POEZI NGA PSIKOLOGU

[Psikologu]

PËR DOREN TENDE



Dikur te shtrengoja ne dorë duke ecur

dhe syt me vixellonin nga gezimi

atehere isha me i lumturi ne botëkur ti me thoje " je i imi"



Doren tende e putha shumë

kur ajo me rreshqiti ne fytyr si njal

edhe floket ajo dorë mi preki

atehere kur e dije se te jam fal.



Doren tende e mbajta te shtrenguar

kur ti mua atehere me jepje nje qetsim

edhe shpirti pushonte ne doren tende

ishte ilaq per trupin tim.



Por!



Dora e jote me braktisi tash

ne fytur me sme prek kurrë

ajo dorë qe tash eshte e ftoht si akulli

dikur per mua ishte si nje furrë



Me mungon ajo dorë e jotja

qe se paku edhe nji here te me prek

ndoshta ne enderr me lemove floket

une ndoshta fare se atë se kam vrejt.





Atehere kur ti leshove doren time

me than se eshte e ftohtë dhe nuk e ndjej

kot lotova per doren tende

qe ajo prap mua te me nxej.



Ajo sot me mungon pa masë

dhe kur eci me duke se me mban

tash lotet kur me rrjedhin kr mi fshin

kur shpirti im per atë dorë qan.



Ajo dorë e jotja me mban ne paraftyrime

me jep force dhe me jep shpresë

per se gjalli nuk do ta leshoj kurrrë

ne doren tende une dua te vdesë.





Asaj qe akoma e dua.........