BUZËQESHJET E LIRISË

Odise · 01-04-05, 22:10

TRIMA TË PASLUFTËS

O kemben ia shtien n'goje si qenit
te turitur -
e dhëmbët i ka brisk e nuk ka guxim ta shtrengojë
e lëre ma ta kafshojë
se i ftigohet hijes se vet
e shtien bishtin nënkëmbë
kur eshte supa e valë

trimi i pasluftes

nuk e thot as shkruan asnjë fjalëgoje
edhe kur guri e druri e din se ka te drejtën e shprehjes të lirë
ia merr i huaji buken e dashurinë parasyve
e,
vetem din ta vret te vetin parasyve e passyve
ne moh -

trimi i pasluftes

veç hidhja nje sy dosjes se Ramush Haradinajt
edhe guri e druri e merr vesh -
ku e zinë në kuzinat skinie e cili serv ia servoi
dhe ia qiten ne pjatë kosove kolorit syzesh te blerta dielli
qe sana e kashta e thatë t'i duken blerim kopshti lulesh
edhe e han për sallatë darke

trimi i pasluftes

vjellë vnerë mbi luften e lirise -
ne parti e ne rrjet t'i mbyll ne rrejtë peshkimi pishtaret e lirise sa:
as armiqët nuk dijnë t'i poshtërojnë aq tmerrshem
figurat e medha historike te nje populli çlirues -
as tradhëtorët qe tradhëtojnë në besë me bee e rrfee
edhe kur nje bote e din dhe e njeh si lufte çlirimtare
veç vjellë vnerë mbi gjakun e lirisë

trimi i pasluftes

ne lufte te ndyer -
jovetem qe vranë heronj
po masakruan mijera femij gra e pleq vajza e nuse teli
duke mbrojtur trojet trime
ushtri e armatosur deri në dhembë e sprovuar
me forca mercenarë e tradhtarë e spijuj të qelbur moti e sot
e,
ranë e vranë, prenë e grinë, dogjen e poqen
civilë të pambrojtur ne vatrat e veta
si llava ujqish mbi kopenë veç qiellin mburojë
e,
vrajnë sot persegjalli heronj dergjur ne burgje e mergim
ne moh -
ricoptojne me dredha e shantazhe vendin gjoja te çliruar
ta mbajne thiken gisht tek hunda diten perdiell lirie
t'i thejne xhamat e kristaleve te lirise parasyve ne shtepi
edhe enden te lire pa iu thene kush dreq me goje
e,
nuk e luan veshin as kur guri e druri e din se ka te drejtë

trimi i pasluftes

pylli i prerë mjerë -
nuk e mallkoi sopaten qe ia preu lisat e lartë thik n'qiell
por e mallkoi vetveten:
''Prejë sopatë prejë, se vet ta dhash drurin per bisht!''
Tash -
edhe vet krasitë cungon prenë veç mos te shihet kund lis i lartë
edhe kur vet nuk ia ngreh pela barrtë e burrave
te fjales pushkë -
veç ka dëshirë ta shohë pyllin rrahishtë

trimi i pasluftes

e,
ciles nane ia prangosin ne moh edhe heronjtë e gjallë parasyve!

Kush nuk din çka me ba me fjalen - liri!

U lirua apo u çlirua Kosova
ne shqip -
(edhe keto dy fjale nuk merren vesh fortmirë)!
Po keto fjale i ka barrë e guri ne qafë edhe

trimi i pasluftes!

Mars, 2005.

Odise · 23-05-05, 01:25

A ISHE NDONJË KRISMË E FJALËS LIRI

A ndieni n'shpirt një zë të largët skypas
ju thrret me gërrhamë shekujsh të zhbiruar
- brejtë tejash barbare
një zë që brenë ashtin në palc me amanetin gojëhapur
therë thellë n'tru prore -
Yllbardhi Naissa Zharra Dardha Gurshumi Leskoviku e Buajana
valet e Marges futë e zezë ende rrjedhin kuq -
po zërat brejtës nga Podguri Zenta e Moraça e
tej Tivarit të kobshem?

Gjaku i Tivarit që nuk guxon të harrohet

po jehonat në Albanik Luginë të Presheves Medvegje e Bujanoc
nga Bujana e Bujanoci tej Sharrit Tanushë e Haraçinë e
n'Kala Tetove e deri tej Ohrit me sy n'Arbaninë e lashtë që pret
dy fjalë të Devit që nuk e lanë retë
e gjithmonë amaneti gojëhapur në asht vret
amaneti gojëhapur pret

a ishe një krismë e fjalës - Liri!

Janar, 16. 2005.

Odise · 23-05-05, 01:30

MENDJA KISH RRËNJË

- Një nënë vajton t'birin për s'gjalli

Shume pave e mos pafsh tjeter, moj loke
edhe gurin e drurin e shtina n'gjynah -
e skurruar n'lot m'dridhet fotoja jote n'dore
mundohem me t'pa neper lot
e s'mundem se m'dukesh i pershkllime vajit

po qysh t'i plasi zoti syte

le qe more boten ne sy -
po si i trete rrenjet e gjakut n'mallkime te perflakura
leshove lozë tretdheut te zi -
tash ec e nxierri rrenjet me shkarpa te neper kembe

me gjak t'syve te rrita e m'dole doresh
pa a edhe une me dhane shpirt tue u grrithë n'vetmi a
si ato qyqevetem te botes tande te cilivilizuar
e me i dhanë duhmë një mahalle -
derisa ta ndien duhmen dikush nga rruga

po qysh t'i plasi zoti syte e m'le qyqevetem

pernat e skurrova n'lot foton tende sa
u pershklli n'preher e nuk ngjane ma ne ty
mu ka ba duç n'gji tue ngajtë jetës
shtegepashteg -
me njanen kambe n'dhe e tjetren mbi dhe
t'ka humbë pamja para syve, moj loke

mendja paska rrenje

Odise · 23-05-05, 01:33

DREDHA E ERËS

Dredha e erës në rrugë
bën pluhnajë -
mbyllni sytë për një çast
sa të kalojë
ajo bartë kujtime të diegura
e insekte të cofta fjalesh

ndodhë ndonjë infektim eventual

kujdestari i rrugës -
nën parmakë të pluhrosur
shikon me bisht të syrit

zilia të qet n'punë të trollit

dredha e erës në rrugë
mbledhë pluhurin e mendimeve të shprishura
gjethet e fjalëve të verdha pa zanore

çfarë nuk banë e dredhnja

mbyllni hundët për një çast
sa të kalojë -
dredha e erës
ndodhë pezmatim i kordhave zanore
të pshëretimave

në rrugë ndihet kollitje ironike!

Fror, 20. 2005.

Odise · 23-05-05, 01:38

NE TEH TE VESHTRIMIT TEND

'ne teh te veshtrimit tend'
te mprehtë si anza -
prehet ne zgabim
ashku i vrullit të zërit gojëhapur
si kokë ushtari ne tehshpate
ne nje dyluftim te gabuar
e,
pelcasin arteriet e vrugta
te deshirave te ndryera
shperthejne dikund afër
kujtime te brishta qull -
e treten si fluska bore të lagshtë
mbi faqet e mërdhezura
e,
renkimet e baladave
i len gojëhapur

ti je zanore e zanuar -
në preftim pshëretimash

ne teh te veshtrimit tend
prehet krahu i vetulles sate
- krahdallendyshe
kullon zanore të etshme
aq shumë të ëmbla
me tu ngjitë buzët e shkrira
e ne damare te vetulles
gufon afshi spirrë brëngash

ne teh te veshtrimit tend
të mprehtë si zana -
prehen ushtri deshirash
ne beteja te kujtimeve te brejtura
dikund në antikë -
e,
ne fund luan koken ne shenje pohimi
fituese i rrokullisë me kembe -
i kthen mbarë trupat e premtimeve qorre
të rëna pa namnishan

O ti je zanore e zanuar -
n'preftim psheretimash!

Fror, 26. 2005.

Odise · 23-05-05, 01:42

AGU NË PRISHTINË

Po agon rrezja fjalës së re
posa filluan të zbardhen psheretimat
n'qiell

qetësinë e natës ende thejnë
klithmat e do qenve e krrokamat e do korbave
retë e kuqrremta të djerësve të ëndrrave zbardhen

tymtaret elektrike ende qesin tym në terr
tëndave të familjeve të dëshmorëve
iu fishkëllon dimri e pipat e hijeve uniforme
e pallateve të shumë horave iu ushton broçkulla pop-rroku
nëpër rrugë ndihen cicërima zogjesh e cingërima të çelsave të dyqaneve
punëtorët ende flejnë

po lind dielli mbi Prishtinë

Dimër e dritaret e hapura
kohës iu ka nxe gjaku n'dej lumejsh nëndetor
do të nxehet deti i lotëve e toka e varreve

Flakë Janari patem derisot
trishtimet ende rrinë të fshehura
te Graça e te Vendi i Plumbët

Cilës pjese të Prishtinës
i bie rrezja e agut e para
Kodres së Trimave
Zahir Pajazitit Edmond Hoxhës Adem Zejnullahut e
deri në grillat thikore të Afrim Zhitisë

Kodra e Tre Trimave

Rrezja e fjalës së re
Po agon mbi Prishtinë!

Janar, 17. 2005.

Odise · 23-05-05, 01:52

KOHA E RE

Koha e re është buzëqeshje,
Si kur e qet dielli syrin në ag;
Thinjat e bardha janë reshje,
Kohë e thinjur pret në prag.

Koha e re është buzëqeshje,
Sa ecje krenare ka vrulli i sajë -
çdo ditë ndrron nga 'i veshje,
e nga gëzimi shpërthen n'vajë!

Shpejt para syve të iken koha,
Mbetesh habitur se kah shkoi -
Si zog i mashtruar në ca troha,
thuase tinëz përskaj të preftoi!

Gëzimi mbaron sa ndrron moti,
si një mjegull që ulet mbi mal -
Fjalët t'i piklojnë buzët pika loti,
për gabimet pahiri o zot na fal!

Koha e re është buzëqeshje -
sikur shkrep dielli me rreze n'ag!
thinjat e bardha janë reshje -
kohë e thinjur të pret në prag!

***

FËMIJËT E KOHËS

Secila kohë i ka fëmijt e vet
E koha kohës nuk i përngjet!

Thomë ishte kohë e vështirë,
kur vuajtja brejti deri n'asht -
Doje prore veç të jeshë i lirë,
e kurr të mos mbetesh jasht!

Sa shpejt ndrruan këto mote,
Po nuk e harruam zërin e fisit -
S'zhgohet jeta me prralla kote,
Duke ndjekur veç hijen e lisit!

Koha kohën e shkelë në ballë,
Edhe kapërcen në një tjetër -
T'len vrragë sa të jeshë gjallë!
Vera s'e kujton dimrin e vjetër.

Amë e vështirë për bijtë koha,
çdo ditë pa ujë në sy të çorton!
ëndrren e trisht e mbulon coha,
Mos kujto se ajo vetëm të don!

Nuk është si nana që të pajton,
e t'i falë mëkatet si bimë zemre!
Prore pamëshirë koha të gjykon!
T'bën ushul prej koke e thembre!

Para kohës je gjithmonë një fëmij,
cacitesh me një shkop në dorë -
kujtimet e idhta nuk mund t'i fshij
sikur mbi një cung kur reshë borë.

Pëngjajmë në kohën që e zhgojmë,
Syri i kohës prore kudo na vështron;
Sa ma shumë që njeritjetrin dojmë,
Buzëqeshja e jetës prore na gëzon!

Secila kohë ika fëmijët e vet,
E koha kohës nuk i përngjet!

***

NJERIU NË FORMËN E ZOTIT

Paska të ngjarë njeriu në zot,
edhe zoti po ngjajka në njeri!
Pra nuk qenka gjithçka kot -
njeriun krijoi në formën e Tij!

Gjithçka u dashka t'jetë e mirë,
Duhet që fytyra diell të ndriçojë -
Zemrën ta mbashë prore dëlirë,
Fjala mjaltë të shkrihet në gojë!

Kur njeriu në zot po përngjajka,
ç'deshi djalli që prore rrin përbrij?
Po thojka t'zeza e nuk po prajka,
A mundet njeriu pa djallin të rrij?

Njeriun që prore e mundon lakmia,
Nuk matet parabote me hallin e tij;
Atë njeri prore e sundon lukunia -
Pa bërë gjëra t'kqija s'mund të rrijë!

Që ta veçosh ti vetveten nga djalli,
Matu me fuqinë e fjalës që e flet -
Për pritjen me zemër a t'merr malli,
A ka kush që me dashuri të pret?

Fisi të gëzohet kur i del përpara -
Ta njeh duhamen e gjakut në sy;
Besnik i qendrove prore pa lara,
Nuk ka gëzim ma të madh për ty!

Paska të ngjarë njeriu në Zot,
Edhe Zoti po ngjajka në njeri;
Pra nuk qenka gjithçka kot -
njeriun e krijoi në formën e Tij!

Fror, 14. 2005.

Odise · 24-05-05, 04:12

BUZËQESHJA E DYTË

- Kushtuar, nje plagiatori, F.B.

diçka tjeter diçka tjeter baclok -
po ku ta marresh kur harlisesh e nuk e gjenë
kërqelja jote e vogël nuk ta ngrehë barren e madhe yjore
e ke ngarkuar gabim me gur t'rrokotelur e kujton se janë
safire -
nuk bahet bjeshka me kërqele o baclok -
sillju rrotull e rrotull e assesi te ngjitesh ne maje
zeri yt i vogel humbë ne jehona te medha ushtima bjeshkesh

hapi yt i vockel siellet veç rranzes -
duhet mjeshtri te ngjitesh ne Gjeravine leqeve te theqafjeve
ne zgabime -
mos t'i ze mjegulla sytë e me t'marrë kallukogja atje
te duket Kosova det -
udhëleqet e bjeshkëve kanë orthografi të shtirë me shenja
piksimi te gjakut
ti kurrë s'i mësove -
veç sillu kah rranza me kërqelen tende te vogël sillu

ruanazo te mos ngjaje njeriu ne fjalen e tij te bukur
ruanazo te ngjaje njeriu ne fjalen e tij te shemtuar -

karvanet e fjalëve kote si ti u ngjiten dhe u zhdorgjen
pa therrë në këmbë -
me fëmij në kosha e me kujtime duç në gji të brejtur tejash tinzake
nuk i thonë tëjat e fjaleve vlimet e këngëve të mbetura
gojëhapura në krisma -
me fjalëtëje nuk e shkon ashkun e vringllimave të gjakut
veç lodhesh kot -
me barrë të huaja që s'di as dreqi te iu bie ne fije kah zhbirojnë -
mbase dole n'zgabim në udhë e hyre në udhëtëpaudhë
- e bajsh me shëndet

ruanazo te ngjaje njeriu ne fjalen e tij te vjedhur nga zjarri yjor

nuk ka asgje ma shemtim se t'i biesh rranzes rrotull
me nje kerqele t'vogel
mbaron e plasë prej gulshimeve te ndryeme ne vete gjoja po ngjitesh majes me gjymetyre te huaja -
me zor as me inat nuk rrexohet bjeshka o baclok -
baj pezm me buçuk me shllinë në sy e kujto se
u rrite me shllinë bjeshke -
hiqe qafe lakun e pezmit te huaj qe ta ka shtrengua fytin
e t'le n'hanë

ti mund te nisesh trup e perpjetë po bjeshka ka udhëleqe qe ta zene frymen -
me atë kerqele mendimi te vogel s'ke kaçik per fjalë as per pune
o baclok -
s'di kushdreqi je po mbase dole e hyne ne udhëtëpaudhë
e bajsh me shendet!

Fror, 16. 2005

Odise · 24-05-05, 04:19

LETËR NGA NISHI

(USHTARI SHQIPTAR ROB)

Veç mos kujtoni -

Nuk dua asgjë asgjë n'këtë jetë
se e dij se nuk mund te ju shoh
as ju nuk mund te me shihni kurre

per mua eshte bere gjithçka Nje
gjithçka si e bukur dhe si e shemtuar -
gjithçka si fatlume dhe si e kobshme
gjithçka si e gjallërishme dhe si e vdekshme
gjithçka për mua eshte njesoj

veç nje dritez xixe pavdekshmerie
me ben me mbete gjalle -
jam ne Naissen tone antike
rob ne token time te pergjakur
e perseri te roberuar -

rob i lire n'shpirt!

2. (UJKU PREJ VLLAUT)

Ju veç e dini se eshte zhbire gjithçka jona ketu
me gjakun tone eshte formuar thadroni
qe t'i nxierr syte -
gjenerata xhinduese rritet ne ere vdekjeje
zakon antik -
me ta formuar ujkun prej vllaut
e vllau me gjak ujku ma te madhen deshire e ka
me thithe gjak ne fyt te vllaut si n'fyt t'shkaut

veç mos kujtoni

se keshtu me gjakun tone u formua vllau shkau
e kush din ma zi se ai me ta nxire jeten prore

3.(ME SHKON MENDJA)

veç mos kujtoni se -
nuk jam gjymetyre e asaj lirie ende te verdhe
qe e shoh dhe e ndjeje vetem terthorazi

Ju nuk mund ta merrni me mend -
çfare paskan siellë ketu nga vatrat tona e eshtrat
vashat ma te bukura e nuset hyjnore
djem te bukur e burra trima shqipe sot trufshirë
nje zot e din se çfare rrebeshesh mund te siellë e nesermja

veç mos na kujtoni -
se ua trazojme puhine e flladit te lirise e lojerat e femijve
se ua lekundim vnerin e moçem
ju trazojme ashkun e bisedave ne oda burrash e tribuna
e ne cakrrime gotash te gezimeve te reja

mosozot me iu ngurua goja burrit

4. (PRUSH LIRIE)

veç mos kujtoni -
kujtimi per neve eshte prush lirie gaca gurore
prush kujtimi mbuluar me hi deri te e nesermja e fatit
nen hirin e roberise qe ende digjem persegjalli -
as mos na beni te na shkoj mendja
se na mund te behemi pishman

e dij se eshte teper vone -
per shpresat e kthimit te gjakut
ende eshte heret te ecesh neper hirin e ftofte
te roberise se diegur

veç mos kujtoni -
edhe me u kthye ndonjehere -
nuk dijme ma me qeshe
as me perqafua ngrohtesisht
i kemi haruar gezimet neper gjarperinjte e rrufeve

ma mire te mos na shihni -
se mund te rrenqetheni tmerrshem nga trishtimi
trishtohen femijet -
e mund t'i prishin lulet e lirise ne kopsht dashurie

me shkon mendja

veç mos na kujtoni -
se ua lekundim vnerin !

Fror, 07. 05.

Odise · 24-05-05, 04:22

BIOGRAFIA E GJAKUT

Nuk e dij a ndieni diçka te ftofte
kur shkelni kudo mbi toke kosove
nese ndieni ju ka bere shtepia ujk!

E nëse ndieni diçka të nxehtë valë
që iu përshkon trupin rrenqethje deri tek flokët
binduni se o jeni dashuri e atdheut -
o nuk iu beson as toka ta shkelni me këmbë!

Biografinë tuaj mund ta lexoni kudo -
në çdo vend kosove të martirizuar
në vend e gur të përgjakur dëshmorësh
then udhën ecën gjatë deri tek varret
përkulesh i shpreh lavdi me dy fjalëshpirti
e nëse jo -
nuk të beson as toka që shkelë me këmbë!

Shkoni tek varret e dëshmorëve të lirisë
dhe e provoni vetveten sa peshoni -
në peshojen e gjakut a mund ta matni veten!

Fror, 08.05.

Odise · 24-05-05, 04:24

PRIZRENI

ALTARI I ATDHEUT

Nuk e din pse Prizreni sot duket si nje qytet antik
sikur ta kete mbuluar gjith pluhuri i antikuitit -
duket edhe ma i lashte se Apollonia e Buthrinti

si nje muze teper i kahmoçem qe as i bejne ballë -
as i mëshirohen po e shikojne me sy mizantropi
- po te tregoj sa mos te behesh pakez heretik

Prizrenin ende e shikon historia me sy mize

Ne fundshekullin e njezet -
Sikur mos te ishte Universiteti i Prishtines -
Prizreni do te behej si Zharra Gurshumi e Naissa

koha shpesh u çua peshë

Shtate kohera i ndrruan kapuçat -
e prej shtatkoherave mbeti veç Kalaja e Prizrenit

kryeshekujsh e fundshekujsh mbetem te pergjakur

Hynë perseri ne Prizren ne Muze
të bijtë e Qelekulles -
persëdyti përsetreti...perseshtati here
edhe ne fundshekullin e njezet -
per t'i dhene vulë thembre
dhe kur iu afruan shkronjave qe e çuan peshe historine
qe ua murosen kafkat e eterve te tyre

Te Bijve iu kujtua Qelekulla Amtare

se kur do te stoliset Antika e te behet nuse
ende jane duke iu numruar shekujt
ne vend diteve

pse Prizrenin e ka iri historia e Veriut edhe e Jugut
kohes duket sikur i ka humbur busolla -
pse ne Prizren rrin marmur fjetur ende si Lagjja Plakë -

ende fle me nje sy çelur Prizreni Frasheri e Vokshi

Antika -
moti i ka shkarkuar barret tek mulliri i katapulteve
qe bluan e gjuan eshtra e mullisi ende mbet
duke cokatur gurin -

nuk e dini se ne Prizren eshte nje mulli qe bluan
veç eshtra te kohes

e cilet femij do ta hane ate buke
eshtrash amtare

edhe sa konop samari matet dielli ne prarim
edhe sa thase eshtra do te bluhen as pa ujem

pse ma qet prag kumbonaren e kalasë pa tingllimë
a vertet vdiqen te gjitha rojet e nates -
ende meçava mbet me ia rreh rrumin kumbonares

Mos Ora e kohes eshte ndalë ne Prizren

Lulet e Antikes do te çelin ne Kala
veç mos daltë pranvere kurrë -
e le te plasë historia qe me shikon me sy mize!

Shqipja i pehatë flatrat e pret t'i vendoset ne gur!
Vetem femijet e kohes do ta shohin ate bukuri!

Prizrenin ende e shikon joveç historia symizë!

Fror, 08. 2005.

Odise · 24-05-05, 04:26

UJËRAT E ZEZA

merre veten me te mire
zakonisht thone ata qe mbysin
vetveten -
nuk done qe edhe dikush
te behet katil i vetvetes

qyteti i ri i fjales
po ndertohet -
po kanalet e ujerave
te zeza
te qytetit te vjeter
kane shperthyer
nga erozioni e oksidimi
i legurave metalike

merr kohe -
derisa te largohen duhmat

veç mos ta njollosin
fjalen -
ujerat e zeza

don mund -
te pastrohet themeli
i qytetit te fjales!

Fror, 28. 2005.

Odise · 24-05-05, 04:29

FJALA E FTOFTË

Fjalë e ftoftë
është vdekja

ecim kah pikëpjekja

shumë ma mirë i vdekur
se sa bar i dergjur plastik
art artificial pa blerim
trup plepi e erë djepi

vdekja është fjalë e ftoftë

më vret -
vdekja e të dashurve -
vdekja në trojet trime
vet kurrë s'pata dro
moti ia kam hjekë dhëmbjen vetit

posa t'i frigohesh vdekjes
ajo fill të troket në derë

dera ime prore hapekrah

e vrave një -
bëre deren e hekurt
i vrave dy -
lëre deren e drurit
vrave dyzet e sipër
deren lëre hapekrah

jo, deren hapekrah e vet shpatit

Brechti pasi foli për turpin e kombit të tij tha:
'Tigrat i vrava e m'grinë pleshtat!'

Më vdiqe moj fjalë e fortë
më ndoqe moj fjalë e ftoftë

do të bëj shkrum

Janar, 21. 2005.

Odise · 24-05-05, 04:32

TRIPTIKON

Dikush -
mundohet me t'kafshua
e të puthë
e,
dikush -
mundohet me t'puthë
e t'kafshon
e,
dikush -
mundohet me puthë dhe e kafshon
vetveten.

***

BIJTË E SHTRIGAVE

Shtrigat -
pollen në Ballkan
u rriten n'mes nesh
bijtë e shtrigave

atëditesot

nuk prajnë se kafshuari
edhe atë që nuk e hangër as lufta
e hanë -
bijtë e shtrigave

ditenpërdiell

tëvona -
i thehet rrumi në um
dhe i han vet shtriga
bijtë e vet

natenpërhanë

hangtë -
kërhanë e gërrshanë!

kohë shtrigë

***

NË KURTHË

Bishat -
po pse jo edhe njerëzit
bijnë në kurthë
me këmbë

e,
dreqi bie me shpindë
në kurthë!

***

KURRË S'U MËSOVE

Kush ka faj -
pse nuk din me dashtë

e ke dikund një fije geni
heret të lidhur nyje
e nuk të len kurrë me pa ditë
ta ka ndarë rriten

ta rrumcallen kokën
me grisa të mprehura
në dorën tënde -
sikur i bie briskut të rruzes n'rryp

e ata ruaje si sytë -
nyjen e fijes së genit tënd
veç për t'zezen tënde

nuk e din as emrin tënd
nuk e njeh as vetveten
nuk ia din hadin vetit
plesht n'sy të herojve

nuk i beson as dores sate
e të vie të shohesh -
çka nuk iu beson as syve tuaj
nuk t'bie n'mend as për emër tënd

i nxënë kopil -
kah fryn veriu e kah frynë era
ara e bardhë e fara kah ban dreqi vo

egjër rrënzë kallirit të grurit
e kujton se edhe sot -
han kush bukë egjre

kurrë s'u mësove me dashtë

kurrë nuk dijte -
se si rritet kopeja
veç bënu tri e ujku përmbi
ujk në shoqishoin

kurrë s'u mësove!

Janar, 20. 2005.

Odise · 24-05-05, 04:35

ROBI DHE LIRIA

Është shumë vështirë -
i robëruari të mësohet me lirinë

rob i lirë

përditë i turitur robzoti e robnjeriu shekullor
iu kanë mësuar veshtë me urdhëra të huaja
me moton irike hypset'vrava e zhdrypset'vrava

tash i doli edhe vehtja qejfit

a ka buzëqeshje ma të thellë që ta dridhë shpirtin
kur i friksuari i përbuzuri i shtriri përtoke para të huajit
i parodi i pasoji i paqenëni hungron në t'vetin poatyre rrugëve
që dje ishin të lara n'gjak nga shkopijt plumbat e vargojt e tankeve

mos me t'njoftë, shtrënjtë të blejë!

Liria është një fushë e gjërë e pamatur
mate hapin e qite vrapin -
fusha e gjanë, n'mujsh me i dalë mbatanë
askuj nuk i bëhet vonë!

Dridhje neverike!

Liria është një qiell i hapur i paskaj
mati krahët a i ke krahshqiponje
askuj nuk i bëhet vonë!

Liri absolute ke veç kur t'i lajshë duart!