Tregime

[Zero Cool]

Rrëfim mbi jetën e padrejtë !

Na ishte njëherë një familje aristokrate ata kishin një bijë, nëna i jepte shtypje që bija e saj të bëj martesë racionale, babai poashtu dëshiron të jenë njerëz të krevatës e këpucëve.

Bija e don djalin e rëndom, nuk e don djalin, të cilin e kishin bindur se per t'u rritur pasuria duhej të ketë afër vetëm nivelin ku edhe ai i takonte. Cilen t'a zgjedh athua ?

U përgjigj një shkrimtarë : Në poezit që kam hasur patë shkruar:
- Paranë e fiton me punë dhe pa të !
- Bukurinë e ke dhunti por dhe e bën !
- Luksin e ke trashigimi por dhe e bën me mund por edhe pa të !

Por : zemërgjërësina, nderi, sinqeriteti mbillet në shpirt atë s'e blen dot dhe s'i ik dot të vërtetës !

Ai fëmijë që është rritur me shoqërimin e uritjes për bukën, etjes për ujin, shpresën për të mirën ai duhet ta dijë kodin e jetës i cili thotë:

''Zemrën dhe mendjen kurrë bashk mos i bë, po i bëre të dish se ke humbur shumë në këtë jetë''.

Ndëgjo zemrën, ndëgjo ndjenjën e shpirtit dhe rehatin e saj !