zemra e heshtur

[adidu]

I lindur dhe i vdekur nën një pemë Naimiane
(nenkuptohet Naim Frashëri)

Njeri i lirë në Shqipërinë e burgosur nën një pemë Naimiane u linda,
I burgosur në Shqipërinë e lirë nga mitra e gjakosur mëmësore shpërtheva,
Veten, fëmijë mes lodra shpatash heronj filmash të huaj e binda,
Të jetoj me dashuri për atdheburgun e lirë në patriotizëm fars mbërtheva.


Në Shqipërinë eshtër heronjsh të tradhtuar e të mohuar u rrita,
Në gegë e toskë zakonendarë - fepërzier - gjuhëpërcarë jug e veri,
Në luftë klasash spiunllëqe - pabesi e besë e shtirë u zgripa,
Pa ndjerë dashurinë e mirë për atdheun e mpirë, në të bukurën rini.

I pjekur e djegur nga atdheu u volla në dhe të huaj,
Legjenda heronjsh të paqënë dëgjova në vendin komshi,
E për heronjtë eshtrashitur në vendin tim kokëulur vuaj,
Që jetën dhanë e shtrihen në varrin pa varr nën shi.


Burrë i ri,mjekërr bardhë kockë - shpirt rrëgjuar u ktheva në atdhe,
Me dashuri të mirë për Shqipërinë e nxirë me përcudni,
Legjenda heronjsh të paqënë kujtova se pas i lashë tej si një re,
Por në dheun tim i gjeta tek eshtra shqiptarësh zhvarrosnin me përdhuni.

Njeri i lirë në Shqipërinë e burgosur nën një pemë Naimiane do vdes,
Me gegë e toskë që kurrë luftë nuk bëmë mes tonë,
E pa luftë veten shesim zakonendarë, fepërzier e gjuhëpërcarë cdo mëngjes,
Tek të huaj heronjsajuar që eshtrat tona si legjendë të tyre i thonë.

Mos vallë gegë e toskë Shqipërinë me luftë duhej të shpëtonim ?
E ciftelinë në jug e isot në veri me gjak ti dërgonim,
Që heroj të sajuar të mos nderonim,
Të tradhtuarit heronj të vërtetë në piedestal ti madhëronim?

(adrian dule/www.albforum.us)