Nga libri i POKERIT-PELGRIN I DASHURISË

[pokeri]

Disa nga këto poezi janë nxjerrë nga përmbledhja PELEGRIN I DASHURISË të një autori anonim, me emrin "Pokeri".

TY MALL
Sa shpejt o Zot që fërfëllon
E brishtë sikur një fluske bore
Larg e pandeh, larg e kujton
Vrik e vrik të zë për dore
I kapur si peshk tevona thua
Jetë moj ç’u bëre tinë
Erdhe si flutur ike si ftua
Sikur një tren më fishkëllimë…

[pokeri]

SFINGA IME

Vjen sikur buzëqeshje nga brenga e ndrydhur
Apo sikur fjalë që s’guxon të thuhet
Lule e ndaluar me aromë të hidhur
Breg që gjithnjë ikë o dhimbje qe mbruhet
Ogur i stolisur je vallë, apo ndoshta lajkë
Ngjizur mes perlash mes strallit që djeg
Ëndërr e mëkatit brumosur në flakë
Sfingë e kohës së re, që s’guxoj ta prek.

[pokeri]

YLL ZEMRE

Herë strall herë gacë
Yll që zbret prej qielli
Përplasësh në shuplakë
E ikën pas dielli
Shqetësimin lë pas
E makthin pa fund
Të kërkoj kudo
Nuk të gjej askund
Herë bilbil i malit
Pikaloshe flutur
Fllad i njomë pranvere
Trëndafil i këputur
Ndoshta furtunë dimri
A puhizë verore
Sikur një i çmendur
Pas të ndjeki prore
Herë det i pa anë
Kep i shpresës s’mirë
Kot të kërkoj globit
Në vargje ke hyrë.

[pokeri]

TY
Larg prekjes sime je, larg edhe unë jam,
Unë pelegrin i dehur që grish dashurinë
Merre zemrën time, të madhe e kam
Të paktën për një ditë, apo për një stinë!
Udhëve të lodhura qe s’i gjenë në hartë
Rastis t’më takosh, si flas me vetëvetën
I dehur nga malli, nga fjala e zjarrtë
Jeta është e bukur, pse s’e jetoj Jetën?
E dij se do të gjej, ty magji e universit
Si hënën e lodhur në prak të mëngjesit.

[pokeri]

TE PORTAT E ZEMRËS

Loçka ime e vuajtur, Ti mall i përndritur,
Uratë hyjnore mbështjellë me përgjërime,
Me krahët engjullor nga qielli ke zbritur,
Te portat e mbyllura të zemrës sime.
Unë heshtem pa frymë, nuk ndjehem i gjallë,
Rënduar nga pesha e trokëllimës në derë
I etur për një puthje, vetëm për një fjalë,
Jam dimër i acartë, apo jam pranverë?
E ndjej ardhjen tënde si dhuratë të Zotit,
Si kristal i bardhë, në pikën e lotit.

[pokeri]

DASHURI E PARË

Erdhe padiktueshëm
Në shtërngim dore
Në ledhatim flokësh
Ishte vjeshtë me përshpërima
Unë dridhesha në erë
Fjala në buzë të dridhej Ty
Papandehur erdhe
E mbete përgjithnjë
E para dashuri..

E sa çaste të tjera erdhën
Rrodhën vjeshtat sikur një përrua
Me shtërngime duarsh të njoma
Ledhatime flokësh në erë
Sa të rrahura zemrash me shqetësim…

Po vjeshtë e përshpërimave
S’u kthye dot asnjëherë
Ai cast i virgjër
Në mua mbeti i mbyllur me dry
Dhe Ti
E para dashuri.

[pokeri]

SYTË E TU

Qëndroj para syve tu me muzg e me dritë
Sikur para sfinksit kurreshtja më mbanë
E zhytem në ta gjith ndrojtje e frikë
Sikur një det pa fund e pa anë.

Ndonjëherë shiqohem sikur në pasqyrë
Në syt e tu të kaltër, mister përplot
Dhe e lexoj heshtjen përbrenda të ndryrë
Përpara fshehtësisë rri e sogjoj kot.

Vallë cila enigmë në bebëza të fle
Në sytë e tu të thellë sikur deti Mike
Më plandos në tokë, herë në qiell më ngre
Brenda më tërheq si vrimë e zezë kosmike.

Unë vështroj thellësinë e syve tu
E hyj në ta, sikur në ujë zhytem
Pastaj trembshëm dal nga ai det blu
Kam frikë se mbetem, kam frikë se mbytem.

[pokeri]

URA

E rrjedhte lumi me tinguj të qetë
Mbi shushurimë ca parmak prej druri
Mbështetur në ta një vajzë me gërshetë
Shtërngim gjoksi ndjeva, një dhimbje më zuri.

Sikur një peshk i kapur në gjum
Pa frymë i mbetur që përpëlitet në rrjetë
Ashtu papritmas u zura dhe unë
Në vezullima sysh të vajzës me gërshetë.

Ai çast mrekullie që njerinë pushton
Dhe e bën të ndjehet si një çilimi
Nga gjumi i thellë ëndrrat prore zgjon
Më gjeti dhe mua buzë Drinit të Zi.

Veçse rrodhi lumi e iku në det
Pranvera u vyshk u tha e ra në gjum
Nga ajo dashuri veç kujtimi mbet
Se edhe koha rrodhi sikur ai lum.

[pokeri]

PLEPI

Tani më s’të shoh e dashura Mike
Veç fytyrën tënde ruaj në kujtesë
Sikur një yll nate shdërite e ike
U harrua fjala u zhbë ajo besë.

Shpesh më bie rruga kaloj pranë atij plepi
Që këngës ia merr ndër gjethe fëshfërinë
Dy emra të gdhendur dhe një zemër mbeti
Një zemër e vrarë, pa shpirt e pa frymë.

Më bien ndërmend ato netë me hënë
Buzët e mia prush faqet tua flakë
Ti soditje gjethet në tokë duke rënë
Unë një yll qielli mbaja në shuplakë.

Fat i dashurisë sonë dhe plepin e gjeti
Është lodhur e mekur me plagë në lëvozhgë
Emrat tanë të gdhendur koha nuk i treti
Veç mes zemrës kishin shpuar një gozhdë.

[pokeri]

DIKUR

Ti mbështetje kokën në gjoksin tim
E kaplonte heshtja mbaronim me fjalë
Po zemra rrahte brenda me shqetësim
Era fishkëllonte ca rima plot mall.

Ti mbështetje kokën e i mbyllje sytë
Flokët e verdhë të valviteshin në erë
Mandej më thoshje duke përshpëritë
Dashuria dhe dimrin bën pranverë.

Ku vajti pranverë e Jetës sime
Ku iku blerimi në sytë e tu
Ku treti endrra e asaj stine
Dhe fjongo e zezë në gërshetën blu.

Gjithçka u rrënua sikur një kullë zalli
Unë i vetëm mbeta në breg të pikëllimit
Veç brenda zemrës peng më mbeti malli
Petalet u këputën në lulen e kujtimit.

[pokeri]

PRAP DASHURIA

Sërish do të takohemi sikur dikur moti
Përballë njëri tjetrit edhe një herë
Prap do të takohemi nëse e do Zoti
O, vetëm le të jetë pranverë.

Unë me flokët thinja ti me grim mbi sy
Sa vite që ikën s’u kthyen asnjëherë
Unë e kam një djalë, Ti ndoshta i ke dy
O, vetëm le të jetë pranverë.

E mban mend atëherë kur mbështetje kokën
Të strukur pranë blirit, të fshehur në terr
Më thoshe për Ty, do ta braktisi botën
Pas do të të vij, deri në Jupiter.

Po gjithçka rrodhi ndryshe u përmbyt vapori,
Se fati i njeriut shpesh qenkësh i prerë
Mes kateve të jetës u prish ashensori
Dhe mbetëm në tokë, s’arrimë në Jupiter.

Mund të jetë e hëne, e marte apo e mërkurë
Do të qëndrojmë përballë edhe një herë
Ti tani je grua, dhe unë jam bërë burrë
O, vetëm le të jetë pranverë.

[pokeri]

GJEMB NË TRËNDAFIL

Të afrohesha praën
E dashura Mike
E ndjeja aromën e lëkurës sate
Sikur një trëndafil kur hapet
E derdhet gjithë erë
Dhe i hutuar prore
Lumturisht i dehur
Harronja për një çast
Se pranë aromës
Është gjembi që therr.
Dhe Ti më rrinje pranë
E dashura Mike
Pranvera ndjehej kudo
Kur më ledhatonje flokët
Unë këputja petale
Për ta zgjidhur enigmën
“Më do, s’më do,
S’më do, më do…’

Mandej duke u qeshur
Më quanje çilimi
E thoshe
Ku e dinë lulet të dua o s’të dua
E më hedhje kokës
Një grusht më trifil
Unë këputja petale
Ti më këputje mua
Të pandehja Mike
Ti gjemb në trëndafil…

[pokeri]

SHI E LOTË

Asgjë nuk bëzënte
Në atë buzëmbrëmje të ftohtë
Vetëm vjeshta
Sikur një vozgë e vrimosur
Po derdhej me shi
Qielli i zymtë
Natë e vdekur
Vallë, ishim të gjallë
Ne të dy?

Përtokë binin gjethet
Stolisur me verdhësi
Dhe shelgjet zhvisheshin
Ngadalë e mirë
Sikur një femër e turpëruar
Kur zhvishet
Në gjysëmerrësirë.

Jo asgjë nuk pipëtinte
Nën qiellin e molepsur
Veç heshtje e boshësi
Dhe pika
Pika të vakta lotësh
Përzier me shi.

[pokeri]

YLL ZEMRE

Pranë stolit të gërvishtur
Kish hapur degët shelgu
Përmallshëm vajtonte
Mbi t’onat hije
Errësira qe zhveshur
Dhe hëna e strukur pas reve
Peshonte mëkatin
E stinës që po ngrysej.

Si ëndërr e prerë befas
Nga një lëkundje dore
Që të prek në mëngjes
Apo cingërimë ore
Që pa mëshirë të godet në vesh
Nën degët e holla
U këput dashuria
E lotët rrodhën qetas.

Nuk e dij cili yll
U fik asaj nate
Derisa vështronja ikjen
E një femre
Veç drithërimë çerpikësh
E boshësi
U fik një meteor
Apo një yll zemre?

[pokeri]

VDEKJE E DASHURISË

Një lamtumirë
E heshtur e pathënë
Mbete në skaj të buzëve
Vetëm fëshfërima e gjetheve
Të praruara nga vjeshta
Flet me buzëmbrëmjen e ftohtë.

Gjithçka kundërmon dhembje
Asfalti i lagur
Neonët e fikur
Kalimtarët e dehur.

Ne, sikur të kishim
Gëlltitur gjuhët
Sogjojmë diku në humbëtirë
Përmbrenda vlon dëshira
Të zhveshim lëkurërat
Apo,
Të na përpijë kjo mugëtirë.

Ne gjithnjë heshtemi
Sikur gjuhëprerë
Por flasin gjethet
Që bien përtokë
Të kalbura
Të vdekura
Sikur dashuria jonë.

[pokeri]

RINGJALLJA

Unë të pres me shpresë
Në kopshtin me kangjela
Të më vish nga larg
Të më mbash për dore
O çast i ringjalljes
Vezullimë hyjnore
Dhe jetën mandej
E pikturoj lehtë.

Në pëlhurën e bardhë
Do të gërvisht peneli
Diku nga një skaj
Do t’më përshëndes njolla
Vetëm të të prek
T’i ndjej duart e buta
Drithërimat e holla

Se jetën e pikturoj lehtë
Posa të ringjallem
Në kopshtin me kangjela.

[pokeri]

NË ALBUM

Ku mbetën mëngjeset
E zhurmshme
Gjallëri e nxitim përplot
Ato dallgë dashurie
Që mbërthenin me vrull
Ato vajza të heshtura
Sikur guacat
Me fjongot blu në gërsheta
O Zot
Ku iku jeta?

Nga tretën djelmoshat
E ngarkuar me halle
Që shkriheshin në këngë
Ringjalleshin në valle?

Herë të qullur
Herë të bërë shkrumb
Tok me kujtimet
Hynë në album.

[pokeri]

MËKATI IM

Të ndjej si një heshtje
Dëshirë të plagosur
Si mëkat të madh
Si ankth të pasosur
Më shikon me mall
Apo me dyshim
Nuk e kuptoj dot
Ti mëkati im!?
Të ndjek si në mjegull
Fytyrën që të tretet
më humb para syve
Asgjë më nuk mbetet
Mandej të vij prapa
Pa ditur nga shkove
Zemrën përcëllon vapa
Pa krih vallë, fluturove?
I përshpëris vetës
Ç’po ndodh vallë me mua
Pse më zhbëhen gjërat
Ëndrra më zë në thua
Papritmas rishfaqesh
kujtimin ma trazon
Natës ia vjedh gjumin
Ditën ma trishton
Dhe brenda kokës sime
Më sillesh vërdallë
T’kërkoj n'katër anët
Ti nuk shfaqesh përballë
Kur kthehem mandej
Në botën që e prek
Them- ky është mëkati im
Si hije që më ndjek.

[pokeri]

DASHURIA

Kur mbarojnë fjalët t’rrëmbën ajo valë,
Kur ndjehesh pa shpirtë, ndërsa je i gjallë.

Kur dritëz e fshehur vjen në mugëtirë,
Thua vetmevete sa bukur sa mirë.

Kur fryma në gjoks shtërngon shqetësim,
Kur ndjehesh i kapur si zog pa shpëtim.

Në pellgun e ëndrrës kur të hedh stuhia,
Zot i gjithë botës, të duket vetmia.

Kur e kërkon emrin e zgjimit të ri
Thua me ngurrim-Kjo është dashuri…

[pokeri]

UNË JAM JASTËKU YT

Kur bie në shtratin e ftohtë, pa njeri pranë
Me afshin e strukur brenda që djeg e përvëlon
Rrotullohesh prore nga njëra, në tjetrën anë
Veç gjumi nuk vjen dot, si shpresa vonon.

Orët rrjedhin e nata ikën tutje, drejt agimit
Ti syhapur shikon terrin, me të lodhurat bebëza
Në shtratin e pështirtë si qivur i trishtimit
Krejt papandehur, përnjëherë t’zë lemza.

Po, jam unë, diku në skajin tjetër të botës
I zgjuar si lugat, që emrin ta thotë me zhurmë
Që shikon vetvetën thellë, në fund të gotës
E cila sakaq bie në tokë, e zhduket pa gjurmë.

Sa breza kohorë na ndajnë, ç’largësi mes nesh
E megjithatë emrin tënd e shqiptoj nëpër fyt
E vjen te ti fjala, si një përshpërimë ne vesh
Flej zemra ime e bardhë, unë jam jastëku yt.

[pokeri]

http://images3.pictiger.com/thumbs/bd/b4a527ddf7bfa577f8480aed4a8cc2bd.th.gif (http://server3.pictiger.com/img/202769/picture-hosting/flokart.php)

[pokeri]

http://images3.pictiger.com/thumbs/fa/ca87910414da7209cb9ea7a9472f5afa.th.gif (http://server3.pictiger.com/img/202781/picture-hosting/dioniz.php)

[pokeri]

GARDA DARDANE

Derisa groposën
me makina të rënda
Shkelën mbi varre
E shekuj
E hynë
Në mbretërinë tuaj
Të heshtur.

Kafkat me helmeta
E ruanin lashtësinë.

Mandej nga Beogradi
I sollën disa arkeologë
Me syze të përlyera
Mjekra të thinjura.

Derisa gërmuan ngadalë
U zhytën në lashtësi
Rreth tyre kurreshtja jonë
Qe rritej si një fëmi.

Kur njëri nga arkeologët tha
- Luftëtarë sllav mesjete
Ne u hodhëm me një fjalë
Si kor i ushtruar
Garda Dardane, Garda Dardane.

Mëkat,
Mëkat që nuk flisni.

Derisa groposën me makina të rënda
Shkelën mbi heshtjen tuaj
Dhe mbi dhembjen tonë.
(1992)

[pokeri]

SHQIPTARËT

Në kohët e moçme kur ndeshej lëngata,
Shqiptarët nga mali vërshonin me shpata.
Se prej nga vinte e bënte nam të zi
Që nga Iliria e lashtë, e deri në Arbëri.

Po kohët ndryshuan, ndërroi edhe moti,
Neve ende me lëngatë, na gostitë Zoti.
Veç shqiptarët e sotëm, nuk janë si dikur
Tani ballë lëngatës, kanë grushta dhe gurë.
(1990)

[pokeri]

SHPATA

Kur agonte dita, derisa ngrysej nata,
Gjithë ditën e lume na shkallmonte shpata.

Shpata vringëllonte në dorë të barbarit,
E koka ishte rëndom e shqiptarit.

Me stinë me vite, me shekuj shumë,
Kokat në kamare, gjaku rrjedhte lum.

Shpata prente e nuk thoshte boll,
Bile koka e mëdha i çonin në Stamboll.

Edhe sot, shpatë e huaj pret e pret,
Në fund të shekullit njëzet.
(1996)

[pokeri]

MARATHONOMAKU

Ti njeri i bekuar, që vrapon vrapon,
Pse nuk e hedh hapin dhe pak nuk shpejton?

Nisur nga Antika, vë vedin në sprovë
E shekuj të tërë të presim në Kosovë.

Kurora dafinash e lule në cak,
Ti eja më shpejt, Ti ngute atë hap.

Që nga Kastrioti, ajo stinë lavdie,
S’kalove këndejpari, Ti lajmëtar lirie.

Eja pra o trim, eja mos u druaj
E shporrëm robërinë, Fituam na thuaj.
(1997)

[pokeri]

ROBËRIA

Më në fund po mbaron
Po fundoset në pellgun e gjakut
Mos e shpëtoni, ju lutem.

[jadore]

ROBËRIA

Më në fund po mbaron
Po fundoset në pellgun e gjakut
Mos e shpëtoni, ju lutem.


.(.. kerkoj ndjes per nderhyrje mes vargut poetik .kerkoj edhe ndjes qe nuk mund te matem me fjalet e poezis .,qe te pershkruaj vlersimin tim ne te njejten nivel.....por )

.....por akoma deri me tash ,nuk me ka rastesis te lexoj diqka ,kaq ,mjeshterisht te perpunuar ,qe nje epoke ne vete , te kete permbledhur me keto fjale kaq demethense....

(nuk di qe ka fjale me te lart, se kjo...)-- Respekt per Autorin ....

[pokeri]

.(.. kerkoj ndjes per nderhyrje mes vargut poetik .kerkoj edhe ndjes qe nuk mund te matem me fjalet e poezis .,qe te pershkruaj vlersimin tim ne te njejten nivel.....por )

.....por akoma deri me tash ,nuk me ka rastesis te lexoj diqka ,kaq ,mjeshterisht te perpunuar ,qe nje epoke ne vete , te kete permbledhur me keto fjale kaq demethense....

(nuk di qe ka fjale me te lart, se kjo...)-- Respekt per Autorin ....

Falemnderit. I zënë pak ngusht (sepse nuk jam mësuar të më
bëjnë shumë komplimente), më duhet të shtoj vetëm këtë.
Poezia, (si gjini letrare) dhe porosia që përcjell një autor, ka kuptim
vetëm atëherë kur arrin në adresë të duhur. Kur arrinë te lexuesi i
cili e zë atë fluidin krijues, që shpesh herë befas del nga kthinat
më të ndjeshme të shpirtit.
Poezisë i jep kuptim lexuesi! Pa të, ajo është një klithmë e shurdhër
e atij që e krijon (e nxjerr nga mikro-universi i vet).

Gëzohem që këto vargje modeste e kanë gjetur lexuesin e vet.
(Në këtë rast lexuesi, ka një kuptim shumë më sublim dhe më të
gjërë).
Falemderit edhe nje herë.

[pokeri]

IKJA

Je magji a trill i ndrydhur
ti moj ndjenja fuqiplote
që më mban këtu të lidhur
derisa ikë nga ikja jote?

Ndoshta je shkumë e trazuar
që shkrihet e bëhet pikë
përtej valës së dallgëzuar
që godet bregun, pastaj ikë!?

Je çfarë je, dot s'e kuptoj
Ti ëndërr që zgjohesh me frikë
unë i krisuri çfarë premtoj
në vend tëndin, unë të ikë...

Është shpërfillje e kësaj bote
të ikësh nga ikja jote...

[pokeri]

Diçka, si IKJE
Po perëndojmë e dashur si hije të vrara
Ogur solli stina, varre lot e gjak
Kënga është ndryrë në buzët e thara
Esull veç vdekja, sipër nesh merr hak.
Ruaje e dashur kujtimin e zbehur në natë
Imazhin e Atdheut të zhdukur në hartë...

[pokeri]

NGRIU DASHURIA

Ti rrin e menduar
ne fronin e trilluar
e Nata mbulohet me jorgan purpuri
Vjeshta t'erdhi pas po Dimri të zuri
E ngriu Dashuria...

Ti flet me zjarr jermie
ca vargje poezie
e fjala në fyt lidhur nyje mbeti
Parajsën e pandehur e rrënoi tërmeti
E ngriu Dashuria...

Ti ikë me nxitim
nga Mëkati im
dhe heshtja vritet nga hapat e rënduar
gjëmon e ofshanë zemra si lum i trazuar
S'e ngriu Dashuria...

(kënga me këtë tekst është shpërblyer në SHOW FEST 2003)

[pokeri]

PELEGRIN I DASHURISË

Unë vazhdoj të ecë pandalë
në ndjekje të bukurisë
me hedh jeta valë më valë,
se jam, Pelegrin i dashurisë...

Bredhi botës si i krisur
kaloj fushë, mal, oqean
si kalorës i harlisur
Pelegrin i dashurisë, jam.

Nxitoj rrugëve unë lajmëtar
mbushur zemrën me ngazëllim
gjurmëve të ikjes së parë
i dashurisë jam, Pelegrin.

Terheqe zvarrë hapa e shtigje
pas s'më shqitet malli im
shkeli mbi pllaja dhe brigje
se jam veç, një Pelegrin.

Ç'ndjenjë hyjnore e pashpjeguar
qenka t'i falesh mrekullisë
këmbëzbathur e i parruar
si një pelegrin i dashurisë.
.................................................. ..................
.................................................. ..................
.................................................. ..................

[pokeri]

FLIJIMI

Në Aulidën e moçme
në fushën e mëllenjave
Fisi im
gjithmonë flijoi
me shekuj
flijoi Jetën

Nuk i bëri fli erërave
detit djallit
dhe as Perëndisë
Fisi im
i flijoi Lirisë.
(1999)

[pokeri]

L I R I

E sheh muzgun që na përpinë, e dashur
Sikur një vrimë e zezë, përmasash kosmike
Me gjithçka të gjallë, na gëlltitë gojë e skëterrës
Të veshur me ethe, drejt pashpresës fërfëllojmë
Asaj hapësireje pa ngjyrë
E dimër i zhbërjes ngrin në pikë vere
Nga droja në frikë si pelegrinë shtegtojmë
Për t’u hedhur devotshëm në atë grykë humbelle
Mos e pandeh Fat e dashur, terrin mbyll në sy
Jetën e mbuluar me rrogoz të kobit
Jepi frymë Atdheut ia heq imazhin gri
Ia shtrij dorën shpresës, grushtit të çëndresës
Ndriçoje natën futë e ndize një qiri
Sespe ëndërra jonë është shëmbëllim i dritës
Dhe ka emër të bukur, Liri.
(1996)

[pokeri]

http://s07.picshome.com/c55/new_picture1.png (http://www.picshome.com/)

[pokeri]

Përpara se ta keni dëgjuar si këngë, keni rastin ta lexoni në formë vargjesh.

KOSOVA
Është një vend në këtë botë
një kopsht i madh me lulegjaku
gjithandej ujitur me lotë
ku shqip flet fëmija dhe plaku
dhe ku pranvera vjen e qeshur
e sjell aromën e Lirisë
me shekuj armët në brez ngjeshur
heq zinxhirët e robërisë...
Kosovë, toka ime e premtuar
Kosovë, malli im i pakënduar!!!

Është një tokë një amanet
që t'rrëmben e s'të lëshon
me zë t'ëmbël shqip të flet
të gjitha dhembjet t'i shëron
dhe nëpër botë kur t'ikësh larg
si hije e gjallë pas të vjen
me dy-tri fjalë varg e varg
të fton prapa të ngashnjen...
Kosovë, kullë e lashtë e krenarisë
Kosovë, kuptimi im i dashurisë!!!

Është një vend që quhet nënë
Me shqiponjë një djep i ri
T’gjitha vajet i kthen n’këngë
Këngën e bën përjetësi
Me tungjatjeta të uron
Biri im mire se ke ardhë
Me bukë e krip sofrën ta shtron
Bukë e krip e zemër t’bardhë…
Kosovë, zjarri im kurrë i pashuar
Kosovë, kënga ime e pambaruar!!!


Refreni:
Në ty lind veç dashuria
si diell i bukur i Lirisë
në Ty ringjallet shqiptaria
me xhamadanë edhe me plis
Ti Toka ime Ti Atdhe
Ti shtrati im ku kam le
Ti ninulë e nënës loke
Ti parajsa e kësaj bote...

[Dea_A]

Me fale qe po nderhyj mes nje ekstaze kaq te qmuar ........nuk muda pa te pergezuar per madheshtin e vargut tuaj ....
Sa me duket se me fortesi mbron te madhen ,te vlefshmen ....sa me delikatese preke qiellin e ndjenjes aterore ...... me duket se pulebardhat lahen nen petalet e veses se manushaqeve ...simfoni e lumturise ,vargu juaj !
Sa e qmoje tingullin e bukur ,arti eshte pasuria e nje zemre !
Te pershendes Mik !

[pokeri]

Me fale qe po nderhyj mes nje ekstaze kaq te qmuar ........nuk muda pa te pergezuar per madheshtin e vargut tuaj ....
Sa me duket se me fortesi mbron te madhen ,te vlefshmen ....sa me delikatese preke qiellin e ndjenjes aterore ...... me duket se pulebardhat lahen nen petalet e veses se manushaqeve ...simfoni e lumturise ,vargu juaj !
Sa e qmoje tingullin e bukur ,arti eshte pasuria e nje zemre !
Te pershendes Mik !

Më fal dhe ti mua, që do të përgjigjem
me gjuhën që e di...

Të mos njiheshim hiç, ka pasur mundësi
për njëri-tjetrin, anonim përherë
sa të varfër do të ishim pa një miqësi
pa erën e lehtë të fjalës që përkëdhel...

Jemi miq, asgjë më shumë,
Po vallë, a është kjo pak?

[pokeri]

NË VEND TË URIMIT

Po mbyllen fletët e kalendarit
me numra të zi
me data të kuqe
edhe një vit e bëmë
pa e jetuar dot.

Zoti nuk e solli të premtuarën
të bukurën e Dheut
Pavarsinë
dhe ne si dhëndurë të dehur tapë
akoma duartrokasim.

Po harxhohet edhe një vit
si cigarja po digjet me tym
për të mbetur vetëm hiri
si relikt i brishtë, kujtim.

[legenda]

vetem vjeshta
sikur nje vozge e vrimosur
po derdhej me shi...

(derdhje e mendimit ,ne menyre shume artistike)

Dhe shelgjet zhvisheshin
ngadale dhe mire
sikurse nje femer e turperuar
kur zhvishet
ne gjysmeerresire...

(zhveshje e fantazise se poetit,metafore e fuqishme)
KOMPLIMENTE ZOTERI POKER.
:smile:

SHI E LOTË

Asgjë nuk bëzënte
Në atë buzëmbrëmje të ftohtë
Vetëm vjeshta
Sikur një vozgë e vrimosur
Po derdhej me shi
Qielli i zymtë
Natë e vdekur
Vallë, ishim të gjallë
Ne të dy?

Përtokë binin gjethet
Stolisur me verdhësi
Dhe shelgjet zhvisheshin
Ngadalë e mirë
Sikur një femër e turpëruar
Kur zhvishet
Në gjysëmerrësirë.

Jo asgjë nuk pipëtinte
Nën qiellin e molepsur
Veç heshtje e boshësi
Dhe pika
Pika të vakta lotësh
Përzier me shi.

[legenda]

....varg shume i forte.RESPEKT
ROBËRIA

Më në fund po mbaron
Po fundoset në pellgun e gjakut
Mos e shpëtoni, ju lutem.