NJË DRITË ÇË NUK SHUHET

[Murgesha]

Më kërko!

Më kërko, nëpër re
Në pikat e vogla të shiut
Më njif nga hapat
Dhe nga era e flokëve të mi

Më kërko në largësi
Dhe në shikim të të huajve
Më njif në syrin e të njohurit
Të njërit nga kalimtarët

Më kërko nëpër kopshtije
Ku lulëzojnë trandëfilë të kuq
Më njif në agime,
Nga ëndrra të gjata me përqafi

Më kërko në qerdhe të zogjëve
Dhe në vogëlsinë e një rrembi,
Qetësisht më thuaj, të dua ende


Më kërko kur dimrit bjenë dëborë
Nëpër fjollat e bukura të dëborës
Më pëshpërit me dashuri
Se tani të vjen keq për ne dy

Më kërko nëpër fushat e bukura
Pas shiut të ngrohtë kur bie
Dhe foli fjalët që unë I di,
E dashur nuk mundem më pa Ty!

Dhe kur të kalojnë vite të tëra,
Fytyrën time ti kujto
Qetë qetë përmende emrin tim,
Dhe thuaj: Ku je, Ku je??


Më kërko mbi re,
Nëse ndonjëherë të mungoj,
Më përkujto, mos më harro,
Se zemrën time ty ta kam dhënë.


Murgesha!