe tre. Idhujtarėt u dhanė fjalėn pėrsėri atyre se nuk do t’i vrisnin, po tė zbrisnin poshtė dhe tė dorėzoheshin. Tė tre myslimanėt zbritėn te qafirėt; por qafirėt i sulmuan nė mėnyrė tė pabesė, i kapėn dhe i lidhėn. Njėri nga ata tė tre tha: “Ky veprim i qafirėve ėshtė fillimi i pabesisė.” Ai nuk pranoi tė shkonte me ta. Atėherė, idhujtarėt e pabesė e vranė edhe atė. Me dy tė tjerėt shkuan nė Mekė. Ata ishin Hubejb ibn Adji dhe Zejd ibn Dethineji. Qafirėt i shitėn ata nė Mekė si skllevėr. Mirėpo, Hubejbi kishte vrarė Harith ibn Amir ibn Neufilin nė luftėn e Bedėrit, prandaj atė e bleu bija (thuhet edhe vėllai) e Harithit. Ca kohė e mbajtėn nė burg. Pastaj e nxorėn dhe e morėn pėr nė Ten’im, pėr ta vrarė. Hubejbi fali dy rekatė namaz dhe iu lut Allahut qė t’ua merrte hakun atyre tė pabesėve. Ndėr tė tjera, tha: “Unė nuk e kam pėr gjė, nė qoftė se vritem duke qenė mysliman. Nuk e kam pėr gjė, se nė ē’tokė vritem. Kėtė sakrificė e bėj pėr hir tė Allahut. E nė dashtė Ai, mė shpėton nga gjakatarėt.” Atėherė, Ebu Sufjani i tha: “A gėzohesh ti, tė kishim Muhamedin kėtu dhe t’i prisnim kokėn atij, ndėrsa ti tė shkoje te familja jote?” Hubejbi iu kthye: “Pėr Zotin, unė nuk gėzohem tė shkoj te familja ime e Muhamedit t’i ngulet qoftė edhe njė gjemb nė kėmbė, atje ku ėshtė.” Pastaj Ukbe ibn Harith ibn Amiri e vrau Hubejbin, sepse i kishte vrarė babanė. Ndėrsa Zejd ibn Dethinei pati vrarė Umeje ibn Mahrithin nė luftėn e Bedėrit. Prandaj atė e bleu ibn Umeje Safuani dhe e vrau pėr tė atin e vet. Para se ta vrisnin, edhe Zejdit i thanė, ashtu siē i kishte thėnė Ebu Sufjani Hubejbit. Por edhe Zejdi u pėrgjigj ashtu si Hubejbi, duke shprehur dashamirėsinė mė tė madhe pėr Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Kurejshėt dėrguan njerėz qė tė sillnin nė Mekė njė pjesė tė trupit tė Asimit, por Allahu dėrgoi grerėzat, tė cilat e mbrojtėn trupin e tij. Kur ishte gjallė Asimi, i kishte dhėnė fjalėn Allahut, qė tė mos e prekte asnjė idhujtar, gjatė jetės sė tij. Prandaj, Allahu e ruajti atė pas vdekjes; nuk i la idhujtarėt t’ia preknin trupin. Tragjedia e pusit tė Maunes Gjatė ditės sė ngjarjes sė Raxhias ndodhi edhe njė tragjedi tjetėr mė e hidhur. Ebu Bera’a Amir ibn Maliku shkoi tek i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nė Medine. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e thirri pėr nė Islam, por ai nuk u bė mysliman dhe as nuk u largua nga Medinia. Pas pak, ai dėrgoi njė letėr, ku thuhej se populli i Nexhdit (krahinė malore afėr Mekės) i pėrgjigjeshin atij pėr t’u bėrė myslimanė, nė qoftė se i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u dėrgonte atyre ca myslimanė si misionarė pėr t’i thėrritur nė Islam. “Unė jam dorėzanė pėr misionarėt myslimanė,- i tha Ebu Berai Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe nuk i prek kush.” Atėherė, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u dėrgoi atyre 70 veta nga Sahabet, qė dinin mė mirė Kuran, pėr t’i ftuar nė Islam. Ata shkuan bashkė me Ebu Beraiun. Qėndruan pėr tė pushuar te pusi i Maunes. Hiram ibn Melhani shkoi me letrėn e tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) tek armiku i Allahut, Amir ibn Tufejli. Ai nuk e shikoi fare letrėn, por urdhėroi njė idhujtar dhe e goditi Hiramin me heshtė pas shpine. Heshta i doli pėrpara. Hirami tha: “Allahu Ekber” (Allahu ėshtė mė i Madhi). Fitova, pėr Zotin e Qabes.” Armiku i Allahut, Amir ibn Tufejli kėrkoi qė t’i vinin nė ndihmė njerėzit e fisit Beni Amir, por ata nuk iu pėrgjigjėn ftesės pėr tė sulmuar myslimanėt, sepse ishin nė besėn e Ebu Beraiut. Atėherė, Amiri kėrkoi ndihmė nga fisi Benu Selim, qė t’i vrisnin myslimanėt qė kishin shkuar atje si misionarė. Nga ai fis iu pėrgjigjėn disa barqe, si Ra’li, Dhekuani dhe Asiji. Ata u tubuan, i rrethuan shokėt e Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe i vranė tė gjithė, me pėrjashtim tė Ka’ab ibn Zejdit dhe Amr ibn Umeje Dhamiriut. Ka’ab ibn Zejdi ishte plagosur dhe idhujtarėt menduan se ishte vrarė. Kėshtu, ai mbeti midis tė vrarėve duke u pėrpėlitur, por jetoi. Mė pas, ai u vra nė luftėn e Hendekut. Amr ibn Umeje Dhamiriu ishte nė marrėdhėnie pune me Mundhir ibn Ukbenė. Kur shikoi ca shpendė qė silleshin rrotull mbi vendin e ngjarjes, e kuptoi ēfarė kishte ndodhur. Prandaj, Mundhiri zbriti poshtė dhe luftoi kundėr idhujtarėve, derisa u vra. Kurse Amru ibn Umeja u zu rob. Idhujtarėt njoftuan Amir ibn Tufejlin se robi ishte nga fisi Mudar. Amri ishte nga ai fis dhe Amiri e liroi, sepse kishte tek e ėma njė robėreshė nga ai fis. Kėshtu, Amru ibn Umeja shpėtoi dhe u kthye pėr nė Medine. Por, kur po kthehej, nė Karkara gjeti dy burra nga fisi Benu Kilab. Mendoi se ishin armiq, prandaj i vrau qė tė dy. Mirėpo ata kishin pasur besė mossulmimi me tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Kur Amri arriti nė Medine dhe i tha tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) se i kishte vrarė ata dy burra nė rrugė, i Dėrguari i Allahut ia ktheu: “Ti ke vrarė dy njerėz, qė unė u kisha dhėnė garanci dhe unė do t’u paguaj dijetin.” I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u hidhėrua shumė pėr ē’kishte ndodhur nė Rexhia dhe te pusi i Maunes.Tė dyja kėto ngjarje tė hidhura ndodhėn brenda njė muaji. Ishte muaji Safar, viti i katėrt i Hixhretit. Thuhet se lajmi i ngjarjeve kishte arritur tek i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) brenda njė nate dhe ai i ka mallkuar vrasėsit e pabesė tridhjetė ditė me rradhė nė namazin e mėngjesit, derisa Allahu zbriti ajetin qė tregon se ēfarė thanė Sahabėt qė u vranė: “Njoftoni njerėzit tanė se ne e takuam Zotin tonė, i Cili u kėnaq me ne dhe ne u lumturuam me Atė.” Atėherė, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e ndėrpreu mallkimin pėr katilėt. Ai nuk e kėndoi mė lutjen e Kunutit.

loni19
11-06-05, 13:55
Beni Nudejra



Benu Nudejrėt kurdisėn njė komplot kundėr myslimanėve. Komloti qe edhe mė i ndyrė se ai qė ndodhi nė Adhal dhe Karre. Madje, edhe mė i keq se ai qė bėnė tė pabesėt kundėr shokėve tė Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nė Maune. Benu Nudejrėt i kėrkuan tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) qė tė vinte tek ata, nė njė vend dhe tė dėgjonin prej tij Kuranin dhe shpjegime pėr Islamin; pastaj tė diskutonin dhe nė qoftė se bindeshin, do t’i besonin. U nėnshkrua marrėveshja. Mirėpo, njerėzit e kėqinj vendosėn me njėri-tjetrin qė, secili prej tyre tė merrte me vete nga njė thikė nėn rrobat e veta dhe kėshtu ta sulmonin tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) befasisht dhe ta vrisnin atė. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e mori vesh kėtė komplot, prandaj vendosi qė t’i dėbonte ata. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dėrgoi tek ta Muhamed ibn Meslemen, qė t’u thoshte: “Dilni nga Medinia dhe mos banoni mė aty, sepse jeni tė dėbuar qė kėtej dhe nuk keni afat mė shumė se dhjetė ditė. Kujtdo, qė tė gjendet kėtu pas dhjetė ditėsh, do t’i pritet koka.” Pas kėtij njoftimi ata u bėnė gati pėr tė ikur, por kryetari i dyfytyrakėve, Abdullah ibn Ubeji u dėrgoi fjalė: “Qėndroni dhe mos ikni nga Medinia, sepse unė kam 2000 veta qė do tė hyjnė nėpėr fortifikatat tuaja dhe do tė luftojnė deri nė vdekje pėr t’u mbrojtur juve.” Pėr kėtė Allahu ka thėnė: “A nuk e ke ditur se ata qė u bėnė dyfytyrakė, u thoshin vėllezėrve tė vet, nga ithtarėt e Librit, qė nuk kishin besuar: nė qoftė se ju dėboheni edhe ne do tė dalim me ju pėr (t’ju ndihmuar nė) punėn tuaj; ne kurrė nuk do t’i bindemi askujt, Allahu dėshmon se ata janė gėnjeshtarė.” (El Hashr, ajeti 11) Abdullahu u tha atyre se do t’i ndihmonin fisi Kurejda dhe fisi Gatfanė. Kėshtu, Benu Nudejrėt pandehėn se do tė ishin tė fuqishėm dhe nuk dolėn nga Medinia, por i thanė tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!): “Ne nuk dalim e nuk largohemi nga Medinia, prandaj ti bėj ē’tė duash.” Atėherė, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) bashkė me sahabet thanė: “Allahu Ekber.” Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) la pėrgjegjės ibn Mektumin nė Medine. Flamurin ia dha Aliut dhe u nis pėr tek Benu Nudejrėt. I rrethoi menjėherė, por ata u strehuan nė fortifikatat e tyre dhe filluan t’i gjuanin myslimanėt me shigjeta dhe me gurė. Ata kishin si mbrojtje edhe palmat qė rrethonin foritifikatat e tyre. Atėherė, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) urdhėroi qė t’i prisnin dhe t’i digjnin palmat. Jehudinjtė u thyen moralisht dhe Allahu lėshoi trishtimin nė zemrat e tyre. Pas gjashtė netėsh kėrkuan tė dorėzoheshin (thuhet edhe pas pesėmbėdhjetė netėsh; thuhet se u kanė thėnė se do tė dilnin nga Medinia). Edhe fisi Kurejda hoqi dorė prej tyre; edhe kryetari i dyfytyrakėve e aleatėt e tyre i tradhėtuan. Pėr kėtė Allahu ka thėnė: “Ata (dyfytyrakėt) janė si djalli, kur i thotė njeriut: “Mos e prano besimin!” E, kur njeriu ta ketė mohuar Zotin, ai (djalli) tėrhiqet dhe thotė: “Unė largohem prej teje; unė kam frikė Allahun, Zotin e Gjithėsisė.” (59:16) I Dėrguari i Alahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i lejoi ata tė merrnin me vete ēfarė tė donin nga plaēkat dhe pasuritė qė kishin, me pėrjashtim tė armėve. Ata morėn sa mundėn, madje hoqėn edhe dyert dhe kapakėt e dritareve nga shtėpitė e tyre. Kėshtu, prishėn e shkatėrruan sa mundėn dhe morėn me vete aq sa mundėn. Pėr kėtė, Allahu ka thėnė: “Ai (Allahu) ėshtė qė nė dėbimin e parė i nxori prej shtėpive tė tyre ata nga ithtarėt e Librit, tė cilėt nuk besuan e ata menduan se fortifikatat e tyre do t’i mbronin prej ndėshkimit tė Allahut, por Allahu u erdhi atyre nga nuk e kishin menduar dhe nė zemrat e tyre hodhi frikėn, ashtu qė me duart e veta dhe me duart e besimtarėve tė rrėzonin shtėpitė e veta; pra, merrni pėrvojė, o ju tė zotėt e mendjes!” (59:2) Shumica e jehudinjve dhe paria e tyre shkuan e zunė vend nė Hajber. Njė grup prej tyre shkuan nė Sham (Siri). I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ua pjesėtoi tokat dhe shtėpitė e tyre muhaxhirėve tė parė. Pėrveē atyre, ai u dha edhe Ebu Dexhanes dhe Sehl ibn Hanifit qė ishin nga ensarėt, sepse qenė tė varfėr. Me njė pjesė tė asaj pasurie, qė lanė jehudinjtė Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ushqeu familjen njė vit. Pjesėn qė mbeti, e pėrdori pėr armatimin dhe pėrgatitjen e kuajve tė municionit, si forcė nė rrugėn e Allahut, pėr ta pėrdorur kundėr armikut. Gjithsej, nga jehudinjtė qė u dėbuan, u gjetėn pesėdhjetė parzmore, pesėdhjetė helmeta dhe treqind e dyzet shpata. Lufta e premtuar e Bedrit U pėrmend mė parė se Ebu Sufjani pati premtuar nė betejėn e Uhudit se do tė luftonte kundėr myslimanėve vitin qė vinte. Prandaj, nė vitin e katėrt tė Hixhretit, posa hyri muaji Shaban, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) shkoi nė Bedėr, sipas fjalės qė i pati dhėnė Ebu Sufjanit. Atje qėndroi tetė ditė, duke pritur Ebu Sufjanin. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) kishte me vete njė mijė e pesėqind luftėtarė dhe dhjetė kalorės. Flamurin ia dha Ali ibn Ebu Talibit. Nė Medine la zėvendės Abdullah ibn Rauhan. Ebu Sufjani u nis nga Meka me dy mijė luftėtarė dhe pesėdhjetė kalorės. Kur arriti nė Merrudhahran, pushoi nė Mixheni (vend me ujė, i njohur nė atė krahinė). Meqė, qėkur u nis nga Meka, ishte i trishtuar dhe i frikėsuar shumė, u tha shokėve tė vet: “Nuk ėshtė nė dobinė tuaj qė tė luftoni kundėr myslimanėve, pėrveēse kur tė jetė njė vit bollėku e tė rrini nė hije tė pemėve e tė pini qumėsht. Nė kėtė vit gjėrat janė shtrenjt dhe nuk na bie mirė tė shkojmė nė Bedėr pėr luftė. Prandaj, unė po kthehem nė Mekė e edhe ju kthehuni!” Asnjėri nuk e kundėrshtoi, kėshtu qė ushtria e tij u kthye. Gjatė qėndrimit nė Bedėr, myslimanėt shitėn tėrė ato pasuri qė kishin me vete dhe fituan dyfishin e asaj qė fitohej zakonisht. Pastaj, u kthyen nė Medine gjithė krenari. Tashmė, ēdo armik ua kishte frikėn. Situata ishte e qetė dhe siguria mbizotėronte nė ēdo anė. Kėshtu, kaloi shumica e vitit dhe armiqtė nuk guxuan tė bėnin asnjė lėvizje kundėr myslimanėve. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e shfrytėzoi kėtė situatė qetėsie dhe arriti tė sigurojė kufinjtė mė tė largėt. Madje, nė muajin Rabiul Euel, nė vitin e pestė tė Hixhretit, ai shkoi deri nė Doumetul Xhundul, pėr tė marrė masa ndaj atyre qė u prisnin rrugėn udhėtarėve e i grabisnin. Kėshtu, siguria dhe paqja u vendos nė ēdo anė.

loni19
11-06-05, 13:58
Lufta e Hendekut



I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe myslimanėt nisėn tė merreshin me pėrhapjen e fesė islame dhe qetėsimin e gjendjes, pasi, nė saje tė masave qė mori i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) qė nga lufta e Benu Nudajrit nuk ndodhi asnjė ballafaqim me armiqtė gjatė njė viti e gjysmė. Por, ja qė jehudinjtė, pėr tė cilėt Mesihu Isa (paqja qoftė mbi tė!) ka thėnė “ata janė gjarpėrinj dhe kėlyshė nėpėrkash”, nuk lanė myslimanėt qė tė pushonin e tė qetėsoheshin. Jehudinjtė, pa u vendosur mirė nė Hajber dhe pa u qetėsuar ende aty, nisėn tė sajonin komplote dhe tė lėviznin nėn rrogoz, derisa mundėn tė tėrhiqnin ushtrinė e Armerimit (e pėrbėrė nga fiset arabe) dhe ta hidhnin kundėr popullit tė Medines. Historianėt islamė tregojnė se njėzet burra nga paria e jehudinjve shkuan te kurejshėt dhe u bėnė propogandė qė t’i nxisnin nė luftė kundėr Medines, duke u premtuar se do t’i ndihmonin kundėr myslmanėve. Kurejshėt e pranuan propozimin. Pastaj, jehudinjtė shkuan te fisi Gatfanė dhe u folėn ashtu si kurejshėve. Edhe ata pranuan qė tė shkonin nė Medine dhe tė luftonin kundėr myslimanėve. Pastaj shkuan te fiset e tjera arabe dhe u bėnė thirrje qė tė luftonin kundėr myslimanėve tė Medines. Edhe nga ato fise, njė pjesė e madhe e pranuan propozimin. U mblodh njė ushtri dhe ajo filloi lėvizjen sipas njė plani tė bashkėrenduar fshehtas. Ushtria vazhdoi marshimin drejt Medines dhe brenda kohės sė caktuar arriti nė rrethinat e saj. Kėshillimi pėr hendekun Posa arriti lajmi i tubimit dhe i lėvizjes sė ushtrisė armike pėr nė Medine, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u kėshillua me shokėt e vet se si tė mbroheshin. Selman Farisiu propozoi qė tė hapej njė hendek i gjerė rreth Medines. Propozimi u miratua njėzėri. Meqenėse Medinen e rrethonin shkėmbinj tė zinj nga lindja, perėndimi dhe jugu e ushtria armike nuk e kishte pėr mbarė tė hynte aty, pėrveēse nga ana e veriut, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) pėlqeu anėn e ngushtė – midis lagjeve perėndimore dhe lindore, afėsisht dy kilometra larg. I bashkoi tė dyja lagjet, duke hapur njė hendek tė madh. Hendeku filloi nė anėn e perėndimit nga veriu i malit Sel’a dhe arriti nė lindje te njė kep i zgjatur nga shkėmbinjtė e lagjes lindore, te vendi i quajtur Kodra e Dy Pleqve (Utumish Shejhejni). Cdo dhjetė burrave u kishte caktuar tė gėrrmonin 40 kutė hendek. Bashkė me ta mori pjesė edhe i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nė hapjen e hendekut dhe transportimin e dheut. Sa herė qė myslimanėt e kėrkonin tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), ai u pėrgjigjej dhe sa herė qė ai i kėrkonte ata i pėrgjigjeshin. Gjatė hapjes sė hendekut myslimanėt pėrballuan shumė vėshtirėsi, sidomos nga tė ftohtit e madh dhe nga uria e madhe. Ndodhte qė sillej njė grusht elb, i hidhnin ca yndyrė dhe e hanin ashtu, duke e pėrcjellė me vėshtirėsi. Nė bark, secili kishte lidhur nga njė gur, pėr tė frenuar urinė. U ankuan tek i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Por, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) zbuloi barkun e vet: ai kishte lidhur dy gurė nga uria. Gjatė hapjes sė hendekut ndodhėn disa mrekulli. Xhabiri, kur shikoi se i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) kishte shumė uri, nuk duroi mė; theri njė dele qė e kishte nė shtėpi, e shoqja bloi me mokėr tetė grushta elbr dhe i thirri fshehtas tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) bashkė me disa sahabe, qė tė hanin. I Dėrguari i Allahut ua shtoi tė gjithėve ushqimin. Ishin njėmijė veta. Hėngrėn dhe u ngopėn. Kusia mbeti plot e brumi nuk mbarohej. Motra e Nu’man ibn Beshrit shkoi me njė grusht hurma te babai dhe te daja e vet. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i hodhi ato mbi njė rrobė dhe thirri tė gjithė njerėzit, qė po hapnin hendekun. Ata hėngrėn dhe u kthyen nė punė e hurma mbetėn plot; ato dilnin nga cepat e rrobės. Aty, ku punonte Xhabiri me shokėt e vet, doli njė copė shkėmb qė nuk e copėtonin dot. Prandaj njoftuan tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Ai erdhi aty dhe goditi me kazmėn qė kishte nė dorė dhe e bėri copė-copė, si kokrriza rėre qė nuk mbaheshin nė dorė. Edhe Beraiut dhe shokėve tė tij u doli nė hendek njė copė shkėmbi. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) erdhi aty, tha Bismilah, e goditi shkėmbin fort me kazmė dhe shkėmbi nxori dritė. Profeti tha Allahu Ekber. Pastaj vazhdoi: “Mua mė janė dhėnė ēelėsat e Shamit, madje unė tani po shikoj pallatet e kuq tė atij vendi.” E goditi shkėmbin pėr sė dyti dhe dha sihariqin qė myslimanėt do tė ēlironin Persinė. E goditi pėr tė tretėn herė dhe pėrgėzoi se do tė ēlirohej edhe Jemeni. Pastaj, shkėmbi u bė copė-copė. Midis dy skajeve tė hendekut Kurejshėt dhe aleatėt e tyre shkuan nė Medine me njė ushtri prej katėr mijė vetash. Ata kishin treqind kalorės dhe njė mijė deve. Komandant kishin Ebu Sufjanin. Flamurin e tyre e mbante Othman ibn Talha ibn Ebu Talha el Ebderiu. E gjithė ushtria shkoi e u pėrqendrua atje ku grumbulloheshin rrjedhat e ujėrave, nė Ruma, midis Xherafit dhe Zegabit. Edhe fisi Gatfanė me pasuesit e tij nga Nexhdi vajtėn nė Medine, me gjashtė mijė veta dhe qėndruan nė fund tė Nakmiut, pėr anė tė malit Uhud. Kuptohet se vajtja e ushtrisė armike, e pėrbėrė nga shumė fise nė muret e Medines qe njė sprovim i fuqishėm dhe ngjallte frikė te myslimanėt. Pėr kėtė Allahu ka thėnė: “Kur ata (idhujtarėt) u erdhėn juve edhe pėr sė larti edhe prej sė poshtmi dhe shikimet tuaja u shtangėn dhe zemrat arritėn nė fyt e ju sajonit mendime tė llojllojta pėr Allahun; atėherė, u sprovuan besimtarėt dhe u tronditėn nga njė dridhje e fortė.” (33:101) Por Allahu i fuqizoi dhe i ndihmoi besimtarėt. Pėr kėtė Allahu ka thėnė: “E kur myslimanėt e panė ushtrinė aleate, thanė: “Kjo ėshtė ajo qė Allahu dhe i Dėrguari i Tij na premtuan neve e Allahu dhe i Dėrguari i Tij thanė tė vėrtetėn. Ajo (ushtria e armikut qė panė) vetėm ua shtoi atyre besimin dhe mbėshtetjen.” (33:22) Ndėrsa, dyfytyrakėt dhe ata qė nė zemrat e tyre kanė sėmundje (tė dyshimit dhe tė mohimit) thonė: “Allahu dhe i Dėrguari i Tij nuk na premtuan tjetėr, vetėm se mashtrim!” (33:12) I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) la Ibn Mektumin zėvendės nė Medine. Gratė dhe fėmijėt i vendosi nėpėr kodrat e saj dhe doli me tre mijė myslimanė pėrballė armikut. Shpinat i kthyen nga mali i Sel’asit, tė cilin e kishin si fortifikatė. Hendeku ishte midis myslimanėve dhe femohuesve (qafirėve). Idhujtarėt u nisėn drejt Medines. Por, ata u befasuan, kur u afruan te myslimanėt, sepse gjetėn njė hendek tė gjerė, qė i ndante me ta. Ata u shashtisėn. Komandati i tyre, Ebu Sufjani tha: “Ky ėshtė njė kurth, qė arabėt deri mė sot nuk e kanė ditur e as e kanė praktikuar nėpėr luftėra.” Idhujtarėt filluan tė silleshin rreth hendekut me shumė zemėrim e inat. Ata kėrkonin ndonjė pikė, ku tė kalonin hendekun dhe tė nisnin sulmin kundėr myslimanėve. Por myslimanėt i goditėn ata me breshėri shigjetash dhe nuk i lanė idhujtarėt qė tė afroheshin e tė depėrtonin te myslimanėt, qė ta mbushnin hendekun me dhč e ta bėnin rrugėn e kalimin. Pas shumė pėrpjekjesh, idhujtarėt u detyruan ta rrethonin Medinen, por ata nuk ishin pėrgatitur pėr njė rrethim tė tillė. Prandaj, ditėn mundoheshin qė, me ēdo mėnyrė, tė kalonin hendekun, por myslimanėt i pėrballonin ata gjatė vijės sė hendekut, duke i goditur me gurė etj. Mirėpo idhujtarėt i shtonin vazhdimisht sulmet e tyre kundėr myslimanėve. Ndėrkohė myslimanėve, meqė ishin shumė tė zėnė me mbrojtjen, u ngelėn pa falur namazet gjatė ditės. Ata nuk kishin mundėsi qė t’i falnin ato ndryshe, veēse pas perėndimit ose afėr perėndimit tė diellit. Nė atė kohė nuk ishte ligjėruar ende mėnyra e faljes sė namazit, kur njeriu ėshtė nė luftė ose ka frikė nga armiku etj. Njė ditė, gjatė zhvillimit tė luftės, doli njė grup kalorėsish idhujtarė, ndėr tė cilėt, Amru ibn Abdu Udi, Ikrime ibn Ebu Xhehli, Dhirrar ibn Haebi e tė tjerė dhe synuan njė vend tė ngushtė tė hendekut dhe u futėn. Ata silleshin me kuajt e tyre nė sheshin midis hendekut dhe malit tė Sel’as, duke u krenuar. Por, u doli Aliu (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) me ca myslimanė dhe u zunė pritė aty ku u futėn nė hendek. Amru ibn Abdu Udi, i cili ishte shumė guximtar dhe mundės, kėrkoi qė t’i dilte ndonjė nga myslimanėt pėr tė bėrė duel. Aliu e nxiti shumė, derisa ai zbriti nga kali dhe filluan duelin. U sollėn e u sollėn rrotull nėpėr shesh, duke iu vėrsulur njėri-tjetrit, derisa Aliu e vrau atė. Tė tjerėt u kthyen, sepse u trishtuan dhe u trembėn sė tepėrmi. Ikrimeja e la edhe shpatėn pėrtokė dhe iku. Ndėrsa Neufil ibn Abdullahu u rrėzua nė hendek dhe u vra nga myslimanėt. Gjatė goditjeve, qė u shkėmbyen, u vranė nga tė dyja palėt. Nga idhujtarėt u vranė dhjetė veta, ndėrsa nga myslimanėt gjashtė. Nė atė betejė u godit edhe Sa’ad ibn Muadhi me njė shigjetė nė sy. Por, ai iu lut Allahut qė tė mos vdiste, nė qoftė se kishte mbetur gjė ende nga lufta e kurejshėve; nė qoftė se kishte mbaruar lufta, kėrkoi tė vdiste nga ajo plagė. Pastaj, nė lutjen qė i bėri Allahut tha: “O Allah! Mos mė vdis, derisa tė gėzohem qė myslimanėt fituan mbi kurejshėt.” Pabesia e fisit Kurejda dhe ndikimi i saj nė rrjedhėn e luftės Fisi Beni Kurejda kishte lidhur besė mossulmimi me tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), siē u pėrmend edhe mė lart. Mirėpo, nė Luftėn e Hendekut, Hujej ibn Ahtibi vajti te Ka’ab ibn Esedi (kryetari i fisit Beni Kurejda) dhe e nxiti atė pėr ta thyer besėn qė kishte me tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Kėshtu, Ka’abi e theu besėn dhe kaloi nė anėn e kurejshėve dhe tė idhujtarėve. Fisi Kurejda banonte nė Jug tė Medines, ndėrsa myslimanėt jetonin nė veri tė saj. Mirėpo nuk kishte ndonjė pengesė natyrore a njerėzore midis fisit Kurejda dhe grave e fėmijėve tė myslimanėve, prandaj rreziku ishte tepėr i madh. Kėtė gjė e mori vesh i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Prandaj dėrgoi Mesleme ibn Eslimin me dyqind veta dhe Zejd ibn Harithen me treqind veta pėr tė mbrojtur fėmijėt dhe tė miturit e myslimanėve. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dėrgoi gjithashtu Sa’ad ibn Meadhin dhe Sa’ad ibn ibn Ubaden me disa burra nga ensarėt, qė tė vėrtetėsonin tė dhėnat. Kur shkuan atje, i gjetėn jehudinjtė mė dhelpėrakė se asnjėherė. Jehudinjtė filluan t’i shanin hapur myslimanėt dhe ta shprehnin hapur armiqėsinė e tyre, tė fyenin tė Dėrguarin e Allahut duke thėnė: “Kush ėshtė i Dėrguari i Allahut? Ne nuk kemi me Muhamedin as besė e as marrėveshje.” Shokėt e Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u kthyen dhe i thanė atij: “Fisi i Kurejdas e ka thyer besėn, ashtu si Adalėt dhe Karrėt me shokėt e Raxhias.44” Myslimanėt e kuptuan kėtė gjė dhe u frikėsuan shumė. Pėr kėtė Allahu ka thėnė: “Kur ata (idhujtarėt) u erdhėn juve edhe pėr sė larti edhe prej sė poshtmi dhe shikimet tuaja u shtangėn dhe zemrat arritėn nė fyt e ju sajonit mendime tė llojllojta pėr Allahun; atėherė, u sprovuan besimtarėt dhe u tronditėn nga njė dridhje e fortė.” (33:101) Tek disa njerėz filloi tė 44) Adalėt dhe Karrėt - fiset qė luftuan kundėr myslimanėve nė Raxhia. duket dyfytyrėsia. Dikush tha: “Muhamedi na pati premtuar se do tė hanim thesaret e Kisrait (mbretit tė Persisė) dhe tė Carit. Por ne nuk jemi tė sigurt nga armiku edhe pėr tė shkuar pėr tė kryer nevojėn.” Disa dyfytyrakė tė tjerė thanė: “Allahu dhe i Dėrguari i Tij nuk na premtuan tjetėr veēse mashtrim.” (33:12) Ndėrsa njė grup tjetėr dyfytyrakėsh thanė: “O banorė tė Jethribit, nuk ka qėndresė pėr ju, pradaj kthehuni…!” (33:13) Njė grup prej tyre u pėrpoqėn tė iknin. Prandaj, i kėrkuan leje Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), duke mashtruar: “Shtėpitė tona janė tė pambrojtura. Shtėpitė e tyre nuk ishin tė pambrojtura, por ata nuk donin tjetėr vetėm se tė iknin.” (33:13) I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) deshi tė dėrgonte njė njeri tek Ujejne ibn Hasini, qė tė vendoste paqe me tė, me kusht qė ata (idhujtarėt) tė merrnin njė tė tretėn e frutave tė Medines dhe tė tėrhiqeshin e tė largoheshin Ujejneu dhe fisi “Gatfan”. Mirėpo, propozimin nuk e pranuan dy krerėt e ensarėve – Sa’ad ibn Meadhi dhe Sa’ad ibn Ubade. Ata thanė: “Ne (myslimanėt e Medines) dhe ata (idhujtarėt) ishim mė parė nė idhujtari dhe ata nuk guxonin tė hanin frutat e Medines, qoftė edhe njė. Po tani qė Allahu neve na nderoi me Islamin dhe na bėri krenarė me ty, a mund t’u japim atyre nga pasuritė tona? Betohemi pėr Allahun se atyre (idhujtarėve) nuk do t’u japim gjė tjetėr pėrveē shpatės.” I Dėrguari i Allahut e vlerėsoi mendimin e atyre tė dyve. Mashtrimi i Kurejdėve dhe pėrfundimi i luftės Allahu ka punėt e Veta nė krijesat qė ka krijuar. Nė ato kushte tė rėnda qė ishin myslimanėt, erdhi nė Medine Naim ibn Mes’ud Eshxhaiu. Ai ishte nga Gatfani. Ishte miku i kurejshėve dhe i jehudinjve. “O i Dėrguari i Allahut!,-iu drejtua ai tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Unė jam bėrė mysliman dhe njerėzit e popullit tim nuk e dinė se jam bėrė mysliman. Prandaj, mė urdhėro ēfarė tė duash. ” Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i tha: “Ti je njė njeri i vetėm. E ēfarė mund tė bėsh! Por shiko e mashtroji ata, nė qoftė se mundesh, sepse lufta ėshtė mashtrim.” Naimi shkoi te fisi Kurejda. Kur e panė Naimin, e nderuan, sepse e dinin se ai ishte miku i tyre idhujtar. Naimi tha: - Ju e dini ē’dashuri kam pėr ju dhe ē’besim kam te ju. Do t’ju them njė fjalė, por mos ia tregoni askujt. - Fol. - Ju e patė se ēfarė i ndodhi fisit Benu Kajnuka dhe fisit Nudhajr,- nisi tė flasė ai. Ju jeni aleatė tė fisit Kurejsh dhe tė fisit Gatfanė, por ata nuk janė si ju, sepse ju jeni kėtu nė Medine, qė ėshtė vendi juaj, kėtu keni pasurinė tuaj, fėmijėt tuaj dhe gratė tuaja; pra ju nuk mund t’i ēoni ata gjetiu. Ndėrsa ata i kanė larg pasuritė, gratė dhe fėmijėt e tyre; nė qoftė se ata gjejnė njė rast tė volitshėm pėr t’i sulmuar myslimanėt, e shfrytėzojnė atė; e nėse jo, kthehen te vendi i tyre dhe ju lėnė ju kėtu e Muhamedi hakmerret me ju si tė dojė. - Si tė veprojmė? - Mos luftoni me ata, derisa t’ju japin pengjet. - Mirė e the. Naimi u drejtua te kurejshėt. U takua me krerėt e tyre dhe u tha: - Ju e dini miqėsinė me ju dhe dashamirėsinė time pėr ju. - Po e dimė. - Unė do t’ju them diēka, por mos ia tregoni askujt. - Si tė na kėshillosh ti, ashtu do tė veprojmė. - Jehudinjtė janė penduar pse e thyen besėn qė kishin me Muhamedin dhe kanė frikė se ju do tė ktheheni (pėr nė Mekė) dhe ata do t’i lini atje (nė Medine) me atė (Muhamedin). Ata (jehudinjtė) i kanė dėrguar fjalė Muhamedit se do tė marrin pengje prej jush dhe do tė t’ia japin atij e pastaj do tė miqėsohen me tė kundėr jush dhe ai (Muhamedi) do tė jetė i kėnaqur kėshtu. Prandaj, ruhuni nga jehudinjtė dhe nė qoftė se ju kėrkojnė pengje, mos ua jepni. Naimi vajti edhe tek fisi Gatfanė edhe atyre iu tha, siē u kishte thėnė kurejshėve. Hyri dyshimi dhe pėrēarja nė zemrat e idhujtarėve. Ebu Sufjani dėrgoi njė delegacion te fisi Kurejda dhe i ftoi qė ditėn e nesėrme tė fillonin luftėn kundėr myslimanėve, por ata i thanė: “Nesėr ėshtė dita e shtunė dhe ēdo fatkeqėsi qė na ka rėnė ne, na ka goditur vetėm e vetėm pse nuk e kemi respektuar kėtė ditė. Pėrveē kėsaj, ne nuk marim pjesė me ju nė luftė kundėr myslimanėve, derisa tė na jepni pengje nga ana juaj qė tė mos na lini kėtu vetėm e ju tė shkoni nė vendin tuaj”. Kurejshėt dhe Gatfanėt thanė: “Pėr Allahun, tė vėrtetėn paska thėnė Naimi!”. Kurejshėt dėrguan njė njeri te jehudinjtė qė t’u thoshte: “Ne nuk ju lėmė peng juve asnjeri, por dilni e luftoni (kundėr myslimanėve).” Atėherė, edhe jehudinjtė thanė: “Pėr Allahun, drejt paska thėnė Naimi!” Kėshtu u thye vendosmėria e kurejshėve dhe e jehudinjve. Myslimanėt i luteshin Allahut: “O Allah! Na i mbulo turpėsitė tona e na siguro nga trishtimet tona!” Edhe Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) iu lut Allahut: “O Allah! Ti qė e ke zbritur Librin, Ti qė je i Shpejtė nė llogari: thyeji grupet aleate! O Allah! Thyeji dhe shpartalloi ata!” Allahu u dėrgoi njė erė dhe njė ushtri engjėjsh, tė cilėt i tronditėn armiqtė dhe lėshuan trishtimin nė zemrat e tyre. Era ua pėrmbysi ēadrat dhe enėt e gatimit. Edhe tė ftohtėt i zuri pėr sė keqi, saqė nuk zinin vend asgjėkundi. E, pasi e panė veten keq, nisėn pėrgatitjet pėr tė ikur. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dėrgoi Hudhejfen tek armiqtė, qė t’i sillte njoftime pėr ta. Hudhejfja (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) shkoi nė mes tyre dhe u kthye, por nuk e ndjeu fare tė ftohtin. Madje atij iu duk sikur ishte nė banjė, si ata qė lahen me ujė tė nxehtė. U kthye tek i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), e njoftoi atė qė armiqtė kishin ikur dhe u shtri tė flerė. Kur zbardhi dita, myslimanėt panė sheshin e luftės, ku qenė qafirėt. Aty tashmė nuk kishte njeri. Pėr kėtė Allahu ka thėnė: “Allahu i zmbrapsi ata, qė nuk besuan me mllefin e tyre e ata nuk arritėn asnjė tė mirė. Dhe Allahu ua largoi luftėn besimtarėve. Allahu ėshtė i Fuqishėm, Ngadhėnjyes.” (33:25) Lufta filloi nė muajin Sheual, nė vitin e pestė tė Hixhretit dhe pėrfundoi gati pas njė muaji, nė muajin Dhul Ka’ade. Ajo qe pėrpjekja mė e madhe qė bėnė armiqtė e Islamit, pėr t’i goditur dhe asgjėsuar pėrfundimisht Medinen, Islamin dhe myslimanėt. Por, Allahu ia shkatėrroi kurthet e tyre dhe i ktheu ato mbi vetė ata.

loni19
13-06-05, 11:10
Beni Kurejda



I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u kthye nga lufta e Hendekut dhe hoqi armėt dhe rrobat e luftės. Kur po lahej nė shtėpinė e Umu Selemes, i erdhi Xhebraili dhe e urdhėroi tė nisej menjėherė bashkė me myslimanėt pėr te fisi Beni Kurejda. Xhebraili i tha: “Unė do tė eci pėrpara teje: do t’i tund fortifikatat e tyre dhe do tė lėshoj frikė nė zemrat e tyre.” Kėshtu, Xhebraili shkoi pėrpara me njė grup engjėjsh. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) njoftoi njerėzit: “Cdo mysliman i dėgjueshėm dhe i bindur tė mos e falė namazin e iqindisė sot nė tjetėr vend, pėrveē te fisi Beni Kurejda.” Flamurin ia dha Ali ibn Ebu Talibit dhe e nisi me njė grup myslimanėsh pėr te Beni Kurejdėt. Nė Medine la zėvendės ibn Umu Mektumin. Sa panė Aliun, Beni Kurejdėt e shanė tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Myslimanėt qė mbetėn, u nisėn menjėherė pėr tė shkuar atje. Nė rrugė e sipėr erdhi koha pėr tė falur namazin e iqindisė. Disa e falėn nė rrugė; disa nuk e falėn, derisa arritėn te Beni Kurejda. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u nis mė pas me njė grup myslimanėsh, muhaxhirė dhe ensarė dhe shkuan e qėndruan pranė njė pusi tė Beni Kurejdėve, qė quhej Ene. Allahu futi frikė nė zemrat e Beni Kurejdėve. Ata hynė nėpėr fortifikatat e tyre pėr t’u mbrojtur dhe nuk guxuan tė luftonin. Myslimanėt i rethuan. Rrethimi zgjati dhe ata kėrkuan tė kėshilloheshin me disa myslimanė qė i njihnin. Prandaj i kėrkuan tė Dėrguarit tė Allahut qė t’u dėrgonte Ebu Lubaben. Ai e dėrgoi atė. Porsa e panė Lubaben, burrat u ēuan dhe u tubuan tek ai, ndėrsa gratė e fėmijėt nisėn tė qanin para tij. Ebu Lubabes i erdhi keq pėr ta. Ata i thanė: “A tė biem nėn gjykimin e Muhamedit?” “Po”,- u tha dhe bėri me shenjė te fyti i vet, sikur u thoshte se do t’i thernin. Por pas pak i ra ndėrmend se me atė shenjė ai tradhtoi Allahun dhe tė Dėrguarin e Tij. Prandja u kthye, shkoi nė xhaminė e Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe pasi e lidhi veten pas njė shtylle, u betua se nuk do tė pranonte ta zgjidhte askush tjetėr, pėrveē tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Kur e mori vesh i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) tha: “Sikur tė vinte tek unė, do tė kėrkoja falje pėr tė, por meqė ai veproi, do ta lėmė, derisa tė vendosė Allahu pėr tė.” Meqė zgjati rrethimi, Beni Kurejdėt u thyen moralisht dhe pas njėzet e pesė netėsh pranuan t’i nėnshtroheshin vendimit tė tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!): burrat tė lidheshin, ndėrsa gratė dhe fėmijėt do tė ndaheshin nga ata. Kėshtu u veprua. Pastaj, fisi Eus, qė ishte aleat me jehudinjtė e fisit Beni Kurejda, kėrkoi nga Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) qė tė tregohej i mirė ndaj tyre, ashtu siē ishte treguar me Beni Kajnukaėt- aleatėt e fisit Hazrexh. Por Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) tha: “A jeni tė kėnaqur qė tė gjykojė pėr ta njė burrė i tyre?” “Po”.- thanė ata. “Ai qė do tė gjykojė pėr Beni Kurejdėt,- tha Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), ėshtė Sa’ad ibn Muadhi.” “Mirė,- iu pėrgjigjėn ata, si tė gjykojė ai, ashtu le tė bėhet.” Nė atė kohė Sa’adi isht nė Medine, sepse ishte plagosur nė luftėn e Hendekut. E sollėn hipur mbi njė gomar. Kur u afrua tek i Dėrguari i Allahut, u tha Beni Kurejdėve: “Ngrihuni pėr zotėrinė tuaj!” Ata u mblodhėn rreth tij dhe i thanė: “O Sa’ad! Bėju mirė miqve tė tu!” Ai rrinte nė heshtje dhe nuk u pėrgjigjej. Kur ata i thanė ashtu shumė herė, ai ua ktheu: “Vėrtet, erdhi koha pėr Sa’adin qė, pėr hir tė Allahut, tė thotė tė vėrtetėn dhe tė mos ketė frikė se do ta qortojė ndonjė.” Kur dėgjuan kėto fjalė nga ai, jehudinjtė u habitėn dhe disa prej tyre u kthyen nė Medine, kurse tė tjerė u bėnė gati pėr tė vajtuar. Sa’adi pushoi sė foluri dhe mori vesh se Kurejdėt do ta pranonin gjykimin e tij. Ai gjykoi kėshtu: “Tė vriten burrat; gratė dhe fėmijėt tė merren robėr, kurse pasuria e tyre tė ndahet ndėr myslimanė.” Atėherė, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) tha: “Vėrtet, ke gjykuar siē ka gjykuar Allahu mbi shtatė qiejt.” Ky gjykim ishte edhe sipas Sheriatit jehudi, por ca mė i lehtė. Menjėherė pas vendimit tė Sa’ad ibn Muadhit, Beni Kurejdėt u dėrguan nė Mendine dhe u mbyllėn nė shtėpinė e bijės sė Harithit – njė grua nga Beni Nexharėt. U hapėn disa hendeqe nė tregun e Medines, u ēuan atje pjesė-pjesė dhe iu prenė kokat. Jehudinjtė ishin katėrqind veta. (Thuhet edhe se kanė qenė gjashtėqind-shtatėqind veta.) Bashkė me ta u vra edhe Hujej ibn Ahtibi, kryetari i fisit Beni Nudajr, i cili bėnte pjesė nė njėzet vetat e parisė sė jehudinjve. Ata u patėn dhėnė zemėr kurejshėve dhe gatfanėve pėr tė bėrė Luftėn e Hendekut. Hujeji kishte shkuar tek Kurejdėt dhe i kishte nxitur ata qė tė thyenin besėn. Jehudinjtė i prenė nė besė myslimanėt nė orėn mė tė vėshtirė tė jetės sė tyre. Jehudinjtė e fisit Kurejda i kishin vėnė kusht Hujejit qė tė qėndronte me ta, qė ēdo gjė qė t’u ndodhte atyre, t’i ndodhte edhe atij. Prandaj, Hujeji qėndroi nė fortifikatat e tyre si gjatė rrethimit, ashtu edhe kur jehudinjtė u dorėzuan, derisa u vra bashkė me ta. Disa nga fisi Kurejda u bėnė myslimanė, para se tė pranonin vendimin e Sa’adit, prandaj ata nuk i preku dėnimi. Disa tė tjerė e braktisėn luftėn dhe e pranuan Islamin, kur u thirrėn pėr nė Islam. Nga gratė e tyre u vra vetėm njėra, sepse ajo pati vrarė Halad ibn Suuejdin. Myslimanėt grumbulluan armėt dhe pasuritė qė lanė jehudinjtė: ishin 1500 shpata, 300 koraca, 2000 heshta, 500 helmeta, 500 mburoja, enė, deve dhe plaēka tė tjera. Tė gjitha kėto, bashkė me palmat dhe robėrit u ndanė. Kėmbėsorit iu dha si shpėrblim njė pjesė, kurse kalorėsit tri pjesė: njė pjesė pėr vete dhe dy pjesė pėr kalin. Robėrit e luftės u dėrguan nė Nexhd. Atje u grumbulluan edhe armėt. Nė ndarjen e robėrve, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) zgjodhi Rejhanen, bijėn e Zejd ibn Amru ibn Hanafes. Thuhet se Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e ka marrė Rejhanen ashtu robėreshė. Thuhet, gjithashtu se ai e liroi atė dhe pastaj u martua me tė. Rejhanja ka vdekur pas Haxhit tė Lamtumirės. Pasi pėrfundoi ēėshtja e fisit Kurejda, iu pranua kėrkesa Sa’adit qė Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ta shihte nga afėr. Sa’adi ishte nė njė tendė nė xhaminė e Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), kur i kaloi sipėr njė dele dhe i lėndoi plagėn. Atij i rrodhi shumė gjak dhe vdiq. Xhenazen e tij e kanė mbajtur engjėjt bashkė me myslimanėt. Pėr vdekjen e tij ėshtė tundur Arshi i Mėshiruesit. Kaluan gjashtė net qė Ebu Lubabes i vinte e shoqja dhe e zgjidhte pėr tė falur namazin dhe pastaj ai kthehej dhe lidhej pėrsėri. Pranimi i pendimit i zbriti tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nė shtėpinė e Umu Selemes (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!). Ajo shkoi dhe e lajmėroi menjėherė qė Allahu ia kishte falur fajin. Atėherė, njerėzit shkuan qė ta zgjidhnin Ebu Lubaben, por ai nuk pranoi tė zgjidhej, derisa ta zgjidhte vetė i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Dhe, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e zgjidhi atė, kur shkoi pėr tė falur namazin e mėngjesit. Pas luftės sė Beni Kurejdas, myslimanėt ndėrmorėn njė varg veprimesh ushtarake. Mė poshtė jepen ato mė tė rėndėsishmet. Vrasja e Ebu Rafi’ Selam ibn Ebul Hakikut Ai ishte tregtari mė i madh i popullit tė Gadishullit Arabik dhe kryetari i jehudinjve tė Hajberit. Ai ishte edhe njė nga organizatorėt dhe nxitėsit mė tė mėdhenj tė grupeve tė ndryshėm tė njerėzve kundėr popullit tė Medines. Pasi mbaroi lufta e Hendekut dhe e Kurejdas, pesė veta nga fisi Hazrexh morėn pėrsipėr qė ta vrisnin Ebu Rafiun. Kėshtu do tė ishin tė nderuar, ashtu siē u nderuan njerėzit e fisit Eus, kur vranė Ka’ab ibn Eshrefin. Ata shkuan te banesa e tij, nga ana e Hajberit, kur po perėndonte dielli. Komandanti i tyre, Abdullah ibn Atiku u tha shokėve: “Ju rrini kėtu, kurse unė do tė shkoj t’i marr me tė mirė rojet, ndoshta mė lėnė tė hyj.” U nis. Kur u afrua tek dera, u mbėshtoll me rrobėn e vet e bėri sikur po kryente nevojėn. Rojtari i tha me zė tė ulėt: “O rob i Allahut! Po deshe tė hysh, hyr, sepse dua ta mbyll derėn.” Abdullah ibn Atiku hyri dhe u fsheh, derisa njerėzit ranė nė gjumė. Mori ēelėsat e dyerve dhe i hapi ato qė ta kishte tė lehtė pėr tė ikur, po ta lypte nevoja. Pastaj u drejtua nga shtėpia e Ebu Rifait. Sa herė qė hapte ndonjė derė, e mbyllte atė nga brenda qė, edhe po ta shikonin njerėzit, tė mos arrinin deri tek ai, derisa tė vriste Ebu Rifain. Arriti te shtėpia e tij e nuk e dinte nga tė shkonte. Abdullahu i thiri: “O Ebu Rafia!” Ai u zgjua. “Kush ėshtė ky qė mė thirri?”,- pyeti ai. Atėherė, Abdullahu u lėshua nė drejtim tė zėrit dhe e goditi fort me shpatė, por nuk e mori vesh nėse e zuri shpata apo jo. Prandaj, doli qėżżżżż andej nėpėr errėsirė dhe pastaj vajti tek ai pėrsėri, por duke e ndryshuar zėrin e vet: “O Ebu Rafia! C’ishte ai zė?” Rifaia: “Sa keq! Njė burrė kėtu nė shtėpi mė goditi me shpatė.” Atėherė, Abdullahu e goditi atė sa e trullosi, por nuk e vrau plotėsisht. Ja vuri shpatėn nė bark dhe i rėndoi sipėr me tėrė peshėn, derisa shpata i doli pas shpine. Pastaj Abdullahu doli, duke i hapur dyert njė e nga njė. Megjithėse ishte natė me hėnė, Abdullahu nuk po shikonte mirė; kujtoi se po prekte tokė dhe hodhi kėmbėn, por ra nga shkallėt dhe e theu atė. E lidhi menjėherė me ēallmėn e vet dhe u fsheh te dera. Kur kėndoi kėndesi, doli njė burrė mbi murin e ndėrtesės dhe tha: “Po shpall vdekjen e Ebu Rafias, tregtarit tė popullit tė Hixhazit.” Abdullahu e kuptoi se ai kishte vdekur dhe shkoi te shokėt e vet e ashtu sė bashku u nisėn pėr te Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Kur arritėn tek ai dhe i treguan se Ebu Rafia ishte vrarė, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ia fėrkoi kėmbėn Abdullahut dhe ajo iu shėrua plotėsisht, sikur nuk kishte pėsuar asgjė. Thumame ibn Ethalini, kryetari i fisit Jemame kapet rob Thumame e urrente tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe Islamin mė shumė se tė gjithė femohuesit e tjerė. Prandaj, nė muajin Muharrem, nė vitin e gjashtė tė Hixhretit, u maskua dhe doli pėr tė vrarė Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) me urdhėr tė Museileme Kedhabit. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dėrgoi Muhamed ibn Meslemen me tridhjetė kalorės pėr tė luftuar fisin Beni Bikr ibn Kilab, nė njė anė tė Dharisė, shtatė net larg Medines, nė rrugėn qė shkon pėr nė Basra. Kur myslimanėt po ktheheshin, e gjetėn Thumamen nė rrugė. E kapėn rob dhe e sollėn nė Medine. E lidhėn nė njė shtyllė tė xhamisė. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) kaloi andej. “Cfarė ke ti o Thumame?”- i tha Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) “Kam gjithė tė mirat, o Muhamed!,-ia ktheu ai. Nė qoftė se ti mė vret, vret njė njeri qė do t’i merret haku; nė qoftė se mė liron, liron njė njeri qė falenderon. Po tė duash pasuri, kėrko, tė tė jap sa tė duash.” Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e la atė dhe iku. Ditėn e dytė Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) kaloi aty dhe e pyeti si ditėn e parė. Ai i dha tė njėjtėn pėrgjigje. Po kėshtu edhe ditėn e tretė. Pastaj, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) tha: “Lėshojeni Thumanen!” E lėshuan. Ai u la dhe u bė mysliman. “Pėr Zotin,- tha ai, deri tani nuk kishte mbi Tokė njeri mė tė urryer sesa ti pėr mua. Por tani ti je mė i dashur pėr mua se tė gjithė njerėzit e tjerė. Nuk ka pasur fe mbi dhé mė tė urryer pėr mua se feja jote, por tani ajo ėshtė bėrė mė e dashur pėr mua se tė gjitha fetė e tjera.” Thumamja shkoi nė Mekė, pėr tė kryer Umren, por kurejshėt e qortuan pse ishte bėrė mysliman. Ai u tha: “Pėr Zotin, juve nuk do t’ju vijė mė asnjė kokėrr grurė nga Jemeni, derisa tė urdhėrojė i Dėrguari i Allahut.” Dhe nė tė vėrtetė ai e ndaloi shitjen e grurit pėr banorėt e Mekės. Ata ranė ngushtė dhe i shkruan njė letėr tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), ku i lypnin pėr hir tė farefisit, t’i shkruante letėr Thumames qė tė lejonte shitjen e grurit pėr ta. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ashtu veproi. Lufta e Benu Lahjanit Njerėzit e fisit Benu Lahjan i patėn vrarė myslimanėt nė Rexhia dhe kishin hyrė thellė nė tokėn e Hixhazit, deri nė kufijtė e Asfanit. Por, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e la pėr mė vonė punėn e tyre. Pasi aleatėt qė sulmuan myslimanėt dėshtuan dhe Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u qetėsua nga sulmet e armiqve, la Ibn Umu Mektumin zėvendės nė Medine dhe nė muajin Rabiul Euel, nė vitin e gjashtė tė Hixhretit, doli bashkė me dyqind veta nga shokėt e tij, ndėr tė cilėt njėzet kalorės dhe nxitoi pėr tė arritur nė Batni Garran, njė luginė midis Emexhit dhe Asfanit, aty ku qenė vrarė shokėt e tij. Aty iu lut Allahut qė t’i mėshironte tė vdekurit. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) me shokėt qėndruan aty dy ditė. Benu Lahjanėt kishin ikur nėpėr male dhe nuk u gjend asnjė njeri. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dėrgoi dhjetė kalorės nė Asfanė, qė ta merrnin vesh kurejshėt qė myslimanėt ishin gjithmonė syhapur e tė pėrgatitur dhe tė trembeshin. Kalorėsit shkuan deri nė Kurai Gamim. Pas katėrmbėdhjetė netėsh i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u kthye nė Medine.


Patrulla e Asit

Ebu el Asi – bashkėshorti i Zejnebes, vajzės sė tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) bėhet mysliman Nė muajin Xhemadel Ula, nė vitin e gjashtė tė Hixhretit, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dėrgoi Zejd ibn Harithin me njėqind e shtatėdhjetė kalorės, pėr tė kapur njė vargan tė kurejshėve, qė po vinte nga Shami. Varganin e kryesonte Ebu el As ibn Rabia, bashkėshorti i Zejnebes, vajzės sė tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Myslimanėt e kapėn varganin dhe varganarėt i zunė robėr. Ebu el Asi shpėtoi dhe vajti nė Medine e u strehua te Zejnebja. Ai i kėrkoi tė shkonte tek i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe t’i thoshte qė t’ia kthente pasurinė e varganit. Zejnebja ia kėrkoi kėtė gjė Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe ai urdhėroi qė t’u kthehej atyre i gjithė malli, qė nga gjėja mė e vogėl. Ebu el Asi ishte njė nga burrat e Mekės, qė njiheshin pėr tregti, pasuri dhe ruajtjen e amanetit. Ai u kthye nė Mekė dhe ua dha tė zotėve gjithēka qė ia kishin lėnė amanet. Pastaj u bė mysliman dhe emigroi nė Medine. Atėherė, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ia ktheu Zejneben me nigjahun e parė. Kėtė bashkim familjar e bėri pasi kishin kaluar mė se tre vjet dhe ende nuk kishte zbritur ajeti qė i ndalonte myslimanėt tė martoheshin me femohuesit. Prandaj kishte mbetur nė fuqi nigjahu i parė, qė Zejnebja kishte bėrė me Ebu el Asin. Gjatė kėsaj periudhe, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dėrgoi disa patrulla, tė cilat ndikuan shumė nė kapjen e armikut dhe shuarjen e sherrit tė tij. Kėshtu, u vu qetėsia dhe Islami u shtri edhe nė vende mė tė largėta.

loni19
13-06-05, 11:16
Beni Mustalikėt



Beni Mustalikėt ishin njė degė e fuqishme e fisit Huza. Ata ishin aleatė tė kurejshėve. Tė gjitha degėt e tjera tė kėtj fisi ishin miq dhe dashamirės tė tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i erdhi lajmi se Beni Mustalikėt ishin pėrgatitur pėr luftė kundėr tij. Prandaj, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dėrgoi Burejde ibn Hasibin qė ta vėrtetėsonte mirė lajmin dhe pasi erdhi nė pėrfundimin se lajmi ishte i vėrtetė, la Zejd ibn Harithen zėvendės nė Medine. (Eshtė thėnė edhe se Profeti la zėvendės njė njeri tjetėr dhe tjetri, mė pas la zėvendės Zejd ibn Harithen). Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u pėrgatit me shpejtėsi dhe doli pėr t’i ndaluar Beni Mustalikėt. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) mori me vete 700 veta nga sahabėt. Nė atė kohė Beni Mustalikėt qėndronin nė njė vend me ujė, qė quhej Merisia.45 Merisia ndodhej nė anėn e Kudejdit dhe shtrihej deri nė bregdet. Beni Mustalikėt ishin pėrgatitur plotėsisht pėr tė sulmuar myslimanėt. Myslimanėt i sulmuan. Vranė njė pjesė tė tyre dhe zunė robėr fėmijėt dhe gratė e tyre. Ua morėn edhe pasuritė. Ndėr robėrit e luftės ishte edhe Xhuvejrija, bija e Harith ibn Ebu Dhirarit, qė ishte kryetari i Beni Mustalikėve. Por, pasi i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) shkoi nė Medine, e liroi atė dhe pasi ajo u bė myslimane, u martua me tė. Myslimanėt liruan njėqind robėr tė fisit Beni Mustalik. Ata u bėnė myslimanė dhe thanė: “Ne jemi krushqit e tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!).” Xhuvejrija ishte mė e mira e grave nė fisin e vet.46 45) Lufta njihet edhe emrin "Lufta e Merisias". 46) Martesa e saj me tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) qe faktori kryesor, qė i bėri myslimanėt tė lirojnė njėqind robėr nga fisi Beni Mustalik. Kjo luftė ka ndodhur nė muajin Sha’ban, nė vitin e gjashtė tė Hixhretit. (Eshtė thėnė edhe se ka ndodhur vitin e pestė tė Hixhretit.) Gjatė luftės ndodhėn dy ngjarje tė dhimbshme tė cilat i shfrytėzuan dyfytyrakėt, pėr tė shkaktuar ngatėrresa dhe trazira nė bashkėsinė islame, madje edhe nė shtėpinė e Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). 1. Ngjarja e parė qe fjala e kreut tė dyfytyrakėve, Abdullah ibn Ubejit: “Nė qoftė se do tė kthehemi nė Medine, mė tė fortėt kanė pėr t’i pėrzėnė prej saj mė tė dobėtit.” Arsyeja qė Abdullah ibn Ubeji tha ashtu, ishte se njė burrė nga aleatėt e muhaxhirėve dhe njė tjetėr nga aleatėt e ensarėve u grindėn tek uji i Merisias. Aty muhaxhiri e goditi ensarin. Atėherė, ensariu thirri: “Ku jeni o ensarė?” Edhe muhaxhiri thirri: “Ku jeni o muhaxhirė?” Por ndėrhyri menjėherė i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe u tha: “A po filloni zėnkat e Padijes (xhahilijetit), kur unė jam nė mes jush? Lėreni atė (kohėn e Padijes), se ajo ėshtė e ndyrė.” Atėherė, njerėzit e lanė grindjen dhe u kthyen nė rrugė tė drejtė, pa bėrė zhurmė. Nė luftė merrte pjesė edhe njė grup dyfytyrakėsh qė nuk kishin marrė pjesė nė asnjė luftė tjetėr mė parė. Ndėr ta ishte edhe kreu i tyre, Abdullah ibn Ubeji, i cili kur e mori vesh grindjen, u zemėrua dhe tha: “Vėrtet, kėshtu kanė vepruar muhaxhirėt?! Ata kanė ardhur nė Medine; na erdhėn aq shumė dhe na u krenuan pėr prejadhjen e tyre kėtu, nė vendin tonė. Pėr Zotin, me ne dhe me muhaxhirėt po ndodh si me tė parin tonė, kur tha: “Ushqeje qenin tėnd, tė tė hajė ty.” Pėr Zotin, kur tė kthehemi nė Medine, tė fortit kanė pėr t’i pėrzėnė prej saj mė tė dobėtit.” Me “mė tė fortin” kishte parasysh veten e vet dhe me “mė tė dobėtin” (Zoti na ruajtė!) kishte pėr qėllim tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Abdullah ibn Ubeji nisi tė sajonte ngatėrresėn. Ai u tha shokėve tė vet: “Kėtė e bėtė ju vetė. Ju i pranuat ata nė vendin tuaj, ju i ndatė me ta pasuritė tuaja. Kurse po tė mos i kishit pranuar, ata do tė gjenin shtėpi tė tjera, jo shtėpitė tuaja.” Kur kreu i dyfytyrakėve foli ato qė foli, ndodhej aty edhe njė djalė, besimtar i fortė, i cili quhej: Zejd ibn Erkami. Ai nuk i duroi dot fjalėt e zbrazėta tė dyfytyrakut. Prandaj, shkoi menjėherė tek i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe e njoftoi. Atėherė, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) thirri Abdullah ibn Ubejin dhe e pyeti ēfarė kishte folur kundėr muhaxhirėve. Ai u betua se nuk kishte thėnė asgjė nga ato qė i pėrcillte Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Pėr kėtė arsye Allahu i Madhėruar zbriti suren “El Munafikunė” dhe i turpėroi dyfytyrakėt pėrgjithmonė, deri nė Ditėn e Gjykimit. Djali i kreut tė dyfytyrakėve, Abdullah ibn Ubeji (edhe ai e kishte emrin Abdullah) ishte besimatar i ēiltėr. Ai qėndroi nė njė rrugė qė ēonte nė Medine me shpatė nė dorė dhe i tha babait tė vet: “Pėr Zotin, ti nuk do tė kalosh kėtu, derisa tė tė japė leje i Dėrguari i Allahut, sepse ai ėshtė i forti, kurse ti je i dobėti” Kjo gjė i shkoi nė vesh tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe ai dėrgoi fjalė qė biri ta lejonte babanė dhe ai e la tė lirė. Me kėtė veprim urtėsie tė Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u shua edhe kjo ngatėrresė. 2. Ngjarja e dytė: Fjala e shpifur e dyfytyrakėve. Kur po kthehej nga lufta, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) qėndroi afėr Medines me gjithė ushtrinė. Pasi ndenjėn ca, dha urdhėr qė tė niseshin natėn. Me tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) pati shkuar nė luftė edhe Aishja (Allahu qoftė i kqnaqur me tė!). Por, natėn, kur po nisej ushtria, ajo pati dalė mė tej pėr tė kryer nevojėn dhe kur u kthye aty ku patėn qėndruar pėr pushim, pa se kishte humbur shallin. U kthye atje ku i pati rėnė, qė ta kėrkonte. Shallin e gjeti, mirėpo ushtria qe nisur pėr nė Medine. Kishin ngarkuar nė deve tendėn e Aishes, duke menduar se ajo ishte brenda. Ata nuk e kuptuan qė dikush mungonte, sepse kur e ngritėn tendėn mbi deve ishin shumė veta. Kur Aisheja u kthye nė vendin ku pushoi ushtria, nuk gjeti asnjeri. Ajo qėndroi aty, duke menduar se ata do ta kuptonin se ajo mungonte dhe do tė kthehshin pėr ta kėrkuar nė vendin, ku kishin pushuar. Ndėrkohė atė e zuri gjumi, meqė ishte e lodhur. Njėri nga sahabet, Safuan ibn Mutal Selemiu (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) kishte fjetur nė prapavijė tė ushtrisė. Ai e kishte zakon tė flinte shumė, kėshtu qė u zgjua me vonesė dhe mori rrugėn nga kishte kaluar ushtria. Nė rrugė e sipėr pa njė njeri qė flinte. U afrua. E njohu qė ishte Aishja, sepse e kishte parė atė para se tė vinte ajeti pėr vendosjen e hixhabit (mbulesės sė kokės). “Vėrtet, tė Allahut jemi dhe tek Ai do tė kthehemi. Kjo ėshtė bashkėshortja e tė Dėrguarit tė Allahut”,- tha ai, nuk foli asnjė fjalė tjetėr. Nė atė ēast Aishja u zgjua dhe mbuloi fytyrėn me shaminė e vet. Atėherė Safuani afroi devenė tek ajo, e uli devenė dhe Aishja hipi nė tė. Ai e mori pėr dore kapistrėn e devesė dhe eci pėrpara. Ecėn e ecėn, derisa e arritėn ushtrinė, qė po pushonte nė Nahru Dhahire. Kur Abdullah ibn Ubeji, armiku i Allahut, dėgjoi pėr ngjarjen, gjeti ēastin qė ta villte tėrė dyfytyrėsinė dhe mėrinė e tij. Ai shpifi kundėr tyre. Ai nisi ta tregonte ngjarjen gjithandej, duke e mbushur me plot gjėra tė paqena, ashtu siē i pėlqente atij. Shokėt e tij grumbulloheshin dhe i dėgjonin prej tij ato sajesa dhe kur shkuan nė Medine, i pėrhapėn gėnjeshtrat e Abdullah ibn Ubejit, derisa nga ato shpifje u mashtruan edhe disa myslimanė. Kur arriti nė Medine, Aishja (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) u sėmur dhe sėmundja i zgjati rreth njė muaj. Medinia ziente nga fjalėt e shpifėsve, ndėrsa ajo nuk dinte gjė. Por diēka e bėnte tė dyshonte, sepse ajo nuk po shikonte tė njėjtėn mirėsjellje dhe pėrkujdesje prej tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), siē e kishte shikuar mė parė, kur sėmurej. Tani i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) hynte tek ajo, pėrshėndeste me “Selam!”, pastaj pyeste “Si je?” dhe pastaj kthehej e nuk rrrinte me tė. Gjatė gjithė asaj kohe i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) qėndroi nė heshtje. E, meqėnėse Zbulesa iu vonua ca, ai u kėshillua me shokėt e vet. Ali ibn Ebu Talibi i tha qė ta divorconte Aishen, ndėrsa, Usameja dhe tė tjerėt i thanė qė ta mbante se Aisheja ishte e pastėr si ari. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) hipi nė minber47 dhe kėrkoi ndihmė kundėr atij burri, helmi i tė cilit kishte arritur deri nė familjen e tij –ishte fjala pėr Abdullah ibn Ubejin. Atėherė, kryetari i fisit Eus kėrkoi ta vrisnin atė. Kryetarin e fisit Hazrexh nuk e la ndjenja e bashkėsisė (Abdullah ibn Ubeji ishte i fisit Hazrexh), kėshtu qė ai nuk deshi qė ai tė vritej. Atėherė, nisi grindja midis dy fiseve, derisa ndėrhyri i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe i qetėsoi ata. Njė ditė Aishja (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) doli, pasi u bė natė pėr nevojat e saj. Sapo ishte pėrmirėsuar nga sėmundja. Me tė shkoi edhe nėna e Musatahut. Pasi kreu punė dhe po kthehej, Aishja rrėshqiti dhe u rrėzua. Nėna e Musatahut thirri pėr ndihmė djalin e vet, Musatahun, por Aishja nuk deshi qė ai tė vinte. Aty, nėna e Musatahut i tregoi Aishes fjalėt qė ishin pėrhapur pėr tė. Madje, ajo i tha Aishes se edhe biri i saj, Musatahu ishte nga ata qė fliste ashtu si tė tjerėt. Aishja u kthye, i kėrkoi leje tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe vajti te prindėrit e saj. Kur mori vesh shpifjen qė ishte ngritur kundėr saj, nisi tė qante me dėnesė. Qau aq shumė, saqė dy net e njė ditė nuk vuri gjumė nė sy dhe nuk iu thanė sytė nga lotėt. Prindėrit e saj kujtuan se i ishin shqyer mėlēitė. Nė mėngjesin e natės sė dytė vajti tek ajo i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). U ul pranė saj, tha dy dėshmitė48 dhe u shpreh: “Oj Aishe! Unė kam marrė vesh pėr ty kėshtu, kėshtu. Por, nė qoftė se ti je e pafajshme, Allahu do ta tregojė pafajėsinė tėnde. Nė qoftė se je njollosur me faj, kėrkoji fa- lje Allahut dhe kthehu nga ai, sepse, kur njeriu e pranon fajin qė ka bėrė e kthehet nga Allahu, Allahu ia pranon teuben (pendimin).” Atėherė, Aishja i ndėrpreu lotėt dhe u tha prindėrve qė t’i pėrgjigjeshin tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Por ata nuk dinin se ēfarė t’i thoshin. Atėherė, Aishja tha: “Pėr Allahun, unė e di se ju i keni dėgjuar ato fjalė dhe se ato kanė hyrė nė shpirtrat tuaj, saqė i besoni si tė vėrteta. Por, unė po t’ju them se jam e pafajshme dhe Allahu e di se unė jam e pafajshme, ju nuk do tė mė besonit. Sikur tė pranoj sa pėr sy e faqe ndonjė gjė tė paqenė, do tė besonit e pėrsėri Allahu e di se unė jam plotėsisht e pafajshme. E unė, pėr Zotin, mund tė them vetėm siē tha babai i Jusufit: “Durim tė fortė.” Pastaj u kthye dhe u shtri. Por zbriti Zbulesa nė kohėn qė duhej. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u gėzua, buzėqeshi dhe fjalėt e para qė tha, qenė: “Sa pėr Allahun, oj Aishe, Ai tė shfajėsoi.” Nėna e saj i tha: “Cohu pėr tė (pėr tė Dėrguarin e Allahut)!” “Pėr Zotin nuk i ēohem,- ia kthehu Aishja, unė nuk falenderoj tjetėr, pėrveē Allahut.” Fjala, qė Allahu zbriti pėr shfajėsimin e Aishes, janė dhjetė ajete nga surja “En Nur”. Allahu i Madhėruar thotė: “Vėrtet, ata qė trilluan, janė njė grup prej jush. Ju mos kujtoni se fjalėt e tyre janė nė dėmin tuaj, pėrkundrazi ato do tė jetė nė dobinė tuaj. Secilit prej tyre do t’i takojė dėnimi sipas pjesėmarrjes nė mėkat e atij, qė barti pjesėn mė tė madhe (tė shpifjes), i takon dėnim i madh…” (24:11) I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) doli pėrpara njerėzve dhe u foli atyre. Ai u lexoi atyre ēfarė kishte zbritur pėr pafajėsinė e Aishes. Kur u kthye, urdhėroi tė fshikulloheshin dy burra besimtarė tė ēiltėr dhe njė grua besimtare e ēiltėr, secilit tetėdhjetė rripa. Dy burrat ishin Hasan ibn Thabit dhe Mistah ibn Ethathe, kurse gruaja ishte Humne, bija e Xheheshit. Ata dhe ajo qenė lėkundur dhe pėrfshirė nė mėkat. Kurse kreu i dyfytyrakėve nuk u dėnua nė kėtė botė; ai do tė qėndrojė pėrpara Allahut nė Ditėn e Gjykimit, atė Ditė, kur nuk do tė bėjė dobi as pasuria dhe as fėmijėt, pėrveēse zemra e pastėr.

loni19
13-06-05, 11:20
Paqja e Hudejbijes



Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) pa nė ėndėrr sikur ishte nė Medine dhe bashkė me shokėt e tij hyri nė Xhaminė e Shenjtė: tė gjithė tė sigurtė, disa me koka tė qethura tėrėsisht, disa pjesėrisht. I njoftoi myslimanėt se donte tė shkonte pėr Umre. Malėsorėt e disa banorė tė fshatrave fushorė, qė ishin rreth tij, nuk u bashkuan me tė nė kėtė mendim. Ata menduan se i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe besimtarėt nuk do tė ktheheshin mė tek tė afėrmit e tyre dhe i thanė tė Dėrguarit tė Allahut se ishin tepėr tė zėnė me punėt e tyre e me njerėzit e tyre. Ata i thanė tė Dėrguarit tė Allahut qė tė kėrkonte falje edhe pėr ata. Njė tė hėnė tė muajit Dhul Ka’ade, vitin 6 pas Hixhretit doli i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) me 1400 muhaxhirė dhe ensarė. Ata ecnin qetėsisht, qė njerėzit ta shihnin se ai nuk po shkonte nė luftė, por pėr Umre. Kur arriti nė Dhul Halife, veshi Ihramin. Pastaj ecėn, derisa arritėn nė Asafan. Pararoja erdhi dhe u tha se kurejshėt ishin mbledhur pėr luftė. Kjo i pengonte myslimanėt tė shkonin nė Shtėpinė e Shenjtė. Ndėrkohė, kurejshėt kishin arritur nė Dhu Tuua. Ata dėrguan Halid ibn Uelidin me dyqind kalorės nė Kiraul Ganim, afėr Asafanit, pėr tė zėnė rrugėn qė tė ēonte nė Mekė. Habeshinjtė u mblodhėn qė t’i ndihmonin. Atėherė, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i pyeti shokėt e tij: tė luftonte me grupet habeshite aty apo tė ecte drejt Mekės e kush pėrpiqej ta pengonte rrugės, ta luftonte. Ebu Bekri (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) tha: “Ne kemi ardhur pėr Umre, jo pėr tė luftuar por kush del mes nesh dhe Shtėpisė sė Shenjtė, do ta luftojmė.” Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e pranoi kėtė mendim. Halidi i pa myslimanėt, kur po falnin namazin e drekės, duke bėrė ruku e sexhde dhe tha: “Kėshtu janė pa mendje po t’i sulmojmė.” Vendosėn t’i sulmonin gjatė namazit tė pasdrekės (ikindisė). Atėherė, midis namazit tė drekės dhe pasdrekės Allahu ligjėroi namazin e frikės dhe Halidit i iku rasti. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) zgjodhi njė rrugė tjetėr dhe jo rrugėn e tyre. Ai i ra djathtas, pėr nė pjesėn e poshtme tė Mekės, derisa arriti Thenijetel Merar, pranė Hudejbijes. Kur arritėn aty, deveja e tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ra nė gjunjė. U munduan ta ēonin, por ajo nuk u ēua. Atėherė disa myslimanė thanė: “U boshatis Kasuaja.” Kurse i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) tha: “U mbush Kasuaja.” Deveja nuk ulej gjithmonė ashtu. Atė e pengoi ajo qė kishte penguar elefantin e Ebrehesė vite mė parė. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) tha: “Pėr Zotin, sikur kurejshėt tė mė kėrkonin ndonjė plan, me tė cilin tė lartėsonin ato qė ka shenjtėruar Allahu, unė do ta pranoja atė.” Pastaj, ai i grahu devesė dhe ajo u ēua e vazhduan tė ecnin, derisa qėndruan nė Hudejbije. Erdhi Budejl ibn Uaraka Huzaiu, me njė grup njerėzish nga fisi Huza, tė cilėt ishin dashamirės tė tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Budejli e njoftoi tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) se kurejshėt ishin pėrgatitur pėr tė luftuar dhe pėr t’i penguar atė dhe myslimanėt tė vizitonin Shtėpinė e Shenjtė. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i tha Budejlit se po shkonin nė Mekė vetėm pėr tė kryer Umren dhe jo pėr luftė. Ai tha, gjithashtu se ishte i gatshėm pėr tė bėrė armėpushim dhe paqe me ta. “Por, nė qoftė se kurejshėt, nuk do tė pranonin as njėrėn as tjetrėn, atėherė, unė do tė luftoj kundėr tyre, derisa tė vdes ose Allahu tė mė japė fitoren ngadhėnjimtare.” Cfarė u vendos midis tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe kurejshėve Pasi u kthye Budejli nė Mekė, i njoftoi kurejshėt pėr ēka u kishte thėnė i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Por ata dėrguan Makriz ibn Hafsin tek i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i tha ashtu, siē i kishte thėnė Budejlit. Pastaj kurejshėt dėrguan tek ai kryetarin e zezakėve, Halis ibn Ikrimen. Kur ai u afrua te myslimanėt, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u tha atyre: “Ky qė po vjen te ne ėshtė njė nga njerėzit qė i respektojnė kurbanėt, prandaj ēohuni dhe respektojeni.” Myslimanėt u ēuan dhe e pritėn Halisin me “Lebejkallahume lebejk.” Kur i shikoi Halisi myslimanėt kėshtu, tha: “I Madhėruar ėshtė Allahu. Kėta duhen lejuar ta vizitojnė Shtėpinė e Shenjtė. Te Shtėpia e Shenjtė vijnė lloj-lloj njerėzish, me kafshė e me gomerė e tė ndalohen kėta, me nė krye tė birin e Abdul Mutalibit! Pėr Zotin e Shtėpisė sė Shenjtė se kurejshėt do tė rrezikohen, nė qoftė se e ndalojnė Muhamedin.” Halisi shkoi te kurejshėt dhe u tha ashtu siē u pėrmend mė sipėr. Kur kurejshėt i dėgjuan ato fjalė prej tij, i thanė: “Ulu kėtu, se ti je beduin dhe nuk i kupton mashtrimet.” Kurejshėt dėrguan Urue ibn Mes’ud Thekafiun pėr tė folur me tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), por i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i tha atij ashtu, siē i pati thėnė Budejlit: “O Muhamed! A mendon ti- vijoi Urueja, ta fitosh kėtė betejė dhe ta shfarosėsh kombin tėnd?! Por, a ke dėgjuar nga ndonjė arab qė t’i ketė zhdukur njerėzit e vet pėrpara teje? E, edhe po tė ndodhė e kundėrta, qė ti tė thyhesh, unė shoh rreth teje vetėm njerėz pa vlerė, tė gatshėm qė tė braktisin ty dhe tė ikin menjėherė.” Ebu Bekri u zemėrua, e shau atė e i tha: “A kujton ti se do tė ikim e do ta braktisim tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!)?” Urueja nuk mundi t’ia kthejė Ebu Bekrit, sepse Ebu Bekri i kishte bėrė nder atij mė parė. Urueja prekte mjekrėn e tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), kur fliste, por Mugire ibn Shibe ia godiste dorėn me dorezėn e shpatės dhe i thoshte: “Largoje dorėn nga mjekra e tė Dėrguarit tė Allahut.” “O i pabesė!, -ia ktheu Urueja Mugires, a nuk ishe ti mė i pabesė?” Mugireja ishte biri i vėllait tė Urues. Mė parė kishte vrarė disa njerėz dhe u kishte marrė pasurinė. Kėtė kishte parasysh Urueja, kur i tha se ishte i pabesė. Por mė vonė ai erdhi dhe u bė mysliman. E, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nuk i pranoi atij asgjė tjetėr, pėrveēse tė bėhej mysliman. Urueja e pa se sa shumė e nderonin Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe kur u kthye, u tha Kurejshėve: “O populli im! Unė kam qenė i deleguar te mbretėrit, te Kisraji (nė Persi), Cari (nė Rusi) e Nexhashiu (nė Abisini), por betohem pėr Allahun se nuk kam parė ndonjė mbret qė ta respektojnė e ta nderojnė shokėt e vet, ashtu si e nderojnė shokėt e Muhamedit Muhamedin. Pėr Allahun, edhe sikur ai tė kollitej e tė nxirrte kėlbazė e t’i binte ndonjėrit nė dorė, ai do tė fėrkonte me tė fytyrėn dhe lėkurėn e trupit. Unė pashė qė kur ai i urdhėronte ata pėr ndonjė punė, ata vraponin kush e kush ta bėnte atė mė i pari. Edhe kur merrte avdes, ata sa nuk vriteshin pėr ujin e avdesit tė tij. Kur fliste ai, ata e ulnin zėrin dhe nuk ia ngulnin vėshtrimin, sepse kishin respekt pėr tė. Ai ju ka paraqitur ju njė plan tė drejtė, prandaj pranojeni atė.” Natėn, 70-80 tė rinj tė papjekur kurejshė zbritėn nga mali i Ten’imit dhe shkuan te kampi i myslimanėve. Ata deshėn tė asgjėsonin pėrpjekjet pėr paqe. Por myslimanėt i kapėn ata dhe ia paraqitėn tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Ai i fali ata dhe i la tė lirė. Kjo gjė ndikoi shumė qė kurejshėt tė frikėsoheshin dhe tė prireshin tė vendosnin pėr paqen. Pėr kėtė Allahu ka zbritur ajetin: “Dhe Ai (Allahu) ėshtė qė i pengoi ata (idhujtarėt tė luftojnė) kundėr jush dhe ju pengoi ju (tė luftoni) kundėr tyre, brenda nė Mekė, pasi ju dha fitoren kundėr tyre e Allahu mbikėqyr atė qė ju bėni.” (48:24) Dėrgimi i Othman ibn Afanit te kurejshėt dhe Besėlidhja e Riduanit Myslimanėt vendosėn tė dėrgonin njė njeri te kurejshėt qė t’ua pėrforconte ēėshtjen se Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) me shokėt e vet nuk kishte ardhur atje pėr tjetėr gjė, pėrveēse qė tė kryente Umren. Ai qė u dėrgua atje, ishte Othman ibn Affani (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!). Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e urdhėroi atė qė tė shkonte te besimtarėt e pafuqishėm dhe besimtaret e pafuqishme nė Mekė dhe t’i pėrgėzonte se ēlirimi i Mekės ishte afėr dhe se Allahu do ta ngadhėnjente fenė e vet e se askush nė Mekė nuk do tė kishte mė frikė pse besonte e kishte iman (besim). Othmani vajti nė Mekė dhe hyri aty me besėn qė i dha Eban ibn Seid el Emeuiu. Atje shpalli fjalėn, pėr tė cilėn ishte dėrguar. Kurejshėt i propozuan qė tė bėnte tauaf rreth Shtėpisė sė Shenjtė (Qabes), por ai nuk pranoi qė tė bėnte tauafin, nė njė kohė kur i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ishte i ndaluar tė vinte aty. Kurejshėt e izoluan Othmanin. Ndoshta deshėn ta mbanin atje, sa tė kėshilloheshin me njėri-tjetrin dhe ta dėrgonin bashkė me pėrgjigjen qė do t’i jepnin tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Mirėpo, ndėr myslimanėt u pėrhap lajmi se Othmani ishte vrarė, por vrasja e njė tė dėrguari do tė thoshte shpallje lufte. Kur e dėgjoi i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) kėtė lajm, tha: “Ne nuk do tė largohemi qė kėtej, derisa t’i mposhtim ata.” I thirri myslimanėt aty nėn njė pemė, qė t’i jepnin besėn pėr tė luftuar kundėr armiqve. Myslimanėt u tubuan menjėherė pranė tij dhe i dhanė besėn me entuziazėm se do tė luftonin deri nė vdekje dhe se nuk do tė largoheshin kurrė nga beteja. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) shtrėngoi duart dhe tha: “Kjo besėlidhje ėshtė pėr Othmanin.” Mirėpo, sa mbaroi besėlidhja, erdhi Othmani (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!). Pėr kėtė besėlidhje Allahu i Madhėruar zbriti ajetin: “Vėrtet, Allahu qe i kėnaqur49 me besimtarėt, kur ata nėn hijen e asaj peme tė zotoheshin ty dhe Ai e dinte se ē’kishin nė zemrat e tyre, prandaj u dhuroi qetėsimin dhe shpejt i shpėrbleu me fitore.” (48:18) 49) Allahu qe i kėnaqur me besimtarėt, prandaj kjo beslidhje mori emrin "Bejatu Riduan" (Marrėveshja e Kėnaqėsisė). (shėnim i pėrkthyesit) Paqja Kurejshėt e morėn vesh besėlidhjen qė bėnė myslimanėt dhe pėr kėtė u frikėsuan shumė. Prandaj nxituan dhe dėrguan Suhejl ibn Amrin, pėr tė nėnshkruar paqen me tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Suhejli shkoi atje dhe bisedoi gjatė. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) pranoi kushtet qė vijojnė: 1. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) bashkė me myslimanėt tė ktheheshin atė vit dhe tė mos hynin nė Mekė, kurse vitin e ardhshėm tė vinin nė Mekė dhe tė qėndronin dy ose tri ditė, pa armė me vete, pėrveē shpatės nė kėllėf. 2. Tė mos bėhej luftė midis dy palėve pėr dhjetė vjet. 3. Kush tė dėshironte, tė hynte nė besėn e Muhamedit, le tė hynte dhe kush tė dėshironte tė hynte nė besėn e kurejshėve, le tė hynte. 4. Tė kthehej te kurejshėt kushdo qė strehohej te myslimanėt. Kushdo nga myslimanėt qė strehohej te kurejshėt, tė mos kthehej te myslimanėt. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) thirri Aliun dhe i diktoi: “Bismil-lahirr- rrahmanirr-rrahim (Me emrin e Allahut, tė Gjithėmėshirshmit, Mėshirėplotit)” Por Suhejli tha: “Por ne e dimė ē’ėshtė i Gjithėmėshirshmi. Shkruaje kėshtu: “Me emrin tėnd, o Allahu im…” I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e urdhėroi Aliun qė tė shkruante ashtu. Pastaj i diktoi: “Kjo ėshtė paqja, pėr tė cilėn vendosi Muhamedi, i Dėrguari i Allahut.” Por Suhejli tha: “Sikur ta dinim se ti je i Dėrguari i Allahut, nuk do tė tė pengonim ty tė vije te Shtėpia e Shenjtė dhe nuk do tė tė luftonim. Prandaj, shkruaje kėshtu: “E vendosi Muhamedi, biri i Abdullahut.” Profeti i tha: “Por unė jam i Dėrguari i Allahut, edhe nė qoftė se ju nuk mė pranoni.” Pastaj e urdhėroi Aliun qė ta shuante “i Dėrguari i Allahut” dhe tė shkruante: “Muhb.exe amedi, biri i Abdullahut”. Mirėpo Aliu u lėkund t’i shuante ato fjalė. Prandaj i shuajti vetė Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) me dorėn e tij tė nderuar. Marrėveshja pėr paqe u shkrua nė dy kopje, njėra pėr kurejshėt dhe tjetra pėr myslimanėt. Kthimi i Ebu Xhendelit Kur po shkruhej marrėveshja, erdhi Ebu Xhendeli, biri i Suhejl ibn Amrit, pėrfaqėsuesit tė kurejshėve, i lidhur nė pranga. Ai vinte nga Meka, ku kurejshėt e mbanin tė lidhur. Suhejli kėrkoi qė i biri tė kthehej nė Mekė, por Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i tha: “Ne ende nuk e kemi pėrfunduar dokumentin pėr paqe.” “Atėherė, nuk e nėnshkruaj kėtė paqe me ty”,- ia ktheu Suhejli. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i tha: “Jepi leje atij pėr mua.” Suhejli i tha: “Jo!” dhe e goditi tė birin e ai bėrtiti me zė tė lartė: “O myslimanė! A tė kthehem tek idhujtarėt, qė tė mė vėnė nė provė mua qė ta lė fenė time?” “Bėj durim dhe kėrko qė Allahu tė tė shpėrblejė,- ia ktheu Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), sepse Allahu do tė bėjė rrugėdalje dhe shpėtim pėr ty dhe pėr myslimanėt e pafuqishėm, qė janė me ty.” Omer ibn Hattabi (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) u kthye, nė mėnyrė qė doreza e shpatės sė tij tė ishte pranė Ebu Xhendelit. Omeri (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) tregon mė vonė: “Dėshiroja qė ai ta merrte shpatėn dhe ta vriste tė atin.” Por Ebu Xhendeli nuk e bėri kėtė dhe ēėshtja u mbyll kėshtu. Myslimanėt e pėrfundojnė Umren dhe nuk u vjen mirė qė u nėnshkrua marrėveshja Pasi u nėnshkrua akti i paqes, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u tha myslimanėve: “Cohuni dhe therini kurbanėt, qė keni sjellė!” Mirėpo, askush nuk u ēua pėr ta zbatuar kėtė urdhėr. Ai e pėrsėriti urdhrin tri herė, por pėrsėri nuk u ēua njeri. Atėherė, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) hyri tek Umu Selemeja dhe i foli asaj pėr atė qė ndodhi me sahabet. Ajo i propozoi qė tė ngrihej ai i pari, ta therte kurbanin e vet (devenė qė kishte sjellė pėr kurban), tė rruante kokėn, por tė mos i fliste asnjėrit pėt tė vepruar ashtu. Dhe Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ashtu veproi. Madje, ai theri devenė e Ebu Xhehlit, e cila kishte nė hundė njė vath argjendi. Ai e bėri kėtė qė t’i zemėronte50 idhujtarėt. Kur e panė se ai e theri kurbanin e vet dhe e rruajti edhe kokėn, tė gjithė sahabet u ēuan, i rruajtėn kokat e tyre dhe i therėn kurbanėt. Por, ishin shumė tė mėrzitur qė nuk e zbatuan urdhrin e Profetit me herėn e parė. Cdo deve dhe lopė e bėrė kurban do tė ndahej mes shtatė personash. Myslimanėt qenė mėrzitur pėr dy arsye: e para, sepse ata ishin kthyer pa shkuar nė Mekė dhe pa kryer Umren; e dyta, sepse nuk kishte barazi midis dy palėve – myslimanėve dhe idhujtarėve: myslimanėt duhej t’i kthenin ata njerėz (myslimanė) qė vinin nga Meka nė Medine, ndėrsa Kurejshėt nuk i kthenin ata njerėz qė iknin nga MedinIa nė Mekė. Mirėpo, i Dėrguari i Allahut (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) i qetėsoi ata. Pėr arsyen e parė, ai u tha se do ta kryenin Umren vitin e ardhshėm, sepse ėndrra qė kishte parė, ishte e vėrtetė, ajo do tė pėrmbushej dhe se nė kėtė pjesė tė marrėveshjes ishin respektuar ndjenjat e tė dyja palėve; ndėrsa pėr arsyen e dytė, ai i qetėsoi ata kėshtu: “Kush ikėn nga ne, bėhet i pafe dhe Allahu e ka larguar nga myslimanėt; kush vjen te ne nga ata, Allahu do t’i japė rrugėdalje dhe shpėtim." Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ishte largpamės pėr punėn e myslimanėve qė do tė vinin nė Medine nga Habesheja. Ky grup nuk pėrfshihej nė kėtė marrėveshje dhe mund tė shkonte nė Medine kur tė donte. Megjithatė, marrėveshja, me kushtet qė kishte ndikoi shumė nė zemrat e myslimanėve, sepse dukej sikur u bėnė inferiorė ndaj idhujtarėve. Omer ibn Hattabi (Allahu qoftė i kė- 50) Deveja qė theri Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ishte marrė si pré lufte, pasi ishte vrarė Ebu Xhehli nė luftėn e Bedrit, e cila qe njė nga humbjet mė tė mėdha tė idhujtarėve. (shėnim i pėrkthyesit) naqur me tė!) shkoi tek i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe i tha: “O i Dėrguari i Allahut! A nuk jemi ne nė fenė e vėrtetė dhe a nuk janė ata nė tė pavėrtetėn?” Ai u pėrgjigj: “Po.” (Ne jemi nė tė vėrtetėn dhe ata nė tė pavėrtetėn). Omeri iu drejtua pėrsėri: “A nuk janė tė vrarėt tanė nė Xhenet, ndėrsa tė vrarėt e tyre nė Xhehenem?” “Po, ashtu janė.”-ia ktheu Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Omeri (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) i tha pėrsėri: “Atėherė, pse tė jemi ne inferiorėt dhe pse tė kthehemi pa dhėnė Allahu gjykimin e Vet pėr ne dhe pėr ata.” Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i tha: “O biri i Hatabit! Unė jam i Dėrguari i Allahut dhe nuk e kundėrshtoj Atė. Ai do tė mė ndihmojė mua dhe nuk do tė mė largojė nga e Vėrteta.” Ashtu, shumė i zemėruar, Omeri (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) shkoi tek Ebu Bekr es Sidiku dhe i tha ēfarė i kishte thėnė i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Ebu Bekri iu pėrgjigj atij, ashtu siē i ishte pėrgjigjur i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe pastaj shtoi: “Pėrmbaju udhėzimit tė Profetit, sa tė jesh gjallė, sepse, pėr Zotin, ai ėshtė nė tė Vėrtetėn.” Pastaj Allahu zbriti disa ajete tė Sures “El Fet’h”:“Ne tė dhamė njė fitore tė sigurt…” (48:1) I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i ēoi fjalė Omerit (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) qė tė vinte aty. Ai erdhi dhe Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) kėndoi ajetet e Sures “El Fet’h”. Omeri (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) tha: “O i Dėrguari i Allahut! Vėrtet, fitore do tė ketė pėr ne?” “Po”,- iu pėrgjigj Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Omeri u qetėsua dhe u kthye. Mė vonė Omeri u pendua pėr ēfarė kishte thėnė dhe pėr kėtė bėri disa vepra tė mira, nuk pushoi sė dhėni sadaka (lėmoshė), sė agjėruari, sė faluri namaz tė vullnetshėm dhe sė liruari robėr, derisa shpresoi faljen e Allahut dhe mirėsinė e Tij. Cėshtja e grave emigrante Pasi u nėnshkrua akti i paqes me kurejshėt dhe myslimanėt hoqėn dorė nga Umrja pėr atė vit, erdhėn disa besimtarė e besimtare nga Meka nė Medine. Por tė afėrmit e tyre, qė ishin tė pafe (qafirė), i kėrkuan tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) qė t’ua kthente. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nuk e pranoi kėtė kėrkesė, pėr arsye se ata nuk pėrfshiheshin nė marrėveshjen e paqes. Pėr kėtė Allahtu ka thėnė: “O ju qė besuat, kur t’ju vijnė juve besimtaret e shpėrngulura (prej Mekės), provoni besnikėrinė e tyre, ndonėse Allahu e di mė sė miri besimin e tyre; nė qoftė se vėrtetoni se ato janė besimtare, atėherė mos i ktheni ato te jobesimtarėt, sepse as ato nuk janė tė lejuara pėr ta e as ata nuk janė tė lejuar pėr to e ju u jepni atyre (jobesimtarėve) atė qė kanė shpenzuar pėr to (pėr kėto gra, pėr nigjah). Ju nuk keni pengesė tė martoheni me to, pasi t’ua jepni vlerėn e nigjahut. Mos i mbani nėn nigjah idhujtaret…” (60:10) Kėshtu, Allahu i ndaloi gratė besimtare pėr tė pafetė dhe gratė idhujtare pėr besimtarėt. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i vinte nė provė ato gra, ashtu siē e kishte urdhėruar Allahu: “O Pejgamber, kur tė vijnė besimtaret qė tė tė japin besėn se nuk do t’i shoqėrojnė askėnd e asgjė Allahut, se nuk do tė vjedhin, se nuk do tė bėjnė kurvėri, se nuk do t’i vrasin fėmijėt e tyre, se nuk do tė gėnjejnė pėr atėsinė e fėmijės sė tyre dhe se nuk do tė kundėrshtojnė nė atė qė i urdhėron, atėherė, prano zotimin e tyre dhe lutiu Allahut t’i falė ato, sepse Allahu ėshtė Mėkatfalės dhe Mėshirues.” (60:12) Kėshtu, asaj gruaje qė i kishte lexuar kėto kushte, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i thoshte: “Po ta marr besėn (se do t’i plotėsosh kushtet).” Besėn e merrte vetėm me fjalė, pa u dhėnė dorėn fare dhe nuk i kthente mė besimtaret tek idhujtarėt. Edhe mysimanėt i lėshuan gratė e tyre, qė ishin idhujtare dhe kėshtu u bė ndarja midis myslimaneve dhe burrave tė tyre idhujtarė. Hyrja e fisit Huza nė besėn e myslimanėve Fisi Huza parapėlqeu qė tė ishte me tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nė kėtė besėlidhje. Prandaj, ata hynė nė besėn e tij. Qysh nė kohėn e Padijes (para Islamit) ata ishin aleatė tė fisit Benu Hashim. Ndėrsa, fisi Benu Bikr hyri nė besėn e kurejshėve dhe qe shkaku pėr ēlirimin e Mekės, siē do tė shpjegohet mė pas. Zgjidhja e ēėshtjes sė tė pafuqishmėve Njė nga myslimanėt qė kishin mbetur nė Mekė, Ebu Besiri, mundi tė ikte nga Meka dhe tė shkonte nė Medine. Kurejshėt dėrguan dy burra tek Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) qė ta kthenin Ebu Besirin nė Mekė dhe Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ua dorėzoi atė, sipas marrėveshjes. Mirėpo, kur arritėn nė vendin e quajtur Dhul Halife, Ebu Besiri e vrau njėrin nga dy burrat qė po e kthenin nė Mekė. Tjetri u kthye menjėherė tek Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e i tha: “Shoku im u vra nga Ebu Besiri dhe unė jam i vrarė, po tė mė zėrė Ebu Besiri.” Pas pak erdhi Ebu Besiri, por Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e ndaloi atė. Ebu Besiri e kuptoi qė Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) do ta kthente pėrsėri tek idhujtarėt (sipas marrėveshjes qė kishin), prandaj ai doli dhe shkoi nė breg tė detit. Atje kishte shkuar edhe Ebu Xhendeli; pra ai u bashkua me tė. Kėshtu, kushdo qė bėhej mysliman nga Kurejshėt, shkonte dhe bashkohej me tė nė breg tė detit. Nė kėtė mėnyrė, u bėnė myslimanė njė grup i mirė i kurejshėve dhe ata filluan tė pengojnė ēdo vargan tė kurejshėve qė shkonte pėr nė Sham: e sulmonin varganin dhe i merrnin pasurinė. Pasi e panė veten ngushtė, kurejshėt i dėrguan fjalė Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), ku i luteshin atij qė, pėr hir tė Allahut dhe tė farefisit, t’i merrte nė Medine njerėzit qė rrinin nė bregdet, sepse ata nuk do t’i kėrkonin mė po tė ktheheshin nė Medine. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u dėrgoi fjalė atyre qė tė vinin. Ata erdhėn nė Medine dhe ēėshtja u zgjidh. Ndikimi i paqes Vendosja e paqes pati njė ndikim tė madh pėr pėrparimin e thirrjes Islame, sepse myslimanėt patėn rastin qė tė takoheshin me tė gjithė arabėt qė t’i ftonin pėr tek Allahu. Kėshtu, shumė e shumė njerėz filluan tė pėrqafonin Islamin, aq sa gjatė dy vjetėve u bėnė myslimanė aq sa nuk ishin bėrė gjatė nėntė vjetėve tė marrė sė bashku. Tė mėdhenjtė e kurejshėve dhe paria e tyre, si Amru ibn Asi, Halid ibn Uelidi dhe Othman ibn Talhaj erdhėn tek i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) tė bindur dhe myslimanė tė devotshėm dhe dėshmuan: “nuk ka zot tjetėr pėrveē Allahut dhe Muhamedi ėshtė i Dėrguari i Allahut”, i dhanė besėn Muhamedit se do tė zbatonin ligjet e Islamit dhe se do tė flijonin ēdo gjė pėr Islamin, madje edhe jetėn. Ata do tė shkrinin tėrė talentin dhe aftėsinė e tyre pėr Islamin. Kur ata erdhėn nė Medine, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) tha: “Vėrtet, Meka dėrgoi te ne pjesėt mė tė mira tė mėlēisė sė saj.”

loni19
15-06-05, 09:34
Letra mbretėrve dhe princėrve



Pasi u kthye i Dėguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nga Umrja e Hudejbijes dhe pasi kishte vendosur paqen me kurejshėt e ishte i siguruar nga ana e tyre, u nisi letra mbretėrve dhe princėrve, ku u bėnte thirrje qė tė pranonin Islamin e u rikujtonte pėrgjegjėsinė e madhe qė kishin. Letrat qenė si mė poshtė. 1. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i shkruan Nexhashiut (As Hame ibn Ebxhir), mbret i Habeshesė “Me emrin e Allahut, tė Gjithėmėshirshmit, Mėshirėbėrėsit Kjo letėr ėshtė prej Profetit Muhamed, dėrguar Nexhashi Ashamit, tė madhit tė Habeshesė Paqja qoftė mbi atė qė ndjek rrugėn e drejtė, qė i beson Allahut dhe tė Dėrguarit tė Tij. Dėshmoj se nuk ka zot tjetėr pėrveē Allahut, qė ėshtė Njė e nuk ka shok. Ai nuk ka as bashkėshorte dhe as bir. Dėshmoj se Muhamedi ėshtė robi dhe i Dėrguari i Tij. Unė po tė bėj thirrje tė pranosh Islamin. Unė jam i Dėrguari i Allahut, prandaj bėhu mysliman, qė tė shpėtosh. “O ithtarė tė Librit51, ejani tė bashkoheni me ne nė njė fjalė mes nes8BF1-00608C54A1AAh dhe jush: tė mos adhurojmė askėnd dhe asgjė tjetėr pėrveē Allahut, tė mos i bėjmė Atij shok, tė mos e konsiderojmė njėri-tjetrin zota pėrveē Allahut! E nė qoftė se nuk pranojnė, ju thoni52: “Dėshmoni pra, se ne jemi myslimanė (besuam njė Zot)!” Nėse ti nuk do ta pranosh Islamin, do tė ngarkohesh me fajin e tėrė tė krishterėve tė popullit tėnd.” Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e dėrgoi letrėn me Amru ibn Umeje Dhamiriun. Sa e mori Nexhashiu atė, e vlerėsoi, zbriti nga froni dhe u bė mysliman pėrpara Xhaferr ibn Ebu Talibit. Pastaj ai i shkroi Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) se ishte bėrė mysliman dhe i kishte dhėnė besėn atij. Mė vonė, Nexhashiu bėri martesėn e Umu Habibes, qė ishte bija e Ebu Sufjanit, me Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Umu Habibja konsiderohet nėnė e besimtarėve. Nexhashiu pagoi 400 dinarė pėr prikėn e saj. Pastaj i dėrgoi Umu Hudejbijen dhe emigrantėt, qė ishin tek ai, me dy anije, bashkė me Amru ibn Umeje Dhamiriun, i cili kishte ardhur bashkė me ta, kur Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) pati qenė nė Hajber. Nexhashiu vdiq nė muajin Rexhep, nė vitin e nėntė tė Hixhretit. Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i erdhi keq. Ai kujtoi tė mirat e tij ditėn e vdekjes dhe ia fali namazin e xhenazes nė mungesė. Nexhashiun e zėvendėsoi njė Nexhashi tjetėr dhe Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i dėrgoi letėr edhe atij. Nė letėr i bėnte thirrje pėr nė Islam, por nuk dihet, nėse u bė mysliman ai i dyti apo jo. 2. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i dėrgon letėr Makukasit, mbretit tė Aleksandrisė “Me emrin e Allahut, tė Gjithėmėshirshmit, Mėshirėplotit Letėr nga Muhamedi, robi i Allahut dhe i Dėrguari i Tij, dėrguar Makukasit, qė ėshtė i madhi i kopteve. “Paqja qoftė mbi atė, qė ndjek rrugėn e drejtė. Unė tė thėrras nė Islam. Bėhu mysliman qė tė shpėtosh. Bėhu mysliman qė tė tė shpėtojė ty Allahu dy herė. E nė qoftė se nuk e pranon Islamin do tė ngarkohesh me fajin e tė gjithė koptėve. “O ithtarė tė Librit, ejani tė bashkoheni me ne nė njė fjalė: tė mos adhurojmė askėnd dhe asgjė tjetėr pėrveē Allahut, tė mos i bėjmė Atij shok, tė mos e konsiderojmė njėri-tjetrin zota pėrveē Allahut!" “E nė qoftė se nuk pranojnė, ju thoni: “Dėshmoni pra, se ne jemi myslimanė (besuam njė Zot)!” Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e dėrgoi letrėn me Hatib ibn Beltanin. Porsa mbėrriti atje, ai ia dha letrėn mbretit dhe i foli atij pėr Islamin. Makukasi e nderoi letrėn, e vendosi nė njė ēantė prej fildishi, e vulosi atė dhe e ruajti me shumė kujdes. Pastaj, i shkroi njė letėr Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) si vijon: “Pranoj se njė profet do tė vinte, por kam menduar se ai do tė vinte nė Sham.” Makukasi nuk u bė mysliman. Ai i dhuroi Profetit (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) dy skllave. Marien dhe Sirijen, tė cilat ishin tė njohura ndėr koptet. Ai i dhuroi Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) edhe rroba dhe njė mushkė qė thirrej “Dyldyl”. Profeti (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) mori pėr vete Marien dhe mushkėn, ndėrsa Sirijen ia dhuroi Hasan ibn Thabitit. 3. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i dėrgon letėr Kisra Epruizit, mbretit tė Persisė “Nga Muhamedi, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) pėr Kisranė, tė madhin e Persisė. Paqja qoftė mbi atė, qė ndjek rrugėn e drejtė, qė i beson Allahut dhe tė Dėguarit tė Tij. Dėshmoj se nuk ka zot tjetėr pėrveē Allahut dhe se Muhamedi ėshtė robi dhe i Dėrguari i Tij. Unė tė thėrras ty pėr nė Islam me ftesėn e Allahut. Unė jam i Dėrguari i Allahut pėr tė gjithė njerėzit, pėr tė paralajmėruar atė, qė ėshtė i gjallė dhe pėr dėnimin qė i pret jobesimtarėt. Bėhu mysliman qė tė shpėtosh. E nė qoftė se nuk e pranon Islamin, do tė tė ngarkohet ty faji i tė gjithė zjarradhuruesve.” Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e dėrgoi letrėn me Abdullah ibn Hudhafe es Sehmiun. E urdhėroi atė qė t’ia jepte tė Madhit tė dy deteve e ai t’ia jepte Kisrait. Mirėpo, kur shkoi letra atje, Kisrai e grisi dhe tha: “Njė rob pa vlerė nga nėnshtetasit e mi e shkruan emrin e tij pėrpara emrit tim!” Kur e mori vesh Profeti se ai e kishte grisur letrėn, tha: “Allahu ia gristė sundimin.” Dhe vėrtet, ndodhi ashtu siē tha Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Ushtria e Kisrait u thye me turp pėrpara bizantinėve. I biri, Shiruviu, e vrau atė dhe i mori mbretėrinė. Atje vazhdoi pėrēarja dhe korrupsioni, derisa ushtria islame e ēliroi atė vend, kur Kalif ishte Omer ibn Hattabi (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!). 4. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i shkruan Kajserit, mbretit tė Bizantit “Me emrin e Allahut, tė Gjithėmėshirshmit, Mėshirėplotit Letėr nga Muhamedi, robi i Allahut dhe i Dėrguari i Tij, pėr Herakliun, mė tė madhin e bizantinėve: “Shpėtimi edhe paqja qofshin pėr atė qė ndjek rrugėn e drejtė. Bėhu mysliman, qė tė shpėtosh. Bėhu mysliman, qė Allahu tė tė japė shpėrblimin dy herė. Nė qoftė se ti nuk e pranon Islamin, do tė mbash pėrsipėr fajin e tėrė bizantinėve.” “O ithtarė tė Librit, ejani tė bashkoheni me ne nė njė fjalė mes nesh dhe jush: tė mos adhurojmė askėnd dhe asgjė tjetėr pėrveē Allahut, tė mos i bėjmė Atij shok, tė mos e konsiderojmė njėri-tjetrin zota pėrveē Allahut! E nė qoftė se nuk pranojnė, ju thoni: “Dėshmoni pra, se ne jemi myslimanė!” Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e dėrgoi letrėn me Dihajet ibn Halife Kalbiun. E urdhėroi atė qė letrėn t’ia jepte mbretit tė Basrasė, e ky t’ia jepte Kajserit. Atėherė, Kajseri sapo kishte ardhur nga Himsi te Bejtul Mukadesi mė kėmbė. Ai e bėri atė udhėtim mė kėmbė pėr tė falenderuar Allahun, qė i dha atij fitoren kundėr persianėve. Pasi mori letrėn e Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), Kajseri dėrgoi njerėzit e vet, qė t’i sillnin njė burrė nga arabėt, qė e njihte mirė Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Ata kėrkuan dhe gjetėn Ebu Sufjanin, qė ishte me njė vargan tregtar tė kurejshėve. I sollėn varganarėt te Herakliu. Mbreti i ftoi tė hynin tek ai. Aty ishte edhe paria e bizantinėve. Ata hynė dhe Herakliu i pyeti ata se cili prej tyre ishte mė i afėrmi i Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Ata i thanė se mė i afėrmi i tij ishte Ebu Sufjani. Atėherė, Herakliu e afroi Ebu Sufjanin pranė vetes, ndėrsa njerėzit e tjerė i uli prapa tij. Pastaj tha: “Unė do ta pyes kėtė (Ebu Sufjanin) pėr atė (Profetin). E nė qoftė se do tė mė gėnjejė, ju pėrgėnjeshtrojeni.” Ebu Sufjani nuk e gėnjeu Herakliun, sepse i vinte turp ta bėnte njė gjė tė tillė. Herakliu: Cfarė prejardhje ka ai? Ebu Sufjani: Prejadhjen e ka tė mirė. Herakliu: A e ka thėnė dikush atė qė thotė ai?56 Ebu Sufjani: Jo. Herakliu: Kush e ndjek atė: paria apo tė pafuqishmit? Ebu Sufjani: Atė e ndjekin tė pafuqishmit. Herakliu: Ata shtohen apo pakėsohen? Ebu Sufjani: Ata shtohen. Herakliu: A e ka braktisur ndonjėri fenė e tij, pasi ėshtė bėrė mysliman, meqė nuk i pėlqen ajo fe? Ebu Sufjani: Jo. Herakliu: A e akuzonit gėnjeshtar, para se tė thoshte ato qė thotė tani? Ebu Sufjani: Jo. Herakliu: A tėrhiqet? Ebu Sufjani: Jo. Kėtu Ebu Sufjani futi njė fjalė tė dyshimtė, duke thėnė: “Jemi 56) Se ėshtė Profet. (shėnim i pėrkthyesit) nė njė periudhė, nė tė cilėn nuk e dimė ē’do tė bėjė.” Herakliu: A keni luftuar? Ebu Sufjani: Po. Herakliu: Si e luftonit atė? Ebu Sufjani: Lufta midis nesh ka qenė e vazhdueshme; herė ka fituar ai e herė kemi fituar ne. Herakliu: Pėr ēfarė ju urdhėron ai? Ebu Sufjani: Ai na thotė: “Adhurojeni Allahun dhe mos i bėni shok Atij, lėrini ato qė thonė prindėrit tuaj.” Ai na urdhėron tė falim namazin, tė jemi tė ēiltėr, tė jemi tė ndershėm dhe ta shikojmė njėri-tjetrin. Nė pėrgjigje tė kėsaj Herakliu tha: “Ti (o, Ebu Sufjan) the se ai (Muhamedi) ėshtė me prejardhje tė mirė dhe fisi i tij ėshtė i mirė. Nė tė vėrtetė, kėshtu kanė qenė tė Dėrguarit (e Allahut); ata e kishin prejardhjen nga fisi mė i mirė i popullit tė vet. Ti the, askush nga ju nuk ka mėtuar (pretenduar) pėr profet pėrpara tij. E, unė them se po tė kishte mėtuar dikush ashtu, do tė thosha se ky (Muhamedi) mund tė jetė njė burrė qė dėshiron tė plotėsojė atė fjalė qė ėshtė thėnė pėrpara tij. Ti the se nga prindėrit e tij nuk ka qenė asnjėri mbret. E, unė them se sikur njėri nga prindėrit e tij tė kishte qenė mbret, ndoshta ky burrė kėrkon mbretėrinė e babait tė vet. Ti the se nuk e keni akuzuar ndonjėherė pėr gėnjeshtar. Unė kuptova se ai nuk mundet tė jetė i ēiltėr pėr njerėzit dhe tė gėnjejė pėr Allahun. Ti the se atij i shkon pas vegjėlia. Me kėtė unė kuptoj se ai ėshtė Profet i vėrtetė, sepse vegjėlia ėshtė pasuesja e Profetėve. Ti the se ithtarėt e tij shtohen (nga dita nė ditė); kėshtu ndodh edhe me besimin, derisa tė plotėsohet. Ti the se kush bėhet mysliman, nuk e braktis mė atė fe. Vėrtet, kėshtu ėshtė imani (besimi); buzėqeshja e tij bashkohet me zemrėn. Ti the se ai nuk e thyen besėn. Vėrtet, tė tillė janė tė gjithė profetėt. Ti the se ai ju urdhėron qė tė adhuroni Allahun e tė mos i vini shok Atij askėnd e asgjė e tė mos i adhuroni idhujt dhe tė falni namazin, tė jeni tė drejtė e tė ndershėm. Nė qoftė se fjala jote pėr atė njeri ėshtė e vėrtetė, unė them se ai do tė sundojė vendin qė ėshtė nėn kėmbėt e mia. E kam ditur se do tė dilte ai njeri, mirėpo nuk e kam menduar se do tė dilte nga vendi juaj.” Kajseri e pėrfundoi fjalėn e vet kėshtu: “Sikur ta dija se do tė mbėrrija tek ai, do tė mundohesha tė vij, tė takohesha me tė dhe po tė isha tek ai, unė do t’i laja kėmbėt atij.” Pastaj kėrkoi letrėn e Pejgamberit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe e lexoi. Sapo Herakliu lexoi letrėn, nisi zhurma nė mes tė parisė; u ngritėn zėrat e u shtuan fjalėt. Atėherė, Herakliu i nxori Ebu Sufjanin dhe shokėt e tij nga salla. Pasi doli, Ebu Sufjani u tha shokėve tė vet: “A e shikuat se sa lart iu rritėn vlera dhe emri Muhamedit, saqė edhe mbreti i romakėve e pati frikė atė.” Ebu Sufjani e pėrfundon tregimin e tij kėshtu: “Qysh atėherė, besova se Profeti do tė triumfonte, derisa deshi vetė Allahu dhe e pranova Islamin edhe unė.” Herakliu i dha Dihajetit parŕ dhe veshje si dhuratė pėr Profetin. Pastaj shkoi nė Hums.57 Mblodhi parinė e romakėve nė njė katedrale tė vetėn, urdhėroi qė tė mbylleshin dyert e u tha: “O romakė! Po tė doni tė keni shpėtim dhe mbarėsi e tė vazhdojė sundimi juaj, besojeni dhe pasojeni kėtė profet.” Nė atė ēast ata hovėn si gomerė tė egėr tek dyert, qė tė iknin, por ato i gjetėn tė mbyllura. E kur Herakliu e pa reagimin e tyre negativ, tha: “Kthejini ata tek unė!” Ata vajtėn tek ai: “Unė ju thashė juve ashtu,- foli Herakliu, pėr tė provuar qėndrueshmėrinė tuaj nė fenė tuaj. E kėtė gjė e pashė.” Atėherė, ata u kėnaqėn dhe u pėrulėn. Nga kjo ngjarje shihet se Herakliu e njohu Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) me tė githa vetitė e tij. Mirėpo atė e mposhti lakmia pėr mbretėrinė dhe nuk u bė dot mysliman. Kėshtu, ai u ngarkua me fajin e vet dhe me fajin e tė gjithė nėnshtetasve tė vet. Kėshtu ka thėnė Profeti (paqja e Allahut dhe 57) Qytet nė Sham. (shėnim i pėrkthyesit) bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Nė rrugėn pėr nė Medine, Dihajet ibn Halife Kalbiut i dolėn pėrpara disa hajdutė nga fisi Benu Xhidham, tė cilėt e grabitėn dhe ia morėn tė gjitha paratė dhe plaēkat. Kur mbėrriti nė Medine, ai shkoi te Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe i raportoi pėr gjithēka i kishte ndodhur, qysh kur kishte dalė prej Medines deri sa u kthye. Kur Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) mėsoi pėr sjelljen e keqe tė hajdutėve ndaj tė dėrguarit tė tij, dergoi menjėherė Zejd ibn Harithin me 500 luftėtarė kundėr tyre, tė cilėt e ndėshkuan atė fis hajdutėsh ashtu siē e meritonte: i vranė, u morėn pasurinė, u morėn pre 1000 deve dhe 5000 dele e u kapėn rob 100 gra e fėmijė. Ndėrsa, Zejd ibn Rifa el Xhidhamiu, qė ishte njėri nga kryetarėt e tyre shkoi me nxitim nė Medine. Ai vetė ishte bėrė mysliman; edhe njerėzit, qė sundonte ai, ishin bėrė myslimanė. Ata e patėn ndihmuar Dihajetin, kur hajdutėt i prenė rrugėn. E Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ia ktheu atij prenė dhe robėrit (gra e fėmijė) qė i patėn marrė myslimanėt. 5. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i shkroi edhe Harith ibn Ebu Shemir Gasaniut, qė ishte princi i Damaskut, i emėruar nga Kajseri Me emrin e Allahut, tė Gjithėmėshirshmit, Mėshirėplotit "Nga Muhamedi, i Dėrguari i Allahut. Pėr Harith ibn Shemirin. Paqja dhe shpėtimi qofshin pėr atė, qė ndjek rrugėn e drejtė dhe i beson Allahut e ėshtė i ēiltėr nė besimin e tij. Unė tė bėj thirrje pėr nė Islam, qė tė besosh nė Allahun, qė ėshtė Njė e nuk ka shok, sepse kėshtu sundimi yt do tė vazhdojė (e do tė jesh i shpėtuar).” Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e dėrgoi letrėn me Shuxha ibn Ueheb Esediun, qė ishte prej fisit Benu Esed ibn Huzejme. Porsa e lexoi letrėn e Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), Harithi e flaku tej atė dhe tha: “Kush ėshtė ai qė mund tė ma heqė mua mbretėrimin?” Pastaj, nisi tė pėrgatitej pėr tė dėrguar ushtri kundėr myslimanėve dhe i tha Shuxha ibn Uehebit: “Njoftoje shokun tėnd pėr ēfarė po shikon!” Para se tė luftonte Harithi mori mendimin e Kajserit, por Kajseri nuk qe i njė mendjeje me tė. Atėherė, Harithi i dha Shuxha ibn Uehebit veshje e para dhe e pėrcolli atė me tė mirė. 6. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i shkroi letėr edhe Princit tė Basrasė Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i shkroi letėr Princit tė Basras, me tė cilėn e thėrriste nė Islam. Letrėn e dėrgoi me Harith ibn Umejr Ezediun. Kur ai arriti nė Moute, nė jug tė Jordanisė, i doli pėrpara Sharanbil ibn Amr Gassaniu dhe i preu kokėn. Ky qe veprimi mė armiqėsor ndaj tė dėrguarve tė Muhamedit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Asnjė i dėrguar tjetėr, pėrveē Harith ibn Umej Ezediut nuk i ishte vrarė tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Kjo ngjarje solli betejėn e Moutes, pėr tė cilėn do tė flitet mė pas. 7. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i shkroi letėr edhe Hudhe ibn Aliut, princit tė Jemames “Me emrin e Allahut, tė Gjithėmėshirshmit, Mėshirėplotit. Nga Muhamedi, i Dėrguari i Allahut. Pėr Hudhe ibn Aliun. Paqja qoftė mbi atė qė ndjek rrugėn e drejtė. Dije se feja ime do tė triumfojė ku ka shkelur kėmbė njeriu dhe thundėr kali. Prandaj, bėhu mysliman qė tė shpėtosh dhe unė do tė tė lė ty ta vazhdosh sundimin.” Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e dėrgoi letrėn me Salit ibn Amru Amiriun. Princi i Jemames e nderoi tė Dėrguarin e Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe i dha dhurata, ndėr tė tjera, edhe veshje. Nė pėrgjigje ai i shkroi Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) kėshtu: “Shumė e mirė dhe shumė e bukur ėshtė ajo, nė tė cilėn na fton ti! Unė do t’i flas popullit tim dhe do tė kėshillohem me ta. Arabėt ma kanė frikėn mua, prandaj mė lėr nė dorė njė pjesė tė punės tėnde, qė tė tė vij pas.” Kur e mori vesh i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) kėtė fjalė, tha: “Edhe njė copė tokė po tė mė kėrkonte, nuk do t’ia kisha dhėnė. Iu shkatėrroftė, iu shkatėrroftė ē’ka nė dorė ai.” Hudha vdiq, kur i Dėrguari i Allahut po kthehej nga ēlirimi i Mekės. 8. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i shkroi letėr Mundhir ibn Sauiut, mbretit tė Bahrejnit Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e dėrgoi letrėn me Alae ibn Hadhremiun. Porsa shkoi atje i dėrguari i Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), Mundhiri dhe disa vetė nga banorėt e Bahrejnit u bėnė myslimanė. Ndėrsa disa tė tjerė mbetėn nė fenė e tyre: jehudinj dhe mexhusė. Mundhiri i shkroi letėr tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), ku kėrkonte pėrgjigje fetare si tė vepronte. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ia ktheu pėrgjigjen si vijon: “Myslimanėt le tė mbajnė pasuritė dhe pronat ashtu siē i kishin, ndėrsa jehudinjve dhe mexhusėve merru xhizjen. E pėrsa kohė qė tė jesh i aftė (pėr tė punuar), nuk do tė tė heqim nga detyra qė ke.” 9. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u shkroi mbretėrve tė Amanit, Xhejferit dhe vėllait tė tij Me emrin e Allahut, tė Gjithėmėshirshmit, Mėshirėplotit. "Nga Muhamedi, i Dėrguari i Allahut. Pėr Xhejferin dhe Abdiun. Paqja qoftė mbi atė, qė ndjek rrugėn e drejtė. Unė ju bėj thirrje pėr nė Islam. Bėhuni myslimanė, qė tė shpėtoni (nė tė dy jetėt). Unė jam i Dėrguari i Allahut pėr tė gjithė njerėzit, pėr tė paralajmėruar atė, qė ėshtė i gjallė dhe pėr dėnimin qė i pret jobesimtarėt.58 Nėse ju do ta pranoni Islamin, unė do t’ju lė tė sundoni. Nė qoftė se nuk do ta pranoni Islamin, sundimi juaj ėshtė shkatėrruar, sepse kalorėsia (islame) do tė shkelė mbi tokėn tuaj dhe profetėsia ime do tė triumfojė mbi mbretėrinė tuaj.” Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e dėrgoi letrėn me Amru ibn Asin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Posa shkoi nė Aman, Amru ibn Asi, takoi Abdi ibn Xheladiun. Ky e pyeti se pėr ēfarė bėnte thirrje Profeti islam. Ai iu pėrgjigj: “Profeti bėn thirrje tė besohet se Allahu ėshtė Njė dhe nuk ka shok, qė tė mos adhurohet asgjė tjetėr dhe askush tjetėr pėrveē Allahut dhe tė besohet se Muhamedi ėshtė robi i Allahut dhe i Dėrguari i Tij.” Pasi u zhvillua njė dialog midis tyre, Abdiu e pyeti Amrin se pėr ēfarė urdhėronte profeti Muhamed? Amru i tha: “Ai urdhėron t’i bindemi Allahut. Ai urdhėron, gjithashtu pėr punė tė mira, pėr tė shikuar farefisin, pėr tė ndaluar padrejtėsinė, armiqėsinė, kurvėrinė, alkoolin, adhurimin e gurėve dhe tė idhujve.” Abdiu tha: “Sa ftesė e mirė ėshtė kjo! Sikur tė ishte i njė mendjeje vėllai im, do tė shkonim dhe do t’i besonim Muhamedit e do ta pranonim profetėsinė e tij. Mirėpo vėllai im ėshtė shumė i dhėnė pas mbretėrisė sė vet, saqė nuk besoj tė pranojė tė jetė i varur nga Muhamedi.” Amru i tha: “Po, nėse vėllai yt bėhet mysliman, i Dėrguari i Allahut do ta lėrė pėrsėri atė qė tė jetė sundimtar i popullit tė vet e ta marrė zeqatin nga tė pasurit e t’ua japė tė varfėrve.” Abdiu i tha: “Sikur vėllai im ta bėnte kėtė do tė ishte njė njeri me moral tė mirė.” Pastaj, Abdiu e pyeti Amrin pėr hollėsitė e zeqatit dhe ai ia tregoi ato. Por, kur i foli pėr bagėtitė qė duhen dhėnė, Abdiu tha: “Unė mendoj se populli im nuk do tė jetė i njė mendjeje pėr kėtė.” Abdiu e ēoi Amrin te vėllai i vet, Xhejferi. Pasi e lexoi letrėn e tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), ky ia dha atė Abdiut. Pastaj e pyeti Amrin se ēfarė kishin bėrė Kurejshėt, a ishin bėrė myslimanė? Amri i tha se ata ishin bėrė myslimanė dhe se po tė bėhej mysliman edhe Xhejferi, do tė shpėtonte (nė tė dyja jetėt). Nė qoftė se ai Xhejferi nuk bėhej mysliman, atėherė kalorėsia myslimane do tė shkelte mbi vendin e tij pėr luftė. Xhejferi i tha: “Dua tė mendohem deri tė nesėrmen.” Tė nesėrmen ai u tregua kokėfortė dhe nė fillim nuk pranoi. Megjithatė, mė pas u veēua me tė vėllanė pėr t’u kėshilluar. Ditėn tjetėr, Xhejferi dhe vėllai i tij, Abdiu u bėnė myslimanė. Ata u bėnė pėrkrahės tė atij qė la zėvendės Amri. Letra tek Abdiu dhe Xhejferi ėshtė dėrguar pas ēlirimit tė Mekės. Ndėrsa, letrat e tjera janė dėrguar pasi u kthye Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nga Hudejbija. Lufta e Pyllit I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) kishte dėrguar disa deve qumėshti tė kullosnin nė anė tė pyllit, pranė malit tė Uhudit. Me devetė ishte edhe shėrbėtori i tij, Ribahu dhe Seleme ibn Ekuei. Abdu Rrahman ibn Ujejne Fizariu i sulmoi devetė, vrau bariun dhe i mori tė githa devetė. Seleme kishte njė kalė tė Ebu Talhasė. Ai ia dha kalin Ribahut, qė tė shkonte me nxitim nė Medine dhe tė njoftonte pėr ngjarjen, ndėrsa vetė qėndroi mbi kodėr, u kthye nga Medinia dhe thirri me sa fuqi kishte: “O shokė, ndihmė!” E pėrsėriti tri herė thirrjen. Pastaj iu vu prapa grabitėsve, duke i qėlluar me shigjeta dhe duke thirrur: “Merre shigjetėn, unė jam biri i Ekueit dhe sot ėshtė dita e hakmarrjes.” Kėshtu, nuk pushoi sė godituri me shigjeta. Befas, njė kalorės u kthye nga ai, u ul pranė njė peme dhe e goditi Selemiun. Grabitėsit hynė nė njė grykė tė ngushtė tė malit, por Selemiu u doli sipėr dhe filloi t’i godiste me shigjeta. Nuk pushoi sė qėlluari, derisa i detyroi t’i linin devetė. Selemiu vazhdoi t’i ndiqte e t’i qėllonte me shigjeta, derisa ata i hodhėn 30 pelerina dhe 30 heshta, sepse donin ta lehtėsonin ngarkesėn, qė tė iknin sa mė shpejt. Selemiu i vinte mallit grumbuj tė vegjėl gurėsh pėrsipėr, qė t’i shihte ku ishin. Grabitėsit u ulėn tė pushonin nė ngushticėn e Thenijas, kurse Selem ibn Ekuei qėndroi nė majėn e njė kepi. Atje iu ngjitėn katėr veta nga grabitėsit. Selemiu u tha: “A mė njihni mua? Unė jam biri i Ekueit. E, po t’ia vė syrin ndonjėrit prej jush, e kap menjėherė dhe e lė tė vdekur pėrtokė. E askush nga ju nuk mė kap dot mua kurrė.” Nuk kaloi shumė kohė dhe Selemiu pa kalorėsit e tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), qė po kalonin pėrmes pemėve. I pari ishte Ahrumi, pastaj vinte Katadeja e mė pas Mikdadi. Ata erdhėn aty. Ahrumi u ndesh me Abdu Rrahmanin dhe ia vrau kalin. Abdu Rrahmani e goditi Ahrumin dhe e vrau; pastaj hipi nė kalin e Ahrumit, por mbėrriti Ebu Kadeja dhe e vrau Abdu Rrahmanin, duke e goditur me shpatė. Tė tjerėt ikėn, por kalorėsit e tė Dėrguarit tė Allahut i ndoqėn pas. Me ta vraponte edhe Seleme ibn Ekuei. Para se tė perėndonte dielli, arritėn nė Dhi Kird, nė njė grykė mali, ku kishte ujė. Aty armiqtė kishin zbritur tė pinin ujė. Selemiu i pėrzuri andej, duke i goditur me shigjeta. Nė mbrėmje, ai dhe kalorėsit takuan tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). I thanė: “O i Dėrguari i Allahut! Armiqtė janė shumtė tė etur, prandaj sikur tė mė dėrgosh mua edhe tek njėqind prej tyre do t’i kapja ata dhe bagėtitė e tyre.” I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i tha: “O biri i Ekueit, ti i mposhte ata, prandaj tani sillu mė urtė.” Pastaj, shtoi: “Tani ata do tė qėndrojnė te fisi Benu Gatfanė.” Mė pas, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ndau shpėrblimin e luftės pėr kalorėsit. Seleme ibn Ekueit i dha shpėrblim edhe si kalorės edhe si kėmbėsor dhe e mori pas nė devenė e vet, “Adhbaė”: “Mė i miri i kalorėsve tanė sot ėshtė Ebu Katadeja,- tha Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), ndėrsa mė i miri i kėmbėsorėve ėshtė Ebu Selemeja.” Kjo ngjarje ka ndodhur tri ditė pėrpara se tė shkonte Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nė Hajber; nė Medine la zėvendės Ibn Umm Mektumin, ndėrsa flamurin ia dha Mikdadit.

loni19
15-06-05, 09:37
Myslimanėt dhe tjerėt



Paqja e Hudejbijes qe njė marrėveshje qė shėnoi ndalimin e luftės pėr dhjetė vjet. Nė saje tė asaj paqeje, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u sigurua nga armiku mė i madh nė Gadishullin Arabik, fisi Kurejsh. Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) iu dha mundėsia tė hiqte qafe armiqtė mė tė ndyrė, mė tė pabesė dhe mė dinakė, qė nxitėn tėrė aleatėt e tyre (jehudinjtė etj.) nė luftė kundėr myslimanėve. Jehudnjtė ishin pėrqendruar nė Hajber dhe prapa tij, nė drejtim tė veriut. Nė kohėn kur Profeti po pėrgatitej pėr tė shkuar nė luftė kundėr tyre, ndodhi njė ngjarje e vogėl, qė u quajt Lufta e Pyllit. Lufta e Hajberit Nė muajin Muharrem, nė vitin e shtatė tė Hixhretit, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u nis pėr nė Hajber. Ata qė nuk patėn shkuar nė Hudejbije, iu lutėn qė tė merrnin pjesė nė luftėn e Hajberit. Por i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i njoftoi njerėzit se ata qė do tė shkonin atje, mund tė shkonin vetėm po tė kishin dėshirė tė luftonin kundėr armikut, sepse plaēkė lufte nuk do t’u jepej atyre qė nuk kishin qenė nė Hudejbije. Prandaj nė Hajber shkuan vetėm ata qė i kishin dhėnė besėn Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) te pema nė Hudejbije. Ishin 1400 veta. Nė Medine, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) la zėvendės Siba ibn Arifta Gifariun. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) vazhdoi rrugėn e njohur pėr nė Hajber. Por, kur kishte bėrė afėrsisht gjysmėn e rrugės zgjodhi njė drejtim tjetėr, qė tė shkonte pėr nė Hajber nga ana e Shamit. Kėshtu do t’ua bllokonte rrugėn Hajberasve dhe ata nuk do tė kishin mundėsi tė iknin nė Sham. Natėn e fundit Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) qėndroi afėr Hajberit, por Jehudinjtė ende nuk kishin kuptuar gjė. Sapo doli drita, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) fali namazin e mėngjesit ashtu nėpėr errėsirė. Pastaj, ai dhe myslimanėt u nisėn nė drejtim tė banesave tė Hajberit. Jehudinjtė kishin dalė nė arat e tyre pėr tė punuar, sepse ende nuk dinin asgjė. Por, kur panė ushtrinė myslimane, u kthyen, duke thėrritur: “Muhamedi. Muhamedi me ushtrinė e tij.” Atėherė, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) tha: “Allahu Ekber. Ne zbritėm nė fushat e tyre. Sa mėngjes i keq do tė jetė ky pėr ata (jehudinjtė), qė u paralajmėruan.” Hajberi ndodhet 17 km nė veri tė Medines. Banorėt e atij vendi ishin ndarė nė tri fise: Nutatėt, Katibėt dhe Shukėt. Nutatėt kishin tri kulla: Kulla e Naimit, Kulla e Sa’b ibn Muadhit dhe Kulla e Kalasė sė Zubejrit; Shukėt kishin dy kulla: Kulla e Ubejit dhe Kulla e Nezarit; Katibėt kishin tri kulla: Kulla e Kamusit, Kulla e Vetiut dhe Kulla e Sulalimit. Nė Hajber kishte edhe kulla e kala tė tjera tė vogla qė nuk arrinin madhėsinė e kullave qė u pėrmendėn mė sipėr pėr punė tė forcės dhe tė mbrojtjes. Clirimi i Nutatės I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e vendosi kampin ushtarak nė lindje tė kullave tė Nutės, nė njė largėsi sa kapte rrezja e goditjes me shigjeta. Ai e filloi luftėn, duke rrethuar Kullėn e Naimit. Ajo ishte njė kullė e fuqishme, e lartė dhe e vėshtirė pėr t’u ngjitur. Aty ishte edhe vija e parė e mbrojtjes sė Jehudinjve. Nė atė kullė ndodhej edhe Murhibi, i cili numėrohej sa pėr njė mijė burra. Goditjet me shigjeta midis tė dy palėve vazhduan disa ditė. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u tha myslimanėve se Hajberi do tė ēlirohej sė shpejti dhe tha: “Nesėr, unė do t’ia jap flamurin njė burri, qė e do Allahu dhe i Dėrguari i Tij dhe qė e do Allahun dhe tė Dėrguarin e Tij .” Atė natė muhaxhirėt dhe ensarėt menduan se kujt do t’i jepej flamuri. Doli drita dhe Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) tha: “Ku ėshtė Aliu?” I thanė: “I dhembin sytė.” Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i dėrgoi njė person dhe ai erdhi bashkė me Aliun. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i hodhi pak pėshtymė nė sy dhe i bėri lutje Allahut pėr tė dhe Aliu u shėrua, sikur tė mos kishte pasur dhimbje fare. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ia dha flamurin dhe e urdhėroi qė t’i thėrriste Jehudinjtė pėr nė Islam. Po ta pranonin Islamin, nuk do tė bėhej luftė, pėrndryshe do tė bėhej luftė kundėr tyre. Jehudinjtė i kishin dėrguar gratė dhe fėmijėt e tyre te Kulla e Shukės natėn dhe kishin vendosur qė tė dilnin tė luftonin kundėr myslimanėve nė mėngjes. Kur shkoi Aliu (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) tek ata, i gjeti duke u pėrgatitur pėr luftė. Ai i thirri ata pėr nė Islam, por ata nuk pranuan, madje kundėrshtuan prerazi. Atėherė, heroi i tyre, Murhibi kėrkoi qė tė bėnte duel dhe e tundte shpatėn, duke thėnė: “Vėrtet, e di Hajberi se Murhibi jam unė; Jam trim i sprovuar, armėt mbaj shtrėnguar. Kur luftrat fillojnė ndizem dhe unė.” Atij i doli pėr duel Amir ibn Ekuei, i cili tha: “Vėrtet, e di Hajberi se Amiri jam unė; Jam trim i sprovaur, armėt mbaj shtrėnguar.” Nisėn kėmbimet e goditjeve tė shpatave. Shpata e Murhibit ra nė mburojėn e Amirit. Amiri iu afrua me shpatėn e vet, qė t’ia kėpuste kėrcirin Jehudiut, por meqė shpata e tij ishte e shkurtėr, nuk ia arriti dot. Murhibi iu kthye Amirit dhe e goditi nė gju dhe nga ajo goditje vdiq mė vonė. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ka thėnė pėr Amirin: “Ai ka dy shpėrblime, sepse qe luftėtar i zellshėm. Rrallė herė ka ndodhur qė ndonjė arab tė ketė luftuar ashtu si ai.” Murhibit i doli nė duel Aliu, duke thėnė: “Mua nėna mė ka quajtur Hajber; Luan i pyllit qė tė tremb, sa e sheh.” Aliu e goditi Murhibin dhe ia preu kokėn. Pas Murhibit doli i vėllai, i cili kėrkoi tė bėnte duel. Atij i doli Zebejribn Auami dhe e vrau. Pastaj u zhvillua njė betejė shumė e ashpėr, ku u vranė shumė nga luftėtarėt e Jehudinjve dhe ata u thyen moralisht, zbuluan pozicionet e tyre dhe myslimanėt i ndoqėn, derisa hynė me forcė nė kullė. Myslimanėt morėn shumė plaēkė lufte nga kulla e Naimit, si ushqime, hurma dhe armė. Jehudinjė ikėn te kulla tjetėr, kulla e Sa’bit, qė ishte pranė saj. Myslimanėt e rrethuan kullėn e Sa’bit, nėn komandėn e Habab ibn Mundhirit. Rrethimi vazhdoi tri ditė. Ditėn e tretė, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) iu lut Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) qė ta ēlirojnė Hajberin dhe tė fitonin plaēkėn e luftės. Pastaj i urdhėroi myslimanėt pėr sulm. Ata sulmuan me tėrbim. U zhvilluan duele, pastaj beteja mė e madhe e mė e ashpėr, e cila pėrfundoi me thyerjen e jehudinjve. Kėshtu, para se tė perėndonte dielli, myslimanėt e ēliruan Kullėn. Aty gjetėn shumė pre lufte; nė atė kullė kishte mė shumė ushqime, armė etj. se nė tė tjerat dhe myslimanėt fituan shumė pasuri. Myslimanėt patėn uri tė madhe dhe disa prej tyre therėn gomerėt, pėr mish. Por i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i ndaloi ata ta hanin atė mish dhe urdhėroi qė tė derdheshin enėt, ku zihej mishi. Jehudinjtė u strehuan nė Kullėn e Zubejrit dhe aty u mbrojtėn s humė. Ajo ishte Kulla e tretė dhe e fundit nė truallin e Nutasė. Myslimanėt i rrethuan ata. Ditėn e katėrt tė rrethimit, njė Jehudi u tregoi myslimanėve njė burim uji, nga i cili jehudinjtė merrnin ujė. Myslimanėt ua ndėrprenė rrugėn atyre pėr nė atė burim. Pėr kėtė arsye Jehudinjtė dolėn dhe luftuan ashpėr kundėr myslimanėve, por mė nė fund u thyen dhe ikėn nė Shukė. Atje u strehuan nė Kullėn e Ubejit. Clirimi i Shukės Myslimanėt i ndoqėn Jehudinjtė dhe i rrethuan edhe nė Shukė. Ata dolėn nga kulla. Ishin pėrgatitur pėr tė zhvilluar betejėn mė tė ashpėr. Doli njėri nga heronjtė e tyre, i cili kėrkonte tė bėnte duel. Ai u vra, sa u zhvillua dueli. Pastaj doli njė trim tjetėr, por edhe ai u vra. Atė e vrau Ebu Dexhane Semak ibn Harsha Ensariu. Sa e vrau atė, Ensariu nxitoi tė futej nė kullė. Bashkė me tė shkuan edhe myslimanėt dhe brenda kullės vazhdoi beteja njė orė. Jehudinjtė ikėn te Kulla e dytė, qė quhej Kulla e Nezarit, e cila ishte e fundit nė atė territor. Nė Kullėn e Ubejit myslimanėt morėn shumė plaēkė lufte, si armė, ushqime etj. Myslimanėt pėrparuan dhe e rrethuan edhe Kullėn e Nezarit, e cila ishte nė majė tė njė mali e nuk kishte rrugė pėr t’u ngjitur atje. Atje Jehudinjtė u mbrojtėn shumė. Ata kishin bindjen se myslimanėt nuk kishin mundėsi tė futeshin aty. Prandaj, kishin grumbulluar atje gratė e fėmijėt. Qėndruan si kurrė mė parė, duke i qėlluar myslimanėt me gurė e shigjeta. Mirėpo, myslimanėt ndėrtuan katapultėn, me tė cilėn godisnin nga larg. Jehudinjtė u trembėn shumė dhe ikėn nė Katiba, duke lėnė nė Kullė ēdo gjė qė kishin. Myslimanėt u futėn nė Kullė dhe gjetėn shumė pasuri, si enė bakri, qeramikė etj. Clirimi i Katibas Myslimanėt pėrparuan dhe rrethuan Kullėn e Kamusit, qė ishte e para kullė e Katibės. Rrethimi i saj vazhdoi 20 ditė. Thuhet se jehudinjtė kėrkuan garanci qė, nė qoftė se dilnin nuk do tė vriteshin. T‎huhet, gjithashtu se myslimanėt e ēliruan me forcė atė Kullė dhe Jehudinjtė ikėn nė dy kullat e tjera, Vetih dhe Selalim. Kur myslimanėt i rrethuan ato, Jehudinjtė thanė qė nė qoftė se myslimanėt nuk do t’i vrisnin, ata do tė largoheshin pėrfundimisht me gratė e fėmijėt e tyre nga Hajberi dhe territori i tij. Myslimanėt u dhanė besėn pėr kėtė dhe i lejuan qė tė merrnin me vete nga pasuria e tyre aq sa tė mbanin devetė qė kishin, pėrveē arit dhe argjendit si dhe kuajve e armėve. Nė qoftė se ata do tė fshihnin gjė dhe do tė merrnin nga ato qė nuk lejoheshin, nuk do tė kishin garanci nga myslimanėt. Me kėto kushte, Jehudinjtė i dorėzuan tė tria Kullat (thuhet edhe dy). Myslimanėt gjetėn aty 100 koraca, 400 shpata, 1000 heshta, 500 harqe arabe si dhe disa fletė tė Teuratit, tė cilat ia dhanė dikujt qė i kėrkoi. Nga jehudinjtė e thyen besėn Kinan ibn Ebu Hakiku dhe vėllai i tij, tė cilėt kishin fshehur shumė ar, argjend e diamant. Prandaj, atyre iu hoq garancia dhe u vranė. Safia, bija e Hujej ibn Ahtubit ishte gruaja e Kinanit. Pas vdekjes sė tij u mor si rob lufte. Tė vrarėt e dy palėve Nga Jehudinjtė u vranė 93 veta, ndėrsa nga myslimanėt thuhet se u vranė 15 veta (thuhet edhe 16 veta; thuhet edhe 18 veta). Ardhja e mėrgimtarėve tė Habeshesė-Ebu Hurejrės dhe e Eban ibn Saidit U kthyen mėrgimtarėt qė ndodheshin nė Habeshe, me Amru ibn Umeje Dhamiriun, i cili pati dėrguar letrėn e tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) tek Nexhashiu. Njė pjesė e tyre u drejtuan pėr nė Hajber. Ishin 16 burra, ndėr ta edhe Xhaferr ibn Ebu Talibi dhe Musa El Eshariu (Allahu qoftė i kėnaqur me ta!). Mėrgimtarėt u takuan me tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), kur u ēlirua Hajberi, por para se tė ndahej preja e luftės. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e puthi Xhaferrin dhe tha: “Pėr Zotin, unė nuk e di se me cilėn nga dy ngjarjet tė gėzohem, me ēlirimin e Hajberit apo me ardhjen e Xhaferrit.” Kur u nda plaēka e Hajberit, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u dha njė pjesė nga plaēka edhe mėrgimtarėve qė shkuan aty. Mėrgimtarėt e tjerė shkuan me gratė dhe fėmijėt e tyre drejt e nė Medine, pa kthyer nė Hajber. Pasi u ēlirua Hajberi plotėsisht, shkoi aty edhe Ebu Hurejra (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!). Ebu Hurejra kishte shkuar nė Medine, pasi Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ishte nisur pėr nė Hajber dhe ishte bėrė mysliman. Pastaj, kishte kėrkuar leje pėr tė vajtur nė Hajber. Meqėnėse vajti atje, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i dha nga preja e Hajberit. Pasi morėn garancinė e mbrojtjes nga myslimanėt, Jehudinjtė sollėn njė propozim tė ri para se tė dėboheshin nga Hajberi: “O Muhamed! Na e lėr neve kėtė tokė, qė ta punojmė dhe t’i shėrbejmė, sepse ne e dimė mė mirė se ju natyrėn e saj dhe tė marrim gjysmėn e prodhimeve tė saj.” Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e pranoi atė propozim, por me kusht qė t’i dėbonin ata qė andej, kur tė donte ai. Me kėtė marrėveshje ata mbetėn aty nė Hajber, derisa mė vonė i dėboi Omer ibn Hattabi (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!), sepse ndoqėn rrugėn e sė keqes dhe tė armiqėsisė. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e ndau plaēkėn e Hajberit nė 36 pjesė. Secila pjesė pėrfshinte nė vetvete 100 pjesė tė tjera. 18 pjesė i la, pėr t’i pėrdorur pėr raste fatkeqėsish pėr myslimanėt. Gjysmėn tjetėr, qė pėrfshinte 18 pjesė, e ndau pėr luftėtarėt: kėmbėsorit i dha njė pjesė, ndėrsa kalorėsit i dha tri pjesė- njė pjesė pėr luftėtarin dhe dy pjesė pėr kalin e tij. Kalorės ishin 200 veta, kėshtu qė atyre u takuan 6 pjesė. Ndėrsa, kėmbėsorė ishin 1200 veta dhe atyre u takuan 12 pjesė. Hajberi ishte i pasur me hurma e ushqime. Aishja (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) ka thėnė: “Kur u ēlirua Hajberi, ne thamė: “Tani do tė ngopemi me hurma.” Kur u kthyen nga Hajberi nė Medine, mėrgimtarėt ua kthyen ensarėve ato palma (hurma), qė ua patėn dhuruar atėherė, kur kishin ardhur aty nga Meka. Delja e helmuar Pasi u vendos qetėsia dhe u hoq frika, Jehudinjtė u kthyen pėrsėri nė veprimet e tyre tė ndyra dhe komplotuan pėr vrasjen gnostic pre Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Pėr kėtė, i dhuruan atij njė dele tė pjekur, tė helmuar nga gruaja e Selam ibn Mishkemit, qė ishte nga paria e Jehudinjve. Gruaja e dinte se Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i pėlqente mishi i kofshės sė pėrparme tė deles, prandaj i hodhi shumė helm aty. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) mori ca mish nga ajo, e kafshoi pak, pastaj e pėshtyu dhe tha: “Kjo dele ėshtė e helmuar.” I pyeti gruan dhe Jehudinjtė. Ata e pranuan krimin qė kishin bėrė dhe thanė: “Ne thamė: “Po tė jetė Muhamedi mbret, le tė vdesė nga helmi dhe ne tė shpėtojmė; po tė jetė profet, nuk do ta dėmtojė helmi.” Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i fali Jehudinjtė dhe gruan. Por, pas pak, Bishėr ibn Bera ibn Maruri vdiq nga ai helm, prandaj Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) urdhėroi qė gruaja tė dėnohej me vdekje pėr krimin qė kishte bėrė. Dorėzimi i banorėve tė Fedikut Fediku ishte njė fshat nė lindje tė Hajberit, dy ditė larg tij. Sot njihet me emrin Hait. Pasi shkoi nė Hajber, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ēoi Mahisa ibn Me’udin te Jehudinjtė e Fedikut pėr t’i thėrritur nė Islam. Ata e vonuan pėrgjigjen, por pasi dėgjuan se Hajberi ishte ēliruar, u hyri frika dhe kėrkuan qė Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) tė vepronte me ta, ashtu siē veproi me banorėt e Hajberit. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e pranoi kėrkesėn e tyre. Toka e Fedikut u caktua posaēėrisht vetėm pėr tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Nga prodhimet e saj ushqehej familja e tij, mbaheshin tė vegjėlit e fisit Benu Hashim dhe martoheshin tė vejat e tyre. Uadi Kurra Pas Hajberit, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) shkoi nė Uadi Kurra. Banorėt e Uadi Kurras ishin jehudinj. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i thėrriti pėr nė Islam, por ata nuk u bėnė myslimanė dhe as nuk u dorėzuan, por dolėn pėr tė bėrė luftė. Nga ata doli pėr duel njė burrė, tė cilin e vrau Zubejr ibn Auami. Pastaj doli dhe njė tjetėr. Edhe atė e vrau ai. Doli i treti. Atė e vrau Aliu. E, kėshtu u vranė 11 burra nga ata. Sa herė qė vritej ndonjė burrė prej tyre, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i thėrriste ata pėr nė Islam. Sa herė qė Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) falte namazin, i thirrte ata pėr nė Islam, deri nė mbrėmje. Tė nesėrmen nė mėngjes, kur dielli ende nuk ishte ngritur sa njė heshtė, ata u thyen. Myslimanėt morėn shumė pre lufte aty. Pastaj, ata i kėrkuan Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) tė vepronte me ta, siē kishte vepruar me banorėt e Hajberit. Ai e pranoi kėtė kėrkesė tė tyre. Paqja me banorėt e Timasė Te Jehudinjtė e Timasė arriti lajmi pėr Hajberin, Fedikun dhe Uadi Kurranė. Prandaj ata vendosėn qė tė bėnin paqe dhe tė paguanin xhizjen. Kėshtu, ata qėndruan tė sigurt tė vendin e tyre. Martesa e Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) me Safijen Safija, bija e Hujej ibn Ahtubiut u mor robe. Me lejen e tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), atė e mori pėr grua Dihjet ibn Halife Kelbiu. Por shokėt i thanė Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!): “O, i Dėrguari i Allahut! Ajo ėshtė vetėm pėr ty, sepse ėshtė zonja e fiseve Kurejda dhe Nudajr.” I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e thirri atė, i tregoi Islamin dhe ajo pranoi e u bė myslimane. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e liroi atė dhe u martua me tė. Prika e saj qe lirimi nga robėria. E ēuan atė te njėra nga gratė e Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Pasi u ēlirua Hajberi dhe banorėt e Fedikut dhe tė Timasė iu bindėn Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u nis pėr nė Medine. Kur arriti nė Sedu Sahbae, bėri aktin e martesės dhe Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) fjeti me tė atė natė. Ai pėrgatiti pėr Safijen lėng hurmash, qumėsht dhe gjalpė. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ndenji me Safijen tri ditė. Pastaj, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u nis pėr nė Medine. Atje mbėrriti nė fund tė muajit Sefer ose nė muajin e Rabiul Euelit, nė vitin e shtatė tė Hixhretit. Lufta e Dhati Rikas I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u kthye nga Hajberi dhe u qetėsua nė Medine. Ndėrkohė dėgjoi se ishin grumbulluar beduinėt (banorėt e zonave malore) e fiseve Benu Enmarė dhe Tha’lebe e Muharib pėr luftė kundėr myslimanėve. Prandaj, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) la Othman ibn Affanin zėvendės nė Medine dhe u nis me 700 sahabe nė drejtim tė Najas, dy ditė larg nga Medinia. Atje pa njė ushtri tė Gatfanėve. Tė dyja palėt u afruan dhe secila kėrcėnonte dhe frikėsonte tjetrėn, por lufta nuk filloi. Erdhi koha e namazit dhe i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) fali me njė pjesė tė ushtrisė dy rekatė namaz. Pastaj ata shkuan nė front. Me pjesėn tjetėr ai fali edhe dy rekatė tė tjerė e u bėnė katėr rekatė pėr tė dhe pėr tė tjerėt dy rekatė. Ky quhej namazi i frikės. Allahu hodhi frikė e trishtim nė zemrat e armiqve dhe ushtria e tyre u shpėrnda dhe i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u kthye nė Medine. Kjo luftė u quajt Lufta e Dhatu Rikas (Lufta e Ballomave), sepse kėmbėt e myslimanėve u dėmtuan nga marshimi i gjatė mė kėmbė e ata i lidhėn kėmbėt me copa ballomash. Kush tė mbron ty nga unė Njėra nga ngjarjet, qė ka ndodhur nė luftėn e Dhatu Rikasė, ėshtė edhe kjo. Njė ditė, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) zbrriti tė pushonte nėn hijen e njė peme tė dendur. Aty vari shpatėn dhe ra tė flinte. Njerėzit e tjerė u shpėrndanė nėpėr hijet e pemėve dhe fjetėn. Ndėrkohė, vajti njė idhujtar dhe e kapi shpatėn e tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), kur ai po flinte. Kur u zgjua pa idhujtarin me shpatė nė dorė, qė po i thoshte: “A ke frikė nga unė?” I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i tha: “Jo.” “Kush tė mbron ty tani nga unė?”-e kėrcėnoi pėrsėri idhujtari. “Allahu”,- ia ktheu i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Nga toni i zėrit tė Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) idhujtarit i ra shpata nga dora dhe e kapi i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!): “Po ty kush tė mbron nga unė tani?”,- i tha i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). “Aman mos mė vrit!”,- iu lut idhujtari. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e ftoi atė pėr nė Islam, por ai nuk u bė mysliman. Megjithatė, i dha besėn Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) se nuk do tė luftonte kurrė mė kundėr tij dhe se nuk do tė bashkohej kurrė me ata qė e luftonin. Atėherė, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e la tė lirė dhe ai shkoi te njerėzit e vet. U tha atyre: “Vėrtet, unė po vij te ju nga ai njeri, qė ėshtė mė i miri i njerėzve.” Shumica e historianėve kanė thėnė se kjo luftė ka ndodhur nė vitin e katėrt tė Hixhretit, por mė i saktė ėshtė viti i shtatė i Hixhretit, pas ēlirimit tė Hajberit. Kėtė e vėrteton edhe fakti se Ebu Hurejra dhe Ebu Musa el Esh’ariu kanė qenė nė atė luftė. E siē dihet, ata tė dy kanė shkuar pėr herė tė parė te Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) menjėherė pas ēlirimit tė Hajberit, siē u shpjegua mė sipėr. Ėshtė vėrtetuar qė i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ka dėrguar disa patrulla pėrpara dhe pas asaj lufte, pėr tė siguruar rrugėt, pėr tė ndalur agresorėt dhe pėr tė shpartalluar ushtritė armike qė tuboheshin kundėr Islamit. Nuk po i pėrmendim ato, qė tė mos zgjatet fjala. Umrja Kaza Nė muajin Dhil Ka’ade, nė vitin e shtatė tė Hixhretit, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u nis pėr tė kryer Umren, pėr tė cilėn ishte bėrė marrėveshje me paqen e Hudejbijes. Nė Medine la zėvendės Ebu Ruhum Gifariun. Me vete mori 60 deve. Pėrgjegjės pėr to caktoi Naxhij ibn Xhundij Eselemiun. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) mori me vete edhe armė, pėr t’u mbrojtur nga pabesia e Kurejshėve. Pėrgjegjės pėr armėt caktoi Besir ibn Sa’adin. Kishte me vete edhe 100 kuaj, pėr tė cilėt caktoi pėrgjegjės Muhamed ibn Selemen. Kur shkoi nė Dhul Halife, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) veshi ihramin dhe tha telbijen. Kėshtu vepruan edhe myslimanėt bashkė me tė. Pastaj, vazhduan rrugėn. Kur arritėn nė Uadil Ja’xhexh, i grumbulluan armėt. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) la pėrgjegjės Eus ibn Huli Ensariun me 200 sahabe pėr to. Me vete morėn vetėm nga njė shpatė nė kėllėf. Profeti me sahabėt hynė nė Mekė nga Thenija Kidai, qė shihej qartė nga Huxhuni. Myslimanėt i mbanin shpatat nė brez. Ashtu si Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), edhe ata kėnduan telbijen, derisa hynė nė Mesxhidil Haram dhe Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) preku Gurin e Zi (El Haxherul Esued). Pastaj, hipur mbi deve, ai bėri tauafin rreth Qabes, me supin e djathtė zbuluar, qė tregonte trimėri dhe forcė. Abdullah ibn Reuahaja, shkonte pėrpara tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) me shpatė ngjeshur dhe thoshte: O bijtė e jobesmitarėve, mos ia zini rrugėn atij Sepse ēdo mirėsi ėshtė nė tė Dėrguarin e Allahut Idhujtarėt ishin ulur nė malin e Kajkanit, qė ndodhet nė veri tė Qabes dhe i thoshin njėri-tjetrit: “Po vijnė njerėzit, qė i kanė zėnė ethet e Jethribit.” Por, kur panė qė myslimanėt ecnin me tė shpejtė, kur bėnin tauaf, thanė: “Kėta qenkan mė tė fortė se kushdo tjetėr.” I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i kishte urdhėruar myslimanėt tė ecnin shpejt, kur tė bėnin radhėn e tretė tė tauafit, qė ta shikonin idhujtarėt forcėn e tyre; vetėm nga Guri i Zi deri te Kėndi i Jemenit (Ruknul Jemani), qė ndodhen nė jug, nė atė anė ku nuk i shikonin idhujtarėt, tauafi do tė bėhej ngadalė. Pasi e mbaruan tauafin, Profeti bėri Ecjen e shpejtė (Sa’jin) midis Safasė dhe Meruasė shtatė herė. Pastaj theri kurbanin e vet te Meruaja dhe rruajti kokėn. Kėshtu vepruan edhe myslimanėt qė ishin me tė. Mė pas, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dėrgoi disa sahabe te Lugina e Je’xhexhit, qė tė kujdeseshin pėr armėt dhe tė vinin tė kryenin veprimet pėr Umren ata sahabe qė kishin ngelur atje, pėr tė ruajtur armėt. Kėshtu, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) qėndroi nė Mekė tri ditė. Nė ato ditė, u martua me Mejmunen, bijėn e Harith Hilaliut, e cila mė parė kishte qenė gruaja e dėshmorit mė tė mirė, Hamza ibn Ebu Talibit; ajo ishte edhe tezja e Ibn Abasit. Pasi Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i dėrgoi fjalė asaj pėr fejesė, ajo la Abasin tė kujdesej pėr punėn e martesės. Abasi e martoi Mejmunen me Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Nė mėngjesin e ditės sė katėrt, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e la Mekėn dhe u nis pėr nė Medine. Kur arriti nė Serif, 14 kilometra larg Mekės qėndroi aty. Memunja u zbukurua dhe ai fjeti me tė atė natė. Pastaj u kthye nė Medine shumė i gėzuar, sepse Allahu ia plotėsoi ėndrrėn qė kishte parė dhe e nderoi atė duke bėrė tauaf reth Shtėpisė sė Allahut (Qabes). Allahu kishte vendosur qė Mejmunja tė vdesė dhe tė varroset po nė Serif. Pasi u kthye i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nga Umreja e kazlayer\rvplasė, dėrgoi disa patrulla nė anė tė ndryshme, por mė e rėndėsishme ka qenė kompania e Meutes dhe ajo e Dhati Selasilit. Beteja e Mu’tetes (Xhemadil Ula, viti i 8-tė i Hixhretit) Kur pėrmendėm mė lart letrat qė i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ua dėrgoi mbretėrve dhe mbretėrve tė asaj kohe, pamė se Sherahbil ibn Amru Gasamiu e vrau tė dėrguarin qė Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) kishte ēuar te mbreti i Basrasė, Harith ibn Umejrin dhe ajo vrasje konsiderohej shpallje lufte. Kur e mori vesh i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) vrasjen e Harithit, i erdhi shumė keq, prandaj pėrgatiti njė ushtri prej 3000 vetash. Komandant caktoi Zejd ibn Harithin. “Nėse vritet Zejdi,- urdhėroi Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), le tė jetė komandant Xhaferri e nėse vritet Xhaferri, le ta zėvendėsojė atė Abdullah ibn Rauahaja.” Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) bėri njė flamur tė bardhė dhe ia dha Zejd ibn Harithit. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i porositi luftėtarėt qė tė shkonin te vendi, ku ishte vrarė Harith ibn Umejri dhe t’i thėrrisnin njerėzit e atjeshėm nė Islam; nėse ata nuk do ta pranonin Islamin, le tė luftohej kundėr tyre. “Luftoni me emrin e Allahut, nė rrugėn e Allahut,- u tha Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) luftėtarėve, luftoni ata qė mohojnė Allahun, por mos jini tė pabesė dhe mos e teproni e mos vrisni fėmijė e gra. Mos e vrisni atė qė ėshtė plak, as atė qė ėshtė i izoluar nė ndonjė manastir. Mos i pritni pemėt dhe mos shembni asnjė ndėrtesė.” Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e pėrcolli ushtrinė deri te vendi, ku pėrcilleshin mėrgimtarėt dhe ata qė largoheshin. Pastaj u nda me ta. Ushtria vazhdoi marshimin, derisa mbėrriti nė Meanė, vend nė jug tė Jordanisė. Aty qėndroi pėr tė pushuar. Pas pak, u mor vesh se Herakliu kishte mbėrritur nė vendin e quajtur Meab, me 100000 romakė. Me ta ishin bashkuar edhe 100000 tė tjerė nga arabėt e krishterė. Pėr dy net myslimanėt u kėshilluan me njėri-tjetrin nėse t’i shkruanin letėr tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe t’i kėrkonin ndihmė (pėr tė pėrballuar armikun), apo tė hidheshin nė luftė (me aq forca sa kishin). Gjatė diskutimeve, Ibn Reuahaja i nxiti qė tė fillonin luftėn: “Tani nuk mund ta urreni atė, qė deri tani e keni dėshiruar. Ne nuk luftojmė as se jemi shumė nė numėr as se jemi tė fortė. Ne luftojmė sepse jemi nė kėtė fe, me tė cilėn Allahu i Madhėruar na ka nderuar. Ne nuk do tė kemi tjetėr vetėm se njė nga dy tė mirat: ose do tė vritemi e do tė biem dėshmorė, ose do tė fitojmė mbi armikun.” “Tė vėrtetėn tha Ibn Reuahaja.” -, thanė tė tjetrėt. Vendosėn tė luftonin. U nisėn. Nė vendin e quajtur Mu’te u pėrgatitėn pėr luftė. Lufta filloi. U zhvillua njė betejė shumė e ashpėr, e ēuditshme nė historinė e njerėzimit: 3000 luftėtarė myslimanė pėrballonin njė armik prej 200000 vetash. Tėrė ai numėr i madh njerėzish, tė armatosur deri nė dhėmbė sulmonin gjatė gjithė ditės myslimanėt, duke humbur shumė, megjithatė nuk po shikonte asnjė sukses. Flamurin e myslimanėve e kishte Zejd ibn Harithi. Ai luftoi me heroizėm tė madh, derisa mė nė fund u vra nga heshtat e armiqve dhe ra dėshmor nė rrugėn e Zotit tė vet. Pastaj, flamurin e mori Xhaferr ibn Ebu Talibi. Edhe ai luftoi e luftoi, derisa u lodh dhe zbriti nga kali. Luftoi e luftoi, derisa iu pre dora e djathtė. E kapi flamurin me dorėn e majtė dhe nuk pushoi sė mbajturi lart atė, derisa iu kėput edhe dora e majtė. Atėherė, e mbajti flamurin me parakrahėt e vet dhe e mbajti ashtu duke e valvitur, derisa u vra. Ishte goditur me 90 e ca goditje heshtash dhe shigjetash; tė gjitha goditjet i kishte marrė nė pjesėn e pėrparme tė trupit. Pastaj erdhi radha e Abdullah ibn Rauahas. Ai mori flamurin dhe u lėshua pėrpara. I zbriti kalit dhe luftoi me heroizėm, derisa u vra. Qė flamuri tė mos binte nė tokė e mori Thabit ibn Erkami. “Zgjidhni njė komandant!”,- u tha ai myslimanėve. Dhe ata zgjodhėn Halid ibn Uelidin. Tashmė flamuri i myslimanėve kaloi tek ai burrė qė ishte shpatė nga shpatat e Allahut. Halidi eci pėrpara drejt armikut dhe luftoi si nuk ishte parė ndonjėherė, derisa nė dorėn e tij u thyen nėntė shpata. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) po atė ditė i kishte njoftuar shokėt e tij nė Medine pėr vrasjen e tre komandantėve myslimanė dhe se udhėheqja e luftės kishte kaluar te Halid ibn Uelidi, tė cilin e quajti shpatė nga shpatat e Allahut. Nė mbarim tė ditės tė dyja palėt u kthyen nė vendqėndrimet e tyre. Nė mėngjesin e ditės tjetėr, Halidi e ndryshoi formacionin e ushtrisė myslimane. Ushtarėt qė ishin nė prapavijė, i nxori nė ballė tė ushtrisė dhe ata qė ishin pėrpara, i vuri prapa. Ata qė ishin nė tė majtė, i nxori nė tė djathtė dhe ata qė ishin nė tė djathtė, i nxori nė tė majtė. Kėshtu, armiku kujtoi se myslimanėve u kishin ardhur forca tė reja dhe u frikėsua shumė. Pas njė pėrleshjeje tė lehtė, Halid ibn Uelidi filloi tė tėrhiqej bashkė me myslimanėt. Armiku nuk pati guxim t’i ndiqte myslimanėt, sepse kishte frikė mos po bėnin ndonjė mashtrim, pėr t’i sulmuar nga prapa. Kėshtu, myslimanėt arritėn nė Mu’tete. Shtatė ditė qėndruan atje duke e pėrballuar armikun. Pastaj tė dyja palėt u tėrhoqėn dhe u ndėrpre luftimi. Kjo ndodhi sepse romakėt kujtuan se myslimanėve po u vinin ndihma tė njėpasnjėshme dhe se myslimanėt po i mashtronin pėr t’i nxjerrė nė shkretėtirė, ku do tė kishin mundėsi pėr tė shpėtuar. E, kėshtu, lufta pėrfundoi me fitoren e myslimanėve. Nga myslimanėt u vranė 12 burra myslimanė. Pėr tė vrarėt e armikut nuk dihet me saktėsi, por thuhet se janė vrarė shumė prej tyre. Ceta e Dhati Selasilit Duke pasur parasysh qėndrimin e arabėve tė Shamit nė betejėn e Mu’tetes, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) vepronte me urtėsi, qė tė mos i lejonte ata tė ndihmonin romakėt a tė qėndronin nė anėn e tyre. Pėr kėtė, ai dėrgoi tek ata Amru $ C:\Progribn Asin me 300 sahabe, ndėr tė cilėt 30 ishin kalorės, pėr t’i bashkuar me myslimanėt. Amr ibn Asi do t’u jepte atyre njė mėsim tė mirė pėr qėndrimin e tyre nė pėrkrahje tė romakėve. Kur Amr ibn Asi u afrua tek ata, mori vesh se ata kishin tubuar njė ushtri tė madhe. Prandaj i kėrkoi ndihmė tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e ndihmoi edhe me 200 veta nga muhaxhirėt dhe ensarėt. Komandant pėr kėta caktoi Ebu Ubejde ibn Xherahun. Amru ibn Asi ishte komandant i pėrgjithshėm dhe imam pėr namazin. Ushtria myslimane kaloi Kudhanin dhe marshoi, derisa u takua me armikun. Sapo myslimanėt u hodhėn nė sulm kundėr armiqve, ata ikėn dhe u shpėrndanė. Selasil quhej njė copė tokė, ku ndodhej edhe njė burim uji, prapa Uadi Kurrasė. Kėtė emėr mori ushtria qė shkoi atje, sepse myslimanėt zbritėn pėr tė pushuar nė atė vend. Kjo ka ndodhur nė muajin Xhemadil Ahir, nė vitin e tetė tė Hixhretit, do me thėnė, njė muaj pas betejės sė Mu’tetes.

loni19
15-06-05, 09:40
Ēlirimi i Mekės



Pėrgatitja dhe sekreti

Nė muajin Ramazan, nė vitin e tetė tė Hixhretit, Allahu i Madhėruar ia bėri risk tė Dėrguarit tė Vet ēlirimin e Mekės dhe ky quhet Clirimi i Madh. Me kėtė Clirim Allahu e ndihmoi Islamin dhe tė Dėrguarin e Vet, e shpėtoi “Shtėpinė” dhe “Vendin” e vet, i pėrgėzoi kėshtu banorėt e qiellit, dhe bėri qė njerėzit ta pėrqafonin fenė e Allahut grupe-grupe. Faktori qė ēoi nė ēlirimin e Mekės qe sa vijon. Pasi u vendos paqja e Hudejbijes, Benu Bikret u bashkuan me Kurejshėt. Nė kohėn e Padijes (para Islamit) ata kishin gjaqe dhe hakmarrje me fisin Huza, por zjarri i tyre ishte shuar me shfaqjen e Islamit. Mirėpo, pasi armėpushimit nė Hudejbije, fisi Benu Bikr e shfrytėzoi kėtė rast dhe e sulmoi fisin Huza pabesisht, natėn, nė muajin Shaban, nė vitin e 8-tė tė Hixhretit. Pastaj i pėrzunė Huzatė nė Mekė, ku edhe i luftuan. Pėr kėtė i ndihmuan Kurejshėt fshehurazi, duke dėrguar njerėz dhe armė. Fisi Huza kishte hyrė nė besėn e myslimanėve, kur u vendos paqja e Hudejbijes dhe njė numėr i mirė prej tyre ishin bėrė myslimanė. Kėtė ia thanė tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). “Uallahi, unė do t’ju mbroj ju, ashtu siē mbroj veten time”,- u tha ai atyre. Kurejshėt e kuptuan veprimin e keq qė bėnė dhe patėn frikė pasojėn e hidhur, qė kishin thyer besėn. Pėr kėtė nxituan dhe dėrguan Ebu Sufjanin nė Medine qė tė ripėrtėrinte marrėveshjen dhe ta shtonte afatin e paqes. Porsa mbėrriti nė Medine, Ebu Sufjani shkoi tek e bija, nėna e besimtarėve – Umu Habibe (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!), por ajo e largoi atė nga vendi ku rrinte i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Atėherė Ebu Sufjani i tha asaj: “O bija ime! A mė do mua mė shumė se kėtė dyshek apo do dyshekun mė shumė se unė?” “Ai ėshtė dysheku i tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!),- ia ktheu ajo, e ti je njė idhujtar i fėlliqur.” “Uallahi, ty tė paska goditur e keqja, pasi je larguar nga unė.”,-tha i ati. Erdhi i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Ebu Sufjani i foli pse kishte ardhur. Por Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nuk i ktheu asnjė pėrgjigje. Pastaj, Ebu Sufjani shkoi tek Ebu Bekri (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) qė ai t’i fliste tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) pėr ēėshtjen nė fjalė, por Ebu Bekri i tha se nuk mund ta bėnte njė gjė tė tillė. Pastaj shkoi tek Omeri, por Omeri i foli ashpėr. Pastaj shkoi tek Aliu, i cili i tha se nuk bėnte tė ndėrhynte nė njė punė tė tillė. Aliu i tha qė tė kthehej andej nga kishte ardhur dhe Ebu Sufjani ashtu veproi. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ishte pėrgatitur pėr luftė. Pėr kėtė i kishte urdhėruar edhe shokėt e vet, madje, kishte njoftuar edhe bedeuinėt, qė ishin rreth Medines. Por lajmin e kishte tė fshehtė dhe iu lut Allahut: “O Allah, bėji Kurejshėt qė tė mos shikojnė e tė mos marrin vesh ē’bėhet, derisa ne tė futemi nė vendin e tyre.” Me qėllim qė ēėshtja tė mbahej tepėr e fshehtė, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dėrgoi Ebu Kataden nė fillim tė Ramazanit nė Batni Idham, 58 kilometra larg Medines, qė njerėzit tė kujtonin se ai synonte tė shkonte nė atė krahinė. Nga ana tjetėr, Hatib ibn Ebu Bete u shkroi njė letėr Kurejshėve dhe i njoftoi pėr marshimin e tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) drejt tyre nė Mekė. Letrėn ia dha njė gruaje dhe i pagoi diēka, qė t’ua jepte Kurejshėve. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u njoftua nga Allahu pėr kėtė gjė dhe dėrgoi Aliun, Mikdadin, Zubejrin dhe Murtthed Ganeuiun. Para se t’i niste, u tha: “Shkoni nė vendin e quajtur Raudatul Hahin. Atje do tė gjeni njė grua, e cila ka me vete njė letėr dhe merriani.” Ata shkuan atje, e gjetėn gruan dhe ia kėrkuan letrėn, por ajo tha: “Unė nuk kam letėr.” “O do ta nxjerrėsh letrėn tani, o do tė tė zhveshim, qė ta gjejmė atė.”,- i thanė ata. Atėherė, ajo e nxori letrėn nga gėrshetat e flokėve. Letrėn ia sollėn tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). “Cfarė ėshtė kjo, o Hatib?”,- i tha Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). “Unė kam njerėz dhe tė afėrm, dhe njė djalė nė Mekė,- u shfajėsua ai. E djali nuk ka njeri qė ta mbrojė atje. Prandaj ua dėrgova kėtė letėr Kurejshėve, qė tė mė mbrojnė familjen qė kam atje. Por unė nuk e kam braktisur Islamin dhe as nuk jam i kėnaqur me kufrin (mosbesimin) e tyre.” Atėherė, Omeri (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) tha: “O i Dėrguari i Allahut! Mė lėr mua t’ia pres kokėn, sepse ai ka tradhėtuar Allahun dhe tė Dėrguarin e Tij dhe ėshtė bėrė dyfytyrak.” Mirėpo, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) tha: “Ai ka marrė pjesė nė luftėn e Bedėrit. E ku e di ti (o, Omer) qė ndoshta Allahu i ka shikuar (me mėshirė) luftėtarėt e Bedėrit dheardwareI u ka thėnė: “Bėni ēfarė tė doni, se Unė jua kam falur.” Atėherė, Omerit (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) iu mbushėn sytė me lot dhe tha: “Allahu dhe i Dėrguari i Tij e dinė mė mirė.” Gjatė rrugės pėr nė Mekė

Mė 10 tė muajit Ramazan, nė vitin e 8-tė tė Hixhretit, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) la Medinen dhe u drejtua pėr nė Mekė me 10000 myslimanė. Nė Medine la zėvendės Ebu Ruhm Gifariun. Kur Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) mbėrriti nė Xhahfe, e takoi atė ungji i vet, Abasi me gjithė familjen e vet, qė ishin bėrė myslimanė dhe po emigronin nga Meka nė Medine. Kurse nė Ebva e takuan djali i xhaxhait tė vet, Ebu Sufjan ibn Harithi dhe djali i hallės sė tij, Abdullah ibn Umeja. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nuk bisedoi me ta tė dy, sepse prej tyre kishte pėrjetuar shumė mundime e tallje. Mirėpo, Umu Selemeja (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) i tha Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!): “Biri i ungjit tėnd dhe biri i hallės sate nuk janė mė tė kėqinjtė e njerėzve ndaj teje.” Pastaj, Aliu i tha Sufjanit: “Dili Profetit pėrpara dhe thuaji ashtu siē thanė vėllezėrit e Jusufit pėr Jusufin: “Pafsha Allahun, ėshtė e vėrtetė se Allahu tė ka lartėsuar ty mbi ne, kuse ne, vėrtet ishim fajtorė.” (12:91) Ebu Sufjani i tha ashtu Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Atėherė, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) iu kthye: “Sot nuk ka qortim pėr ju. Allahu ju faltė! Ai ėshtė mė Mėshiruesi i mėshiruesve.” (12:92) Atėherė, Ebu Sufjani nxori ca bejte, me tė cilat e lavdėroi Profetin dhe i kėrkoi falje pėr ēfarė kishte bėrė mė parė kundėr tij. Kur Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) arriti nė vendin e quajtur Kadid, pa qė agjėrimi ishte i rėndė pėr njerėzit nė atė udhėtim dhe vetė e ēeli agjėrimin. Urdhėroi edhe njerėzit e tjerė (luftėtarėt) qė ta prishnin agjėrimin. Pastaj e vazhdoi marshimin deri nė Merr Dhahran. Nė mbrėmje pushoi dhe urdhėroi ushtrinė tė ndizte 10000 zjarre, nga njė zjarr pėr ēdo ushtar. Pėrgjegjės pėr garnizonin caktoi Omer ibn Hattabin. Ebu Sufjani doli i frikėsuar, duke pritur ēfarė do tė ndodhte, sepse nuk dinte asgjė. Bashkė me tė ishin edhe Hakim ibn Hizami dhe Budejk ibn Uarakai. Kur pa zjarret, Ebu Sufjani tha: “Nuk kam parė asnjėherė kaq zjarre dhe kaq ushtarė si sonte.” Budejli tha: “Ata mund tė jenė fisi Huza.”,- i tha Budejli. “Fisi Huza janė shumė mė pak dhe nuk mund tė kenė kaq zjarre dhe kaq ushtri.”,- ia ktheu Ebu Sufjani. Ebu Sufjani pėrpara tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!).

Abasi (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) kishte hipur nė mushkėn e tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe po shhkonte sa andej-kėtej, kur papritmas dėgjoi njė zė, qė e njohu: “Ebu Handhele?” Pastaj: “Ebul Fadli?” “Po, unė jam.”,- tha Abasi. “T’u bėfshin kurban babai im dhe nėna ime, ēfarė ėshtė kėshtu?”,- e pyeti Ebu Sufjani. “Ėshtė i Dėrguari i Allahut me myslimanėt. Uallahi, sa keq do tė jetė pėr Kurejshėt.”,-foli Abasi. “Cfarė tė bėj unė?”,- pyeti pėrsėri Ebu Sufjani. “Uallahi, po tė tė kapin, do tė ta presin kokėn,- tha Abasi, prandaj, hip nė vithet e kėsaj mushke, qė tė tė ēoj tek i Dėrguari i Allahut.” Ebu Sufjani hipi nė mushkė. Kur kaloi nga Omer ibn Hatabi, ky e shikoi dhe e pyeti: “Ebu Sufjani? Armiku i Allahut? Falenderoj Allahun, qė tė solli ty nė duart e mia pa asnjė kusht.” Pastaj, Omeri u nis me nxitim tek i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), por Abasi e ngau me vrap mushkėn dhe shkoi pėrpara tij tek i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), bashkė me Ebu Sufjanin. Pas pak hyri Omer ibn Hatabi aty dhe i kėrkoi leje tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) qė t’ia hiqte kokėn Ebu Sufjanit, por Abasi tha: “Unė i kam dhėnė garanci atij.” Abasi (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) e afroi tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe i foli nė vesh: “Atė (Ebu Sufjanin) nuk e shpėton askush kėtė natė, pėrveē meje dhe teje.” Omeri (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) filloi tė fliste edhe mė shumė. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) qėndroi nė heshtje. Pastaj i tha Abasit: “Shko me Ebu Sufjanin te ēadra jote dhe nė mėngjes ma sill mua!” Kur i shkoi Abasi nė mengjes, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i tha Ebu Sufjanit: “Sa keq pėr ty, o Ebu Sufjani, nėse ti ende nuk e di se nuk ka zot tjetėr, pėrveē Allahut.” Ebu Sufjani: Sa i urtė, sa fisnik dhe sa udhėzuaes! Sikur tė kishte zot tjetėr, pėrveē Allahut, do tė mė bėnte mua dobi. Profeti: Sa keq pėr ty o Ebu Sufjan! A nuk tė bėhet mbarė qė tė dish se unė jam i Dėrguari i Allahut? Ebu Sufjani: Pėr kėtė, akoma kam diēka nė vetvete (qė nuk mė bind). Abasi Ebu Sufjanit: Bėhu mysliman para se tė tė pritet koka. Ai u bė mysliman dhe shprehu dėshminė e vėrtetė: “Nuk ka zot tjetėr, pėrveē Allahut dhe Muhamedi ėshtė i Dėrguari i Allahut.” Atėherė, Abasi i tha Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!): “O i Dėrguari i Allahut! Dihet se Ebu Sufjani e do krenarinė, prandaj bėji atij ndonjė tė mirė!” Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) tha: “Mirė. Kush hyn nė shtėpinė e Ebu Sufjanit nuk do ta luftojnė myslimanėt; kush hyn nė shtėpinė e vet dhe nuk lufton kundėr myslimanėve, nuk do tė luftohet; kush hyn nė Mesxhidi Haram, nuk do tė luftohet.” Hyrja e tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nė Mekė

Nė mėngjes, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u nis pėr nė Mekė, ndėrsa Abasin e urdhėroi qė ta mbante Ebu Sufjanin nė luginė, te faqja e malit, qė tė shikonte kur tė kalonin andej ushtarėt e Allahut. Abasi ashtu veproi. Andej kaluan fiset arabe me flamujt e vet. Sa herė qė kalonte ndonjė fis, Ebu Sufjani thoshte: “O Abas! Kush janė kėta?” Ai ia kthente: “Janė Benu Fulanėt.” Sufjani do tė thoshte: “Unė nuk kam tė bėj me Benu Fulanėt.” Kėshtu, kaluan andej me radhė tė gjitha fiset, derisa erdhi radha tė kalonin fiset e ensarėve. Flamurin e tyre e mbante Sa’ad ibn Ubadja. “O Ebu Sufjan!”,- i tha Sa’ad ibn Ubadja. “Sot ėshtė dita e betejės.” Ai ia ktheu: “O Abas! Sa mirė, sot ėshtė dita e luftės pėr tė drejtė.” I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ecte me grupin e gjelbėr. Nė kėtė grup kishte edhe muhaxhirė edhe ensarė. Prej tyre dukeshin vetėm sytė dhe veshjet e hekurta. Ebu Sufjani tha: “I Madhėruar ėshtė Allahu. O Abas, kush janė kėta?” “Ky ėshtė i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), nė mes tė muhaxirėve dhe ensarėve,”- i tha Abasi. “Kėtyre nuk mund t’u dalė pėrpara askush,- foli Ebu Sufjani. Vėrtet, u bė i madh mbretėrimi i djalit tė vėllait tėnd.” “O Ebu Sufjan! Kjo ėshtė profetėsia (dhe jo mbretėria)”,- foli Abasi. “Po, ashtu ėshtė,”- tha Ebu Sufjani. Tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ia pėrcollėn fjalėt qė Sa’di ia kishte thėnė Ebu Sufjanit: “Ka gėnjyer Sadi,- foli i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), sepse kjo ėshtė dita, kur Allahu e madhėron Qaben dhe dita, kur lartėsohet Qabja.” Pastaj, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ia mori flamurin Sadit dhe ia dha djalit tė tij, Kajsit. Pasi kaloi Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), Ebu Sufjani shkoi me nxitim nė Mekė dhe thirri me zėrit e tij mė tė lartė: “O Kurejshė! Po vjen Muhamedi me forca tė mėdha e ju nuk mund ta pėrballoni kurrė. Prandaj, kush vjen tė hyjė nė shtėpinė e Ebu Sufjanit, ai ėshtė i siguruar (nuk do tė dėnohet).” Atėherė, njerėzit shkuan me nxitim te shtėpitė e tyre dhe te Mesxhidi Haram. Kur i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) arriti nė Dhu Tuua, e urdhėroi Halid ibn Uelidin, i cili ishte komandanti i anės sė majtė tė ushtrisė, tė hynte nga ana e poshtme e Mekės, nga ana e Kadasė. Nėse dikush do t’i dilte pėrpara pėr ta ndaluar, ta asgjėsonte atė menjėherė, pastaj tė shkonte nė Safa. Ndėrsa, Zubejriun, qė ishte komandant i forcave tė anės sė djathtė, e urdhėroi qė tė mbante flamurin e tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe tė hynte nė Mekė nga ana e sipėrme e saj, nga Kidaja dhe ta ngulte flamurin nė Huxhun dhe tė mos largohej qė andej, derisa tė vinte i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Kurse Ebu Ubejden, qė ishte komandant i kėmbėsorėve dhe i atyre qė nuk kishin armė, e urdhėroi qė tė shkonte nga lugina, derisa tė zbriste nė Mekė pėrpara tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Nė Handeme, Kurejshėt kishin nxjerrė disa zezakė pėr tė luftuar myslimanėt: “Nėse ēėshtja kalon nė favorin tonė, bashkohemi me ta (zezakėt),- thanė Kurejshėt, nėse jo, atėherė do tė pranojmė atė qė do tė na ofrojnė myslimanėt.” Kur Halid ibn Uelidi kaloi nga zezakėt vrau pa vėshtirėsi 12 veta prej tyre. Tė tjerėt ikėn. Pastaj, Halid ibn Uelidi shkoi nė Mekė e u takua me tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nė kodrėn Safa. Nga efektivi i Halidit u vranė dy burra, qė kishin humbur rrugėn dhe ishin ndarė nga ai. Zubejri e nguli flamurin nė Huxhun, te Xhamia e Fithit dhe aty ngriti njė tendė ku do tė qėndronin Umu Selemeja dhe Mejmunja (Allahu qoftė i kėnaqur me to!). Pėr anash Zubejri kishte Ebu Bekrin (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!), i cili bisedonte me tė. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) kėndoi suren El Fet’h, derisa hyri nė Mesxhidi Haram. Pėrreth tij ishin muhaxhirėt dhe ensarėt. Atje, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) preku Gurin e Zi (El Haxherul Esued) dhe bėri tauaf rreth Qabes sipėr devesė, sepse nuk e kishtė bėrė nijet ihramin. Nė atė kohė rreth Shtėpisė sė Shenjtė ishin 360 statuja. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) filloi t’u binte atyre me shkop dhe kėndonte ajetin e Kuranit: “Erdhi e Vėrteta dhe u zhduk e kota. Vėrtet, e kota gjithnjė ka qenė e zhdukur.” (17:80) Dhe: “Erdhi e Vėrteta dhe u zhduk e kota, (erdhi e Vėrteta) qė e kota tė mos kthehet mė.” (34:39) Idhujt binin njėri pas tjetrit me fytyrė pėrtokė. Pastrimi i Qabes dhe falja e namazit

Pasi mbaroi tauafin, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) thirri Othman ibn Talhan dhe i mori ēelėsin e Qabes e pastaj urdhėroi qė ajo tė hapej. Mė pas urdhėroi qė tė nxirreshin e tė thyheshin tėrė idhujt qė ishin brenda nė Qabe. Ata u nxorrėn dhe u thyen krejtėsisht. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) urdhėroi qė tė zhdukeshin tė gjitha pikturat qė gjendeshin nė Qabe. Ato u hoqėn mėnjanė dhe u asgjėsuan. Pastaj, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) hyri nė Qabe bashkė me Usame ibn Zejdin dhe Bilalin, e mbylli derėn dhe u kthye nga muri qė kishte pėrballė, tre kutė larg. Nė tė majtė tė tij ishte njė shtyllė; nė tė djathtė tė tij ishin dy shtylla; prapa tij ishin tri shtylla. Aty Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) fali dy rekatė namaz. Pastaj, hyri nė Qabe, duke thėnė “Allahu Ekber” dhe “Nuk ka zot tjetėr, pėrveē Allahut.” Nuk ka qortim pėr ju sot

Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e hapi derėn e Qabes, kur Kurejshėt kishin mbushur Mesxhidi Haramin rreshta-rreshta. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) kapi dy anėt e derės dhe mbajti njė hytbe tė pėrsosur, nė tė cilėn tregoi shumė urdhra tė Islamit dhe shpalli tė anuluara pėrgjithmonė shumė urdhra tė kohės sė Padijes (para Islamit). Pastaj tha: “O Kurejshė! “Cfarė mendoni qė unė tė bėj me ju?” Ata i thanė: “Ti do tė sillesh mirė me ne, sepse je fisnik dhe biri i vėllait fisnik.” “Nuk ka qortim pėr ju sot. Pra, shkoni (nė familjet tuaja), sepse jeni tė lirė”,- u tha. Pastaj, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) zbriti dhe u ul nė Mesxhidi Haram dhe ia ktheu ēelėsin pėrsėri Othman ibn Talhasė e i tha: “Merre kėtė (ēelės) pėrgjithmonė. Askush nuk do tė na e marrė atė mė, pėrveē ndonjė mizori.” Besėlidhja

Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) shkoi tek njerėzit te kodra Safa, hipi lart, nga ku shikohej Shtėpia e Shenjtė (Qabja), ngriti duart dhe i bėri lutje Allahut. Pastaj, u mori besėn njerėzve pėr Islamin. Ndėr ata qė u bėnė myslimanė ishte edhe Ebu Kuhafeja, babai i Ebu Bekrit. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u gėzua shumė qė ai u bė mysliman. Pastaj (pas burrave) Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u mori besėn edhe grave se: “Nuk do t’i bėjnė shok askėnd e asgjė Allahut, se nuk do tė vjedhin, se nuk do tė bėjnė kurvėri, se nuk do tė vrasin fėmijėt e tyre, se nuk do tė gėnjejnė pėr atėsinė e fėmijės sė tyre dhe nuk do ta kundėrshtojnė atė qė ai urdhėron.” (60:12) Ndėr ato gra qė i dhanė besėn Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), ishte edhe Hindja, bija e Ubesė, gruaja e Ebu Sufjanit, e cila erdhi e maskuar, sepse kishte frikė nga ajo qė kishte bėrė me kufomėn e Hamzait (qė i pati ngrėnė mėlēinė). Por pasi Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i mori besėn asaj, ajo i tha atij: “O i Dėrguari i Allahut! Mė parė, gjėja qė doja mė shumė ishte tė shihja njerėzit e shtėpisė sate tė poshtėruar. Tani, gjėja qė dua mė shumė ėshtė t’i shoh ata tė lartėsuar.” I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) tha: “Pėr Atė, qė ka nė dorė shpirtin tim, edhe unė ju dua tė lartėsuar.” Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ua mori besėn grave vetėm me fjalė (pa u dhėnė dorėn atyre). Omer ibn Hatabi (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) rrinte mė poshtė se i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), kur ky u shpjegonte njerėzve urdhrat e Islamit dhe u merrte besėn atyre. Disa shkuan aty pėr t’i dhėnė besėn tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) se do tė emigrinin nga Meka, por ai u tha: “Shpėrblimin e imigrimit e morėn njerėzit qė shkuan nė Hixhret. Tani, pas ēlirimit tė Mekės, nuk ka mė hixhret, por ka Xhihad (luftė nė rrugėn e Allahut) dhe nijet (qėllim tė mirė). E kur t’u jepet kushtrimi pėr tė luftuar, dilni menjėherė (nė luftė)! “ Ndėshkim pėr kriminelėt

I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dha urdhėr qė disa njerėz tė vriteshin, sepse kishin kryer krime shumė tė mėdha. Edhe sikur tė kapeshin nė Qabe, duhej tė vriteshin. Atyre po u dukej toka tepėr e ngushtė, edhe pse ajo ėshtė e gjerė. Dikush nga ata pati mirėsinė dhe u bė mysiman. Ata qė u vranė, qenė: Ibn Hatali, Mukis ibn Subabe, Harith ibn Nufili, njė kėngėtare e ibn Hatalit. Thuhet se u vranė edhe Harith ibn Talatil Huzaiu dhe Umu Sa’adi. Mendohet se Umu Sa’adi ishte robėreshė e ibn Hatalit. Ata qė u bėnė myslimanė, qenė: Abdullah ibn Sa’ad ibn Ebi Serehi, Ikrime ibn Ebi Xhehl, Habbar ibn Esuedi, njė kėngėtare tjetėr e ibn Hatalit. Por, thuhet se u bėnė myslimanė edhe Ka’ab ibn Zuhejri, Uahshi ibn Haribi dhe Hind ibn Utbe, e shoqja e Ebu Sufjanit. Tė tjerėt u fshehėn. Nėr ta ishin: Safuan ibn Umeja, Zuhejr ibn Ebu Umeja dhe Suhejl ibn Amru. Falenderimi i takon Allahut. Mė vonė kėta u bėnė myslimanė. Namazi i Clirimit (tė Mekės) I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) hyri para dreke nė shtėpinė e Umu Haniejat-bija e Ebu Talibit, u la dhe fali tetė rekatė, duke dhėnė “Selam!” nė ēdo dy rekatė. Ishte namazi i Clirimit. Umu Hanieja kishte strehuar dy kunetėr tė saj, por Ali ibn Ebu Talibi deshi t’i vriste ata. Umu Hanieja pyeti tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe ai i tha: “Ne i kemi dhėnė garanci atij, qė i ke dhėnė ti o Umu Hani.” Bilali thėrret ezanin mbi Qabe Erdhi koha e namazit tė drekės dhe i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) urdhėroi Bilalin tė thėrriste ezanin. Bilali hipi mbi tarracėn e Qabes dhe thirri ezanin. Ishte shpallja e fitores sė Islamit. Aq shumė sa i gėzoi myslimanėt, aq shumė i hidhėroi ezani idhujtarėt. Falenderimi i takon Allahut, Zotit tė botėve. Qėndrimi i tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nė Mekė Pasi u ēlirua Meka, ensarėt patėn frikė se i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) do tė qėndronte aty, meqė Meka ishte vendlindja e tij dhe e njerėzve tė tij afėrm. Ata menduan se ai nuk do tė shkonte mė pėr tė banuar nė Medine. Atėherė, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ishte mbi kodrėn Safa, kishte ngritur duart lart dhe po i lutej Allahut. Pasi e mbaroi lutjen, u tha ensarve: “Allahu na ruajtė nga thyerja e besės. Unė jam me ju, sa tė jem gjallė, ashtu edhe kur tė jem i vdekur.” Ensarėt u qetėsuan, u iku frika dhe u gėzuan. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) qėndroi nė Mekė 19 ditė, duke vėnė nė vendin e vet detyrat fetare dhe duke e spastruar atė vend nga shenjat e Padijes, nga idhujt e statujat. Ai urdhėroi dikė qė tė thėrriste: “Kush t’i ketė besuar Allahut dhe Ditės sė Fundit, le ta thyejė ēdo idhull, qė e ka nė shtėpinė e vet!” Shembja e idhujve Uzza, Suua dhe Menatė Mė 25 tė muajit Ramazan, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dėrgoi Halid ibn Uelidin me 30 kalorės ne Nahle, pėr tė shembur idhullin Uzza. Halid ibn Uelidi shkoi atje dhe e shembi idhullin, i cili ishte mė i madhi i idhujve tė tyre. Po nė muajin e Ramazanit, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dėrgoi Amru ibn Asin pėr tė shembur idhullin Suua, qė ishte mė i madhi i idhujve tė Hedhijlit. Skeleti i atij idhulli ishte nė Rehatė, rreth 150 kilometra nė veri tė Mekės. Amru shkoi atje dhe e shembi atė. Kujdestari i idhullit, kur e pa qė idhulli nuk kishte asnjė mundėsi pėr tė bėrė as mirė as keq, u bė mysliman. Po nė atė muaj, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dėrgoi Sejid ibn Zejd Eshhiliun (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) me 30 kalorės tek idhulli Menatė, nė Mishlel, te Kudidi. Idhulli ishte i fiseve Kalib, Huza, Gasan, Eus dhe Hazrexh. Zejdi shkoi atje dhe e theu idhullin dhe skeletin e tij. Dėrgimi i Halidit te fisi Benu Xhudhejme

Nė muajin Sheual tė atij viti Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dėrgoi Halid ibn Uelidin te fisi Xhudhajme, pėr t’i ftuar ata nė Islam. Bashkė me tė dėrgoi 350 burra nga muhaxhirėt dhe ensarėt e fisit Benu Selim. Kur Halidi pėrmendi ftesėn pėr nė Islam, ata thanė: “Po tė bėhemi myslimanė, jemi bėrė tė pafe.” Atėherė, Halidi vrau shumė prej tyre, kurse tė tjerėt i mori pėr robėr. Mė pas, njė ditė, Halidi i urdhėroi qė secili nga 350 burrat ta vriste robin e vet, mirėpo ibn Amru dhe shokėt e vet nuk e pranuan atė urdhėr. Kur u kthyen, ia treguan Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) kėtė ngjarje. Ai i ngriti duart lart dhe tha: “O Allah! Unė tė kėrkoj Ty falje pėr atė qė bėri Halidi.” Pastaj, dėrgoi Aliun (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe dha paratė e dijetit (shpagimin e gjakut) pėr tė vrarėt e tyre. Ai ua kompensoi pasurinė e tyre tė dėmtuar dhe ēfarė teproi, ua la atyre. Midis Halidit dhe Abdurr Rrahman ibn Aufit u bėnė fjalė pėr atė qė pati bėrė Halidi. Pasi u kthyen, ia thanė tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ngjarjen dhe ai tha: “Ngadalė, o Halid, lėri shokėt. Edhe sikur tė kishe sa mali i Uhudit flori dhe ta jepje atė lėmoshė pėr hir tė Allahut, nuk do tė arrije atė qė kanė arritur shokėt e mi.”

loni19
17-06-05, 10:23
Beteja e Hunejnit



Pasi u ēlirua Meka, u mblodh paria e fiseve Kajs dhe Ajlan, pėr t’u kėshilluar midis tyre. Mė tė parė qė e donin kėshillimin ishin fiset Heuazin dhe Thekif. Pas kėshillimeve qė bėnė, thanė: “Muhamedi mbaroi punė me luftėn kundėr popullit tė vet e tani asgjė s’e pengon atė tė na drejtohet neve. Prandaj, le ta luftojmė ne atė, para se tė na luftojė ai ne!” Kėshtu vendosėn pėr tė bėrė luftė. Pėr udhėheqės zgjodhėn Malik ibn Auf Ensariun. U mblodh ushtri e madhe. Ushtria zbriti nė fushėn e Eutasit. Kishin marrė me vete edhe gratė, fėmijėt e pasuritė e tyre. Ndėr ta ishte edhe Dariv ibn Samti, qė ishte i njohur pėr zgjuarsi. Kur dėgjoi zėrat e fėmijėve dhe tė kafshėve, e pyeti Malikun pėr praninė e tyre. Ai i tha: “Unė desha qė ēdo burrė tė ketė me vete familjen dhe pasurinė e vet, qė tė luftojė jo vetėm pėr vete, por edhe pėr familjen dhe pėr pasurinė.” “Uallahi, ti je bari delesh”,- tha Samti. Po ai qė do tė humbė betejėn, si do tė kujdeset pėr familjen e vet?” Pastaj i tha Malikut: “Ty nuk tė bėn dobi askush tjetėr, pėrveē atij qė e ka gati shpatėn dhe heshtėn. Nėse thyhen nė kėtė luftė, ata turpėrohen me gjithė familje e pasuri.” Pastaj i bėri me shenjė atij qė t’i kthente gratė e fėmijėt nė vendin e tyre. Mirėpo, Maliku nuk e pranoi mendimin e tij. Ai i grumbulloi ata nė luginėn e Eutasit, ndėrsa luftėtarėt i kaloi nė luginėn e Hunejnit, anash Eutasit, ku edhe ngriti kampin. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e mori vesh se ata ishin grumbulluar. Prandaj, ditėn e shtunė, mė 6 tė muajit Sheual doli nga Meka me 12000 luftėtarė. Safuan ibn Umejes i mori borxh 100 mburoja hekuri me gjithė pajisjet pėrkatėse. Nė Mekė la zėvendės Atab ibn Usejdin. Nė rrugė, myslimanėt panė njė pemė tė madhe, ku arabėt idhujtarė varnin armėt e tyre, thernin kurbanė dhe adhuronin pranė saj. Pema thirrej Enuatė. Disa myslimanė i thanė tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!): “Na cakto edhe ne njė pemė tė tillė siē e kanė idhujtarėt.” Ai i tha: “Allahu Ekber! Ju tani thatė, ashtu siē i tha Musait populli i vet: “Na bėj edhe ne njė zot, ashtu siē e kanė ata njė zot. Por ai (Musai) u tha: “Vėrtet, ju jeni njė popull qė nuk dini. Kėto janė tradita e ju doni tė ndiqni traditat e atyre, qė ishin para jush.” Disa myslimanė tė tjerė, duke patur parasysh numrin e madh tė ushtrisė, thanė: “Ne sot jemi fuqi e madhe dhe kurrė nuk do tė thyhemi.” Tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i erdhi shumė rėndė kur dėgjoi kėto fjalė, sepse ai e dinte se fitorja vjen vetėm me ndihmėn e Allahut. Nė mbrėmje, erdhi aty njė kalorės dhe e lajmėroi tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) se Hauazinėt kishin dalė pėr luftė dhe kishin marrė me vete familjet dhe pasuritė e tyre. Atėherė, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) buzėqeshi dhe tha: “Nesėr ato do tė jenė pasuri e myslimanėve, nė dashtė Allahu.” Natėn e dhjetė tė muajit Sheual, nė vitin e 8-tė Hixhri, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) arriti nė Luginėn e Hunejnit. Ushtrinė e pati mobilizuar afėr mėngjesit, para se tė futej nė Luginė. Flamurin e emigrantėve ia dha Ali ibn Ebu Talibit, ndėrsa flamurin e fisit Eus ia dha Usejd ibn Hudhajrit dhe flamurin e Hazrexhit ia dha Habab ibn Mundhirit. Flamuj u dha edhe fiseve tė tjera. Vetė Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) veshi dy koraca, vuri mburojėn dhe helmetėn. Pastaj, pararoja e ushtrisė nisi tė zbriste nė luginė. Mirėpo myslimanėt nuk i dinin pozicionet e armikut. Kėshtu, kur po zbrisnin, papritmas armiku u lėshon breshėri shigjetash si tufa skifterėsh dhe u vėrsul si njė trup i vetėm kundėr myslimanėve. Pararoja e ushtrisė myslimane u trondit nga kjo e papritur dhe filloi tė ikė. Pararojėn e ndoqi edhe prapavija dhe kėshtu ndodhi njė thyerje e pėrgjithshme e myslimanėve. Nga kjo thyerje u gėzuan disa idhujtarė dhe disa myslimanė, qė sapo e kishin pranuar Islamin. Kėshtu, Ebu Sufjani tha: “Nuk do tė pėrfundojė thyerja e tyre pa arritur detin.” Ndėrsa njė nga vėllezėrit e Sufjanit tha: “A nuk u prish magjia sot?” Njė tjetėr tha: “Gėzohu qė Muhamedi dhe shokėt e tij u thyen! Pėr Zotin, kjo thyerje nuk do tė pėrsėritet mė.” Mirėpo, Safuani, megjithėse ishte idhujtar, u zemėrua me ta; po kėshtu, Ikrime ibn Xhehl, qė sapo ishte bėrė mysliman dhe i vranė dy parafolėsit, qė u gėzuan me humbjen. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) me disa muhaxhirė qėndruan nė ballė tė luftės. Madje i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) s’pushonte duke e ngarė me vrap mushkėn e vet qė tė pėrparonte ne drejtim tė armikut dhe thoshte: “Unė jam Profet e jo gėnjeshtar, unė jam biri i Abdul Mutalibit.” Ebu Sufjan ibn Harithi ia kapi mushkėn pėr kapistre, kurse Abasi e kapi pėr leqesh, qė tė mos nxitonte. Atėherė, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) zbriti nga mushka dhe iu lut Zotit pėr ndihmė. Pastaj e urdhėroi Abbasin, i cili kishte shumė zė, qė t’u thėrriste sahabėve. Edhe ai u thirri me zėrin e tij mė tė lartė, saqė u mbush lugina me zėrin e tij: “Ejani kėtu o shokė! Ku janė myslimanėt qė kanė dhėnė besėn te pema nė Hudejbije se do tė luftonin deri nė vdekje?” Atėherė, myslimanėt u lėshuan drejt zėrit si shqiponja te zogjtė e vet, duke thėrritur: “Ja, Ja!” Dhe u grumbulluan rreth 100 luftėtarė, tė cilėt i dolėn pėrballė armikut. Thirrja kaloi edhe tek ensarėt e pastaj te Benu Harith ibn Hazrexhi. Dhe kėshtu, u bashkuan grupet e ndara, derisa rreth Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u grumbullua njė ushtri e madhe. Ndėrkohė, Allahu i Madhėruar zbriti qetėsinė e Vet mbi tė Dėrguarin e Tij (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe mbi besimtarėt; zbriti edhe njė ushtri (engjėjsh), qė myslimanėt nuk e shikonin. Myslimanėt u hodhėn nė sulm dhe beteja u ashpėrsua nė kulm. Atėherė, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) tha: “Tani lufta arriti kulmin.” Mori njė grusht dhe dhe ua hodhi fytyrave tė armikut dhe tha: “U nxifshin fytyrat e tyre!” Pėr ēudi, sytė e tyre u mbushėn me dhč e asnjėri prej armiqve nuk qėndroi dot mė nė betejė: u shpėrndanė dhe ikėn. Myslimanėt i ndoqėn pas, duke i vrarė dhe zėnė robėr. U morėn edhe gratė e fėmijėt e tyre. Atėherė, u plagos rėndė Halid ibn Uelidi. Shumė nga idhujtarėt e Mekės, kur panė se Allahu e ndihmoi tė Dėrguarin e Tij, u bėnė myslimanė. Dėbimi i idhujtarėve Pasi ikėn, idhujtarėt u ndanė nė tri grupe. Njė grup, qė ishte mė i madhi, shkoi nė Taif; grupi tjetėr shkoi nė Nahle; grupi i tretė e vendosi kampin e vet nė Eutas. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dėrgoi Ebu Amir Esh’ariun, xhaxhanė e Ebu Musa Esh’ariut (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) me njė grup myslimanėsh nė Eutas dhe i shpartalloi idhujtarėt e pėrfitoi shumė nga pasuritė qė kishin ata. Ebu Amir Esh’ariu ra dėshmor. Atė e zėvendėsoi Ebu Musa El Esh’ariu (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!), i cili u kthye fitimtar. Njė grup tjetėr nga kalorėsit myslimanė i ndoqėn idhujtarėt e thyer deri nė Nahle. Aty kapėn edhe Daridin dhe e vranė. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) urdhėroi qė tė mblidheshin pretė e luftės dhe robėrit - afėrsisht 20000 deve, mė shumė se 40000 kokė dele, 4000 okė argjend dhe 6000 robėr. E tėrė preja u grumbullua nė Xhirane dhe Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) caktoi Mes’ud ibn Amru Gifariun pėrgjegjės pėr ta.

loni19
17-06-05, 10:46
Lufta e Taifit



Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u nis pėr nė Taif. Gjatė rrugės kaloi nga Kulla e Malik ibn Auf el Ensariut dhe urdhėroi qė tė shembej. Kur arriti nė Taif, e gjeti armikun tė strehuar nėpėr kullat e atjeshme. Armiku e kishte siguruar ushqimin pėr njė vit. Prandaj, Profeti vendosi ta rrethonte armikun. Myslimanėt kishin zbritur afėr armikut dhe armiku i goditi me breshėri shigjetash. U plagosėn njė numėr jo i vogėl myslimanėsh, prandaj ata u zhvendosėn dhe shkuan nė vendin ku ėshtė xhamia sot. Myslimanėt pėrdorėn disa plane pėr ta detyruar armikun qė tė dilte nga kullat, por nuk patėn sukses. Halid ibn Uelidi dilte ēdo ditė nė fushėn e betejės dhe u bėnte thirrje pėr duel, por asnjėri prej tyre nuk i pėrgjigjej. Myslimanėt ndėrtuan edhe njė katapultė, me tė cilėn e gjuanin armikun, por edhe kjo nuk dha rezultat. Nėn mburojat e hekurta, disa myslimanė u pėrpoqėn tė shponin murin e kullės, por armiku u hodhi nga sipėr copa hekuri tė skuqur dhe ata u detyruan tė ktheheshin. Myslimanėt filluan tė prisnin hardhitė dhe hurmat. Atėherė, armiqtė u lutėn qė tė mos i prisnin ato. Myslimanėt i lanė dhe nuk i prenė mė. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) urdhėroi njėrin nga myslimanėt qė tė thėrriste: “Cdo rob qė do tė zbresė nga kulla, do tė jetė i lirė.” Atėherė, zbritėn 23, ndėr ta edhe Ebu Bekra. Ata hipėn mbi murin e kullės sė Taifit. Ebu Bekra u nis dhe mori me vete devenė e tij, qė njerėzit e Taifit tė kujtonin se do t’i jepte ujė devesė. Kur e pa veprimin e tij, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e quajti Ebu Bekra. Rrethimi zgjati rreth 20 ditė, por pa dobi. Thuhet se ka zgjatur njė muaj tė plotė. Pastaj, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u kėshillua me Neufil ibn Muauije Diliun dhe ky tha: “Ata (armiqtė) janė njė dhelpėr nė strofė. Po tė qėndrosh mbi strofkė, e kap dhelprėn; por edhe po ta lėsh, nuk tė bėn ndonjė dėm ty.” Atėherė, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i urdhėroi myslimanėt qė tė largoheshin qė andej. Disa myslimanė i kėrkuan Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), qė t’i mallkonte ata, por Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) tha: “O Allah! Udhėzoji pėr sė mbari njerėzit e Taifit dhe bėji myslimanė!” Ndarja e presė sė luftės dhe e robėrve

I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u kthye nga Taifi dhe shkoi nė Xhi’ranė. Aty qėndroi mė shumė se dhjetė ditė, por nuk e pjesėtoi plaēkėn e luftės midis myslimanėve, sepse priste qė tė vinin Hauazinėt tė penduar pėr ēfarė kishin bėrė dhe tė merrnin pasuritė dhe robėrit e tyre (gratė dhe fėmijėt e tyre). Mirėpo nuk erdhi askush prej tyre. Atėherė, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nxori njė tAdapter lė pestėn e plaēkės sė luftės dhe ua dha disa njerėzve qė ishin me besim tė dobėt nė Islam, pėr t’ua zbutur zemrat dhe pėr t’iafruar. U dha, gjithashtu edhe disa njerėzve, qė nuk ishin bėrė myslimanė ende, pėr t’ua bėrė tė dashur Islamin. Kėshtu, Ebu Sufjanit i dha 40 okė argjend dhe 100 deve. Po kaq i dha edhe djalit tė tij, Jezidit; tė njėjtėn sasi i dha edhe djalit tjetėr tė tij, Muauijes. Safuan ibn Umejes i dha njėherė 100 deve, pastaj 110 dhe pastaj 100. Tė tjerėve, si Hakim ibn Hizamit, Harith ibn Harith ibn Kalides, Ujajne ibn Hasinit, Akrei ibn Habisit, Abas ibn Murdas, Alkame ibn Alathe, Malik ibn Aufit, Alai ibn Harithies, Harith ibn Hishamit, Xhubejr ib Mutaimit, Suhejl ibn Amrut, Huejtib ibn Abdul Uzzasė, etj. u dha nga 100 deve. Pėr tė tjerėt ndau nga 50 (thuhet edhe 40) deve pėr secilin. Mirėpo, u pėrhap fjala se Muhamedi (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) po jepte me shumicė dhe nuk kishte frikė se varfėrohej kurrė. Prandaj iu grumbulluan arabėt dhe i kėrkuan qė t’u jepte nga prerja e luftės, derisa e mbėshtetėn te njė pemė e i ngeli pelerina varur nė njė degė tė saj. Atėherė, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u tha atyre: “Ma jepni pelerinėn time se betohem pėr atė Zot, nė dorėn e tė Cilit ėshtė shpirti im, sikur tė kisha pasuri sa gjethet e pemėve tė Tihamės, do ta pjesėtoja atė pėr ju. Pra, mos mė quani koprrac, as zemėrlig dhe as gėnjeshtar.” Pastaj, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) mori ca lesh nga shpatullat e devesė dhe tha: “Uallahi, unė nuk kam asgjė tjetėr nga pasuria juaj, qė morėt nga armiku nė luftė, pėrveēse njė tė pestėn e saj. E njė tė pestėn e asaj pasurie ua dhashė krejtėsisht juve. Po tė doni, bėjeni llogarinė me imtėsi. Mashtrimi ėshtė gjė e shėmtuar, turp dhe zjarr do tė ketė pėr mashturesin Ditėn e Gjykimit.” Atėherė njerėzit e kthyen ēdo gjė qė kishin pasė marrė vetė nga plaēka e luftės. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) urdhėroi Zejd ibn Thabitin qė tė ndante plaēkėn e luftės. E, pasi qe ndarė mė parė njė e pesta e saj, pjesa qė i takonte ēdonjėrit nga pjesa tjetėr kishte afėrsisht vlerė sa njė deve e gjysmė dhe dy dele e gjysmė e dhjetė derhem, si dhe sa njė e treta e njė robi lufte. Pasi merrej njė prej kėtyre pjesėve dhe pasi merrej 10 derhem, personi duhej tė zgjidhte: ose katėr deve, ose 40 dele, ose njė tė tretėn e vlerės sė robit tė luftės. Ankesa e ensarėve dhe hytbja e tė Dėrguarit tė Allahut

Ensarėt (Medinasit) u habitėn qė i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u dha disa njerėzve shumė pasuri pėr t’u bėrė qejfin dhe nuk u dha asgjė ensarėve. Prandaj njėri prej tyre tha: “Kjo ėshtė shumė e ēuditshme. Si ka mundėsi qė ai u jep Kurejshėve dhe ne na lė pa gjė! Shpatat tona ende lėshojnė gjak nga gjaku i armiqve.” Kėtė fjalė e mori vesh Sa’d ibn Ubejdja, qė ishte kryetari i ensarėve dhe i mblodhi ata veēas. Vajti edhe i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), i cili mė parė falenderoi Allahun, pastaj pėrmendi mirėsitė e mėdha qė Allahu u kishte dhėnė ensarėve, si dhe mirėsitė qė ata i kishin bėrė tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Pastaj tha: “O ensarė! A u zemėruat ju pėr ca gjėra tė kėsaj bote, qė unė ua dhashė disa njerėzve, pėr t’u bėrė qejfin, qė ata tė bėheshin myslimanė, ndėrsa ju u lashė vetėm me Islamin tuaj? A nuk jeni tė kėnaqur qė njerėzit e tjerė shkojnė nė shtėpitė e tyre duke marrė me vete dele e deve, ndėrsa ju ktheheni tek devetė tuaja, duke pasur me vete tė Dėrguarin e Allahut? Pėr Zotin, nė dorėn e tė Cilit ėshtė shpirti i Muhamedit, edhe sikur tė mos ishte Hixhreti, unė do tė isha njėri prej ensarėve; edhe sikur njerėzit e tjerė tė hynin nė njė grykė mali e ensarėt nė njė grykė tjetėr, unė do tė hyja atje ku do tė ishin ensarėt. O Allah! Mėshiroji ensarėt, bijtė e ensarėve dhe bijtė e bijve tė ensarėve!” Ensarėt qanė, derisa iu lagėn mjekrat me lot dhe thanė: “Ne jemi tė kėnaqur qė kemi me vete tė Dėrguarin e Allahut, si pjesė tė shpėrblimit tė luftės edhe caktim i Allahut pėr ne.” Tė dėrguarit e fisit Heuazin

Pasi u shpėrnda e tėrė preja e luftės, erdhi delegacioni i Heuazinit, tė cilin e kryesonte Zuhejr ibn Suredi. Tė gjithė pjesėtarėt e delegacionit u bėnė myslimanė dhe i dhanė besėn tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Pastaj i thanė: “O i Dėrguari i Allahut! Ndėr ata qė ju keni marrė robėr, janė edhe nėnat, motrat, hallat dhe tezet tona. E pėr njerėzit e tyre ėshtė turp qė ata tė mbeten robėr.” Dhe thanė nė vargje: “Bėj mirėsi pėr ne, o i Dėrguari i Allahut, bėj mirėsi pėr nderin tonė, sepse je njeriu mė i mirė, nga i cili ne shumė shpresojmė e presim. Bėj mirėsi pėr ato gra qė ushqejnė fėmijė, liroji, se Allahu do tė tė japė ty ēdo mirėsi.” I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) tha: “Unė kam me vete ata qė shikoni dhe fjala mė e dashur tek unė ėshtė ajo mė e vėrteta. Zgjidhni e merrni: ose robėrit (gratė e fėmijėt), ose pasurinė.” Ata: “Ne nuk barazojmė asgjė me fisin e tė afėrmit. Prandaj, na i kthe gratė tona dhe bijtė tanė dhe ne nuk do tė flasim as pėr dele as pėr deve.” U fal namazi i drekės. Pas namazit, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) iu drejtua: “Cohuni dhe dėshmoni (thoni para njerėzve) se jeni bėrė myslimanė e pastaj thoni: “Ne jemi vėllezėrit tuaj nė fč.” Thoni: “Ne kėrkojmė ndėrmjetėsimin e tė Dėrguarit tė Allahut te myslimanėt dhe ndėrmjetėsimin e myslimanėve tek i Dėrguari i Allahut, qė tė na i japin gratė tona e fėmijėt tanė.” Ata ashtu vepruan. Atėherė, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) tha: “C’kam unė dhe Benu Mutalibėt (nga gratė dhe fėmijėt tuaj) ua kemi dhėnė. Cfarė kanė marrė njerėzit e tjerė, unė do t’i pyes ata (nėse janė tė mendimit t’ua japin apo jo.)” Pasi i pyeti ata, muhaxhirėt dhe ensarėt thanė: “Cfarė kemi marrė ne, ia japim tė Dėrguarit tė Allahut.” Ndėrsa disa bedeuinė, si Akre ibn Habisi, Ujejne ibn Hasini dhe Abbas ibn Murdasi nuk pranuan (t’i jepnin ata robėr lufte qė kishin marrė, kur u ndanė). Atėherė, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) tha: “Kush tė dojė, t’i japė me kėnaqėsi, le t’i japė. Kush nuk dėshiron t’i japė me kėnaqėsi (pa pritur shpėrblim), pėr ēdo pjesė qė do tė japė do tė marrė gjashtė tė tjera, nė rastin e parė qė do tė e krijojė mundėsinė Allahu.” Atėherė, tė gjithė njerėzit i dorėzuan tė gjithė robėrit me kėnaqėsi, pėrveē Ujejne ibn Hasinit. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) urdhėroi qė robėrve t’u jepej nga njė palė rroba. Pasi u kthyen robėrit, ēdonjėrit nuk i mbeti tjetėr, pėrveēse dy deve ose vetėm 20 dele. Umrja e Xhi’ranes

Pasi e ndanė prenė e luftės, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) bėri nijet pėr tė kryer Umren dhe e kreu atė. Pastaj, u kthye pėr nė Medine. Nė Medine arriti mė 24 ose mė 27 tė muajit Dhul Ka’ade. Benu Temimėt kthehen nė myslimanė

Nė muajin Muharrem, nė vitin e 9-tė tė Hixhretit, vajtėn lajmet nė Medine se Benu Temimėt po nxisnin fiset arabe qė tė ndalonin dhėnien e xhizjes. Prandaj, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dėrgoi tek ata 50 kalorės, nėn komandėn e Ujene ibn Hasin Fezariut. Ai i sulmoi Benu Temimėt nė shkretėtirė dhe zuri prej tyre robėr 11 burra, 21 gra dhe 30 fėmijė dhe i solli nė Medine. Nė Medine shkuan 10 veta nga kryetarėt e tyre. Ata deshėn tė takoheshin me myslimanėt dhe t’u krenoheshin atyre. Sė pari foli oratori i tyre, Utarid ibn Haxhibi, por Thabit ibn Kajsi iu pėrgjigj atij edhe mė mirė. Pastaj, poeti i tyre, Zuberkan ibn Bedėri recitoi vjersha, por atij iu pėrgjigj edhe mė mirė me poezi Hasan ibn Thabiti. Pastaj ata e pohuan aftėsinė e oratorit tė Islamit dhe tė poetit tė Islamit dhe u bėnė myslimanė. Atėherė, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ua ktheu atyre robėrit dhe i shpėrbleu mirė ata. Shembja e Felisit (idhullit) tė Benu Ta’jit dhe kthimi i Adj ibn Hatemit nė mysliman

Nė muajin Rabiul Ahir, nė vitin e nėntė tė Hixhretit, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dėrgoi Ali ibn Ebu Talibin me 150 burra, 100 deve e 50 kuaj pėr tė shembur idhullin e Benu Taj’it, qė njihej me emrin “Felis”. Aliu kishte njė flamur tė zi dhe njė flamur tė bardhė. Ai sulmoi lagjen e Hatemi Taiut, qė ishte i njohur pėr bujari dhe mori shumė pasuri, bagėti e robėr (gra e fėmijė), ndėr tė cilėt edhe Sefuanen, bijėn e Hatemi Taiut. Kur Sefuanen e sollėn nė Medine, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e liroi pa paguar asgjė pėr lirimin. Madje, e nderoi dhe i dha njė deve. Pastaj, ajo shkoi nė Sham, ku kishte mėrguar vėllai i saj, Adji ibn Hatemi. Ajo i foli atij pėr tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!): “Ai ka bėrė njė vepėr shumė tė mirė e fisnike,- i tha ajo, saqė as babai yt nuk do ta bėnte. Prandaj, shko tek ai, me dėshirė a pa dėshirė.” Adji shkoi nė Medine pa pasur garanci. Pasi foli me tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), ai u bė mysliman. Kur Adji ishte tek i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), erdhi njė burrė, i cili ankohej se ishte shumė i varfėr. Pas tij erdhi njė tjetėr qė ankohej se i kishin prerė rrugėn. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i tha Adjit: “O Adj! A e ke parė Hiranė? Unė betohem se, po tė kesh jetė tė gjatė, do tė shikosh se femrat do tė nisen nga Hiraja dhe do tė shkojnė tė bėjnė tauafin rreth Qabes e nuk do tė kenė frikė askėnd pėrveē Allahut. Po tė kesh jetė tė gjatė, do tė shikosh, gjithashtu hapjen e thesareve tė Kisrait (pėr myslimanėt). Po tė kesh jetė tė gjatė, do tė shikosh njeriun, qė do tė dalė nga shtėpia e vet me grushtin plot flori a argjend, i cili do tė kėrkojė ndonjė person qė ia pranon atė, por nuk do tė gjejė asnjeri qė t’ia pranojė.” Adji arriti gjatė jetės sė vet, qė tė shikonte femrat tė shkonin pa frikė nė Mekė dhe qe i pranishėm kur u hapėn thesaret e Kisrait. Kėto dy ngjarje: ndėshkimi i Benu Temimėve dhe shembja e “Felisės” tė fisit Taj’i janė mė tė rėndėsishmet qė kanė ndodhur pas ēlirimit tė Mekės dhe luftės sė Hunejnit. Sidoqoftė, pėrveē atyre kanė ndodhur edhe ngjarje tė tjera gjatė asaj periudhe. Por, konflikti i ashpėr nė pėrgjithėsi mbaroi pas Clirimit tė Mekės. Myslimanėt, thuajse u qetėsuan nga luftėrat, por qenė forcat e krishtere tė pėrqendruara nė Sham dhe qė u nisėn nė drejtim tė myslimanėve, shkaku i Luftės sė Mu’tes. Kėto forca qenė shumė krenare pėr fitoret e tyre tė njėpasnjėshme kundėr persianėve. Filluan kėshtu, betejat e pėrgjakshme midis myslimanėve dhe tė krishterėve. Rezultati i kėtyre betejave qe edhe Lufta e Tebukut, nė kohėn e Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe Clirimi i Shamit nė kohėn e Kalifėve.

loni19
17-06-05, 10:53
Lufta e Tebukut



Beteja e Meutes ndikoi pėr keq te romakėt dhe te forcat e tyre. Fitorja e myslimanėve nė atė kohė-vetėm 3000 veta pėrballė 200000 forcave romake-pati njė ndikim tė madh nė zemrat e fiseve arabe, qė jetonin rreth Shamit. Prandaj, ato filluan tė bėhen tė pavarura. Romakėt vendosėn qė tė bėnin luftė tė ashpėr, me tė cilėn t’i asgjėsonin myslimanėt nė vatrėn e tyre, nė Medinen e Ndritur. Pėrgatitja e myslimanėve pėr tė luftuar me romakėt

I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e mori vesh se romakėt ishin grumbulluar dhe pėrgatitur pėr luftė kundėr myslimanėve. Prandaj dha kushtrimin qė myslimanėt tė pėrgatiteshin pėr luftė dhe e shpalli luftėn tė hapur. Kėtė e bėri me qėllim qė myslimanėt tė pėrgatiteshin nė mėnyrė tė pėrsosur. Bėnte shumė vapė, rruga pėr nė Tebuk ishte e largėt dhe me shumė vėshtirėsi. Njerėzit ishin nė vėshtirėsi e skamje. Ishte edhe koha kur frutat ishin pjekur, hijet ishin tė kėndshme dhe njerėzit donin tė qėndronin nė Medine dhe tė mos shkonin nė luftė. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i nxiti pasanikėt tė kontibuonin me pasurinė e tyre dhe tė pajisnin me mjetet e luftimit ata myslimanė qė ishin nė gjendje tė vėshtirė. Kėshtu, tė pasurit dhanė ēfarė patėn nga pasuria e tyre pėr tė pajisur ushtrinė qė tė shkonte nė luftė. I pari ndėr tė pasurit qė kontribuoi ashtu, ishte Ebu Bekri (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!); ai e dha tė gjithė pasurinė e tij prej 4000 dirhemėsh. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i tha atij: “A ke mbajtur gjė pėr familjen tėnde?” “Atyre u kam lėnė Allahun dhe tė Dėrguarin e Tij”,- iu pėrgjigj ai. Pastaj erdhi Omer ibn Hatabi (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!), i cili solli gjysmėn e pasurisė sė vet pėr ushtrinė islame. Pastaj kontribuoi Othman ibn Affani (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!), i cili dha shumė pasuri. Thuhet se ai ka dhėnė 10 000 dinarė, 300 deve, me tėrė mjetet qė u duheshin atyre, si dhe 50 kuaj. Nė njė version tjetėr, thuhet se Othmani (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) ka dhėnė 900 deve dhe 100 kuaj. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ka thėnė pėr Othmanin (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!): “Cfarėdo qė tė bėjė Othmani pas kėsaj dite, do tė jetė nė dobi tė tij.” Pastaj erdhi Abdurr Rrahman ibn Aufi me 200 okė argjend. Shumė pasuri solli Abbasi. Po kėshtu, Talhai dhe Sa’ad ibn Ubade, Muhamed ibn Mesleme e tė tjerė. Edhe Asim ibn Adji solli 90 uiski me hurma. Kėshtu, tė gjithė myslimanėt sollėn nga pasuria e tyre, secili sipas mundėsisė qė kishte. Edhe gratė dhanė nga stolitė e veta, aq sa kishin mundėsi. Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i erdhėn sahabe qė ishin tė varfėr dhe i luteshin qė t’i pajiste pėr tė shkuar nė luftė, por ai u tha atyre: “Nuk kam me ēfarė t’ju bart. Ata u kthyen e, prej pikėllimit pse nuk kishin me ēfarė tė pėrgatiteshin, nga sytė e tyre rridhnin lotė.” (Kurani, 9:92) Ata i pajisėn Othmani, Abbasi dhe tė tjerė (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!). Dyfytyrakėt (munafikėt) folėn e shpifėn lloj-lloj gjėrash. Ata bėnin me sy pėr myslimanėt qė dhanė shumė pasuri e thoshin se kishin dhėnė pėr servilizėm e pėr dyfytyrėsi. Pėr ata qė kishin dhėnė pak, thanė fjalė fyese. Ata u tallėn dhe pėrēmuan edhe tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!): “Si ka guxim ai tė takohet me romakėt dhe tė luftojė kundėr tyre! E kur u pyetėn pėrse talleshin me myslimanėt (e sinqertė), ata thanė: “Ne jemi mahnitur e dėfryer (kemi bėrė shaka).” Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i shkuan disa hipokritė dhe bedeuinė, tė cilėt, duke i paraqitur lloj-lloj shfajėsimesh tė gėnjeshtėrta, kėrkonin t’u jepte leje dhe tė mos shkonin nė luftė. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u dha leje pėr tė mos shkuar nė luftė. Ushtria islame nė Tebuk

I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) la Muhamed ibn Meslemen, zėvendės nė Medine. Ali ibn Talibin e la te familja e vet, sepse Fatimja ishte sėmurė. Flamurin kryesor ia dha Ebu Bekr Siddikut. Flamujt e tjerė ua dha disa burrave: Zubejrit i dha flamurin e emigrantit, Usejd ibn Hudajrit i dha flamurin e fisit Eus, Habbab ibn Mundhirit i dha flamurin e fisit Hazrexh. Ditėn e enjte, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) me 30 000 luftėtarė lėvizi nga Mednia nė Tebuk. Nuk kishin as ushqim tė mjaftueshėm dhe as kafshė pėr tė udhėtuar. 18 burra kishin njė deve. Njerėzit kanė ngrėnė gjethe pemėsh e kanė ecur, aq sa u janė enjtur kėmbėt. Janė detyruar tė therin deve dhe kanė pirė ujin qė ajo kishte nė zorrėt e saj. Nė marshim e sipėr pėr nė Tebuk, mbėrriti Ali ibn Ebu Talibi. Kur dėgjoi fjalėt tallėse e fyese tė dyfytyrakėve pėr myslimanėt, nuk duroi dot dhe erdhi pėr tė marrė pjesė nė luftė, megjithėse Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i kishte dhėnė leje pėr tė mos shkuar nė luftė, sepse kishte arsye familjare. Por, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e ktheu: “Shko nė Medine dhe kujdesu pėr familjen tėnde! A nuk kėnaqesh tė jesh pėr mua si Haruni pėr Musanė, vetėm se pas meje nuk ka tjetėr profet.” Luftėtarėt bashkė me tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) qėndruan pėr tė pushuar nė tokėn e Themudit, Hixhr. Morėn ujė nga pusi qė gjendej nė atė vend dhe me tė gatuan bukėn, por i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i urdhėroi ata qė ta derdhnin atė ujė qė kishin mbushur nga ai pus dhe brumin qė kishin gatuar nė atė ujė t’ua jepnin deveve si ushqim. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i urdhėroi ata qė tė mbushin ujė te pusi, ku kishte pas pirė ndonjėherė deveja e Profetit Salih (paqja qoftė mbi tė!). Kur Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) kaloi me ushtrinė e vet pranė ish-vendbanimeve tė Themudit, u tha myslimanėve: “Mos hyni nėpėr ish-vendbanimet e atyre, qė i bėnė padrejtėsi vetes, pėrveēse duke qarė e duke pasur frikė nga Allahu qė tė mos ju godasė ju ajo, qė i ka goditur ata.” Pastaj, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e mbuloi kokėn me shami dhe nxitoi gjatė ecjes, derisa e kaloi luginėn. Gjatė rrugės, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e bashkonte nė njė kohė namazin e drekės me atė tė pasdrekės (xhem’u tekdim), duke i falur tė dy nė kohėn e drekės dhe namazin e mbrėmjes me atė tė pasmbrėmjes, duke i falur tė dy nė kohėn e namazit tė pasmbrėmjes (xhem’u te’hir). Kur Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) me ushtrinė e vet mbėrriti nė Tebuk, shkoi aty edhe Ebu Hajthimja, i cili ishte njė besimtar i ēiltėr, por pa ndonjė arsye, nuk u nis pėr nė luftė me myslimanėt e tjerė. Mirėpo, pasi ishin nisur ata, ai hyri nė kopshtin e vet. Ishte njė ditė e vapėt dhe dy gratė e tij kishin ngritur tendat dhe i kishin pėrgatitur ushqim dhe ujė tė ftohtė. Ai u mendua pak dhe tha: “I Dėrguari i Allahut ndodhet nė pikun e vapės, ndėrsa Ebu Hajthimja ėshtė kėtu nė hije tė freskėt, pranė ujit dhe pranė gruas sė vet tė bukur. Kjo nuk ėshtė e drejtė. Uallahi, unė nuk do tė hyj nė tendė (o, gratė e mia), derisa tė shkoj tė takohem me tė Dėrguarin e Allahut. Prandaj, mė pėrgatisni ushqimin sa mė shpejt, qė tė nisem.” Ato i pėrgatitėn ca ushqim etj. dhe ai mori shpatėn e heshtėn, hipi nė deve dhe u nis dhe e takoi tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nė Tebuk. Njėzet ditė nė Tebuk

Romakėt e morėn vesh se i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ndodhej me ushtrinė e vet nė Tebuk. Prandaj, u thyen moralisht dhe nuk guxonin tė takoheshin me tė. Pėr kėtė arsye, ata u shpėrndanė nė brendėsi tė vendeve tė tyre. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) qėndroi njėzet ditė aty nė Tebuk me gjithė ushtrinė e vet, duke pritur delegatėt. Aty i erdhi Juhinai ibn Rauba, sundimtari i Eljes. Atė e shoqėronin njerėzit e Xhirbasė, Edhrerit dhe tė Minasė, tė cilėt ranė nė njė mendje me Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), qė tė paguanin xhizjen dhe tė mos bėheshin myslimanė. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i shkroi letėr Juhinait, ku garantonte se nuk do tė sulmoheshin ai dhe njerėzit e Ejles. U jepte garanci edhe pėr anijet e mjetet e tyre tė udhėtimit nė dete dhe nė tokė. Nė letėr i thoshte se ishin tė lirė pėr tė shkuar nga njė vend nė tjetrin dhe pėr tė qėndruar ku tė donin. Po t’i cenonte dikush, dėnohej me vdekje. Edhe njerėzve tė Xhirbasė e tė Edhrehit u shkroi letėr, ku u jepte garanci qė tė jetonin tė qetė, por tė paguanin nė ēdo muaj tė Rexhepit xhizjen 100 dinarė. Ndėrsa njerėzit e Minasė e vendosėn paqen me tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), me kusht qė tė paguanin si xhizje njė tė katėrtėn e frutave tė vendit. Kapja rob e Ekider Dume Xhundulit

I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dėrgoi Halid ibn Uelidin me 420 kalorės tek Ekider Dume Xhunduli. I tha Uelidit: “Ti do ta gjesh atė duke gjuajtur lopė.” Halili mbėrriti atje. Qė nga kulla e tij, Ekideri pa qė doli njė lopė dhe filloi tė kruante brirėt nė derėn e kullės. Atėherė doli Ekidiri qė ta gjuante. Halidi e arriti me kalin e vet dhe e solli tek i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) urdhėroi qė tė mos vritej. Vendosi paqe me tė, me kusht qė ai tė jepte 2000 deve, 800 helmeta, 400 mburoja dhe 400 heshta. Ekdiri pranoi, gjithashtu se do tė jepte xhizjen edhe pėr Ejlėn dhe Minanė. Kthimi nė Medine

Pas njėzet ditėsh, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) lėvizi me ushtrinė e vet pėr nė Medine. Koha vajtje–ardhje qe 30 ditė. Ndėrsa e tėrė koha qė Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nuk qe nė Medine, ishte pesėdhjetė ditė. Gjatė rrugės ushtria kaloi nė Akabe. Njerėzit ecėn fushės, kurse Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) kaloi nė qafėn e Akabesė. Me tė ishin Amari, qė mbante kapistrėn e devesė dhe Hudhejfe ibn Eljemeni qė e ngiste devenė nga prapa. Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) iu vunė prapa 12 dyfytyrakė, tė cilėt donin ta vrisnin. Ishin tė maskuar dhe iu afruan shumė. Mirėpo, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dėrgoi tek ata Hudhejfen, qė t’i godiste nė kokė devetė e tyre me njė shkop qė kishte me vete. Ai i goditi ato dhe Allahu i frikėsoi dyfytyrakėt. Ata ikėn me nxitim, derisa u bashkuan me njerėzit e tjerė. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ia tregoi Hudhejfes emrat e tyre dhe se ēfarė kishin dashur tė bėnin ata. Prandaj, Hudhejfja ėshtė quajtur “I zoti i sekretit tė tė Dėrguarit tė Allahut”. Shembja e Xhamisė Darar

Idhujtarėt ndėrtuan njė xhami nė Kuba pėr tė sjellė kufr dhe pėrēarje midis myslimanėve, si dhe pėr tė pritur cilindo qė e kishte luftuar tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) mė parė dhe i kėrkuan tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) qė tė shkonte e tė falte namazin bashkė me ta. Ishte koha kur Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) po pėrgatitej pėr tė shkuar nė luftėn e Tebukut, prandaj u tha: “Tani unė tani jam pėr udhėtim, por nė dashtė Allahu, kur tė kthehem, do tė vij atje.” E kur po kthehej nga Tebuku, qėndroi pėr tė pushuar nė Dhi Euanė, qė ishte njė ditė larg Medines. Erdhi engjėlli Xhibril dhe e njoftoi pėr punėn e xhamisė. Prandaj i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dėrgoi njerėz, qė ta digjnin. Dhe ata e dogjėn. Pritja e tė Dėrguarit tė Allahut nga populli i Medines Kur i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) filloi tė dallonte Medinen, tha: “Kjo ėshtė Tabeja, ky ėshtė mali Uhud, i cili na do ne e edhe ne e duam atė.” Njerėzit e Medines e dėgjuan se po vinte i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), prandaj i dolėn pėrpara burra, gra e fėmijė. Tė gjithė kėndonin: “Hėna e plotė nga Thenijatil Uedai na doli; Allahun duhet tė falenderojmė, pėrderisa ka njerėz qė e lutin Atė.” Kėshtu, me shumė dashuri e respekt e pritėn ata tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), derisa ai hyri nė xhami dhe fali dy rekatė namaz. Pastaj u ul dhe priti njerėzit e bisedoi me ta. Ata qė mbetėn pa shkuar nė luftė

Ata dyfytyrakė qė nuk kishin shkuar nė luftė, erdhėn tek i Dėguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) duke u shfajėsuar dhe duke u betuar se gjoja kishin pasur arsye tė mos shkonin nė luftė. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ua pranoi shfajėsimin, ndėrsa tė vėrtetėn ia la Allahut. Tek i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) erdhėn edhe tre besimtarė tė ēiltėr, qė nuk patėn shkuar nė luftė. Aa ishin Ka’ab ibn Maliku, Merare ibn Rebia dhe Helal ibn Umeja. Ata treguan tė vėrtetėn dhe nuk u shfajėsuan me gėnjeshtra. Prandaj, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i urdhėroi ata, qė tė prisnin, derisa tė gjykonte Allahu pėr ēėshtjen e tyre. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i urdhėroi myslimanėt qė tė mos u flisnin fare atyre. Ata u mėrzitėn shumė; nė sytė e tyre toka u ndryshua dhe bota u errėsua; u bėheshin njerėzit sikur ishin tė tjerė. Pasi u plotėsuan 40 ditė, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i urdhėroi ata qė as tė mos flinin me gratė e veta. Kur u mbushėn pesėdhjetė ditė, Allahu i Madhėruar zbriti njė ajet, ku i falte tre sahabet. U gėzuan myslimanėt. U gėzuan shumė edhe ata qė nuk kishin shkuar nė luftė, kur dėgjuan ajetin dhe meqė Allahu ua fali fajin, ata dhanė lėmoshė e kotribuan shumė pėr Islamin. Kėshtu, zbritėn ajete qė i demaskuan dyfytyrakėt, u zbuluan sekretet gėnjeshtarėve dhe pėrgėzuan besimtarėt e vėrtetė. Falenderuar qoftė Allahu, Zoti i botėve! Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ėshtė kthyer nga lufta e Tebukut nė muajin Rexhep, nė vitin e nėntė tė Hixhretit. Po nė atė muaj vdiq edhe Nexhashi As’hame ibn Ebxhiri, mbreti i Habeshesė. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ia ka falur namazin e Xhenazes nė mungesė, nė Medine. Mė pas, nė muajin Shaban, nė vitin e nėntė Hixhri vdiq edhe bija e Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), Umu Kulthumi (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!). Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i fali namazin e xhenazes dhe e varrosi nė Bekia, nė varrezat e Medines. Ai u pikėllua pėr tė. Ai i tha Othman ibn Affanit (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!): “Sikur tė kisha edhe njė vajzė tė tretė, do tė ta jepja ty pėr grua.” Nė muajin Dhul Ka’ade, nė vitin e nėntė tė Hixhretit, vdiq kreu i dyfytyrakėve-Abdullah ibn Ubej ibn Suleh. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i kėrkoi falje Allahut pėr tė dhe i fali namazin e xhenazes. Omeri (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) u pėrpoq shumė ta ndalonte Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), por Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nuk pranoi. Pastaj, zbriti ajeti i Kuranit qė ndalon faljen e namazit pėr xhenazet e dyfytyrakėve. Njė pėrmbledhje pėr luftėrat

Nė kohėn e Padijes (para Islamit) fjala “luftė” kishte kuptimin “vrasje, shkatėrrim, djegie, rrėnim, grabitje, shkelje e nderit, korrupsion, prishje e tė mbjellave dhe dėmtim i bagėtive pa mėshirė, vetėm e vetėm pėr tė plotėsuar epshet dhe pėr tė sunduar mbi tė tjerėt pa tė drejtė.” Por, kur erdhi Islami, ndryshoi krejtėsisht ky kuptim. Lufta u bė rruga pėr tė ndihmuar ata, qė u ishte bėrė padrejtėsi dhe pėr tė bėrė zap mizorėt. Lufta u bė mjet pėr sigurimin e qetėsisė dhe tė paqes. Ajo u bė faktor pėr vendosjen e drejtėsisė e shpėtimin e tė pafuqishmėve nga kthetrat e tė fortėve, pėr t’i larguar njerėzit nga adhurimi e nėnshtrimi i njerėzve tė tjerė e pėr t’i ēuar tek adhurimi i Allahut, pėr t’i larguar njerėzit nga padrejtėsitė e feve tė tjera te drejtėsia e Islamit. Arabėt nuk e kishin zakon tė nėnshtroheshin, sado qė tė zgjaste lufta dhe sado shtrenjtė qė tė kushtonte ajo. Prandaj, lufta e Besusit midis fisit Bekr dhe Tagleb ka vazhduar 40 vjet; tė vrarėt e saj qenė 70000 luftėtarė; megjithatė asnjė fis nuk iu nėnshtrua tjetrit. Po kėshtu, luftėrat midis fiseve Eus dhe Hazrexh kanė vazhduar mė shumė se 100 vjet dhe asnjėri fis nuk i lėshoi pč fisit tjetėr. Kėshtu e kishin zakon arabėt para se tė pėrhapej Islami; vazhdonin pandėrprerė luftėrat. Erdhi Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Por, arabėt e pritėn atė me tė njėjtat zakone. Ata e tėrhoqėn Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nė sheshin e betejės, por ai i pėrballoi me njė mėnyrė tjetėr, tė urtė, derisa u hapėn zemrat e tyre, para se tė ēliroheshin vendet e tyre. Tė bėsh krahasim midis pėsojave tė luftėrave tė tij dhe rezultateve tė tyre me rezultatet e luftrave tė Padijes, do tė habitesh. Gjithsej, ata qė janė vrarė nga myslimanėt, idhujtarėt, jehudinjtė dhe tė krishterėt gjatė tėrė luftėrave dhe betejave qė ka bėrė Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), nuk janė mė shumė se 1000 veta dhe e tėrė koha e luftėrave nuk ėshtė mė shumė se tetė vjet. Mirėpo, ajo periudhė e vogėl me gjakderdhje kaq tė paktė, nėnshtroi afėrsisht tėrė Gadishullin Arabik dhe pėrhapi sigurinė e paqen deri nė skajet mė tė largėta dhe mė tė thella tė tij. Por, o lexues i nderuar, a mendon ti se fitoret u arritėn me forcėn e shpatės? Jo, nuk qe forca e shpatės ajo qė e sillte fitoret; qenė mirėsia e Allahut tė Madhėruar, mėshira e Allahut, mesazhi i Allahut dhe Urtėsia e Tij; qe profetėsia; qenė ftesa, qė Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u bėri njerėzve tė atij dhe mrekullia e Allahut. Haxhi i Ebu Bekrit

Arabėt mėtonin (pretendonin) se ishin nė fenė e Ibahimit dhe se Haxhi qė bėnin te Shtėpia e Shenjtė (Qabe) ishte njė nga ritet e kėsaj feje. Prandaj, arabėt shkonin nė Haxh ēdo vit dhe kujdeseshin shumė pėr tė. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e ēliroi Mekėn nė vitin e tetė tė Hixhretit dhe caktoi Atab ibn Usejidin pėrgjegjės pėr Qaben. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) shkoi nė Haxh e bashkė me tė shkuan edhe myslimanėt, edhe idhujtarėt. Ata e kryen Haxhin, ashtu siē e kryenin nė Kohėn e Padijes, pa ndryshuar asgjė nga sajesat e mėparshme. Ndėrsa, nė vitin e ardhshėm, qė ishte viti i nėntė i Hixhretit, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dėrgoi Ebu Bekrin (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) udhėheqės pėr Haxhin. Ebu Bekri (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) u nis nė fund tė muajit Dhul Ka’ade, nė vitin e nėntė tė Hixhretit, me 300 veta nga banorėt e Medines. Ai mori me vete edhe 20 deve pėr tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe pesė pėr vete. Pasi u nis Ebu Bekri (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!), Profetit Muhamed i zbriti nga Allahu njė pjesė e fillimit tė “Et Teube” qė njoftonte pėr prerjen e marrėveshjeve me tė gjithė idhujtarėt, qė nuk i kishin zbatuar ato. Idhujtarėve iu dha njė afat prej katėr muajsh, qė tė qarkullonin nė vend, si tė donin ata, derisa ta kuptonin se ata nuk mund tė tregoheshin mė tė fortė se Allahu dhe se Allahu i mposht mohuesit. Ndėrsa, me idhujtarėt qė nuk i kishin thyer marrėveshjet me myslimanėt dhe nuk kishin luftuar kundėr tyre, as vetė, as duke nxitur ndonjėrin, Allahu urdhėroi qė tė ruheshin marrėveshjet. Prandaj, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dėrgoi Ali ibn Ebi Talibin qė dispozitat e kėsaj Sureje t’ua kumtonte njerėzve Ditėn e Haxhit. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) tha: “Nė emrin tim flasin vetėm njerėzit e mi.” Aliu u nis. Me Ebu Bekrin (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) u takua nė Dhaxhnane (thuhet edhe nė Arexh). Ebu Bekri i tha: “Ke ardhur pėr tė udhėhequr apo si i urdhėruar?” Aliu iu pėrgjigj: “Unė kam ardhur kėtu si i urdhėruar.” Dhe vėrtet, gjatė kohės sė Haxhit Aliu (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) falej gjithmonė pas Ebu Bekrit (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!). Kėshtu, Ebu Bekri (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) udhėhoqi Haxhin. Ditėn e Nahrit (ditėn e nėntė tė Dul Hixhes) Aliu (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) qėndroi te Xhemreja dhe u kėndoi njerėzve ajetet e fillimit tė Sures “Et Teube” ku, siē u tha mė lart, flitej pėr prishjen e marrėveshjes. Ebu Bekri dėrgoi njė burrė qė tė thėrriste se nuk do tė kishte mė “Haxh” pėr idhujtarėt dhe se askush nuk do ta bėnte mė tauafin lakuriq.

loni19
17-06-05, 10:59
Hyrja masive nė Islam



Arabėt e tjerė prisnin rezultatin e luftės midis Kurejshėve dhe Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Ata besonin se e pavėrteta nuk mund tė sundonte me forcė mbi Mesxhidi Haramin (Xhaminė e Shenjtė). Gjithashtu, Ngjarja e Elefantit nuk ishte shumė larg tyre. Arabėt e panė se si Allahu i Madhėruar bėri qė tė jenė nėn gjykimin e Muhamedit edhe qafirėt edhe idhujtarėt. Nuk u mbeti as dyshimi mė i vogėl se Muhamedi (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ishte, me tė vėrtetė i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Prandaj, fiset arabe filluan tė dėrgonin delegatė njėri pas tjetrit tek ai. Ata shpallnin se i besonin profetėsisė sė tij dhe pranonin t’i bindeshin atij. Kėshtu, njerėzit filluan tė pėrqafonin fenė e Allahut dhe gjatė njė kohe tė shkurtėr u zgjerua trualli i shtetit islam nga brigjet e Detit tė Kuq e deri nė brigjet e Detit Arab, nga zonat nė jug tė Jordanisė e nė kufi me Shamin e deri nė kufijtė e Jemenit dhe tė Amanit. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nisi tė tė dėrgonte njerėz qė t’i ftonin tė tjerėt nė Islam, caktonte udhėheqės dhe ēonte njerėz qė tė mblidhnin zeqatin, qė tė plotėsonte nevojat pėr organizimin dhe rregullimin e jetės nė vend. Numri i delegacioneve qė vajtėn tek i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ishin mė se 70. Disa dijetarė kanė thėnė se numri i tyre ka qenė afėrsisht 100. Vajtja e delegatėve tek i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) kishte filluar qysh para se tė ēlirohej Meka. Madje, disa delegacione i shkuan qysh nė vitet e para tė Hixhretit (emigrimit). Disa delegatė kanė shkuar edhe para se tė emigronte Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nė Medine. Por vajtja e delegacioneve nė mėnyrė masive dhe tė njėpasnjėshme ndodhi pas ēlirimit tė Mekės, nė vitin e nėntė tė Hixhretit dhe vazhdoi deri nė vitin e dhjetė tė Hixhretit e edhe mė pas. Prandaj viti i nėntė Hixhri ėshtė quajtur viti i delegacioneve. Shumica e delegacioneve pėrbėhej nga kryetarėt fiseve, pra nga burra me influencė e qė ishin tė aftė tė vendosnin pėr ēėshtje tė ndryshme. Por, ka ndodhur qė Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) t’i vinte edhe njė burrė i vetėm ose njė numėr i vogėl njerėzish. Qėllimi i vajtjes te Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ndryshonte nga njėri delegacion tek tjetri. Dikush shkonte pėr tė kėrkuar qė t’i ktheheshin robėrit (gra e fėmijė) qė ia kishin zėnė, siē u tha mė lart pėr delegacionet e fiseve Hauazin dhe Temim. Dikush shkonte vetėm e vetėm pėr tė kėrkuar garanci pėr veten e vet dhe pėr popullin e vet; dikush pėr t’u krenuar ose pėr tė bėrė dialog e polemikė; dikush pėr t’i kėrkuar Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) qė tė prapėsohej ushtria islame dhe tė mos e sulmonte popullin e tij; dikush pėr tė pranuar tė ishte nėn gjykimin e Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe tė paguante xhizjen; dikush pėr t’i shfaqur dėshirėn pėr tė pėrqafuar Islamin pėr vete dhe njėherazi i jepte shpresė se edhe populli i vet do tė bėhej mysliman. Dikush i vajti Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) si mysliman i bindur dhe si pėrfaqėsues i popullit tė vet, qė dėshironte t’i njihte mėsimet e Islamit dhe dispozitat e tij. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i priste tė gjitha delegacionet ashtu siē e kishte mėsuar Allahu, me buzėqeshje e fisnikėri. Madje, edhe i shpėrblente me diēka qė i kėnaqte ata dhe i nxiste pėr nė Islam. U mėsonte atyre besimin (imanin) dhe Sheriatin islam, me qėllim qė ata t’ua mėsonin tė tjerėve qė kishin prapa. Kėshtu, delegatėt qenė lidhja mė e madhe pėr pėrhapjen e Islamit midis arabėve nė shkretėtira. Si rezultat i kėtyre delegacioneve, megjithėse qėllimet e tyre ishin tė ndryshme, qe se vetė pjesėtarėt e delegacioneve u bėnė myslimanė dhe menjėherė pas tyre ose pas njė kohe tė shkurtėr u bėnė myslimanė edhe popujt a fiset tė cilėve u pėrkisnin ato. Vetėm me njė pjesė tė vogėl nuk ndodhi kėshtu, si p.sh., me Benu Hanifen dhe Musejlemetul Kedhabin (Musejlemenė Gėnjeshtar). Po pėrmendim tani, disa nga delegacionet mė tė rėndėsishme. Delegacioni i Abdul Kajsit

Pjesėtarėt e delegacionit ishin banorė tė lindjes sė Gadishullit Arabik dhe ishin mė tė parėt qė u bėnė myslimanė jashtė Medines. E para xhami, ku u fal namazi i xhumasė, pas Xhamisė sė Tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), ishte xhamia e tyre, qė u ndėrtua nė fshatin Xheuathij, nė Bahrejn. Fisi Benu Abdul Kajsi ka dėrguar delegatė dy herė tek i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Njė herė, nė vitin e pestė tė Hixhretit dhe njė herė, nė vitin e nėntė. Ata qė vajtėn tek i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) herėn e parė ishin 13 (thuhet edhe 14 burra). Kur shkuan nė Medine, panė tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) tek dera e xhamisė, zbritėn menjėherė nga kafshėt e udhėtimit dhe me tė shpejtė u afruan tek ai dhe e pėrshėndetėn me “Selam!”. Ndėr ta ishte edhe Abdullah ibn Auf Eshxhiu, i cili ishte mė i vogli i tyre nė moshė. Ai qėndroi tek kafshėt e udhėtimit, derisa i siguroi nė njė vend ato, mblodhi plaēkat dhe mori rroba tė bardha e i veshi ato. Pastaj, vajti tek i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe e pėrshėndeti me “Selam!”. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i tha: “Ti ke dy cilėsi, qė i do Allahu dhe i Dėrguari i Tij: urtėsinė dhe mosnxitimin.” Qysh para se tė arrinin ata delegatė nė Medine, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) kishte thėnė: “Do tė vijnė ca njerėz qė janė mė tė mirėt e Lindjes, tė cilėt janė bėrė myslimanė tė bindur, kanė hipur nė kafshėt e udhėtimit dhe u ėshtė mbaruar ushqimi. O Allah, fali mėkatet e Abdul Kajsit!” E kur ata erdhėn nė Medine, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u tha: “Mirė se erdhėt ju e mos paēi kurrė hidhėrim e pendim!” Ata i kėrkuan Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) qė t’u jepte porositė. Ata do t’i zbatonin porositė e tij e pastaj do t’ua tregonin ato edhe tė tjerėve. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i porositi ata pėr katėr gjėra: 1. Tė dėshmonin se nuk ka Zot tjetėr pėrveē Allahut dhe se Muhamedi ėshtė i Dėrguari i Allahut. 2. Tė falnin namazin. 3. Tė jepnin zekatin. 4. Tė agjėronin muajin e Ramazanit. Nė atė kohė ende nuk ishte bėrė detyrim kryerja e Haxhit, prandaj, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nuk i urdhėroi ata pėr Haxh. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u kėrkoi atyre, gjithashtu qė tė jepnin njė tė pestėn e pasurisė qė merrnin nga lufta me armikun dhe i ndaloi nga ēdo lloj pijeje dehėse. Delegacioni i dytė pėrbėhej prej 40 burrash. Ndėr ta ishte edhe Xharud ibn Alai Abdiu, i cili qe i krishterė por u bė mysliman dhe e zbukuroi Islamin e vet me vepra tė mira. Delegatėt e Damam ibn Tha’lebes nga fisi Beni Sa’ad ibn Bikr Damami ishte njė burrė i ashpėr, nga banorėt e shkretėtirės. Porsa erdhi nė Medine, e futi devenė e vet nė xhami dhe e lidhi aty e pastaj tha: “Kush nga ju ėshtė biri i Abdul Mutalibit?” Ata i treguan Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Atėherė Damami u afrua tek ai dhe tha: “O Muhamed! Unė do tė tė pyes ty dhe do tė jem i ashpėr gjatė pyetjeve tė mia, por mos mė merr inat.” “Pyet ēfarė tė tė vijė ndėrmend”,- ia priti i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). “Ne na erdhi i dėrguari yt dhe na tha se ti mėton qė Allahu tė ka dėrguar ty Profet.”,- ia ktheu Damami. Profeti: “Drejt ka thėnė.” Damami: “Kush e ka krijuar qiellin?” Profeti: “Allahu e ka krujuar atė.” Damami: “Po Tokėn kush e ka krijuar?” Profeti: “Allahu.” Damami: “Kush i ka ngulur kėto male dhe kush i ka bėrė tėrė kėto gjėra qė gjenden nė to?” Profeti: “Allahu.” Damami: “Betohem pėr Atė qė ka krijuar Tokėn e ka ngulur kėto male. A Allahu tė ka dėrguar ty?” Profeti: “Po.” Damami: “I dėrguari yt tha se e kemi pėr detyrė tė falim pesė namaze gjatė ditės dhe natės: a ėshtė e vėrtetė kjo?” Profeti: “Drejt ka thėnė.” Damami: “Betohem pėr atė qė tė ka dėrguar ty (dhe tė pyes): “A Allahu tė ka urdhėruar ty pėr kėtė (faljen e pesė namazeve)?” Profeti: “Po.” Damami: “I dėrguari yt tha se e kemi pėr detyrė qė tė japim zekatin e pasurive tona: a ėshtė e vėrtetė kjo?” Profeti: “Drejt e ka thėnė.” Damami: “Betohem pėr Atė, qė tė ka dėrguar ty dhe po tė pyes: “A Allahu tė ka urdhėruar ty pėr kėtė zekatin?” Profeti: “Po.” Damami: “I dėrguari yt tha se e kemi pėr detyrė tė agjėrojmė muajin e Ramazanit ēdo vit: a ėshtė e vėrtetė kjo?” Profeti: “Po.” Damami: “Betohem pėr Atė qė tė ka dėrguar ty, a Allahu tė urdhėruar ty pėr kėtė?” Profeti: “Po.” Damami: “I Dėrguari yt tha se e kemi pėr detyrė tė shkojmė nė Haxh, nė qoftė se kemi mundėsi. A ėshtė e vėrtetė kjo?” Profeti: “Po.” Damami: “Atėherė, pėr Atė, qė tė ka dėrguar ty, a Allahu tė ka urdhėruar ty pėr kėtė?” Profeti: “Po.” Kur u nis pėr tė ikur, Damami tha: “Betohem pėr Atė, qė tė ka dėrguar, unė nuk do tė shtoj asgjė mė shumė se ato qė mė the ti, as nuk do tė lė asnjė nga porositė qė ke thėnė ti.” Profeti: “Nėse ishte i ēiltėr nė ato qė tha, do tė hyjė nė Xhenet.” Kur Damami u kthye, e njoftoi popullin e vet pėr gjithēka kishte urdhėruar dhe ndaluar i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Gjatė asaj dite nuk mbeti burrė e grua pa u bėrė mysliman. Mė pas, ndėrtuan xhami e kėnduan ezanin pėr tė falur namazin. Kėshtu, delegacioni i Damam ibn Tha’lebes ishte mė i miri i delegacioneve. Delegacioni i Adhras dhe i Baliut

Nė muajin Sefer, nė vitin e nėntė tė Hixhrit, 12 burra nga fisi Benu Adhra shkuan tek Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Ata pėrmendėn afrinė qė kishin me Kusajin dhe ndihmėn qė i kishin dhėnė atij pėr dėbimin e fiseve Benu Bikr dhe Huza nga Meka. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i mirėpriti ata dhe i pėrgėzoi pėr ēlirimin e Shamit (Sirisė). Ai i ndaloi ata nga falli i falltorėve dhe therja e kurbanėve pėr idhujt. Ata tė dymbėdhjetė u bėnė myslimanė dhe qėndruan disa ditė nė Medine. Pastaj u kthyen e shkuan nė vendin e tyre. Porsa u larguan ata, erdhi delegacioni i Baliut. Ishte muaji i Rebiul Ula, viti i nėntė i Hixhretit. Ata u bėnė myslimanė e qėndruan tri ditė nė Medine. Pastaj u kthyen nė vendin e tyre. Delegacioni i Benu Esed Huzejmes

Ky delegacion pėrbėhej prej dhjetė vetash. Ata shkuan tek i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), qysh nė fillim tė vitit tė nėntė Hixhri, kur ai ndodhej nė xhami me shokėt e vet. Tė gjithė u bėnė myslimanė. Kryetari i tyre i tha Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!): “O i Dėrguari i Allahut! Ne dėshmuam se Allahu ėshtė Njė e nuk ka shok dhe se ti je robi i Tij dhe i Dėrguari i Tij. O i Dėrguari i Allahut! Ne kemi ardhur tek ti pa na dėrguar ndonjė misionar; jemi bėrė myslimanė dhe nuk kemi luftuar kundėr teje, ashtu siē kanė luftuar Benu Fulanėt; kemi edhe tė tjerė pas nesh (qė shpresojmė tė bėhen myslimanė).” Pėr kėto Allahu i zbriti Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) kėtė ajet: “Ata tė shprehin ty mirėnjohje qė u bėnė myslimanė. Thuaj: “Pranimin tuaj e tė fesė suaj mos ma njihni mua. Ju, nė qoftė se jeni tė ēiltėr, Allahu ju bėri mirė, kur ju udhėzoi pėr nė Islam.” (49:170) Ata i kėrkuan Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) qė t’ua lejonte disa veprime, qė i praktikonin nė kohėn e Padijes (para Islamit), siē ishte falli, ngritja e zogjve nga vendi ku ishin, pėr tė parė fluturimin e tyre majtas apo djathtas si tregues pėr punėt qė do tė bėnin, guriēkat (falli me guriēkat) etj. Por, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i ndaloi ato gjėra. Ata e pyetėn Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) pėr rėrėn (pėr pėrdorimin e saj pėr tė gjetur tė ardhshmen e tė panjohurėn), dhe ai u tha: “Atė lloj dije e ka pasė mėsuar njė profet (i hershėm); kush rastis qė ta dijė ashtu si dija e tij, mirė; pėrndryshe nuk lejohet.” Mirėpo, ajo dije ėshtė e pamundur. Tė gjitha ato punė janė njė hamendje pėr tė panjohurėn e tė panjohurėn e di vetėm Allahu. Njerėzit e delegacionit qėndruan disa ditė nė Medine duke mėsuar detyrat e Islamit. Pastaj u kthyen e shkuan tė fituar nė vendin e tyre. Delegacioni i Texhibit

Texhibi ishte degė e fisit Kinda. Njerėzit e kėtij delegacioni vajtėn te Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) me zeqatin e popullit tė tyre. Ata u kishin dhėnė tė varfėrve dhe u kishte tepruar. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u gėzua dhe i priti mirė e i nderoi. Pėr kėtė, Ebu Bekri (Allahu qoftė i kėnaqur prej tij !) ka thėnė: “Nuk ka ardhur tek ne asnjė delegacion nga arabėt si ky.” Ndėrsa i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ka thėnė: “Sigurisht, udhėzimi ėshtė nė dorėn e Allahut. Atij njeriu, tė cilit Allahu ia dėshiron tė mirėn, ia zgjeron gjoksin pėr besimin islam.” Ata pyesnin pėr Kuranin dhe pėr Synetin, qė t’i mėsonin. Kur u nisėn pėr nė vendin e tyre, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), u dha dhurata mė tė mira se ē’u pati dhėnė delegacioneve tė tjera. Para se tė ndahej, i pyeti ata nėse kishte mbetur ndonjė pa marrė dhurata. Ata i thanė se kishte mbetur njė djalė qė e kishin lėnė tek devetė, i cili ishte mė i riu ndėr ta. “Ma sillni kėtu!”,- tha i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Erdhi djali te Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!): “O i Dėrguari i Allahut,- i tha. Unė jam nga ata tė grupit, qė erdhėn mė parė. Plotėsoma edhe mua kėrkesėn!” Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i tha: “Cfarė kėrkese ke ti?” “Unė dua,- i tha djali, t’i kėrkosh Allahut qė tė mė falė, tė mė mėshirojė dhe tė ma pastrojė zemrėn time.” Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e luti Allahun pėr tė, ashtu siē dėshironte ai. Pastaj urdhėroi qė t’i jepej atij ēfarė iu dha edhe shokėve tė tij. Djali nuk lakmonte shumė. Pas kėsaj ai qėndroi i vendosur nė mbrojtje tė Islamit. Kur shkoi te njerėzit e vet, i kėshilloi ata dhe ata u bėnė myslimanė tė mirė. Delegacioni i fisit Benu Fezare

Ky delegacion vajti te Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), pas kthimit tė tij nga lufta e Tebukut. Delegacioni pėrbėhej prej 20 burrash, tė cilėt ishin bėrė myslimanė. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i pyeti pėr vendin e tyre. Ata iu pėrgjigjėn se ishte thatėsi e madhe, prandaj i thanė Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!): “Lutiu Allahut pėr ne, qė tė na sjellė shiun. Na ndėrmjetėso tek Zoti yt dhe Zoti yt tė tė bėjė ty ndėrmjetės pėr ne.” Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) iu pėrgjigj: “Subhanallah (I lartėsuar ėshtė Allahu!) C’ėshtė kjo e keqe?! Unė tė bėhem ndėrmjetės pėr te Zoti im?! E kush mund tė bėhet ndėrmjetės tek Zoti ynė?! Nuk ka zot tjetėr, pėrveē Atij; Ai ėshtė mė i Larti dhe mė i Madhi. Kursiji, i pėrfshin qiejt e Tokėn…” Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u ngjit nė minber dhe iu lut Allahut tė Madhėruar dhe Allahu i Madhėruar u lėshoi atyre shi dhe mėshirė tė plotė. Delegacioni i Nexhranit Nexhrani ėshtė njė zonė e gjerė nė kufi tė Jemenit; gjatėsia e saj ėshtė njė ditė rrugė pėr kalorėsin e shpejtė. Nė atė kohė, ajo zonė zonė pėrfshinte 73 fshatra, me 120000 luftėtarė-qė tė gjithė tė krishterė. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i pati dėrguar njė letėr kryetarit tė tyre, me tė cilėn i ftonte pėr nė Islam. Ai e lexoi letrėn e Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), u tremb dhe u kėshillua menjėherė me parinė dhe me njerėzit e tjerė si tė vepronin. Mė nė fund, vendosėn qė tė dėrgonin njė delegacion te Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe ta diskutonin punėn. Delegacioni pėrbėhej prej 30 burrash. Ata vajtėn te Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) tė veshur me rroba tė bukura, qė i tėrhiqnin rrėshqanthi. Kishin dhe xhaketa mėndafshi e unaza prej ari. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nuk u foli ClassKeybatyre. Atėherė, dikush nga shokėt e Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ua bėri me shenjė qė t’i ndėrronin rrobat dhe t’i hiqnin stolitė e unazat e tyre. Dhe ata ashtu vepruan. Pastaj, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) bisedoi me ta dhe u bėri thirrje pėr nė Islam. Mirėpo ata nuk pranuan dhe thanė se kishin qenė myslimanė pėrpara tyre. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u tha: “Ju ju ndalojnė tri gjėra tė bėheni myslimanė: 1. Adhurimi i idhullit; 2. Ngrėnia e mishit tė derrit; 3. Mėtimi (pretendimi) juaj se Allahu ka bir.” Ata i thanė: “Kush ėshtė si Isai? Ai ėshtė krijuar pa baba.” Atėherė, si pėrgjigje pėr ta, Allahu zbriti kėto ajete: “Vėrtet, ēėshtja e Isait (tė lindur pa baba) tek Allahu ėshtė si ēėshtja e Ademit. Atė e krijoi nga dheu e pastaj i tha: “Bėhu!” dhe ai u bė. E vėrteta ėshtė (kjo) nga Zoti yt e ti mos u bėj nga ata qė dyshojnė. E kush tė kundėrshton ty nė ēėshtjen e tij (Isait), pasi tė ėshtė bėrė e ditur e vėrteta, thuaj: “Ejani, po i thėrrasim bijtė tanė dhe bijtė tuaj, gratė tona dhe gratė tuaja, (vijmė) vetė ne, ju thėrrasim edhe ju, pastaj, le t’i lutemi Allahut tė gjithė bashkė, qė mallkimi tė bjerė mbi ata, tė cilėt gėnjejnė.” (3:59-61) Delegacioni i Taifit

U shpjegua mė parė se pas luftės sė Hunejnit, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e pati rrethuar Taifin. Ai nuk i sulmoi ata, por i la dhe u kthye nė Medine. Kur u largua, gjatė rrugės i shkoi prapa Urue ibn Mes’ud Thekafiu. Ai e mbėrriti Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) pėrpara se tė hynte nė Medine dhe u bė mysliman. Pastaj, ai u kthye nė Taif dhe i ftoi pėr nė Islam njerėzit e popullit tė Taifit. Mirėpo ata e goditėn me shigjeta nga tė gjitha anėt, derisa e vranė. Pastaj, nisėn tė bisedojnė me njeri-tjetrin si ta pėrballonin situatėn. Pastaj ranė nė njė mendje se nuk ishin aq tė fortė sa tė luftonin me arabėt qė kishin pėrqark. Prandaj, nė Ramazan, nė vitin e 9-tė tė Hixhretit dėrguan nė Medine Abdullah Jalil ibn Amrun me pesė veta nga paria e tyre. Nė Medine i Dėguari i Allahut u gjeti njė vend tė ngritur pranė xhamisė, qė tė dėgjonin Kuran dhe tė shihnin njerėzit qė faleshin. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i ftonte ata nė Islam, por ata nuk binin nė njė mendje pėr ta pranuar atė. Ata kėrkuan nga i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) qė t’i lejonte tė bėnin imoralitet; t’i lejonte tė pinin alkool dhe tė hanin me pasurinė e fituar nga kamata; tė mos shkatėrrohej idhulli Latė; tė mos faleshin; tė mos i detyronte t’i shkatėrronin idhujt me duart e tyre. Sidoqoftė, nė fund ata u bindėn dhe u bėnė myslimanė, por i caktuan si kusht Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) qė ai ta merrte vetė pėrsipėr rrėzimin e idhullit Latė, sepse njerėzit e Thekifit nuk mund ta shembnin atė me duart e veta. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e pranoi kėtė. Othman ibn Ebi el A’s Eth-Thekafiu ishte mė i vogli njerėzve tė Taifit nė moshė. Prandaj, atė e patėn lėnė tek devetė e tyre. Kur ata ktheheshin tek devetė, ai shkonte te Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe i lutej qė t’i kėndonte Kuran. Kur Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) flinte, i lutej Ebu Bekrit qė t’i kėndonte Kuran. Kėshtu, ai mėsoi pėrmendsh shumė pjesė tė Kuranit, por kėtė gjė e mbante fshehur nga shokėt e vet. Pasi ata u bėnė myslimanė, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e caktoi Othmanin pėrgjegjės pėr ta, sepse ai pėrpiqej shumė pėr Islamin, kėndimin e Kuranit dhe mėsimin e fesė. Delegacioni u kthye nė Taif, por nuk u treguan njerėzve se ishin bėrė myslimanė. Pastaj, filluan t’i frikėsonin njerėzit se do tė ndodhte luftė e ashpėr. Ndėr tė tjera u thanė: “Ne vajtėm te njė burrė, qė ishte i ashpėr dhe zemėrfortė. Ai kishte triumfuar me anė tė shpatės dhe njerėzit i nėnshtroheshin. Ai na paraqiti disa detyra tė rėnda (dhe pėrmendėn lėnien e imoralitetit, tė verės, tė kamatės etj.) Ai na tha: “Ose t’i braktisni ato, ose do t’ju shpall luftė.” Njerėzit e Taifit u tmerruan dhe pėr dy-tre ditė u pėrgatitėn pėr luftė. Allahu hodhi frikėn nė zemrat e njerėzve tė Taifit dhe ata u thanė delegacionit: “Kthehuni nė Medine dhe jepini Muhamedit ēfarė t’ju kėrkojė.” Njerėzit e delegacionit thanė: “Ne ramė nė njė mendje me Profetin dhe u bėmė myslimanė.” Atėherė, i gjithė Thekifi u bė mysliman. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dėrgoi Halid ibn Uelidin dhe Mugire ibn Shube Thekafiun me disa burra tė tjerė nė Taif, pėr tė shembur idhullin Latė. Porsa shkuan atje, ata e thyen dhe e shembėn atė. Delegacioni i Beni Amir ibn Sa’sasit

Nė kėtė delegacion ishin edhe armiku i Allahut, Amir ibn Talifi, i cili tradhtoi bashkė me banorėt e pusit tė Maunes dhe Erbid ibn Kajsi e Xhabbar ibn Eslemi. Kėta ishin udhėheqėsit e njerėzve tė tyre dhe djajt e tyre. Amiri dhe Erbid ibn Kajsi patėn bėrė komplot pėr tė vrarė Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Porsa arriti nė Medine, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i ftoi ata pėr nė Islam, por Amiri, i cili fliste nė emėr tė delegacionit, i tha Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!): “Unė tė propozoj tė zgjedhėsh njė nga kėto tri gjėra: tė mė lėsh mua zonat malore dhe shkretėtirat, kurse vetė tė mbash qytetet dhe zonat fushore; tė mė lėsh mua zėvendėsin tėnd, pasi tė vdesėsh; tė tė shpall ty luftė me fisin Gatfanė, prej 1000 trimash dhe 1000 trimėreshash.” I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nuk pranoi i asnjė nga propozimet. Ai tha: “O Allah! Ma hiq qafe Amirin dhe udhėzoje pėr sė mbari fisin e tij.” Kur po fliste Amiri, Erbidi kaloi prapa shpinės sė Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe nxori shpatėn nga kėllėfi njė pėllėmbė, por Allahu i Madhėruar ia paralizoi dorėn pėrgjithmonė. Gjatė rrugės pėr nė vendin e vet, Amri shkoi pėr tė bujtur nė shtėpinė e njė gruaje nga fisi Benu Selul. Allahu i Madhėruar bėri qė Amrin ta zerė kolera. Atij iu krijua njė gjendėr nė fyt. Ai tha: “Mė ėshtė bėrė njė gjendėr e fytit si gungė deveje. Qenka thėnė qė unė tė vdes nė shtėpinė e Selulijes.” Pastaj, tha: “Ma sillni menjėherė kalin tim!” Ia sollėn kalin. Ai hipi dhe vdiq mbi kalė. Ndėrsa Erbirit Allahu i lėshoi njė rrufe, e cila e dogji atė dhe devenė e tij. Pėr kėtė ngjarje ka zbritur ajeti: “E Ai (Allahu) dėrgon rrufetė dhe me to godet kė tė dojė. Ndėrsa idhujtarėt polemizojnė rreth Allahut, e Ai ėshtė Ndėshkues i Rreptė.” (13:13) Ngjarjen e Erbidit dhe tė Eslemit e ka treguar njė sahabe, Meul ibn Xhemil, i cili ishte nga fisi i tyre, nga Benu Amrėt. Edhe Meuli pati shkuar te Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). U bė mysliman, kur ishte nė moshėn 20 vjeē. Devenė e vet e ēoi te Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe ia dhuroi atij. Pas tij, shkoi edhe Ebu Hurejra, i cili u bė mysliman. Jetoi 100 vjet nė Islam. Ebu Hurejra quhej “zoti i dy gjuhėve”, sepse ishte orator. Delegacioni i Benu Hanifes

Ky delegacion shkoi te Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nė vitin e 9-tė tė Hixhretit. Pėrbėhej prej 17 vetash, ndėr tė cilėt edhe Musejleme Kedhabi. Delegacioni bujti nė shtėpinė e njė ensari, pastaj vajti te Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). I gjithė delegacioni u bėnė myslimanė. Thuhet se edhe Musejleme u bė mysliman me shokėt e tjerė. Thuhet edhe se ai nuk vajti fare me ta te Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe ka thėnė: “Nė qoftė se Muhamedi mė cakton mua zėvendės pas tij, i shkoj pas.” Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) kishte parė ėndėrr sikur ishin ndarė thesaret e Tokės dhe i ranė nė duar dy byzylykė prej ari, tė cilėt u zmadhuan dhe ai u mėrzit. Pastaj, iu tha qė t’u frynte atyre. Ai u fryri dhe ata tė dy ikėn. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i komentoi dy byzylykėt si dy gėnjeshtarė, tė cilėt do tė dilnin pas vdekjes sė tij. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) shkoi te Musejlemja. Nė dorė kishte njė copė lėkurė palme. Bashkė me Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ishte edhe Thabit ibn Kajsi. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i foli Musejlemes qė tė bėhej mysliman, por Musejlemja i tha: “Nė qoftė se ti dėshiron, o Muhamed, ne nuk do tė pengojmė nė punėn qė ke nisur, por me kusht qė, pasi tė vdesėsh, tė na e lėsh ne profetėsinė.” Atėherė, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i tha: “Sikur ti tė mė lypje edhe kėtė copė lėkurė palme, nuk do tė ta jepja. Ta dish se kurrė nuk do tė kalojė urdhri i Allahut te ti (kurrė nuk do tė bėhesh profet). E nė qoftė se i kthen shpinėn Islamit, Allahu do tė tė shkatėrrojė ty. Pėr Allahun, unė po tė shikoj ty, ashtu siē m’u tregua nė ėndėrr. Kaq prej meje. Pėr mė shumė pyet Thabit ibn Kajsin. Ai do tė pėrgjigjet pėr mua.” Pastaj, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u largua prej tij. Delegacioni u largua nga Medinia, ndėrsa Musejlemja qėndroi edhe pak kohė aty. Mė pas ai pėrhapi lajmin se gjoja ishte pjesėmarrės nė Profetėsinė e Muhamedit dhe kėshtu e shpalli veten profet e filloi tė trillonte gjėra tė rreme. Ai u lejoi njerėzve verėn dhe imoralitetin. Popullin i tij sikur i zuri magjia dhe atij i doli fama. Kėshtu vazhdoi, derisa vdiq i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!): fisi i tij u mashtruan me Musejlemenė edhe mė shumė. Prandaj, Ebu Bekri (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dėrgoi ushtrinė islame nėn komandėn e Halid ibn Uelidit kundėr tij. U zhvillua njė luftė e ashpėr midis tij dhe myslimanėve. Mė nė fund, Musejlemja u vra. U vranė edhe shumė veta nga ushtria e tij. Intriga e Musejlemes u asgjėsua. Atė e vrau Uahshi ibn Harbi, i cili mė parė pati vrarė Hamzanė. Gėnjeshtari i dytė, qė iu tregua Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nė ėndėrr, qe Esued Anisiu, pėr tė cilin do tė flitet mė pas. Delegacionet e mbretėrve tė Hamirit

Pasi u kthye Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nga Tebuku, erdhi Malik ibn Murre Rehuaniu. Ai kishte me vete letrėn e mbretėrve tė Hamirit: Harith ibn Bbdul Kelal, Naim ibn Abdul Kelal, Nu’mani (qė thirrej Dhu Reajin), Muafiri dhe Hamedani. Kėta kishin qenė bėrė myslimanė, prandaj e kishin dėrguar Malikun te Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Edhe i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u dėrgoi atyre njė letėr, ku tregonte se ēfarė u lejohej dhe ēfarė nuk u lejohej. U dha edhe garanci pėr ata qė kishin marrėveshje se marrėveshjet do tė ruheshin. Pastaj Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dėrgoi tek ata Muadh ibn Xhebelin me disa nga sahabėt. Ata shkuan nė Kura Alijae, qė ndodhet nė anėn e Adenit, midis Sukunit dhe Sekasikut. Muadhi u caktua gjykatės, komandant i ushtrisė dhe mbledhės i zeqatit dhe i xhizjes. Njėheraz, ishte edhe imam. Ndėrsa, Ebu Musa el Esh’ariu qe dėrguar nė Kura Sufla, qė pėrfshinte zonat Zubejd, Merib, Zamia dhe Sahil. Para sė t’i niste ata tė dy, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u tha: “Lehtėsojuani punėn atyre njerėzve, mos ua vėshtirėsoni. Jepni lajme tė mira dhe mos u sillni vrazhdė, krijoni bindje dhe mos u pėrēani.” Muadhi (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) ka qėndruar nė Jemen, derisa vdiq i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Ndėrsa, Ebu Musa Esh’ariu u kthye tek i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nė Haxhin e Lamtumirės. Delegacioni i Hemedanit dhe dėrgimi i Halidit dhe Aliut

Hemedani ishte njė fis i njohur nė Jemen. Delegacioni i atij fisi erdhi nė Medine nė vitin e 9-tė tė Hixhretit, pasi u kthye Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nga lufta e Tebukut. Ndėr pjesėtarėt e delegacionit ishte edhe Malik ibn Nemitiu. Ai ishte poet me famė. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u shkroi njė letėr banorėve tė Hamedanit, ku jepej pėrgjigjja e kėrkesave tė tyre. Malik ibn Nemiti u caktua pėrgjegjės pėr ata, qė u bėnė myslimanė nga fisi i vetė Malikut. Halid ibn Uelidi u dėrgua pėr t’i thėrritur nė Islam. Halidi qėndroi atje 6 muaj, por ata nuk u bėnė myslimanė. Mė pas, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dėrgoi atje Ali ibn Ebu Talibin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe e urdhėroi qė ta shkarkonte Halidin nga detyra. Aliu veproi sipas porosisė, qė kishte marrė. U lexoi atyre njė letėr tė Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e u bėri thirrje pėr nė Islam dhe ata u bėnė myslimanė. Atėherė, Aliu i shkroi njė letėr tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), me tė cilėn e pėrgėzonte pėr fitoren. Porsa e mori vesh ngadhėnjimin e Islamit, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ra nė sexhde, pastaj ngriti kokėn dhe tha: “Paqja qoftė mbi Hemedanin! Paqja qoftė mbi Hemedanin! Paqja qoftė mbi Hemedanin!” Delegacioni i Benu Abdul Mutalibit

Nė muajin Rabiul Ahir, nė vitin e 10-tė tė Hixhretit, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dėrgoi Halid ibn Uelidin te Benu Abdul Mudani nė Nexhran, nė Jemen, pėr t’i ftuar nė Islam. Iu tha tė priste tri ditė. Nė qoftė se nuk do ta pranonin Islamin, tė luftonte kundėr tyre. Halidi shkoi atje dhe dėrgoi kalorėsit qė tė thėrrasin nė ēdo anė: “Bėhuni myslimanė, qė tė shpėtoni!” Atėherė ata u bėnė myslimanė. Halidi qėndroi nė mes tyre, duke u mėsuar Islamin. Ai i shkroi njė letėr tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Pasi e mori letrėn, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i dėrgoi fjalė Uelidit tė vinte nė Medine me njė delegacion tė tyre. Ashtu vepruan. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u tha: “Me ēfarė e mposhtnit ju atė, qė ju shpallte luftė juve nė kohėn e Padijes (para Islamit)?” “Mblidheshim si njė trup i vetėm dhe nuk pėrēaheshim. Nuk i bėnim askujt padrejtėsi,- iu pėrgjigjėn ata.” “Drejt thatė”,- ua ktheu Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Pastaj biseduan gjerė e gjatė pėr ēėshtjet mė tė rėndėsishme. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u caktoi kryetar Kajs ibn Husajnin dhe ata u kthyen te populli i tyre nė fund tė muajit Sheual a nė fillim tė muajit Dhul Ka’ade. Mė pas Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dėrgoi atje Amru ibn Hazmin pėr t’u mėsuar punėt e fesė, Synetin, detyrat e Islamit si dhe pėr tė marrė prej tyre zeqatin. Pėr kėtė Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i dha Amrusit njė letėr, e cila ėshtė shumė e njohur. Fisi Benu Mudhhixh

Benu Mudhhixhi ishte njė fis Jemenas. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dėrgoi tek ta Ali ibn Ebi Talibin nė muajin e Ramazanit, nė vitin e 10-tė tė Hixhretit, qė t’i ftonte nė Islam. E urdhėroi Talibin qė tė mos bėnte luftė kundėr tyre, pėrveēse po tė luftonin ata kundėr tij. Arriti Aliu tek ata dhe u takua me shumicėn e tyre e i ftoi pėr nė Islam. Mirėpo ata nuk e pranuan Islamin dhe i goditėn myslimanėt me shigjeta. Atėherė, Aliu me shokėt e vet u rreshtuan dhe luftuan kundėr tyre, derisa i thyen. Pėr pak kohė ata nuk u vunė nė ndjekje tė tyre. Pastaj i ndoqėn dhe u bėnė thirrje pėr nė Islam. Ata u bėnė myslimanė dhe paria e tyre i dhanė besėn Aliut. “Ne jemi pėrfaqėsues tė popullit tonė. Ky ėshtė zeqati qė kemi dhėnė ne; merr nga ajo atė pjesė qė i takon Allahut.” Aliu (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) mori atė qė i takonte. Pastaj u kthye tek i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe ia dha atij tė gjitha nė Haxhin e Lamtumirės. Delegacioni i Ezid Shenuas

Edhe Ezid Shenuaja ishte njė fis i njohur nė Jemen. Ky fis dėrgoi njė delegacion, tė kryesuar nga Sured ibn Abdullah Ezediu. Pjesėtarėt e delegacionit u bėnė myslimanė, porsa biseduan me Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Kryetar i delegacionit ishte Sured ibn Abdullah el Ezedi. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e urdhėroi Suredin qė me myslimanėt qė kishte me vete, tė luftonte idhujtarėt e fisit tė vet. Delegatėt e Xherir ibn Abdullah Bexheliut dhe shembja e idhullit Dhul Helisa

Xherir ibn Abdullah Bexheliu ishte nga shokėt mė tė njohur tė Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Fisi i tij kishte njė idhull qė adhurohej shumė, i quajtur “Dhul Helisa”. Me atė idhull ata donin tė konkuronin Qaben dhe thoshin: “Qabja ėshtė “Qabe siriane”, kurse idhulli ynė ėshtė “Qabe jemenase”. Njė ditė Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i tha Xheririt: “A nuk na rehaton nga Dhul Helisa” Xheriri iu ankua se nuk mund tė qėndronte nė kalė. Atėherė, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i vuri dorėn nė gjoks dhe tha: “O Allah! Bėje Xheririn qė tė qėndrojė mbi kalė dhe bėje atė tė udhėzojė tė tjerėt.” Lutja e Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u pranua dhe Xheriri nuk rrėzohej mė nga kali. Me 150 kalorės nga Humsi, qyteti i tij, Xheriri shkoi tek idhulli Dhul Helisa, e shembi dhe e dogji. E la si njė deve tė sėmurė dhe dėrgoi Ebu Ertanė tek i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) qė ta pėrgėzonte pėr shembjen e Dhul Halisas. Sa e mori lajmin e gėzueshėm, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u lut qė Zoti t’i begatonte njerėzit e atij fisi. Profeti e pėrsėriti lutjen pesė herė. Esued Anisiu dhe vrasja e tij

Kur vendi u sigurua dhe Islami zuri vend nė Jemen dhe kur tė dėrguarit e Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) vazhdonin punėn e tyre nė tė gjitha anėt e atij vendi, doli Esued Anisiu nė qytezėn “Shpella e Hananit” me 700 luftėtarė. Ai mėtonte si ishte profet dhe udhėheqės. Esuedi shkoi nė kryeqytetin e Jemenit – San’a dhe e pushtoi atė. Pas kėsaj atij filloi t’i dėgjohej zėri dhe intrigat e tij filluan tė bėhen tė rrezikshme. Sundimi i tij u forcua, aq sa tė dėrguarit e Profetit u tėrhoqėn nga toka e Esh’arijonėve. Sidoqoftė, myslimanėt morėn masa mbrojtėse e Esuedi vazhdoi tė qėndronte i heshtur edhe pėr tre a katėr muaj. Kėshtu, tė dėrguarit e Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u kthyen nė punėt e tyre dhe pėr kėtė i shkruajtėn tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe e pėrgėzuan qė punėt shkonin mirė. Vrasja e Esued Anisiut u bė 24 orė para se tė vdiste i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Allahu i Madhėruar i tregoi Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) tė Tij se armiku i Islamit ishte vrarė dhe pėr kėtė Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u tregoi shokėve tė tij. Mė pas, nė kohėn e Ebu Bekrit (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) arriti letra qė kishin ēuar tė dėrguarit e Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) pėr atė ēėshtje.

loni19
18-06-05, 22:37
Haxhi i Lamtumirės



Allahu i Madhėruar kishte paracaktuar qė i Dėrguari i Tij (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) tė shihte frytet e punės sė tij para se tė vdiste, pasi thirrja e tij qe pėrhapur nė tėrė Gadishullin Arabik dhe pasi Allahu i Madhėruar kishte bėrė qė njė grup besimtarėsh tė merrnin pėrsipėr ta ruanin fenė e Allahut dhe ta pėrhapnin atė nė tėrė anėt e botės. Allahu i Madhėruar e nderoi Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) duke i dhėnė mundėsinė tė shkonte nė Haxh nė muajin Dhul Hixhe, nė vitin e 10-tė tė Hixhretit. Para se tė shkonte nė Haxh, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i njoftoi njerėzit. U tubuan nė Medine shumė veta. Ditėn e shtunė, mė 26 tė muajit Dhul Ka’ade ai u bė gati dhe u nis nga Medinia, pasi fali namazin e drekės. Udhėtoi, derisa mbėrriti nė Dhul Halife. Aty fali namazin e pasdrekės, dy rekatė dhe aty qėndroi atė natė. Kur zbardhi drita, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) tha: “Sonte mė erdhi njė engjėll nga Zoti dhe mė tha: “Fale namazin nė kėtė luginė tė bekuar dhe thuaj: “Po kryej njė umre brenda njė Haxhi.” Kjo bėri qė tė lejohej kryerja e Umres nė ditėt e Haxhit. Kurse nė kohėn e Padijes mendohej se kryerja e umres nė ditėt e Haxhit ishte nga fajet mė tė mėdha. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) lau trupin para se tė vinte koha e namazit tė drekės, fali dy rekatė dhe filloi telbijen pėr haxhin dhe umren qė nga vendi, ku fali namazin. Ai i bashkoi umren dhe Haxhin, duke thėnė: “O Allah! Po i pėrgjigjem thirrjes Sate me Haxhin dhe umren. Po i pėrgjigjem thirrjes Sate, nuk ka zot tjetėr pėrveē Teje. Vėrtet, falenderimi dhe mirėsia tė pėrkasin vetėm Ty. Sundimi tė takon vetėm Ty.” Ndonjėherė thoshte: “Po i pėrgjigjem thirrjes Sate, o Zoti i vėrtetė.” Pastaj, Profeti u ēua nga vendi ku fali namazin dhe i hipi devesė sė vet qė thirrej “Kusua” e pėrsėri tha telbijen: “O Allah! Po i pėrgjigjem thirrjes sate…” Kur arriti nė Bejdaė, e tha telbijen pėrsėri. Pasi fali namazin, i vuri njė shenjė kurbanit tė vet. Kur arriti nė Dhul Halife, i vuri diēka si gjerdan nė qafė. Vazhdoi udhėtimin derisa iu afrua Mekės. Atė natė qėndroi nė vendin e quajtur Dhu Tuva. Nė mėngjes, fali namazin e agimit. Pastaj lau trupin dhe vazhdoi udhėtimin, derisa hyri nė Mesxhidi Haram (Xhaminė e Shenjtė). Ishte mėngjesi i ditės sė dielė, mė 4 tė muajit Dhul Hixhe. Bėri tauafin (rrotullimin rreth Shtėpisė sė Shenjtė) dhe pastaj bėri Sa’jin (ecjen e shpejtė) midis kodrave Safa dhe Merua. Pastaj, shkoi dhe qėndroi sipėr Mekės, nė vendin e quajtur Huxhun dhe nuk u kthye mė pėr tė bėrė tauaf pėrsėri. Kėshtu, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) mbeti me Ihramin (me rrobėn e Haxhit), sepse e kishte bėrė nijet t’i kryente Haxhin edhe umren nė tė njėjtėn kohė. Prandaj, ai urdhėroi qė ēdo njeri, qė kishte sjellė kurban me vete, tė vazhdonte ta mbante ihramin. Ndėrsa pėr atė, qė nuk kishte sjellė me vete kurban, ai urdhėroi tė qethte flokėt, pasi tė kishte kryer tauafin dhe sa’ajin dhe kėshtu tė mbaronte punė me detyrat e umres. Pra, ēdo njeri qė nuk kishte sjellė me vete kafshė pėr tė therur pėr kurban, kėshtu duhej tė vepronte, qoftė nė rastin kur e kishte bėrė nijet pėr tė kryer haxhin, qoftė kur e kishte bėrė nijet pėr tė bėrė umren, qoftė kur e kishte bėrė nijet pėr t’i kryer tė dyja. Pastaj, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) tha: “Po tė vija pėrsėri nė kėtė situatė, nuk do tė veproja siē po veproj tani; po tė mos i kisha marrė me vete kurbanėt do t’i hiqja rrobat e Ihramit dhe do ta mbyllja kėshtu umren. Ai qė nuk ka kurban me vete le ta heqė rrobėn e Ihramit.” Sahabėt e ta tjerė, qė e dėgjuan urdhrin e Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e zbatuan atė menjėherė. Ditėn e Teruijes, qė ishte dita e 8-tė e muajit Dhul Hixhe, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u drejtua pėr nė Mina dhe bėri nijet tė kryente Haxhin. Kėshtu urdhėroi tė vepronte ēdo njeri, qė nuk e kishte ihramin. Nė Mina, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) fali pesė namaze: drekėn, pasdrekėn, mbrėmjen, jacinė dhe mėngjesin. Namazet janė me katėr, ai i fali me shkurtim, nga dy rekatė. Pasi doli dielli, u largua nga Minaja e shkoi nė Nemire. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) qėndroi aty derisa u afrua perėndimi i diellit. Ai shkoi nė luginėn Arine dhe njerėzit u mblodhėn rrotull tij. Aty Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) mbajti njė hytbe. Falenderoi Allahun dhe e madhėroi Atė. Pastaj tha dy dėshmitė. Profeti i porositi qė ta kenė frikė Allahun. Ndėr tė tjera, ai tha: “O njerėz! Dėgjojeni fjalėn time, sepse unė nuk e di a do t’ju takoj mė, pas kėtij viti,nė kėtė vend. Gjaku juaj ėshtė i shenjtė, pasuritė tuaja janė tė shenjta dhe nderi juaj ėshtė i shenjtė, siē janė tė shenjta nė kėtė ditė, nė kėtė muaj, nė kėtė vend. Cdo gjė tė kohės sė Padijes (para Islamit) e kam vėnė nėn kėmbėt e mia. Gjakrat e Padijes janė tė anuluara. Gjaku i parė nga gjaqet qė unė e fal, ėshtė gjaku i ibn Rebia ibn Harithit. Edhe kamata e kohės sė Padijes ėshtė e anuluar dhe kamata e parė nga kamatat tona qė unė anuloj, ėshtė kamata e Abbas ibn Abdul Mutalibit. E gjithė kjo kamatė anulohet. O njerėz! Kijeni frikė Allahun dhe silluni mirė me gratė, sepse ju i keni marrė ato amanet nga Allahu dhe me fjalėn e Allahut ju ėshtė lejuar t’i keni pėr gra. Ėshtė e drejta juaj qė ato tė mos afrojnė asnjeri, qė ju nuk e doni. Nėse e bėjnė njė gjė tė tillė, goditini ato, por jo rėndė. E drejta e tyre ėshtė qė tė ushqehen e tė vishen nga ju nė mėnyrė tė pėlqyeshme. Nė qoftė se ju i pėrmbaheni atij, qė kam lėnė mes jush, nuk keni pėr ta humbur kurrė rrugėn e drejtė. Unė kam lėnė mes jush Librin e Allahut. Ju do tė pyeteni pėr mua. Cfarė do tė thoni, atėherė?” Ata thanė: “Ne dėshmojmė se ti e kumtove amanetin (qė kishe nga Allahu), e kreve detyrėn dhe e kėshillove Ymetin (pėr nė rrrugėn e drejtė).” Pastaj, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ngriti gishtin nga qielli dhe tha: “O Allah, dėshmo! O Allah, dėshmo! O Allah, dėshmo!” Nė kėtė hytbe, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) foli edhe pėr shumė ēėshtje tė tjera. Pasi e mbaroi hytben, i zbriti fjala e Allahut: “Sot e pėrsosa pėr ju fenė tuaj, plotėsova ndaj jush tė mirėn time dhe zgjodha Islamin fe pėr ju.” (5:3) Pasi mbaroi hytbja, Bilali thirri ezanin dhe i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) fali me xhematin namazin e drekės, dy rekatė. Pastaj, u ēua dhe fali namazin e pasdrekės, po dy rekatė. Pra, tė dy kėto namaze i fali nė kohėn e drekės, pa falur namaz tjetėr nė mes tyre. Pastaj shkoi nė vendin e tubimit dhe e ktheu devenė nga shkėmbinjtė. Pastaj, u nis pėr nė Muzdelife. Atje fali namazin e mbrėmjes dhe tė jacisė, me njė ezan dhe dy ikamete. Nuk i bėri tesbihėt ndėrmjet tyre. Pastaj ra nė gjumė e fjeti derisa zbardhi dita. U ēua dhe fali namazin e mėngjesit. Pastaj shkoi te Mesxhidi Harami, u kthye nga Kibla, bėri lutje e tha: “Allahu Ekber” e “La i lahe il-lallah”. Vazhdoi ashtu derisa doli mirė drita. Para se tė dilte dielli, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) shkoi nė Mina, Te Xhemre Kubraja hodhi guriēka, duke thėnė “Allahu Ekber” pėr ēdo hedhje. Mė pas vazhdoi me telbijen: “Lebejkallahume lebbejk…”, derisa i hodhi guriēkat. Pastaj, qėndroi aty te Xhemreja e tha: “Mėsojini nga unė detyrat tuaja, sepse ndoshta unė nuk do tė vij mė nė Haxh pas kėtij viti.” Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) shkoi te shtėpia e vet, nė Mina dhe theri me dorėn e vet 63 deve; 37 deve i theri Aliu (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!). Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) urdhėroi qė tė sillnin nga pak mish nga tė 100 devetė e tija qė u therėn. Mishin e zien mirė e mirė, pastaj e hėngrėn. Mė pas, thirri berberin. I ktheu anėn e djathtė tė kokės dhe ai ia rruajti. Pastaj, u ndau njerėzve nga njė qime a dy. E rruajti edhe anėn e majtė dhe tėrė flokun e saj ia dha Ebu Talhasė. Pastaj veshi rrobat e veta, hodhi erė tė mirė nė trup, para se tė bėnte tauafin. Hipi nė deve e shkoi te Qabja dhe bėri tauafin. Midis Safasė dhe Meruas nuk bėri tauaf. Aty fali namazin e drekės. Pas namazit shkoi te fisi Benu Abdul Mutalib, tė cilėt u jepnin haxhinjve ujė zemzemi. “Jepni ujė zemzemi, o bijtė e Abdul Mutalibit!,- u tha. Sikur tė mos ishin gjithė kėta njerėz te ju, unė do tė shpėrndaja ujė bashkė me ju.” Ata i dhanė njė kovė me ujė Zemzemi dhe ai piu. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u kthye pėr nė Mina dhe qėndroi atje gjatė netėve (e ditėve) tė teshrikut, qė ishin datat 11, 12 dhe 13 tė muajit Dul Hixhe. Cdo ditė hidhte guriēkat nė tė tria Xhemratet, sapo kalonte dielli nga zenithi. E fillonte me Xhemren e vogėl, ku hidhte 7 guriēka dhe thoshte “Allahu Ekber”, sa herė qė hidhte ēdo guriēkė. Pastaj, shkonte te Xhemreja e mesme, ku hidhte guriēkat dhe thoshte: “Allahu Ekber” ashtu si tek e para e kėshtu me radhė. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) mbajti nje hytbe Ditėn e Bajramit. Njė hytbe tjetėr u mbajt edhe nė mes tė ditėve tė Teshrikut. Para se tė mbante hytben e Bajramit i zbriti nga Allahu surja “Nasr”. Mė 13 tė muajit Dhul Hixhe, ditėn e tretė e Teshrikut, e cila i takonte ditė e martė, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u kthye nga Minaja, pasi kishte hedhur xhemratet dhe zbriti nė Ebtah. Aty fali namazin e drekės, tė pasdrekės, tė mbrėmjes dhe tė jacisė. Pastaj, e la Aishjen (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), gruan e vet, nėnėn e besimtarėve, tė kryente umren bashkė me tė vėllanė e saj, Abdullah ibn Ebu Bekrin. Ajo u vesh me ihramin dhe e kreu atė me vonesė (kaza). Nė kohė tė syfyrit vajti nė Etbah. Aty e gjeti tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) qė sapo e kishte kapur gjumi. Porsa vajti Aishja aty, u dha shenja pėr t’u nisur pėr nė Medine. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) hipi nė devenė e vet dhe para se tė nisej pėr nė Medine vajti te Shtėpia e Shenjtė dhe bėri tauafin e fundit dhe fali namazin e mėngjesit. Pėr nė Medine i ra nga ana e poshtme e Mekės. Kur iu afrua Medines e shikoi kodrat e saj nga larg, tha tri herė: “Allahu Ekber.” Pastaj tha: “Nuk ka zot tjetėr pėrveē Allahut, qė ėshtė Njė e nuk ka shok. Atij i takon sundimi dhe falenderimi. Ai ėshtė i Plotfuqishėm mbi gjithēka. Ne jemi nga ata myslimanė qė kthehen nga udhėtimi, duke bėrė teube (duke u penduar pėr tė metat qė mund tė kenė), qė adhurojnė Allahun e i bėjnė sexhde Atij. Ne e falenderojmė Zotin tonė. Allahu e mbajti premtimin e Vet, e ndihmoi Robin e Vet dhe vetėm Ai i theu kundėrshtarėt.” Dėrgimi i Usame ibn Zejdit

I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) qėndroi nė Medine, duke adhuruar e falenderuar Allahun pėr mirėsinė e madhe qė i bėri, sepse i dha mundėsinė t’i shihte njerėzit tė pėrqafonin fenė e Allahut grupe-grupe. Ai arriti tė shikonte suksesin e thirrjes pėr nė Islam gjatė 23 vjetėve. Pasi u kthye nė Medine, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) priti edhe delegacioni tė tjera. Ndėrkohė i dha Usame ibn Zejdit 700 luftėtarė dhe e urdhėroi qė tė merrnin kuajt e tė niseshin pėr nė Elikaė dhe Darum, vise qė ndodhen nė truallin e Palestinės. Usamja me ushtrinė lėvizi dhe vajti nė Xhuruf, pesė kilometra larg Medines. Mirėpo aty i shkuan lajme shqetėsuese: mori vesh qė i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ishte i sėmurė. Prandaj, ai qėndroi aty, duke pritur lajme pėr shėndetin e tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Por ja qė vendimi i Allahut u zbatua dhe i Dėrguari i Tij ndėrroi jetė dhe ushtria e Usames qe ushtria e parė e kohės sė Ebu Bekrit (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!).

loni19
18-06-05, 22:39
Shkuarja tek Allahu



Pasi i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e kumtoi Fjalėn e Allahut, e kreu amanetin dhe e kėshilloi Ymetin, filluan tė dukeshin shenjat e ndarjes sė tij nga kjo botė. Nė vitin e 10-tė tė Hixhretit, nė muajin e Ramazanit, ai ndenji nė itikaf 20 ditė. Engjėlli Xhebrail ia kėndoi tėrė Kuranin dy herė. Pastaj Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i tha sė bijės, Fatimes: “Mė duket, mė ėshtė afruar vdekja.” I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e pėrcolli Muadhin (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) pėr nė Jemen dhe i dha disa porosi. Ndėr tė tjera, i tha: “Muadh! Ndoshta nuk do tė mė takosh mė pas kėtij viti. Ndoshta, kur ti tė kalosh kėtu vitin tjetėr, do tė gjesh xhaminė time dhe varrin tim.” Atėherė, Muadhi qau me ngashėrim qė po ndahej nga i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Kurse nė Haxhin e Lamtumirės, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i pėrsėriste shpesh fjalėt: “Ndoshta unė nuk do t’ju takoj mė pas kėtij viti; ndoshta unė nuk do tė bėj mė haxh pas kėtij viti.” Edhe zbritja e ajetit: “Sot e pėrsosa pėr ju fenė tuaj, plotėsova ndaj jush tė mirėn Time, zgjodha pėr ju Islamin fe.” (5:3) dhe e Sures “Nasr” ishin njė shenjė qė tregonte se Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e kishte kryer misionin e vet nė kėtė botė. Ai haxh u quajt “Haxhi i Lamtumirės”, sepse Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u nda me njerėzit, pėr tė shkuar tek Allahu i Madhėruar. Nė fillim tė muajit Sefer, nė vitin e 11-tė tė Hixhretit, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) shkoi nė malin Uhud dhe fali namazin pėr dėshmorėt. Pastaj u kthye te minberi nė xhami dhe tha: “Unė po shkoj para jush nė botėn tjetėr dhe do tė jem dėshmitar pėr ju (nė Ahiret). Betohem pėr Allahun se qysh tani po shikoj Hauzin tim (nė Botėn Tjetėr). Ta dini se mua mė janė dhėnė ēelėsat e thesareve tė Tokės. Pėr Allahun, unė nuk kam frikė se mos bėni shirk, pasi tė vdes unė, por kam frikė se do tė viheni nė garė pėr jetėn e kėsaj bote.” Nė fund tė muajit Sefer, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) shkoi te varrezat e Garkadit (nė Medine) nė mesin e natės dhe i kėrkoi Allahut falje pėr ata qė ishin varrosur aty. Pastaj tha: “Ne do tė vijmė te ju.” Fillimi i sėmundjes

Ditėn e hėnė, dita e fundit e muajit Sefer, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) mori pjesė nė varrimin e njė xhenazeje te varrezat e Bekias, nė Medine. Aishja ka thėnė: “Kur u kthye i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nga varrezat e Bekias, unė kisha dhembje koke dhe po thosha: “Oh, koka!”, por ai tha: “Oj Aishe! Uallahi, unė duhet tė them: “Oh, koka!” Kėshtu qe fillimi i sėmundjes sė tij. Por ende ecte dhe shkonte te gratė e veta, derisa u sėmur rėndė. Kur ishte nė shtėpinė e Mejmunes, filloi tė pyeste: “Ku jam nesėr, ku jam nesėr?” Gratė e kuptuan dėshirėn e tij, prandaj e lanė tė rrinte tek Aishja. Ato i dhanė leje qė tė qėndronte sa tė donte, ku tė donte. Doli nga Mejmunja, pėr tė shkuar tek Aishja, duke ecur midis Fadhe ibn Abbasit dhe Ali ibn Ebu Talibit. Herė-herė i tėhiqte kėmbėt pėr tokė, derisa mbėrriti te shtėpia e Aishes (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!). Porositė e tij

Aishja (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ka thėnė: “Kur hyri i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nė shtėpinė time, ishte shumė i sėmurė. Kur sėmundja iu shtua edhe mė shumė, tha: “Mė hidhni shtatė pagure ujė, qė tė dal para njerėzve.” “Atėherė, - thotė Aishja, e ulėm nė njė govatė tė Hafsasė dhe vazhduam t’i hidhnim ujė me shtamba, derisa na bėri me shenjė, qė e kryem porosinė.” Pastaj, vajti te njerėzit, fali namaz me ta dhe u mbajti atyre njė hytbe. Nė hytbe, ndėr tė tjera tha: “Popujt qė kanė qenė pėrpara jush, i kthyen varret e profetėve tė tyre nė faltore. Ju mos i bėni varret e profetėve faltore. Unė ju ndaloj ju ta bėni njė gjė tė tillė.” Pastaj shtoi: “Allahu i mallkoftė jehudinjtė dhe tė krishterėt, qė i bėnė varret e profetėve tė tyre faltore.” Pastaj shtoi pėrsėri: “Mos e bėni varrin tim idhull, qė tė adhurohet!” Pastaj tha se ishte gati tė ndėshkohej, nė qoftė se i kishte bėrė keq dikujt. I porositi qė tė silleshin mirė me ensarėt, pastaj tha: “Allahu i Madhėruar i ka dhėnė mundėsinė njė njeriu tė zgjedhė: lulen, qė do nga kopshti i kėsaj bote ose ē’ka pėrgatitur Allahu pėr tė nė Botėn Tjetėr. Ai zgjodhi atė qė Allahu ka pėrgatitur pėr tė nė Botėn Tjetėr.” Ebu Seid El Huduriu ka thėnė: “Kur i dėgjoi kėto fjalė, Ebu Bekr Siddiku qau me dėnesė dhe tha: “Pėr ty do tė flijonim baballarėt tanė dhe nėnat tona!” Ishte i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ai, tė cilit i ishte dhėnė mundėsia tė zgjidhte midis kėsaj bote dhe Botės Tjetėr dhe Ebu Bekri e dinte mė mirė se tė gjithė kėtė. Pastaj i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e lavdėroi Ebu Bekrin (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) dhe urdhėroi qė tė mbylleshin dyert e xhamisė, pėrveē derės sė Ebu Bekrit. Ky takim i Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nė xhami u bė ditėn e mėrkurė. Tė enjten ai u sėmur edhe mė shumė. Ai u tha sahabėve: “Ejani kėtu, qė t’ju shruaj njė letėr dhe tė mos humbni kurrė mė rrugėn e Vėrtetė.” Omeri (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) tha: “Atė e ka kapluar sėmundja. Ju keni Kuranin dhe ju mjafton Libri i Allahut.” Ata qė ishin aty patėn mosmarrėveshje: njė pjesė ishin tė mendimit t’ia jepnin letrėn, pjesa tjetėr jo. Pasi u shtuan fjalėt, i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) tha: “Shkoni dhe mė lini tė qetė!” Po atė ditė, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) porositi qė tė largoheshin jehudinjtė, tė krishterėt dhe idhujtarėt nga Gadishulli Arabik. Ai porositi, gjithashtu pėr delegatėt qė mund tė vinin nė Medine: tė priteshin mirė dhe tė shpėrbleheshin ashtu siē shpėrblente ai. Ai porositi edhe pėr faljen e namazit. Porosia pėr skllevėrit ishte: tė silleshin mirė me ta. Pastaj tha: “Nėse do t’u pėrmbaheni atyre qė unė ju kam lėnė juve, nuk do ta humbni kurrė rrugėn e vėrtetė dhe unė ju kam lėnė juve Librin e Allahut (Kuranin) dhe Synetin tim.” Ebu Bekri zėvendėson Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) si imam pėr namaz me xhemat Megjithėse i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ishte shumė i sėmurė, shkonte e printe pėr imam dhe e falte namazin me xhemat. Ditėn e enjte ai lau trupin (qė t’i lehtėsohej sėmundja) dhe kur erdhi koha e namazit, u ēua pėr tė shkuar nė xhami, por i ra tė fikėt. Pas pak erdhi nė vete. U la me ujė dhe u nis pėr t’u falur me shokėt, mirėpo i ra tė fikėt pėrsėri. Pas pak erdhi nė vete. Pėrsėri hodhi ujė nė trup. U nis pėrsėri pėr tė shkuar nė xhami, por pėrsėri i ra tė fikėt. Atėherė i ēoi fjalė Ebu Bekrit qė t’u printe njerėzve si imam. Ebu Bekri ka prirė pėr imam ato ditė dhe ka falur 17 namaze me sahabet. Ditėn e shtunė (thuhet edhe tė dielėn) i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) sikur u bė pak mė mirė dhe duke u mbėshtetur midis dy burrave, shkoi pėr tė falur namazin e drekės. Mirėpo, kur arriti nė xhami, Ebu Bekri e kishte filluar namazin. Prandaj dy burrat e ulėn tė Dėrguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nė anėn e majtė tė Ebu Bekrit. Ebu Bekri (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) filloi tė falej pas tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), kurse njerėzit pas Ebu Bekrit (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!), sepse Ebu Bekri (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e ngrinte zėrin, qė ata tė dėgjonin tekbirin. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e jep lėmoshė pasurinė e vet Ditėn e enjte, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i liroi skllevėrit e vet dhe dha 700 dinarė, qė i kishte pasur gjendje. Armėt e veta ua dha myslimanėve. Atė natė Aishja (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) doli me kandil nė dorė, shkoi te njė grua dhe i tha: “Mė hidh ca vaj nė kandil!” Ndėrkohė, kėmisha e hekurt e tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) kishte mbetur peng te njė jehudi pėr 60 kg elb. Dita e fundit e Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nė kėtė botė Kur zbardhi agimi i ditės sė hėnė, Ebu Bekri (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nisi tė falte namazin e mėngjesit me xhemat. I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ishte nė dhomėn e Aishes. Hapi pak perden e dhomės, i pa njerėzit duke u falur dhe buzėqeshi. Atėherė, Ebu Bekri kaloi pak prapa, sepse mendoi se Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) donte tė vinte nė namaz e tė printe si imam. Nė atė ēast, xhemati u magjeps nga gėzimi, qė po shihnin tė Dėrgurin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Mirėpo, ai u bėri shenjė me dorė ta plotėsonin namazin ashtu siē ishin. Pastaj, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e uli perden. Po atė ditė (thuhet edhe atė javė) i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) thirri bijėn e vet, Fatimen, i tha diēka nė vesh e ajo qau. Pastaj, ai i tha pėrsėri diēka nė vesh dhe ajo buzėqeshi. Kur e pyeti Aishja se ēfarė i kishte thėnė Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nė vesh, ajo nuk i tregoi, derisa vdiq i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Mė pas, ajo i tregoi Aishes se me fjalėn e parė, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i kishte thėnė Fatimes qė me atė sėmundje ai do tė vdiste, prandaj ajo kishte qarė. Me fjalėn e dytė Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i kishte thėnė Fatimes se ajo do tė ishte e para nga familja qė do tė vdiste e do tė shkonte pas tij nė Botėn Tjetėr. Prandaj Fatimja kishte qeshur. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e kishte pėrgėzuar, gjithashtu Fatimen dhe i kishte thėnė se ajo do tė ishte mė e nderuara e grave tė botės. Kur e pa babanė e vet shumė tė sėmurė, Fatimja tha: “Oh, sa sėmurė je o baba!” I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ia ktheu: “Babai yt nuk do tė ketė mė dhembje pas tė sotmes.” Pastaj, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) thirri Hasanin dhe Hysejnin (nipėrit e vet) dhe i puthi tė dy. Pastaj thirri gratė e veta. I kėshilloi dhe u rikujtoi edhe kėshillat e udhėzimet e mėparshme. Sėmundja sa vinte e bėhej mė e rėndė. Edhe helmi qė pati ngrėnė nė Hajber i vėrshoi ne vena dhe filloi ta ndiente mė shumė dhembjen qė i shkaktonte helmi. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) kishte hedhur mbi fytyrėn e vet njė shami tė madhe dhe kur i binte tė fikėt, e zbulonte fytyrėn. Nė atė gjendje tė rėndė, tha: “Mallkimi i Allahut qoftė mbi jehudinjtė dhe tė krishterėt, tė cilėt i kanė bėrė varret e profetėve tė vet faltore.” Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) fliste pėr veprimin e keq qė kishin bėrė ata dhe urdhėronte qė myslimanėt tė mos vepronin ashtu. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) tha: “Nuk do tė mbesin dy fe nė tokėn arabe.” Kėto ishin fjalėt e fundit, me tė cilat Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) porositi njerėzit dhe ai i pėrsėriti ato disa herė: “Namazin, namazin dhe silluni mirė me skllevėrit.” Agonia e vdekjes dhe vdekja Nė agoninė e vdekjes, Aishja e kishte mbėshtetur Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nė gjoksin e vet. Nė atė ēast hyri Abdurr Rrahmani, vėllai i saj, i cili kishte nė dorė njė siuak. I Dėrguari Allahut ia nguli sytė siuakut. Aishja (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) e kuptoi qė ai e donte atė dhe e pyeti. Ai i bėri shenjė me kokė qė e donte. Aishja e mori siuakun dhe e pėrtypi, derisa u zbut. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) pastroi dhėmbėt mė mirė se asnjėherė tjetėr. Pėrpara mbante njė tas me ujė. Lagte me ujė fytyrėn dhe thoshte: “Nuk ka zot tjetėr pėrveē Allahut. Vėrtet, vdekja ka agoninė e saj.” Pastaj, ngriti duart (thuhet edhe gishtin), e nguli shikimin nė tavan dhe lėvizi buzėt. Aishja vuri veshin dhe dėgjoi qė thoshte: “Me ata, tė cilėve ua ke dhuruar mėshirėn Tėnde, me pejgamberėt, me tė sinqertėt, me dėshmorėt dhe me njerėzit e mirė, o Allahu im! Falmė, mėshiromė dhe mė merr tek Ti.” Fjalėn e fundit e pėrsėriti tri herė. Dha shpirt. I ra dora dhe shkoi tek Allahu i Madhėruar. Qe e hėnė, dita e 12-tė e muajit Rabuil Euel, viti i 11-tė i Hixhretit, koha e drekės, kur Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) kishte mbushur 63 vjeē. Vėrtet, tė Allahut jemi dhe tek Ai do tė kthehemi. Sahabet, tė pikėlluar

Lajmi pėr vdekjen e Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u pėrhap nė ēast midis sahabeve. Atyre iu errėsua bota dhe gati humbėn ndjenjat. Nuk kishte ditė mė tė mirė e mė tė ndritur pėr myslimanėt sesa dita, kur Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) hyri nė Medine. Por, nuk kishte ditė mė tė errėt se dita, kur i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ndėrroi jetė. Atė ditė vendi gumėzhinte nga tė qarėt e sahabeve. Omer ibn Hattabi (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) u ēua dhe tha: “I Dėrguari i Allahut nuk ka vdekur dhe nuk do tė vdesė, derisa Allahu t’i shfarosė dyfytyrakėt.” Omeri (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) filloi tė kėrcėnonte se do tė vriste cilindo, qė thoshte se Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) kishte vdekur. Sahabėt vinin rrotull tij nė xhami tė habitur dhe tė tronditur. Kurse Ebu Bekri, meqė e kishte parė Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) disi mė mirė pak ēaste mė parė, nė mėngjesin e asaj dite, kishte shkuar nė shtėpinė e vet. Kur vdiq i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), Ebu Bekri u kthye hipur mbi deve dhe zbriti te xhamia. Hyri nė xhami, pa u folur njerėzve, derisa shkoi tek Aishja (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ishte i mbuluar me njė ēarēaf. Ebu Bekri (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) iu afrua, i zbuloi fytyrėn, e puthi dhe qau, pastaj tha: “Pėr ty do tė flijoja nėnėn time e babanė tim, o i Dėrguari i Allahut. Allahu nuk do tė lejojė qė ti tė vdesėsh dy herė. Vdekjen qė ta pati shkruar Allahu, ti e kalove.” Pastaj doli nga shtėpia e Aishes (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) dhe tha: “Ulu, o Omer!” Omeri (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) nuk pranoi tė ulej. Ebu Bekri e la atė, shkoi te minberi dhe qėndroi anash tij. Njerėzit iu shmangėn Omerit dhe u kthyen nga Ebu Bekri. “Kush adhuronte Muhamedin, le ta dijė se Muhamedi ka vdekur. Kush adhuronte Allahun, le ta dijė se Allahu ėshtė i gjallė e nuk vdes kurrė. Allahu i Madhėruar thotė: “Muhamedi ėshtė vetėm pejgamber, por edhe pėrpara tij ka pasur pejgamberė. E nėse ai vdes ose vritet, a mos do tė ktheheni prapa ju? Kushdo qė kthehet prapa, nuk i bėn kurrfarė dėmi Allahut dhe Allahu do t’i shpėrblejė mirėnjohėsit.” (3:14) Ibn Abbasi thotė: “Pėr Zotin, u duk sikur nuk e dinim se Allahu e kishte zbritur kėtė ajet, para se ta lexonte Ebu Bekri.” Nga gojėt e njerėzve dėgjohej vetėm ky ajet. Kurse Omeri (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) thotė: “Pėr Zotin, duke lexuar kėtė ajet, e kuptova qė ajo ishte e drejta dhe u trullosa. Nuk mė mbanin kėmbėt dhe rashė pėr tokė.” Ebu Bekri (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) kalif

Pas vdekjes sė tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ēėshtja mė e rėndėsihme ishte zgjedhja e njė udhėheqėsi, qė tė zinte vendin e tij dhe tė drejtonte punėt e vendit. Ali ibn Ebi Talibi mendonte se ai e meritonte mė shumė se tė tjerėt pėr tė qenė kalif, sepse ai ishte i afėrm i tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). U mblodhėn nė shtėpinė e Fatimes (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) Aliu, Zubejri dhe disa burra nga fisi Benu Hashim. Ensarėt u mblodhėn nė kullėn e Beni Saides, pėr tė zgjedhur njė udhėheqės prej tyre. Kurse nė anėn tjetėr, muhaxhirėt u mblodhėn tek Ebu Bekri (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Omeri (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!), Ebu Bekri dhe Ebu Ubejde ibn Xherrahu dhe muhaxhirėt shkuan te kulla e Benu Saides. U zhvillua njė diskutim dhe dialog i ashpėr midis tyre dhe ensarėve. Ensarėt pėrmendėn tė mirat qė kishin bėrė dhe tė drejtat e tyre, kėshtu qė udhėheqėsi duhej tė ishte prej tyre. Ebu Bekri tha: “Vėrtet, tė mirat, qė pėrmendėt i keni, por arabėt nuk kanė pėr tė pranuar tė drejtohen nga tė tjerė, pėrveē Kurejshėve. Kurejshėt janė mė tė pėrshtatshmit ndėr arabėt, (mė tė pėrshtatshmit) si prejardhje dhe (mė tė pėrshtatshmit) si vendndodhje.” Pastaj, i mori pėr dore Omerin dhe Ebu Ubejden dhe tha: “Unė pranoj qė juve t’ju udhėheqin kėta dy burra.” Njė nga ensarėt tha: “Le tė jetė njė udhėheqės nga ne dhe njė udhėheqės nga ju.” Aty u bėnė de bate dhe u ngritėn zėrat e u shtuan mosmarrėveshjet. U ngrit Omeri (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) dhe tha: “Ebu Bekrit i takon.” “Jepma dorėn”,- i tha Omeri Ebu Bekrit. Ebu Bekri ia dha. Atėherė, Omeri (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) dhe gjithė muhaxhirėt dhe ensarėt e dhanė fjalėn pėr Ebu Bekrin. Trupi i nderuar pėrgatitet dhe pėrcillet

Ditėn e martė, e lanė trupin e tė Dėrgurit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), por nuk ia hoqėn rrobat e veta. Atė e lanė Abbasi, Aliu dhe Fadli e Kathimi, dy djemtė e Abbasit. Ishin edhe Shakrani, Usame ibn Zejdi dhe Eus ibn Hauliu. Abbasi me dy djemtė e rrotullonin, Usamja dhe Shakrani i hidhnin ujė. Aliu e lante. Eusi e mbėshteti nė gjoksin e vet. E kanė larė tri herė me ujė dhe sidėr. Ujin e morėn nga pusi i Saad ibn Hajthimes nė Kuba, qė quhej Pusi i Garsit. Nga ai pus pinte i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), kur ishte gjallė. Qefini i tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ishin tri copa tė bardha pambuku nga Sehueli. Nuk kishte kėmishė dhe as ēallmė. E vendosėn nė to dhe e mbėshtollėn. Ebu Talhaja hapi varrin e tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) nė vendin ku vdiq. Anash fundit tė varrit, pėr sė gjati hapi njė vend pėr xhenazen. Pasi e vendosėn krevatin e tij nė cepin e varrit, filluan njerėzit tė hynin nga dhjetė e nga dhjetė e me grupe pėr tė falur namazin e xhenazes, pa u prirė askush imam. Mė tė parėt ia falėn namazin e xhenazes njerėzit e familjes sė tij, pastaj muhaxhirėt, pastaj ensarėt, pastaj fėmijėt, pastaj gratė. Thuhet edhe se ia falėn namazin gratė dhe pastaj fėmijėt. Kėshtu vazhdoi dita e martė dhe pjesa mė e madhe e ditės sė mėrkurė. Pastaj, nė fund tė asaj nate e zbritėn xhenazen nė varr dhe e varrosėn. Paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė! Fėmijėt


Tė gjithė fėmijėt, pėrveē Ibrahimit, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i ka pasur me Hatixhen. Fėmijėt e Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ishin: 1. Kasimi: djali i madh i tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe pėr kėtė Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e thėrrisnin Ebul Kasim (Babai i Kasimit). Kasimi ka jetuar derisa filloi tė ecte. Vdiq nė moshėn 2 vjeē. 2. Zejnebja: vajza e madhe e Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Ajo vdiq pėr hir tė Allahut. Pėr tė Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ka thėnė: “Ajo ėshtė mė e virtytshmja e bijave tė mia.” Zejnebja ka lindur pas Kasimit dhe ėshtė martuar me Ebul As ibn Rebian, i cili ishte djali i tezes sė saj – Halete bintu Huejdi. Zejnebes i lindi njė djalė, qė ia vunė emrin Ali dhe njė vajzė, qė ia vunė emrin Umame. Umamen e mbante i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) me vete, kur falte namazin. Zejnebja ka vdekur nė fillim tė vitit tė 8-tė Hixhri, nė Medine. 3. Rukia: atė e mori Othmani (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) pėr grua. I lindi njė djalė qė quhej Abdullah, i cili jetoi deri nė moshėn 6 vjeē; e quku njė gjel nė sy dhe vdiq. Rukia vdiq, kur i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ishte nė luftėn e Bedėrit. Kur Zejd ibn Harithi shkoi nė Medine pėr tė dhėnė lajmin e gėzuar qė myslimanėt arritėn fitore nė atė luftė, i pa njerėzit tė hidhnin dhč nė varrin e saj. 4. Ummu Kulthumi: atė e martoi i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) me Othmanin (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!), pasi pati vdekur Rukia, kur u kthye nga lufta e Bedėrit. Ajo nuk ka lindur fėmijė. Ummu Kulthumi ka vdekur nė muajin Sha’ban, nė vitin 9, Hixhri dhe ėshtė varrosur nė Bekia. 5. Fatimja: ajo ėshtė mė e vogla e vajzave tė Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe mė e dashura tek ai. Ajo ėshtė zonja e grave tė Xhenetit. Atė e martoi Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) me Ali ibn Ebi Talibin (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) pas luftės sė Bedėrit. Asaj i lindėn dy djem: Hasani dhe Hysejni, dhe dy vajza: Zejnebja dhe Ummu Kulthumi. Ummu Kulthumin e martoi me Omer ibn Hatabin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), me tė cilin lindi Zejdi. Pasi vdiq Omeri, Ummu Kulthumin e mori pėr grua Auni, djali i xhaxhait tė saj, Xhaferrit. Mė vonė edhe Auni vdiq dhe Umu Kulthumin e mori pėr grua vėllai i Aunit, Muhamedi. Edhe Muhamedi vdiq edhe atė e mori pėr grua vėllai i tij, Abdullahu. Ummu Kulthumi ka vdekur tek Abdullahu. Fatimja (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) ka vdekur gjashtė muaj pas Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Kėta tė pestė qenė fėmijėt e Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) qė kanė lindur pėrpara se Allahu ta nderonte atė me profetėsinė. 6. Abdullahu: thuhet se ai ka lindur pasi u bė thirrja pėr nė Islam. Mirėpo, nė njė version tjetėr thuhet se ai ka lindur pėrpara se tė pėrhapej Islami. Abdullahu ka vdekur i vogėl dhe ka qenė i fundit i fėmijėve tė Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) qė i kanė lindur me Hatixhen. 7. Ibrahimi. ky ka lindur nė Medine nga robėresha e Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), Marie Kotbija, nė muajin Xhemadel Uhra, nė vitin 9, Hixhri dhe ka vdekur 16 ose 18 muajsh, mė 29 tė muajit Sheual, nė vitin e 10, Hixhri, atė ditė, kur ndodhi eklipsi nė Medine. Ėshtė varrosur nė Bekia. Meqėnėse Ibrahimi ka vdekur i vogėl, nė moshėn kur pinte gji, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ka thėnė pėr tė: “Sigurisht, ai do tė ketė njė gjidhėnėse, e cila do t’i plotėsojė atij afatin e dhėnies gji nė Xhenet.”

loni19
18-06-05, 22:43
Tiparet e Profetit dhe morali i tij



I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dallohej pėr tiparet e pėrsosura dhe moral tė lartė. Pėr kėtė ka shumė hadithe tė sakta, autentike. Po i pėrmendim shkurtimisht. Fytyra

Fytyra e tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ishte e bukur, e rrumbullakėt, e ndritshme dhe e bardhė nė tė kuqe. I shkėlqente si hėna pesėmbėdhjetė; kur gėzohej, i shndriste si njė copė e hėnės. Ballin e kishte tė gjerė; i vetėtinte, ashtu siē vetėtinte dielli pas njė reje tė ngarkuar. Kur e shikoje atė, sikur shikoje diellin kur lindte. Djersėt e tij nė fytyrė dukeshin si margaritarė; era e djersėve tė tij ishte mė e kėndshme se myshku. Kur zemėrohej, dukej sikur shega tė kishte derdhur ngjyrėn e saj nė faqet e tij. Faqet i kishte tė lėmuara. Vetullat i kishte si hark dhe tė plota, por jo tė bashkuara (thuhet edhe se i kishte tė bashkuara). Sytė i kishte tė mėdhenj. E bardha e tyre ishte e pėrzier pak me tė kuqe. Beben e syrit e kishte shumė tė zezė dhe qerpikėt i kishte tė gjatė e tė dendur. Po ta shikoje, do tė mendoje se i ka lyer sytė, por ai nuk i kishte lyer ata. Pamjen e tij tė bukur e mbulonte njė dritė qė gjithkush e vinte re. Gojėn e kishte tė bukur dhe tė madhe. Dy dhėmbėt e parė i kishte tė ndarė nga njėri-tjetri. Dhėmbėt e tij shndrisnin; kur buzėqeshte ata dukeshin si margaritarė; kur fliste, dukej sikur dilte dritė nga dhėmbėt e tij tė pėrparmė. Kishte gojėn mė tė bukur. Mjekrrėn e kishte tė bukur dhe tė dendur, tė mbushur nga njėri vesh tek tjetri. Ajo i mbulonte fytin dhe njė pjesė tė gjoksit. Ishte shumė e zezė. Anash nofullave dhe mbi fyt ajo ishte pak e bardhė. Koka, qafa dhe flokėt

I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e kishte ballin tė gjerė, kokėn tė madhe, qafėn tė gjatė. Flokėt i arrinin deri te gjysma e veshėve (thuhet edhe deri nė bulat e tyre). Ndonjėherė shkonin edhe mė poshtė dhe i arrinin deri te supet. Mbi ballė kishte ca qime tė bardha, por sikur tė mblidheshin me ato tė mjekrės nuk bėheshin as njėzet. Flokėt i kishte edhe pak kaēurrela. Flokėt i ndante nė mes. Anėt dhe gjymtyrėt

I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) i kishte kockat tė mėdha: bėrrylat, shpatullat dhe gjunjėt. Ai i kishte tė gjata kėrsikėt dhe tė mėdhenj krahėt. Shputat e kėmbėve dhe pėllėmbėt i kishte tė shtruara. Duart i kishte tė buta, mė tė buta se mėndafshi, mė tė ftohta se dėbora dhe me erė mė tė mirė se myshku. Llėrėt, krahėt dhe gishtat i kishte tė mbushur. Kėrcijtė nuk i kishte tė mbushura. Ishte shpatullgjerė. Gjymtyrėt i kishte tė plota dhe gjoksin tė gjerė e pa qime. Nga fyti deri te kėrthiza kishte njė vijė qimesh tė drejta. Pėrveē kėtyre nuk kishte qime tė tjera as nė bark dhe as nė gjoks. Te krahėt dhe te shpatullat kishte qime. Nėn sqetulla kishte shumė qime. Shpina e tij dukej si argjend i derdhur. Shtati i tij

I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ishte i pashėm. Trupi i tij ishte i drejtė, as i shkurtėr dhe as i gjatė. Megjithatė ai ishte mė shumė i gjatė sesa i shkurtėr. Kur ecte me ndonjėrin, sado i gjatė tė ishte shoqėruesi, dukej mė i gjatė Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!). Trupi ishte i drejtė dhe i fortė, jo shumė i shėndoshė dhe jo i rrudhur e i thyer. Po tė ishte midis dy njerėzve, do tė ishte mė i bukuri dhe mė i miri i tė dyve.

Era e tij e mirė

Trupi i tij dhe gjymtyrėt e tij kishin njė erė mė tė mirė se myshku. Enesi thotė: “Unė nuk kam nuhatur kurrė ndonjė myshk a erėz tjetėr mė tė kėndshme se era e tė Dėrguarit tė Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!).” Edhe Xhabiri (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) thotė: “Nė ēdo rrugė qė kalonte Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), kuptohej se kishte kaluar ai, nga era e mirė qė vinte prej tij.” Kur Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) takonte dikė, tjetri e ndiente erėn e mirė tė Profetit nė dorė, tėrė ditėn. Kur Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e vinte dorėn e vet mbi kokėn e ndonjė fėmije, fėmija dallohej midis tė tjerėve nga era e mirė qė kishte. Ummu Sulejmi ruajti djersėn e tij nė njė shishe pėr ta hedhur nė erėzėn e saj, sepse djersa e tij ishte mė e mirė se ēdo erėz. Ecja e tij

I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e kishte ecjen tė shpejtė. Ai ecte si ai, qė kalon nėpėr treg. Nuk ishte as i ngathėt dhe as pėrtac. Atė nuk e arrinte askush nė ecje. Ebu Hurejra (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) ka thėnė: “Unė nuk kam parė ndonjė qė tė ishte mė i shpejtė nė ecje se sa i Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!); dukej sikur toka shtrihej pėr tė. Kur ecnim me tė mundoheshin pėr ta arritur, ndėrsa ai nuk sforcohej fare.” Kur e vinte kėmbėn nė tokė e vinte plotėsisht, sepse e kishte kėmbėn tė shtruar. Kur donte tė shikonte anash, kthehej me gjithė trup. Kur donte tė kthente kokėn nė njė drejtim, kthehej andej me gjithė trup. Kur ēohej nga vendi, ēohej menjėherė. Kur ecte, ecte shpejt, sikur zbriste nga ndonjė vend i ngritur. Ai i hidhte hapat tė plotė dhe ecte lehtė. Zėri i tij dhe fjala e tij

I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) e kishte zėrin pak tė ngjirur, fjalėn e kishte tė ėmbėl dhe nė fjalėt e tij dallohej urtėsia. Kur heshtte, ishte tėrė urtėsi; kur fliste fytyra e tij zbukurohej. Ai fliste qartė dhe rrjedhshėm, duke i shqiptuar fjalėt si rruazat qė zbresin pas njėra-tjetrės. Ai e fillonte dhe e mbaronte fjalėn qartė dhe kuptueshėm. Fliste fjalė tė prera; as nuk e zgjaste shumė fjalėn, as nuk e shkurtonte atė. Kur fliste, i dallohej ēdo tingull i fjalės. Ai ishte gojėtar. Kishte natyrė tė qetė dhe fjalėn e kishte me vend. Pėr kėtė nuk ia kalonte kush, sado gojėtar tė ishte. Allahu i kishte dhėnė atij mundėsinė qė me pak fjalė tė shprehte shumė kuptim. I ishte dhėnė urtėsia. Ai dinte t’i ndante fjalėt. Pak pėr moralin e Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!)

I Dėrguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) ishte gjithmonė i thjeshtė dhe me moral tė lartė. Ai nuk ishte fjalėvrazhdė, nuk fliste keq dhe nuk ishte zemėrgur. Nuk bėrtiste nėpėr tregje. Ai buzėqeshte mė shumė se njerėzit e tjerė dhe i qėndronte larg zemėrimit. Ai kėnaqej mė shpejt se tė gjithė. Kur kishte dy punė, zgjidhte atė qė ishte mė e lehtė, po tė mos ishte mėkat. Po tė ishte mėkat, ai qėndronte larg saj mė shumė se tė gjithė. Profeti nuk ka marrė kurrė hak pėr veten e vet. Ai hakmerrej vetėm kur prekej Shenjtėria e Allahut. Ai ishte mė bujari i njerėzve, mė fisniku, mė trimi, mė i forti, mė durimtari dhe mė seriozi. Ai kishte turp mė shumė se tė gjithė tė tjerėt. Kur e urrente ndonjė gjė, dukej nė fytyrė. Ai nuk i ngulte sytė nė fytyrėn e tjetrit dhe nuk i drejtohej njeriut me tė keq. Ai ishte njeriu mė i drejti, mė i ndershmi, mė i ēiltri nė fjalė. E mbante mė shumė se tė gjithė amanetin. Qysh para se tė bėhej Profet (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) quhej “El Emin” (I Besueshmi). Ishte shumė i thjeshtė dhe kurrė mendjemadh. Zbatonte me pėrpikėri marrėveshjet dhe premtimet, shikonte farefisin, kishte dhembshuri dhe mėshirė, kishte mirėsjellje dhe edukatė. Nuk pajtohej kurrė me fėlliqėsinė dhe fjalėt e ndyra dhe nuk mallkonte kurrė. Merrte pjesė nė pėrcjelljen e xhenazeve. Rrinte me tė varfrit dhe tė mjerėt. E pranonte ftesėn qoftė edhe nga skllevėrit. Nuk mburrej as nė ngrėnie dhe as nė veshmbathje. Ai i shėrbente atij njeriu, qė i shėrbente kėtij. Nuk e qortonte shėrbyesin e vet, madje as nuk i thoshte “of” atij kurrė. Meqė ėshtė e pamundur t’i pėrfshijmė tė gjitha cilėsitė e vetitė e Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!), u mjaftuam me kėto shpjegime tė pakėta. Por i lutemi Allahut qė tė na e pranojė kėtė vepėr si adhurim pėr Tė dhe tė na bėjė tė ndjekim rrugėn e prijėsit tė profetėve dhe tė njerėzve tė devotshėm! O Allah, jep paqe, shpėtim dhe bekim pėr Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!) dhe pėr familjen e pėr shokėt e tij tė nderuar. Na fut edhe ne nėn flamurin e tij nė Ditėn e Ringjalljes! Amin!

loni19
18-06-05, 22:48
anetare te nderuar me ndihmen e Allahut perfundoi tregimi mbi jeten e Muhammedit a.s njeriut me me ndikim ne historine njerezimit dhe mesuesin e njerezimit.
Inshalla Allahu ju shperblen per ata qe kane lexuar se me te vertete eshte kenaqesi te lexohet jeteshkrimi i Muhammedit a.s.
shpresoj qe Allahu te jete i kenaqur me ne.

at|n|
16-07-05, 15:54
TĖ TJERĖT PĖR MUHAMEDIN A.S

“Perhershmeria e jo propagandimi i fese se tij eshte ajo qe meriton interesimin tone; eshte ruajtur pershtypja e njejte e paster dhe e perkryer te cilin ai e farkoi ne Meke e ne Medine, pas revolucioneve 1200 vjecare te ushtareve te rinj indiane, afrikane dhe turq te Kuranit….Muhamedanet kane perballuar ne teresi orvajtjen per riedukimin e objektit te besimit dhe te besnikerise se tyre ne nivel me ndjenjat dhe me imagjinaten e njeriut. “Une besoj ne nje perendi dhe ne Muhamedin – te derguarin e perendise.”, eshte predikimi i thjeshte dhe i pandryshuar i islamizimit. Imazhi intelektual i Hyjnise asnjehere nuk eshte derguar me ndonje idol te dukshem. Nderimet e pejgamberit kurre nuk e kane tejkaluar masen e virtytit njerezor, kurse parimet jetesore te tij e kane mbajtur mirenjohjen e ithtareve te vet brenda kufijve te aryes dhe te fese”
Eduart Gibbon and Simon Ocklay, History of the Saracen Empire, London, 1870, pp.54


Ai ishte Cezari dhe Papa te misheruar ne nje trup, mirepo ai ishte Pape pa pretendimet e Papes, Cezar pa legjionet e Cezarit; pa armate te rrregullt pa truproje, pa pallat, pa te ardhura te caktuara. Po qe se dikush ka pasur te drejte te thote se ka sunduar me tė vėrtetė hyjnore, atėherė ai ka qenė Muhamedi, pasiqė kishte fuqi te pakufi pa instrumentet e saj dhe pa u mbeshtetur ne tė.
Bosworth Smith.
Mohamed and Mohammadanism,
London, 1874, pp.92

“Eshte e pamundur qe cdonjeri qe e studion jeten dhe karakterin e Pejgamberit te madh te Arabise, e qe di se si mėsoi dhe jetoi ai tė ndjjeė diē tjetėr pos respektit tė porozive tė tė Lartmadhėruarit. Edhe pse me kėtė qė shtroj para jush do tė them mė shumė gjėra tė cilat pėr shumė njerėz tashmė janė tė njohura, prapėseprapė e sa here qė i rilexoj ato, mė kaplon njė ndjenjė e re admirimi dhe respekti ndaj mėsuesit tė madh arab”
Annie Besant,
The life end teachings of Muhammad,
Madras, 1932, pp.4


“Gatishmeria e tij per te perjetuar persekutime per shkak te besimit, karakteri i larte moral i njerezve qe i besonin dhe qe e konsideronin udheheqes, si dhe madheshtia e te arriturave te pernjehershme deshmojne per integritetin e tij fondamental. Ta konsiderosh Muhamedin mashtrues me shume shkakton probleme sesa qe i zgjidh ato. Aq me tepėr, asnjė perosnalitet i madh historic nuk eshte ndricuar me zbehte ne Perendim sesa Muhamedi…”
W.Montogomery.
Mohammad at Mecca,
Oxford, 1953, pp.52


Vėnia e Muhamedit nė krye tė listes se personaliteteve me influencuese ne bote, mbase mund t’I befasojė ca lexues, e tė tjerėt t’I bėjė tė oeysin pėr njė rangim tė tillė, por ai ishte njeriu I vetėm nė histori i cili qe bindshėm mė I sukseshėm si nė aspektin fetar, ashtu edhe nėa tė profan.
Michael H.Hart.
The 100: A.Rankino of the Most Influential persons in History,
New York: Hart Publishing Company, Inc.1978, pp.33

at|n|
16-07-05, 15:58
Xho Bernard Sho: "Besoj se sikur udhėheqjen e botės moderne do tė merrte njė njeri si ai, do tė kishte qenė i suksesshėm nė zgjidhjen e problemeve duke sjellė paqen dhe lumturinė e kėrkuar shumė. Evropa ka filluar tė magjepset me besimin e Muhamedit. Nė shekullin e ardhshėm ajo do tė mund tė shkonte mė tutje duke pranuar dobinė e atij besimi nė zgjidhjen e problemeve tė saj." (1935)

Lamartini: "Nėse madhėshtia e qėllimit, mjetet e pakta dhe rezultatet e habitshme janė tri kritere tė gjeniut njerėzor, kush mund tė pėrqasė ndonjė njeri tė madh tė historisė moderne me Muhamedin?" (historie de la Turquie, 1855)

Mahatma Gandi, prijėsi indian: "Po bindem mė shumė se kurr mė parė se nuk qe shpata qė siguroi fitore pėr Islamin asokohe. Por qe thjeshtėsia e paepur, modestia e plotė e tė Dėrguarit, kujdesi i pėrpiktė ndaj zotimeve tė bėra, pėrkushtimi i thellė ndaj shokėve dhe pasuesve tė tij, si dhe trimėria, papėrkulshmėria dhe besimi absolut nė ZOTIN dhe nė misionin e tij. Kėto e jo shpata sollėn suksesin dhe thyen qdo pengesė." (Young india, 1922)


esselamu alejkum we rahmetullah
at|n|